Προς Γνώση , αλλά …Συμμόρφωση ;

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας και φιλόσοφος, Μάρκος Αυρήλιος, είχε αναφέρει :  «…Πάντοτε, λοιπόν, να σκέφτεσαι, τα δύο τούτα : Πρώτον, ότι όλα πάντοτε συμβαίνουν κατά τον ίδιο τρόπο και ανακυκλώνονται, και καθόλου δεν διαφέρει αν δει κάποιος τα ίδια πράγματα σε εκατό χρόνια ή διακόσια ή στον άπειρο χρόνο΄ Δεύτερον, ότι ο πιο μακρόβιος άνθρωπος κι εκείνος που θα πεθάνει γρήγορα ίσο πράγμα χάνουν. …» (Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, Βιβλίο Β’, 14)

    Για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, κι σε επιβεβαίωση των ανωτέρω, δεν έχω παρά να παραθέσω όσα έχουν αναφέρει ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, απ’όπου θα αντιληφθούμε πόσο επίκαιρα είναι και ίσως δώσουν και τροφή για Σκέψεις ώστε να προκριθούν Λύσεις :

   « …Η διαφθορά … μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο και η αιτία του κακού ήταν ότι περιόρισαν σημαντικά τις ελευθερίες του λαού, επέβαλαν αυταρχική εξουσία κι έτσι κατέστρεψαν το συναίσθημα φιλίας και της ομόνοιας που υπήρχε στην πόλη.

    Όταν χαθούν αυτά, η πολιτική των αρχόντων δεν είναι πια η εξασφάλιση των συμφερόντων του λαού, αλλά η διατήρησή τους στην εξουσία. Αν οι άρχοντες αντιληφθούν ότι μπορεί να έχουν έστω και το παραμικρό όφελος από κάποια περίσταση, καταστρέφουν πόλεις και φιλικά έθνη με τη φωτιά και το σίδερο. Μισούν τους άλλους και μισούνται από αυτούς ως άγριοι και ανελέητοι εχθροί.

   Όταν, όμως, βρεθούν στην ανάγκη να βάλουν τους υπηκόους τους να πολεμήσουν για λογαριασμό τους, τότε διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει ενότητα και προθυμία για πόλεμο κι αντιμετώπιση του κινδύνου. Μπορεί να έχουν εκατομμύρια στρατιώτες, όλοι όμως είναι άχρηστοι στο πεδίο της μάχης΄ έτσι αναγκάζονται να προσλάβουν μισθοφόρους, νομίζοντας ότι οι μισθωτοί ξένοι θα εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους. (Πλάτων, Νόμοι, Βιβλίο Γ’, 697 c-d-e).

   «…Συνηθέστατα, όμως, τα πολιτεύματα καταλύονται, τόσο οι πολιτείες όσο και οι αριστοκρατίες, εξαιτίας της διαστρέβλωσης του δικαίου μέσα στο ίδιο το πολίτευμα.»

 (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1307a, 6-8)

    «…Γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δύο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη.»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1308b, 33-38)

   «…Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, το έχουμε αναφέρει παλαιότερα΄ δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερέχουν, τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών.

   Πρέπει ιδιαίτερα να προφυλάγονται από τη γενεσιουργό αιτία δύο παραγόντων : Του αδέσμευτου φρονήματος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει ακόμα να μην τους αφήνουν να ιδρύουν φιλοσοφικές σχολές και κάθε άλλο είδος πνευματικού ομίλου.

   Γενικά οι τύραννοι πρέπει να κάνουν το παν ώστε ο ένας πολίτης να μην ξέρει τον άλλον (γιατί η γνωριμία μεταξύ των ανθρώπων καλλιεργεί την εμπιστοσύνη)…»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1313a, 39-42/1313b, 1-6)

   «…Άλλη μέθοδος των τυράννων είναι να συκοφαντούν και να προκαλούν φιλονικία μεταξύ φίλων, μεταξύ του λαού και των επιφανών και μεταξύ των πλουσίων. Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένεια πρέπει να δουλέψουν.»

 (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1313b, 17-22)

   «…Η τυραννίδα τρεις στόχους έχει : Να εξουδετερώσει το φρόνημα των πολιτών (γιατί οι μικρόψυχοι δεν μπορούν να της αντισταθούν). Οι πολίτες να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον (γιατί η τυραννίδα δεν ανατρέπεται πριν δείξουν εμπιστοσύνη οι πολίτες μεταξύ τους, γι’αυτό οι τύραννοι καταδιώκουν τους ευπρεπείς ως επικίνδυνους για την εξουσία τους…). Τρίτος σκοπός είναι η εξασθένηση των πολιτών (γιατί κανείς δεν επιχειρεί άρα ούτε επιδιώκει την κατάλυση της τυραννίδας, αφού δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη).

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι στόχοι των τυράννων και μπορούν να συνοψιστούν σε τρεις κατηγορίες : Να καλλιεργούν τη δυσπιστία ανάμεσα στους πολίτες, να τους εξασθενούν και να τους κάνουν μικρόψυχους.»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1314a, 15-29)

     Όλα αυτά που μόλις διαβάσατε, σας Θυμίζουν κάτι γνώριμο ; Μήπως κάτι που βιώνετε ήδη ;

Μήπως σας θυμίζουν τις καταστάσεις που διέτρεξαν, αργά αλλά σταθερά, την Ελληνική Κοινωνία από το 1974, και κυρίως από το 1996 κι έπειτα και καταλήξαμε στα Μνημόνια ;

Μήπως αντιλαμβάνεστε τελικά το Στόχο και τον Σκοπό των Μνημονίων, που προφανώς δεν είναι άλλος από την επιβολή ενός Ευρωπαϊκού Ολοκληρωτισμού εκ Βρυξελλών/Γερμανίας εκπορευόμενου, ενός Νεοφιλελεύθερου Ολοκληρωτισμού ;

   Καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι ελευθερίες σας υποχωρούν, οι περιουσίες σας εξανεμίζονται και οι διαπροσωπικές σας σχέσεις αποδομούνται ;

   Για ποια λοιπόν «Ελληνική Δημοκρατία» όλοι κόπτονται ; Μπορεί κάποιος από όλους όσους ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα σήμερα να μου εντοπίσουν τα βασικά δομικά και λειτουργικά στοιχεία της ; Και μήπως απαριθμώντας αυτά αντί για «δημοκρατία» μας προκύπτει μία αισχρής μορφής «Τυραννίδα», που προκάλεσε τελικά και την κατάρρευση της Ελλάδας ;

   Και για πόσο καιρό θ’αντέξει αυτή η Χώρα, όταν ένα ποσοστό 20% ευημερεί και προφανώς δεν επηρεάσθηκε από την Κρίση (αποτελούμενο κυρίως από τις κάστες των πολιτικών, των συνδικαλιστών, των τοπικών αρχόντων και των περιβαλλόντων τους), ένα ποσοστό 40% ευρίσκεται «μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας», που «αιμορραγεί» οικονομικά χωρίς προοπτική αποκατάστασης των απωλειών και βλέπει όλες τις ασφάλειές του για μία ποιοτική διαβίωση στο μέλλον να εξαφανίζονται, κι ένα ποσοστό 40% να ευρίσκεται πλησίον στην απόλυτη Ένδεια ;

   Δεν θέλω, προς το παρόν, να παραθέσω άλλες αναφορές από εξέχοντες Αρχαίους Έλληνες, που έστω και αποσπασματικά αν εφαρμόζονταν κάποια από όσα έχουν αναφέρει, θα ήμασταν μία τελείως διαφορετική, κι από άποψη Ποιότητας, κοινωνία.

    Αλλά, ήθελα να καταδείξω ότι όσοι διαγκωνίζονται σήμερα να κατακτήσουν τη Δόξα της «Σωτηρίας» της Ελλάδος, πρέπει καταρχάς να συνειδητοποιήσουν ότι οι Πολίτες δεν επιθυμούν «ανακυκλούμενα» υλικά, παρά επιζητούν Ανθρώπους με Αξιοπρέπεια κι Εντιμότητα να πολεμήσουν για την Αρετή και τη Δικαιοσύνη.

     Αφήστε τον Ελληνικό Λαό Ελεύθερο να επιλέξει, χωρίς «φιλτραρίσματα», διαβολές ή συκοφαντίες, αυτούς που επιθυμεί να τον Κυβερνήσουν !

   Κι επειδή οι αρχαίοι Ημών πρόγονοι μπορεί να μας προσφέρουν ακόμα και Σκέψεις για Λύσεις, ας παραθέσω και το κατωτέρω :

   « Για τούτο ο πραγματικός δημοκράτης πρέπει να φροντίζει ώστε ο λαός να μην φτωχαίνει πολύ, αφού η φτώχεια του υποβαθμίζει τη δημοκρατία. Πρέπει, λοιπόν, να βρει τρόπους, ώστε η οικονομική ευμάρεια του λαού να μένει σταθερή για πολύ καιρό (γιατί αυτό συμφέρει και στους εύπορους).

 Οι άρχοντες, λοιπόν, πρέπει να συγκεντρώνουν τα χρήματα από τις εισπράξεις του δημοσίου, και μετά να τα διανέμουν όλα στους φτωχούς΄ μάλιστα σε κάθε άπορο να δίνουν τόσα, ώστε να μπορεί ν’αγοράσει μία έκταση γης. Κι αν το ποσό δεν φτάνει, να μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως κεφάλαιο για εμπόριο ή κάποια γεωργική επιχείρηση.» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Έκτο, 1320a, 33-39)

…Ίδιον προικισμένων με νου και ευαισθησία επιφανών πολιτών είναι να συμμερίζονται τους φτωχούς και να τους παρέχουν τα μέσα, παρακινώντας τους έτσι σε κερδοφόρες εργασίες.» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Έκτο, 1320b, 7-9)

                                                                              Αθήνα, Δεκέμβριος 2014

                                                                              Μάρκος Κ. Κουντουρούδας/Δικηγόρος Αθηνών

anemosantistasis