ΜΙΚΡΗ ΔΕΗ - ΜΙΚΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αυτό που χάριν ευθυμίας αποκαλούμε ακόμα “βουλή” ψήφισε υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Ας ξεχάσουμε για λίγο τι προβλέπει ο νόμος για τη σύγκλιση της ολομέλειας της βουλής καλοκαιριάτικα. Όχι για να υπερβούμε τον νόμο και το σύνταγμα αλλά για να αναλογιστούμε τι ακριβώς είναι αυτό που ταλανίζει την επικαιρότητα και που διοχετεύουμε ως κοινωνία δυνάμεις.
Επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η απελευθέρωση της ενέργειας και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ευθυγραμμιστεί με την ευρωπαϊκή οδηγία. Πολύ ωραία.
Έχουμε μία δημόσια εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, οι σύμμαχοί μας ζητάνε να απελευθερώσουμε την αγορά, άρα εμείς συζητάμε πως θα ακολουθήσουμε μία οδηγία που δεν μας αρέσει, αλλά απορρέει από την απόφασή μας να ενταχθούμε και να παραμείνουμε στην ένωση. Μία τέτοια πρόκληση για τη χώρα θα μας ένωνε, και αν υπήρχε μία κυβέρνηση που θα αγωνιζόταν για την πιο δίκαιη και κοινωνική λύση, η πλειοψηφία της κοινωνίας πιθανότατα θα την ακολουθούσε.
Αντ’ αυτού, έχουμε μία κυβέρνηση που επέλεξε να φέρει ένα νομοσχέδιο που αφαιρεί ένα αγαθό από τον δημόσιο έλεγχο και τον αποδίδει σε κάποιον ιδιώτη, σε μία βουλή κλειστή, ανάμεσα σε ένα ντεμαράζ αντικοινωνικών και καταστροφικών νομοσχεδίων.
Παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, θα ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση αιγιαλών και ελεύθερων χώρων, ένα που να μειώνει εκ νέου συντάξεις και εισοδήματα, ένα που προβλέπει αδιανόητες συνθήκες για σωφρονιστικό σύστημα, και πολλά άλλα.
Το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ δεν είναι το πρώτο αντικοινωνικό νομοθέτημα των κυβερνήσεων που ανέλαβαν να σώσουν την χώρα μετά την κρίση. Για την ακρίβεια, τυγχάνει να σώζουν τη χώρα όσοι την έφεραν μέχρι την κρίση.
Αν μια σχέση έχει σταθερή όλα αυτά τα χρόνια αυτή η χώρα, είναι με τα συμφέροντα που τη διοικούν και χαράσσουν το μέλλον. Το πόσο πλήττονται αυτά τα συμφέροντα μετά κρίσης αποτυπώνεται και στο κατά πόσο όλοι αυτοί οι νταβαντζήδες έχουν πέσει έξω.
Νομίζω ότι αν κάνουμε ένα προσκλητήριο διαφθοράς, θα συνειδητοποιήσουμε πως σύσσωμο το σύστημα διαφθοράς των περασμένων δεκαετιών είναι παρόν και σήμερα.
Εντάξει, θα είναι πεθαμένο το πάρτη χωρίς Τσοχατζόπουλο και Μάκη Ψωμιάδη, αλλά κάτι μου λέει πως οι υπόλοιποι θα ζήσουν και χωρίς αυτούς.
Ας θυμηθούμε ξανά γιατί δεν παρακολουθούμε την κυβέρνηση να υπερασπίζεται την απόφασή της να πουλήσει, και με αυτόν τον τρόπο, το ένα τρίτο της ΔΕΗ. Και μάλιστα χαρακτηρίζοντας το “μικρή”, ώστε να νιώσουμε και πως η ΔΕΗ αυγατίζει την ώρα που ακρωτηριάζεται.
Την χώρα κυβερνά μια κυβέρνηση που δεν θεωρεί αιτία σύγκλησης της ολομέλειας το γεγονός πως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν πως θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για την απόφαση του μέλλοντος της ΔΕΗ.
Την χώρα κυβερνά μία κυβέρνηση που θα επιθυμούσε να έχει μία “μικρή βουλή”, ώστε στη μεγάλη, στα εξοχικά και τα κότερα όπως αυτά που επισκέφτηκε ο Σαμαράς στο Καστελόριζο με εφοπλιστές και εργολάβους, να παίρνονται οι αποφάσεις χωρίς τις ενοχλητικές παρεμβολές των υπόλοιπων εκπροσώπων του λαού.
Με στόχο ένα “μικρό κράτος”. Όσο πιο μικρό, τόσο πιο ακίνδυνο για τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Άλλωστε, και ο όρος “μικρή ΔΕΗ” δεν είναι τίποτε άλλο από μια πολύ καλή μεταβατική ονομασία- δώρο στον νέο ιδιοκτήτη, απέναντι στην εναντίωση που θα συναντήσει από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
rebeliskos
Αυτό που χάριν ευθυμίας αποκαλούμε ακόμα “βουλή” ψήφισε υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Ας ξεχάσουμε για λίγο τι προβλέπει ο νόμος για τη σύγκλιση της ολομέλειας της βουλής καλοκαιριάτικα. Όχι για να υπερβούμε τον νόμο και το σύνταγμα αλλά για να αναλογιστούμε τι ακριβώς είναι αυτό που ταλανίζει την επικαιρότητα και που διοχετεύουμε ως κοινωνία δυνάμεις.
Επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η απελευθέρωση της ενέργειας και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ευθυγραμμιστεί με την ευρωπαϊκή οδηγία. Πολύ ωραία.
Έχουμε μία δημόσια εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, οι σύμμαχοί μας ζητάνε να απελευθερώσουμε την αγορά, άρα εμείς συζητάμε πως θα ακολουθήσουμε μία οδηγία που δεν μας αρέσει, αλλά απορρέει από την απόφασή μας να ενταχθούμε και να παραμείνουμε στην ένωση. Μία τέτοια πρόκληση για τη χώρα θα μας ένωνε, και αν υπήρχε μία κυβέρνηση που θα αγωνιζόταν για την πιο δίκαιη και κοινωνική λύση, η πλειοψηφία της κοινωνίας πιθανότατα θα την ακολουθούσε.
Αντ’ αυτού, έχουμε μία κυβέρνηση που επέλεξε να φέρει ένα νομοσχέδιο που αφαιρεί ένα αγαθό από τον δημόσιο έλεγχο και τον αποδίδει σε κάποιον ιδιώτη, σε μία βουλή κλειστή, ανάμεσα σε ένα ντεμαράζ αντικοινωνικών και καταστροφικών νομοσχεδίων.
Παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, θα ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση αιγιαλών και ελεύθερων χώρων, ένα που να μειώνει εκ νέου συντάξεις και εισοδήματα, ένα που προβλέπει αδιανόητες συνθήκες για σωφρονιστικό σύστημα, και πολλά άλλα.
Το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ δεν είναι το πρώτο αντικοινωνικό νομοθέτημα των κυβερνήσεων που ανέλαβαν να σώσουν την χώρα μετά την κρίση. Για την ακρίβεια, τυγχάνει να σώζουν τη χώρα όσοι την έφεραν μέχρι την κρίση.
Αν μια σχέση έχει σταθερή όλα αυτά τα χρόνια αυτή η χώρα, είναι με τα συμφέροντα που τη διοικούν και χαράσσουν το μέλλον. Το πόσο πλήττονται αυτά τα συμφέροντα μετά κρίσης αποτυπώνεται και στο κατά πόσο όλοι αυτοί οι νταβαντζήδες έχουν πέσει έξω.
Νομίζω ότι αν κάνουμε ένα προσκλητήριο διαφθοράς, θα συνειδητοποιήσουμε πως σύσσωμο το σύστημα διαφθοράς των περασμένων δεκαετιών είναι παρόν και σήμερα.
Εντάξει, θα είναι πεθαμένο το πάρτη χωρίς Τσοχατζόπουλο και Μάκη Ψωμιάδη, αλλά κάτι μου λέει πως οι υπόλοιποι θα ζήσουν και χωρίς αυτούς.
Ας θυμηθούμε ξανά γιατί δεν παρακολουθούμε την κυβέρνηση να υπερασπίζεται την απόφασή της να πουλήσει, και με αυτόν τον τρόπο, το ένα τρίτο της ΔΕΗ. Και μάλιστα χαρακτηρίζοντας το “μικρή”, ώστε να νιώσουμε και πως η ΔΕΗ αυγατίζει την ώρα που ακρωτηριάζεται.
Την χώρα κυβερνά μια κυβέρνηση που δεν θεωρεί αιτία σύγκλησης της ολομέλειας το γεγονός πως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν πως θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για την απόφαση του μέλλοντος της ΔΕΗ.
Την χώρα κυβερνά μία κυβέρνηση που θα επιθυμούσε να έχει μία “μικρή βουλή”, ώστε στη μεγάλη, στα εξοχικά και τα κότερα όπως αυτά που επισκέφτηκε ο Σαμαράς στο Καστελόριζο με εφοπλιστές και εργολάβους, να παίρνονται οι αποφάσεις χωρίς τις ενοχλητικές παρεμβολές των υπόλοιπων εκπροσώπων του λαού.
Με στόχο ένα “μικρό κράτος”. Όσο πιο μικρό, τόσο πιο ακίνδυνο για τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Άλλωστε, και ο όρος “μικρή ΔΕΗ” δεν είναι τίποτε άλλο από μια πολύ καλή μεταβατική ονομασία- δώρο στον νέο ιδιοκτήτη, απέναντι στην εναντίωση που θα συναντήσει από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
rebeliskos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου