Τιμώντας τη μνήμη του, παραθέτουμε εκτενές απόσπασμα από το έργο του «Μπολιβάρ. Ένα ελληνικό ποίημα». Γραμμένο στα χρόνια της Κατοχής, αποτέλεσε έναν ύμνο στον αγώνα των λαών για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,
τα γενναία, τα δυνατά…
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο
μέσ’ στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξιδιού: π ρ ο ς τ’ ά σ τ ρ α
Μπολιβάρ! Όνομα από μέταλλο και ξύλο,
είσουνα ένα λουλούδι μεσ’ στους μπαχτσέδες
της Νότιας Αμερικής.
Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών
μεσ’ στην καρδιά σου, μεσ’ στα μαλλιά σου, μέσα στο
βλέμμα σου.
Μπολιβάρ! Κράζω τ’ όνομά σου ξαπλωμένος στην
κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων
του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό
Μισίρι,
Αλλά και μέχρι του Παναμά,
της Γκουατεμάλα, της Νικαράγουα,
του Οντουράς, της Αϊτής,
του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας,
της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας,
της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας,
Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμη και του Μεξικού.
Είδες για πρώτη φορά το φως στο Καράκας.
Το φως το δικό σου, Μπολιβάρ,
γιατί ως νάρθης η Νότια Αμερική
ολόκληρη ήτανε βυθισμένη στα πικρά σκοτάδια.
Τ’ όνομά σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος,
που φωτίζει την Αμερική, και τη Βόρεια και τη Νότια,
και την οικουμένη!
Οι ποταμοί Αμαζόνιος και Ορινόκος πηγάζουν από τα
μάτια σου.
Τα ψηλά βουνά έχουν τις ρίζες στο στέρνο σου,
Η οροσειρά των Άνδεων είναι η ραχοκοκκαλιά σου.
Στην κορφή της κεφαλής σου, παληκαρά, τρέχουν
τ’ ανήμερα άτια και τ’ άγρια βόδια,
Ο πλούτος της Αργεντινής.
Πάνω στην κοιλιά σου εκτείνονται οι απέραντες φυτείες
του καφέ.
Σαν μιλάς φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.
http://vathikokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου