Στην Αθήνα το πολιτικό ρεπορτάζ παρακολουθεί τους
θλιβερούς υπολογισμούς της κυβέρνησης: «Τι μας ζητούν, πώς θα το
κάνουμε, με ποιον τρόπο θα παραμείνουμε στην εξουσία για το μεγαλύτερο
δυνατό διάστημα». Σ’ αυτά τα ερωτήματα δίνουν καθημερινά τις απαντήσεις
τους οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Οι...
δανειστές τούς ζητούν τα πάντα. Δηλαδή ξεπούλημα, απολύσεις, περικοπές. Κι αυτοί ξεπουλούν διά καλοκαιρινών νόμων, απολύουν στο όνομα του εκσυγχρονισμού και περικόπτουν συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες για χάρη της εξυγίανσης. Το δύσκολο μέρος του προβληματισμού των συνεταίρων στην εξουσία, Σαμαρά και Βενιζέλου, η ερώτηση στην οποία δεν μπορούν να βρουν απάντηση, είναι «με ποιον τρόπο θα παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία».
Μη έχοντας απάντηση, καταφεύγουν στη γνωστή συνταγή με την οποία είναι εξοικειωμένοι: το ψέμα. Με το ψέμα άλλωστε («δεν θα επιβληθεί κανένα νέο μέτρο») κέρδισαν τις απαραίτητες ψήφους για να συγκυβερνήσουν στις εκλογές του 2012. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και τώρα.
Πρώτα όμως, μέσα στην «ησυχία» του Αυγούστου, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής θα τακτοποιήσουν νομοθετώντας κάθε απαίτηση των δανειστών. Μετά, από Σεπτέμβρη, θα «λαδώσουν» τον μηχανισμό της προπαγάνδας για να ζωγραφίσει με χρώματα ανάπτυξης τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνει τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα θα ξεκινήσουν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης οι υποσχέσεις, δηλαδή τα ψέματα πάνω στα οποία θα οικοδομηθεί η «στρατηγική» με την οποία οι συνέταιροι στην εξουσία θα εκβιάσουν για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους πάνω από την κάλπη.
Παρακολουθώντας αυτό το άθλιο εγχώριο μικροπολιτικό παιχνίδι και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι απλώς ένα εξάρτημα στα χέρια των εκβιαστών - δανειστών, δεν μπορεί κανείς παρά να ανησυχεί για τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική μαριονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο «μεγάλο παιχνίδι», αυτό που παίζεται στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Οι μικροπολιτκές επιδιώξεις αφήνουν άραγε χρόνο στους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο να εξετάσουν ποια είναι τα συμφέροντα της χώρας; Η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, για παράδειγμα, εξυπηρετεί τη χώρα; Η ταύτιση με τους Αμερικανούς κατά της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση συνάδει με τα ελληνικά συμφέροντα;
Φανταζόμαστε ότι τέτοιου είδους ερωτήσεις ούτε καν περνούν από τους εγκεφάλους αυτών που μας κυβερνούν. Όχι γιατί είναι αδαείς. Πολύ απλά γιατί τις απαντήσεις τις έχουν πάρει «σε σκονάκι» από τους δανειστές εδώ και καιρό…
topontiki.gr
Οι...
δανειστές τούς ζητούν τα πάντα. Δηλαδή ξεπούλημα, απολύσεις, περικοπές. Κι αυτοί ξεπουλούν διά καλοκαιρινών νόμων, απολύουν στο όνομα του εκσυγχρονισμού και περικόπτουν συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες για χάρη της εξυγίανσης. Το δύσκολο μέρος του προβληματισμού των συνεταίρων στην εξουσία, Σαμαρά και Βενιζέλου, η ερώτηση στην οποία δεν μπορούν να βρουν απάντηση, είναι «με ποιον τρόπο θα παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία».
Μη έχοντας απάντηση, καταφεύγουν στη γνωστή συνταγή με την οποία είναι εξοικειωμένοι: το ψέμα. Με το ψέμα άλλωστε («δεν θα επιβληθεί κανένα νέο μέτρο») κέρδισαν τις απαραίτητες ψήφους για να συγκυβερνήσουν στις εκλογές του 2012. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και τώρα.
Πρώτα όμως, μέσα στην «ησυχία» του Αυγούστου, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής θα τακτοποιήσουν νομοθετώντας κάθε απαίτηση των δανειστών. Μετά, από Σεπτέμβρη, θα «λαδώσουν» τον μηχανισμό της προπαγάνδας για να ζωγραφίσει με χρώματα ανάπτυξης τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνει τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα θα ξεκινήσουν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης οι υποσχέσεις, δηλαδή τα ψέματα πάνω στα οποία θα οικοδομηθεί η «στρατηγική» με την οποία οι συνέταιροι στην εξουσία θα εκβιάσουν για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους πάνω από την κάλπη.
Παρακολουθώντας αυτό το άθλιο εγχώριο μικροπολιτικό παιχνίδι και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι απλώς ένα εξάρτημα στα χέρια των εκβιαστών - δανειστών, δεν μπορεί κανείς παρά να ανησυχεί για τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική μαριονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο «μεγάλο παιχνίδι», αυτό που παίζεται στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Οι μικροπολιτκές επιδιώξεις αφήνουν άραγε χρόνο στους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο να εξετάσουν ποια είναι τα συμφέροντα της χώρας; Η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, για παράδειγμα, εξυπηρετεί τη χώρα; Η ταύτιση με τους Αμερικανούς κατά της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση συνάδει με τα ελληνικά συμφέροντα;
Φανταζόμαστε ότι τέτοιου είδους ερωτήσεις ούτε καν περνούν από τους εγκεφάλους αυτών που μας κυβερνούν. Όχι γιατί είναι αδαείς. Πολύ απλά γιατί τις απαντήσεις τις έχουν πάρει «σε σκονάκι» από τους δανειστές εδώ και καιρό…
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου