Ιούνιος 2015 : Το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει για την TTIP

Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP)

Αναδημοσιεύουμε από jungle-report 

ΤTIP : The Day After (ή μήπως προλαβαίνουμε;) 

Η δικτατορία των «αγορών δεν δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, μόνο  στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Επινόηση δική της, το χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, παιδί δικό της που το μεγάλωσε παραβλέποντας την εγγενή τάση του προς τη μητροκτονία. Οι αγορές μόνο τέρατα γεννούν, τα οποία τρέφονται από τις σάρκες των γονέων τους, αφού χωνέψουν πρώτα τους αδύναμους και πρόθυμους προς βρώσιν, επενδυτές.

Οι ρυθμιστές και σχεδιαστές του παγκοσμίου ολέθρου που ακούει στο όνομα «Παγκόσμια Αγορά», γνωρίζουν πολύ καλά το άπληστο και βουλιμικό  τέρας που έχουν δημιουργήσει. Γνωρίζουν πως όσο το τέρας καταναλώνει τους αδύναμους, αυτοί κερδίζουν. Δεν ήξεραν όμως παλιότερα, αλλά τώρα πια το βλέπουν πως το τέρας τους οσονούπω, θα τους καταναλώσει και αυτούς, λίγο πριν αρχίσει να τρώει και τις ίδιες τις δικές του, σάρκες. Αλλά και γι αυτό είχαν την απάντηση.

Ο καπιταλισμός είναι σχεδόν ανίκητος και το έχουμε διαπιστώσει στο πετσί μας το ίδιο. Αυτό που τον κάνει σχεδόν ανίκητο, είναι η δυνατότητα του να προσαρμόζεται και να ανακαλύπτει νέες πηγές πλούτου και ενθυλάκωσης του, από τους αγαπημένους του υπηρέτες που συνήθως είναι αυτοί που έχουν πάρει εδώ και καιρό, μεγάλη απόσταση από την έννοια άνθρωπος. Επίσης, είναι σχεδόν ανίκητος γιατί γνωρίζει και εφαρμόζει μαρξιστικά προτάγματα, κατά το δοκούν παραλλάσσοντας τα και μετατρέποντας τα σε εργαλεία για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας του.

Κοινώς, παράγει ιδεολογήματα – ιδεολογικά εξαμβλώματα, τα οποία τεκμηριώνουν τη θεωρητική βάση της κυριαρχίας του. Παραδείγματα πολλά, ειδικά στους καιρούς μας, αν κοιτάξουμε προς Κίνα μεριά ή ακόμα και στην Ευρώπη, μελετώντας την εξέλιξη της μετά τη διάλυση των αυτοκρατοριών και μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται να παρατηρήσουμε βέβαια και την παγκοσμιοποίηση των αγορών. Είναι τόσο οικείο παράδειγμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατήρηση και ειδικά συμπεράσματα.

Με λίγα λόγια, με κεντρικό αφήγημα την «ελευθερία» σε αντίθεση με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας (π.χ.) έχει καταφέρει να έχει επιβάλλει έναν απόλυτο κεντρικό σχεδιασμό, μόνο που ο μεγάλος σχεδιαστής είναι το παγκόσμιο σύστημα των πολυεθνικών όπου όλοι οι άλλοι καταλήγουν ίσοι στην ένδεια, απέναντι στον μεγάλο ρυθμιστή, τον ιδιοκτήτη του παγκόσμιου πλούτου.

Ο πλούτος συσσωρεύτηκε από τους εντεταλμένους του συστήματος. Τις τράπεζες και τις χρηματαγορές καθώς και τα μειράκια τους, τις πρόθυμες να συνεργαστούν –δικές τους- κυβερνήσεις. Ο πλούτος όμως που συσσώρευσαν, ήταν μόνο ένα στάδιο στον σχεδιασμό τους. Επίσης ήταν και ολίγον υι, «πέτσινος» πλούτος αφού αποτελούταν από ομόλογα, δάνεια κλπ. Η επόμενη φάση έπρεπε να μετασχηματίσει αυτόν τον χάρτινο πλούτο, σε πραγματικές αξίες και να διασφαλίσει τον έλεγχο τους.

Ο χάρτινος πλούτος είχε αρκετά μειονεκτήματα (επισφάλειες τα λένε για να τα φορτώσουν εύκολα στους λαούς). Μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές συμφώνησαν ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν. Η αιτία του κακού δηλαδή, ήταν και το φάρμακο!

Απορρύθμιση, λοιπόν, παντού. Ο νεοφιλελευθερισμός στην πιο ακραία, κανιβαλική του εφαρμογή, όπως γράφει και ο Γ. Παπασωτηρίου, στο άρθρο του στο ARTInews. Αυτό προτείνει (και επιβάλλει) ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, ως φάρμακο. Και μάλιστα το διεύρυνε και πέρα από τις αγορές του «απόλυτου εμπορεύματος», τα χρηματιστήρια.

Ο τρόπος που βρήκε για την επέκταση της «απορρύθμισης» και εκτός των ορίων των χρηματαγορών είναι η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία «ελεύθερου»/ ληστρικού εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP). Η συνθήκη  αποτελεί την ισχυρότερη μέχρι σήμερα προσπάθεια να επιβληθεί παγκοσμίως η «ορθοδοξία» του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της ασυδοσίας των αγορών και των εταιρειών αντίθετα στις ανάγκες των κοινωνιών και στην προστασία της φύσης…». Εννοείται πως στόχος είναι πια, εκτός από τις πρώτες ύλες και ο παγκόσμιος έλεγχος της τροφής. Της τροφής και του νερού!

Αλλά τι είναι αυτή η «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», για την οποία ξεσηκώνεται ο κόσμος;*

Όπως οι ευρωπαϊκές συνθήκες, μεταξύ άλλων Μάαστριχτ και Λισσαβώνας επέβαλαν την πρωτοκαθεδρία των τραπεζών και της μεγαλύτερης από αυτές, πάνω στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και με τις TIIP, CETA, TiSA, θα θεσμοθετείται η πρωτοκαθεδρία των πολυεθνικών, οι οποίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι μειώνει τα κέρδη τους!

Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Θα θεωρούνται πια σχεδόν έκνομες διεκδικήσεις.

Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία θα παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος ελέγχου στους ξένους παρόχους υπηρεσιών. Δεν θα υπάρχουν περιθώρια για πολιτικές σε εθνικό πλαίσιο σε ότι αφορά την υγεία, ενέργεια, παιδεία, το νερό ή τις μεταφορές.

 

Όποιος τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας., απλά θα είναι παράνομος και θα διώκεται.

Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.

Η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί λόγω της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Πέρυσι, ο Ισημερινός καταδικάστηκε σε καταβολή του ποσού των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπέρ πετρελαϊκής εταιρείας!

Αφού και τα τρόφιμα αποτελούν πια εμπόρευμα και όχι αγαθό, στο στόχαστρο μπαίνουν και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής. Η άνοιξη των μονοπωλίων τροφίμων, επί θύραις (το παράδειγμα της Monsanto ή της Syngenta και της κατοχύρωσης «πατέντας» στους σπόρους είναι γνωστό).

Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη.

 Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρηση του Γ Παπασωτηρίου για το  πεδίο της ιδιωτικής ζωής.

Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΡΙ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ

Δεν είναι εσχατολογικές προβλέψεις «Γερόντων» της Ελεύθερης Ώρας. Είναι η εικόνα του κόσμου το 2015. Η εικόνα που θολώνει στα μάτια μας, η «αγωνία» του αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ.

_______________________________________ 

* 18 Απρίλη: Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις συνθήκες TIIP, CETA, TiSA - «Οργανώσεις και φορείς της κοινωνίας των πολιτών» Στην Ελλάδα έγιναν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα κατά του ελεύθερου/ληστρικού εμπορίου και των επενδυτικών ευκαιριών και υπέρ της προώθησης μιας οικονομίας που να λειτουργεί για την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη. 

Οι άνθρωποι και ο πλανήτης πάνω από τα κέρδη! People and the Planet before Profits! 


Διαβάστε επίσης:

Ώστε η λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών προς όφελος των καταναλωτών δεν επηρεάζεται από την TTIP; Για δείτε τι έγινε στην Αργεντινή!
Άρθρο του Nick Dearden, Διευθυντή της οργάνωσης Global Justice Now

Διατλαντική Συμφωνία: Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών 
Άρθρο του  Γ. Παπασωτηρίου, στο ARTInews