Ξυπνήστε!

Του Βασίλη Βιλάρδου


«Όπως πληροφορούμαι, στο Λονδίνο έχει γίνει πάρτι με τις μίζες που δόθηκαν για να δρομολογηθεί η μεγάλη κλοπή των ελληνικών τραπεζών, μέσω των οποίων θα ληστευτούν οι Έλληνες. Λέγεται δε πως όλοι έπιναν στη υγεία των κορόιδων.

Σε αυτών που είναι τόσο ανόητοι, ώστε να τους κλέβουν και να χαίρονται, επειδή πέτυχε η ανακεφαλαιοποίηση και θα διασωθούν οι τράπεζες, για να τους πάρουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους!» (πηγή).
.
Άποψη

Στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματική, άμεση Δημοκρατία, η μοναδική προστασία των Πολιτών από τυχόν συμμορίες που δημιουργούνται, από την ενδεχόμενη διαπλοκή της νομοθετικής, κυρίως δε της εκτελεστικής εξουσίας με την οικονομική Ολιγαρχία και τα ΜΜΕ, είναι ασφαλώς ο τρίτος πυλώνας – η Δικαστική εξουσία.

Όταν όμως μία χώρα ευρίσκεται υπό την κατοχή των δανειστών της οι οποίοι, όπως στο οδυνηρό παράδειγμα των ελληνικών τραπεζών, επιβαρύνουν συνεχώς τους Πολίτες με νέα χρέη (εν προκειμένω με 40 δις € ή με 15 ετήσια ΕΝΦΙΑ, χωρίς να γνωρίζει κανείς τι θα απογίνει με τα 140 δις € των εγγυήσεων του δημοσίου), έχοντας αντικαταστήσει το Σύνταγμα με τα μνημόνια και τους νόμους με τις δικτατορικές εντολές της Τρόικας, η τρίτη δημοκρατική εξουσία αδυνατεί να λειτουργήσει.

Πόσο μάλλον αφού δεν διαπλέκεται και δεν διαφθείρεται τόσο εύκολα, όπως οι δύο άλλες, ενώ δεν έχει την παραμικρή βοήθεια από τα ΜΜΕ – τα οποία όχι μόνο δεν αναφέρουν την αλήθεια στους Πολίτες αλλά, πολύ χειρότερα, τους αποπροσανατολίζουν, έτσι ώστε να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα τους.

Η αιτία είναι φυσικά το ότι, ο βασικός σκοπός των ΜΜΕ, καθώς επίσης των δημοσιογράφων που απασχολούν, είναι η αποκόμιση χρημάτων – με αποτέλεσμα, το συγκεκριμένο ενδιαφέρον τους να είναι αυτό που επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τόσο τη συμπεριφορά, όσο και την εργασία τους. Σε εποχές δε κρίσης, ειδικά στη σημερινή που βιώνει ο κλάδος, «διαφθείρονται» όλο και περισσότερο – χωρίς βέβαια να θέλουμε να κατηγορήσουμε κανέναν, αφού δεν πρόκειται για ένα ελληνικό, αλλά για ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Εν τούτοις, όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους στυγνά εγκλήματα, όπως το ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών, η Δικαστική εξουσία οφείλει να παρεμβαίνει, όσο και αν της κοστίσει κάτι τέτοιο – ειδικά εάν ισχύουν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες εκτιμήθηκε πως αξίζουν μόλις 770 εκ. €, όταν τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι της τάξης των 345 δις € (215 δις € σταθμισμένα).

Ειδικότερα, η Τράπεζα Πειραιώς λέγεται πως εκτιμήθηκε ότι αξίζει μόλις 18 εκ. €, όσο ένα καλό οικόπεδο δηλαδή, η Εθνική Τράπεζα 105 εκ. €, όταν μόνο η θυγατρική της στην Τουρκία με συμμετοχή 82,23% αξίζει πολλά δις € (Finansbank), η Eurobank 147 εκ. € και η Alpha Bank 500 εκ. € (πηγή). Οι εξευτελιστικές αυτές τιμές οφείλονται δήθεν στα κόκκινα δάνεια στους Ισολογισμούς τους, ένα μέρος των οποίων όμως φαίνεται πως θα αναλάβει το δημόσιο, άρα εμείς οι Έλληνες Πολίτες – για να προστατευτούν οι δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, οι οποίοι αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.

Περαιτέρω, ένα ακόμη μεγαλύτερο σκάνδαλο (άρθρο) είναι το ότι, απαγορεύθηκε στο δημόσιο η συμμετοχή του στην αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών – με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προστατεύσει τις μετοχές του, οι οποίες ανήκουν στους Έλληνες.

Πολύ περισσότερο όταν διέθετε τα χρήματα που απαιτούνταν, αφού είχαν εγκριθεί περί τα 25 δις € για τη διάσωση των τραπεζών – ενώ ο ισχυρισμός ότι, χρειάστηκαν πολύ λιγότερα, όταν η S&P προειδοποιεί για τους κινδύνους που παραμένουν στο τραπεζικό σύστημα, ευχόμενοι να μην αντιμετωπισθούν με τις καταθέσεις, είναι τουλάχιστον αστείος.

Όταν όμως ο υπουργός οικονομικών απευθύνει έκκληση στους τραπεζίτες (!), για τη συμμετοχή των εγχωρίων μικροεπενδυτών στην αύξηση κεφαλαίου (πηγή), στους οποίους επίσης απαγορεύθηκε δικτατορικά να αμυνθούν απέναντι στη ληστεία τους, προστατεύοντας τα χρήματα τους, τότε συνειδητοποιεί κανείς πως η χώρα είναι πλέον «ξέφραγο αμπέλι» – ενώ η κυβέρνηση έχει ίσως μετατραπεί σε ένα απλό πιόνι, εάν πράγματι αδυνατεί να υπερασπίσει το Κράτος Δικαίου και τους Πολίτες που την εμπιστεύθηκαν.

Εκτός από τη Δικαστική εξουσία βέβαια, οφείλουν να προστατεύσουν την Ελλάδα και οι δικηγορικοί σύλλογοι – οι οποίοι είναι επίσης υπεύθυνοι για την τήρηση των κανόνων, καθώς επίσης των νόμων που εγγυώνται την απονομή της δικαιοσύνης, σε ένα κράτος που δεν θέλει να μετατραπεί σε αποτυχημένο ή/και σε ζούγκλα. Επίσης οι σύνδεσμοι των λογιστών, όπως και των άλλων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν ασφαλώς περισσότερες γνώσεις από τους απλούς Πολίτες – κυρίως δε, μεγαλύτερες δυνατότητες.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως οι Ισλανδοί οδήγησαν στη φυλακή όλους τους υπεύθυνους της δικής τους τραγωδίας – μεταξύ των οποίων αρκετούς τραπεζίτες. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να θέσουν υπό καθεστώς χρεοκοπίας τις τράπεζες, εθνικοποιώντας τες με στόχο την προστασία των Πολιτών – όπως θα ήταν υποχρεωμένη η Ελλάδα, εάν ακολουθούσε το δρόμο της στάσης πληρωμών, αποδίδοντας τις ευθύνες της χρεοκοπίας της σε αυτούς που πραγματικά ανήκουν.
Βέβαια, η χρεοκοπία είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να συστηθεί από κανέναν σε μία χώρα. Ακόμη πιο οδυνηρή είναι όμως η πτώχευση, αφού προηγηθεί η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, η οποία ευρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα – κρίνοντας από την πληροφορία ότι, κρατική περιουσία αξίας άνω των 300 δις € έχει δοθεί ως εγγύηση στους δανειστές έναντι μόλις 50 δις € με το τρίτο μνημόνιο, ενώ η εξαιρετικά υποτιμημένη ιδιωτική ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος της στις ξένες πλέον τράπεζες, οι οποίες θα την κατασχέσουν και θα την πλειστηριάσουν.

Ελάχιστοι βέβαια συνειδητοποιούν πως με την ανεργία, καθώς επίσης με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων που προηγήθηκαν του εγκλήματος, αφενός μεν έχουν απαξιωθεί τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφετέρου τους έχει έμμεσα απαγορευθεί να εξυπηρετούν τα δάνεια τους – ενώ οι υπερβολικοί φόροι λειτουργούν ουσιαστικά ως η χαριστική βολή για πάρα πολλούς δανειολήπτες, οι οποίοι κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα μικρό σπίτι, εμπιστευόμενοι την πατρίδα τους.

Δυστυχώς τα ΜΜΕ, προστατεύοντας ίσως αυτούς που τους παρέχουν διαφημίσεις, κυρίως τις τράπεζες,αποπροσανατολίζουν τους Πολίτες, προβάλλοντας στις οθόνες τους τη σαπουνόπερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επίσης τα ταξίδια ενός πολιτικού που παρέδωσε άνευ όρων τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές της – που δεν τήρησε καμία από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, που δεν τίμησε καμία από τις αρχές του κόμματος του ενώ, το χειρότερο, θυσίασε τα κοινωνικά και πολιτικά του ιδανικά στο βωμό της εξουσίας, αδιαφορώντας εντελώς για τους ανόητους που τον εξέλεξαν.

Μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις όσον αφορά όλα τα παραπάνω, ή να έχουν δίκιο που «σιωπούν τα πρόβατα» (άρθρο), βυθισμένα στον ύπνο του δικαίου – οπότε να μην είναι σωστός ο τίτλος του κειμένου μας. Εν τούτοις, όταν απευθύνεται κανείς σε ώριμους Πολίτες, οι οποίοι έχουν πλέον όλες τις εμπειρίες που απαιτούνται για να κρίνουν σωστά μετά από έξι συνεχή χρόνια κρίσης, μπορεί να γράφει ελεύθερα την υποκειμενική του άποψη – γνωρίζοντας πως θα ζυγιστεί σωστά, οπότε δεν θα επηρεάσει αρνητικά κανέναν.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, η δικαιολογία του τύπου «δεν ήξερα» έχει πάψει πλέον να ισχύει για όλους εμάς τους απλούς Πολίτες – οπότε είμαστε πια συνυπεύθυνοι σε όλα αυτά που δρομολογούνται με αποτέλεσμα, εάν υποθέσουμε πως είναι εγκλήματα, να θεωρούμαστε συνεργοί και συνένοχοι όταν δεν αντιδρούμε.

Ολοκληρώνοντας, αποτελεί αναμφίβολα έναν εξαιρετικά μεγάλο άθλο το να χάσει μία κυβέρνηση 40 δις € μέσα σε δέκα μόλις μήνες, αυξάνοντας κατακόρυφα το δημόσιο χρέος – υπενθυμίζοντας πως οι ελληνικές τράπεζες είχαν χρηματιστηριακή αξία το 2006/07 της τάξης των 70 δις €. Εάν πρέπει όμως να είναι ικανοποιημένη με τον άθλο της, όπως δηλώνει σε καθημερινή βάση, μόνο η κοινή γνώμη μπορεί να το κρίνει – αρκεί φυσικά να συνειδητοποιεί τις τεράστιες ευθύνες της.

Υστερόγραφο: Όταν καταληφθεί το κυκλοφοριακό σύστημα μίας οικονομίας, οι τράπεζες, από τους «γύπες» των αγορών, οι ημέρες της είναι μετρημένες – ενώ η κλοπή του αιώνα με θύματα τους Έλληνες, ύψους σχεδόν 400 δις €, θα μπορούσε να καταστρέψει τη χώρα, σύμφωνα με το CNBC (πηγή). Εννοεί προφανώς το ενεργητικό των συγκεκριμένων ελληνικών τραπεζών, στις οποίες είναι υποθηκευμένο ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των νοικοκυριών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων.

Στα πλαίσια αυτά, η διάσωση της δεν είναι πλέον δυνατή, αφού η ληστεία είναι τόσο μεγάλη, ώστε να καταστρέφει όλες τις προοπτικές της – γεγονός που σημαίνει πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη προδοσία όλων των εποχών, η οποία δεν θα έπρεπε να μείνει ούτε λεπτό ατιμώρητη.