Με απογοητεύετε σύντροφοι του ΚΚΕ

Γράφει ένας άνεργος νεολαίος

«Θα συμμαχήσουμε ακόμα και με το διάβολο, για να σώσουμε ό, τι πρέπει» είχε πει ο Λένιν και συμπλήρωνε: «Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, μόνο εντείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις και χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά, με την πιο μεγάλη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και επιδεξιότητα κάθε, έστω και την ελάχιστη, "ρωγμή" ανάμεσά στους εχθρούς... όπως και κάθε, έστω και την ελάχιστη, δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό».

Ο Λένιν φυσικά εννοούσε ότι η περιχαράκωση ενός κομμουνιστικού κόμματος στην «ιδεολογική καθαρότητα» μόνο ζημιά κάνει στην υπόθεση της κομμουνιστικής προοπτικής και σε καμιά περίπτωση δεν εννοούσε συμμαχίες με αντιδραστικές δυνάμεις για να ξεπεράσει κλυδωνισμούς το καπιταλιστικό σύστημα.

Από αυτή την άποψη έχει δίκιο η Α. Παπαρήγα που αν και χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρόνια έκανε κριτική στην στάση του Σύριζα (στον οποίο συμμετείχε τότε το ΚΚΕ) να συμμετάσχει στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.

Εγραφε σε κείμενο της η πρώην γ.γ του ΚΚΕ που δημοσιεύτηκε «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (Νο2, 2013): «Το Κόμμα μας από τη φύση των δύο αυτών κυβερνήσεων -που ήταν μεταβατικές ως τις επόμενες εκλογές- δεν υποχρεώθηκε σε επιζήμιες υποχωρήσεις αν και ένα μέρος του λαού -καθοδηγημένο από τη σοσιαλδημοκρατία- απέδωσε στο κόμμα πολιτική ανίερης συμμαχίας. Είχαμε ζημιά σε ψήφους, το κυριότερο όμως δεν ήταν αυτό το γεγονός, όσο το ότι αναπτύχθηκε (σε μια περίοδο που ο οπορτουνισμός είχε σηκώσει κεφάλι μέσα στο κόμμα) η αντίληψη ότι δεν είναι θέμα αρχής η συμμετοχή του κόμματος σε μια αστική κυβέρνηση.

Ακόμα όμως χειρότερο ήταν η διάδοση της αντίληψης ότι σε κάποια πολύ κορυφαία στιγμή, που το αστικό πολιτικό σύστημα συναντά εμπόδια, το ΚΚΕ πρέπει να παραμερίσει τη στρατηγική του και να στηρίξει το σχηματισμό κυβέρνησης στη λογική του λεγόμενου μίνιμουμ προγράμματος, που στην πραγματικότητα σε όλες τις περιπτώσεις δεν προκαλεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, αντίθετα του παρέχει τη δυνατότητα να ανασυντάξει τις δυνάμεις του».

Σήμερα, όμως, είναι δυνατόν να μεταφέρονται αυτές οι αντιλήψεις όσον αφορά την στήριξη –έστω με ψήφο ανοχής- σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Σύριζα; Ο Γλέζος είναι ίδιος με τον Πλεύρη; Οι πολιτικές αντιλήψεις του Λαφαζάνη ταυτίζονται με του Βορίδη; Η πολιτική διαδρομή της Βαλαβάνη έχει καμιά σχέση μ αυτή του Γεωργιάδη; Οι πολιτικές διακηρύξεις του Σύριζα δεν απέχουν έτη φωτός απ’ αυτές της Ν.Δ και των άλλων αστικών κομμάτων;

Με απογοητεύετε σύντροφοι του ΚΚΕ

Ενας άνεργος νεολαίος

tsak-giorgis.blogspot.gr