Η σωφρονιστική αγωγή που επιβάλλουν στα Εξάρχεια οι κυβερνώντες είναι υποδειγματική των...
πεποιθήσεων τους για ολόκληρη τη χώρα.
Ενας νέος άνδρας με τα χέρια ψηλά, το πρόσωπο κολλημένο στον τοίχο, τα πόδια ανοιχτά. Πίσω του, γύρω του, μια ομάδα ένστολοι με πλήρη εξάρτηση. Χωρίς διακριτικά. Με ερμητικά κράνη. Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο –αν αυτά τα δύο νοούνται χωριστά... Βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία; Απλώς αναθερμαίνουν παιδικές μνήμες με ανυπεράσπιστα κατοικίδια και πρώιμες σαδιστικές ανησυχίες; Και τα δύο;
Άγνωστο. Ίσως Δίας, ίσως Δελτάδες. Θα δείξει η ΕΔΕ, βεβαίως... Σωματική έρευνα, προπηλακισμοί, κλωτσιές, χτυπήματα. Τα χέρια τους στις τσέπες του. Τι έκανε; Τι κάνουν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας;
—Τι κάνετε στον άνθρωπο;
Κυριακή 19 Οκτωβρίου, Εξάρχεια, Καλλιδρομίου και Εμμανουήλ Μπενάκη, νωρίς απόγευμα, δρόμοι έρημοι. Ένας πολίτης που κατεβαίνει τα σκαλιά του Στρέφη:
—Τι κάνετε, γιατί τον χτυπάτε, γιατί τον κλωτσάτε;
—Φύγετε! Πάτε στη δουλειά σας!
—Γιατί τον χτυπάτε;
Όταν τους δείχνει τη δημοσιογραφική ταυτότητα, εξαγριώνονται, τον αρπάζουν, τον σπρώχνουν βίαια. Απειλούν με προσαγωγή, φωνάζουν για απείθεια και αντίσταση κατά της αρχής στη σύζυγό του, που έχει κατέβει αλαφιασμένη από το σπίτι: «Έχει κάνει τριπλό μπαϊπάς!» τους λέει. Στο τμήμα! Την σπρώχνουν, την τραβάνε. «Έχει περάσει βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες!» Προσέξτε μη σας πάμε στο Αυτόφωρο! απειλούν με τη μόνη γλώσσα που ξέρουν. «Να μας πάτε, να φανεί τι κάνετε!» Μαζεύεται κόσμος, διαμαρτύρονται από τα μπαλκόνια. Δέκα - δεκαπέντε λεπτά έντασης. Ύστερα, προφανώς μετά από ενδοσυνεννόηση, καβαλάνε τις μηχανές κι απομακρύνονται. Απομακρύνεται κι ο νέος άνδρας, μάλλον αλλοδαπός, σίγουρα αθώος των υποψιών που του στοίχισαν τον εξευτελισμό και τον ξυλοδαρμό του –ίσως και κάτι από το περιεχόμενο της τσέπης του, που χάθηκε κατά την έρευνα.
Ο Νίκος είναι άνθρωπος που μετράει τα λόγια του. Σαράντα έξι χρόνια γνωριζόμαστε, ούτε για το βασανιστή του δεν θα έλεγε περιττή κουβέντα. Λίγα και μετρημένα έγραψε στη στήλη του στην «Εφ.Συν.» Και περισσότερα υπονόησε γι’ αυτό που έχει ενσωματωθεί στην καθημερινότητα των Εξαρχείων.
Δευτέρα πρωί, η είδηση στον Τύπο. Τρίτη μεσημέρι, ο υπουργός προστασίας κ.λπ. κ.λπ. επικοινωνεί με το σπίτι του Νίκου και της Φρόσως Κιάου. Ρωτά λεπτομέρειες. Θα ασχοληθεί προσωπικά. Διέταξε ΕΔΕ. Θα επιβεβαιωθεί, άραγε, για μυριοστή φορά –με τα λόγια της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλικής Κατριβάνου– ότι «ΕΔΕ σημαίνει: Εμείς Δεν Ευθυνόμαστε»;
Με γνώμονα την ένταση
Μην κρυβόμαστε. Αν η Αθήνα συμπυκνώνει όλη την Ελλάδα, το κέντρο της, τα Εξάρχεια, συμπυκνώνουν όλα τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της Αθήνας –και τουλάχιστον ογδόντα από τα χρόνια της ιστορίας της: απ’ την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, μέχρι το Κυπριακό και την Αποστασία. Κι απ’ τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο, μέχρι το Δεκέμβρη του 2008 και την αντιμνημονιακή πλημμυρίδα και άμπωτη.
Η σωφρονιστική αγωγή που επιβάλλουν στα Εξάρχεια οι κυβερνώντες είναι υποδειγματική των πεποιθήσεων τους για ολόκληρη τη χώρα: ωμή καταστολή, τρομοκράτηση, μεταμεσονύχτιες εισβολές σε στέκια όπου συχνάζει ένα επικίνδυνα ζωντανό κομμάτι της νεολαίας. Το κέντρο αστυνομεύεται με γνώμονα την ένταση, όχι τον κατευνασμό· και χρησιμοποιείται ως πεδίο εξάσκησης των δυνάμεων καταστολής στην περιφρόνηση του πολίτη, δηλαδή της δημοκρατίας. Δύσκολο ο κύριος υπουργός να μην το γνωρίζει αυτό. Ευκολότερο να υποθέσει κανείς ότι εύχεται ενδόμυχα να μη συμβεί στη θητεία του κάποιο από τα μοιραία που συνοδεύουν πολιτικές όπως αυτή του υπουργείου του.
Μια χώρα με τα χέρια ψηλά, το πρόσωπο κολλημένο στον τοίχο. Γύρω της γαυγίζουν, προπηλακίζουν, χτυπούν, χώνουν τα χέρια τους στις τσέπες της. Να βγάλουν ενοχοποιητικά στοιχεία; Να βάλουν; Βρήκαν χρήματα; Θα συνταχθεί κατασχετήριο; «Μην ανακατεύεστε, κύριε! Πάτε στη δουλειά σας! Θέλετε να βρείτε το μπελά σας;»
Αλλά κι εκείνη, τι ήθελε στο δρόμο τους; Για να συχνάζει εδώ, σίγουρα δεν ανήκει στο 1% που κατέχει το 56,1% του πλούτου. Ούτε στο 20% των πλουσιότερων, που έχει 6,6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων. Ύποπτο...
πηγή epohi.gr
πεποιθήσεων τους για ολόκληρη τη χώρα.
Ενας νέος άνδρας με τα χέρια ψηλά, το πρόσωπο κολλημένο στον τοίχο, τα πόδια ανοιχτά. Πίσω του, γύρω του, μια ομάδα ένστολοι με πλήρη εξάρτηση. Χωρίς διακριτικά. Με ερμητικά κράνη. Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο –αν αυτά τα δύο νοούνται χωριστά... Βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία; Απλώς αναθερμαίνουν παιδικές μνήμες με ανυπεράσπιστα κατοικίδια και πρώιμες σαδιστικές ανησυχίες; Και τα δύο;
Άγνωστο. Ίσως Δίας, ίσως Δελτάδες. Θα δείξει η ΕΔΕ, βεβαίως... Σωματική έρευνα, προπηλακισμοί, κλωτσιές, χτυπήματα. Τα χέρια τους στις τσέπες του. Τι έκανε; Τι κάνουν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας;
—Τι κάνετε στον άνθρωπο;
Κυριακή 19 Οκτωβρίου, Εξάρχεια, Καλλιδρομίου και Εμμανουήλ Μπενάκη, νωρίς απόγευμα, δρόμοι έρημοι. Ένας πολίτης που κατεβαίνει τα σκαλιά του Στρέφη:
—Τι κάνετε, γιατί τον χτυπάτε, γιατί τον κλωτσάτε;
—Φύγετε! Πάτε στη δουλειά σας!
—Γιατί τον χτυπάτε;
Όταν τους δείχνει τη δημοσιογραφική ταυτότητα, εξαγριώνονται, τον αρπάζουν, τον σπρώχνουν βίαια. Απειλούν με προσαγωγή, φωνάζουν για απείθεια και αντίσταση κατά της αρχής στη σύζυγό του, που έχει κατέβει αλαφιασμένη από το σπίτι: «Έχει κάνει τριπλό μπαϊπάς!» τους λέει. Στο τμήμα! Την σπρώχνουν, την τραβάνε. «Έχει περάσει βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες!» Προσέξτε μη σας πάμε στο Αυτόφωρο! απειλούν με τη μόνη γλώσσα που ξέρουν. «Να μας πάτε, να φανεί τι κάνετε!» Μαζεύεται κόσμος, διαμαρτύρονται από τα μπαλκόνια. Δέκα - δεκαπέντε λεπτά έντασης. Ύστερα, προφανώς μετά από ενδοσυνεννόηση, καβαλάνε τις μηχανές κι απομακρύνονται. Απομακρύνεται κι ο νέος άνδρας, μάλλον αλλοδαπός, σίγουρα αθώος των υποψιών που του στοίχισαν τον εξευτελισμό και τον ξυλοδαρμό του –ίσως και κάτι από το περιεχόμενο της τσέπης του, που χάθηκε κατά την έρευνα.
Ο Νίκος είναι άνθρωπος που μετράει τα λόγια του. Σαράντα έξι χρόνια γνωριζόμαστε, ούτε για το βασανιστή του δεν θα έλεγε περιττή κουβέντα. Λίγα και μετρημένα έγραψε στη στήλη του στην «Εφ.Συν.» Και περισσότερα υπονόησε γι’ αυτό που έχει ενσωματωθεί στην καθημερινότητα των Εξαρχείων.
Δευτέρα πρωί, η είδηση στον Τύπο. Τρίτη μεσημέρι, ο υπουργός προστασίας κ.λπ. κ.λπ. επικοινωνεί με το σπίτι του Νίκου και της Φρόσως Κιάου. Ρωτά λεπτομέρειες. Θα ασχοληθεί προσωπικά. Διέταξε ΕΔΕ. Θα επιβεβαιωθεί, άραγε, για μυριοστή φορά –με τα λόγια της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλικής Κατριβάνου– ότι «ΕΔΕ σημαίνει: Εμείς Δεν Ευθυνόμαστε»;
Με γνώμονα την ένταση
Μην κρυβόμαστε. Αν η Αθήνα συμπυκνώνει όλη την Ελλάδα, το κέντρο της, τα Εξάρχεια, συμπυκνώνουν όλα τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της Αθήνας –και τουλάχιστον ογδόντα από τα χρόνια της ιστορίας της: απ’ την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, μέχρι το Κυπριακό και την Αποστασία. Κι απ’ τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο, μέχρι το Δεκέμβρη του 2008 και την αντιμνημονιακή πλημμυρίδα και άμπωτη.
Η σωφρονιστική αγωγή που επιβάλλουν στα Εξάρχεια οι κυβερνώντες είναι υποδειγματική των πεποιθήσεων τους για ολόκληρη τη χώρα: ωμή καταστολή, τρομοκράτηση, μεταμεσονύχτιες εισβολές σε στέκια όπου συχνάζει ένα επικίνδυνα ζωντανό κομμάτι της νεολαίας. Το κέντρο αστυνομεύεται με γνώμονα την ένταση, όχι τον κατευνασμό· και χρησιμοποιείται ως πεδίο εξάσκησης των δυνάμεων καταστολής στην περιφρόνηση του πολίτη, δηλαδή της δημοκρατίας. Δύσκολο ο κύριος υπουργός να μην το γνωρίζει αυτό. Ευκολότερο να υποθέσει κανείς ότι εύχεται ενδόμυχα να μη συμβεί στη θητεία του κάποιο από τα μοιραία που συνοδεύουν πολιτικές όπως αυτή του υπουργείου του.
Μια χώρα με τα χέρια ψηλά, το πρόσωπο κολλημένο στον τοίχο. Γύρω της γαυγίζουν, προπηλακίζουν, χτυπούν, χώνουν τα χέρια τους στις τσέπες της. Να βγάλουν ενοχοποιητικά στοιχεία; Να βάλουν; Βρήκαν χρήματα; Θα συνταχθεί κατασχετήριο; «Μην ανακατεύεστε, κύριε! Πάτε στη δουλειά σας! Θέλετε να βρείτε το μπελά σας;»
Αλλά κι εκείνη, τι ήθελε στο δρόμο τους; Για να συχνάζει εδώ, σίγουρα δεν ανήκει στο 1% που κατέχει το 56,1% του πλούτου. Ούτε στο 20% των πλουσιότερων, που έχει 6,6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων. Ύποπτο...
πηγή epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου