Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί
Πάμε, λοιπόν, για πόλεμο στην Ευρώπη; Ήδη έχουμε εμπλακεί. Με τη Βαλκανική σε αναβρασμό, την Ουκρανία σε εμπόλεμη κατάσταση, τις στρατιές του ΝΑΤΟ να σχεδιάζουν την περικύκλωση της Ρωσίας, τις τζιχαντιστικές απειλές και τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης σε Γαλλία και Βέλγιο, με την Τουρκία σε πόλεμο με Συρία και Κούρδους και άμεσες απειλές προς την Ελλάδα. Και τώρα Brexit. Όσα θα το ακολουθήσουν θα εντείνουν τις διαιρέσεις και τους τριγμούς στο γερμανικό οικοδόμημα της Ευρώπης και θα αναπροσαρμοστούν όλες οι στρατηγικές.
Η γηραιά Αλβιών (η Αγγλία) θα στέρξει στην αγκαλιά των ΗΠΑ και θα εμπλακεί περισσότερο στο ΝΑΤΟ, χωρίς να διαταράξει τις σχέσεις της με τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν θέλει να είναι υπό την μπότα της Γερμανίας και θεωρεί ότι μπορεί να τα καταφέρει. Η Γερμανία θα πρέπει να ξαναδεί τη στρατηγική της και να πάρει αποφάσεις. Αλλά και ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε. νιώθει πλέον την πίεση του ευρωσκεπτικισμού και την αγανάκτηση που υπάρχει από τα κύματα λιτότητας και το έλλειμμα δημοκρατίας που κυριαρχεί. Η Eυρωένωση προάγει ένα νέο ολοκληρωτισμό, αδιαφορώντας για τους λαούς και την κυριαρχία των χωρών για να εξυπηρετηθεί ο Γερμανός ηγεμόνας. Τώρα, όμως, θα διαμορφωθεί ένας σοβαρός πόλος ενάντια στη γερμανική πολιτική. Ο «μιμητισμός» μπορεί να ωθήσει Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία και άλλες δυνάμεις σε άλλες κατευθύνσεις. Αυτή η αντιπαράθεση, αυτός ο ανταγωνισμός, αυτός ο αγώνας για κυριαρχία στην Ευρώπη είναι casus belli, αιτία πολέμου. Για τούτο οι λέξεις δεν ξέφυγαν τυχαία από τη Μέρκελ.
Τα ρήγματα στο οικοδόμημα αυτό μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα, μόνο αν δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος στην Ευρώπη, που θα θέσει με ρεαλιστικό και πειστικό τρόπο το ζήτημα μιας δημοκρατικής επανάστασης στη Γηραιά Ήπειρο. Με ό,τι σημαίνει αυτός ο στόχος. Γιατί η φυσιολογική ροή θα πηγαίνει προς την Ευρώπη του Μεσοπολέμου (1920-1940) χωρίς να υπάρχει καμία δύναμη σαν την ΕΣΣΔ. Χωρίς τη δημιουργία ενός προοδευτικού δημοκρατικού πόλου από κινήματα, δυνάμεις, χώρες που θα αναζητήσουν άλλους δρόμους, δεν είναι δυνατό να γίνει καμιά εκμετάλλευση των αντιθέσεων που θα ενταθούν.
Αν δεν δημιουργηθεί αυτός ο πόλος, το «γήρας» θα παραμείνει για καιρό… Η Μέρκελ δεν λέει ψέματα.
ΥΓ.: Διαβάστε με προσοχή το σημαντικό άρθρο του Σαμίρ Αμίν που δημοσιεύουμε ως ένθετο στις σελίδες 15-18. Θα βρείτε μια ευρύτερη οπτική για όσα γίνονται στα θέματα κυριαρχίας και παγκοσμιοποίησης.
Δρόμος της Αριστεράς
Τεκτονικοί σεισμοί και προειδοποιητικοί εκνευρισμοί
Η μαντάμ Μέρκελ (όπως την έλεγε κάποτε ο Τσίπρας), στην πρώτη της ομιλία μετά το δημοψήφισμα της Μ. Βρετανίας, είπε πως η ειρήνη που είχαμε μέχρι τώρα στην Ευρώπη δεν είναι διόλου αυτονόητη. Δεν πρόκειται για λάθος ή γενικά για μια μεταφορά. Η φράση αυτή λέει μάλλον όλη την αλήθεια για αυτά που θα επακολουθήσουν στη Γηραιά Ήπειρο. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία αποφάσισε να αυξήσει τις στρατιωτικές της δαπάνες…Πάμε, λοιπόν, για πόλεμο στην Ευρώπη; Ήδη έχουμε εμπλακεί. Με τη Βαλκανική σε αναβρασμό, την Ουκρανία σε εμπόλεμη κατάσταση, τις στρατιές του ΝΑΤΟ να σχεδιάζουν την περικύκλωση της Ρωσίας, τις τζιχαντιστικές απειλές και τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης σε Γαλλία και Βέλγιο, με την Τουρκία σε πόλεμο με Συρία και Κούρδους και άμεσες απειλές προς την Ελλάδα. Και τώρα Brexit. Όσα θα το ακολουθήσουν θα εντείνουν τις διαιρέσεις και τους τριγμούς στο γερμανικό οικοδόμημα της Ευρώπης και θα αναπροσαρμοστούν όλες οι στρατηγικές.
Η γηραιά Αλβιών (η Αγγλία) θα στέρξει στην αγκαλιά των ΗΠΑ και θα εμπλακεί περισσότερο στο ΝΑΤΟ, χωρίς να διαταράξει τις σχέσεις της με τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν θέλει να είναι υπό την μπότα της Γερμανίας και θεωρεί ότι μπορεί να τα καταφέρει. Η Γερμανία θα πρέπει να ξαναδεί τη στρατηγική της και να πάρει αποφάσεις. Αλλά και ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε. νιώθει πλέον την πίεση του ευρωσκεπτικισμού και την αγανάκτηση που υπάρχει από τα κύματα λιτότητας και το έλλειμμα δημοκρατίας που κυριαρχεί. Η Eυρωένωση προάγει ένα νέο ολοκληρωτισμό, αδιαφορώντας για τους λαούς και την κυριαρχία των χωρών για να εξυπηρετηθεί ο Γερμανός ηγεμόνας. Τώρα, όμως, θα διαμορφωθεί ένας σοβαρός πόλος ενάντια στη γερμανική πολιτική. Ο «μιμητισμός» μπορεί να ωθήσει Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία και άλλες δυνάμεις σε άλλες κατευθύνσεις. Αυτή η αντιπαράθεση, αυτός ο ανταγωνισμός, αυτός ο αγώνας για κυριαρχία στην Ευρώπη είναι casus belli, αιτία πολέμου. Για τούτο οι λέξεις δεν ξέφυγαν τυχαία από τη Μέρκελ.
Τα ρήγματα στο οικοδόμημα αυτό μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα, μόνο αν δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος στην Ευρώπη, που θα θέσει με ρεαλιστικό και πειστικό τρόπο το ζήτημα μιας δημοκρατικής επανάστασης στη Γηραιά Ήπειρο. Με ό,τι σημαίνει αυτός ο στόχος. Γιατί η φυσιολογική ροή θα πηγαίνει προς την Ευρώπη του Μεσοπολέμου (1920-1940) χωρίς να υπάρχει καμία δύναμη σαν την ΕΣΣΔ. Χωρίς τη δημιουργία ενός προοδευτικού δημοκρατικού πόλου από κινήματα, δυνάμεις, χώρες που θα αναζητήσουν άλλους δρόμους, δεν είναι δυνατό να γίνει καμιά εκμετάλλευση των αντιθέσεων που θα ενταθούν.
Αν δεν δημιουργηθεί αυτός ο πόλος, το «γήρας» θα παραμείνει για καιρό… Η Μέρκελ δεν λέει ψέματα.
ΥΓ.: Διαβάστε με προσοχή το σημαντικό άρθρο του Σαμίρ Αμίν που δημοσιεύουμε ως ένθετο στις σελίδες 15-18. Θα βρείτε μια ευρύτερη οπτική για όσα γίνονται στα θέματα κυριαρχίας και παγκοσμιοποίησης.
Δρόμος της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου