Τι είναι το ESM

Λέγεται από πολλούς, και όχι άδικα, ότι όσο πιο ουσιαστικές είναι οι αλλαγές που μεθοδεύονται από τις εξουσίες, τόσο πιο αθόρυβα επιχειρείται η εφαρμογή τους. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι και δεν κρίνουμε σκόπιμο να επεκταθούμε.
Χωρίς τυμπανοκρουσίες, λοιπόν, ο Ευρωπαϊκός Μόνιμος Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) με έδρα το Λουξεμβούργο εξέδωσε την 1η Ιουλίου μια λακωνική ανακοίνωση μόλις 139 λέξεων:
«Από την 1η Ιουλίου 2013, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) είναι ο μοναδικός και μόνιμος μηχανισμός για την αντιμετώπιση των νέων αιτήσεων για οικονομική ενίσχυση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Από αυτή την ημέρα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) δεν μπορεί πλέον να συμμετάσχει σε νέα προγράμματα χρηματοδότησης, ή να συνάψει νέες συμφωνίες δανείου. Ο Klaus Regling, Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΜΣ και διευθύνων σύμβουλος του EFSF, δήλωσε: «Σήμερα ένα σημαντικό κεφάλαιο του EFSF τελειώνει και όλα τα πιθανά νέα καθήκοντα θα αναληφθούν από το ΕΜΣ, το μόνο ταμείο διάσωσης της νομισματικής ένωσης». Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με την Συμφωνία Πλαίσιο για το ΕΤΧΣ που υπογράφηκε από τα 17 κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Καταστατικό του EFSF. Το EFSF θα παραμείνει ενεργό στη χρηματοδότηση των εν εξελίξει προγραμμάτων για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα.»
Και τί έγινε, θα αναρωτηθεί κάποιος, τί μας ενδιαφέρουν κάτι τέτοια;
Η ανακοίνωση αλλά και το περιεχόμενό της δεν σχολιάστηκαν από κανένα κόμμα της πολύχρωμης βεντάλιας που ξεκινά από τον αριστερισμό και τον σταλινισμό και φτάνει ως τον χρυσαυγιτισμό, του Κοινοβουλίου ή του εξωκοινοβουλίου, ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αντιπολίτευση. Γιατί θα έπρεπε να σχολιάσουν ότι, τυπικά έστω, ανεξάρτητα κράτη μπαίνουν οριστικά υπό την μόνιμη κηδεμονία ενός οργανισμού που δεν είναι απλώς άλλη μία off-shore, όπως ο EFSF (προσωρινός μηχανισμός στήριξης), αλλά οργανισμός με νομική προσωπικότητα και δικαιοπρακτικές ικανότητες κράτους και μάλιστα απολαμβάνει πολύ περισσότερα προνόμια και ασυλίες από ένα κοινό κράτος.
Επί της ουσίας έχουμε, και τυπικά, το πρώτο πρόπλασμα του Ευρωπαϊκού Υπερκράτους το οποίο συνέστησαν, σύμφωνα με την ιδρυτική του συνθήκη, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, αμετάκλητα και άνευ όρων, οφείλουν να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Διοικητή και του ΔΣ του ESM. Η συμμετοχή των κρατών-μελών της ΕΕ που χρησιμοποιούν το κοινό νόμισμα είναι υποχρεωτική. Άρρητη αλλά σαφής στόχευση των εμπνευστών του ESM είναι η απορρόφηση, κατ’ αρχάς των υπερχρεωμένων κρατών και σταδιακά όλων των κρατών της Ευρωζώνης προς ένα νέο ενιαίο κράτος.
Στο άρθρο 32 της ιδρυτικής συνθήκης διαβάζουμε:
«Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:
α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,
β) να συμβάλλεται,
γ) να είναι διάδικος και
δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του.
Ο ΕΜΣ, η ακίνητη περιουσία, οι πόροι του και τα περιουσιακά του στοιχεία, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας από οιασδήποτε μορφής δικαστική διαδικασία, εκτός εάν ο ΕΜΣ παραιτηθεί ρητώς από την ασυλία του για τους σκοπούς οιασδήποτε διαδικασίας ή βάσει των όρων οιασδήποτε συμβάσεως, συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης των χρηματοδοτικών του μέσων.
Η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας έναντι έρευνας, επίταξης, δήμευσης, απαλλοτρίωσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής κατάσχεσης, αφαίρεσης ή δέσμευσης βάσει εκτελεστικών, δικαστικών, διοικητικών ή νομοθετικών μέτρων.
Τα αρχεία του ΕΜΣ και όλα τα έγγραφα που ανήκουν στον ΕΜΣ ή βρίσκονται στην κατοχή του είναι απαραβίαστα. Οι χώροι των εγκαταστάσεων του ΕΜΣ είναι απαραβίαστοι.
[...]
Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως. Ο ΕΜΣ απαλλάσσεται από οιαδήποτε υποχρέωση έγκρισης ή αδειοδότησης ως πιστωτικό ίδρυμα, πάροχος επενδυτικών υπηρεσιών ή άλλου είδους επίσημη αδειοδοτημένη, ή ρυθμιζόμενη οντότητα δυνάμει των νομοθεσιών εκάστου μέλους του ΕΜΣ.»
Από πού θα προέρχεται η κινητή και ακίνητη περιουσία που «μπορεί να αποκτά» ο ESM; Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη, θα είναι η περιουσία των κρατών-μελών της ΕΕ που έχουν πια την υποχρέωση να συνάψουν δανειακή συμφωνία μόνο με τον ESM σύμφωνα με την συνθήκη («τα δάνεια ΕΜΣ θα απολαύουν καθεστώτος προτιμησιακού πιστωτή»). Ο ESM, όπως προβλέπεται στην ιδρυτική του πράξη, μπορεί να την διαχειριστεί όπως θέλει χωρίς κανέναν περιορισμό και υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας. Επί της ουσίας, ο ESM θα αναλάβει να «εκκαθαρίσει εν λειτουργία» τα κράτη της ΕΕ, όπως μια τράπεζα-δανειστής εκκαθαρίζει μία χρεωκοπημένη εταιρία.
Δεν θα προέρχεται, όμως, μόνο από την υφιστάμενη κρατική περιουσία. O ESM έχει την δυνατότητα να προχωρήσει και σε κατασχέσεις των καταθέσεων μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει την αξιολόγηση από μηχανισμό της ΕΚΤ, των τραπεζών σε «συστημικές» και «προβληματικές» και την συμμετοχή του λεγόμενου «ιδιωτικού τομέα» (bail in) στην διάσωση όσων κριθούν ότι πρέπει να σωθούν. Η διαδικασία του «bail in» θα είναι σε κάθε περίπτωση υποχρεωτική ώστε ο ESM να δανείσει χρήμα στις τράπεζες.
Είναι αυτό ακριβώς που έγινε στην Κύπρο και είναι ο οδηγός για τις επόμενες «διασώσεις» των οικονομιών.
Λαμβάνει, όμως, ειδική πρόνοια o ESM για την προστασία «ειδικών ομάδων καταθετών». Πρόκειται εδώ τόσο για τους μετόχους των τραπεζών που πίσω τους κρύβονται και τραπεζικοί κολοσσοί, όπως τα funds του Σόρος, της Morgan Stanley κ.τ.λ., αλλά και ειδικοί κάτοχοι επενδυτικών λογαριασμών ή τραπεζικών επενδυτικών προϊόντων.
Οι δύο ανωτέρω κατηγορίες διατήρησαν τα κεφάλαια τους από τις χρεωκοπημένες κυπριακές τράπεζες, ενώ αντίθετα έχασαν τις καταθέσεις τους όλοι οι μικροκαταθέτες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ιδρύματα.
Επίσης, μπορούμε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα γιατί βιάζονται οι εγχώριοι υπάλληλοι να προβούν στην (κατά στάδια) κατάσχεση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας μέσω της φορολόγησης και των τραπεζών, αφού μέσω του κράτους θα προικοδοτήσουν τον ESM, όπως ορίζει με ακρίβεια η ιδρυτική του πράξη.
Υπερβολές, θα πουν κάποιοι, «μα, γίνονται τέτοια πράγματα»; Όπως φαίνεται, η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει με το γνωστό πινγκ-πονγκ για το «νέο χρηματοδοτικό κενό» της Ελλάδας που, μαντέψτε, θα καλύψει ο ESM με τα ανάλογα ανταλλάγματα φυσικά. Σύμφωνα, λοιπόν με δημοσιεύματα, ο διοικητής του ESM Klaus Regling απαιτεί την παράδοση του ΤΑΙΠΕΔ στο ESM και την μεταφορά της έδρας του στο Λουξεμβούργο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων απαιτεί την άμεση εκποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας. Μολονότι πίσω από τέτοιες δηλώσεις κρύβονται και επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως ότι ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων και ιδιοκτήτης βιομηχανιών μετάλλου ίσως να ήθελε τη ΛΑΡΚΟ για παράδειγμα, η ουσία του ζητήματος παραμένει.
Για να μην αδικήσουμε κανέναν, η Χρυσή Αυγή εξέδωσε βαρυσήμαντη ανακοίνωση επί του θέματος:
Κάθε καλός τοκογλύφος πρώτα σε καταστρέφει οικονομικά και έπειτα σου αρπάζει την περιουσία. Η τρόικα ολοκληρώνει το σχέδιό της για την Ελλάδα με την υφαρπαγή του εθνικού μας πλούτου και των ακινήτων του Δημοσίου, μέσω κερδοσκοπικής εταιρίας του Λουξεμβούργου. Η Χρυσή Αυγή απαιτεί άμεση καταγγελία του μνημονίου και άρνηση πληρωμής του παράνομου, τοκογλυφικού χρέους. Η κρατική μας περιουσία ανήκει στον ελληνικό λαό.
Όπως βλέπουμε, το πρόβλημα για τη Χρυσή Αυγή είναι ότι η υφαρπαγή θα γίνεται στο Λουξεμβούργο και όχι στην Αθήνα. Υπενθυμίζουμε, ότι η χιλιοτραγουδισμένη ΧΑ ψήφισε την τροπολογία για πώληση νησιών με τον εθνικιστικό φερετζέ, να μην έχει αντίρρηση ο υπουργός άμυνας.
Εδώ καταντάει απαραίτητη μια επισήμανση. Η ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ, στην οποία δεν είχε αντίρρηση, επί της ουσίας, κανένα κόμμα, εκτός από ορισμένες φωνασκίες για «ξεπουλήματα» προς οπαδική κατανάλωση, εξυπηρετούσε μια απαίτηση των Δανειστών με τρόπο ιδιαίτερα επωφελή για τα κόμματα (κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά), αλλά και τις συνδικαλιστικές νομενκλατούρες των υπό ξεπούλημα κρατικών εταιριών. Τα κόμματα και οι μηχανισμοί τους, που είχαν επίσημα ή άτυπα λόγο για τον διοικητή και το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ, λειτουργούσαν ως ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στα διάφορα παζάρια μεταξύ εγχώριων συμφερόντων και «φίλιων επιχειρηματιών» και εξωχώριων ανταγωνιστών, με το αζημίωτο φυσικά. Η εμπειρία από τις πρώην ανατολικές και αφρικάνικες χώρες (με βάση τα μετέπειτα «σκάνδαλα»…), δείχνει ότι μέρισμα από την λεηλασία είθισται να απολαμβάνουν όλοι ανεξαιρέτως οι φύλαρχοι και τα κομματικά ταμεία, μεγάλων και μικρών κομμάτων, παλαιών ή νεόκοπων.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η συνολική αδράνεια για αποκρατικοποιήσεις «μπιρ παρά», κατά το δή λεγόμενον μεγάλων οργανισμών, όπως ο ΟΛΠ, η ΔΕΗ, η Λάρκο, ο ΟΠΑΠ κτλ.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τα κομματικά ταμεία στο παρελθόν γέμιζαν από τις διάφορες αναθέσεις έργων στο δημόσιο για εξοπλισμούς, τηλεπικοινωνίες, που με τη σειρά τους γέμιζαν με αποδεικτικό υλικό τα γερμανικά ανακριτικά γραφεία. Υλικό πολύτιμο για τους Ισχυρούς, που όποια ώρα ήθελαν μπορούσαν να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό με «σκάνδαλα χρηματισμού» και πολυποίκιλους εκβιασμούς.
Οι Μεγάλοι Παίκτες, δεν ενδιαφέρονται να βάλουν τάξη στα «κακώς κείμενα» του ελληνικού κράτους, να σώσουν την ελληνική οικονομία, να διορθώσουν τα «ελαττώματα» των Ελλήνων και άλλα τόσα ωραία που απαριθμεί η καθιερωμένη μυθοπλασία και οι επαγγελματίες προπαγανδιστές της.
Έχουν διακηρύξει δεκάδες φορές, ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα, λόγω των γεωστρατηγικών και οικονομικών πλεονεκτημάτων και τίποτα περισσότερο.
Ούτε τα κτίσματα των ντόπιων έχουν κάποια σπουδαία αξία γι’ αυτούς (παρά τα θρυλούμενα για εξωπραγματικά real estate προγράμματα), ούτε οι υπάρχουσες υποδομές, κρατικές και ιδιωτικές, ούτε η ελληνική οικονομία στο σύνολό της και τα «συγκριτικά» της πλεονεκτήματα, που την προορίζουν για «σκραπ». Δεν ενδιαφέρονται ούτε για το «πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό» που εγκαταλείπει την χώρα μαζικά, αφού μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους με άλλους ρημαγμένους μετακινούμενους πληθυσμούς. Γνωρίζουν αυτό που γνωρίζει κάθε καλός τεχνοκράτης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ότι αυτό που έχει αξία είναι η γη.
Ίσως μπορεί να απαντηθεί με μια κάποια αξιοπιστία το ερώτημα: «Ως που θα πάει αυτή η κατάσταση;» Ώσπου να κατοχυρώσουν οι σύγχρονοι δικαιούχοι τα δικαιώματά τους σ’ αυτή τη γη, στη νέα περίοδο κυριαρχίας που οικοδομούν.
Πάλι θα βρεθούν κάποιοι που θα θεωρήσουν ως υπερβολικά και αβάσιμα τα παραπάνω και πως οι Ισχυροί θα επιλέξουν πιο μεσοβέζικους τρόπους για να κινηθούν προκειμένου να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Δυστυχώς, τα ίδια τα γεγονότα τούς διαψεύδουν οικτρά. Η ιστορία του ελλαδικού χώρου (και όχι μόνο) είναι μια ατέρμονη σειρά αιματηρών αγώνων ενάντια σε κατακτητές και στις συμμορίες τους, που δεν επεδίωκαν μόνο την συνολική υλική καταστροφή, αλλά το ολοκληρωτικό ξερίζωμα των ανθρώπων από τις εστίες τους. Η υπεράσπιση της γης και της πατρίδας υπήρξε η πρώτη και η ύστατη επαναστατική ιαχή στο δρόμο για την ελευθερία, μόνο που αυτή η ιαχή διακόπηκε· δεν ξεπεράστηκε, δεν ξεκαθαρίστηκε στις συνειδήσεις των εξεγερμένων ανθρώπων, δεν συνήψε ουσιαστικούς δεσμούς με το ολικά απελευθερωμένο μέλλον, την αναρχία. Πάντως, ποτέ δεν είναι αργά…

Απόγονοι του Κατιλίνα

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 130, Σεπτέμβριος 2013