Οι ισχυροί και οι αδύναμοι

Αλέξανδρος Μαυρικάκης

Αθηναίοι προς Μηλίους:  Σεις θα έχετε τη δυνατότητα να υποταχθείτε πριν πάθετε μεγαλύτερες συμφορές, κι εμείς θα έχουμε κέρδος, αν δε σας καταστρέψουμε. Θουκυδίδης 

Όλοι διαβάζουμε, κατά καιρούς στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τις άκομψες και προκλητικές ενίοτε παρεμβάσεις των τραπεζιτών, των αξιωματούχων και των πολιτικών της Ευρώπης σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού. Ο  Βάιντμαν, ο Ντάισελμπλουμ και ο πολύς Σόιμπλε αναφέρονται στην Ελλάδα ως αποικία την οποία πιστεύουν πως πρέπει να καθοδηγήσουν, να συνετίσουν και γιατί όχι να διοικήσουν. Ο Βάιντμαν δήλωσε πως στην Ελλάδα πρέπει να εγκαθιδρυθεί άλλη διακυβέρνηση, από τον Ντάισελμπλουμ μάθαμε πως έκανε παρέμβαση να αλλάξει ο υπουργός οικονομικών και ο  Σόιμπλε μας λυπάται  για την κυβέρνηση που εκλέξαμε. Ίσως κάποιος καλοπροαίρετος μπορεί να θεωρήσει πως όλα αυτά αποτελούν μέρος της διαπραγματευτικής τακτικής. Όμως μοιραία η σκέψη μας πηγαίνει στην μετακατοχική Ελλάδα. Στις κυνικές παρεμβάσεις των αμερικάνων προς τις πολιτικές ηγεσίες, στον  Πιουριφόι, στον αμερικάνο πρεσβευτή Πόρτερ και σε άλλους αξιωματούχους της συμμάχου χώρας, έστω τηρουμένων των αναλογιών. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι λέσχη  όπου ισχύουν οι κανόνες του ισχυρότερου  με όρους  χαρτοπαικτικών λεσχών (1).  

Κλασικό δείγμα πολιτικού κυνισμού στις διεθνείς σχέσεις, αποτελεί η εξιστόρηση από τον Θουκυδίδη του διάλογου ανάμεσα στους Μηλίους και τους Αθηναίους όπου καταγράφονται οι θέσεις για την ανισότητα της δύναμης και της ισχύος ανάμεσα στα κράτη, για τις οικονομικές και πολιτικές αξιώσεις και τα διλήμματα ασφαλείας του ισχυροτέρου. Λέγουν οι Αθηναίοι στους Μηλίους:  «… εμείς λοιπόν δε θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους…. Απαιτούμε να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού γνωρίζετε  και γνωρίζουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το επιχείρημα της δικαιοσύνης  έχει αξία όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή της κι ότι, όταν αυτό δε συμβαίνει, οι ισχυροί  κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν και υποκύπτουν» (2).  Όσοι πιστεύουν στα λεγόμενα ευρωπαϊκά ιδεώδη, στην αλληλεγγύη, την ισότητα και στη κοινή πορεία των λαών διαπιστώνουν πως στην Ευρώπη σήμερα η  δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη έχουν αξία μονάχα μεταξύ ίσων δυνάμεων και η χώρα μας ωμά και ανερυθρίαστα εκβιάζεται να υποχωρήσει και να υποκύψει. Εκβιάζεται από την ευρωπαϊκή ελίτ η οποία επιθυμεί την συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη και  επιμένει για μια διάσωση και έξοδο από την κρίση της χώρας μας με λανθασμένες πολιτικές και με ιδεολογικές εμμονές. Οι προτάσεις, εκ μέρους της κυβέρνησης, απεγκλωβισμού από την εξουσία του χρέους, ονομάζονται «μη πολιτικός ρεαλισμός», «άρνηση μεταρρυθμίσεων» και «μη κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων».

Τα φώτα της δημοσιότητας επικεντρώνονται το διάστημα αυτό, στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να πετύχει μια καλή(;) συμφωνία με την ευρωπαϊκή ελίτ. Οι διαπραγματεύσεις κάποια στιγμή θα καταλήξουν και όλα θα κριθούν από το αποτέλεσμα. Αμέσως μετά θα πρέπει να ερευνηθούν  οι ευθύνες των πολιτικών και των κομμάτων για το ύψος  και την μη διαχειρισιμότητα του χρέους. Να δοθούν επαρκείς εξηγήσεις σχετικά με τη συμφωνία της κυβέρνησης Σημίτη και της Goldman Sachs  για το swap που κόστισε στη χώρα κάποια δισεκατομμύρια ευρώ με σκοπό την είσοδο μας στην ΟΝΕ. Να μάθουμε τι προηγήθηκε της προσφυγής στο ΔΝΤ που οδήγησε τη χώρα σε κοινωνικό ερειπιώνα και τον εγκλωβισμό μας σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Ασφαλώς να καταλογισθούν ευθύνες σε πολιτικές αλλά και σε πρόσωπα που εκπροσωπούν τις πολιτικές αυτές και περιφέρονται στα τηλεοπτικά κανάλια ευαγγελιζόμενοι και πάλι τη σωτηρία μας. Αλλά κυρίως, να δοθούν απαντήσεις στα αγωνιώδη πλέον ερωτήματα, ποια  σχεδιάζεται να  είναι η στρατηγική ανάπτυξης της οικονομίας που θα καθορίσει τη πορεία της χώρας, αν θα συνενώσει ευρύτατα στρώματα των εργαζομένων της πραγματικής οικονομίας και αν θα δημιουργήσει δημοσιονομική αξιοπιστία. Αν δεν υπάρξει όραμα και σχεδιασμός για μια πραγματική ανάπτυξη της χώρας, ένα μνημόνιο ανάπτυξης,  «οι ισχυροί θα κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι θα υποχωρούν και θα υποκύπτουν». 

Παραπομπές

1. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ο  πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ αθέτησε την προφορική δέσμευσή του για ομαλοποίηση της χρηματοδότησης από την ΕΚΤ κατά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και έκανε την ωμή δήλωση  «παίξατε και χάσατε».

2. Ιστορία Θουκυδίδη, 5ο βιβλίο, από τον  δραματικό διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους (416 π.Χ.) κατά την διάρκεια  του Πελοποννησιακού Πολέμου.

* Ο Αλέξανδρος Μαυρικάκης είναι οικονομολόγος, msc Διοίκηση Μονάδων Υγείας

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/oi-isxyroi-kai-oi-adynamoi