Κάποτε έχτιζαν Μακρονήσια και έλεγαν ότι χτίζουν
«Παρθενώνες»! Τώρα μετέτρεψαν τον τόπο σε κοινωνικό νεκροταφείο, σε
θάλαμο αιθαλομίχλης και κατάθλιψης και λένε ότι έφεραν «σωτηρία»…
Κάποτε στοίβαζαν το μισό πληθυσμό στις
παραγκουπόλεις του Περάματος και μιλούσαν για «ανοικοδόμηση». Τώρα έχουν
αφαιρέσει ακόμα και το δικαίωμα στη θέρμανση από 3 εκατομμύρια Έλληνες
και μιλούν για «ανάπτυξη»…
Κάποτε έστελναν 2 εκατομμύρια Έλληνες στις στοές του
Βελγίου και τις φάμπρικες της Γερμανίας και έλεγαν ότι δημιουργούσαν το
μεταπολεμικό «θαύμα»! Τώρα έχουν στείλει 2 εκατομμύρια Έλληνες στην
ανεργία και λένε ότι γράφουν το «success story»…
Κάποτε για να πιάσεις δουλειά έπρεπε να έχεις χαρτί
«κοινωνικών φρονημάτων» και ρουσφετόχαρτο από τον Μαυρογιαλούρο της
περιφερείας. Τώρα για να πιάσεις δουλειά θα πρέπει να έχεις χαρτί από το
οικείο… δουλεμπορικό (!) το οποίο θα σε υπενοικιάζει (!) για δυο και
τρία κατοστάρικα στον… οικείο εργολάβο!
Κάποτε βάφτιζαν μισθό το «τρεις κι εξήντα» και
βάζανε τους χορτάτους τσανακογλείφτες τους να κατηγορούν το λαό ότι
«κατανάλωνε περισσότερα απ’ όσα παρήγαγε». Σήμερα βαφτίζουν «μισθό» τα
500 ευρώ και «κοινωνικό μέρισμα» το 1,5 ευρώ του αιματοβαμμένου
«πλεονάσματος» και βάζουν τους χορτάτους σμπίρους τους να διακινούν την
αθλιότητα «όλοι μαζί τα φάγαμε»…
Κάποτε λεηλατούσαν δικαιώματα και ελευθερίες με
ιδεολογική προμετωπίδα την πάταξη του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού».
Σήμερα, μια παρέα στην οποία δίνουν τον τόνο οι πολιτικοί κλόουν του πιο
πρωτόγονου αντικομμουνισμού, λεηλατεί τα πάντα ισχυριζόμενη τι; Ότι
κατ’ αυτόν τον τρόπο παίρνει τη ρεβάνς από την «ιδεολογική ηγεμονία της
Αριστεράς», αφού – όπως λένε – αυτή είναι, η Αριστερά, που ευθύνεται
για όλα τα δεινά του τόπου. Μόνο που σε αυτόν τον τόπο, από την εποχή
των μαυραγοριτών, των κατσαπλιάδων και των τσιφλικάδων, ανέκαθεν
βασίλευε και βασιλεύει το δικό τους σύστημα: Ο καπιταλισμός! Μόνο που σε
αυτόν τον τόπο εκείνοι που κυβερνούσαν και κυβερνούν, μαζί με τους
φίλους τους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι αυτοί που – κατά δήλωσή τους -
«γεννήθηκαν και θα πεθάνουν αντικομμουνιστές»!
Κάποτε έβαζαν να ψηφίζουν τα «δέντρα» και έλεγαν ότι
ήταν οι σκαπανείς μιας «νέας δημοκρατίας»! Τώρα διαπράττουν το ένα
κοινοβουλευτικό πραξικόπημα μετά το άλλο, φέρνουν στο άψε – σβήσε
Μνημόνια χωρίς να τα έχουν διαβάσει ούτε οι ίδιοι, και παρουσιάζουν σαν
Δημοκρατία την κοινοβουλευτική τροϊκανοκρατία…
*
Ο κύβος ερρίφθη!
Όταν οι «δήμιοι» απαιτούν εκτός από το κορμί να τους
παραδώσουμε και την ψυχή μας, τότε δεν πρόκειται για μια «συνήθη»
κατάσταση, η οποία μπορεί να χωρέσει σε κοινοβουλευτικά «τερτίπια».
Όταν η λεηλασία γίνεται «νόμος», όταν το ψέμα
γίνεται προπαγανδιστική λοβοτομή, όταν ο διαρκής εκβιασμός γίνεται
«καθεστώς», τότε δεν αρκεί η δυσπιστία στους «δήμιους» της σάπιας
Δανιμαρκίας. Απαιτείται η δυσπιστία, η απόρριψη και η συντριβή όλης της
Δανιμαρκίας. Γιατί όσο η σαπίλα της θα αφεθεί να αναπαράγεται, τότε μαζί
της θα αναπαράγονται και θα εναλλάσσονται και οι «δήμιοι».
Ως εδώ!
Όταν οι «άρπαγες», αντί να
κρύβονται από προσώπου Γης, έχουν το θράσος να λένε ότι καταβάλλουν
«υπεράνθρωπες» προσπάθειες για να μας... σώσουν, τότε στον ελληνικό λαό
απομένει ένα και μόνο: Να πάρει την πάνδημη, την πλειοψηφική και
δημοκρατική απόφαση να τους ανατρέψει. Να τους στείλει από κει που
ήρθανε. Μαζί με τις Ευρωπαϊκές τους Ενώσεις και τα Διεθνή Νομισματικά
Ταμεία τους. Να αφαιρέσει την εξουσία από αυτούς που του πίνουν το αίμα
με ή χωρίς Μνημόνια. Και να γίνει εκείνος, ο λαός, ο αφέντης του τόπου
του, ο κυρίαρχος της ζωής του, ο ιδιοκτήτης του πλούτου που ο ίδιος
παράγει.
*
Υστερόγραφο 1: Πέρα
από το πόσο « νομικά απροπαράσκευη» μπορεί να ήταν η πρόταση δυσπιστίας
κατά του Στουρνάρα, ας συγκρατήσουμε και τούτο: Ο κ.Βενιζέλος, όπως
είχε αναλάβει στο πρώτο Μνημόνιο, επί Γιώργου Παπανδρέου, να στηρίξει
«συνταγματικά» την πραξικοπηματική – και τότε – ψήφισή του, έτσι και
χτες ανέλαβε τον ίδιο ρόλο, του «συνταγματικού» δεκανικιού. Αλλά αυτή τη
φορά για λογαριασμό του Αντώνη Σαμαρά. Πράγμα πολύ λογικό για τον
πρόεδρο ενός κόμματος που «δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»…
Υστερόγραφο 2: Οι
βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας με πάθος χειροκροτούσαν χτες
τον υπουργό Επικρατείας κ.Σταμάτη, όταν ανακοίνωσε για λογαριασμό της
κυβέρνησης ότι γίνεται δεκτή η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως!
Με το ίδιο ακριβώς πάθος – μόλις μισή ώρα αργότερα - χειροκροτούσαν και
τον κ.Βενιζέλο, αλλά και τον κ.Σταμάτη (!), που, σε μια απίθανη
κυβερνητική «κωλοτούμπα», αρνήθηκαν να γίνει δεκτή η πρόταση. Δυστυχώς,
για τέτοια ζητήματα, που άπτονται της στοιχειώδους πολιτικής
αξιοπρέπειας, δεν έχει εφευρεθεί ακόμα «αξιοπρεπειόμετρο». Αν και
πιστεύουμε πως ακόμα κι αν είχε εφευρεθεί, πάλι δεν θα υπήρχε τίποτα για
να ζυγίσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου