Φαίνεται ότι η θάνατος του Φιντέλ Κάστρο θα μας αποκαλύψει το πραγματικό πρόσωπο αρκετών ακόμη πολιτικών, δημοσιογράφων αλλά και κομμάτων στο επόμενο διάστημα.
Με ένα Tweet που αφήνει πολλά ερωτηματικά για τις θέσεις του κόμματός του απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών απάντησε π.χ ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις εκδηλώσεις τιμής για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.
«Αναρωτιέμαι πώς στ’αλήθεια οι Αριστεροί μπορούν να θεωρούν Χούντα ένα στρατιωτικό καθεστώς 7 ετών, αλλά Δημοκρατία μία χώρα χωρίς Εκλογές;» αναρωτήθηκε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Η λογική πίσω από το tweet είναι απλή και ξάστερη: αφού η Κούβα δεν έχει δημοκρατία, όσοι υποστηρίζετε το έργο του Φιντέλ Κάστρο δεν μπορείτε να θεωρείτε χούντα την επταετή δικτατορία της Ελλάδας. Προσοχή αυτό που τίθεται υπό αμφισβήτηση δεν είναι αν δικαιούμαστε, υπό αυτή τη συνθήκη, να ασκούμε κριτική στη χούντα (το οποίο θα ήταν ένα «λογικό» δεξιό επιχείρημα) αλλά αν ήταν πραγματικά χούντα.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που ο εκλεκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη δεύτερη σημαντικότερη θέση της ΝΔ επιχειρεί να υπερασπιστεί τη δικτατορία.
Χαρακτηριστική ήταν στο παρελθόν η άρνησή του να αποδεχθεί ότι υπήρχαν θύματα στο πολυτεχνείο– μια από τις πολλές απόψεις με τις οποίες ταυτίζεται με τη Χρυσή Αυγή.
Σε ότι αφορά την Κούβα έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι μια χώρα που βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγο του εμπορικού αποκλεισμού των ΗΠΑ (που συνδυάζονταν με στρατιωτικές επεμβάσεις ή απειλές επεμβάσεων, απόπειρες δολοφονίας πολιτικών ηγετών και ενίσχυση αντικαθεστωτικών δυνάμεων) δεν μπορεί να κριθεί με τα δεδομένα της αστικής δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο εάν το όνειρό της επαναστατικής Κούβας (ασχέτως του αν το εκπλήρωσε) ήταν να ξεπεράσει αυτή την αστική δημοκρατία και να προσφέρει την εξουσία απευθείας στο λαό της.
Ακόμη και υπό αυτούς τους όρους όμως η Κούβα διαθέτει δημοκρατικούς θεσμούς.
Κύριο χαρακτηριστικό είναι οι συνελεύσεις της γειτονιάς οι οποίες αντιστοιχούν σε περίπου 500 – 1.000 κατοίκους. Κάθε τέτοια συνέλευση συζητά κυρίαρχα για όλα τα λαϊκά προβλήματα.
Η συνέλευση εκλέγει υποψηφίους που λειτουργούν ως αντιπρόσωποι της γειτονιάς στη Δημοτική Συνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας.
Επίσης σε κάθε 20 χιλιάδες κατοίκους αντιστοιχεί μια έδρα όπου εκλέγεται ένας βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης Λαϊκής Εξουσίας.
Εξαιρετική σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι νόμοι (και οι ποινικοί, βέβαια) ερμηνεύονται και εφαρμόζονται στην Κούβα από αιρετούς και ανακλητούς από το λαό δικαστές (νομικούς και λαϊκούς, ενόρκους όπως το λέμε στη χώρα μας) με βάση τη διαδικασία που ορίζουν οι νόμοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση για τα προτερήματα αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος στην Κούβα του πανεπιστημιακού Δημήτρη Καλτσώνη από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι το σύστημα της Κούβας αποτελεί πρότυπο προς μίμηση ακόμη και για τα δεδομένα μιας σοσιαλιστικής δημοκρατίας; Σε καμία περίπτωση.
Σε μια χώρα όμως που δεν σεβόμαστε δημοψηφίσματα και δεχόμαστε να μας τοποθετούν δοτούς πρωθυπουργούς σαν τον Λουκά Παπαδήμο με εντολή της Κομισιόν και της ΕΚΤ καλό θα είναι… να βγάζουμε καμιά φορά το σκασμό.
Άρης Χατζηστεφάνου
Με ένα Tweet που αφήνει πολλά ερωτηματικά για τις θέσεις του κόμματός του απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών απάντησε π.χ ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις εκδηλώσεις τιμής για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.
«Αναρωτιέμαι πώς στ’αλήθεια οι Αριστεροί μπορούν να θεωρούν Χούντα ένα στρατιωτικό καθεστώς 7 ετών, αλλά Δημοκρατία μία χώρα χωρίς Εκλογές;» αναρωτήθηκε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Η λογική πίσω από το tweet είναι απλή και ξάστερη: αφού η Κούβα δεν έχει δημοκρατία, όσοι υποστηρίζετε το έργο του Φιντέλ Κάστρο δεν μπορείτε να θεωρείτε χούντα την επταετή δικτατορία της Ελλάδας. Προσοχή αυτό που τίθεται υπό αμφισβήτηση δεν είναι αν δικαιούμαστε, υπό αυτή τη συνθήκη, να ασκούμε κριτική στη χούντα (το οποίο θα ήταν ένα «λογικό» δεξιό επιχείρημα) αλλά αν ήταν πραγματικά χούντα.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που ο εκλεκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη δεύτερη σημαντικότερη θέση της ΝΔ επιχειρεί να υπερασπιστεί τη δικτατορία.
Χαρακτηριστική ήταν στο παρελθόν η άρνησή του να αποδεχθεί ότι υπήρχαν θύματα στο πολυτεχνείο– μια από τις πολλές απόψεις με τις οποίες ταυτίζεται με τη Χρυσή Αυγή.
Σε ότι αφορά την Κούβα έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι μια χώρα που βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγο του εμπορικού αποκλεισμού των ΗΠΑ (που συνδυάζονταν με στρατιωτικές επεμβάσεις ή απειλές επεμβάσεων, απόπειρες δολοφονίας πολιτικών ηγετών και ενίσχυση αντικαθεστωτικών δυνάμεων) δεν μπορεί να κριθεί με τα δεδομένα της αστικής δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο εάν το όνειρό της επαναστατικής Κούβας (ασχέτως του αν το εκπλήρωσε) ήταν να ξεπεράσει αυτή την αστική δημοκρατία και να προσφέρει την εξουσία απευθείας στο λαό της.
Ακόμη και υπό αυτούς τους όρους όμως η Κούβα διαθέτει δημοκρατικούς θεσμούς.
Κύριο χαρακτηριστικό είναι οι συνελεύσεις της γειτονιάς οι οποίες αντιστοιχούν σε περίπου 500 – 1.000 κατοίκους. Κάθε τέτοια συνέλευση συζητά κυρίαρχα για όλα τα λαϊκά προβλήματα.
Η συνέλευση εκλέγει υποψηφίους που λειτουργούν ως αντιπρόσωποι της γειτονιάς στη Δημοτική Συνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας.
Επίσης σε κάθε 20 χιλιάδες κατοίκους αντιστοιχεί μια έδρα όπου εκλέγεται ένας βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης Λαϊκής Εξουσίας.
Εξαιρετική σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι νόμοι (και οι ποινικοί, βέβαια) ερμηνεύονται και εφαρμόζονται στην Κούβα από αιρετούς και ανακλητούς από το λαό δικαστές (νομικούς και λαϊκούς, ενόρκους όπως το λέμε στη χώρα μας) με βάση τη διαδικασία που ορίζουν οι νόμοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση για τα προτερήματα αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος στην Κούβα του πανεπιστημιακού Δημήτρη Καλτσώνη από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι το σύστημα της Κούβας αποτελεί πρότυπο προς μίμηση ακόμη και για τα δεδομένα μιας σοσιαλιστικής δημοκρατίας; Σε καμία περίπτωση.
Σε μια χώρα όμως που δεν σεβόμαστε δημοψηφίσματα και δεχόμαστε να μας τοποθετούν δοτούς πρωθυπουργούς σαν τον Λουκά Παπαδήμο με εντολή της Κομισιόν και της ΕΚΤ καλό θα είναι… να βγάζουμε καμιά φορά το σκασμό.
Άρης Χατζηστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου