Lucifugo, a diavolo in corpo, Σκάνδαλα

Σκάνδαλο είναι το Κράτος
Η υπερβατική γλώσσα της Ισονομίας
Σε σχέση με τον Παντοδύναμο εαυτό της
Έχοντας στον πολιτικό κόρφο της ζωσμένα
Κρυμμένα μαχαίρια, τσεκούρια και αξίνες
Να συμμορφώνει την όποια ανομοιότης
Μπαίνει στο μάτι του Λεβιάθαν

Σκάνδαλο είναι το Έθνος
Αιχμαλωτίζει τους ανθρώπους
Στα σκοτεινά σπήλαια
Του προαιώνιου Μέλλοντος και Παρελθόντος

Σκάνδαλο είναι η Οικονομία
Το σώμα που δεν βιώθηκε ποτέ μαζί με τ’ άλλα σώματα
Γιατί κλειδώθηκε στα εαυγή κάτεργα της Ανάπτυξης
Το μέτρο του ΑΕΠ δεν είναι παρά οι σωροί των σκελετών
Πίσω από τις φυλλωσιές της πόλης ανθίζουν οι ασφαλιστικές δικλίδες
Και τα κάγκελα των χώρων εργασίας

Σκάνδαλο είναι η μουσική υπόκρουση
Στις αίθουσες των βασανιστηρίων
Στους μη τόπους των μέσων μεταφοράς
Και των μαρτυρικών αντίο
Στ’ αεροδρόμια, στα λιμάνια
Στους σταθμούς των τρένων
Που πάνε κι έρχονται από το πουθενά

Σκάνδαλο είναι η Οικογένεια
Η μαμά και ο μπαμπάς
Η σχέση τους με το παιδί
Στην ώρα του διαλείμματος από τις ώρες της δουλειάς
Σκάνδαλο είναι η Εκκλησία
Όχι για την αμύθητη περιουσία της
Αλλά για την ηθική της εργασίας
Που μας συνθλίβει και μας αποξενώνει
Ως αναπαράσταση σαδιστική
Των Παθών του Ιησού
Στο Σταυρό των Μαρτυρίων
Πρέπει να υπομένουμε λέει τα βάσανα
Και την αυτοταπείνωσή μας
Για να σωθεί η αμαρτωλή ψυχή μας

Σκάνδαλο είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί
Το ίδιο τροπάριο μερόνυχτα να ψέλνουν
Την πρόσβαση στον Πλούτο που νεκροποιεί
Το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή

Σκάνδαλο είναι οι άνθρωποι του Πνεύματος
Με το αποκρουστικό τους πνεύμα
Βουτάν’ τις πένες τους στην κοιλάδα με το αίμα
Για να γράψουν με γράμματα χρυσά τα ονοματεπώνυμά τους

Σκάνδαλο είναι το Σχολείο
Οι δάσκαλοι και οι μαθητές του
Που ευλαβικά προσκυνούν
Και πίνουν νερό στ’ όνομα
Όλων των άνωθι σκανδάλων

Κι όλα αυτά τα ονόματα
Διαφορετικά σκάνδαλα κατονομάζουν
Που απορρέουν όλα από το Ένα
Την κεφαλαιοκρατική αξία
Αυτό το αδιόρατο δίχτυ
Της απαγωγής και της ομηρίας
Όλων των ζωντανών πλασμάτων

Το σκάνδαλο είσαι Εσύ
Που σταυρώνεις τα χέρια, τα πόδια και το νου
Και ζαλισμένος παραμιλάς πως έτσι είναι η ζωή

Το σκάνδαλο είσαι Εσύ
Γιατί παραμένεις αυτός-που-είσαι
Γιατί συνεχίζεις αυτό-που-κάνεις
Και γεμάτος έκπληξη Παριστάνεις τον λυπημένο
Για τους νεκρούς του αιγαίου

Το αιγαίο όμως δεν είναι θάλασσα
Είναι η αρχαία ρωμαϊκή Αππία Οδός
Το σταύρωμα των Σκλάβων
Και το τάισμα των Κορακιών

Το σκάνδαλο είμαι Εγώ
Που δεν ξέρω ακριβώς με μια αρμαθιά λέξεων
Τι προσπαθώ να κάνω και τι να πω
Να σε πάρω με το μέρος μου
Ή να πέσω σ’ ένα άπατο πηγάδι και να πνιγώ
 komparsos.wordpress.com