Πυρ ομαδόν κατά του Λάκη

Όσον αφορά το Σόιμπλε, δεν νομίζω πως σεβάστηκε ποτέ τη δική μας οικονομική αναπηρία. Αντίθετα, δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να μας εξευτελίσει, να μας ειρωνευτεί, να μας σατιρίσει, να μας ληστέψει και να υποτάξει τις κυβερνήσεις μας

.

Με εντυπωσίασε πραγματικά η σημερινή ευαισθησία των πολιτικών για τον Σόιμπλε. Των ΜΜΕ επίσης. Ήταν αλήθεια πολύ συγκινητική. Όσον αφορά το Λάκη Λαζόπουλο, στολίστηκε από τα ομαδικά πυρά της εντιμότατης δημοσιογραφίας μας και της ηθικότατης πολιτικής μας, με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα: φασίστας, ναζί, θαμώνας διαύλων διαπλοκής, ανελέητος, σαδιστής, αυλικός, απατεώνας κοκ.

Επί πλέον, ως ένας γελωτοποιός που χρησιμοποιεί την πολιτική σάτιρα για να πλουτίζει και που περνάει επικίνδυνα μηνύματα σε μία αποχαυνωμένη κοινωνία (άρα η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίστηκε με ανάλογα κοσμητικά, αφού το «αποχαυνωμένη» δεν την κολακεύει ιδιαίτερα). Η επίμαχη φράση του Λάκη πάντως, αυτή που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, ήταν η εξής: «Όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μία καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται και σε μία ιδέα» (πηγή).

Οι πρώτες μου σκέψεις, αφού διαπίστωσα το μέγεθος της δημόσιας κατακραυγής, ήταν πως ένας άνθρωπος με τόση μεγάλη ακροαματικότητα, όση ο Λάκης, είναι λογικό να μην έχει πολλούς φίλους. Ειδικά στους χώρους της δημοσιογραφίας και της πολιτικής που οι μαχαιριές πίσω από την πλάτη δεν είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο.

Όταν τώρα αυτός ο άνθρωπος κατηγορείται πως στήριξε επανειλημμένα το ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τις δημοφιλείς εκπομπές του, ενώ ο εμβολιασμένος σήμερα ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος με το χειρότερο εφιάλτη του, με όλες τις κοινωνικές ομάδες, ειδικά με τα ΜΜΕ, δεν μπορεί να περιμένει κάτι καλύτερο.

Αν και είμαι η τελευταία πάντως που θα έβρισκε έστω υποφερτές τις εκπομπές του Λάκη, αντιπαθώ ακόμη περισσότερο τη δημοσιογραφική και την πολιτική υποκρισία. Κυρίως όταν προέρχεται από ανθρώπους που χρησιμοποιούν σκόπιμα όποιο μέσον επικοινωνίας ή όποια δημοτικότητα διαθέτουν, για να προβληθούν οι ίδιοι και για να κερδίσουν χρήματα ή αναγνώστες.

Όσον αφορά τώρα το Σόιμπλε, δεν νομίζω πως σεβάστηκε ποτέ τη δική μας οικονομική αναπηρία. Αντίθετα, δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να μας εξευτελίσει, να μας ειρωνευτεί, να μας προσβάλλει, να μας σατιρίσει, να μας ληστέψει και να υποτάξει τις κυβερνήσεις μας. Όλες, τη μία μετά την άλλη, με τελευταίο θύμα του το ΣΥΡΙΖΑ και με επόμενο τη ΝΔ.

Είμαι σίγουρη επίσης πως δεν πρόκειται να διστάσει να μας πάρει ότι έχουμε και δεν έχουμε, πετώντας μας στη συνέχεια στον κάλαθο των αχρήστων, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα. Άλλωστε το απέδειξε κακοποιώντας τους ίδιους τους συμπατριώτες του, τους Ανατολικογερμανούς. Τους λήστεψε με τον πιο στυγνό και αιμοβόρο τρόπο, όταν ήταν ο υπεύθυνος του δικού τους ΤΑΙΠΕΔ. Νομίζω πως για αυτό τον πυροβόλησε ένα από τα θύματα του, αν και μπορεί να κάνω λάθος.

Εάν θα χαρακτήριζα λοιπόν κάποιον φασίστα, ναζί, σαδιστή ή ανελέητο, πράγμα που φυσικά δεν κάνω, μάλλον τον Σόιμπλε θα επέλεγα παρά το Λάκη. Έναν άνθρωπο που ο ίδιος δεν διατάζει να χρησιμοποιήσει την αναπηρία του για να επιβάλλεται στους άλλους και για να σκύβουν όλοι δουλικά μπροστά του.

Εδώ θα με αντίκρουε κανείς, λέγοντας μου ότι είναι πολύ σωστό που εμείς δείχνουμε μία τέτοια ανωτερότητα! Που υπερασπιζόμαστε με τέτοια θέρμη το δυνάστη μας, το Σόιμπλε και που καταδικάζουμε το σάτυρο, το Λάκη, για την απρέπεια του (αν και τη μεταφράσαμε όπως μας βόλευε).

Θα του απαντούσα τότε πως θα είχε δίκιο, εάν δείχναμε την ίδια ευαισθησία στα θέματα που αφορούν εμάς. Στα δικά μας παιδιά που αναγκάζονται να αναζητήσουν νέες πατρίδες επειδή τους το επιβάλλει ο Σόιμπλε. Στους δικούς μας ανθρώπους που λιμοκτονούν, που εξαθλιώνονται και που εξευτελίζονται καθημερινά, από τις συνθήκες που τους επέβαλλε ο Σόιμπλε. Ένας άνθρωπος που αρνείται πεισματικά ακόμη και να συζητήσει το θέμα των αποζημιώσεων που μας χρωστάει η πατρίδα του, από την εποχή που οι ναζί πρόγονοι του κατάκλεψαν, κατέκαψαν, αιματοκύλισαν και λήστεψαν την Ελλάδα.

Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια και να είμαι υπερβολική. Όμως, πραγματικά δεν αντέχω αυτήν την υποκριτική ανωτερότητα, χωρίς να έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ το Λάκη. Άλλωστε δεν έχει καμία ανάγκη από την υπεράσπιση μου. Ξέρει πολύ καλύτερα από τον καθένα πως είναι λογικό να δέχεται επιθέσεις ζήλειας.

Όσον αφορά τον ελληνικό λαό, καταλαβαίνει επίσης τι συμβαίνει και δεν επηρεάζεται από κανέναν τόσο εύκολα, όσο νομίζουν κάποιοι. Ακόμη καλύτερα, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει, ποιόν να εκτιμάει και ποιόν όχι, καθώς επίσης πόσο και τι πρέπει να περιμένει, πριν καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα. Κακώς τον υποτιμούν λοιπόν όλοι όσοι το κάνουν. Εάν πρέπει να καταδικάσει το Λάκη θα το κάνει. Εάν πάλι όχι, κανένας δεν θα του αλλάξει τη γνώμη. Η δική μου άποψη πάντως είναι ότι πραγματικά ξέφυγε ο Λάκης, ντροπή του λοιπόν, αλλά πολύ μεγαλύτερη η ντροπή του Σόιμπλε. Αν και δεν πρόκειται ποτέ να νοιώσει κάτι τέτοιο.

  Serena Nomikou

Analyst