Χριστουγεννιάτικη Ιστορία…

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι άντρας του γλεντιού και δεν υπολογίζει. Στερημένος κάθε θλίψης και στενοχώριας, λύπης και πένθους, δε μπορεί να καταλάβει τη μελαγχολία των Χριστουγέννων, αφού βλέπει τη μεγάλη αυτή γιορτή σαν μία ακόμα…

μέρα στο γραφείο του Μεγάρου Μαξίμου, αφού, όπως έχει πει, δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα.

by To Skouliki Tom

Η δυστυχία των ανθρώπων γύρω του ελάχιστα αγγίζει τον Αντώνη Σαμαρά. Αντιθέτως τους βρίσκει κακομοίρηδες και μίζερους, επειδή νοιάζονται μόνο για τα λεφτά που δεν έχουν να ξοδέψουν στις ταβέρνες που δεν πάνε, αντί να είναι ευγνώμονες που τους έχει απαλλάξει από τα βάρη του πλουτισμού αυτές τις άγιες μέρες και τρώνε στα συσσίτια του “Όλοι μαζί μπορούμε”.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ παρακάτω έλαβε χώρα την περασμένη Τρίτη και μου την εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός γι’ αυτό σας παρακαλώ να δώσετε την πρέπουσα προσοχή.

«Είναι βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων. Ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται ακόμα στο Μέγαρο Μαξίμου και τρώει λαίμαργα ένα σάντουιτς με καπνιστό σολωμό και χαβιάρι που κρατούσε κρυμμένο όλη μέρα για να μην το βρει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ξαφνικά, βλέπει παράξενες οπτασίες που έχουν σχέση με τον παλιό του συγκάτοικο στο Χάρβαρντ και πρώην πρωθυπουργό, Γιωργάκη Παπανδρέου. Αναίσθητος όπως είναι, συνεχίζει να χλαπακιάζει το σάντουιτς γράφοντας στα αρχίδια του τους παράξενους ήχους που έρχονται έξω από την πόρτα του γραφείου του.

Ακριβώς τη στιγμή που βρίσκεται στην τελευταία μπουκιά, βλέπει να μπαίνει μέσα το φάντασμα του Γιωργάκη καβάλα σε ένα κανό, με μια κιθάρα στο δεξί χέρι κι ένα δεντράκι μέσα σε γλάστρα στο αριστερό. Από τις τσέπες του κρέμονται χασισόδεντρα κι από τον ώμο του ένα φτυάρι. “Έτσι είπαμε ρε Αντώνη;”, τον ρωτάει το φάντασμα στοργικά. “Σου αφήνω μια Ελλάδα έτοιμη να γίνει Δανία του Νότου, με το ένα πόδι στην πράσινη ανάπτυξη και εσύ την κάνεις σαν τα μούτρα σου;”, συνεχίζει. “Τι έχουν τα μούτρα μου;”, ανταπαντάει ο Αντώνης κοιταζόμενος στον καθρέφτη. Βλέπει ένα μεγάλο κόκκινο σπυρί στο κούτελο. “Γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα!”, μονολογεί.

Το φάντασμα του Γιωργάκη περιγράφει στον Αντώνη τα λούσα της μεταπρωθυπουργικής ζωής τονίζοντας πως όσες μαλακίες και να κάνει, οι άνθρωποι είναι τόσο καθυστερημένοι που θα πληρώνουν για να τον ακούνε να δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια ανά τον πλανήτη για το πώς ισοπέδωσε την οικονομία της Ελλάδας. Επίσης τον προειδοποιεί ότι θα τον επισκεφτούν 3 πνεύματα τις επόμενες 3 ώρες, εκτός κι αν αποφασίσει να νομιμοποιήσει το χασίς, όπως έκανε η Ουρουγουάη.

Μετά τη φυγή του φαντάσματος, ο Αντώνης Σαμαράς κοιμάται μαστουρωμένος από τις αναθυμιάσεις της αιθαλομίχλης που τρυπώνει από τον αέρα της Αθήνας μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Εύχεται να πεθάνει στον ύπνο του, ήσυχος ότι έχει εκπληρώσει το σκοπό του ως πρωθυπουργός της χώρας. Σαν κάτι μέσα του να του λέει ότι ήρθε η ώρα να πάει να συναντήσει το είδωλό του, τον Νέλσονα τον Μαντέλα, το γρηγορότερο δυνατό. Γρήγορα διώχνει αυτές τις άσχημες εικόνες από το μυαλό του. Σκέφτεται την πατρίδα του, το Σαξέσχωρι Καλαμάτας κάνοντας σχέδια για εκατοντάδες διορισμούς γαλάζιων παιδιών στο Μουσείο Ακρόπολης.

Πριν προλάβει να κοιμηθεί για τα καλά, ακριβώς στις 12 τη νύχτα, το πρώτο πνεύμα τον επισκέπτεται. “Ρε τον πούστη τον Γιωργάκη, για μια φορά στη ζωή του είχε δίκιο. Πνεύματα υπάρχουν, μόνο για τα λεφτά έπεσε έξω”, σκέφτεται. Το πνεύμα έχει τη μορφή της μικρής Μαρίας και του συστήνεται ως το πνεύμα τον περασμένων Χριστουγέννων. Του λέει ότι θα του δείξει σκιές από το παρελθόν. Αρχίζει δείχνοντάς του εικόνες από την πιτσαρία που έσκιζε στην Αμερική. Τόνοι από μοτσαρέλα, πεπερόνι και ζύμη Ιταλίας που καταναλώνονται από ορδές Αμερικάνων περνούν μπροστά από τα μάτια του. Ύστερα του δείχνει σκηνές από την αποστασία του 1993, τότε που ο μικρός Αντώνης κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση. Η ανάμνηση της Άννας Βίσση που του έτρωγε τα λεφτά δίνει τη θέση της σε φωτογραφίες από το ιδρυτικό συνέδριο της Πολιτικής Άνοιξης, όταν ο ίδιος υποσχόταν ότι δε θα γυρίσει στη Νέα Δημοκρατία ακόμα κι αν τον έκαναν αρχηγό. Κι έπειτα, τα χρόνια της πολιτικής αφάνειας με τον Γιώργο Μουρούτη και το Φαήλο Κρανιδιώτη να σχεδιάζουν παρέα με τον Αντώνη την Ομάδα Αλήθειας. Ευτυχισμένα χρόνια…

Στη θέα των μεγαλείων της περασμένης ζωής του, ο Αντώνης Σαμαράς καταφέρνει να διώξει το πνεύμα των περασμένων Χριστουγέννων και κοιμάται γαλήνια. Μετά από μία ώρα, στη 1 ακριβώς, τον επισκέπτεται το πνεύμα των φετινών Χριστουγέννων.Κρατάει 5 σουβλάκια στο κάθε χέρι και από πίσω του σέρνει με μια αλυσίδα ένα υποβρύχιο που γέρνει. Κάτι του θυμίζει αλλά δε μπορεί να καταλάβει τί. Ο Αντώνης σκαρφαλώνει στην θεόρατη κοιλιά του και μαζί ταξιδεύουν στα φετινά Χριστούγεννα.

Οι άνθρωποι κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους καίνε πλαστικά και αρωματισμένα μαντιλάκια στο τζάκι αγνοώντας τις συστάσεις του Υπουργείου Περιβάλλοντος για τις επιπτώσεις της αιθαλομίχλης. Ο Αντώνης ανησυχεί για τους χιλιάδες άστεγους και μετανάστες που απειλούν να καταλάβουν την Αθήνα αλλά παίρνει κουράγιο από τα πολύχρωμα πουλόβερ που βλέπει πλεγμένα στα δέντρα της Παλαιάς Βουλής. Επισκέπτονται το σπίτι του Μιχάλη Λιάπη με τα πολυάριθμα τζιπ ακινητοποιημένα στο γκαράζ χωρίς πινακίδες. Ο Αντώνης ανησυχεί για το μέλλον του Μιχάλη και ρωτά το πνεύμα σχετικά με την τύχη του. Το πνεύμα του μιλάει για μια θέση αδειανή στη Νέα Δημοκρατία και λέει στον Αντώνη ότι αν δεν τον δεχτεί πίσω, ο Μιχάλης θα πάει να ζήσει για πάντα στην Ταϊλάνδη.

Το πνεύμα περιηγείται με τον Αντώνη Σαμαρά σε σπίτια με κομμένο ρεύμα όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον για να ζεσταθούν γύρω από ένα μαγκάλι. Στιγμές οικογενειακές που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά και αγαλλιάζουν την ψυχή του Αντώνη. Καταλήγουν στην ταράτσα μια πολυκατοικίας όπου ένας υπερχρεωμένος που του παίρνει η τράπεζα το σπίτι απειλεί να αυτοκτονήσει για να γλιτώσει από τα δεινά αυτής της βίαιης ζωής και να απολαύσει την ηρεμία του θανάτου, εικόνα τόσο ελπιδοφόρα στα μάτια του Έλληνα Πρωθυπουργού.

Το πνεύμα των φετινών Χριστουγέννων εξαφανίζεται και πριν προλάβει να τον πάρει ο ύπνος, το τρίτο φάντασμα επισκέπτεται τον Αντώνη Σαμαρά ακριβώς στις 2. Το κεφάλι του φαντάσματος είναι τυλιγμένο με την ελληνική σημαία κατακρεουργημένη και κρατάει ένα ψεκαστικό αεροπλάνο στα χέρια, ενώ το σώμα του είναι βαμμένο στα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων που τον παίρνει από το χέρι και τον βγάζει έξω στους δρόμους.

Ο κόσμος πίνει στην υγειά της ελληνικής κυβέρνησης με ποτήρια σηκωμένα στον αέρα. Τα σπίτια ξεχειλίζουν από λεφτά, δε χωράνε άλλα και πέφτουν στα πεζοδρόμια. Κανείς δεν τα μαζεύει από κάτω, κανείς δεν τα χρειάζεται πια. Παραφουσκωμένα πορτοφόλια κρέμονται από τις τσέπες των ανθρώπων που καταναλώνουν με μανία στα καταστήματα της Ερμού, ενώ ανέμελοι Ατενίστας ξεκολλάνε τσίχλες από τα πεζοδρόμια. Οι ζητιάνοι στις άκρες των δρόμων φοράνε Burberry πουκάμισα και Van Cleef διαμάντια στο λαιμό. Ο Αντώνης Σαμαράς αναρωτιέται ποιος είναι αυτός ο πρωθυπουργός που κατάφερε να φέρει τέτοια εξωπραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Ποιος τόλμησε να πραγματοποιήσει την υπόσχεση του ίδιου για το success story; Το φάντασμα τον οδηγεί στο Μέγαρο Μαξίμου, ασφυκτικά γεμάτο από Ευρωπαίους ηγέτες που έχουν έρθει για δανεικά. Γύρω γύρω όλοι να παρακαλάνε και τη μέση αυτός. Τότε ο Αντώνης καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει πως ο ελληνικός λαός γιορτάζει τα Χριστούγεννα στο όνομά του. Είναι ο πρωθυπουργός σύμβολο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Ούτε ο ίδιος ξέρει πώς τα κατάφερε αλλά το έκανε. Με δωρεάν ασύρματο wifi ίντερνετ, με μείωση στο ΦΠΑ εστίασης, μέτρα που όλοι αμφισβητούσαν αλλά τελικά έφεραν αποτελέσματα. Το πρωτογενές πλεόνασμα έχει υπερκαλύψει το ελληνικό χρέος. Το φάντασμα οδηγεί τον Αντώνη Σαμαρά στην πλατεία Συντάγματος. Ένα κολοσσιαίο χρυσελεφάντινο άγαλμα με το όνομά του σκαλισμένο πάνω στέκει περήφανο στο κέντρο της, στη θέση που κάποτε δέσποζε το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης του Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Ο Αντώνης ξυπνάει κατατρομαγμένος στο κρεβάτι του από τον εφιάλτη. Όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν. Δεν τα εννοούσε όλα αυτά! Μερικές ψήφους χρυσαυγιτών ήθελε μόνο να μεζέψει. Κοιτάζει γύρω του σαστισμένος. Μόλις όμως καταλαβαίνει ότι είναι ακόμα ο πρωθυπουργός που όλοι μισούν και απεχθάνονται αρχίζει να χοροπηδάει από χαρά. Παίρνει αμέσως τηλέφωνο το Γιάννη Στουρνάρα και τον ρωτάει “Τί μέρα είναι;”. “Χριστούγεννα!” του απαντάει ο Γιάννης και τότε του δίνει εντολή να κόψει το ρεύμα σε 100.000 σπίτια που δεν έχουν πληρώσει τη ΔΕΗ και άλλα 50.000 που την έχουν πληρώσει για παραδειγματισμό.

Κατόπιν, στέλνει sms τον Άδωνι Γεωργιάδη και του ζητάει να γράψει στο twitter ότι το εισιτήριο για τα νοσοκομεία ανεβαίνει από τα 25 στα 250 ευρώ. “Όποιος δεν έχει, ας ψοφήσει”, του λέει χαρακτηριστικά. Ο Άδωνις τον υπακούει ξετρελαμένος και κανονίζει να βγει στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, του Γιώργου Αυτιά και της Πόπης Τσαπανίδου ταυτόχρονα για να το ανακοινώσει.

Τέλος, ο Αντώνης παίρνει τηλέφωνο τον Νίκο Δένδια και του παραγγέλνει να στείλει 10 διμοιρίες ΜΑΤ στις Σκουριές να τα γαμήσουν όλα χριστουγεννιάτικα. “Και η Κερατέα, τα Εξάρχεια;” τον ρωτάει με παράπονο ο Νίκος. “Άλλες 10 στο καθένα. Και σπάσε όλες τις καταλήψεις της χώρας μέρα που είναι. Όλοι οι Έλληνες στους δρόμους! Και ξύλο, πολύ ξύλο στους αναρχοάπλυτους! Θα το κάψουμε απόψε, κυρ-Νίκο. Ναι, θα το κάψουμε!”.» Αγαπητές Μούτζες, ελπίζω να περάσατε τόσο όμορφα Χριστούγεννα όσο κι ο Αντώνης Σαμαράς. Άντε και του χρόνου ξανά Πρωθυπουργός!
(Οποιαδήποτε ομοιότης με τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με τον Αντώνη Σαμαρά.)