Μακάριοι οι αυτιστικοί

Είμαι σίγουρος ότι «τραγωδία» είναι όταν κλαίνε στα γήπεδα μικροαστοί Βραζιλιάνοι επειδή έχασαν το τόπι, ενώ «εχθροπραξίες» είναι αυτό που γίνεται στη Γάζα. Γιατί έτσι με ενημερώνουν. Πίνω αμέριμνος την Κόκα Κόλα μου, πιστεύοντας ότι στην εταιρεία όλα βαίνουν καλώς. Γιατί έτσι μου λέει η διαφήμιση. Τρώω πορτοκάλια που μαζεύουν Πακιστανοί εργάτες στη Σκάλα Λακωνίας, «λαθρομετανάστες» όταν δουλεύουν αδιαμαρτύρητα, «ισλαμιστές» όταν ξεσηκώνονται για τις άθλιες συνθήκες ζωής τους. Δεν χαμπαριάζω τίποτα, δεν συγκινούμαι με τίποτα, είμαι ο μέσος αυτιστικός.
Εδώ και ένα μήνα, ξόδεψα μια περιουσία ντερλικώνοντας σουβλάκια μπροστά στο μουντιαλικό υπερθέαμα. Δεν μπορώ να πω, το απόλαυσε η ψυχούλα μου. Ταυτίστηκα μάλιστα τόσο πολύ με τα τεκταινόμενα, ώστε έπιασα αντανακλαστικά την πλάτη μου, μόλις χτύπησε ο Νεϊμάρ στο σπόνδυλο. Ψιθύρισα μάλιστα «βρε τους καημένους…» βλέποντας στις κερκίδες τους λευκούς Βραζιλιάνους (οι μαύροι στριμώχτηκαν στις πλατείες, που να βρουν λεφτά για εισιτήρια) να σκουπίζουν τα δάκρυα τους με τα Adidasφουλάρια τους. Κάπως έτσι άλλωστε δεν συμπαρίστανται τα φιλήσυχα ανθρωπάκια στο δράμα των διπλανών τους;
Με τι δηλαδή να ταυτιστώ; Με την εικονιζόμενη φωτό από κάποιο βομβαρδισμένο σπίτι στη Γάζα; Ε, δεν μπορεί να διασπαστεί η προσοχή μου και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ταυτόχρονα και στην Βραζιλία, και στη Μέση Ανατολή, και στον βορρά, και στον νότο. Το λένε άλλωστε και τα δελτία των 8, το προνόμιο της «εθνικής κατάθλιψης» ανήκει μόνο στους απογοητευμένους πιστούς της στρογγυλής θεάς. Όχι σ’ αυτούς που τρώνε βόμβες στο κεφάλι. Γιατί αυτοί δεν είναι καταθλιπτικοί, αλλόφρονες είναι που τρέχουν να σώσουν τη ζωή τους.
Αν βρω ελεύθερο χρόνο, θα πεταχτώ και μέχρι τα ΙΚΕΑ να αγοράσω κάνα καινούργιο μαξιλάρι για το άβατο του καναπέ μου. Εκεί, όπου καταλήγω κάθε βράδυ για να ρουφήξω μακαρίως και την τελευταία γουλιά μιας κρύας Κόκα Κόλας. Σιγά την κίνηση, πρέπει να έχω συνειδησιακό πρόβλημα; Μου είπε κανένα μιντιακό συγκρότημα ότι οι εργαζόμενοι στο ΙΚΕΑ βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για να μην περάσουν οι μειώσεις στους μισθούς τους, ενώ η εργοδοσία του ομίλου Φουρλή τρέχει στα πρόθυμα δικαστήρια για να κηρυχτεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική; Μου εξήγησε καμιά ομιλούσα κεφαλή στην τιβί ότι οι εργαζόμενοι στην CocaCola 3Ε αγωνίζονται εδώ και 9 μήνες; Εμένα μου αρκούν οι διαφημίσεις της Κόκα Κόλα που διατυμπανίζουν ότι είναι κάργα ελληνικό προϊόν, γι’ αυτό εδώ και χρόνια παράγεται στη Βουλγαρία, ενώ η επιχείρηση φορολογείται στην Ελβετία.
Μοιάζει κάπως σαν τους κύκλους που αέναα κάνει η ζωή και στο τέλος μένουν όλοι ευχαριστημένοι: εγώ αρχικά πίνω αμέριμνος την Κόκα Κόλα μου, στη συνέχεια η ομιλούσα κεφαλή στην τιβί βγάζει το σκασμό φροντίζοντας το συμβόλαιο της που διατηρεί με τον μεγαλομέτοχο-ιδιοκτήτη, ο οποίος βγάζει ντιρεκτίβες να αντιμετωπίζονται με στοργή κι αγάπη οι εταιρείες με διαφημιστικές καταχωρήσεις, όπως καλή ώρα η Κόκα Κόλα.
Δόξα τον πανάγαθο πάντως, δεν παίρνω μυρουδιά απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου. Αυτή είναι και η πηγή της ευτυχίας μου, η απόλυτη έλλειψη επαφής μου με την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και δεν θα καταλάβω ποτέ ότι εγώ είμαι η αιτία κάθε κακού, δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσω ότι απ’ το μίζερο διαμερισματάκι μου ξεχύνεται η μαυρίλα που κατακλύζει το σύμπαν ολόκληρο.
Ούτε οι ομιλούσες κεφαλές ευθύνονται, ούτε οι εργολάβοι τους, ούτε τα επιχειρηματικά τζάκια, ούτε οι Νετανιάχου, ούτε κανένας. Εγώ. Μόνο εγώ.
Και σίγουρα θα το συνεχίσω αυτό το τροπάρι, γιατί τώρα που το καλοσκέφτομαι, με κολακεύει πάρα πολύ: για δες που έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του ένας θλιβερός κακομοίρης, σαν και του λόγου μου…
 http://canivalos.wordpress.com