Εδώ στου δρόμου τα μισά…

Έχοντας διανύσει το μισό έτος, αντιλαμβανόμαστε με σχετική ευκολία πως η φετινή χρονιά είναι η πληρέστερη των τελευταίων δεκαετιών.

Τους τελευταίους μήνες έχουμε ζήσει έναν καταιγισμό διεθνών εξελίξεων, τη στιγμή που η Ελλάδα, ως βαριά ασθενής, βρίσκεται σε κατάσταση «φυτού» και κρατιέται ζωντανή από έναν μηχανισμό (εγχώρια κυβέρνηση) τον οποίον χειρίζεται ένας εξωτερικός παράγοντας (Γερμανία μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης). Το ότι η Ελλάδα λόγω της ημιθανής της κατάστασης, βρίσκεται στο περιθώριο των εξελίξεων, μόνο καλό κι ανακουφιστικό δε μπορώ να το χαρακτηρίσω.

Από την άλλη όμως συμβαίνουν πιο κρίσιμα γεγονότα, τα οποία επηρεάζουν έντονα την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Η χρόνια νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προκαλέσει μία ξέφρενη αρρυθμία στις κοινωνικές υποδομές των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κι αυτό πλέον είναι εμφανές. Το Βέλγιο και η Γαλλία ξεσηκώθηκαν για μήνες ενάντια στα νέα εργασιακά μέτρα, τα οποία εφαρμόζονται στη χώρα μας τα τελευταία έξι χρόνια. Η Βρετανία αποφάσισε με δημοψήφισμα (και με τις ευλογίες της δικιάς της ακροδεξιάς) να φύγει από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Ισπανία κοντεύει να κλείσει ένα χρόνο ακυβερνησίας. Η Ιταλία τρέμει για την αναμενόμενη χρεοκοπία των τραπεζών της ενώ η Τουρκία μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς σε ισλαμικό κράτος.

Όλα τα παραπάνω είναι συνέπειες της επικρατούσας διεθνής αγοράς πάνω στο κράτος και στον πολίτη. Μέσα σε λίγα χρόνια, η Ευρώπη της ειρήνης, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, έπαψε να υπάρχει. Δεν μιλάμε πλέον για δημοκρατικό έλλειμμα αλλά για την πλήρης επικράτηση της ακροδεξιάς.

Η ακροδεξιά δυστυχώς καλπάζει. Αλλού τη συναντάμε καμουφλαρισμένη, όπως στην Γερμανία κι αλλού με μία θρασύτητα ειδικά στις χώρες-δορυφόρους της Γερμανίας, όπως η Τσεχία, η Σλοβακία, η Κροατία, η Αυστρία κ.α. Η ακροδεξιά εκτινάσσεται και στην Γαλλία, η οποία δε προλαβαίνει να μετράει τα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα που συμβαίνουν πλέον σε εβδομαδιαία βάση.

Είναι πλέον γεγονός πως η Ευρώπη διανύει μία άτυπη πολεμική περίοδο. Ο φόβος πλανάται πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Γι’ αυτό δεν την νιώθουμε πια σπίτι μας. Γι’ αυτό και η ίδια φοβάται να ακούσει την δημοκρατική έκφραση των λαών της. Γι’ αυτό και η υπόλοιπη χρονιά θα είναι το ίδιο ταραχώδης κι επικίνδυνη…

  aplotaria.gr