"Βρώμα - Δυσωδία": Ύστατες Μηχανορραφίες μιας Εξουσίας που Μπορεί να Καταρρεύσει

(βρείτε να γ@μ... καραγκιόζηδες)

Ένας πασίγνωστος δεξιός δημοσιογράφος (όχι ο εικονιζόμενος παρακάτω - ένας άλλος που μιλάει πάντα με πολύ... μίσος απέναντι στην αριστερά εκτός από την περίοδο που είπε να το παίξει αντιμνημονιακός) αναφερόμενος στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006 είχε χαρακτηρίσει ως εξής το κίνημα των φοιτητών:

"Βρώμα - Δυσωδία"

...και τότε δεν τον πιστέψαμε γνωρίζοντας ότι το κίνημα της νεολαίας υπήρξε εκείνη τη στιγμή ότι πιο ελπιδοφόρο μήνυμα είχε να στείλει ο λαός μας. Αυτό που πραγματικά βρωμούσε ήταν η εξουσία και το σύστημα τους. Τότε δεν ήταν τόσο ολοφάνερο όσο είναι σήμερα. Μα τώρα πλέον δείχνουν ανοιχτά πόσο βρώμικοι είναι - μηχανορραφούν μπροστά στα μάτια μας για να παραμείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και να συνεχίσουν να υπηρετούν τα συμφέροντα που υπηρετούν.

Σήμερα το σύστημα εξουσίας προχωρά σε τρεις κινήσεις:

• Απειλεί το λαό διά των δανειστών και του γενικού τρόμου και οργανώνει την οικονομική επίθεση στη χώρα μπροστά στο ενδεχόμενο να πάμε τελικά για εκλογές και να βγάλει ο λαός Αριστερή Κυβέρνηση στη χώρα. Μιλάμε για Α Ν Ο Ι Χ Τ Η  Π Ρ Ο Δ Ο Σ Ι Α της χώρας και του λαού από τους... δήθεν εθνικόφρωνες (και παλιότερα εξάλλου τα ίδια κάνανε...)
• Μηχανορραφεί, χαρίζει εκατομμύρια (δικά μας) και τάζει υπουργικές καρέκλες για να εξαγοράσει τις ψήφους που λείπουν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (..."δημοκρατίας" λέμε τώρα...)
• Οργιάζει διά των τηλεοπτικών πάνελ και των πληρωμένων κονδυλοφόρων που στηρίζουν Α Ν Ο Ι Χ Τ Α την κυβέρνηση, ξεφτιλίζουν και επιτίθενται σε στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες όπως οι εκλογές και τσιρίζουν προς τον λαό και την αριστερά προσπαθώντας να αποδείξουν προς τα αφεντικά τους ότι ο καθένας είναι... ο καλύτερος γλύφτης του συστήματος. 

Τόσο σάπιοι είναι! Τόσο και άλλο τόσο γιατί οι λέξεις τελικά δεν χωρούν το μέγεθος του αντιδημοκρατικού τους κατήφορου. 

("Μπάμπης": θυσιάζει και την ψυχή του για το μνημόνιο - εξάλλου αυτός τσεπώνει σίγουρα καλά όσο το υπάρχον σύστημα εξουσίας νικά ενώ είναι αμφίβολο τι θέση θα είχε σε μια εποχή δημοκρατικής και μαχόμενης δημοσιογραφίας)

Όμως η βρώμα αυτή αναδύεται γιατί το σύστημα τους σαπίζει. Αναζητά να διατηρηθεί στην εξουσία ως ζόμπι μα δεν πρέπει να του χαριστούμε. Αρκεί μονάχα να κατανοήσουμε ότι μπορούμε και να ενωθούμε γύρω από τους στίχους που τραγουδούσε ο Ν. Ξυλούρης και η Τζ. Καρέζη στο Μεγάλο μας Τσίρκο:

"Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι...

...Λαέ μη σκύψεις άλλο το κεφάλι!"

Να κάνουμε πέρα τον φόβο και να ενωθούμε στην κοινή προσπάθεια για ανεξαρτησία από τη μέγγενη του χρέους, αποτίναξη-ακύρωση του μνημονίου, συλλογικό κόπο για παραγωγική ανασυγκρότηση, οικονομική και κοινωνική προκοπή, δημοκρατία - κυριαρχία του λαού. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς ταλαντεύσεις μπροστά στο ζύγι "εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού" ή "υποταγή στους δανειστές". Οι αγορές, η ΕΕ, η Μέρκελ είναι - όπως όλες οι αυτοκρατορίες στην ύστατη στιγμή τους - χάρτινες τίγρεις αλλά αυτό αποδεικνύεται μονάχα όταν οι λαοί κινούν και δίνουν τη μάχη. 

Μας φαίνονται μεγάλοι γιατί είμαστε γονατιστεί όπως έλεγε ένα σύνθημα ή "...σαν ξυπνήσεις - μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς" όπως τραγουδούσε και πάλι ο Ν. Ξυλούρης. 

Αριστερή Διέξοδος