ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πραγματική Δημοκρατία

Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η δημοκρατία «μας» και τα κροκοδείλια δάκρυα

 

Σε μια άνευ προηγουμένου διαδικασία κατεπείγοντος, περνάνε σήμερα από τη Βουλή οι 7 (επτά!) Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου τις οποίες εξέδωσε η κυβέρνηση από το Νοέμβρη και μετά. Με αυτές ρυθμίζονται στα γρήγορα οι "εκκρεμότητες": απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες που βαφτίστηκαν "διαθεσιμότητα" χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, τοποθετούνται επίτροποι στα Υπουργεία και τους Δήμους, θεσμοθετούνται οι αυτόματες απολύσεις και οι αυτόματες αυξήσεις φόρων για κάθε μήνα που δεν "πιάνουμε τους στόχους του προϋπολογισμού", καταργείται το άρθρο 16 του Συντάγματος με τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών κολλεγίων, ξεπουλιέται σε κομμάτια ο ΟΣΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και μερικά ακόμη φιλέτα, γίνονται χαριστικές ρυθμίσεις για κολλητούς (βλέπε: καναλάρχες και λοιπούς συγγενείς) –λεπτομέρειες δηλαδή!

Κι αυτά είναι μερικά μόνο από τα "έκτακτα" μέτρα που η κυβέρνηση ρύθμισε τους τελευταίους μήνες με κατεπείγουσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς να χρειαστεί να καταπιαστεί με "περιττές λεπτομέρειες", όπως η εισαγωγή τέτοιων ζητημάτων στη Βουλή! Δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, μια κυβέρνηση η οποία λίγους μόλις μήνες μετά το σχηματισμό της, στηρίζει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία σε διαγραμμένους βουλευτές ή υποψήφιους υπόδικους, και κυβερνά μόνο με τη δύναμη του φόβου και της καταστολής, τη στήριξη των καναλαρχών και την ατζέντα της Χρυσής Αυγής.

Ας πάψει λοιπόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη δημοκρατία "μας" που απειλείται. Γιατί ακόμη και αυτήν την δημοκρατία "τους", όπως την έχουν ορίσει στους δικούς τους νόμους και κανονισμούς, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, είναι η ίδια η κυβέρνησή τους που την ποδοπατά όταν δεν είναι σίγουρη για τα κουκιά.

Όχι, κύριε Κεδίκογλου και οι συν αυτώ, δεν αγωνιζόμαστε για την (δ)ένδεια δημοκρατία σας ούτε θα κλάψουμε μαζί σας. Αγωνιζόμαστε για την πραγματική δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας, αυτά που κατακτήθηκαν με αίμα ενάντια στους δικούς σας πολιτικούς προγόνους. Αυτά ακριβώς που στοιχειώνουν τους εφιάλτες σας, αυτά που προσπαθείτε να εξαφανίσετε με προβοκάτσιες, σφαίρες, εμπρηστικές ενέργειες και υποκριτικές οιμωγές.  Αυτά που κινδυνεύουν από τη δική σας "σιδηρά δημοκρατία", την κοινοβουλευτική χούντα που έχετε εγκαθιδρύσει. Αυτά που αναπνέουν στους κοινωνικούς αγώνες, στις λαϊκές συνελεύσεις, στις πλατείες, στην αμεσοδημοκρατία των εργαζομένων, στη δύναμη των από κάτω.

Έχετε δίκιο που τα φοβάστε. Γιατί αυτά τα δικαιώματα, αυτοί οι αγώνες, αυτός ο εργαζόμενος λαός που τώρα προσπαθείτε να τρομοκρατήσετε, είναι αυτός που θα γράψει τον επίλογο και θα σας νικήσει!

-----------------------------------------

Σε αντίθεση με την καθεστωτική αριστερά (στην οποία αναφερθήκαμε τις προηγούμενες ημέρες), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδειξε από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυα στην εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στη Villa Amalias και στη σύλληψη των υπαίτιων για τη δημιουργία μιας ακόμη εστίας "ανομίας" στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό μάλιστα, εκτός από τα γρήγορα αντανακλαστικά που επέδειξε με την έκδοση σχετικήςανακοίνωσης, το φανέρωσε και στην πράξη με την παρουσία της στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες. Καλά μέχρι εδώ! Είναι η στιγμή όμως που αρχίζουν τα περίεργα...

Μπορεί μεν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να έσωσε τα προσχήματα με την ανακοίνωση στην οποία παραπέμπουμε στην προηγούμενη παράγραφο, είναι όμως γεγονός ότι δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια κομμουνιστικής κριτικής στα αντικειμενικά πολιτικά αδιέξοδα του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου ή στα όρια τέτοιων εγχειρημάτων (εστίες αυτοδιαχείρισης και νησίδες "ελευθερίας" σε καπιταλιστικό περιβάλλον). Ίσως η απουσία της έγκειται στα πλαίσια της απόφασης της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις 7/12/2012, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: 

"Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει ήδη και θα δώσει πιο συστηματικά αυτήν την μάχη για την πολιτική κατεύθυνση του κινήματος και της αριστεράς, χωρίς καμία περιχαράκωση, με τρόπο ενωτικό και με κριτήριο το συνολικό δυνάμωμα του κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης." 

Και πάλι όμως, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί κάποιος πως η απουσία της προαναφερθείσας κριτικής μπροστά στις ναζιστικές εμπνεύσεις Δένδια και στην εκκωφαντική σιωπή (αν όχι καταδίκη) από τη μεριά της καθεστωτικής αριστεράς, είναι ήσσονος σημασίας. Δεκτό!

Στην σημερινή ανακοίνωση ωστόσο, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...Να θυμίσουμε ότι ο όρος "Πραγματική Δημοκρατία" έχει τις ρίζες του στις ισπανικές πλατείες, στην Πουέρτα δελ Σολ. Το κίνημα των Ισπανών Αγανακτισμένων ήταν ο προπομπός της εμφάνισης του "κινήματος των πλατειών" στη χώρα μας, με τη διαφοροποίηση ότι στην αντίστοιχη ψηφοφορία που είχε πραγματοποιηθεί η πρόταση για "Πραγματική Δημοκρατία" απερρίφθη, για να υπερισχύσει (η σαφώς πιο προωθημένη) πρόταση για "Άμεση Δημοκρατία". 

Να θυμίσουμε επίσης, τη ρητή άρνηση του κινήματος των πλατειών να συνδεθεί με το εργατικό κίνημα ή την απαίτηση στην πλατεία να μην υπάρχουν κομματικές σημαίες ή έντυπα, κάτι που οδήγησε συλλογικότητες της αριστεράς να "αφήνουν τις κομματικές ταυτότητες στα γραφεία" για να γίνουν μέρος του...κινήματος (ΚΟΕ). Κι όλα αυτά, τη στιγμή που στην ίδια πλατεία βολεύονταν μια χαρά και οι φασίστες έστω κι αν υπήρχε χωροταξικός διαχωρισμός (πάνω και κάτω πλατεία).

Θα μπορούσε η αστοχία στην συγκεκριμένη ανακοίνωση να  αποδοθεί σε αβλεψία. Δεν είναι η πρώτη φορά όμως που ο συγκεκριμένος όρος εμφανίζεται σε ανακοίνωση του αντικαπιταλιστικού χώρου. Η "Πραγματική Δημοκρατία" έχει κάνει την εμφάνισή της σε ανακοίνωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων ενόψει της γενικής απεργίας στις 18/10/2012. Επομένως, μάλλον δεν πρόκειται για αβλεψία...

Προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: 

Ο δρόμος για "την αποφυγή της μνημονιακής καταστροφής και την επιβίωση του λαού, που ταυτόχρονα ανιχνεύει μια σύγχρονη επαναστατική γραμμή για την ανατροπή του καπιταλισμού, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας" περνάει μέσα από την "Πραγματική Δημοκρατία"; Ή αλλιώς: Όλες οι γραμμές στο μπλέντερ για να βγει ο αντικαπιταλιστικός κιμάς;