Μια Εναλλακτική (ακροδεξιά) για τη Γερμανία

«Τα ηλίθια μοσχάρια διαλέγουν τον χασάπη τους… και όλα θυμίζουν πλέον το 1933» έλεγαν οι στίχοι από ένα γερμανικό τραγουδάκι που κυκλοφόρησε στο Ίντερνετ λίγε ημέρες πριν από τις εκλογές στο ομόσπονδο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας. Ο Χασάπης, σύμφωνα με το δημιουργό του τραγουδιού, είναι το ισλαμοφοβικό, ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) που κέρδισε τη δεύτερη θέση μετά τους σοσιαλδημοκράτες (SPD) αφήνοντας το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Μέρκελ στην τρίτη θέση.

Αν κρίνει κανείς από τη δημοφιλία του τραγουδιού, το οποίο σε ελάχιστες ημέρες ξεπέρασε τα 13 εκατομμύρια θεάσεις, θα περίμενε ότι το κύμα αγανάκτησης απέναντι στον ακροδεξιό λόγο του AfD θα κυριαρχούσε και στις εκλογές, εξαφανίζοντας το κόμμα από τις πρώτες θέσης του εκλογικού χάρτη.

Καθώς όμως η οργή που συγκεντρώνεται στο συγκεκριμένο κρατίδιο δεν έβρισκε έκφραση σε κανένα από τα καθεστωτικά κόμματα αλλά ούτε και στις δυνάμεις τη αριστεράς ή τους πράσινους, ο φιλοφασιστικός λόγος εντόπισε και πάλι γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί.

Σφηνωμένο δυτικά της Πολωνίας, το κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας «προσφέρει» στους κατοίκους του το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα σε ολόκληρη τη Γερμανία – 17.500 έναντι 21.100 ευρώ που είναι ο γερμανικός μέσος όρος. Μπορείς να «διαβάσεις» την φτώχεια και την παρακμή στις εγκαταλελειμμένες προσόψεις των κτιρίων του.

Παρά το γεγονός ότι στις αραιοκατοικημένες εκτάσεις του ζουν μόλις 11.000 πρόσφυγες και το συνολικό ποσοστό των μη Γερμανών κατοίκων δεν ξεπερνά το 3%, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία κατάφερε να επιβάλει τη ξενοφοβική ατζέντα του και στα δυο κόμματα εξουσίας. Ο επικεφαλής των χριστιανοδημοκρατών έκανε σημαία της εκστρατείας του την απαγόρευση της μουσουλμανικής μπούρκας ενώ και οι σοσιαλδημοκράτες, που κυριαρχούσαν για 22 χρόνια στην περιοχή, ασκούσαν κριτική στο AfD… από τα δεξιά.

Αν άκουγε κανείς τα επιχειρήματα, που επικράτησαν στην προεκλογική εκστρατεία, θα πίστευε ότι οι βασικοί υποψήφιοι είχαν απλώς αντιγράψει τις ομιλίες πολιτικών από κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, όπου το μεταναστευτικό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Αντίθετα κανένας δεν ήθελε να ασχοληθεί με την καλπάζουσα ανεργία, η οποία σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ήταν το πιο φλέγον ζήτημα για σχεδόν το 40% των ερωτηθέντων. Ελάχιστοι θύμισαν ότι από την περιοχή έχουν μεταναστεύσει περίπου 300.000 Γερμανοί πολίτες μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την ανέχεια και τις συνεχείς περικοπές επιδομάτων και προνομίων που τους επεφύλασσαν οι ηγεσίας του SPD και του CDU, τις τελευταίες δεκαετίες.

Υπό αυτή την έννοια το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία είναι ο πραγματικός νικητής των εκλογών, αφού κατάφερε να επιβάλλει την ατζέντα του και να πείσει το πολιτικό κατεστημένο ότι αφού δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει τα φλέγοντα ζητήματα της οικονομίας καλά θα κάνει να εντοπίσει αποδιοπομπαίους τράγους (στο πρόσωπο των μεταναστών και των προσφύγων). Οι ξένοι θα πρέπει να επωμιστούν όλη την ευθύνη για όσα συνέβησαν στην περιοχή από την γερμανική ενοποίηση μέχρι τις ημέρες μας.

Καθώς μάλιστα οι Πράσινοι, που αποφεύγουν την ξενοφοβική ρητορική, δεν έχουν να προτείνουν καμία εναλλακτική για την οικονομική πολιτική ενώ το Κόμμα της Αριτηςράς (Die Linke) δαπανά όλο και περισσότερες από τις δυνάμεις του για να προασπίζεται το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι τα δικαιώματα των Γερμανών εργαζομένων, το παράδειγμα του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας αποτελεί απλώς μια μικρογραφία όσων ήδη συμβαίνουν σε ολόκληρη τη χώρα.

Οι εκλογές συνέπεσαν χρονικά με τη δημοσίευση από το ομοσπονδιακό υπουργείο Εργασίας νέων στοιχείων που αποδεικνύουν τη δραματική επιδείνωση των συνθηκών εργασίας στη Γερμανία. Στη πολυσέλιδη έκθεση αναφέρεται ότι το 60% των εργαζομένων απασχολείται πλέον πολύ περισσότερο απ ‘ότι προβλέπει το συμβόλαιό του ενώ οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να βρουν νυχτερινές εργασίες αυξήθηκαν από τα 2.4 στα 3.3 εκατομμύρια. Περίπου 816 εκατομμύρια ώρες εργασίας έμειναν απλήρωτες το 2015 γιγαντώνοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων σε βάρος των υπαλλήλων τους. Αντίστοιχα τα περίπου έξι εκατομμύρια εργαζομένων που το 1995 δούλευαν τα σαββατοκύριακα έχουν αυξηθεί κατά τέσσερα ακόμη εκατομμύρια. Το παλιό σλόγκαν των γερμανικών συνδικάτων «τα Σάββατα ο μπαμπάς μένει μαζί μου» με το οποίο ζητούσαν τη συρρίκνωση της εργάσιμης εβδομάδας αποτελούν αναπόληση από το μακρινό παρελθόν – πριν καταφέρει ο Σρέντερ να επιβάλλει την αντιλαϊκή Ατζέντα 2000.

Παρά το γεγονός ότι η τρομακτική επιδείνωση των συνθηκών εργασίας μπορεί να μην φαντάζει τραγική στον ευρωπαϊκό νότο – ο οποίος βυθίζεται στην διαρκή ανεργία – είναι αυτή ακριβώς η ένταση της εκμετάλλευσης που επιδεινώνει την κρίση στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Οι Γερμανοί εργαζόμενοι γεύονται αναλογικά ελάχιστα από τα πλεονάσματα που συγκεντρώνει η χώρα τους, ενώ αυξάνουν συνεχώς το χάσμα ανταγωνιστικότητας με την ευρωπαϊκή περιφέρεια βυθίζοντας τις μικρές οικονομίες στα ελλείματα και τα χρέη.

Σε αυτό το σκηνικό το ξενοφοβικό AfD, το οποίο ασκεί κριτική στο οικοδόμημα της ΕΕ με εθνικιστικούς όρους και όχι με επιχειρήματα υπέρ των Γερμανών εργαζομένων, φαντάζει σαν λύση για τις χειμαζόμενες μάζες αλλά κυρίως για τις οικονομικές ελίτ, που θέλουν μια αντιδραστική δύναμη για να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς. Το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία, το οποίο τρία μόλις χρόνια μετά τη δημιουργία του εκπροσωπείται πλέον σε οκτώ από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια είναι εδώ για να μείνει.

Άρης Χατζηστεφάνου

Εφημερίδα ΠΡΙΝ 11/9/2016

info-war.gr

anemosantistasis.blogspot.com