Όλα όσα έγιναν στα Εξάρχεια δεν μας αφορούν; Εμείς είμαστε απλά παρατηρητές σε κάτι που...
συμβαίνει μακριά από μας;
Θεωρητικώς αυτό που συνέβαινε στα στενά των Εξαρχείων ,αργά το βράδυ του Σαββάτου, δεν αφορούσε τη πλειοψηφία των πολιτών. Θεωρητικώς δεν μας αφορούσε διότι ούτε ΜΑΤατζήδες είμαστε, ούτε αντιεξουσιαστές. Εμείς είχαμε διαδηλώσει νωρίς το μεσημέρι για την 6η επέτειο από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, εκφράζοντας παράλληλα τη συναίνεση μας στο αίτημα του Νίκου Ρωμανού να σπουδάσει. Η δική μας πορεία είχε ολοκληρωθεί χωρίς επεισόδια και είμαστε ήσυχοι με τη συνείδηση μας…
Είναι όμως έτσι; Όλα όσα έγιναν στα Εξάρχεια δεν μας αφορούν; Εμείς είμαστε απλά παρατηρητές σε κάτι που συμβαίνει μακριά από μας;
Δυστυχώς όχι. Στα στενά των Εξαρχείων συγκρούστηκαν τα αποτελέσματα του αδιεξόδου που έχει δημιουργήσει στη κοινωνία η εξαετία των μνημονιακών πολιτικών. Οργισμένοι νεαροί που διαπιστώνουν ότι η οικονομική δραστηριότητα δε χωρά το 60% από αυτούς (τόση είναι η ανεργία των νέων). Πιθανόν και με πτυχία κορνιζαρισμένα στους τοίχους… Με γονείς που μπορεί και αυτοί να ζουν από τη σύνταξη του παππού. Η πλειοψηφία των νέων να νοιώθει ότι μόνο αν έχεις «δόντι» στην εξουσία ή μπαμπά με γνωριμίες, τότε μόνο μπορεί να βρεις αξιοπρεπή δουλειά. Διαφορετικά σε περιμένει ένα τετράωρο την ημέρα για 200 ευρώ το μήνα, χωρίς ένσημα, για να μοιράζεις έντυπα στο δρόμο… Προσωπικά πιστεύω ότι στο μαχητικό αυτό κομμάτι της νεολαίας που βρέθηκε στα στενά των Εξαρχείων το βράδυ του Σαββάτου αυτό που κυριαρχούσε ήταν θυμός, οργή, διάθεση για εκδίκηση.
Μια νεολαία σε αδιέξοδο λοιπόν που νοιώθει ότι «οι παλιοί» καταναλώσαμε τον πλούτο που μας αναλογούσε και αφήσαμε το λογαριασμό να τον πληρώσουν οι επόμενες γενιές… Πολύ περισσότερο που βολεμένοι σε μια ψευδή ευμάρεια, ανεχθήκαμε, ψηφίσαμε, γιγαντώσαμε ένα πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο, σπάταλο, ανήθικο, «πουλημένο».
Αυτό είναι επαρκές για να δικαιολογήσουμε τα επεισόδια, τις καταστροφές, τις μολότοφ και όλα όσα έγιναν; Όχι και είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά δεν επενδύουμε, δεν εγκρίνουμε, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην ένταση και στη βία. Μας κατηγόρησαν ότι υποδαυλίσαμε τα γεγονότα, αγνοώντας ότι ένα κόμμα που βρίσκεται ένα βήμα από την εξουσία δε το εξυπηρετεί η εικόνα που είδαμε το βράδυ του Σάββατου.
Όμως ένα κόμμα της αριστεράς, με έντονο το ηθικό στοιχείο, το όραμα για το αύριο, την ευαισθησία στα δημοκρατικά δικαιώματα, δε μπορεί να στέκεται αδιάφορο μπροστά στην απόπειρα περιορισμού των δικαιωμάτων ενός νεαρού αναρχικού (καταδικασμένου για ληστεία, για να μη ξεχνιόμαστε). Ο Νίκος Ρωμανός έχει το δικαίωμα να σπουδάσει. Τελεία…
Θα είμαστε όμως αφελείς αν δεν συμπληρώναμε ότι το σκηνικό του Σαββάτου είχε προσεκτικά προετοιμαστεί από το ακροδεξιό κομμάτι της κυβέρνησης το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Οι δηλώσεις Σοφίας Βούλτεψη («πίσω από κάθε σχέδιο αποσταθεροποίησης βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ»), Θάνου Πλεύρη («η έκκληση να λυθεί το θέμα πλήττει τον διαχωρισμό των εξουσιών και αποτελεί παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική εξουσία»), Άδωνη Γεωργιάδη («αν πάθει τίποτα ο Νίκος Ρωμανός υπαίτιοι θα είναι αυτοί που του φουσκώνουν τα μυαλά και αυτοί που τον εξωθούν») και πολλών άλλων προετοίμαζαν το κλίμα για αυτό που ακολούθησε στα Εξάρχεια και τους γύρω δρόμους. Βρήκαν πρόσφορους βοηθούς άνδρες των ΜΑΤ (τα οποία θυμίζουμε ότι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή σε μεγάλο ποσοστό, ενώ στελέχη της αστυνομίας, επίσης θυμίζουμε, δήλωναν σε καθηγήτρια εγκληματολογίας «ναι είμαστε φασίστες, υπάρχει πρόβλημα;»).
Σε αυτό το κλίμα ήταν σχεδόν δεδομένο το τι θα συνέβαινε το βράδυ του Σαββάτου. Οι κάμερες είχαν στηθεί, οι προβοκάτορες είχαν ακροβολιστεί, η ένταση ξεχείλιζε και οι ανακοινώσεις είχαν αρχίσει να γράφονται…
Λύση σε αυτό που συμβαίνει στη νεολαία, ή έστω σε ένα κομμάτι της, δεν είναι η βία και η καταστολή. Ας τους αφαιρέσουμε τη μολότοφ από τα χέρια δίνοντας σε αυτά τα χέρια (και τα μυαλά) δουλειά. Δίνοντας την αίσθηση του δικαίου σε μια κοινωνία που δεν τιμωρείται από το κράτος, αλλά επιβραβεύεται με ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης, με όραμα και προοπτική.
Απέναντι στην εξαχρείωση της κοινωνίας και της πολιτικής ας αντιτάξουμε τα ειρηνικά οδοφράγματα της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας, της ειρήνης...
left.gr
συμβαίνει μακριά από μας;
Θεωρητικώς αυτό που συνέβαινε στα στενά των Εξαρχείων ,αργά το βράδυ του Σαββάτου, δεν αφορούσε τη πλειοψηφία των πολιτών. Θεωρητικώς δεν μας αφορούσε διότι ούτε ΜΑΤατζήδες είμαστε, ούτε αντιεξουσιαστές. Εμείς είχαμε διαδηλώσει νωρίς το μεσημέρι για την 6η επέτειο από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, εκφράζοντας παράλληλα τη συναίνεση μας στο αίτημα του Νίκου Ρωμανού να σπουδάσει. Η δική μας πορεία είχε ολοκληρωθεί χωρίς επεισόδια και είμαστε ήσυχοι με τη συνείδηση μας…
Είναι όμως έτσι; Όλα όσα έγιναν στα Εξάρχεια δεν μας αφορούν; Εμείς είμαστε απλά παρατηρητές σε κάτι που συμβαίνει μακριά από μας;
Δυστυχώς όχι. Στα στενά των Εξαρχείων συγκρούστηκαν τα αποτελέσματα του αδιεξόδου που έχει δημιουργήσει στη κοινωνία η εξαετία των μνημονιακών πολιτικών. Οργισμένοι νεαροί που διαπιστώνουν ότι η οικονομική δραστηριότητα δε χωρά το 60% από αυτούς (τόση είναι η ανεργία των νέων). Πιθανόν και με πτυχία κορνιζαρισμένα στους τοίχους… Με γονείς που μπορεί και αυτοί να ζουν από τη σύνταξη του παππού. Η πλειοψηφία των νέων να νοιώθει ότι μόνο αν έχεις «δόντι» στην εξουσία ή μπαμπά με γνωριμίες, τότε μόνο μπορεί να βρεις αξιοπρεπή δουλειά. Διαφορετικά σε περιμένει ένα τετράωρο την ημέρα για 200 ευρώ το μήνα, χωρίς ένσημα, για να μοιράζεις έντυπα στο δρόμο… Προσωπικά πιστεύω ότι στο μαχητικό αυτό κομμάτι της νεολαίας που βρέθηκε στα στενά των Εξαρχείων το βράδυ του Σαββάτου αυτό που κυριαρχούσε ήταν θυμός, οργή, διάθεση για εκδίκηση.
Μια νεολαία σε αδιέξοδο λοιπόν που νοιώθει ότι «οι παλιοί» καταναλώσαμε τον πλούτο που μας αναλογούσε και αφήσαμε το λογαριασμό να τον πληρώσουν οι επόμενες γενιές… Πολύ περισσότερο που βολεμένοι σε μια ψευδή ευμάρεια, ανεχθήκαμε, ψηφίσαμε, γιγαντώσαμε ένα πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο, σπάταλο, ανήθικο, «πουλημένο».
Αυτό είναι επαρκές για να δικαιολογήσουμε τα επεισόδια, τις καταστροφές, τις μολότοφ και όλα όσα έγιναν; Όχι και είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά δεν επενδύουμε, δεν εγκρίνουμε, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην ένταση και στη βία. Μας κατηγόρησαν ότι υποδαυλίσαμε τα γεγονότα, αγνοώντας ότι ένα κόμμα που βρίσκεται ένα βήμα από την εξουσία δε το εξυπηρετεί η εικόνα που είδαμε το βράδυ του Σάββατου.
Όμως ένα κόμμα της αριστεράς, με έντονο το ηθικό στοιχείο, το όραμα για το αύριο, την ευαισθησία στα δημοκρατικά δικαιώματα, δε μπορεί να στέκεται αδιάφορο μπροστά στην απόπειρα περιορισμού των δικαιωμάτων ενός νεαρού αναρχικού (καταδικασμένου για ληστεία, για να μη ξεχνιόμαστε). Ο Νίκος Ρωμανός έχει το δικαίωμα να σπουδάσει. Τελεία…
Θα είμαστε όμως αφελείς αν δεν συμπληρώναμε ότι το σκηνικό του Σαββάτου είχε προσεκτικά προετοιμαστεί από το ακροδεξιό κομμάτι της κυβέρνησης το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Οι δηλώσεις Σοφίας Βούλτεψη («πίσω από κάθε σχέδιο αποσταθεροποίησης βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ»), Θάνου Πλεύρη («η έκκληση να λυθεί το θέμα πλήττει τον διαχωρισμό των εξουσιών και αποτελεί παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική εξουσία»), Άδωνη Γεωργιάδη («αν πάθει τίποτα ο Νίκος Ρωμανός υπαίτιοι θα είναι αυτοί που του φουσκώνουν τα μυαλά και αυτοί που τον εξωθούν») και πολλών άλλων προετοίμαζαν το κλίμα για αυτό που ακολούθησε στα Εξάρχεια και τους γύρω δρόμους. Βρήκαν πρόσφορους βοηθούς άνδρες των ΜΑΤ (τα οποία θυμίζουμε ότι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή σε μεγάλο ποσοστό, ενώ στελέχη της αστυνομίας, επίσης θυμίζουμε, δήλωναν σε καθηγήτρια εγκληματολογίας «ναι είμαστε φασίστες, υπάρχει πρόβλημα;»).
Σε αυτό το κλίμα ήταν σχεδόν δεδομένο το τι θα συνέβαινε το βράδυ του Σαββάτου. Οι κάμερες είχαν στηθεί, οι προβοκάτορες είχαν ακροβολιστεί, η ένταση ξεχείλιζε και οι ανακοινώσεις είχαν αρχίσει να γράφονται…
Λύση σε αυτό που συμβαίνει στη νεολαία, ή έστω σε ένα κομμάτι της, δεν είναι η βία και η καταστολή. Ας τους αφαιρέσουμε τη μολότοφ από τα χέρια δίνοντας σε αυτά τα χέρια (και τα μυαλά) δουλειά. Δίνοντας την αίσθηση του δικαίου σε μια κοινωνία που δεν τιμωρείται από το κράτος, αλλά επιβραβεύεται με ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης, με όραμα και προοπτική.
Απέναντι στην εξαχρείωση της κοινωνίας και της πολιτικής ας αντιτάξουμε τα ειρηνικά οδοφράγματα της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας, της ειρήνης...
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου