Σουρεαλισμός, φασιστοειδούς τύπου ...

Η υπόθεση της ΕΡΤ έχει πλέον υπερβεί τις διαστάσεις του χωρίς ιστορικό προηγούμενο αντιδημοκρατικού λουκέτου: συμβολίζει πλέον την σταδιακή κατάρρευση του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας. Συνήθως πριν ένα καθεστώς καταρρεύσει, μεσολαβούν...
δραματικές πολιτικές εξελίξεις και ταραχές αλλά και μια σειρά «σουρεαλιστικά» περιστατικά, αποτέλεσμα της πλήρους αδυναμίας των κυβερνώντων να κατανοήσουν και να διαχειριστούν την κατάσταση.

Η ταινία «Η πτώση» λόγου χάριν, που με τις τόσες αυτοσχέδιες παραλλαγές των υποτίτλων της μας έχει χαρίσει αρκετό γέλιο, περιγράφει ακριβώς τις υπερρεαλιστικές σχέσεις μέσα στο καταφύγιο του Χίτλερ, που είναι σε πλήρη αδυναμία να συλλάβει την πραγματικότητα του πολέμου και να αποδεχθεί την ήττα του. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η φράση που αποδίδεται στην Μαρία Αντουανέτα, όταν έμαθε ότι οι εξεγερμένοι ζητούσαν ψωμί: «και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».

Στην ελληνική εκδοχή με την ΕΡΤ, τα γεγονότα είναι γνωστά. Είναι πλέον φανερό ότι δεν είχε υπάρξει η στοιχειώδης οικονομική ή τεχνική μελέτη για μια απόφαση που θα στοιχίσει στο δημόσιο εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ορισμένοι υπολογίζουν γύρω στα 500 εκατ.(για να υπάρχει μια αντίληψη των μεγεθών, θυμίζω ότι κάποια στιγμή η κυβέρνηση Παπαδήμου κινδύνευσε να καταρρεύσει γιατί δεν βρίσκονταν 300 εκατ.). Επρόκειτο για μονομερή ενέργεια της ακροδεξιάς ομάδας στο Μαξίμου και η οποία, τυφλωμένη από την αλαζονεία και βυθισμένη στην ανικανότητα, όχι μόνο δεν είχε υπολογίσει τις διεθνείς και εγχώριες αντιδράσεις από το κλείσιμο, αλλά υπολόγιζε ότι θα την ωφελήσει και πολιτικά.

Το μεγαλειώδες αυτογκόλ αρχίζει πλέον να παράγει αλυσιδωτά σουρεαλιστικά περιστατικά: υποτίθεται ότι όλα έγιναν για να απολυθούν 2.500 μισθωτοί και να προκύψει ένα «σχήμα» 500 ατόμων που να ικανοποιεί την τρόικα, αλλά τελικώς ο πρωθυπουργός υποχωρεί και δέχεται να προσληφθούν προσωρινά 2000. Συνειδητοποιώντας το απίστευτο νομικό και πρακτικό χάος που καλείται να διαχειριστεί, ο αρμόδιος υφυπουργός δηλώνει ότι θα επαναπροσληφθούν οι 2000 ενώ όλοι οι απολυθέντες θα αποζημιωθούν κανονικά ανάλογα με την προϋπηρεσία τους κλπ, οι υπόλοιποι που «περισσεύουν» θα φύγουν με διαδικασίες εθελούσιας κοκ. Τότε γιατί να απολυθούν και να πληρώσει το δημόσιο τις αποζημιώσεις οι οποίες, σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του κ. Σταικούρα, θα επηρεάσουν αρνητικά τα κρατικά ταμεία;

Στο εξαιρετικό του σημερινό άρθρο στο tvxs.gr ο Γιώργος Κογιάννηςπεριγράφει τα επόμενα σουρεαλιστικά επεισόδια από την χθεσινή εμφάνιση της «Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης»: στην Ελλάδα λοιπόν, το δημόσιο κανάλι δεν έχει πάρει έγκριση από το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ενώ δεν έχει υπάρξει η, επίσης απαιτούμενη από τον νόμο, κυβερνητική απόφαση που να του χορηγεί, προσωρινή έστω, άδεια εκπομπής τηλεοπτικού σήματος. Μόνο σε ταινία των Μόντι Πάιθονς η νέα κρατική τηλεόραση μιας χώρας θα μπορούσε να λειτουργεί, εκπέμποντας μάλιστα από ιδιωτικές εγκαταστάσεις, παράνομα και πειρατικά!

Τα υπόλοιπα έχουν ήδη καταγραφεί στα γεμάτα χιούμορ tweets που ακολούθησαν την εμφάνιση του χθεσινού σήματος. Η ΝΕΡΙΤ έχει εξαφανιστεί τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε και έχει δώσει την θέση της στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. «Ωδαία η νέα δημόσια τηλεόδαση!»,σχολιάζει ένα twitter. Γιατί όμως μόνο τηλεόδαση; οι νονοί που βάφτισαν το νέο εγχείρημα ξέχασαν προφανώς ότι η ΕΡΤ είχε και μερικούς δαδιοφωνικούς σταθμούς! Εν τω μεταξύ το edt.gr έχει προλάβει, όπως και το nerit.gr να το καπαρώσει ιδιώτης!

Το βράδυ έχουμε επιστροφή στο παρελθόν: τα εγκαίνια του νέου σταθμού της κυβέρνησης του success story, αυτής που άλλαξε την εικόνα της Ελλάδας στον κόσμο, αυτής που κοιτάει στο μέλλον αφήνοντας πίσω το παρελθόν σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά προσελκύοντας τους ξένους επενδυτές, τα εγκαίνια λοιπόν γίνονται με μια τζαμπέ ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν ο Αυλωνίτης και η Βασιλειάδου!. Και λίγο λεπτά μετά την έναρξη της προβολής, το logo αλλάζει και από Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση γίνεται Δημόσια Τηλεόραση χωρίς το Ελληνική!. Και γιατί όχι σκέτο Τηλεόραση να τελειώνουμε;

Έχω ζήσει παρόμοιες στιγμές παρακολουθώντας την κατάρρευση στη Σοβιετική Ένωση, όπου η αδυναμία της ηγετικής ομάδας του ΚΚ να συλλάβει την πραγματικότητα πήγαινε χέρι-χέρι με καθημερινά σουρεαλιστικά περιστατικά, όπως λόγου χάριν η έλλειψη χαρτιού τουαλέτας σε μια χώρα που την ίδια στιγμή έστελνε ανθρώπους στο διάστημα.

Στην ελληνική περίπτωση, η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε προφανή αδυναμία να κατευθύνει τη χώρα. Την ώρα που η οικονομία παραπαίει και οι μαύρες τρύπες μεγαλώνουν, οι  αποφάσεις της δεν είναι απλώς σπασμωδικές: στερούνται λογικής και τείνουν προς τον σουρεαλισμό. Πως αλλιώς μπορεί άλλωστε να εξηγηθεί όταν το ΕΣΥ καταρρέει και τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες, η τοποθέτηση του Α. Γεωργιάδη στην θέση του υπουργού Υγείας, παρά μόνο με την ερμηνεία ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διώξει και τον... Χάρο;

Το κακό όμως εδώ είναι ότι έχουμε μια ακροδεξιά ομάδα, που φλερτάρει με τους νεοναζί, η οποία κινεί τα νήματα, κάνοντας κινήσεις φασιστοειδούς τύπου όπως το λουκέτο στην ΕΡΤ. Και αυτό κάνει την επερχόμενη κατάρρευση ιδιαίτερα επικίνδυνη, τόσο για την χώρα όσο και για τους πολίτες της.


Στέλιος Κούλογλου

Με τον Kώστα Σακκά θα ασχολούμαστε τώρα;

Έλα μωρέ, τόσα προβλήματα έχουμε. Με τον Kώστα Σακκά θα ασχολούμαστε τώρα; Αυτό είπε, σε ελεύθερη απόδοση, η «ιέρεια» του δικαστικού ρεπορτάζ, Ιωάννα Μάνδρου, στον ΣΚΑΪ. Υπό μία έννοια, τα καθεστωτικά media έχουν κάποιο δίκιο να σκέφτονται έτσι: Θα ασχολούνται με έναν απεργό πείνας, την ώρα που επωμίζονται το τιτάνιο έργο να πείσουν μια ολόκληρη κοινωνία ότι ακόμη και η πείνα των υποσιτισμένων παιδιών στα σχολεία στρώνει τον δρόμο της αρετής για να παρελάσει θριαμβευτικά το success story του Σαμαρά και του Βενιζέλου; Για σας παρακαλούμε...
Όπου δεν αρκεί η επίδειξη αδιαφορίας, αναλαμβάνει δράση η ιεροεξεταστικού τύπου «ανακριτική» κουτοπονηριά: Εσείς, δηλαδή, είστε με τον Σακκά; Εγκρίνετε τις ιδέες του; Την πρακτική του; Κρίμα, εδώ και λίγους μήνες πέθανε, κι έτσι δεν  μπορεί να κληθεί για να ανακριθεί στα ελληνικά βραδινά τηλεοπτικά δελτία, ένας γνωστός αμερικανός νομικός, ο Ουίλιαμ Ρις Σμιθ Τζούνιορ,  του οποίου μια απλούστατη φράση υπενθύμιζε έναν από τους θεμελιώδεις, αυτονόητους κανόνες κάθε  κράτους δικαίου: «Να θυμόμαστε πάντοτε πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα, το χάνουμε όλοι μας».
Τι λέμε κι εμείς τώρα... «Δικαιώματα» και κανόνες «κράτους δικαίου» στη χώρα που κυβερνάται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και διαδοχικές ριπές εναντίον του Συντάγματος; Ναι, ξέρουμε, είναι σαν να ψάχνουμε καλλιγραφίες στης μνημονιακής μυλωνούς τα οπίσθια. Επειδή όμως δεν αναζητούμε καλλιγραφίες αλλά τρόπους για να σταματήσουν να ξαναγράφονται βασικοί κανόνες της ζωής μας με γραφική ύλη που δεν είχε τολμήσει καν να φανταστεί ο Όργουελ, κάνουμε δυο επισημάνσεις:
Πρώτη: Είτε είναι ένοχος είτε αθώος για όσα κατηγορείται, ο Σακκάς δεν νοείται να γίνεται το ανθρώπινο πειραματόζωο που θα την πληρώσει για να «προοδεύσει» η «επιστήμη» της νομικής εκβαρβάρωσης τόσο ώστε να σβηστεί και το όριο της δεκαοχτάμηνης προφυλάκισης. Δικάστε τον. Αν όμως δεν έχετε επαρκή στοιχεία ή αν -όπως εντονότατα ακούγεται- δεν παρατηρείται προθυμία δικαστών να συνδέσουν το όνομά τους με μια υπόθεση που «μπάζει», είναι αυτονόητο ότι ο Σακκάς πρέπει να αποφυλακιστεί. Εάν δηλαδή οι αρχές χρειάζονται μια δεκαετία για να «δέσουν» -είτε στην πραγματικότητα είτε στη φαντασία τους- την υπόθεση, ο κατηγορούμενος θα μείνει δέκα χρόνια προφυλακισμένος;
Δεύτερη: Η ιδέα ότι ο Σακκάς παραμένει έγκλειστος ως  ύποπτος φυγής προκαλεί το εύλογο ερώτημα αν τα «μέτρα και τα σταθμά» του συστήματος απονομής δικαιοσύνης είναι περισσότερα κι από τους μήνες, αν όχι και τις ώρες, της προφυλάκισής του. Αρκεί να θυμηθούμε ότι με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών αποφυλακίστηκαν οι κύριοι Φλώρος και Μηλιώνης, όπως και άλλοι τέσσερις κατηγορούμενοι για την υπόθεση των εταιρειών Energa και Hellas Power. Οι άνθρωποι κατηγορούνται για απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, κοινώς για αρπαγή μεγάλων ποσών. Δηλαδή 300 εκ. ευρώ. Αποφυλακίστηκαν, όμως, σύμφωνα με το νόμο, ίσως προς μεγάλη ανακούφιση ορισμένων πολιτικών παραγόντων, εξ όσων επιθυμούν τη διαμόρφωση «κλίματος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα» και δη εκείνη που αφορά ιδιωτικοποιήσεις. Σε αντίθεση με αυτούς, ο Σακκάς κρίνεται προφανώς πιο... ύποπτος φυγής.
Σε κάθε περίπτωση, ας μην ξεχνιόμαστε: Δεν πρέπει να μας νοιάζει και πολύ. Κι αν από την απεργία πείνας πάθει κάτι ο Σακκάς, με την ήδη κλονισμένη υγεία, να δείτε που τα βραδινά δελτία θα εφεύρουν και τη μακάβρια εκδοχή του «γιατί τώρα σας έπιασε ο πόνος;». Θα μνημονεύσουν τα αφανή θύματα του διαλυμένου ΕΟΠΥΥ και των καταρρακωμένων νοσοκομείων και θα ξεμπερδέψουν, έχοντας διεκπεραιώσει ταυτοχρόνως και το φιλολαϊκό τους καθήκον. Ολίγον καθυστερημένα και φυσικά «ειλικρινέστατα», αλλά δεν βαριέστε...
ΥΓ: Από την εποχή του Κώστα Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία είχαμε να δούμε τέτοια προσπάθεια κατάργησης του 18μηνου ορίου στην προφυλάκιση. Ήταν τότε που λανσαρίστηκε η ιδέα πως αν κάποιος φορτωθεί πέντε κατηγορίες, οι μήνες της προφυλάκισης μπορούν είναι «5 επί 18». Η ιδέα έμοιαζε πολύ «χοντρή» τότε. Τώρα, άραγε, υπάρχει κάτι που δεν θεωρείται «χοντρό» για μια χώρα, η οποία -θεωρητικώς- δεν ζηλεύει τον «νομικό πολιτισμό» της νοτιοανατολικής Ασίας ούτε βρίσκει αξιοποιήσιμα στοιχεία στην Ουγκάντα του Αμίν Ντάντα; Ας ρωτήσουμε τη Ιωάννα Μάνδρου...

UNFOLLOW

Το ντόμινο των επαναστάσεων

Γιατί βγήκαν στους δρόμους εκατομμύρια άνθρωποι σε Τουρκία, Βραζιλία και Αίγυπτο - Πώς οδηγήθηκαν κοινωνίες ολόκληρες στην εξαθλίωση και ποιο ήταν το «φιτίλι» που άναψε τη φωτιά.

Του Αρη Χατζηστεφάνου - "Επίκαιρα"

Τουρκία, Βραζιλία, Αίγυπτος. Σε τρεις εντελώς διαφορετικές κοινωνίες, σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, ξεσπούν συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σε διάστημα λίγων εβδομάδων.

Από τη χώρα των περιστρεφόμενων δερβίσιδων και τα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης μέχρι τους δρόμους της σάμπα στο Ρίο ντε Τζανέιρο δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα που με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε να συνδέει τις τρεις εξεγέρσεις. Αρκετοί αναλυτές όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη εκδήλωση ενός φαινομένου που πολλοί αποκαλούν «ντόμινο των επαναστάσεων».

Η φράση έχει μια βαριά παρακαταθήκη, καθώς παραπέμπει στη διαβόητη «θεωρία του ντόμινο», την οποία χρησιμοποίησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να δικαιολογήσουν σειρά ιμπεριαλιστικών επιθέσεων από τα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80. Με το πρόσχημα ότι η επικράτηση του κομουνισμού σε μια χώρα θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εξάπλωση του φαινομένου σε ολόκληρο τον πλανήτη, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσπαθούσε να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς που πραγματοποιούσε το Πεντάγωνο στην Ανατολική Ασία αλλά και τα πραξικοπήματα που αναλάμβανε να διεκπεραιώσει η CIA στη Λατινική Αμερική.

Παρ'όλα αυτά, είναι δύσκολο να μην αντιληφθεί κανείς ότι ορισμένα από τα στοιχεία της θεωρίας του ντόμινο είναι εμφανή σε αρκετές εξεγέρσεις, οι οποίες λαμβάνουν τα χαρακτηριστικά αλυσιδωτής αντίδρασης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το φαινόμενο της «αραβικής άνοιξης», το οποίο, μάλιστα, φάνηκε να συνδέεται ως ένα βαθμό με το κίνημα των «Αγανακτισμένων» στις βόρειες ακτές της Μεσογείου, είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Παλαιότερα οι εξεγέρσεις του 1989 στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κύμα των νεανικών κινητοποιήσεων που σάρωσε τον πλανήτη το 1968 αλλά ακόμη και οι ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848 φάνηκε να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός μοτίβου στη δυνατότητα εξάπλωσης των επαναστάσεων.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα αίτια των ταυτόχρονων εξεγέρσεων είναι τόσο προφανή, που δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση. Οι κοινωνικές αναταραχές που σημειώθηκαν το 2008 σε αρκετές χώρες του Τρίτου Κόσμου συνδέονταν άμεσα με την εκτίναξη των τιμών στα τρόφιμα, η οποία με τη σειρά της συνδεόταν με το ξέφρενο κερδοσκοπικό παιχνίδι στην παγκόσμια αγορά τροφίμων και τις ελλείψεις που παρατηρούνταν λόγω της χρήσης μεγάλων ποσοτήτων γεωργικής παραγωγής για βιοκαύσιμα.

Πώς μπορεί όμως να εξηγήσει κάποιος το γεγονός ότι το 1968 σημαδεύτηκε από φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις από το Παρίσι μέχρι το Τόκυο και από το Μεξικό μέχρι την Τουρκία; Σε αρκετές από τις περιπτώσεις η κοινωνική αναταραχή ξεκίνησε ως απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στο συνεχιζόμενα πόλεμο στο Βιετνάμ, σύντομα όμως έλαβε εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα.

Στη Μεγάλη Βρετανία οι διαδηλώσεις διατήρησαν σχεδόν μέχρι το τέλος τον αντιπολεμικό τους χαρακτήρα, στην Ιταλία μετατράπηκαν σύντομα σε εργατικέ; κινητοποιήσεις στις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, στο Μεξικό αμφισβήτησαν, άμεσα την αυταρχική κυβέρνηση, ενώ στο Παρίσι υπήρχε ένας συνδυασμός σχεδόν όλων των παραπάνω τάσεων.

Τι... χωρίζει τις εξεγέρσεις

Εξίσου αντιφατικός φαντάζει εκ πρώτος όψεως και ο πρόσφατος «συγχρονισμός των κινητοποιήσεων στη Βραζιλία, την Τουρκία και την Αίγυπτο. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις ο φακός των διεθνών μέσων ενημέρωσης εστίασε περισσότερο στα αυταρχικά χαρακτηριστικά δυο φιλοϊσλαμικών κυβερνήσεων, ενώ η περίπτωση της Βραζιλίας συνδέθηκε με την άνοδο στην τιμή των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και την κοινωνική πρόκληση από τη διενέργεια μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων.

Εξίσου διαφορετικό είναι και το πολιτικό πλαίσιο που χαρακτηρίζει τις τρεις κυβερνήσεις. Στην περίπτωση της Τουρκίας και της Αιγύπτου οι εξεγέρσεις σημειώθηκαν ενώ βρίσκονταν στην εξουσία δύο δεξιές και ιδιαίτερα συντηρητικές κυβερνήσεις, ενώ η Βραζιλία βρίσκεται εδώ και χρόνια υπό τις αριστερές -αν και ιδιαίτερα μετριοπαθείς για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής- κυβερνήσεις του Λούλα και της Ντίλμα Ρούσεφ.
Η κατάσταση φαίνεται να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι, ενώ στην Τουρκία οι διαδηλωτές διεκδικούσαν ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, στην Αίγυπτο, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες από την ανατροπή του Προέδρου Μόρσι, μεγάλο τμήμα των συγκεντρωμένων αντιμετώπιζε θετικά το πραξικόπημα των φιλοδυτικών στρατηγών και το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών με ελάχιστη έως ανύπαρκτη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Κοινή συνισταμένη

Κι όμως, όσο διαμετρικά αντίθετες κι αν φαντάζουν οι τρεις περιπτώσεις, η Βραζιλία, η Τουρκία και η Αίγυπτος μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν το ταυτόχρονο ξέσπασμα.

Παρά τις επιμέρους διαφορές, οι παραγκουπόλεις που στήνονται στους σκουπιδότοπους και στα νεκροταφεία του Καΐρου έχουν πολλά κοινά σημεία με τις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Σάο Πάολο αλλά και τα περίφημα Γκετζέ Κοντού της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας.
Και οι τρεις χώρες βιώνουν εδώ και δεκαετίες τις τρομακτικές ανισότητες που προκάλεσε η επιβολή των νεοφιλελεύθερων δογμάτων από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80.

Ακολουθώντας το παράδειγμα τις Χιλής του Πινοτσέτ και τα τρία καθεστώτα εφάρμοσαν τη νέα οικονομική πολιτική σε συνθήκες σκληρής δικτατορίας και υπό τη συνεχή επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ακόμη κι όταν η Βραζιλία και η Τουρκία προχώρησαν στον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, οι ξένοι δανειστές φρόντισαν να διατηρήσουν την ακραία αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, η οποία, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε μαζικό ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, στασιμότητα ή ακόμη και πτώση των μισθών και διαρκή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Η Αίγυπτος ακολουθούσε τον ίδιο ακριβώς δρόμο, με τη διαφορά ότι το ΔΝΤ και οι ξένοι δανειστές δρούσαν στο πολύ πιο βολικό γι' αυτούς σκηνικό της δικτατορίας του Χόσνι Μουμπάρακ.

Τα μεσαία στρώματα στους δρόμους

Θα πρέπει, βέβαια, να σημειωθεί ότι και στις τρεις περιπτώσεις οι εξεγέρσεις δεν πραγματοποιήθηκαν από τα πληβειακά στρώματα των παραγκουπόλεων, αλλά από τα μεσαία στρώματα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια και ζουν με την ελπίδα της κοινωνικής ανόδου αλλά και το διαρκή κίνδυνο της επιστροφής στους «μαχαλάδες» του οικονομικού ονείρου.

Στην Τουρκία και τη Βραζιλία, παρά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων κινούνταν σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις -ο Ερντογάν ακολούθησε πιστά το νεοφιλελεύθερο μονοπάτι, ενώ ο Λούλα και η Ρούσεφ το αντικατέστησαν μια μια κεϊνσιανή πολιτική κρατικής παρέμβασης-, δημιούργησαν την ψευδή εικόνα της εκρηκτικής ανάπτυξης. Η Τουρκία τα κατάφερε στηριζόμενη στη συνεχή ροή κερδοσκοπικού κεφαλαίου και λιγότερο άμεσων επενδύσεων, ενώ η Βραζιλία ακολούθησε μια πολιτική κοινωνικών παροχών η οποία ενίσχυσε την εσωτερική ζήτηση και έθεσε και πάλι σε κίνηση τα γρανάζια της οικονομίας. Και οι δυο πολιτικές, βέβαια, είχαν ημερομηνία λήξης καθώς δεν στηρίζονταν σε ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και δεν οδηγούσαν σε δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Στην πραγματικότητα, υπόσχονταν στα μεσαία στρώματα μια ευημερία την οποία δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η Αίγυπτος, αν και παρουσιάζει σημαντικότατες διαφορές, είναι και αυτή εντέλει μια περίπτωση απραγματοποίητων προσδοκιών. Τα μεγάλα λαϊκά στρώματα που ανέτρεψαν το καθεστώς Μουμπάρακ ανέμεναν όχι μόνο τον άμεσο εκδημοκρατισμό, αλλά και την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής και μια πιο σθεναρή στάση στις απαιτήσεις του ΔΝΤ. Αντί γι' αυτά, ο Μόρσι τους έδωσε μια ακόμη αυταρχική -αν και δημοκρατικά εκλεγμένη- κυβέρνηση, ενώ δεν κατάφερε να προσφέρει καμία ουσιαστική λύση ούτε για τα πληβειακά αλλά ούτε και για τα μεσαία στρώματα.

Τρεις διαφορετικοί λαοί, σε χώρες τσακισμένες για δεκαετίες από τον οδοστρωτήρα του νεοφιλελευθερισμού, άκουσαν υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους. Κι όταν οι υποσχέσεις αυτές αποδείχθηκαν ακάλυπτες επιταγές, είχε έρθει η στιγμή της κοινωνικής έκρηξης.

ΕΔΤ - Mega - ΔΟΛ: Καταγγελίες για εκλεκτικές συγγένειες...

Από το "Ποντίκι"

«Πειρατικό μόρφωμα» χαρακτηρίζουν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ την Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση (ΕΔΤ), που από χθες το πρωί στις 8 εκπέμπει στις συχνότητες της ΕΡΤ, ενώ καταγγέλλουν ότι εκπέμπει σε αγαστή συνεργασία με την Digea των ιδιωτών καναλαρχών.

Το γεγονός ότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση των εργαζομένων, στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας TVE από τα στούντιο της οποίας βγαίνει η κάρτα της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης μετέχουν με 25% η Άνωση (Πήγασος) και το Studio ΑΤΑ (ΔΟΛ), κύριοι μέτοχοι του Mega, ενώ το υπόλοιπο 50% ανήκει σε φυσικά πρόσωπα, κρίνεται εντελώς συμπτωματικό.

Άλλη διαβολική σύμπτωση είναι το γεγονός ότι ο υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης - παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία - είναι αυτός που έχει θητεύσει επί σειρά ετών σε ΔΟΛ και Mega!!!

Την ίδια ώρα, παραβιάσεις της νομοθεσίας διαπιστώνουν οι εργαζόμενοι κατά τη μετάδοση της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης...
Συγκεκριμένα, τονίζουν ότι η εκπομπή της κάρτας της ΕΔΤ δεν είναι αδειοδοτημένη ως προς το πρόγραμμα της από το ΕΣΡ, το οποίο δεν έχει ως σήμερα συνεδριάσει για το θέμα.
Σημειώνουν επίσης πως ως πάροχος δικτύου εμφανίζεται μια εταιρεία ADT, η οποία δεν έχει αναγνωριστεί ως πάροχος δικτύου από την ΕΕΤΤ και θέτουν ζήτημα παράβασης καθήκοντος για την Ανεξάρτητη Αρχή.

Τέλος επικαλούνται τον νόμο του 2011 για τη Διαύγεια, αναφέρουν πως καμία σύμβαση ή συμφωνία δεν έχει ισχύ, αν προηγουμένως δεν έχει αναρτηθεί στο Internet. Υπεύθυνος, λένε, είναι ο Γ. Μάναλης για τις τρεις συμφωνίες που φέρεται να έχει συνάψει με TVE, ΟΤΕ, Digea.

Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι στον βωμό της αναδιάρθρωσης η ΕΡΤ είχε αγοράσει (άρα και πληρώσει) τα δικαιώματα για την προβολή αθλητικών και άλλων γεγονότων. Με το κλείσιμο της, τα δικαιώματα αυτά μεταπωλούνται σε τρίτους (ιδιωτικό κανάλι) που είχαν μειοψηφήσει στους διαγωνισμούς.
Έτσι, για παράδειγμα, η ΕΡΤ αγόρασε αντί 200.000 ευρώ τον τελικό του Κυπέλλου Μπάσκετ Ελλάδος και μεταπωλεί τα δικαιώματα αντί 70.000 ευρώ σε ιδιωτικό σταθμό (χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι μπάσκετ ΟΣΦΠ - ΠΑΟ της 12ης Ιουνίου 2013 που μεταδόθηκε από τον Αlpha), ενώ ταυτόχρονα χάνει 180.000 ευρώ επιπλέον που είχε κλείσει από διαφημίσεις και δεν πρόβαλε.

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

30.000 ευρώ για 30 μήνες "προσωρινής" κράτησης

Το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε σήμερα, μετά από δύο αναβολές, την αποφυλάκιση του Κώστα Σακκά υπό όρους και χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ και αφού ο Σακκάς βρισκόταν στην 37η μέρα απεργίας πείνας. Η ελληνική "δικαιοσύνη" ζητά από τον Σακκά 1.000 ευρώ για κάθε μήνα που έμεινε στη φυλακή.

Η ελληνική "δικαιοσύνη" προφανώς δεν έκρινε ότι η κράτησή του πέρα από το 18μηνο ήταν παράνομη. Και έτσι, αντί να τον αποζημιώσει για την καταφανή παρανομία, του ζητά από πάνω εγγύηση. 

Η ελληνική "δικαιοσύνη" εκτελεί εντολές της πολιτικής ηγεσίας, όπως έκανε πάντοτε, επιβεβαιώνοντας άλλη μια φορά την ιστορία της.

Swell

Κοκτέιλ-μολότοφ «σκάει» στον ευρω-Νότο...

Εκτός ελέγχου βγαίνει η φωτιά που έχει ανάψει στον άξονα του ευρω-Νότου, καθώς η οικονομική κρίση επιδεινώνεται σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία (και Ιρλανδία), δίνοντας τη σκυτάλη στην...

πολιτική κρίση που ταλανίζει τους κυβερνητικούς σχηματισμούς υπό την πίεση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Στην Ελλάδα το θερμόμετρο ανεβαίνει μετά τον “ανασχηματισμό” της δικομματικής συγκυβέρνησης και την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, που άναψε τις σπίθες. Η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου-μαμούθ μετά τη συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου με τη τρόικα, ανεβάζει στα κάγκελα και τους εργαζόμενους σε δήμους και σχολεία που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Μετά τη φιτιλιά που άναψε η κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, στη σκιά των αποτυχημένων “προγραμμάτων προσαρμογής”, ήρθαν νέες.
Σαμαράς (χαιρετά Ρόμπαϊ), Μέρκελ και Ολάντ στο Βερολίνο Η πολιτική αστάθεια στην Πορτογαλία από τις παραιτήσεις των υπουργών Οικονομικών και Εξωτερικών και η προσπάθεια “ανασχηματισμού”... αλά ελληνικά και στο βάθος νέο μνημόνιο. Η υποβάθμιση της Ιταλίας από την S&P που κάνει την κυβέρνηση Λέττα να τρίζει. Η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία που πρακαλεί το κουβάρι των αποκαλύψεων για “20 χρόνια μίζες” στο αδελφό κόμμα της ΝΔ, το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Ραχόι.
 
Ισπανία

Στα γρανάζια της πολιτικής κρίσης βρίσκεται το κόμμα του Ραχόι, το Λαϊκό Κόμα που ηγείται της κεντροδεξίας κυβέρνησης στην Ισπανία. «Παίρναμε μίζες για 20 χρόνια» παραδέχθηκε ο πρώην ταμίας του κόμματος του Ραχόι, βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για δωροδοκιές, όταν η ανεργία των νέων είναι άνω του 60%, όπως και στην Ελλάδα.
Η εφημερίδα El Mundo δημοσίευσε τα μυστικά των παράνομων πληρωμών κοινοποιώντας χειρόγραφα λογιστικών εγγραφών –αφού τα παρέδωσε στο Ανώτατο Δικαστήριο– του μυστικού παράνομου ταμείου του Λαϊκού Κόμματος (αδελφού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην Ισπανία) που σπαράσσεται από το σκάνδαλο δωροδοκιών (κυρίως μεγαλο-κατασκευαστών) προς ηγετικά στελέχη και του σημερινού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Οι «καπνισμένες κάννες» του σκανδάλου με τις μίζες τσουρουφλίζουν την κεντροδεξιά κυβέρνηση Ραχόι, καθώς η οικονομία κατρακυλά όλο και πιο βαθιά στην ύφεση. Η αποκάλυψη ότι ο Λουίς Μπάρθενας, πρώην ταμίας του κυβερνώντος δεξιού Λαϊκού Κόμματος, βρέθηκε (σε μια «ισπανική λίστα Λαγκάρντ») με 22 εκατ. ευρώ σε λογαριασμούς του στην Ελβετία προκαλεί πολιτικό σεισμό.
Πολυάριθμα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός, φέρονται ότι λάμβαναν σε μηνιαία βάση πληρωμές από το ταμείο αυτό, έγραψε την Τρίτη η Ελ Μούντο, δημοσιεύοντας έγχρωμες φωτοτυπίες των λογιστικών εγγραφών που τηρούσε ο πρώην ταμίας του κόμματος Λουίς Μπάρθενας.
Τον Ιανουάριο φέτος η εφημερίδα El País είχε δημοσιεύσει ένα μέρος των χειρόγραφων αυτών λογαριασμών που τηρούσε επί δύο δεκαετίες ο πρώην ταμίας του Λαϊκού Κόμματος, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις σχετικά με το φαινόμενο της πολιτικής διαφθοράς κι εξοργίζοντας τους Ισπανούς που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της μακρόχρονης ύφεσης, της υψηλής ανεργίας και των περικοπών των δημοσίων δαπανών.
«Τα αυθεντικά αρχεία του Μπάρθενας δείχνουν ότι ο Ραχόι λάμβανε παράνομες πληρωμές στη διάρκεια τουλάχιστον των τριών ετών (1997, 1998 και 1999) που ήταν υπουργός της κυβέρνησης του Χοσέ Μαρία Αθνάρ», έγραψε η κεντροδεξιά εφημερίδα Ελ Μούντο σήμερα.
Οι ισπανικές αρχές διεξάγουν από τα τέλη του Ιανουαρίου έρευνα για να διαλευκάνουν την υπόθεση του μυστικού ταμείου που φέρεται να λειτουργούσε το Λαϊκό Κόμμα. Η Ελ Μούντο ανέφερε ότι παρέδωσε τις χειρόγραφες λογιστικές εγγραφές στην δικαιοσύνη χθες Δευτέρα, μερικές ώρες αφού περιήλθαν στην κατοχή της.
Φωτογραφία: REUTERS / Susana Vera Η Ελ Παΐς, που είχε δημοσιεύσει φωτοτυπίες των εγγραφών αυτών τον Ιανουάριο, είχε υπολογίσει πως ο Ραχόι λάμβανε 25.200 ευρώ το χρόνο από τα χρήματα που έδιναν επιχειρηματίες στο μυστικό ταμείο. Η Ελ Μούντο στο σημερινό της φύλλο γράφει ότι το 1998 ο Ραχόι είχε λάβει 25.242 ευρώ, πέραν του υπουργικού μισθού, κάτι που είναι παράνομο στην Ισπανία.
 
Πορτογαλία
 
Η Πορτογαλία οδεύει σε δεύτερο μνημόνιο, μετά την "αποτυχία" των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας, δήλωσε σήμερα ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη χώρα.
"Η Πορτογαλία έχει ανάγκη να διαπραγματευτεί ένα νέο πρόγραμμα", δήλωσε ο Αντόνιου Ζουζέ Σεγούρου, καλώντας να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές ώστε να αναδειχθεί νέα ισχυρή κυβέρνηση για να διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για μια νέα δανειακή σύμβαση.
Ο Σεγούρου έκανε τις δηλώσεις αυτές μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ανίμπαλ Καβάκου Σίλβα, ο οποίος είχε σήμερα συναντήσεις με τους ηγέτες των κομμάτων της βουλής μετά την πολιτική κρίση που ώθησε την κυβέρνηση στα όρια της κατάρρευσής της την περασμένη εβδομάδα.
Η κρίση ξέσπασε μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Πάουλου Πόρτας, του επικεφαλής του κόμματος που αποτελεί τον ήσσονα εταίρο στη συντηρητική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πέδρου Πάσους Κουέλιου, μία ημέρα μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Βίτορ Γκάσπαρ.
Ο Πόρτας, ο οποίος είχε επικρίνει τις δημοσιονομικές περικοπές που επιβάλλονται βάσει των όρων του μνημονίου δανεισμού της Πορτογαλίας με 78 δισεκ. ευρώ από την διεθνή τρόικα των πιστωτών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) το 2011, διορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αρμόδιος για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής από τον Κουέλιου, που έτσι έσωσε την κυβέρνησή του.
Μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο, ο Πόρτας είπε ότι η κυβέρνηση της Πορτογαλίας πρέπει τώρα να λάβει έναν "δεύτερο κύκλο [μέτρων] ώστε να τονωθούν η οικονομία, οι επιχειρήσεις και η δημιουργία θέσεων εργασίας".
Ο Ζόρζε Μορέιρα ντα Σίλβα του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος του Κουέλιου είπε πως η ηγεσία του θεωρεί "προτεραιότητα" την αποφυγή ενός νέου προγράμματος διεθνούς χρηματοοικονομικής στήριξης.
«Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την κρίση! Οχι στην τρόικα». Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις των Πορτογάλων στη Λισαβόνα (φωτ. Ass. Press) Η ισπανική εφημερίδα Ελ Παΐς είχε αναφέρει πρόσφατα πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει ένα νέο πρόγραμμα για την Πορτογαλία, χωρίς την ανάμιξη του ΔΝΤ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέψευσε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη τέτοιες διαπραγματεύσεις.
Η οικονομία της Πορτογαλίας αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 2% και πλέον του ΑΕΠ της φέτος, ενώ η ανεργία έχει αυξηθεί πλήττοντας σχεδόν το 18%, επίπεδο που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ.
 
Ιταλία

Πιο βαθιά στην «τρύπα» μπαίνει η Ιταλία. O διεθνής οίκος αξιολόγησης S&P υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα, καθώς η ιταλική οικονομία αποτελεί το μεγαλύτερο βαρίδι στην ύφεση της ευρωζώνης όπως σημειώνει η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ που ρίχνει τον πήχυ για την παγκόσμια ανάπτυξη.«Η επιλογή του οίκου αξιολόγησης Standard & Poor's να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας έχει ξεπεραστεί από τα νέα δεδομένα», είπαν πηγές του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών στο πρακτορείο ειδήσεων Ansa.
Η ενέργεια αυτή «αντανακλά την άποψή μας περί περαιτέρω επιδείνωσης των οικονομικών προοπτικών της Ιταλίας, έπειτα από μια δεκαετία πραγματικής μεταβολής του ΑΕΠ της κατά μέσον όρο -0,04%», όπως ανέφερε ο οίκος σε ανακοίνωσή του από το Λονδίνο.
«Η υποβάθμιση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης Λέτα και βασίζεται μόνο σε στοιχεία του παρελθόντος», είπαν οι πηγές του υπουργείου Οικονομικών αυτές.
Το πρωί ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Φαμπρίτσιο Σακομάνι, σε νέα σύσκεψη με τους εταίρους που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα (Δημοκρατικό Κόμμα, Λαός της Ελευθερίας, Επιλογή Πολιτών) θα προσπαθήσει να βρει μια λύση στο θέμα του φόρου ιδιοκατοίκησης.
Πρόκειται να αποφασιστεί η ολική του κατάργηση, ή η υιοθέτηση μιας συμβιβαστικής λύσης που θα μπορούσε να εστιασθεί στην υιοθέτηση ενός αφορολόγητου ορίου, ανάλογα με την αντικειμενική αξία του ακινήτου.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζήτησε πρόσφατα την διατήρηση του συγκεκριμένου φόρου, υπενθυμίζοντας ότι «έχει επιβληθεί και στις υπόλοιπες χώρες και εγγυάται την εφαρμογή της αρχή της ίσης κατανομής των φορολογικών βαρών».
 
Ιρλανδία
 
Η Πορτογαλία θεωρούνταν παράδειγμα χώρας που έχει ενταχθεί σε «πρόγραμμα διάσωσης» και κάνει όλες τις «σωστές κινήσεις». Ομως, αποδείχθηκε άλλη μια νεοφιλελεύθερη φαντασίωση, όπως και στην Ιρλανδία που κατρακυλά ξανά στην ύφεση.
Στην Ιρλανδία το ΑΕΠ κατά το α' τρίμηνο του 2013 συρρικνώθηκε σχεδόν 1% σε ετήσια βάση, κυρίως λόγω της πτώσης των εξαγωγών, ενώ οι τράπεζες χρειάζονται επιπλέον 16 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το ΔΝΤ, με τα «κόκκινα δάνεια» στο 12% του συνόλου.
Αν όλα τα παραπάνω συνδυαστούν με τις τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ για περαιτέρω επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας που αποτυπώνεται στα στοιχεία της παραγωγής, των επενδύσεων και της απασχόλησης, σε Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Κίνα, η παγκόσμια αστάθεια εντείνεται αντί να αναχαιτίζεται παρά τον πακτωλό τυπωμένου χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Την ώρα, μάλιστα, που οι κοινωνίες ανθίστανται, από τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και την Αθήνα, έως το Κάιρο και την Ισταμπούλ.

enet.gr

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – «ΜΑΪΜΟΥ»!

ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ ΕΞΕΠΕΜΨΕ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»!

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ, ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ!

Με πραξικοπηματικές και παράνομες μεθόδουςκαι σε αγαστή συνεργασία με την κοινοπραξίατων μεγαλοκαναλαρχών (Digea), σήμα εξέπεμψε το πρωί της Τετάρτης (10/7) ο δημόσιοςτηλεοπτικός φορέας - "μαϊμού", με τον διακριτικό τίτλο «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση».

Οι απαράδεκτες και αυθαίρετες κυβερνητικές μεθοδεύσεις έχουν στόχο να υπονομεύσουν και να φέρουν το μεγάλο και δίκαιο αγώνα τωναπολυμένων εργαζομένων της ΕΡΤ προ τετελεσμένων γεγονότων, ο οποίος σήμερα συμπληρώνει 30 ημέρες.

H Digea έχει παίξει τον πρώτο ρόλο στις τελευταίες εξελίξεις, καθώς το βέβαιον είναι ότι το σήμα της «Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης» (ΕΔΤ) δεν εκπέμπεται από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγ. Παρασκευή, όπου οι εργαζόμενοι παραμένουν στις θέσεις τους και συνεχίζουν τις εκπομπές τους. Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 το πρωί της Τετάρτης, ο αρμόδιος υφυπουργός Παντελής Καψής δήλωσε ότι το σήμα της ΕΔΤ εκπέμπεται από ιδιωτικό στούντιο και πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί διαφορετικά η απόφαση του ΣτΕ, ρίχνοντας την ευθύνη στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, οι οποίοι όπως προσέθεσε, έχουν καταλάβει το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΕΡΤ: ΨΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, μέσα από το blog τους ERTOPEN, καταγγέλουν ότι η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση είναι ένα «ψεύτικο αντίγραφο της ΕΡΤ» και ότι το σημα της ΕΔΤ εκπέμπει παράνομα καιχωρίς καμία άδεια από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Σύμφωνα με τον τεχνικό της ΕΡΤΝίκο Μιχαλίτση, το σήμα κωδικοποιείται ψηφιακά στις εγκαταστάσεις της Digea και γίνεται ηπολυπλεξία -μαζί με τα σήματα της Βουλής, του ΡΙΚ Sat, της Deutsche Welle και του BBC World- και φεύγουν ως ένα σήμα.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, από την Digea το σήμα πηγαίνει στον ΟΤΕ και αυτός στέλνει τα σήματα ως ένα στους ψηφιακούς πομπούς και εκπέμπονται στα σημεία όπου υπάρχει ψηφιακή τηλεόραση, κυρίως στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θέτουν τα εξής ερωτήματα:

• Ο «ΕΔΤ», ως διακριτός τίτλος, έχει αναγνωριστεί από το ΕΣΡ;
• Πώς οι δύο φορείς, Digea και ΟΤΕ, εκπέμπουν σταθμό στην περίπτωση που δεν έχει πάρει αδειοδότηση;
• Ποιος πληρώνει αυτούς τους δύο ιδιωτικούς φορείς και τους τεχνικούς, σκηνοθέτες κλπ που φέρονται να εργάζονται αυτή τη στιγμή και με τι είδους συμβάσεις;

Σύμφωνα με τα όσα είχαν γίνει γνωστά τις προηγούμενες ημέρες, ο μεταβατικός φορέας πρόκειται να εκπέμπει «σε πρώτη φάση» σίριαλ, ταινίες, ντοκιμαντέρ και ό,τι διαθέσιμο υπάρχει από το αρχείο της ΕΡΤ. Κάποιες ειδήσεις θα μεταδίδονται σε τιτλάκια στο κάτω μέρος της οθόνης (κρόουλ), χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία απάντηση της κυβέρνησης στις καταγγελίες των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Σημειώνεται ότι χθες εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στην αρμόδια επιτροπή, εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης, το νομοσχέδιο ίδρυσης της ΝΕΡΙΤ.

ΣΥΡΙΖΑ: ΣΗΜΑ «ΜΑΪΜΟΥ» ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ

Πειρατική χαρακτηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκπομπή σήματος της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης, κάνοντας λόγο για «κορύφωση της παρανομίας που διαπράττεται εδώ και εβδομάδες εκ μέρους της κυβέρνησης».

Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης παρατηρεί ότι «η μη συμμόρφωση με την απόφαση του ΣτΕ, η εκπομπή του σήματος “μαϊμού” χωρίς άδεια και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την νομιμότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της».

ΚΚΕ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ

Το Κομμουνιστικό Κόμμα καταδικάζει την «απαράδεκτη», όπως την χαρακτηρίζει, κίνηση της κυβέρνησης να εκπέμψει το πρόγραμμα του λεγόμενου «μεταβατικού σχήματος» από ιδιωτικά στούντιο και ζητεί να ανοίξει τώρα η ΕΡΤ, χωρίς καμία απόλυση και με ταυτόχρονη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 10 ΙΟΥΛΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ

19.00 - 22.00: Ανοικτή συζήτηση – Πρωτοβουλία για την ΕΡΤ

Διοργανωτής: Πρωτοβουλία ‘ΕΡΤ-Ανοιχτή στην κοινωνία’

Ανοιχτή Συνέλευση στις 19.00 την Τετάρτη 10/7 στον κήπο του Ραδιομεγάρου. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ αλλά και κάθε εργαζόμενο, τους ανέργους, τους επισφαλώς εργαζομένους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, όλους όσους πλήττονται από τα μνημόνια, όλους όσους θέλουν να έχουν φωνή στην ελεύθερη ΕΡΤ.

Για να κάνουμε την ΕΡΤ προπύργιο του κοινού μας αγώνα!

22.15: Ορατόριο του Παλαμά. Η παλαμική εκστρατεία φτάνει στην ΕΡΤ!

Ο μουσικοσυνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης με τους: Τζένη Δριβάλα  υψίφωνος,  Αγάπη Παπαμήτσου υψίφωνος, Θοδωρής Μπιράκος βαρύτονος, Κώστας Γιαλίνης απαγγελία, Όλγα Παππά απαγγελία, Αλέξανδρος Χρηστίδης  κρουστά, Ιωάννης Μουτσάκης κρουστά .

-Φωνητικό Σύνολο Μελωδοί- Ελληνικός Κινηματογράφος

Διεύθυνση χορωδίας Γιώργος Ζιάκας, πιάνο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος.

-Yoel Soto- Μουσικό πρόγραμμα Jazz

- Log Out- Indie Folk Rock

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

aristeridiexodos

Υπάρχει ρε, ίχνος αξιοπρέπειας;

 Πηγή: Εκπαίδευση Ενηλίκων

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγαλύτερης ανθρωποθυσίας που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ εν καιρώ ειρήνης σε μία χώρα. Θα αναφερθώ στο χώρο της εκπαίδευσης γιατί αυτόν ξέρω και αυτός με απασχολεί πρωτίστως.

Μέσω τεχνιτών διαρροών για ημέρες "έπαιζε" το σενάριο της απόλυσης (γιατί για απόλυση πρόκειται και όλα τα άλλα είναι σαχλαμάρες και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε) των καθηγητών πληροφορικής, ξένων γλωσσών και των γυμναστών. Θα απολυθούν όσοι έχουν λιγότερα από 12 χρόνια, θα απολυθούν όσοι δεν έχουν οργανική θέση, θα απολυθούν όσοι δε μπήκαν με ΑΣΕΠ, θα..., θα..., θα....

Με ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών άρχισε να εμφανίζεται μία τερατώδης από κάθε άποψη ανθρωποφαγία μεταξύ των εκπαιδευτικών, καθώς οι μισοί στρέφονταν εναντίον των άλλων μισών. Υπήρχαν ωστόσο και αυτοί που θεωρώντας ότι δε κινδυνεύουν άρχισαν τα μπάνια τους αδιαφορώντας για το πρόβλημα των συναδέλφων τους. Εξάλλου τι με νοιάζει εμένα; Εμένα θα απολύσουν;

Παρατήρησα για μέρες έναν "σκληρό αγώνα αντίστασης" από το πληκτρολόγιο του Η/Υ από πολλούς συναδέλφους, χωρίς να βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου. Ωστόσο, σε πολλές εκδηλώσεις που απαιτούσαν τη φυσική μας παρουσία ως εκδήλωση αντίστασης, μετρούσα μετά βίας 200-300 άτομα.

Όλα αυτά μέχρι εχθές το μεσημέρι. Η κυβέρνηση με μία "αιφνιδιαστική" κίνηση (το αιφνιδιαστική είναι σχετικό, καθώς μπορείτε να δείτε σχετικές αναφορές εδώ) αποφάσισε να διαλύσει την τεχνική εκπαίδευση καταργώντας 40 και πλέον ειδικότητες στέλνοντας προς απόλυση τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς...

Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που ετοιμάστηκε, μιλάει για "...πλαίσιο της εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος της Χώρας και με σκοπό την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης και την εναρμόνισή της με τους στόχους της εθνικής οικονομίας, καθώς και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας και τη μείωση του πληθωρισμού των ειδικοτήτων στην εκπαίδευση, σύμπτωμα στρεβλώσεων του παρελθόντος..."

Στο βωμό της δήθεν εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος θυσιάζονται κάποιες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Στο βωμό της αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης θεωρείται ότι πρέπει να διαλυθούν οι οικογένειες και οι ζωές των αντίστοιχων εκπαιδευτικών.

Φίλες και φίλοι το δόγμα του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ καλά κρατεί. Οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες ζωές έγιναν νούμερα στα χέρια ... (συμπληρώστε ότι θέλετε).

Με μία απόφαση οδηγούνται στην εξόντωση χιλιάδες άνθρωποι και κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται. Θα ακούσουμε και θα δούμε κροκοδείλια δάκρυα, την επίκληση του εθνικού συμφέροντος, τις πιέσεις των δανειστών, το ότι εγώ δε θα το ψήφιζα υπό άλλες συνθήκες αλλά δε μπορώ να κάνω αλλιώς και άλλες ανοησίες.
Θα ακούσουμε και το ακόμη χειρότερο. Στον ιδιωτικό τομέα απολύθηκαν 1.500.000 άνθρωποι. Ας απολυθούν και μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Σ' αυτά τα υποκείμενα δεν αξίζει να απαντήσω πάλι. Έχω τοποθετηθεί ήδη εδώ

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη πιο χειρότερο. Υπάρχουν δυστυχώς συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που επειδή τη "γλίτωσαν" προσωρινά νομίζουν ότι δεν τους αφορά το ζήτημα και συνεχίζουν έτσι τα μπάνια τους. Πρόκειται για ακόμη χειρότερα υποκείμενα από τα προηγούμενα.

Φιλές και φίλοι δε θα πω τίποτα άλλο για το τι σημαίνει η απόφαση αυτή για την απόλυση των συναδέλφων εκπαιδευτικών. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις στους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους μαθητές, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα.

Θα θέσω ένα μόνο ερώτημα.
Υπάρχει έστω και ένας από αυτούς που θα στηρίξουν με τη ψήφο τους το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που να πιστεύει ότι θα εξακολουθεί να διατηρεί την αξιοπρέπειά του, θα μπορεί να κοιτάζει στα μάτια τα παιδιά του, θα μπορεί να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι στο δρόμο και θα εξακολουθήσει να θεωρείται άνθρωπος;

Υπάρχει έστω και ένας ρε;

  Βασίλης Σωτηρούδας
 

matrix24

Δόλια πατρίδα.. που κατάντησες!

sibilla

Τραγικά υπεύθυνος !!...

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, όπως όλα δείχνουν, δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη. Με την πενιχρή της κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσει να ‘περάσει’ ακόμη και το τρέχον ‘πολυνομοσχέδιο’. Με κυβερνητικό εταίρο το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου που πλέον φυλλορροεί και δημοσκοπικά. Με αχυράνθρωπους σε κρισιμότατα Υπουργεία, να προκαλούν τουλάχιστον πικρά μειδιάματα και ολοφάνερα νε έχουν επιλεχθεί απ’ τον κ. Σαμαρά ως ‘απολύτως αναλώσιμα’. Εξαρτημένη παθολογικά πλέον με την ‘επόμενη δόση’. Παράλυτη κι ανίκανη για οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη και ενέργεια. Γελοιοποιούμενη καθημερινά σε όλα –ακόμη και στο επικοινωνιακό πλέον- επίπεδα, οδεύει ολοταχώς προς την πτώση της.

Η ΕΡΤ υπήρξε το πρώτο δείγμα του τεράστιου πανικού, το πρώτο (και ίσως το τελευταίο) μεγάλο λάθος του κ. Σαμαρά. Τώρα γελοίοι συμβουλάτορες κι ένας ακόμη πιο γελοίος υπουργός-αλεξιπτωτιστής, εφευρίσκουν την νέα μπαρούφα: Το ‘μαύρο’ δεν οφείλεται στο κλείσιμο, αλλά στην ..κατάληψη του ραδιομεγάρου απ’ τους εργαζόμενους!! Αφού άκουσαν τα εξ αμάξης πανταχόθεν, ο κ. Καψής τώρα, ψελλίζει πως ‘ΝΕΡΙΤ’ θα λέγεται η Ανώνυμη εταιρεία, ο νέος ‘φορέας’, όχι το ..σήμα στο κανάλι!!! Προσθέτει στο αποψινό ‘πολυνομοσχέδιο’ διάταξη που απελευθερώνει το πλαφόν των αποζημιώσεων ειδικά για τους απολυμένους στην ΕΡΤ, για να τους διασπάσει: Δεν κατάλαβα κύριε Καψή! Τι δηλαδή;; Παραβαίνετε τον νόμο που μας επέβαλε το προηγούμενο μνημόνιο, οι ίδιοι που μόλις πριν από έναν χρόνο το ψηφίσατε κατεδαφίζοντας τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα;; Δεν κατάλαβα κύριε Σαμαρά !! Όχι φιλαράκο μου! Η μαγκιά και το σπάσιμο των αυγών, θα ήταν να τους αποζημιώσεις κανονικά, μάλιστα μετά από προειδοποίηση, ώστε να τους δοθούν τα μισά λεφτά! Κι όχι απ’ την μια να τους ‘χαϊδεύεις’, ενώ απ’ την άλλη να βγαίνει ο ..υπάλληλός σου και να απειλεί πως το σήμα μπορεί να επανέλθει ‘και από άλλα στούντιο’!! Τι άλλα στούντιο φιλαράκο μου;; Για ποια ακριβώς στούντιο μιλάς, γιατί δεν μας τα λες;; Και ποιανού είναι αυτά τα άλλα στούντιο, και πόσα θα σου κοστίσουν ..δημοσιονομικά υπουργάκο μου;;

Από μόνη της η ΕΡΤ, και η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εκεί, θα μπορούσε να ρίξει (κι ίσως να ρίξει) την κυβέρνηση. Το ίδιο το κόμμα της ΝΔ βράζει αυτή τη στιγμή. Η κ. Βούλτεψη (απ’ τα πιο δυναμικά στελέχη εσχάτως) σε ερώτηση δημοσιογράφου εάν ήρθε η ώρα να εισβάλουν τα ΜΑΤ και να εκκενώσουν το κτίριο της ΕΡΤ, προ ημερών, διέρρηξε τα ιμάτιά της! Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, παραγκωνισμένο πρώην κυβερνητικό στέλεχος, μίλησε ευθέως στην Βουλή για ‘θεσμική ανωμαλία’ σε σχέση με την ανυπακοή της κυβέρνησης στην απόφαση του ΣτΕ. Λύση δεν έχει βρεθεί, το μαύρο το πολύ-πολύ να γίνει κατάμαυρο: Οι ΜΑΤατζήδες δεν ξέρουν να εκπέμψουν και θα ήταν μεγάλος βλάξ οποιοσδήποτε του σιναφιού εμπλακεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την νέα ‘κυβερνητική ΝΕΡΙΤ’!..

Θα έφτανε η  ΕΡΤ, αλλά δεν αρκούσε στους επικυρίαρχους: Σε μια υπέρβαση των εσκαμμένων, η ανθρωποθυσία συνεχίζεται με χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους. Δημοτικοί αστυνόμοι, φύλακες σχολείων, εκπαιδευτικοί, για να πιαστεί το μαγικό νούμερο: 15.000!! Το τραγικό: Κανείς δεν μας έχει πείσει (με την ανεργία να μην επιτρέπει ούτε έναν επιπλέον άνεργο και τα ταμεία χρεοκοπημένα) πως πρόκειται για κάποιο δημοσιονομικό όφελος! Κανείς δεν μας έχει πείσει πως δεν πρόκειται παρά για έναν τσαμπουκά των ξένων τοκογλύφων! Πως δεν πρόκειται για μια άδικη, μάταιη και στείρα επίδειξη δύναμης και εξουσίας! Και κανένα, βέβαια, παπαγαλάκι δεν μπορεί να μας πείσει πως πρόκειται για σοβαρές, μελετημένες και καλά σχεδιασμένες ‘διαρθρωτικές’ αλλαγές!! Όχι αναίσχυντοι: Αυτό το καλαμπουράκι με τις ‘διαρθρωτικές’ αλλαγές, κόφτε το επιτέλους! Είναι τραγικά κακόγουστο, όταν το λέτε σε κάποιον που χάνει το εισόδημά του, δεν θα έχει σε λίγο να θρέψει τα παιδιά του!

Δυστυχώς, καθώς η κυβέρνηση καταρρέει, αναδεικνύεται όλο και πιο ανάγλυφα η παντελής ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των μακάριων ..αγάδων του Περισσού! 

Εάν ο κ. Τσίπρας θεωρεί πως αυτή την ώρα της αντάρας και της σφαγής, ενδιαφέρει τον οποιονδήποτε το εάν θα βάλει στο χέρι τις συνιστώσες ή όχι, γελιέται! Εάν οι διάφοροι ηγεμονίσκοι των ‘συνιστωσών’ διαγκωνιζόμενοι ποιος είναι πιο αριστερός, θεωρούν πως το 27% που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, ήξερε έστω και κατ’ όνομα τα θλιβερά τους μαγαζάκια, είναι επίσης μακριά νυχτωμένοι! Εάν η ‘κυρίαρχη τάση’ (και ο κ. Τσίπρας) πιστεύει πως το κλειδί της ‘κυβέρνησης της αριστεράς’ βρίσκεται στην τσέπη του ‘νοικοκύρη του μεσαίου χώρου’ τον οποίο θα δελεάσει υποσχόμενη συνεχώς την σώνει και καλά ‘ευρωπαϊκή πορεία’ την ώρα που η ίδια η Ευρωζώνη καταρρέει με πάταγο μπορεί εκ του ασφαλούς να απαλείψει τον επιθετικό προσδιορισμό ‘της αριστεράς’ απ’ το όραμά της! Εάν με όσα συμβαίνουν ετούτη δα την ώρα, η Μέρκελ να τραβάει το μαρουλόφυλλο, και με την σειρά του να το τραβάει ο Σαμαράς απ’ τους ‘τεμπέληδες δημόσιους’, στο αυριανό συνέδριο του κόμματος, από μόνος του ο κ. Τσίπρας δεν ανοίξει ΔΙΑΠΛΑΤΑ ένα ‘ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ’ ‘παράθυρο’ σε σχέση με το ευρώ, το εθνικό νόμισμα, τελικά σε σχέση με μια ξανά ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, θα είναι εντελώς ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ! Όντας αριστερός, ΤΡΑΓΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ! Κι αν μέσα στο ποτάμι του αίματος της ανθρωποθυσίας, ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΚΙΟΛΑΣ πως οι ΑΠΟΛΥΜΜΕΝΟΙ θα ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ μόλις φύγουν οι ..πρόθυμοι, ε, τότε, τι άλλο να πω; Ας πάει κι αυτός κι οι συνιστώσες του από ‘κει που φύτρωσαν!....

http://thanosx.blogspot.gr

Απο τα αστυνομοκρατούμενα πρώην studio του Mega στην Παιανία άρχισε να εκπέμπει η "ΥΕΝΕΔ" του Καψή με την βοήθεια της DIGEA των καναλαρχών

ΕΔΤ: Το ψεύτικο αντίγραφο της ΕΡΤ 

Κάρτα της «Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης» εκπέμπεται από το πρωί της Τετάρτης, σε τρία προγράμματα της ψηφιακής τηλεόρασης της ΕΡΤ, όπως είπε στη ΝΕΤ ο πρώην Διευθυντής Τεχνικών υπηρεσιών ΕΡΤ Νίκος Μιχαλίτσης. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, η παραγωγή του σήματος γίνεται σε παλιά στούντιο του Mega στην Παιανία.

Το σήμα κωδικοποιείται ψηφιακά στις εγκαταστάσεις της Digea και γίνεται η πολυπλεξία -μαζί με τα σήματα
της Βουλής, του ΡΙΚ Sat, της Deutsche Welle και του BBC World- και φεύγουν ως ένα σήμα. Από εκεί, πάνε στον ΟΤΕ, όπου αυτός στέλνει τα σήματα ως ένα στους ψηφιακούς μας πομπούς κι εκπέμπονται στα σημεία όπου είχαμε ψηφιακή τηλεόραση, κυρίως στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη, διευκρίνισε ο Νίκος Μιχαλίτσης.

Ευθύς, γεννώνται τα εξής ερωτήματα:
- Ο «ΕΔΤ», ως διακριτός τίτλος, έχει αναγνωριστεί από το ΕΣΡ;
- Πώς οι δύο φορείς, Digea και ΟΤΕ, εκπέμπουν σταθμό στην περίπτωση που δεν έχει πάρει αδειοδότηση;
- Ποιος πληρώνει αυτούς τους δύο ιδιωτικούς φορείς και τους τεχνικούς, σκηνοθέτες κλπ που φέρονται να εργάζονται αυτή τη στιγμή, και με τι είδους συμβάσεις;
 Τί είπε  ο νέος "Γεωργαλάς"
 

«Έφυγαν οι μπάρες και η εκπομπή είναι δοκιμαστική», τόνισε για την εκπομπή του σήματος της «ΕΔΤ», μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ο υφυπουργός αρμόδιος για την δημόσια ραδιοτηλεόραση, Παντελής Καψής.

Ο κ.Καψής τόνισε ότι είναι θέμα ημερών ή και ωρών να ξεκινήσει το πρόγραμμα, το οποίο αρχικά θα αποτελείται από προβολές ταινιών ή ντοκιμαντέρ, ενώ θα περνούν και κάποιεςειδήσεις στην οθόνη. Ακόμη, ανακοίνωσε ότι πολύ σύντομα θα γίνει και προκήρυξη θέσεων για τη στελέχωση και του τομέα της ενημέρωσης.

Ακόμη, επανέλαβε ότι παραμένει ανοιχτός στο διάλογο με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, οι οποίοι, σύμφωνα με τον ίδιο, «χθες το βράδυ ήταν πολύ κοντά στο να δεχτούν τις προτάσεις της κυβέρνησης».

«Η πόρτα στο διάλογο παραμένει ανοιχτή, αλλά πρέπει να εφαρμόσουμε τη δικαστική απόφαση», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ.Καψής. Οπως ανέφερε ο υφυπουργός, η ΕΔΤ είναι ένας μεταβατικός φορέας, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει αποφασιστεί το όνομα του νέου φορέα. 
Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο Π.Καψής δήλωσε ότι το σήμα της ΕΔΤ εκπέμπεται από ιδιωτικό στούντιο και πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί διαφορετικά η απόφαση του ΣτΕ, καθώς το ραδιομέγαρο της Μεσογείων βρίσκεται υπό κατάληψη.

Νωρίτερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, σε δηλώσεις του στον ΑΝΤ1, ανέφερε ότι πρόκειται για μεταβατικό πρόγραμμα σε εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Παράλληλα, επισήμανε ότι εντός τριών μηνών θα έχει αρχίσει κανονικά η εκπομπή του νέου φορέα.

ΠΗΓΗ 

Η εκπαίδευση στα χρόνια της χολέρας, του Μανόλη Αλέξάκη

Στην εποχή μας, εποχή μεγάλων ανακατατάξεων και ανατροπών, επιχειρείται με τρόπο δυναμικό και συχνά βίαιο μια σημαντική αλλαγή στα πρότυπα που ως τώρα καθοδήγησαν και άφησαν τη σφραγίδα τους σε ό,τι ονομάσαμε σύγχρονο πολιτισμό. Από την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, ως τις μεγάλες προοδευτικές πολιτικές ιδεολογίες, στο 19ο αι. επιχειρήθηκε να προσδιορισθεί η θέση και ο ρόλος του ανθρώπου. Επί της ουσίας σε όλη αυτή τη διαδρομή, πλούσια σε προβληματισμό και νεότευκτες προσεγγίσεις, παρονομαστής στάθηκε ο Homo Universalis. Ο άνθρωπος, ως αξία είτε ως άτομο, είτε στη συλλογική του δραστηριότητα, τέθηκε ως προτεραιότητα.

Αυτός ήταν και ο κύριος στόχος, ως εμπεδωμένη κοινωνική απαίτηση, που η οργανωμένη Πολιτεία καλούνταν να επιτύχει, με βασικό φορέα την εκπαίδευση. Ο άνθρωπος πολίτης, ο «έχων ιδίαν βούληση», προέκυπτε ως υποχρέωση της Πολιτείας. Μένει να εκτιμηθεί αν η Πολιτεία ανταποκρίθηκε ή όχι και σε ποιο βαθμό, στην απαίτηση αυτή.  Έτσι  εμπεδώθηκε η αντίληψη της εκπαίδευσης ως Δημόσιο Αγαθό.

Στη λογική αυτή οι οργανωμένες κοινωνίες εναπόθεταν τις ελπίδες τους και τις προσδοκίες τους, για κοινωνική πρόοδο και ευημερία, ατομική εξέλιξη, στην εκπαίδευση. Αυτή σε μεγάλο βαθμό εγγυόταν τη μόρφωση των νέων και τον εξοπλισμό τους με τις γνώσεις εκείνες που ήταν απαραίτητες προκειμένου να συγκροτηθούν ψυχικά, ηθικά και πνευματικά τα νέα μέλη της κοινωνίας, ανοίγοντας τους ταυτόχρονα το δρόμο για κοινωνική καταξίωση και επαγγελματική αποκατάσταση.

Στο πλαίσιο αυτό «όλα ήταν θέμα παιδείας» όπως σοφά ο λαός μας ως σήμερα υποστηρίζει. Το σχολείο αναλάμβανε να μας κάνει «ανθρώπους».
Μόνο που η αντίληψη αυτή σταδιακά προς τα τέλη του 20ου αι. άρχισε να υποχωρεί. Η εκπαίδευση από βασικό μέσο μόρφωσης (με το περιεχόμενο που παραπάνω αναφέρθηκε) άρχισε να μετατρέπεται σε εργαλείο. Από χώρος μόρφωσης, να εκπίπτει σε μέσο επιμόρφωσης, κατάρτισης. Μια μεθοδευμένη συρρίκνωση έχει επέλθει και συνεχίζει να επεκτείνεται στον χώρο αυτό.

Βάση για την πιο πάνω εξέλιξη αποτέλεσε η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου για την εξασφάλιση απασχόλησης. Στον καιρό της παγκοσμιοποίησης, στο άγριο κυνήγι της επιβίωσης, ο σύγχρονος άνθρωπος, όχι μόνο αλλά κυρίως ο νέος, υπέκυψε στην ανάγκη του «χρηματιστηρίου». Από δω και πέρα η ζωή του θα εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από τις κερδοσκοπικές κινήσεις, επενδύσεις ή όχι, των μεγάλων παικτών. Δυστυχώς και στον τομέα αυτό επικράτησε, ό,τι φάνταζε και φαντάζει ως αυτονόητο, μιλάμε για τη λογική που σπάει κόκαλα: άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, φτάνει να πιάνει το ποντίκι.

Η απάντηση μαγειρεύονταν από καιρό από τους μεγάλους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού. Η εκπαίδευση, σε άλλη μορφή και με διαφορετικούς στόχους θα πρεπε τώρα να αλλάξει τρόπο και περιεχόμενο. Να την μπροστά σε νέους στόχους. Τα μεγάλα οράματα περί πολιτών, ολοκληρωμένων ανθρώπων δεν εξυπηρετούσαν πια. Ευελιξία, ευελιξία, ευελιξία!!! Αυτή ήταν η επιταγή που τα εκπαιδευτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο θα πρεπε να υπηρετήσουν. Οι κλασικές σπουδές, οι ανθρωπιστικές επιστήμες, οι μη «παραγωγικές σχολές» δεν μπορούσαν πλέον να έχουν θέση και ισότιμο ρόλο στο χώρο της γνώσης, της έρευνας, της επιστήμης.

Αυτό είχε και μια σειρά από σημαντικές ακυρώσεις, που η διαδρομή μας πάνω στη γη είχε αναδείξει σε παγκόσμιες κοινωνικές σταθερές. Αναφέρομαι στην κατάργηση της έννοιας «επάγγελμα» που στην ελληνική του ετυμολογία σημαίνει, ανάληψη κοινωνικής ευθύνης, συμμετοχή, ατομική ταυτότητα, στοιχείο αναγνώρισης και βεβαίως χαρά, δημιουργία. Από την έννοια αυτή ήδη από τα χρόνια της μεταβιομηχανίας είχαμε εκπέσει στον όρο εργασία και στα χρόνια της μετανεωτερικότητας η έκπτωση αυτή έφτασε στην απασχολησιμότητα, στην ελαστικοποίηση, στην μερική απασχόληση για να αποθεωθεί με τη μορφή της ανεργίας, ως βασικό μέσο εκφοβισμού και απαξίωσης κάθε ανθρώπου από τη μια άκρη της γης ως την άλλη, αλλά κυρίως στον χαρακτηριζόμενο ως αναπτυγμένο κόσμο.

Σε αυτή τη λογική έχει πλέον δρομολογηθεί και κινείται η εκπαίδευση από τη δεκαετία του '90 και έπειτα. Με δούρειο ίππο την κανονικοποίηση του συστήματος,  η συζήτηση και το ενδιαφέρον μεταφέρθηκε από το περιεχόμενο στην μορφή. Η κανονικοποίηση και ο φορμαλισμός κυριάρχησαν και κυριαρχούν στο discours για τις αλλαγές στα εκπαιδευτικά συστήματα. Ο φορμαλισμός φορέθηκε τόσο είτε με τις κατατάξεις – αξιολογήσεις ιδρυμάτων, είτε με τις εκπαιδευτικές μονάδες, είτε με τους πίνακες τύπου PISA. Είναι γνωστό πως κάθε ανάλογη ιεράρχηση στηρίζεται σε συγκεκριμένα πρότυπα οργάνωσης και μεθόδου διδασκαλίας. Εξάλλου σε αυτές τις περιπτώσεις των πινάκων και των διαγραμμάτων, ισχύει πως «ό,τι ψάχνεις, βρίσκεις». Νομίζω πως είναι λογικό να υπάρχει έλεγχος και αξιολόγηση σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα. Όμως κι αυτός μπορεί και πρέπει να έχει εντελώς συγκεκριμένους στόχους και βεβαίως «χωρικά ύδατα» παρέμβασης. Πέραν τούτου λειτουργεί ισοπεδωτικά, αγνοώντας πολλές άλλες παραμέτρους που σε πολλές περιπτώσεις κάνουν τη διαφορά που είναι και το ζητούμενο στην εκπαίδευση.

Εξάλλου δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως η αξιολόγηση κάνει ένα σύστημα, καλό ή κακό. Κυρίως καλείται να κρατήσει ένα σταθερό μέσο όρο απόδοσης. Ως εκεί! Αλλού πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε την ποιότητα και αλλού τίθενται οι στόχοι κάθε συστήματος, σε άλλο επίπεδο.

Σε μια εποχή λοιπόν που έχουμε για πρώτη φορά μετά την Αναγέννηση και τη βιομηχανική επανάσταση, αλλαγή παραδείγματος και ο σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με τόσες και τόσες αλλαγές στην προσωπική του ζωή, στον εργασιακό του χώρο, στην οικογένεια, στην κοινωνία' σε αυτή την περίοδο που είχε απόλυτη ανάγκη μιας ισχυρής εκπαίδευσης, ικανής να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα, την πολιτειακή του συγκρότηση, την ατομική του υπόσταση' σε μια εποχή που παραδοσιακοί θεσμοί υποχωρούν, όπως η οικογένεια, άλλες συλλογικότητες (όπως τα κόμματα), κοινωνικές δομές απαξιώνονται ή καταργούνται, ο άνθρωπος, ο νέος, βρίσκεται μόνος και χωρίς έρμα. Ανερμάτιστος χάνεται, γεμάτος φόβο και αγωνία για το αβέβαιο μέλλον του. Κι αυτό μιλώντας για τον ανεπτυγμένο κόσμο μια και οι στόχοι για το υπόλοιπο μέρος του πλανήτη βρίσκονται ακόμη στη ζώνη της επιβίωσης.

Σε μια εποχή που είχε έχει άμεση ανάγκη ισχυρής σύγχρονης εκπαίδευσης, οι νέες τάσεις έρχονται να τον εξοπλίσουν με εφήμερα προσόντα. Βλέπε κατάρτιση και δεξιότητες. Γνώσεις πρόσκαιρης εφαρμογής και ως εκ τούτου με ημερομηνία λήξης. Μένει λοιπόν το άτομο έρμαιο σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, ο ίδιος το πιο φτηνό εμπόρευμα στα ράφια της.

Είναι λοιπόν ακριβώς η περίοδος, η ιστορική συγκυρία, εκείνη που απαιτεί γνώση, συγκρότηση, ανάλυση, εργαλεία ερμηνευτικά για να μπορέσει να ισορροπήσει και να σταθεί όρθιος, να επιλέξει και να δράσει, ο σύγχρονος Ιωνάς. Σε αυτό το ναυάγιο, όπλο μοναδικό θα μπορούσε να είναι η εκπαίδευση. Δεν μπορεί να υποκατασταθεί, ούτε από τις δυνατότητες που μας προσφέρει η άβυσσος του διαδικτύου, ούτε μπορεί και να αφεθεί στις τηλεσχέσεις των κοινωνικών δικτύων και των μηνυμάτων της. Ακόμη και η εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» μπορεί να δίνει λύσεις σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν μπορεί να είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Τα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης, λειτουργούν βεβαίως και έχουν το ρόλο τους, στηρίζονται όμως στην τυχαιότητα, γίνονται για τον ανυποψίαστο χρήστη ως και επικίνδυνα.  Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη σχέση, την άμεση επικοινωνία και συνύπαρξη.

Κι ας προωθούν την εικονική πραγματικότητα, κι ας αγωνίζονται να μας πείσουν πως πλέον αυτή είναι η πραγματικότητα. Όχι ! Παραμένει εικονική και δεν μπορεί να δώσει νόημα και ουσία στη ζωή μας. Είναι ένα παιχνίδι, που μερικές φορές γίνεται επικίνδυνο και καταστρεπτικό. Σε καμιά περίπτωση η εικονική εμπειρία δεν θα καταργήσει την εμπειρία, εκείνη που μας προσφέρουν οι αισθήσεις μας μεσολαβημένη όχι από την οθόνη και τα μικροτσίπ, αλλά από τους νευρώνες μας και τα αισθητήρια όργανα μας. Ας αντιγράψουν τη συγκίνηση που νιώθει μια μέλισσα τη στιγμή που προσανθίζεται που θα λεγε και ο ποιητής.

Σε όλη αυτή την επιχείρηση κομβικό ρόλο, μια και εξυπηρετεί πολλαπλά τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης, έχει η απόσυρση των Κρατών και των δημόσιων φορέων από την υποχρέωση τους να παρέχουν εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό. Όλο και πιο πολύ το άτομο καλείται να αναλάβει την ευθύνη της μόρφωσης του. Μια ευθύνη που μας υπερβαίνει και έρχεται να ανατροφοδοτήσει εκτός των άλλων μια ταξική κοινωνική αντίληψη. Η λογική των ίσων ευκαιριών έχει από καιρό πάψει να τίθεται ως προτεραιότητα και στόχος. Από δω και πέρα «ο έχων» θα έχει την ευκαιρία να σπουδάζει, να μορφώνεται. Κι όσο η ανταγωνιστικότητα οδηγεί την εργασία και την αμοιβή της στα όρια της δουλείας, πολύ κάτω από την επιβίωση, η μόρφωση θα αποκτά όλο και πιο ισχυρά αριστοκρατικά χαρακτηριστικά.

Αντίδοτο φτηνό αντιβιοτικό η δια βίου μάθηση. Μια όμορφη πρόταση που έχει μεγάλη παράδοση σε χώρες όπως οι σκανδιναβικές, αλλά και στην Ομοσπονδιακή Γερμανία (volkshochschule). Μόνο που από διασκέδαση, ψυχαγωγία και πνευματική αναζήτηση, τώρα με τρόπο έντεχνο και άδηλο, η δια βίου, έχει επιβληθεί ως μια υποχρεωτική αγωνιώδης προσπάθεια, απόκτησης προσόντων και μάλιστα με εξαγορά, επί πληρωμή.

Σε αυτή τη λογική έχει ενταχθεί και η επιχειρηματικότητα ως κριτήριο ενίσχυσης και προτεραιοποίησης των τομέων της επιστήμης. Τα συμβόλαια με τις εταιρείες, η εξάρτηση της έρευνας σε συμφέροντα παραγωγής και κέρδους, μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια που την οδηγούν και κατά πόσο εκείνη μπορεί να τηρήσει τον πιο απλό κώδικα δεοντολογίας τη βασική της αποστολή να αναζητά την αλήθεια και να προσφέρει λύσεις. Στις αγωνίες του ανθρώπου, όχι του καταναλωτή!

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την απαξίωση των ανθρωπιστικών σπουδών, των επιστημών που ανέπτυσσαν τα μέσα κατανόησης της πραγματικότητας, ανάλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μπορούμε να κατανοήσουμε ποιο θα είναι το έλλειμμα που θα παρουσιαστεί στα αμέσως επόμενα χρόνια.

Μας περιμένουν κοινωνίες που δεν μπορούν να αφομοιώσουν τα  επιτεύγματα από το χώρο των εφαρμοσμένων επιστημών. Με μονόπλευρη «ανάπτυξη» των παραγωγικών τομέων της  δεν μπορεί η όλο και πιο πολύπλοκη κοινωνία μας να ελπίζει πως θα βρει λύσεις στα όλο και διογκούμενα προβλήματα της.

Στην πορεία αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει την επιλογή της. Πιστός υπηρέτης της Παγκοσμιοποίησης, εξάλλου ανήκει στα «ιδρυτικά μέλη» της, υιοθέτησε εξαρχής τη λογική αυτή. Το έδαφος ήταν διαμορφωμένο και πρόσφορο, δεδομένου ότι τα Κράτη-Μέλη με τρόπο επιδεικτικά υπερήφανο είχαν εξ αρχής απορρίψει την ιδέα μιας ευρωπαϊκής πολιτικής στην εκπαίδευση. Η βάση αυτή εξυπηρέτησε τη λογική, όπως αυτή αναδείχθηκε στην εποχή της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού.

Η μόνη περίπτωση άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής ήταν εκείνη που ανοιγόταν μέσα από το χώρο της εργασίας. Η απασχόληση ανήκει εξάλλου στην άμεση σφαίρα πολιτικής της Ε.Ε. Ως εκ τούτου, μπορούσαμε να έχουμε την καλύτερη δυνατή παρέμβαση και μάλιστα με το δώρο, να κρατάμε τα προσχήματα. Η εκπαιδευτική πολιτική παρέμενε και παραμένει στην αρμοδιότητα των Κρατών – Μελών. Για να υπάρχει όμως και η έξωθεν καλή μαρτυρία και να βλέπουν οι κινούντες τα νήματα πως με τρόπο υπάκουο προχωρούν και σχεδιάζονται οι πολιτικές αυτές, δόθηκε το στίγμα σε πολλά κείμενα, επίσημα. Χαρακτηριστική η θεσμική δέσμευση της Συνθήκης της Λισαβόνα: «να γίνει η Ε.Ε. η ανταγωνιστικότερη οικονομία της γνώσης στον κόσμο». Με αυτή τη στοχοθεσία επικεφαλής, ακάνθινο στέφανο, πορεύεται λοιπόν η Ευρώπη, δηλαδή οι λαοί της. Στην οικονομία και όχι στην κοινωνία της γνώσης. Ο νοών νοείτω!

Βεβαίως μια σειρά διαπιστωτικών ερευνών, μελετών καθώς και ο ορισμός σε ποσοστά στόχων σε τομείς κομβικούς, όπως η ολοκλήρωση σπουδών στη δευτεροβάθμια, στην τριτοβάθμια, η μείωση του αναλφαβητισμού δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Μόνο που οι διαπιστώσεις αυτές και οι στόχοι σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουν ως πεδίο εφαρμογής και καλούνται να τις εφαρμόσουν τα Κράτη- Μέλη. Δύσκολο λοιπόν να συγχρονιστεί το σύστημα αυτό και να δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό και οι κατά καιρούς τεθέντες στόχοι απέχουν της όποιας υλοποίησης.

Και κάτι ακόμη. Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται διεύρυνση των ανισοτήτων σε επίπεδο ευρωπαϊκών περιφερειών. Ως εκ τούτου οι ευρωπαϊκές πολιτικές έχουν ως πεδίο εφαρμογής τις Περιφέρειες, σε πολλές όμως περιπτώσεις, οι πολιτικές αυτές δε συμβαδίζουν ούτε σε επίπεδο προτεραιοτήτων με εκείνες των Κρατών – Μελών.

Κι είναι πραγματικά άδικο για την Ευρώπη που πρωταγωνίστησε στη συγκρότηση μιας παιδαγωγικής αντίληψης που επικεντρώθηκε στο σεβασμό της προσωπικότητας του μαθητή, στη διαμόρφωση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών να υποχωρεί άτακτα και να παραδίδεται σε πρακτικές που έρχονται να οδηγήσουν τον άνθρωπο του 21ου αι. σε χωρίς όρους οπισθοχώρηση. Η ποικιλία των εκπαιδευτικών της μοντέλων και παραδόσεων μπορούσε να τροφοδοτήσει νέες σύγχρονες αντιλήψεις ικανές να δώσουν ουσιαστικές λύσεις στην κοινωνία, στην πολιτεία, στην οικονομία, στην επιστήμη με επίκεντρο τον άνθρωπο και την αξιοπρέπεια του, την ευημερία του, επενδύοντας στην αειφόρο και με σεβασμό στο περιβάλλον ανάπτυξη.

Όσον αφορά τη χώρα μας, παραμένει δέσμια των αδυναμιών της. Χωρίς προγραμματισμό και στόχευση και κυρίως χωρίς συνέχεια. Πολιτικές επί πολιτικών, μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων, έχουν οδηγήσει σε πλήρη απορρύθμιση και αποπροσανατολισμό.

Σήμερα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες έχουμε χρέος να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας. Να κοιτάξουμε μπροστά και να αντλήσουμε διδάγματα από τους μεγάλους παιδαγωγούς που ευτύχησε να αναθρέψει ο τόπος μας: Δελμούζος, Γληνός, Κουντουράς, Παπανούτσος και τόσοι άλλοι μπορούν να τροφοδοτήσουν με ασφάλεια, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα λαμβάνει υπόψη του τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες μας για το μέλλον. Αξιοποιώντας την κοινωνική επένδυση και την εμπιστοσύνη που η ελληνική οικογένεια δείχνει, ακόμη και σήμερα, στην εκπαίδευση. Ας ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις και τις αδυναμίες μας για να δώσουμε ελπίδα και λύσεις στους νέους μας.

Η επένδυση στη γνώση και η σωστή αξιοποίηση των πόρων της, η πολιτική προτεραιότητας στην εκπαίδευση και στην έρευνα μπορεί να εγγυηθεί την έξοδο μας από την κρίση. Όχι μόνο την οικονομική. Αλλά κυρίως την ηθική, κοινωνική, πολιτική της οποίας και συνέπεια είναι το σημερινό αδιέξοδο.

Κλείνοντας ας επισημάνουμε πως η επένδυση στη γνώση και η εμπιστοσύνη σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, προϊόν διαλόγου, τέτοιου που να αντιστοιχεί στις ανάγκες των ανθρώπων και των κοινωνιών και όχι μόνο των εταιρειών, μπορεί να δώσει την ισορροπία και την ασφάλεια, την προοπτική ισόρροπης και δημοκρατικής ανάπτυξης στον πλανήτη.

Ας μην υποχωρούμε από αυτό το στόχο.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Σε μια εποχή υψηλών απαιτήσεων,

• εργαλειοποιούμε τα εφόδια
• ιδιωτικοποιούμε την ευθύνη
• περιορίζουμε τη δυνατότητα ανάλυσης, κατανόησης των προβλημάτων και του μεγέθους τους
• επενδύουμε μονοσήμαντα στην οικονομία και όχι στη γνώση, στα κέρδη και όχι στον άνθρωπο από την ΠΑΙΔΕΙΑ,
• υποχωρήσαμε στην εκπαίδευση
• οπισθοχωρήσαμε στην κατάρτιση
• εκπέσαμε στις δεξιότητες

Από τα Άτομα με:
Ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας
Συμβιβαστήκαμε στην Πιστοποίηση των προσόντων
Επικεντρωθήκαμε στις Δεξιότητες

Από την Κοινωνία:
Των υπεύθυνων πολιτών
Εκπέσαμε στη συνύπαρξη ιδιωτών

• με ελάχιστες αφορμές  συνοχής μια που η συνοχή μετατρέπεται σε ευκαιρία και όχι σε θεσμική συλλογική ευθύνη

Από τους επαγγελματίες
Μετακινηθήκαμε στους εργαζόμενους
Εκπέσαμε στους ημιαπασχολούμενους
συμβιβαστήκαμε στους απασχολήσιμους
Τελικός στόχος η αξιοποίηση της ΑΝΕΡΓΙΑΣ ως μέσο πολιτικού και κοινωνικού εκβιασμού, απαξίωσης του ανθρώπου.
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί επανέρχονται λογικές απαράδεκτες, τακτικές τόσο συντηρητικές.
Αυτά γιατί...
Όλα είναι ζήτημα ΠΑΙΔΕΙΑΣ!!!

Ο Μανόλης Αλέξάκης είναι εκπαιδευτικός - συγγραφέας

ΠΗΓΗ: TVXS