Η επιστροφή της «φωτοτυπίας»

Με σύνθημα «Όχι Μπαλτά στην Παιδεία», εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., Ποτάμι) συναντήθηκαν στο Μαρούσι για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία. Στην πρώτη σειρά των καθισμάτων και μια πρώην υπουργός Παιδείας, η οποία, αν θυμάμαι καλά, ήταν αυτή που στο πρόσφατο παρελθόν με το σύνθημα «Πρώτα και πάνω απ' όλα ο μαθητής» διαχειρίστηκε τα εκπαιδευτικά ζητήματα με τέτοιο τρόπο που, αφού έβαλε λουκέτο σε περισσότερα από 1.000 σχολεία, έστειλε στους μαθητές αντί για σχολικά βιβλία φωτοτυπίες.

Χίλια ολόκληρα σχολεία κατάπιε στο πέρασμά της από το υπουργείο η κ. Διαμαντοπούλου και παρά το μοναδικό αυτό κατόρθωμα κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερη με εγγύηση την υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου από τη Νέα Δημοκρατία και τους ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη το καλοκαίρι του 2011. Ένας νόμος -«οδοστρωτήρας», που διαφημίστηκε όσο κανείς άλλος αποκρύπτοντας το κοινοβουλευτικό αλισβερίσι εκείνων των ημερών μεταξύ των τριών κομμάτων του Μνημονίου ώστε να επιτευχθεί τελικά ο κυβερνητικός έλεγχος των διοικήσεων των πανεπιστημίων, μέσω της επιβολής ενός αυταρχικού και αντιδημοκρατικού συστήματος ανάδειξής τους.

Με άλλοθι 255 ψήφους η κ. Διαμαντοπούλου και οι λοιποί του λεγόμενου φιλοευρωπαϊκού τόξου επιμένουν πως η θεσμοθέτηση της κρατικής υπο-χρηματοδότησης που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις σχολές αποτελεί τη μέγιστη μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Η υπουργός της φωτοτυπίας και των χιλίων λουκέτων επιμένει πως η κατάργηση των ενιαίων πτυχίων και η ύπαρξη τίτλων σπουδών πολλών ταχυτήτων ήταν ένα βήμα μπροστά και όχι ένα βήμα που οδηγούσε στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και βοηθούσε στην κατάργηση της συλλογικής διεκδίκησης εργασιακών δικαιωμάτων προτού αναλάβουν τα υπόλοιπα οι σημερινοί της συμπαραστάτες. Η κ. Διαμαντοπούλου ήταν αυτή που έβαλε τότε με την υποστήριξη όλου του μνημονιακού και μετέπειτα φιλοευρωπαϊκού τόξου το πρώτο νομοθετικό λιθαράκι ώστε με προεδρικά διατάγματα των υπουργείων Οικονομικών και Παιδείας να μπορούν να «συγχωνεύονται και να καταργούνται ΑΕΙ και σχολές» σύμφωνα με τις «δυνατότητες της εθνικής οικονομίας». Ο περίφημος νόμος της ήταν αυτός που ανά πάσα στιγμή έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να μπορεί να βάλει λουκέτο σε ολόκληρο πανεπιστήμιο με βάση τις επιταγές του Μνημονίου και της τρόικας.

«Όχι Μπαλτά στην Παιδεία» βροντοφωνάζει σήμερα το κίνημα της κατσαρόλας φαλτσάροντας υποκριτικά στα αυτιά όσων βίωσαν τις περίφημες «μεταρρυθμίσεις» του νόμου 4009 που δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το καλωσόρισμα των «εργολάβων» στον χώρο της εκπαίδευσης. Αυτούς υπηρετούσαν και αυτούς εξακολουθούν να υπηρετούν.
Πέτρος Κατσάκος