ΕΡΕΥΝΑ: "Αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας" - Έγκλημα δίχως τιμωρία

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Η υπόθεση αυτή είναι πραγματικά άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς δείχνει πόσο πολύ μας "στήριξαν" οι Ευρωπαίοι από τη μια και οι εκάστοτε κυβερνώντες από την άλλη, αφού η Ελλάδα μπαίνοντας στην τότε ΕΟΚ είχε βιομηχανία και γρήγορα έμεινε να μην παράγει ούτε βίδα!

Κι όμως. Κάποτε βγάζαμε μέχρι και αυτοκίνητα, ακόμα και στο Ηράκλειο!

Οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Και κάνουν την αποβιομηχανοποίηση της χώρας μας να αποτελεί έγκλημα δίχως τιμωρία και τέλος. Είναι και οι σημερινές πολιτικές... "καρμπόν" των πολιτικών εκείνων, που πρέπει να αναδειχτούν και να καταδικαστούν. Να στείλουμε στην κεντρική εξουσία απόψεις και στοιχεία ανθρώπων από τις επιστήμες και τα γράμματα, αλλά και μέσα από την αγορά, που θα μπορούσαν να "μιλήσουν" σε αυτούς που μας κυβερνούν. Να αρχίσουν, αν το θέλουν, από το μηδέν, για μια νέα πορεία ανάπτυξης της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας στην Ελλάδα. 

Μέσα από τη "Νέα Κρήτη" έχω πολλές φορές γράψει για την υπόθεση αυτή. Πέρυσι τέτοιο καιρό, σε μια κατεύθυνση ανάδειξης θεμάτων που θα... "βοηθούσαν" την κυβέρνηση της "πρώτης φοράς Αριστερά" να έκανε συγκεκριμένα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, ασχοληθήκαμε ξανά. Ένα χρόνο μετά και η εφημερίδα επανέρχεται, για να καταγράψει τα συνεχιζόμενα εγκλήματα, αλλά και να επιμείνει στις κατευθύνσεις που προτείνουν γνωστοί παράγοντες της Κρήτης, για τη σταδιακή αναστροφή της κατάστασης.

Στις 13 Ιουνίου φέτος, στην εφημερίδα μας, άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων και των επιστημών, όπως ο μηχανολόγος-καθηγητής του ΤΕΙ Κρήτης και υπεύθυνος του Εργαστηρίου Αιολικής Ενέργειας Δημήτρης Χρηστάκης, απαντούσαν στην έρευνα αυτή, σε ερωτήματα όπως αν πιστεύουν ότι έστω και σήμερα, που έχουμε φτάσει τόσο χαμηλά, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή.

«Η Ελλάδα δεν είναι αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Αν παρατηρήσετε, τα περισσότερα ρούχα που φοράμε είναι κινέζικα, ινδικά, μπαγκλαντεσιανά κ.λπ. Άρα η παραγωγή στην Ελλάδα ρούχων θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς που έχουν σε αυτές τις χώρες. Και καταλαβαίνετε ότι, αν σηκωθούμε τώρα εμείς και αρχίσουν να ράβουμε υποκάμισα ή να φτιάχνουμε μπλουζάκια, δεν πρόκειται να πουλήσουμε ούτε μισό. Δεν μπορούμε να ζήσουμε από μια τέτοια δουλειά»...

Επομένως, όπως συνεχίζει ο γνωστός επιστήμονας, «η βιομηχανική παραγωγή σήμερα στην Ελλάδα θα πρέπει να στραφεί σε τέτοιες κατευθύνσεις, που να παράγει ανταγωνιστικά πράγματα. Όπως για παράδειγμα στην Ελβετία. Οι Ελβετοί δε σταμάτησαν ποτέ να φτιάχνουν ούτε ρολόγια, ούτε σοκολάτες, ούτε μηχανήματα ακριβείας, ούτε τίποτα. Άρα, εάν θέλουμε να κάνουμε μια παραγωγή στην Ελλάδα, η οποία να έχει ένα μέλλον και να μπορεί να στελιώσει έναν κοινωνικό ιστό που να είναι υγιής και να δημιουργεί ανθρώπινες αξίες, τότε οι επιλογές οι οποίες θα πρέπει να γίνουν θα πρέπει να είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Δηλαδή να είναι ανταγωνιστικές»...

Ως ανταγωνιστικές, ο Δημήτρης Χρηστάκης αναφέρει τις επιλογές εκείνες οι οποίες δεν είναι ενεργοβόρες, ούτε εργασιοβόρες. «Δηλαδή δεν είναι παραγωγές μεγάλης κλίμακας, που είναι αν φτιάχνεις, ας πούμε, εκατομμύρια μπλουζάκια ή εκατομμύρια λάμπες και τέτοια πράγματα. Αυτά σήμερα, αλλά και για την επόμενη πενταετία, δεκαετία κ.λπ. είναι πράγματα που κατασκευάζονται σε χώρες που τα εργατικά είναι φτηνά».

Αντιθέτως, όπως λέει ο καθηγητής του ΤΕΙ Κρήτης, «εδώ μπορούμε να φτιάχνουμε πράγματα που έχουν μεγάλο ποσοστό προστιθέμενης αξίας. Παράδειγμα, θα ξέρετε ότι τα "Βig" τα ξυραφάκια και τα διάφορα άλλα της "Βig" κατασκευάζονται με ρομποτάκια τα οποία φτιάχνονται στην Ελλάδα. Παλιότερα υπήρχαν εταιρείες που κατασκεύαζαν υπολογιστές και διάφορα άλλα. Σε αυτούς τους τομείς, δηλαδή στους τομείς προχωρημένες τεχνολογίας, μπορούμε στην Ελλάδα να είμαστε ανταγωνιστές. Αλλά υπάρχει ένα τεράστιο αν. Αν το θεσμικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει στην Ελλάδα σταματήσει να είναι εχθρικό».

Και εξηγεί λέγοντας πως «αυτή τη στιγμή, αν ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε μικρές ανεμογεννήτριες, που με ενδιαφέρουν εμένα και έχω φάει τα χρόνια μου με αυτό, θα σπάσω τα μούτρα μου με την καλημέρα που θα πω παντού. Από την τράπεζα μέχρι τον ΕΛΟΤ που θα πάω να πάρω ένα πιστοποιητικό, μέχρι το ΚΑΤΕ, μέχρι το υπουργείο Βιομηχανίας, μέχρι παντού»...

Και συνεχίζει λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο ένας θα σου ζητάει φακελάκι γιατί θέλει να σπουδάσει το παιδί του. Ο άλλος θα σου ζητάει δεν ξέρω τι. Για να πάρεις μια άδεια εγκατάστασης μιας μικρής ανεμογεννήτριας, σου ζητάμε 10.500 ευρώ από τη ΔΕΗ. Έχω χαρτιά να σας δείξω»!

Ηρακλειώτικα... αυτοκίνητα 

Μπορεί να μην είναι γνωστό, προφανώς, στον περισσότερο σύγχρονο κόσμο της Κρήτης. Άλλωστε, μετά από κάποιες δεκαετίες, πόσοι μπορούν να θυμούνται ότι χαμηλά στο Γιόφυρο, αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Ηρακλειώτης άρχισε να κατασκευάζει... αυτοκίνητα, με την επωνυμία Record; Πρόκειται για την εταιρεία Γιακουμή και Σφακιανάκη.

Όπως τονίζει ο μηχανολόγος Δημήτρης Χρηστάκης, «η εταιρεία αυτή έφτιαχνε δύο τύπους αυτοκινήτων μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80, ενώ συνέχισε να λειτουργεί κατασκευάζοντας και άλλα πράγματα. Τα Record ήταν αυτοκίνητα που έφεραν 1.600άρα μηχανή "Πεζό" και όλο το άλλο αυτοκίνητο, πλην του κινητήρα, ακόμα και το σασμάν του. Τα γρανάζια του και το κιβώτιο ταχυτήτων κατασκευάζονταν στη λεωφόρο 62 Μαρτύρων. Όλο αυτό το μέρος. Όλο. Καταλαβαίνετε ότι αυτά τα αυτοκίνητα είχαν πίσω τους κάποιες εκατοντάδες μηχανουργών, μηχανικών, μηχανολόγων και ηλεκτρολόγων, οι οποίοι δούλευαν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι εξειδικευμένοι τεχνίτες, είχαν πίσω τους μια τέχνη, μια επιστήμη, έναν πολιτισμό. Δεν είναι μόνο τα σίδερα. Είναι ο πολιτισμός. Είναι η επιστήμη. Είναι τα οράματα των παιδιών, που βλέπουν τους μηχανικούς να φτιάχνουν πράγματα και έχουν ένα όραμα μέσα τους. Τώρα τα παιδιά μας τι βλέπουν; Βλέπουν καταναλωτές»...

Αξιοσημείωτη είναι, εξάλλου, η επισήμανση του κ. Χρηστάκη: «Ένας λαός που δεν παράγει είναι νεκρός. Οπότε η μείωση της παραγωγής ενός λαού ισοδυναμεί με την καταδίκη του»!

Μια φορά... 

Ο Δημήτρης Χρηστάκης, στο ερώτημά μας «αν είναι υπερβολή να πούμε ότι στην Ελλάδα σήμερα δε βγάζουμε ούτε βίδα», απαντά ως εξής: «Όχι. Είναι μια πραγματικότητα. Ούτε βίδα δε φτιάχνουμε. Κι όμως κάποτε στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί και η τεχνολογία και η βιομηχανία, σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δηλαδή τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα Ελληνικά Ναυπηγεία, όπου κατασκευάζονταν πλοία πάρα πολλά και με μεγάλη δυναμικότητα. Ήταν ο Σκαραμαγκάς. Η Ελευσίνα. Υπήρχαν τα μηχανουργεία στο Πέραμα και στον Πειραιά. Βιομηχανίες στο Βόλο. Στη Θεσσαλονίκη. Υπήρχαν πάρα πολλές βιομηχανίες. Η Χαλυβουργική, χάρη στην οποία είχαμε μια πολύ μεγάλη πληρότητα σε χάλυβα... Τα λιπάσματα κι ένα σωρό άλλα προϊόντα»...

Υπάρχουν λύσεις, λένε οι επιχειρηματίες 

Δραματικά από τη μια (ως προς τη σημερινή κατάσταση), αλλά και αισιόδοξα από την άλλη, ως προς τα βήματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε ως χώρα, είναι τα στοιχεία των επιχειρηματιών, που μιλούν στη "Νέα Κρήτη" για τη σοβαρή αυτή υπόθεση.

Ο επιχειρηματίας και εξαγωγέας Μηνάς Μελισσίδης λέει στην εφημερίδα μας ότι σήμερα «η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επενδυτικό σοκ. Η επαναφορά του επιπέδου των πάγιων κεφαλαίων της εθνικής οικονομίας, όπως ήταν το 2010, χρειάζεται σήμερα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό πολλαπλάσιο των πόρων του ΕΣΠΑ, που είναι 35 δισεκατομμύρια ευρώ για την περίοδο 2016-2022. Και περισσότερο πολλαπλάσιο των πόρων του Αναπτυξιακού Νόμου, που είναι 4,5 δισ.»!

Στο σημείο αυτό, ο Μηνάς Μελισσίδης εξηγεί ότι «αυτό σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι ένα φαινόμενο αρνητικό. Κι ενώ συμβαίνει και σε άλλες χώρες, όπως Ιταλία και Πορτογαλία, είναι σε περιορισμένη έκταση και μορφή, χωρίς σύγκριση με τη χώρα μας».

Εξάλλου, ο κ. Μελισσίδης κάνει λόγο και για ένα επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα, που είναι εχθρικό προς το "επιχειρείν"... «Ένα περιβάλλον εχθρικό προς τις ελληνικές μεταποιητικές επιχειρήσεις. Και θα πρέπει να καταγραφούν διεξοδικά τα προβλήματα που περιορίζουν την ανταγωνιστικότητα, τόσο των ελληνικών προϊόντων προς τις διεθνείς αγορές, όσο και τα προβλήματα γενικά των επιχειρήσεων. Και η πολιτική ηγεσία θα πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές οι οποίες θα διευκολύνουν αυτές τις καταστάσεις και όχι να τις δυσκολεύουν».

Αντιθέτως, σύμφωνα με τον ίδιο, «δεν υπάρχει στήριξη των υγιών επιχειρήσεων»... Μάλιστα, εξηγεί ότι «το κράτος δικαίου, σε υποθέσεις που απασχολούν τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα, λειτουργεί με μεγάλη καθυστέρηση. Και το θέμα είναι να δοθούν τα κίνητρα που παράγουν κέρδη, να επενδύσουν σε περαιτέρω εκσυγχρονισμό τους, κάτι που θα φέρει και καινούργιες θέσεις εργασίας».

Μετανάστευση επιχειρήσεων 

Όλα αυτά τα προβλήματα ωθούν τους επιχειρηματίες να μεταφέρουν την έδρα των επιχειρήσεών τους στο εξωτερικό και σε χώρες όπως τη Βουλγαρία. Σύμφωνα με τον Μηνά Μελισσίδη, «από το 2010 και μετά έχουμε μια μετανάστευση περίπου 3.000 επιχειρήσεων. Και η βιομηχανική παραγωγή σε σχέση με το 2010 έχει σήμερα μια πτώση της τάξης του 30%. Και βλέπουμε μεγάλες βιομηχανίες του παρελθόντος, όπως η "Ιζόλα", η "Χαλυβουργική" κ.λπ., να έχουν μεταφερθεί σε χώρες με καλύτερο φορολογικό καθεστώς, όπου δεν υπάρχουν τα βαρίδια που υπονομεύουν την ανάπτυξή τους».

Καταλήγοντας, ο Μηνάς Μελισσίδης αναφέρεται και σε στοιχεία και θέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, που δε θεωρούν ως "βαρίδιο ανάπτυξης" το εργατικό κόστος στην Ελλάδα. Αντιθέτως, θεωρούν ως "αγκάθια" «ότι έχουμε τουλάχιστον 10% υψηλότερες εισφορές και φόρους από τις ανταγωνίστριες χώρες. Έχουμε 30% επιπλέον πραγματικό ενεργειακό κόστος. Διπλάσια επιτόκια επιχειρηματικών δανείων σε σχέση με την ευρωζώνη. 16% επιπλέον κόστος για κάθε επένδυση από τη χρονοβόρα δανειοδότηση. Είναι πολλά τα προβλήματα αυτά»...

«Χρειαζόμαστε... περισσότερους Έλληνες» 

Ο επιχειρηματίας, στέλεχος της διοίκησης του Επιμελητηρίου Ηρακλείου και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Ηρακλείου Γιώργος Φασουλάκης συνδέει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας με την αποβιομηχάνισή της.

«Για να υπάρξει χώρα, χρειάζονται τρεις παράγοντες. Πρώτον, γεωγραφικά σύνορα. Δεύτερον, πληθυσμός. Και τρίτον, μια οικονομική αυτάρκεια, ούτως ώστε να μπορεί να ζήσει ο πληθυσμός της. Σε ό,τι αφορά τον πρώτο τομέα, η χώρα μας είναι το ωραιότερο οικόπεδο στον κόσμο. Δυστυχώς, η χώρα μας μειονεκτεί στους δύο επόμενους τομείς. Δηλαδή στον πληθυσμό και στην οικονομική αυτάρκεια».

Ο κ. Φασουλάκης λέει ότι σε αυτούς τους τρεις τομείς θα πρέπει να δώσουν το κυριότερο βάρος οι κυβερνώντες. «Άλλωστε, είναι γνωστό ότι, όταν δεν έχεις πληθυσμό και οικονομική αυτάρκεια, εντέλει χάνεις και τα γεωγραφικά σου σύνορα».

Όμως ο Γιώργος Φασουλάκης δεν έχει αυταπάτες, όπως λέει, στη διαπίστωση ότι «η κυβέρνηση λειτουργεί εντελώς αντίθετα. Διότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα το 35% των πολιτών είναι αυτοαπασχολούμενοι. Μέσα σε αυτούς καταλαβαίνουμε ποιοι είναι. Οι εντολές που έχουν λάβει οι κυβερνώντες από τους δανειστές είναι το 35% αυτό να το κατεβάσουν στο 13%, χωρίς να τους ενδιαφέρει τι θα γίνει αυτό το άμοιρο το 22%. Δηλαδή, είτε αυτοκτονήσει, είτε ξενιτευτεί. Είτε τα παιδιά του ξενιτευτούν. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Η εντολή είναι αυτή, διότι αυτός, λέει, είναι ο μέσος όρος αυτοαπασχολούμενων και στην υπόλοιπη Ευρώπη».

«Τροχοπέδη η φορολογία» 

Στο ερώτημά μας αν μπορούμε να ξαναφέρουμε την παραγωγή στην Ελλάδα, ο Γιώργος Φασουλάκης υπενθυμίζει: «Είχαμε ακόμα και αυτοκίνητα. Είχαμε και παραγωγή σε πολλά προϊόντα. Και στην ένδυση και αλλού. Η Ελλάδα διαθέτει έξυπνους ανθρώπους. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Πολύ εύκολα λοιπόν μπορούν να ελιχθούν. Αλλά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι, όχι μόνο η φορολόγηση, αλλά δυστυχώς το ότι το υπουργείο Οικονομικών έχει στοχοποιήσει το αποτέλεσμα της επιχειρηματικότητας. Γιατί η βιομηχανοποίηση της χώρας είναι πάσης μορφής επιχειρηματικότητα. Και τη στιγμή που έχει στοχοποιήσει το αποτέλεσμα της επιχειρηματικότητας, δεν υπάρχει το δέλεαρ του επιχειρηματία».

Στο σημείο αυτό, ο κ. Φασουλάκης διερωτάται: «Για ποιο λόγο να επιχειρήσεις, όταν σε φορολογεί από ένα νούμερο και πάνω με 50% και σου ζητάει και το 100% προκαταβολή του φόρου του επόμενου χρόνου, δηλαδή σαν να σου λέει "φέρ’ τα όλα". Δηλαδή, δε σου αφήνει για να ζήσεις».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, ακόμα και στην Α’ τάξη του δημοτικού να φέρει κάποιος αυτό το θέμα, ο μαθητής θα απαντήσει ότι δεν είναι δυνατόν να μπορέσει ο επιχειρηματίας να επιβιώσει.

«Την ίδια ώρα, έχει στοχοποιήσει και φορολογεί πάσης μορφής ακίνητο, που, όπως ξέρουμε, οι καλοί Έλληνες επένδυαν στην Ελλάδα και οι κακοί Έλληνες έβγαζαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό». Ο Γιώργος Φασουλάκης επανέρχεται αναφερόμενος στο ρόλο των πολύτεκνων οικογενειών για την ανάπτυξη της χώρας μας, και μάλιστα υπενθύμισε ότι «στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης είπε ότι απεχθάνεται τους πολύτεκνους "γιατί θα έρθουν πάλι και θα ζητούν ρουσφέτι". Εξέφρασε ανθελληνικές θέσεις. Και θα έπρεπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να προχωρήσει αμέσως στη διαγραφή του από το ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν είδαμε να κάνει»...

kivotosblog.blogspot.gr

anemosantistasis.blogspot.com