Αιρετικά

Το πρώτο θύμα σε έναν πόλεμο είναι η αλήθεια.
Δεν είναι λίγα, από όσα συμβαίνουν γύρω μας, στα χρόνια της μνημονιακής διακυβέρνησης που με “ενοχλούν στην μύτη”.
Χωρίς να έχω καμιά απόδειξη, σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν την παραμικρή ένδειξη. Απλά δεν μου αρέσουν.
Βασικός πυλώνας των όσων πιστεύω είναι πως η χώρα έχει προδοθεί, και έτσι σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει κάτι καλό από την κυβερνώσα ελίτ.
Και κάτι άλλο:
Τα όσα γίνονται, και δεν αναφέρομαι μόνο στις νομοθετικές παρεμβάσεις, απέχουν πολύ από τις γνώσεις του κυβερνητικού επιτελείου.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι, κατά την γνώμη μου, πολύ “μοντέρνοι” για το επιτελείο Σαμαρά. Τουλάχιστον για όσους ξέρουμε.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω και τα ονόματα κάποιων από τους “δασκάλους”.
Αιρετικά λοιπόν μιλώντας, και χωρίς σεβασμό σε οτιδήποτε, θα προσπαθήσω να συνδέσω μεταξύ τους κάποια διαφορετικά γεγονότα.
Έχει πέσει πολύ γέλιο στο netτελευταία με την λιποθυμία και το κλάμα του πρώην βουλευτή της Χ.Α. Στάθη Μπούκουρα.
Βλέποντάς τον όμως εγώ τρόμαξα.
Δεν μπορεί να είναι μυστικό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ πως η Χ.Α. είναι κομμάτι του συστήματος. Βοηθάει να μην λερώνουν (πολύ) τα χέρια τους οι κρατούντες και τονίζει τις “δημοκρατικές” τους αρχές. “Αυτοί είναι φασίστες-Ναζιστές, εμείς είμαστε Δημοκράτες”. “Αποτελούμε το Συνταγματικό τόξο, προστατεύουμε το Σύνταγμα που αυτοί θέλουν να καταλύσουν”.
Γιατί λοιπόν το κλάμα του Μπούκουρα να μην το θεωρήσω ως μια άλλη εξυπηρέτηση της Χ.Α. προς τους κρατούντες;
Φώναζαν πως θα σπάσουν την Βουλή, μεταλλάχτηκαν σε κότες, ένοικοι στον Κορυδαλλό, και τώρα κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Αποτέλεσμα:
Ο Αντωνάκης προστάτης της Δημοκρατίας, ο Μιχαλολιάκος το φωτοστέφανο του ήρωα και ο κυρ-Μήτσος στον καναπέ του φοβούμενος μην τον τυλίξουν και αυτόν σε μια κόλα χαρτί. Άσε που κρατούν και τους Αριστερούς απασχολημένους.
Ας δούμε λίγο και για τις Κυρίες που καθάριζαν τις βρωμιές από το γραφείο του κ. Στουρνάρα.
Αριθμητικά λίγες και εύκολα ελεγχόμενες κάποιες φορές με τα ΜΑΤ και κάποιες άλλες με τα ΜΜΕ.
Αγωνίζονται μήνες, κέρδισαν στα δικαστήρια, αλλά παραμένουν στο προαύλιο του Υπουργείου.
Η κυβέρνηση όχι μόνο δείχνει ξεκάθαρα με την συμπεριφορά της σε αυτές τις κυρίες, πως δεν λογαριάζει τίποτε και κανέναν εκτός φυσικά των δανειστών, αλλά κατήργησε και το “briefing” του κυβερνητικού εκπρόσωπου.
Δεν ενημερώνει αλλά και δεν απολογείται για τίποτε. Δεν φοβάται κανέναν, δεν λογαριάζει κανέναν.
Υπακούει μόνο εκεί που θεωρεί πως πρέπει να υπακούει.
Χρησιμοποιεί την δικαστική εξουσία, τουλάχιστον τις ανώτερες βαθμίδες που ελέγχει, ώστε να καθυποτάξει κάθε αντίθετη γνώμη.
Θα χρησιμοποιήσει μέχρι τελευταίας ρανίδας τον χρόνο που τόσο άφρονα το εκλογικό σώμα της έδωσε.
Οδηγεί την χώρα με τέτοιο ρυθμό που σε λίγο καιρό δεν θα επιτρέπεται επιστροφή χωρίς αιματοχυσία.
Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τους κυβερνώντες και για αυτό χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσον.
Η υποταγή μας, η ήττα μας θα τους δώσει το συγχωροχάρτι που τόσο έχουν ανάγκη.
© HeadWaiter