Όποιος μπορεί να ορίσει μια τιμή για τον Παρθενώνα μπορεί να πουλήσει και τη μάνα του και τον πατέρα του...

Πολύ φοβάμαι τους ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να ορίσουν μια τιμή για το οτιδήποτε. Αυτό φοβάμαι περισσότερο κι από την ενοικίαση, για παράδειγμα, της Ακρόπολης σε οίκο μόδας, η οποία ευτυχώς αποτράπηκε. Άλλωστε με ποιο δικαίωμα θα υψώναμε φωνή στο Βρετανικό Μουσείο την επόμενη φορά που θα ενοικίαζε για δεξίωση την αίθουσα των Γλυπτών του Παρθενώνα όταν εμείς θα είχαμε νοικιάσει τον Ιερό Βράχο για τριάντα αργύρια; Δεν παύει, ωστόσο, να με προβληματίζει η άνεση με την οποία ορισμένοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα της είσπραξης χρημάτων για να πουλήσουν ή, έστω, να ενοικιάσουν το οτιδήποτε. Ενδεχομένως οι ίδιοι να είναι ικανοί να πουλήσουν και τη μάνα τους και τον πατέρα τους αν η τιμή είναι συμφέρουσα...

Πόσες φορές, εξάλλου, στα πολλά πλέον χρόνια τής κρίσης δεν έχουμε πει πως δεν θα ξεπουλήσουμε και τον Παρθενώνα για να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος; Θα ισχυριστείτε πως αυτά είναι ψιλά γράμματα όταν ετοιμάζεται να λειτουργήσει το Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο θα ενταχθεί όλη η δημόσια περιουσία για σχεδόν εκατό χρόνια, όση βεβαίως δεν θα έχει πουληθεί στο μεταξύ. Μερικές φορές, όμως, η διαχείριση των συμβόλων αποδεικνύεται ουσιαστικότερη στην πορεία ενός έθνους από οτιδήποτε άλλο...

Τι μήνυμα θα δίναμε στο εξωτερικό αν επιτρέπαμε να σουλατσάρουν μοντέλα και σταρ τού Χόλιγουντ δίπλα σε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία τού παγκόσμιου πολιτισμού, που στέκεται όρθιο 2.500 χρόνια, διαφημίζοντας τα ρούχα μιας εταιρείας που δεν μετρά ούτε εκατό έτη ζωής; Ακόμα και οι Αμερικανοί, αρκετοί από τους οποίους πιστεύουν ότι υφίσταται ακόμα η Ανατολική Γερμανία, γνωρίζουν τι εστί Παρθενώνας κι ας μην ξέρουν ποια είναι η Gucci. Ποιος θα διαφήμιζε ποιον επομένως;...

Η Ακρόπολη δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο που σε εμάς έμελλε να γίνουμε οι κληρονόμοι της, γι' αυτό και θα είμαστε υπόλογοι σε όλο τον πλανήτη αν δεν τη διαχειριστούμε όπως της αξίζει, όπως για παράδειγμα αν τη βγάλουμε στο γιουσουρούμ ακόμα κι αν τα λεφτά είναι πολλά. Καθένας έχει προφανώς το δικαίωμα να την επισκέπτεται, να μαθαίνει την ιστορία της και να φωτογραφίζεται στη σκιά της, κανείς ωστόσο δεν δικαιούται να την εκμεταλλεύεται για να πουλήσει μερικά συνολάκια παραπάνω μιας μόδας που από τη φύση της είναι καταδικασμένη να είναι εφήμερη. Αν θέλει η Gucci και η κάθε Gucci μπορεί να στήσει μια γιορτή στη Διονυσίου Αεροπαγίτου με θέα τον Ιερό Βράχο και να κάνει τη δουλειά της, αφού οι άνθρωποί της είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν ένα νέο Παρθενώνα, αλλά ας αφήσει τους προγόνους μας ήσυχους στον αιώνιο ύπνο τους πριν τους ξυπνήσει η οργή από την ύβρι των επιγόνων τους...

 http://tripioevro.blogspot.gr