Κωλοπαίδια! -της Σοφίας Λαμπίκη

Αυτή η χώρα μισεί τα παιδιά της.
Χρόνια το παρακολουθώ και το πιστεύω ακράδαντα.
Μην ακούτε τις πομφόλυγες «κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου» ή «σαν την ελληνίδα μάνα δεν υπάρχει»
Ψέματα.
Παρακολουθείς και βλέπεις χρόνια τώρα.
Οι μαθητές, έφηβοι;
Τρέχουν σα τους Βέγγους από φροντιστήριο σε σχολείο, σε γυμναστήριο και μπαλέτο, σε ξένες γλώσσες και ωδεία για να εκπληρώσουν τα όνειρα των γονιών τους.
Κανείς δεν τα ρώτησε ποια είναι τα δικά τους όνειρα.
Φορτώνονται και την ηθική πίεση πως οι γονείς τους ξοδεύονται για να τα σπουδάσουν.
Αν αντισταθούν; Διαπομπεύονται μαζικά, «τσογλάνια που σηκώσανε κεφάλι, τι σκατά θέλουν πάλι τα κωλόπαιδα; Να χάσουν μαθήματα, να κάθονται.»
Λες και της εφηβείας ο σκοπός είναι να δουλεύεις σα δούλος, να χάνεις τα νιάτα σου για ένα αμφίβολο μέλλον.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας νέοι;
Στην πυρά ομαδόν.
«Δεν ξέρουν τι θέλουν, κάθονται και τους ταΐζει η μαμά, δήθεν σπουδάζουν και κόβουν βόλτες.»
Αν εξεγερθούν; «Είναι αληταριά,θέλουν ξύλο,τσακίστε τους,μπουντρουμιάστε τους.»
Απίθανο επίσης ,και άξιο μελέτης, είναι το πώς οι μεγαλύτεροι χρεώνουν απίστευτες ευθύνες στους νέους ενώ, χαλαρά, απαλλάσσουν τους εαυτούς τους με γελοίες δικαιολογίες από κάθε ευθύνη.
Ζούμε στη χώρα που θεωρείται φυσιολογικό να συλλαμβάνεται ένας έφηβος επειδή συμμετείχε στην κατάληψη του σχολειού του αλλά να κάνει πάρτυ στη Μύκονο υπόδικος φοροφυγάς.
Γιατί;
Γιατί μισούν τόσο πολύ τους νέους;
Ίσως δεν έζησαν σαν νέοι αυτοί που τους μισούν, ίσως θρηνούν μέσα τους τον νέο που σκότωσαν για να βολευτούν σε ένα τριαράκι στο Χαλάνδρι κι ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο.
Μπορεί να κοιτούν στον καθρέφτη και να βλέπουν μέσα το αυθάδικο νεανικό πρόσωπο που ξεπούλησαν για το τίποτα και για πάντα.Και φρενιάζουν.
Μπορεί να τους φοβούνται κιόλας. Ο νέος μπορεί να συντρίψει την μιζεριάρικη ρουτίνα του ενήλικα, να κάνει θρύψαλα ένα σαθρό καθεμέρα που μοιάζει με αιωνιότητα.
Κυρίως νιότη ίσον αλλαγή.
Και αλί! ο μικροαστός νοικοκύρης τρέμει τις αλλαγές.
Προτιμά το βόθρο που ζει, συνήθισε τη μυρουδιά, καλά τα σκατά που ξέρεις απ τα σκατά που δεν ξέρεις.
Πώς θα γλυτώσουμε λοιπόν απ τους νέους;
Ή θα τους δείρουμε ή θα τους μπουντρουμιάσουμε ή θα τους ξεφτιλίσουμε ή θα τους κάνουμε σα τα μούτρα μας, ενσωματώνοντας τους στο φρεάτιο που ζούμε.
Εξάλλου, μην ξεχνάμε, πως οι «λατρευτοί νέοι» είναι συνήθως αυτοί που μας μοιάζουν, που ήδη είναι γέροι.
Οι άλλοι είναι απλώς «κωλοπαίδια.»
Για το Νόστιμον ήμαρ: Σοφία Λαμπίκη