Μεγαλύτερο και περισσότερο από τον θάνατο της σάρκας είναι το δηλητήριο που τούτη δω η κυβέρνηση εκχύει στις φλέβες της ελληνικής κοινωνίας.
Διχόνοια, φόβο, φτώχεια, απάθεια είναι τα δώρα της κυβέρνησης προς τον Ελληνικό λαό.
Διέλυσε την, όποια, ελληνική βιομηχανία στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Έκλεισε όλες τις μικρές τράπεζες για να δημιουργήσει τέσσερις γίγαντες με πήλινα πόδια.
Απομείωσε την λογιστική και μετά την πραγματική αξία των Ασφαλιστικών Ταμείων στο όνομα της εξυγίανσης.
Κατήργησε το δικαίωμα του Έλληνα να πεθάνει με αξιοπρέπεια, ουρλιάζοντας για το κόστος της νοσοκομειακής περίθαλψης.
Λοιδόρησε και μετά άφησε άνεργο τον Δημόσιο Υπάλληλο τον γιατρό τον υδραυλικό.
Μίλησε για εφοπλιστές της ασφάλτου και εννοούσε τους ταξιτζήδες.
Μίλησε για συντεχνίες αδιαφορώντας για το συνταγματικό, αλλά και ανθρώπινο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να δημιουργούν επαγγελματικές ενώσεις και να δρουν ομαδικά.
Φέρνει κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών αδιαφορώντας για ένα ενδεχόμενο bank-run που θα είναι ικανό να φέρει το τελειωτικό κτύπημα στην ημιθανή οικονομία.
Στο όνομα του οικονομικά και πολιτικά ορθού λεηλατεί την χώρα και τους κατοίκους της υποσχόμενη πρωτογενές πλεόνασμα και ενδυνάμωση της Δημοκρατίας.
Και όμως είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων.
Άλλοι κρατάνε τα νήματα.
Και εμείς άξιοι απόγονοι ραγιάδων αγωνιούμε για το πώς θα μας σερβίρουν το επόμενο παραμύθι τους.
Αγωνιούμε για να απολαύσουμε και εμείς, λίγη ακόμα δημοκρατία ,λίγο ακόμα πλούτο που η κυβέρνησή μας αλλά και η Δημοκρατική Ευρώπη των λαών, έχουν με απέραντη αγάπη προετοιμάσει για εμάς.
ShortLink http://wp.me/p1h3Tw-yw
© Head Waiter.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου