Παραμύθι χωρίς τέλος

Ένα παραμύθι χωρίς τέλος μας διηγείται η κυβέρνηση. Με καλούς και κακούς. Όπου οι κακοί είναι οι "συνήθως ύποπτοι". Και οι καλοί είναι οι μονίμως στο απυρόβλητο ευρισκόμενοι. Για τη διατήρηση του ενδιαφέροντος στην αφήγηση, η κυβέρνηση συχνά αλλάζει τους κακούς και τοποθετεί νέους στο ρόλο τους.

Στην αρχή, στον πρόλογο του παραμυθιού, κακοί ήταν οι μεταφορείς. Από αυτούς κινδύνευε όλη η κοινωνία. Μετά κακοί έγιναν οι "Δεν Πληρώνω". Από αυτούς κινδύνευε εκτός από την Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη. Αυτά μας έλεγε η κυβέρνηση. Τέτοια δυναμική είχαν αυτοί που δεν πλήρωναν τα διόδια στους δρόμους που χάρισε η κυβέρνηση στους πολλούς Μπόμπολες της Ελλάδας.

Όταν η κυβέρνηση θεώρησε ότι το παραμύθι με τους "Δεν Πληρώνω" έπαψε να παρουσιάζει ενδιαφέρον, τους αντικατέστησε με τα "ρετιρέ" των ΔΕΚΟ. Αυτούς με τους γιατρούς του ΕΣΥ, μετά με το Νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι να απορεί κανείς με τα τόσα κακοποιά στοιχεία που υπάρχουν στην ελληνική κοιωνία. Πάλι καλά που επιζήσαμε μέχρι σήμερα να λες.

Το παραμύθι συνεχίστηκε με νέο κεφάλαιο, τους καταληψίες δημόσιων κτιρίων. Αυτούς τους παρουσίασε σαν τρομοκράτες. Γιατί εκτός από τα μαθήματα που έκαναν σε μικρά παιδιά και μετανάστες, είχαν μέσα στα κτίρια μπουκάλια και κράνη μοτοσικλέτας! Ουδέν τρομοκρατικότερον. 

Όταν συνέλαβαν τους αδίστακτους "τρομοκράτες" των εγκαταλειμμένων δημόσιων κτιρίων, το ρόλο τους στο παραμύθι της κυβέρνησης ανέλαβαν οι εργαζόμενοι του μετρό. Οι οποίοι με την απεργία τους έφεραν σε μεγάλο κίνδυνο τη Δημόσια Υγεία. Ο κίνδυνος ήταν ο ίδιος όπως σε μια θεομηνία. Γιατί το Σύνταγμα επιτρέπει την επιστράτευση των εργαζομένων μόνον όταν κινδυνεύει η Δημόσια Υγεία ή έχει ενσκήψει θεομηνία. Αφού λοιπόν κανείς δικαστής ή συνταγματολόγος - μα τι λέω, συνταγματολόγος είναι και ο Ευάγγελος Λαγκάρντ Βενιζέλος - δεν κατήγγειλε την κυβέρνηση, συμπεραίνω ότι ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις του Συντάγματος για την επιστράτευση των απεργών.

Είναι πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση θα εφευρίσκει συνεχώς νέους ήρωες - στόχους και θα τους παραδίδει στη χλεύη και την οργή του απλού κόσμου που υποβάλλεται αδιαμαρτύρητα σε θυσίες. Διότι πάντοτε για το πρόβλημά σου φταίει κάποιος που είναι ουσιαστικά στην ίδια θέση με σένα. Αυτό σου λέει η κυβέρνηση. Δεν σου λέει όμως, παρ' ότι εσύ το γνωρίζεις, ότι στην πραγματικότητα φταίνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ, αυτοί που επί δεκαετίες λυμαίνονται το Δημόσιο πλούτο. Αυτοί που δεν πλήρωσαν ποτέ φόρους. Αυτοί που κυβερνούν και είναι οι απ' ευθείας απόγονοι των δοσίλογων και των χιτών της κατοχής.

Αυτό το παραμύθι δεν θα τελειώσει ποτέ. Εκτός και αν τελειώσουν οι "κακοί" και τότε ξεσηκωθούμε όλοι μαζί για να τους πούμε το δικό μας "παραμύθι", που θα έχει μόνον κακούς...