Οι κωλόγεροι που κώλωσαν

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν κάποτε υπήρξαν νέοι. Κάποτε πολέμησαν για ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες. Κάποτε έκαναν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και υποδέχτηκαν την Εθνική Συμφιλίωση. Κάποτε παρέλαβαν ή παρέδωσαν τους φακέλους που κρατούσε η Ασφάλεια – παλιά συνήθεια του ελληνικού κράτους, που ισχυροποιήθηκε επί δικτατορίας Μεταξά, μέχρι να καταστραφούν/παραδοθούν επί Αντρέα Παπανδρέου.

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν ατιμάζουν σήμερα ό,τι έκαναν αυτοί και οι πατεράδες τους· έγιναν αυτό που κάποτε πολέμησαν. Αρτηριοσκληρωτικοί, φοβικοί, αντιδραστικοί «αθάνατοι», που αρνούνται ό,τι δεν καταλαβαίνουν και ό,τι δεν τους μοιάζει. Δεν αφομοιώνουν το νέο, αλλά το αφοδεύουν αμάσητο. Το λερώνουν με ψευδεπίγραφες ρητορικές και χρήσιμους νεογέροντες.

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν εφευρίσκουν εμφυλιοπολεμικά μέτωπα που δεν υπήρχαν καν στον Εμφύλιο, σαν νέοι ταγματασφαλίτες, αναζητώντας μία ρελάνς που δεν ζήτησε κανείς. Τα δε κόμματα τους, τσακώνονται και διαπλέκονται όπως έκαναν στο τέλος της Κατοχής και το τέλος της Δικτατορίας, στην αρχή αυτής της μεταπολίτευσης. 

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν δεν καταλαβαίνουν το εύλογο ερωτηματικό όσων μας κοιτάζουν από απόσταση, το εύλογο ερωτηματικό που γεννάει η ανικανότητα να βάλουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο κοιτάζοντας προς τον ορίζοντα και όχι τα κορδόνια των παπουτσιών μας.

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν στα απλά, σήμερα καβγαδίζουν σε ερείπια: με άδεια ταμεία, με μικρή φοροδοτική ικανότητα και άρα μικρή ελπίδα να καλυφθούν οι δαπάνες που κώλωσαν να περιορίσουν, με τις αγορές να μην μας εμπιστεύονται ούτε για ένα ομόλογο τριών δισ. σε βάθος τριετίας, παρά τη φτωχοποίησης της πλειοψηφίας του λαού. Ποιός θα συζητήσει μαζί τους για το χρέος; Με ποιά αξιοπιστία; Κοροϊδευόμαστε.

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν συνεχίζουν να κωλώνουν, με μόνο μέλημα τη διατήρηση όσων εκείνοι καταλαβαίνουν, απολαμβάνουν και γνωρίζουν. Γαντζωμένοι από τις φόδρες της εξουσίας τους χαρίζουν γη και ύδωρ σε όποιον τους πει μια γλυκιά κουβέντα, σε όποιον τους πει «εγώ είμαι εδώ για σένα»· και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Κι άλλες φορές έχουν ανταλλάξει χέρια περιουσίες. Η διαφορά είναι πως μιλάμε πλέον για τη μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, και τη μετατροπή ιδιωτικού χρέους σε κρατικό είτε είναι οι χαριστικές πράξεις προς τους μνηστήρες της εξουσίας, είτε για χαριστικές πράξεις απέναντι σε καταχραστές (επανήλθε και υπερψηφίστηκε τελικά ο νόμος Αθανασίου με πιο έξυπνο τρόπο, πιο Βενιζελικό, με 9 λέξεις πάλι...).

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν είναι αποφασισμένοι να μας πάρουν μαζί τους, και είναι ακραία επικίνδυνο γιατί κανείς δεν θα πέσει στο λάκκο αμαχητί. Με τη Βουλή σε θερινά τμήματα, χωρίς υπουργικό συμβούλιο, χωρίς συλλογικά όργανα, με τη Βουλή κλεισμένη πρόωρα όταν δεν έπρεπε να κλείσει καθόλου, περνάνε τη μία διάταξη μετά την άλλη ψευδόμενοι με την κάλυψη των εργολάβων της ενημέρωσης. Τελευταίο επεισόδιο, η απόσυρση ενός νομοσχεδίου που τάχα δεν υπήρχε, και η επαναφορά του ως προαπαιτούμενο της Τρόικας, ενώ ο εκπρόσωπος Άδωνις μας αποκαλεί «μάγκες» και διαψεύδει τόσο τη συνάδελφο του κ. Βούλτεψη, όσο και τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του! Σε μία κρίση ειλικρίνειας μας λέει: το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς υπάρχει, δεν είναι προαπαιτούμενο, αλλά είναι «ζήτημα τάξης». Πότε έγινε ζήτημα ευταξίας το «να βγάλουμε κανα φράγκο ρε μάγκες», και μάλιστα με αυτό τον τρόπο, αν όχι επί Χούντας όταν χτίστηκε παρανόμως όλο το παραλιακό μέτωπο από τη Βάρκιζα μέχρι το Σούνιο;

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν ψήφισαν πριν λίγες μέρες τη μείωση ποινών για τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών, όχι το χρήστη και το βαποράκι, μερικές εβδομάδες μετά την κατάσχεση τόννων ηρωίνης με τη συνδρομή, αν όχι εξαναγκασμό, των Αμερικανικών Αρχών! 

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν κάνουν και νέα κόμματα, κινήσεις, πρωτοβουλίες. Όλες από τα πάνω, κλειστές, με όργανα χωρίς εξουσίες, λες και δεν είναι η δημοκρατία το πρώτο ζητούμενο για να λυθούν όλα τα άλλα, όχι για τους κωλόγερους. Για αυτούς, η λύση περνάει από κλειστές επιτροπές σοφών, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και «πολλά - πολλά». Ξέρουν αυτοί, και θα το επιβάλλουν, γιατί τάχα η ψήφος σε αυτούς είναι μονόδρομος! Ούτε τα αποτελέσματα των εκλογών δεν είναι ικανά να τους μεταπείσουν ότι δεν δουλεύει έτσι. Μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν όταν η «μεταρρυθμιστική» αρθρογραφία και η διαπλοκή δεν θα είναι αρκετά για να τους κρατήσουν; 

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν αρνούνται να καταλάβουν όσα εκείνοι πρώτοι δίδαξαν: πως χωρίς πολιτισμό (του οποίου μέρος είναι η παιδεία) και ανθρώπινα δικαιώματα η κοινωνία είναι καταδικασμένη. Μίλησαν εσχάτως για διαγενενακή δικαιοσύνη, πως είναι λάθος να κλέβουμε από τα παιδιά μας για να ζήσουμε καλά εμείς! Σε ποιούς τα λένε αυτα; Σε αυτούς που σολιάζουν τα παπούτσια τους για να σπουδάσουν τα παιδιά τους; Αιδώς Αργείοι! 

Οι κωλόγεροι που κώλωσαν έχουν μία και μόνο δυνατότητα πλέον: να οργανώσουν την τακτική τους υποχώρηση, πριν τους προλάβει η άτακτη, αυτή που επιβάλλουν οι πράξεις τους. Δυο βασικές παραδοχές ήθελε η ελληνική κρίση και τα υπόλοιπα θα έπαιρναν το δρόμο τους: σεβασμό στη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Αλλά κώλωσαν.

by Κωνσταντίνος Αλεξάκος