Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ – “Επίκαιρα”
Κορυφώνεται σταδιακά η αναμέτρηση της μικρής Ελλάδας του Τσίπρα με τον κολοσσό της Γερμανίας του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Τον Ιούνιο θα κριθούν τα πάντα. Στα τέλη του επόμενου μήνα θα ολοκληρωθεί ο οικονομικός σχεδιασμός του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με στόχο την υπογραφή νέου Μνημονίου από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Θα έχει ολοκληρωθεί ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ελλάδας που προωθεί η Γερμανία τόσο από πλευράς έλλειψης χρημάτων όσο και από πλευράς ρευστότητας, με τη συνενοχή της ΕΚΤ, η οποία, φυσικά, δρα ως όργανο της καγκελαρίας του Βερολίνου.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα υποχρεωθεί να πάρει αποφάσεις που θα σφραγίσουν την τύχη των Ελλήνων και δευτερευόντως την προσωπική πολιτική του καριέρα. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον οι Γερμανοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι να του παραχωρήσουν περιθώρια αναβολής των αποφάσεων για αργότερα. Εδώ που τα λέμε, αν η ελληνική κυβέρνηση κατορθώσει με οποιονδήποτε τρόπο να βγάλει το καλοκαίρι χωρίς να υποταγεί στους γερμανικούς όρους, η θέση της Γερμανίας αποδυναμώνεται ουσιαστικά.
Παράλληλα, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται αλλού. Οι εκλογές στην Πορτογαλία τον Οκτώβριο και στην Ισπανία τον Νοέμβριο, με την αναμενόμενη κατάρρευση των δύο δεξιών, γερμανόδουλων κυβερνήσεων, ιδίως αν ο Τσίπρας δεν έχει υποκύψει στους Γερμανούς, είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές ανακατατάξεις στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Ο Σεπτέμβριος όμως απέχει... αιώνες ολόκληρους από πολιτική σκοπιά. Μέχρι τότε μεσολαβεί πρώτα πρώτα ο Ιούνιος, με την Ελλάδα να πρέπει να πληρώσει και πάλι στο ΔΝΤ πάνω από 1,5 δις ευρώ σε τέσσερις δόσεις. Στις 5 Ιουνίου, 305 εκατομμύρια. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 12 Ιουνίου, πρέπει να δώσει στο Ταμείο 343 εκατομμύρια. Σε τέσσερις μέρες, στις 16 Ιουνίου, η Ελλάδα πρέπει να σκάσει πάνω από μισό δις ευρώ στο ΔΝΤ - 572 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Σαν να μην έφτανε αυτό, Τρίτη πληρώνει το μισό δις και την Παρασκευή πρέπει να δώσει κι άλλα 343 εκατομμύρια - δηλαδή 915 εκατ. ευρώ, κάτι λιγότερο από 1 δις ευρώ στο ΔΝΤ μέσα σε μία εβδομάδα!
Περιττό να τονιστεί ότι αυτό το 1,5 δις ευρώ δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια αλλά ούτε και μπορεί να βρεθεί. Αν όμως η χώρα κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης επειδή δεν μπόρεσε να πληρώσει το ΔΝΤ, ρίχνει η κυβέρνηση Τσίπρα την πολιτική ευθύνη της χρεοκοπίας στις ΗΠΑ, που ελέγχουν το Ταμείο, προς μεγάλη ευτυχία της Γερμανίας, η οποία είναι η χώρα που στραγγαλίζει οικονομικά την Ελλάδα!
Υπάρχει ένα θεμελιακό, αφετηριακό σημείο. Η κυβέρνηση Τσίπρα συμπεριφέρεται σαν να πιστεύει ότι οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα με σκληρούς αντιλαϊκούς όρους, με τους οποίους η Αθήνα διαφωνεί, έχοντας όμως στόχο το πώς θα διασφαλίσουν ότι οι Ευρωπαίοι θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω όλα τα λεφτά που έχουν δανείσει στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν δείχνει η κυβέρνηση Τσίπρα να έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλη σημασία έχει για τη Γερμανία να την ανατρέψει και να απαλλαγεί από αυτή για πάντα, αφού όμως πρώτα έχει κατεξευτελίσει και διασύρει τον πρωθυπουργό. Η ανατροπή του, δηλαδή, να συντελεστεί εν μέσω λαϊκής χλεύης, ώστε να μην οδηγήσει στην ηρωοποίησή του, να μην γίνει, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος «Αλιέντε» - και, μάλιστα, Έλληνας, νέος και Ευρωπαίος!
Οι Γερμανοί πρέπει να εξαλείψουν την αριστερή αντίθεση προς την ηγεμονία του Δ' Ράιχ, τρομοκρατώντας τους Ευρωπαίους στη βάση του παραδείγματος «να πώς γελοιοποιείται ατιμωτικά όποιος επιχειρεί να αντιταχθεί στη γραμμή του Βερολίνου». Γι’ αυτό και η γερμανική μεθόδευση είναι πρώτα να υπογράψει ο Τσίπρας μια συμφωνία υποτέλειας και υποταγής άνευ όρων στις απαιτήσεις του Βερολίνου κι αφού αυτό διαφημιστεί σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ, στη συνέχεια οι Γερμανοί να προχωρήσουν και στη μεθόδευση της ανατροπής του.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δείχνουν να διακατέχονται από αυταπάτες ότι μπορούν να έρθουν σε συμβιβασμό με τους Γερμανούς - και, μάλιστα, «έντιμο». Αυτό είναι αδύνατον, κατά τη γνώμη μας. Ακόμη κι αν προς στιγμήν φανεί ότι επιτυγχάνεται ένας ανεκτός συμβιβασμός, η κυβέρνηση θα διαπιστώσει το λάθος της με επώδυνο τρόπο λίγο μετά - μόνο που τότε θα είναι πια πολύ αργά γι' αυτή...
Έχει γεννηθεί μια απορία: Γιατί από καιρό σε καιρό το ΔΝΤ λέει την κορυφαία αλήθεια, ότι, δηλαδή, το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει οπωσδήποτε να «κουρευτεί»; Η απάντηση είναι απλή. Πρώτον, επειδή το ΔΝΤ λέει πως το καταστατικό του απαγορεύει ρητά κάθε «κούρεμα» χρέους, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι δόσεις προς το ΔΝΤ θα καταβάλλονται κανονικά και επομένως όλο το κόστος του «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους θα το καταβάλουν οι Ευρωπαίοι και οι ιδιώτες, όχι το ΔΝΤ! Δεύτερον, επειδή το ΔΝΤ έχει δανείσει στην Ελλάδα σχεδόν το ένα... δέκατο (!) από τα λεφτά που της έχουν δανείσει οι Ευρωπαίοι. Αυτά εξηγούν γιατί το ΔΝΤ μπορεί να λέει και θεμελιώδεις αλήθειες για το ελληνικό χρέος, αφού το ίδιο δεν θίγεται καθόλου από τις αλήθειες αυτές.
Ταυτόχρονα, αυτό προκαλεί μια περιέργεια γύρω από τη δομή του ελληνικού δημόσιου χρέους, την οποία αξίζει πραγματικά τον κόπο να δούμε καλύτερα ώστε να καταλάβουμε τη στάση των επιμέρους δανειστών. Εννοείται ότι το ακριβές μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους αυξομειώνεται κάθε μέρα, καθώς πληρώνονται υποχρεώσεις ή προστίθενται τόκοι.
Το συνολικό ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 324,5 δις ευρώ. Ποιος έχει δανείσει τα λεφτά αυτά στις ελληνικές κυβερνήσεις; Τα 142 δις ευρώ (ποσοστό 44%) τα έχουν δανείσει οι δύο ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης που δημιουργήθηκαν μετά την εκδήλωση της κρίσης, ο EFSF και ο παλαιότερος ESM. Τα 53 δις ευρώ (ποσοστό 16%) προέρχονται από τα διακρατικά δάνεια προς την Ελλάδα των χωρών της Ευρωζώνης. Η ΕΚΤ έχει στα χέρια της, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά, 18 δις ευρώ (ποσοστό 6%). Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΚΤ είναι η μοναδική κεντρική τράπεζα στον κόσμο -δεν υπάρχει άλλη- που το καταστατικό της απαγορεύει να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα από τα κράτη της ΕΕ! Μόνο από ιδιωτικές τράπεζες αγοράζει - αυτή είναι η δευτερογενής αγορά.
Προσθέτοντας τα ποσά των 142 και 53 και 18 δις ευρώ και τα αντίστοιχα ποσοστά (44% + 16% + 6%) συνειδητοποιούμε ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα κράτη της Ευρωζώνης έχουν δανείσει στην Ελλάδα 213 από τα 324 , δις του δημόσιου χρέους της ή ποσοστό 66%. Φυσικά, τα δάνεισαν για να σώσουν τις γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν δανείσει την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το 66% του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο έχει τώρα «κρατικοποιηθεί», βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων.
Απέναντι σε αυτά τα 213 δις ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα στα κράτη της Ευρωζώνης και στους θεσμούς της ΕΕ, πόσα χρωστάει στο ΔΝΤ; Μόνο... 23,5 δις ευρώ. Εννέα φορές λιγότερα λεφτά! Αυτό εξηγεί επίσης γιατί οι Ευρωπαίοι λένε κάποιες φορές να αγοράσουν το ποσοστό του ΔΝΤ και να το διώξουν από την Ευρώπη.
Όσο για το υπόλοιπο του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτό αποτελείται από 48,5 δις ευρώ ελληνικά κρατικά ομόλογα που δεν βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ, από δάνεια εκτός των κρατών της Ευρωζώνης, δάνεια πάσης φύσεως ύψους 25 δις ευρώ, και περίπου 15 δις ευρώ σε έντοκα γραμμάτια σύντομης διάρκειας μηνών, που όλα τους βρίσκονται σε ελληνικές τράπεζες.
Κορυφώνεται σταδιακά η αναμέτρηση της μικρής Ελλάδας του Τσίπρα με τον κολοσσό της Γερμανίας του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Τον Ιούνιο θα κριθούν τα πάντα. Στα τέλη του επόμενου μήνα θα ολοκληρωθεί ο οικονομικός σχεδιασμός του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με στόχο την υπογραφή νέου Μνημονίου από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Θα έχει ολοκληρωθεί ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ελλάδας που προωθεί η Γερμανία τόσο από πλευράς έλλειψης χρημάτων όσο και από πλευράς ρευστότητας, με τη συνενοχή της ΕΚΤ, η οποία, φυσικά, δρα ως όργανο της καγκελαρίας του Βερολίνου.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα υποχρεωθεί να πάρει αποφάσεις που θα σφραγίσουν την τύχη των Ελλήνων και δευτερευόντως την προσωπική πολιτική του καριέρα. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον οι Γερμανοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι να του παραχωρήσουν περιθώρια αναβολής των αποφάσεων για αργότερα. Εδώ που τα λέμε, αν η ελληνική κυβέρνηση κατορθώσει με οποιονδήποτε τρόπο να βγάλει το καλοκαίρι χωρίς να υποταγεί στους γερμανικούς όρους, η θέση της Γερμανίας αποδυναμώνεται ουσιαστικά.
Παράλληλα, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται αλλού. Οι εκλογές στην Πορτογαλία τον Οκτώβριο και στην Ισπανία τον Νοέμβριο, με την αναμενόμενη κατάρρευση των δύο δεξιών, γερμανόδουλων κυβερνήσεων, ιδίως αν ο Τσίπρας δεν έχει υποκύψει στους Γερμανούς, είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές ανακατατάξεις στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Η Σύνοδος Κορυφής
Ο Σεπτέμβριος όμως απέχει... αιώνες ολόκληρους από πολιτική σκοπιά. Μέχρι τότε μεσολαβεί πρώτα πρώτα ο Ιούνιος, με την Ελλάδα να πρέπει να πληρώσει και πάλι στο ΔΝΤ πάνω από 1,5 δις ευρώ σε τέσσερις δόσεις. Στις 5 Ιουνίου, 305 εκατομμύρια. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 12 Ιουνίου, πρέπει να δώσει στο Ταμείο 343 εκατομμύρια. Σε τέσσερις μέρες, στις 16 Ιουνίου, η Ελλάδα πρέπει να σκάσει πάνω από μισό δις ευρώ στο ΔΝΤ - 572 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Σαν να μην έφτανε αυτό, Τρίτη πληρώνει το μισό δις και την Παρασκευή πρέπει να δώσει κι άλλα 343 εκατομμύρια - δηλαδή 915 εκατ. ευρώ, κάτι λιγότερο από 1 δις ευρώ στο ΔΝΤ μέσα σε μία εβδομάδα!
Περιττό να τονιστεί ότι αυτό το 1,5 δις ευρώ δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια αλλά ούτε και μπορεί να βρεθεί. Αν όμως η χώρα κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης επειδή δεν μπόρεσε να πληρώσει το ΔΝΤ, ρίχνει η κυβέρνηση Τσίπρα την πολιτική ευθύνη της χρεοκοπίας στις ΗΠΑ, που ελέγχουν το Ταμείο, προς μεγάλη ευτυχία της Γερμανίας, η οποία είναι η χώρα που στραγγαλίζει οικονομικά την Ελλάδα!
Κυβερνητικές αυταπάτες
Υπάρχει ένα θεμελιακό, αφετηριακό σημείο. Η κυβέρνηση Τσίπρα συμπεριφέρεται σαν να πιστεύει ότι οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα με σκληρούς αντιλαϊκούς όρους, με τους οποίους η Αθήνα διαφωνεί, έχοντας όμως στόχο το πώς θα διασφαλίσουν ότι οι Ευρωπαίοι θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω όλα τα λεφτά που έχουν δανείσει στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν δείχνει η κυβέρνηση Τσίπρα να έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλη σημασία έχει για τη Γερμανία να την ανατρέψει και να απαλλαγεί από αυτή για πάντα, αφού όμως πρώτα έχει κατεξευτελίσει και διασύρει τον πρωθυπουργό. Η ανατροπή του, δηλαδή, να συντελεστεί εν μέσω λαϊκής χλεύης, ώστε να μην οδηγήσει στην ηρωοποίησή του, να μην γίνει, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος «Αλιέντε» - και, μάλιστα, Έλληνας, νέος και Ευρωπαίος!
Οι Γερμανοί πρέπει να εξαλείψουν την αριστερή αντίθεση προς την ηγεμονία του Δ' Ράιχ, τρομοκρατώντας τους Ευρωπαίους στη βάση του παραδείγματος «να πώς γελοιοποιείται ατιμωτικά όποιος επιχειρεί να αντιταχθεί στη γραμμή του Βερολίνου». Γι’ αυτό και η γερμανική μεθόδευση είναι πρώτα να υπογράψει ο Τσίπρας μια συμφωνία υποτέλειας και υποταγής άνευ όρων στις απαιτήσεις του Βερολίνου κι αφού αυτό διαφημιστεί σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ, στη συνέχεια οι Γερμανοί να προχωρήσουν και στη μεθόδευση της ανατροπής του.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δείχνουν να διακατέχονται από αυταπάτες ότι μπορούν να έρθουν σε συμβιβασμό με τους Γερμανούς - και, μάλιστα, «έντιμο». Αυτό είναι αδύνατον, κατά τη γνώμη μας. Ακόμη κι αν προς στιγμήν φανεί ότι επιτυγχάνεται ένας ανεκτός συμβιβασμός, η κυβέρνηση θα διαπιστώσει το λάθος της με επώδυνο τρόπο λίγο μετά - μόνο που τότε θα είναι πια πολύ αργά γι' αυτή...
Γιατί το ΔΝΤ λέει και αλήθειες
Έχει γεννηθεί μια απορία: Γιατί από καιρό σε καιρό το ΔΝΤ λέει την κορυφαία αλήθεια, ότι, δηλαδή, το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει οπωσδήποτε να «κουρευτεί»; Η απάντηση είναι απλή. Πρώτον, επειδή το ΔΝΤ λέει πως το καταστατικό του απαγορεύει ρητά κάθε «κούρεμα» χρέους, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι δόσεις προς το ΔΝΤ θα καταβάλλονται κανονικά και επομένως όλο το κόστος του «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους θα το καταβάλουν οι Ευρωπαίοι και οι ιδιώτες, όχι το ΔΝΤ! Δεύτερον, επειδή το ΔΝΤ έχει δανείσει στην Ελλάδα σχεδόν το ένα... δέκατο (!) από τα λεφτά που της έχουν δανείσει οι Ευρωπαίοι. Αυτά εξηγούν γιατί το ΔΝΤ μπορεί να λέει και θεμελιώδεις αλήθειες για το ελληνικό χρέος, αφού το ίδιο δεν θίγεται καθόλου από τις αλήθειες αυτές.
Ταυτόχρονα, αυτό προκαλεί μια περιέργεια γύρω από τη δομή του ελληνικού δημόσιου χρέους, την οποία αξίζει πραγματικά τον κόπο να δούμε καλύτερα ώστε να καταλάβουμε τη στάση των επιμέρους δανειστών. Εννοείται ότι το ακριβές μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους αυξομειώνεται κάθε μέρα, καθώς πληρώνονται υποχρεώσεις ή προστίθενται τόκοι.
Πόσα χρωστάμε και σε ποιον
Το συνολικό ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 324,5 δις ευρώ. Ποιος έχει δανείσει τα λεφτά αυτά στις ελληνικές κυβερνήσεις; Τα 142 δις ευρώ (ποσοστό 44%) τα έχουν δανείσει οι δύο ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης που δημιουργήθηκαν μετά την εκδήλωση της κρίσης, ο EFSF και ο παλαιότερος ESM. Τα 53 δις ευρώ (ποσοστό 16%) προέρχονται από τα διακρατικά δάνεια προς την Ελλάδα των χωρών της Ευρωζώνης. Η ΕΚΤ έχει στα χέρια της, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά, 18 δις ευρώ (ποσοστό 6%). Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΚΤ είναι η μοναδική κεντρική τράπεζα στον κόσμο -δεν υπάρχει άλλη- που το καταστατικό της απαγορεύει να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα από τα κράτη της ΕΕ! Μόνο από ιδιωτικές τράπεζες αγοράζει - αυτή είναι η δευτερογενής αγορά.
Προσθέτοντας τα ποσά των 142 και 53 και 18 δις ευρώ και τα αντίστοιχα ποσοστά (44% + 16% + 6%) συνειδητοποιούμε ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα κράτη της Ευρωζώνης έχουν δανείσει στην Ελλάδα 213 από τα 324 , δις του δημόσιου χρέους της ή ποσοστό 66%. Φυσικά, τα δάνεισαν για να σώσουν τις γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν δανείσει την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το 66% του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο έχει τώρα «κρατικοποιηθεί», βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων.
Απέναντι σε αυτά τα 213 δις ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα στα κράτη της Ευρωζώνης και στους θεσμούς της ΕΕ, πόσα χρωστάει στο ΔΝΤ; Μόνο... 23,5 δις ευρώ. Εννέα φορές λιγότερα λεφτά! Αυτό εξηγεί επίσης γιατί οι Ευρωπαίοι λένε κάποιες φορές να αγοράσουν το ποσοστό του ΔΝΤ και να το διώξουν από την Ευρώπη.
Όσο για το υπόλοιπο του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτό αποτελείται από 48,5 δις ευρώ ελληνικά κρατικά ομόλογα που δεν βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ, από δάνεια εκτός των κρατών της Ευρωζώνης, δάνεια πάσης φύσεως ύψους 25 δις ευρώ, και περίπου 15 δις ευρώ σε έντοκα γραμμάτια σύντομης διάρκειας μηνών, που όλα τους βρίσκονται σε ελληνικές τράπεζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου