Πιόνι του Σαμαρά ο Βενιζέλος...

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Απολαυστικός ήταν ο εξευτελισμός της Βουλής την Πέμπτη. Όχι ότι είχαμε κάποια αμφιβολία ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα έσωζε τον Βαγγέλη Βενιζέλο από τον πολιτικό διασυρμό της παραπομπής του σε προανακριτική επιτροπή, όπως και έγινε. Δεν μπορούμε όμως να μην εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για την απίστευτη εφευρετικότητα του Σαμαρά και της ΝΔ να εξασφαλίσουν με διαδικαστικά κόλπα τη σωτηρία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι απίθανο το πόσους τρόπους βρήκαν να καταργήσουν ουσιαστικά τη μυστικότητα της ψηφοφορίας, ώστε να μην επιτρέψουν σε θερμοκέφαλους δεξιούς βουλευτές της ΝΔ να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής Βενιζέλου. Πέτυχαν άνετα το στόχο τους.

Αποθέωση της «ελεύθερης βούλησης» των αντιπροσώπων του λαού. Πρώτος ο Βενιζέλος αποφάσισε …«ομόφωνα» να μην αφήσει τους...

βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ούτε καν να πλησιάσουν άλλη κάλπη εκτός από την κυβερνητική! Ήταν βέβαιος ότι αν τους το επέτρεπε, δεν θα ήταν ούτε ένας ούτε δύο οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα ψήφιζαν …υπέρ της παραπομπής του αρχηγού τους! Η ΝΔ έκανε εν μέρει το ίδιο – 38 βουλευτές της, συμπεριλαμβανομένου του Σαμαρά και σχεδόν όλων των υπουργών, ψήφισαν επιδεικτικά μόνο στην κάλπη της κυβερνητικής πρότασης. Μάλιστα, ο Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος θεμελίωσε και θεωρητικά την απέχθεια του προς την υποχρεωτική ψηφοφορία με ξεκαρδιστικό τρόπο: « Εκείνοι οι οποίοι φαντάζονται ότι μπορούν να εξοπλίσουν της υπηρεσίες της Βουλής με αρχαίους Σκύθες, οι οποίοι θα μεταφέρουν τους βουλευτές υποχρεωτικά στην κάλπη, μάλλον δεν έχουν σχέση με τη δημοκρατία!» δήλωσε αγέρωχα , έτοιμος να εκφωνήσει εκ νέου το θρυλικό « Ή ταν ή επί τας» αν κάποιος προσπαθούσε να τον οδηγήσει στην κάλπη! Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μη νομίζουν η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και οι αναρχικοί ότι μόνο αυτοί απεχθάνονται τις διαδικασίες του αστικού κοινοβουλίου! Έχει η Δεξιά κάτι Λυκουρέντζους που σου παγώνουν το αίμα!

Αυτή καθαυτή η λίστα Λαγκάρντ είναι μια ασήμαντη υπόθεση ρουτίνας. Η συζήτηση γύρω από αυτήν όμως είχε πολιτικές επιπτώσεις. Πρώτα πρώτα, αποκάλυψε ότι ο Παπακωνσταντίνου, ο Διώτης, ο Βενιζέλος έκαναν ό,τι γούσταραν με τα αντίγραφα που είχαν στην κατοχή τους. Τα κρατούσαν για πάρτη τους για να τα αξιοποιήσουν πολιτικά, έβγαζαν όσα αντίγραφα ήθελαν και τα μοίραζαν όπου ήθελαν, έλεγαν ασύστολα ψέματα όταν κατέθεταν ενώπιον επιτροπών της Βουλής και πάει λέγοντας. Όλοι προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν τη λίστα για να προσποριστούν προσωπικό πολιτικό όφελος με αδίστακτο τρόπο, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τα περί φοροδιαφυγής. «δημόσιου καθήκοντος» και όλες αυτές τις ανοησίες που οι αστοί έχουν για λαϊκή κατανάλωση των αφελών. Δεύτερον, το πάθος με το οποίο οι νεοδημοκράτες βουλευτές ψήφισαν υπέρ της μη παραπομπής του Βενιζέλου δείχνει την αλληλοδιαπλοκή των συμφερόντων των δύο κομμάτων εξουσίας και την ανυπαρξία διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα τους. Εύστοχα ειπώθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι πλέον πιόνι στα χέρια του Σαμαρά, τυφλό όργανο του. Αυτό συνέβαινε από τότε που ανέλαβε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά τώρα ακόμη περισσότερο.

Τρίτον, αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η επιμονή του στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ του απέφερε πολιτικά κέρδη. Έστειλε τον Παπακωνσταντίνου στην εξεταστική επιτροπή, έφθειρε πολύ τον Βενιζέλο παρά τις μεγαλόστομες μπουρδολογίες του που ικανοποίησαν μόνο τον ίδιο, προκάλεσε ζημιά στην κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ εμφανίζοντας την ακόμη πιο ανοιχτά ως κυβέρνηση συνεργαζόμενων απατεώνων. Παράλληλα όμως ενίσχυσε τη συνοχή αυτής της συγκυβέρνησης και την καθυπόταξη του Βενιζέλου και του Κουβέλη στον Σαμαρά, δίνοντας στους δύο πρώτους να καταλάβουν ότι «μαύρο φίδι που τους έφαγε» αν τολμήσουν να κινηθούν εκτός του προστατευτικού κλοιού της Δεξιάς – μέχρι και η φυλακή τους περιμένει! Αν κάποιοι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχαν την αυταπάτη πάντως ότι μέσω της λίστας Λαγκάρντ θα προκαλούσαν ρήξη μεταξύ των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας και θα κατόρθωναν να ωθήσουν νεοδημοκράτες βουλευτές να ψηφίσουν έτσι ώστε να παραπεμφθεί ο Βενιζέλος και να πέσει αυτομάτως ως συνέπεια αυτού η κυβέρνηση, αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ βαθιά νυχτωμένοι. Η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ αποκλείεται να πέσει με κοινοβουλευτικά παιχνίδια, να πέσει δηλαδή από μόνη της. Μόνο ανελέητα σκληροί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες χωρίς σταματημό, χωρίς ανάπαυλα, όλο και πιο δυναμικοί και επίμονοι, με απεργίες πολλών κλάδων μεγάλης διάρκειας ενδέχεται να πετύχουν ριζικές αλλαγές στους συσχετισμούς δυνάμεων και στη συνείδηση ευρύτατων λαϊκών μαζών ώστε αυτό να αποτυπωθεί και στο αποτέλεσμα βουλευτικών εκλογών. Η έλλειψη τέτοιου κλίματος σήμερα ευνοεί μόνο την κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου,Κουβέλη.

Δημοσιεύθηκε στο ¨Πριν¨ την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013