Αν…(οι αριστεροί πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Αριστερά έρχεται, αν έρθει, για να αντιμετωπίσει μια καταστροφή !!!)

Αν θέλει μια χώρα να μείνει στο ευρώ, πρέπει να είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να βγει απ’ το ευρώ.

Αν στην Ελλάδα υπήρχε εθνική στρατηγική (κατά τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις των κομμάτων που εκφράζουν τις τάξεις) το θέμα του ευρώ δεν θα ήταν ταμπού ή έρμαιο προπαγάνδας, αλλά εργαλείο ή μάλλον όπλο διαπραγμάτευσης -εν μέσω κρίσης- και στη συνέχεια ανάπτυξης, είτε μένοντας (με τους δικούς μας όρους), είτε βγαίνοντας (με τους δικούς μας όρους) από την ευρωζώνη.

Κατά τούτο, ακόμα και για τη συντηρητική κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου, αν δεν ήταν μια ακροδεξιά - νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ανδρεικέλων, η εναλλακτική πολιτική ως προς το ευρώ θα έπρεπε να… είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Ο Στάθης στον eniko

Αντιθέτως

με έναν σπαρακτικά τραγικό τρόπο (για τη χώρα) τα ανδρείκελα της Τρόικας έχουν αιχμαλωτίσει την Ελλάδα (που για αυτό λεηλατείται) σε μια πολιτική που, με πρόσχημα την αποφυγή της εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ, την οδηγεί ακριβώς εκεί. Σε μια έξοδο καταστροφική, άνευ όρων ή μάλλον με τουςόρους άλλων - θα πρόκειται για ήττα στρατιωτικού τύπου, με κοινωνική καταστροφή ανάλογη της Μικρασιατικής.

Για την αξιωματική αντιπολίτευση συνεπώς και για την Αριστερά ενγένει, η υποχρέωση απέναντι στον λαό να έχει εναλλακτική λύση ως προς το ευρώ είναι θέμα ζωής ή θανάτου για την Ελλάδα. Δεν

μπορεί η Αριστερά να πορεύεται με την παραδοχή ότι το θέμα αυτό είναιταμπού, υποτασσόμενη και όχι υπερβαίνοντας την κυβερνητικήπροπαγάνδα. Μάλιστα, ο προβληματισμός αυτός πρέπει να ’ναι δημόσιος, εν γνώσει του λαού, χωρίς να φοβάται η Αριστερά τις κατηγορίες για πολυγλωσσίαπου στην πραγματικότητα την εγκλωβίζουν στον κυβερνητικό μονόδρομο και την ενιαία σκέψη.

Τα νέα από τη Δύση γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο σκοτεινά. «Σε οριακή κατάσταση η Ελλάδα». «Η Ελλάδα σε τραγική κατάσταση». «Δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί το χρέος». «Ο συνεχής δανεισμός οδηγεί σε κατάρρευση την ελληνική κοινωνία». «Το ελληνικό μνημόνιο είναι το χειρότερο στην ιστορία του ΔΝΤ».

Η συνισταμένη των απόψεων που διατυπώνονται τον τελευταίο καιρό στον δυτικό Τύπο από διακεκριμένους αναλυτές κατατείνει στο ότι η σχέσηΕυρώπης - Ελλάδας γίνεται «όλο και πιο τοξική» με τους Ευρωπαίους πολίτες να «δυσανασχετούν όλο και πιο πολύ» με τους «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» Ελληνες, με «ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τράπεζες» να «ληστεύουν την Ελλάδα όλο και πιο ξεδιάντροπα» και με τους «Ελληνες να μην αντέχουν άλλο αυτό που τους συμβαίνει».

Αυτά απ’ τη Δύση. Εδώ, τσίρκο. Τίποτα δεν του βγαίνει του κ.Σαμαροβενιζέλου: Η τρύπα 1,6 δισ. στα έσοδα είναι το λιγότερο, διότι αύριο κάτιχειρότερο θα «σκάσει». Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα κάτι χειρότερο σκάει έως το επόμενο χειρότερο. Ομως το

κυρίως χειρότερο είναι το ίδιο το κυβερνάν. Το πολυνομοσχέδιο για παράδειγμα, ένα σπασμωδικό έκτρωμα που το θολωμένο του μυαλό βαδίζει καιπαραμιλά - καταργούν τις αποδείξεις/επαναφέρουν τις αποδείξεις, ένα αλαλούμ, με φόρους θανατηφόρους, κωμικούς αν δεν ήταν εγκληματικοί. Τα κάθε φορά

«νέα μέτρα» εξορκίζονται μόνον για να εξαγγελθούν λίγο μετά. Ούτε η Πορτογαλία πάει καλά (κατά τα προτάγματα και διατάγματα του Βερολίνου), ούτε η Ιρλανδία. Η Ισπανία παραπαίει, όπως κλονίζεται και η Ιταλία. Αλλά η Ελλάδα φαίνεται ξεγραμμένη.

Στη συγκυρία αυτή ενδεχόμενη άνοδος της Αριστεράς στην εξουσία εδώ στην Ελλάδα θα είχε ιστορική αξία για όλη την Ενωση. Το ενδεχόμενο αυτό

καθίσταται όλο και πιο ισχυρό, διότι η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτικήαπορφανεύει από κάθε ελπίδα μέγα μέρος των ψηφοφόρων του δικομματισμού – στην πραγματικότητα ό,τι απέμεινε απ’ τον δικομματισμό,ζει το ίδιο του το ρέκβιεμ.

Στο σημείο αυτό, μιας ιστορικής καμπής, η ευρωπαϊκή ιστορία μας λέει ότι αρκετά αριστερά κόμματα προκειμένου να διευρύνουν την εκλογική τους απήχηση στράφηκαν προς το κέντρο. Αντί με το ριζοσπαστικό τους πρόγραμμα να προσελκύσουν και τους μη αριστερούς, «πήγαν με τα νερά τους», καταλήγοντας στον βάλτο μιας ατελέσφορης εις ό,τι αφορά τα συμφέροντα των λαώνδιαχείρισης. Από το Ιταλικό Κομουνιστικό Κόμμα, τη Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, τους Βρετανούς Εργατικούς και πολλούς άλλους απέμειναν τα φαντάσματά τους.

Το δίλημμα για τα αριστερά κόμματα σε τέτοιες ιστορικές στιγμές είναι:εξουσία ή εξαφάνιση. Αν δεν πάρουν την εξουσία («χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά»), επιστρέφουν στην ελάσσονα αντιπολίτευση. Αν πάρουν την εξουσία και την ασκήσουν στο πλαίσιο όσων αντιπολιτεύονταν, εξαφανίζονται.

Αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν υποκαταστήσει τη ριζοσπαστική του πολιτική με τη μετριοπάθεια που υποτίθεται ότι θα τον καθιστούσε ελκυστικό σε ευρύτερα στρώματα ψηφοφόρων, το πιθανότερο είναι να χάσει και απ’ τα αριστερά του και απ’ τα δεξιά του. Διότι τοζητούμενο αυτήν τη στιγμή

δεν είναι να πάρει την εξουσία, αλλά να ξέρει ο λαός τι θα κάνει η Αριστερά αν πάρει την εξουσία.

Η περιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από χλωμά κεντρώα, δημοκρατικά αιτήματα δεν αντιστοιχεί στους καιρούς. Και αυτό οι ψηφοφόροι το ξέρουν. Το ζητούμενο είναι να βρει ο κεντρώος, ο ΠΑΣΟΚος ή ο δεξιός ψηφοφόρος χρήσιμοκαι ελκυστικό ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα που δηλώνει τι θέλει καιτι θα κάνει.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία με ένα τέτοιο πρόγραμμα (πεντακάθαρο στη γνώση του λαού), θα έχει όπλο του τον λαό και ο λαός θα έχει όπλο του την Αριστερά. Κι αυτή η σχέση είναι απαραίτητη, διότι όποια κυβερνητική πολιτική

αποπειραθεί να σπάσει σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα τηνπροδιαγεγραμμένη ακολουθία των νεοφιλελεύθερων - ακροδεξιώνεπιλογών θα αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες. Αν η Αριστερά δεν μπορεί παρά να υποσχεθεί στον λαό μόνον «ιδρώτα και αίμα» για ένα μεγάλο διάστημα προκειμένου να βγούμε απ’ τον τάφο μας, πρώτος απ’ όλους πρέπει να το ξέρει ο λαός.

Μάλιστα η Αριστερά πρέπει πρώτα να «κυβερνήσει» για να κυβερνήσει. Κι αυτό δεν γίνεται στα πάνελ, γίνεται με προτάσεις και ενέργειεςπαντού, σε όλους τους χώρους, για όλα τα προβλήματα.

Αν το ΠΑΣΟΚ πρόδωσε τον ΠΑΣΟΚο, αν η Ν.Δ. παρέδωσε τον νεοδημοκράτη όμηρο, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα για την Αριστερά να τους μιλήσει στη γλώσσα τους, αλλά να τους προτείνει τη δική της. Και να μπει η πολιτική της στη βάσανο της κρίσης τους.

Αν η Αριστερά αμβλύνει τον λόγο της (όπως έκανε η ΔΗΜΑΡ), αν παραιτηθεί απ’ τους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς της στόχους όσον κι απ’ το βραχυπρόθεσμο πρόγραμμά της εναντίον των μνημονιακών πολιτικών, δεν θα κυβερνήσει, ή, αν κυβερνήσει, δεν θα έχει κυβερνήσει αυτή.

Κι επειδή η διακυβέρνηση για την Αριστερά δεν είναι αυτοσκοπός, καλό είναι όλοι οι πολίτες κι όχι μόνο οι αριστεροί να γνωρίζουμε ότι η Αριστερά έρχεται, αν έρθει, για να αντιμετωπίσει μια καταστροφή.

Μια δομική καταστροφή.

Θα κληθεί να ανατάξει μια χώρα με σπασμένη ραχοκοκκαλιά. Κι αυτό μόνον ο λαός ο ίδιος με τις δυνάμεις του μπορεί να το πετύχει, σε ταξική βάσηκαι κατά τα συμφέροντά του. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει συσσωρευθεί ικανή ιστορική μνήμη. Αυτήν τη φορά όσοι ψηφίσουν Αριστερά δεν θα ψηφίσουν απόαπελπισία, αλλά από ελπίδα. Οχι για διαμαρτυρία, αλλά για λύσεις. Αυτήν τη φορά δεν υπάρχουν στο προσκήνιο «αριστεροί» δημαγωγοί όπως ο Ανδρέας για να αποπροσανατολίσουν τον λαό, αλλά ένα συλλογικό (και επιτέλους ισχυρό εκλογικώς) κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς κι άλλες αριστερές δυνάμεις, όπως οι κομμουνιστές και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Οπως επίσης και οιπατριωτικές δυνάμεις από όλους τους πολιτικούς χώρους, πλην των φασιστών.

Αλλά κυρίως υπάρχει η ανάγκη για όλους τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων του επαναπροσδιορισμού της σχέσης τους με τα κόμματά τους. Το πράγμα θέλει σκέψη. Μπορεί, για παράδειγμα, ο νεοδημοκράτης να ακούει το κόμμα του να κλαίει για όσα του κάνει μόνο και μόνο για να του κάνει χειρότερα;

Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι η ελπίδα. Δεν μπορούμε να κλαυθμηρίζουμε κάνοντας δίκη προθέσεων στο μέλλον. Ούτε όμως και ναυπογράψουμε συμβόλαιο μαζί του. Μόνον τις ευθύνες μας μπορούμε να αναλάβουμε και να αγωνισθούμε.

«Οταν η Ελλάδα πλήττεται, ουδείς Ελληνας αδιάφορος»…

Τώρα κλείσαμε...

Δεν θέλουμε τίποτα άλλο. Χορτάσαμε από θυσίες, που μας έκοψες μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, που μας απέλυσες, που διέλυσες τα νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια, που δεν δουλεύει τίποτα πλέον. Που συνεργάζεσαι με τα ακροδεξιά (σαν και σένα) αποβράσματα του ΛάΟΣ και της ΕΠΕΝ.

Στα συγχωρούμε, τα ξεχνάμε όλα.

 Μετά την απόφασή σου, να τοποθετήσεις τον Παπουτσή ως εκπρόσωπο της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα.

  Πρώην επίτροπος στην ΕΕ και πρώην υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ, θέση στην οποία "διέπρεψε" και γι' αυτό τον θυμόμαστε. Τον Παπουτσή, οποίος μετά τον Λαλιώτη και τον Τσοχατζόπουλο, ήταν αυτός που είχε το "χάρισμα" να μιλά επί 2 ώρες χωρίς να λέει απολύτως τίποτα.

Επέλεξες τον Παπουτσή που συμβολίζει ό,τι πιο βρόμικο έχει να επιδείξει το ΠΑΣΟΚ. Μετά από αυτό δεν περιμένουμε τίποτα. Καταλάβαμε ότι το μπουρδέλο που φτιάξατε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από το 1974, θέλετε να το συνεχίσετε πάση θυσία και το κάνετε.

swell 

Η πτώση των (μ)αστών !!!

“ Προστατεύοντας τους συζύγους ”

Φώτα,κάμερες και πάμε.

Γενική ευφορία, φαίνεται άλλωστε και στο χειροκρότημα του ακροατηρίου.

Συναντώνται δύο κυρίες ομότεχνες.

Η σύζυγος μεγαλοδημοσιογράφου, υποδέχεται στην εκπομπή της την κυρία του…υπουργού υγείας.

 Του Γιώργου Μπεκιάρη

Μετά τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, το χαμηλής νοητικής στάθμης χιούμορ και τα “αυθόρμητα” χειροκροτήματα της ομήγυρης, ο διάλογός τους, με αυστηρό λεξιλόγιο μαθητριών λυκείου, ενημερώνει το τηλεοπτικό κοινό για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλει ο υπουργός υγείας, τα ωράριά του, τον πρωινό καφέ του, τις αϋπνίες του και λοιπές λεπτομέριες. Αηδία.

Στη συνέχεια η κουβέντα επικεντρώνεται στην κατατρομοκράτηση των Ελληνίδων νοικοκυρών σε πιθανή αλλαγή του συστήματος “σταθερότητας” και υποτέλειας που επικρατεί. Δεν είναι πρωτόγνωρο συμβάν στην Ελληνική τηλεόραση και δεν είναι άξιο γραφής το περιεχόμενο του υπόλοιπου μεσημεριανού καφέ των δύο κυριών. Είναι όμως ολοφάνερο ,πώς ο ζήλος των δύο συζύγων για την στήριξη του συστήματος πηγάζει αφενός μεν από τα προστάγματα του αφεντικού του τηλεοπτικού σταθμού, αφετέρου δε από το άμεσο προσωπικό τους όφελος.

Τα προηγούμενα χρόνια , με το lifestyle να αναρριχάται ραγδαία και κάτω από το μανδύα του να τίκτει ανθρώπους ικανούς να παρακολουθούν τις παραπάνω εκπομπές (ακόμα και ζωντανά!), ικανούς να κάνουν αυτοσκοπό την απομίμηση και ικανούς να αρνηθούν ως παλιομοδίτικο και βαρετό οτιδήποτε προσέφερε πνευματική τροφή , το μόνο άγχος αυτών των κυριών ήταν η έγκαιρη πλαστική επέμβαση στην επερχόμενη πτώση των μαστών τους.

Όταν το έκτρωμα αυτό άρχισε να καταρρέει , το άγχος τους πλέον έγινε περισσότερο έντονο και αφορούσε πλέον στην πτώση των αστών (αντρών) τους. Δεν είναι διόλου ακίνδυνη και ευτελής η προπαγάνδα που ασκείται από τις μεσημεριανές αυτές εκπομπές εαν συνυπολογίσουμε το κοινό στο οποίο απευθύνονται.Το σίγουρο είναι πάντως πως κάτω από τα γύψινα χαμόγελά τους υπάρχει μία γερή δόση πανικού.

paganeli

Η σύζυγος Στουρνάρα έχει τον τρόπο της !!!

Είναι γυναίκα υπουργού αλλά προφανώς είναι και πολύ καλή στη δουλειά της γιατί ο σύζυγος που έχει βαλθεί να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο της σωτηρίας της χώρας είναι μεγάλος υπέρμαχος της διαφάνειας και άρα τα έργα με τον ΕΟΦ, και το Υπουργείο Παιδείας είναι…αξιοκρατικά ανατεθειμένα.

Στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχαμε τον πρωθυπουργικό αδερφό Αντρίκο, να κάνει τα αμφιλεγόμενης χρησιμότητας «πράσινα» συνέδρια και να χρηματοδοτείται από ΔΕΚΟ και δημόσιους οργανισμούς με πλήρη αδιαφάνεια.

Στην κυβέρνηση Καραμανλή είχαμε (μεταξύ άλλων) τη σύζυγο Βουλγαράκη, Κατερίνα Πελέκη, που έκανε χρυσές δουλειές. Και στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» έχουμε τη σύζυγο του υπουργού Οικονομικών, Γ. Σουρνάρα, κ. Σταυρούλα Νικολοπούλου της MIND WORK BUSINESS SOLUTIONS να διεκδικεί και να παίρνει δουλειές από το δημόσιο.

 Της Βασιλικής Σιούτη

Όπως αυτή για την «εκστρατεία ενημέρωσης» του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) τμηματικής αξίας 76.011,66 ευρώ (συνολικό έργο αξίας 435.666 ευρώ – βλέπε το UPDATE παρακάτω) που ανατέθηκε σε δύο εταιρείες : στη δική της και στη V+O (του υιού Βαρβιτσιώτη που είναι συνέταιρος με πρώην στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης). Για την κάθε μία εγκρίθηκε τον Μάιο το ποσό των 38.005,83 €.

Δεν εξετάζουμε το θέμα της νομιμότητας, θεωρούμε εκ των προτέρων ότι οι αναθέσεις είναι νόμιμες. Απλά θα αναρωτηθούμε -αφελώς- για άλλη μια φορά, κατά πόσο είναι και ηθικό: Την ώρα που ο Γ. Στουρνάρας μειώνει τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί να δυσκολεύονται να επιβιώσουν, η σύζυγός του να εξασφαλίζει το «παντεσπάνι» τους μέσω του δημοσίου.

Δεν δε θα κρίνουμε ούτε το έργο, για το οποίο η σύζυγος Στουρνάρα πήρε τη δουλειά. Αν ήταν δηλαδή απαραίτητο ή απλώς ο ΕΟΦ πέταξε τα λεφτά του. Δε μπορούμε να μην παρατηρήσουμε όμως, ότι από τις δεκάδες εταιρείες που κάνουν αυτή τη δουλειά, επιλέχτηκαν δύο συγκεκριμένες : της συζύγου του υπουργού Οικονομικών και του αδελφού του υπουργού Ναυτιλίας (και υιού βαρόνου της Ν.Δ βεβαίως).

Το μόνο που εντυπωσιάζει είναι ότι σε μια τόσο σκληρή περίοδο, τουλάχιστον για τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Τα ίδια και τα ίδια ξανά κι ας μας έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

UPDATE – Είναι πολλά τα λεφτά

Η δημοσίευση του ρεπορτάζ για τις σχέσεις της συζύγου του υπουργού οικονομίας, Γιάννη Στουρνάρα, προκάλεσε αίσθηση και μεγάλο ενδιαφέρον από καλούς συναδέλφους που επίσης εξετάζουν το ζήτημα και από άλλες σκοπιές. Παλαιότερα είχαν δημοσιευτεί κάποιες υποθέσεις της κυρίας Νικολοπούλου σχετικά με ένα έργο του Υπουργείου Παιδείας που της ανατέθηκε αρχικά πριν εμφανιστεί κώλυμα εξαιτίας κάποιας καταδίκης.

Σήμερα δημοσιεύσαμε την απόφασης πληρωμής τμήματος του συμβουλευτικού έργου του ΕΟΦ αξίας περίπου € 76.000 και στόχος μας ήταν η συνέχιση του ρεπορτάζ για το ίδιο το έργο και τις εφαρμογές τους. Ωστόσο αφού το ενδιαφέρον είναι τόσο μεγάλο δημοσιεύουμε ακόμα και την απόφαση έγκρισης του έργου από το οποίο αποκαλύπτεται το πλήρες μέγεθος της υπόθεσης.

Σύμφωνα με την απόφαση που υπογράφτηκε στις 13/09/2012 και δημοσιεύτηκε 4 ημέρες αργότερα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ το έργο «Εκστρατεία ενημέρωσης του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων για την πρόληψη της πολυφαρμακίας» κοστίζει € 435.666 συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ. Στο έγγραφο που δημοσιεύεται παρακάτω αναφέρεται ότι αυτή η κατατεθημένη προσφορά ήταν η συμφερότερη. Και σίγουρα θα ήταν.

«ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΑΤΙΜΗ

Εντάξει, εντελώς αναξιοπρεπές, αλλά εφόσον η «κοινωνία» κρίνει θετικό τον εκβιασμό της Τρόικας να απολυθούν τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο για να πάρουμε τη δόση, κανένα πρόβλημα. Ό,τι πει η «κοινωνία». Αν, όμως, στην επόμενη δόση, η Τρόικα απαιτήσει να γίνουν οι απολυμένοι του Ιδιωτικού Τομέα 2,5 εκατομμύρια ώστε να γίνει η Ελλάδα ακόμη πιο ανταγωνιστική λόγω εξαθλίωσης, τι θα πει τότε η «κοινωνία»;
 Όταν κάνεις μία υποχώρηση στον εκβιαστή, μετά δεν έχουν τέλος οι απαιτήσεις. Κάθε φορά η «διαπραγμάτευση» ήταν δύσκολη, η «δόση ήταν σε κίνδυνο» και τα ανταλλάγματα ήταν άμεσα. Εξευτελιστικοί μισθοί, ελεύθερες απολύσεις, 
εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις, 500.000 νοικοκυριά χωρίς εισόδημα, 1,5εκ. κεφάλια εργαζομένων για να πάρουμε τις δόσεις που ποτέ δεν είδαμε.
Αλλά αφού το «ήθελε η κοινωνία…», τι μπορείς να πεις; Αυτή η ίδια «κοινωνία» που τώρα χαίρεται με τις απολύσεις στο Δημόσιο χρησιμοποιώντας το επιχείρημα «αυτά θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας». Βασικά και πρωτίστως, όλα τα στραβά μόνοι μας τα κάναμε και όλους αυτούς που έκαναν τα στραβά η «κοινωνία» τους ψήφιζε τόσα χρόνια, οπότε ουδείς ήθελε να ισιώσει κάτι.
Ας πάμε όμως στη σοβαρότητα των «μεταρρυθμίσεων» και στις υποσχέσεις για ένα «αξιοκρατικό και έντιμο Δημόσιο». Ακούγεται πολύ εύκολο. Επικίνδυνα εύκολο. Ας πούμε ότι θα απολυθούν κάποιοι και στις θέσεις τους θα προσληφθούν κάποιοι άλλοι «αξιοκρατικά μέσω ΑΣΕΠ». Ποιος είπε ότι το ΑΣΕΠ εξετάζει συνειδήσεις και κρίνει τον έντιμο; Γιατί δε μας λένε πόσοι από τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους είχαν προσληφθεί «αξιοκρατικά μέσω ΑΣΕΠ»; Άραγε πόσα μέλη πειθαρχικών συμβουλίων που έριχναν ποινές – χάδια στους επίορκους του ΑΣΕΠ είχαν προσληφθεί και οι ίδιοι μέσω ΑΣΕΠ; Εν ολίγοις, από πότε το ΑΣΕΠ εγγυάται αξιοκρατικό, εξυπηρετικό και έντιμο Δημόσιο; Πόσο θέλουν να μας τρελάνουν;
Δεύτερον, από πόσα σύννεφα θα ξαναπέσει η «κοινωνία» όταν αύριο μάθει ότι καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε στον τρόπο που λειτουργεί το Δημόσιο καθώς ούτε ένας υπάλληλος της Βουλής απ’ αυτούς που διορίστηκαν μέσω του «ΑΣΕΠ βουλευτών» δεν απολύθηκε ή μετακινήθηκε; Πόσο θα «φρίξει η κοινωνία» όταν μάθει ότι εντελώς τυχαία κανείς από τους συνεργάτες  των βουλευτών που διορίζονταν τόσα χρόνια στο Δημόσιο δε θα μετακινηθεί ή απολυθεί; Και εν πάση περιπτώσει, ποιοι θα κάνουν «μεταρρυθμίσεις» στο Δημόσιο; Αυτοί που μέσα στην κρίση διόρισαν άλλους 232 υπαλλήλους στη Βουλή, την ώρα που καρατομούσαν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων βουλιάζοντας την αγορά στην ύφεση;
Τι ακριβώς εννοεί η «κοινωνία» όταν λέει ότι αυτά που ζητά η Τρόικα θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας; Θα έπρεπε να παρέχεται ύψιστη προστασία στα «τρωκτικά» του Δημοσίου και στους κομπιναδόρους υπαλλήλους των τμημάτων προμηθειών; Διότι αυτό γίνεται τώρα. Κανένα «τρωκτικό» δε θα ενοχληθεί από τις απολύσεις. Όλα τα «τρωκτικά» εντός Δημοσίου συνεργάζονταν με «τρωκτικά» της αγοράς. Με προμηθευτές. Με επιχειρήσεις. Με «κυρίους» και επενδυτές.
Ποιος θα τολμήσει να πειράξει τα «τρωκτικά» του Δημοσίου όταν την επόμενη μέρα θα δώσουν στη δημοσιότητα στοιχεία για τους συνεργάτες τους – «κυρίους» – επενδυτές; Είναι κάποιος που δεν πιστεύει ότι αν υπήρχε η θέληση να αποκαλυφτούν τα «τρωκτικά» του Δημοσίου, δε θα μπορούσε να γίνει μέσα σε λίγα 24ωρα; Όμως μετά τι θα συμβεί; Το ταγκό χορεύεται από δύο κι αν ο ένας είναι εύκολο να διωχθεί τι θα γίνει με τον έτερο χορευτή της κομπίνας;
Αν άρχιζαν οι αποκαλύψεις και έβγαιναν στη φόρα ονόματα εταιρειών που συμμετείχαν στη λεηλασία του Δημοσίου – πολλών δε από αυτές, ξένες – θα κατέρρεε αυτομάτως όλο το χρηματοδοτικό  σύστημα κομμάτων και πολιτικών. Στη συνέχεια, αυτό το σύστημα δε θα είχε κανένα πρόβλημα να δώσει στη δημοσιότητα τα payroll με τα ονόματα των πολιτικών που χρηματοδοτούσαν.
Ω! Τι φρίκη! Δεν τα αντέχει αυτά η «κοινωνία». Δεν τα μπορεί. Ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Ας κοροϊδευτούμε με «μεταρρυθμίσεις». Ας θυσιαστούν κάποιοι τώρα για να ικανοποιήσουμε την Τρόικα, να μας δώσει τη δόση, να τη μοιραστούν οι «επενδυτές» και οι τοκογλύφοι κι ύστερα βλέπουμε.
Άλλωστε είπαμε, κι αν αύριο η Τρόικα απαιτήσει να γίνουν 2,5 εκατομμύρια οι άνεργοι δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Δεν τους παίρνουν πια και τη ζωή, τη δουλειά τους χάνουν. Θα βρουν κάτι άλλο να κάνουν. Όποια θυσία κι όποια απαίτηση τεθεί θα ικανοποιηθεί για να μη διαταραχτεί η ηρεμία και προπαντός η ισορροπία της «κοινωνίας».
Άλλωστε, αυτή η ίδια «κοινωνία» που αγωνίζεται για την «κάθαρση», ασχολήθηκε κατά καιρούς με τον Τσουκάτο, με τον Τσοχατζόπουλο, με τον Μαντέλη και τα σκάνδαλά τους, αλλά ποτέ μα ποτέ με τον εγκέφαλο όλων αυτών, δηλαδή τον Κωνσταντίνο Σημίτη. Για έναν περίεργο λόγο η «κοινωνία» είναι πολύ επιλεκτική στην αυστηρότητά της και φυσικά πολύ ελαστική με τον εαυτό της.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Σουρεαλισμός, φασιστοειδούς τύπου ...

Η υπόθεση της ΕΡΤ έχει πλέον υπερβεί τις διαστάσεις του χωρίς ιστορικό προηγούμενο αντιδημοκρατικού λουκέτου: συμβολίζει πλέον την σταδιακή κατάρρευση του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας. Συνήθως πριν ένα καθεστώς καταρρεύσει, μεσολαβούν...
δραματικές πολιτικές εξελίξεις και ταραχές αλλά και μια σειρά «σουρεαλιστικά» περιστατικά, αποτέλεσμα της πλήρους αδυναμίας των κυβερνώντων να κατανοήσουν και να διαχειριστούν την κατάσταση.

Η ταινία «Η πτώση» λόγου χάριν, που με τις τόσες αυτοσχέδιες παραλλαγές των υποτίτλων της μας έχει χαρίσει αρκετό γέλιο, περιγράφει ακριβώς τις υπερρεαλιστικές σχέσεις μέσα στο καταφύγιο του Χίτλερ, που είναι σε πλήρη αδυναμία να συλλάβει την πραγματικότητα του πολέμου και να αποδεχθεί την ήττα του. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η φράση που αποδίδεται στην Μαρία Αντουανέτα, όταν έμαθε ότι οι εξεγερμένοι ζητούσαν ψωμί: «και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».

Στην ελληνική εκδοχή με την ΕΡΤ, τα γεγονότα είναι γνωστά. Είναι πλέον φανερό ότι δεν είχε υπάρξει η στοιχειώδης οικονομική ή τεχνική μελέτη για μια απόφαση που θα στοιχίσει στο δημόσιο εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ορισμένοι υπολογίζουν γύρω στα 500 εκατ.(για να υπάρχει μια αντίληψη των μεγεθών, θυμίζω ότι κάποια στιγμή η κυβέρνηση Παπαδήμου κινδύνευσε να καταρρεύσει γιατί δεν βρίσκονταν 300 εκατ.). Επρόκειτο για μονομερή ενέργεια της ακροδεξιάς ομάδας στο Μαξίμου και η οποία, τυφλωμένη από την αλαζονεία και βυθισμένη στην ανικανότητα, όχι μόνο δεν είχε υπολογίσει τις διεθνείς και εγχώριες αντιδράσεις από το κλείσιμο, αλλά υπολόγιζε ότι θα την ωφελήσει και πολιτικά.

Το μεγαλειώδες αυτογκόλ αρχίζει πλέον να παράγει αλυσιδωτά σουρεαλιστικά περιστατικά: υποτίθεται ότι όλα έγιναν για να απολυθούν 2.500 μισθωτοί και να προκύψει ένα «σχήμα» 500 ατόμων που να ικανοποιεί την τρόικα, αλλά τελικώς ο πρωθυπουργός υποχωρεί και δέχεται να προσληφθούν προσωρινά 2000. Συνειδητοποιώντας το απίστευτο νομικό και πρακτικό χάος που καλείται να διαχειριστεί, ο αρμόδιος υφυπουργός δηλώνει ότι θα επαναπροσληφθούν οι 2000 ενώ όλοι οι απολυθέντες θα αποζημιωθούν κανονικά ανάλογα με την προϋπηρεσία τους κλπ, οι υπόλοιποι που «περισσεύουν» θα φύγουν με διαδικασίες εθελούσιας κοκ. Τότε γιατί να απολυθούν και να πληρώσει το δημόσιο τις αποζημιώσεις οι οποίες, σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του κ. Σταικούρα, θα επηρεάσουν αρνητικά τα κρατικά ταμεία;

Στο εξαιρετικό του σημερινό άρθρο στο tvxs.gr ο Γιώργος Κογιάννηςπεριγράφει τα επόμενα σουρεαλιστικά επεισόδια από την χθεσινή εμφάνιση της «Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης»: στην Ελλάδα λοιπόν, το δημόσιο κανάλι δεν έχει πάρει έγκριση από το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ενώ δεν έχει υπάρξει η, επίσης απαιτούμενη από τον νόμο, κυβερνητική απόφαση που να του χορηγεί, προσωρινή έστω, άδεια εκπομπής τηλεοπτικού σήματος. Μόνο σε ταινία των Μόντι Πάιθονς η νέα κρατική τηλεόραση μιας χώρας θα μπορούσε να λειτουργεί, εκπέμποντας μάλιστα από ιδιωτικές εγκαταστάσεις, παράνομα και πειρατικά!

Τα υπόλοιπα έχουν ήδη καταγραφεί στα γεμάτα χιούμορ tweets που ακολούθησαν την εμφάνιση του χθεσινού σήματος. Η ΝΕΡΙΤ έχει εξαφανιστεί τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε και έχει δώσει την θέση της στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. «Ωδαία η νέα δημόσια τηλεόδαση!»,σχολιάζει ένα twitter. Γιατί όμως μόνο τηλεόδαση; οι νονοί που βάφτισαν το νέο εγχείρημα ξέχασαν προφανώς ότι η ΕΡΤ είχε και μερικούς δαδιοφωνικούς σταθμούς! Εν τω μεταξύ το edt.gr έχει προλάβει, όπως και το nerit.gr να το καπαρώσει ιδιώτης!

Το βράδυ έχουμε επιστροφή στο παρελθόν: τα εγκαίνια του νέου σταθμού της κυβέρνησης του success story, αυτής που άλλαξε την εικόνα της Ελλάδας στον κόσμο, αυτής που κοιτάει στο μέλλον αφήνοντας πίσω το παρελθόν σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά προσελκύοντας τους ξένους επενδυτές, τα εγκαίνια λοιπόν γίνονται με μια τζαμπέ ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν ο Αυλωνίτης και η Βασιλειάδου!. Και λίγο λεπτά μετά την έναρξη της προβολής, το logo αλλάζει και από Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση γίνεται Δημόσια Τηλεόραση χωρίς το Ελληνική!. Και γιατί όχι σκέτο Τηλεόραση να τελειώνουμε;

Έχω ζήσει παρόμοιες στιγμές παρακολουθώντας την κατάρρευση στη Σοβιετική Ένωση, όπου η αδυναμία της ηγετικής ομάδας του ΚΚ να συλλάβει την πραγματικότητα πήγαινε χέρι-χέρι με καθημερινά σουρεαλιστικά περιστατικά, όπως λόγου χάριν η έλλειψη χαρτιού τουαλέτας σε μια χώρα που την ίδια στιγμή έστελνε ανθρώπους στο διάστημα.

Στην ελληνική περίπτωση, η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε προφανή αδυναμία να κατευθύνει τη χώρα. Την ώρα που η οικονομία παραπαίει και οι μαύρες τρύπες μεγαλώνουν, οι  αποφάσεις της δεν είναι απλώς σπασμωδικές: στερούνται λογικής και τείνουν προς τον σουρεαλισμό. Πως αλλιώς μπορεί άλλωστε να εξηγηθεί όταν το ΕΣΥ καταρρέει και τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες, η τοποθέτηση του Α. Γεωργιάδη στην θέση του υπουργού Υγείας, παρά μόνο με την ερμηνεία ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διώξει και τον... Χάρο;

Το κακό όμως εδώ είναι ότι έχουμε μια ακροδεξιά ομάδα, που φλερτάρει με τους νεοναζί, η οποία κινεί τα νήματα, κάνοντας κινήσεις φασιστοειδούς τύπου όπως το λουκέτο στην ΕΡΤ. Και αυτό κάνει την επερχόμενη κατάρρευση ιδιαίτερα επικίνδυνη, τόσο για την χώρα όσο και για τους πολίτες της.


Στέλιος Κούλογλου

Με τον Kώστα Σακκά θα ασχολούμαστε τώρα;

Έλα μωρέ, τόσα προβλήματα έχουμε. Με τον Kώστα Σακκά θα ασχολούμαστε τώρα; Αυτό είπε, σε ελεύθερη απόδοση, η «ιέρεια» του δικαστικού ρεπορτάζ, Ιωάννα Μάνδρου, στον ΣΚΑΪ. Υπό μία έννοια, τα καθεστωτικά media έχουν κάποιο δίκιο να σκέφτονται έτσι: Θα ασχολούνται με έναν απεργό πείνας, την ώρα που επωμίζονται το τιτάνιο έργο να πείσουν μια ολόκληρη κοινωνία ότι ακόμη και η πείνα των υποσιτισμένων παιδιών στα σχολεία στρώνει τον δρόμο της αρετής για να παρελάσει θριαμβευτικά το success story του Σαμαρά και του Βενιζέλου; Για σας παρακαλούμε...
Όπου δεν αρκεί η επίδειξη αδιαφορίας, αναλαμβάνει δράση η ιεροεξεταστικού τύπου «ανακριτική» κουτοπονηριά: Εσείς, δηλαδή, είστε με τον Σακκά; Εγκρίνετε τις ιδέες του; Την πρακτική του; Κρίμα, εδώ και λίγους μήνες πέθανε, κι έτσι δεν  μπορεί να κληθεί για να ανακριθεί στα ελληνικά βραδινά τηλεοπτικά δελτία, ένας γνωστός αμερικανός νομικός, ο Ουίλιαμ Ρις Σμιθ Τζούνιορ,  του οποίου μια απλούστατη φράση υπενθύμιζε έναν από τους θεμελιώδεις, αυτονόητους κανόνες κάθε  κράτους δικαίου: «Να θυμόμαστε πάντοτε πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα, το χάνουμε όλοι μας».
Τι λέμε κι εμείς τώρα... «Δικαιώματα» και κανόνες «κράτους δικαίου» στη χώρα που κυβερνάται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και διαδοχικές ριπές εναντίον του Συντάγματος; Ναι, ξέρουμε, είναι σαν να ψάχνουμε καλλιγραφίες στης μνημονιακής μυλωνούς τα οπίσθια. Επειδή όμως δεν αναζητούμε καλλιγραφίες αλλά τρόπους για να σταματήσουν να ξαναγράφονται βασικοί κανόνες της ζωής μας με γραφική ύλη που δεν είχε τολμήσει καν να φανταστεί ο Όργουελ, κάνουμε δυο επισημάνσεις:
Πρώτη: Είτε είναι ένοχος είτε αθώος για όσα κατηγορείται, ο Σακκάς δεν νοείται να γίνεται το ανθρώπινο πειραματόζωο που θα την πληρώσει για να «προοδεύσει» η «επιστήμη» της νομικής εκβαρβάρωσης τόσο ώστε να σβηστεί και το όριο της δεκαοχτάμηνης προφυλάκισης. Δικάστε τον. Αν όμως δεν έχετε επαρκή στοιχεία ή αν -όπως εντονότατα ακούγεται- δεν παρατηρείται προθυμία δικαστών να συνδέσουν το όνομά τους με μια υπόθεση που «μπάζει», είναι αυτονόητο ότι ο Σακκάς πρέπει να αποφυλακιστεί. Εάν δηλαδή οι αρχές χρειάζονται μια δεκαετία για να «δέσουν» -είτε στην πραγματικότητα είτε στη φαντασία τους- την υπόθεση, ο κατηγορούμενος θα μείνει δέκα χρόνια προφυλακισμένος;
Δεύτερη: Η ιδέα ότι ο Σακκάς παραμένει έγκλειστος ως  ύποπτος φυγής προκαλεί το εύλογο ερώτημα αν τα «μέτρα και τα σταθμά» του συστήματος απονομής δικαιοσύνης είναι περισσότερα κι από τους μήνες, αν όχι και τις ώρες, της προφυλάκισής του. Αρκεί να θυμηθούμε ότι με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών αποφυλακίστηκαν οι κύριοι Φλώρος και Μηλιώνης, όπως και άλλοι τέσσερις κατηγορούμενοι για την υπόθεση των εταιρειών Energa και Hellas Power. Οι άνθρωποι κατηγορούνται για απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, κοινώς για αρπαγή μεγάλων ποσών. Δηλαδή 300 εκ. ευρώ. Αποφυλακίστηκαν, όμως, σύμφωνα με το νόμο, ίσως προς μεγάλη ανακούφιση ορισμένων πολιτικών παραγόντων, εξ όσων επιθυμούν τη διαμόρφωση «κλίματος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα» και δη εκείνη που αφορά ιδιωτικοποιήσεις. Σε αντίθεση με αυτούς, ο Σακκάς κρίνεται προφανώς πιο... ύποπτος φυγής.
Σε κάθε περίπτωση, ας μην ξεχνιόμαστε: Δεν πρέπει να μας νοιάζει και πολύ. Κι αν από την απεργία πείνας πάθει κάτι ο Σακκάς, με την ήδη κλονισμένη υγεία, να δείτε που τα βραδινά δελτία θα εφεύρουν και τη μακάβρια εκδοχή του «γιατί τώρα σας έπιασε ο πόνος;». Θα μνημονεύσουν τα αφανή θύματα του διαλυμένου ΕΟΠΥΥ και των καταρρακωμένων νοσοκομείων και θα ξεμπερδέψουν, έχοντας διεκπεραιώσει ταυτοχρόνως και το φιλολαϊκό τους καθήκον. Ολίγον καθυστερημένα και φυσικά «ειλικρινέστατα», αλλά δεν βαριέστε...
ΥΓ: Από την εποχή του Κώστα Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία είχαμε να δούμε τέτοια προσπάθεια κατάργησης του 18μηνου ορίου στην προφυλάκιση. Ήταν τότε που λανσαρίστηκε η ιδέα πως αν κάποιος φορτωθεί πέντε κατηγορίες, οι μήνες της προφυλάκισης μπορούν είναι «5 επί 18». Η ιδέα έμοιαζε πολύ «χοντρή» τότε. Τώρα, άραγε, υπάρχει κάτι που δεν θεωρείται «χοντρό» για μια χώρα, η οποία -θεωρητικώς- δεν ζηλεύει τον «νομικό πολιτισμό» της νοτιοανατολικής Ασίας ούτε βρίσκει αξιοποιήσιμα στοιχεία στην Ουγκάντα του Αμίν Ντάντα; Ας ρωτήσουμε τη Ιωάννα Μάνδρου...

UNFOLLOW

Το ντόμινο των επαναστάσεων

Γιατί βγήκαν στους δρόμους εκατομμύρια άνθρωποι σε Τουρκία, Βραζιλία και Αίγυπτο - Πώς οδηγήθηκαν κοινωνίες ολόκληρες στην εξαθλίωση και ποιο ήταν το «φιτίλι» που άναψε τη φωτιά.

Του Αρη Χατζηστεφάνου - "Επίκαιρα"

Τουρκία, Βραζιλία, Αίγυπτος. Σε τρεις εντελώς διαφορετικές κοινωνίες, σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, ξεσπούν συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σε διάστημα λίγων εβδομάδων.

Από τη χώρα των περιστρεφόμενων δερβίσιδων και τα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης μέχρι τους δρόμους της σάμπα στο Ρίο ντε Τζανέιρο δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα που με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε να συνδέει τις τρεις εξεγέρσεις. Αρκετοί αναλυτές όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη εκδήλωση ενός φαινομένου που πολλοί αποκαλούν «ντόμινο των επαναστάσεων».

Η φράση έχει μια βαριά παρακαταθήκη, καθώς παραπέμπει στη διαβόητη «θεωρία του ντόμινο», την οποία χρησιμοποίησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να δικαιολογήσουν σειρά ιμπεριαλιστικών επιθέσεων από τα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80. Με το πρόσχημα ότι η επικράτηση του κομουνισμού σε μια χώρα θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εξάπλωση του φαινομένου σε ολόκληρο τον πλανήτη, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσπαθούσε να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς που πραγματοποιούσε το Πεντάγωνο στην Ανατολική Ασία αλλά και τα πραξικοπήματα που αναλάμβανε να διεκπεραιώσει η CIA στη Λατινική Αμερική.

Παρ'όλα αυτά, είναι δύσκολο να μην αντιληφθεί κανείς ότι ορισμένα από τα στοιχεία της θεωρίας του ντόμινο είναι εμφανή σε αρκετές εξεγέρσεις, οι οποίες λαμβάνουν τα χαρακτηριστικά αλυσιδωτής αντίδρασης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το φαινόμενο της «αραβικής άνοιξης», το οποίο, μάλιστα, φάνηκε να συνδέεται ως ένα βαθμό με το κίνημα των «Αγανακτισμένων» στις βόρειες ακτές της Μεσογείου, είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Παλαιότερα οι εξεγέρσεις του 1989 στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κύμα των νεανικών κινητοποιήσεων που σάρωσε τον πλανήτη το 1968 αλλά ακόμη και οι ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848 φάνηκε να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός μοτίβου στη δυνατότητα εξάπλωσης των επαναστάσεων.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα αίτια των ταυτόχρονων εξεγέρσεων είναι τόσο προφανή, που δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση. Οι κοινωνικές αναταραχές που σημειώθηκαν το 2008 σε αρκετές χώρες του Τρίτου Κόσμου συνδέονταν άμεσα με την εκτίναξη των τιμών στα τρόφιμα, η οποία με τη σειρά της συνδεόταν με το ξέφρενο κερδοσκοπικό παιχνίδι στην παγκόσμια αγορά τροφίμων και τις ελλείψεις που παρατηρούνταν λόγω της χρήσης μεγάλων ποσοτήτων γεωργικής παραγωγής για βιοκαύσιμα.

Πώς μπορεί όμως να εξηγήσει κάποιος το γεγονός ότι το 1968 σημαδεύτηκε από φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις από το Παρίσι μέχρι το Τόκυο και από το Μεξικό μέχρι την Τουρκία; Σε αρκετές από τις περιπτώσεις η κοινωνική αναταραχή ξεκίνησε ως απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στο συνεχιζόμενα πόλεμο στο Βιετνάμ, σύντομα όμως έλαβε εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα.

Στη Μεγάλη Βρετανία οι διαδηλώσεις διατήρησαν σχεδόν μέχρι το τέλος τον αντιπολεμικό τους χαρακτήρα, στην Ιταλία μετατράπηκαν σύντομα σε εργατικέ; κινητοποιήσεις στις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, στο Μεξικό αμφισβήτησαν, άμεσα την αυταρχική κυβέρνηση, ενώ στο Παρίσι υπήρχε ένας συνδυασμός σχεδόν όλων των παραπάνω τάσεων.

Τι... χωρίζει τις εξεγέρσεις

Εξίσου αντιφατικός φαντάζει εκ πρώτος όψεως και ο πρόσφατος «συγχρονισμός των κινητοποιήσεων στη Βραζιλία, την Τουρκία και την Αίγυπτο. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις ο φακός των διεθνών μέσων ενημέρωσης εστίασε περισσότερο στα αυταρχικά χαρακτηριστικά δυο φιλοϊσλαμικών κυβερνήσεων, ενώ η περίπτωση της Βραζιλίας συνδέθηκε με την άνοδο στην τιμή των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και την κοινωνική πρόκληση από τη διενέργεια μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων.

Εξίσου διαφορετικό είναι και το πολιτικό πλαίσιο που χαρακτηρίζει τις τρεις κυβερνήσεις. Στην περίπτωση της Τουρκίας και της Αιγύπτου οι εξεγέρσεις σημειώθηκαν ενώ βρίσκονταν στην εξουσία δύο δεξιές και ιδιαίτερα συντηρητικές κυβερνήσεις, ενώ η Βραζιλία βρίσκεται εδώ και χρόνια υπό τις αριστερές -αν και ιδιαίτερα μετριοπαθείς για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής- κυβερνήσεις του Λούλα και της Ντίλμα Ρούσεφ.
Η κατάσταση φαίνεται να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι, ενώ στην Τουρκία οι διαδηλωτές διεκδικούσαν ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, στην Αίγυπτο, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες από την ανατροπή του Προέδρου Μόρσι, μεγάλο τμήμα των συγκεντρωμένων αντιμετώπιζε θετικά το πραξικόπημα των φιλοδυτικών στρατηγών και το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών με ελάχιστη έως ανύπαρκτη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Κοινή συνισταμένη

Κι όμως, όσο διαμετρικά αντίθετες κι αν φαντάζουν οι τρεις περιπτώσεις, η Βραζιλία, η Τουρκία και η Αίγυπτος μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν το ταυτόχρονο ξέσπασμα.

Παρά τις επιμέρους διαφορές, οι παραγκουπόλεις που στήνονται στους σκουπιδότοπους και στα νεκροταφεία του Καΐρου έχουν πολλά κοινά σημεία με τις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Σάο Πάολο αλλά και τα περίφημα Γκετζέ Κοντού της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας.
Και οι τρεις χώρες βιώνουν εδώ και δεκαετίες τις τρομακτικές ανισότητες που προκάλεσε η επιβολή των νεοφιλελεύθερων δογμάτων από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80.

Ακολουθώντας το παράδειγμα τις Χιλής του Πινοτσέτ και τα τρία καθεστώτα εφάρμοσαν τη νέα οικονομική πολιτική σε συνθήκες σκληρής δικτατορίας και υπό τη συνεχή επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ακόμη κι όταν η Βραζιλία και η Τουρκία προχώρησαν στον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, οι ξένοι δανειστές φρόντισαν να διατηρήσουν την ακραία αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, η οποία, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε μαζικό ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, στασιμότητα ή ακόμη και πτώση των μισθών και διαρκή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Η Αίγυπτος ακολουθούσε τον ίδιο ακριβώς δρόμο, με τη διαφορά ότι το ΔΝΤ και οι ξένοι δανειστές δρούσαν στο πολύ πιο βολικό γι' αυτούς σκηνικό της δικτατορίας του Χόσνι Μουμπάρακ.

Τα μεσαία στρώματα στους δρόμους

Θα πρέπει, βέβαια, να σημειωθεί ότι και στις τρεις περιπτώσεις οι εξεγέρσεις δεν πραγματοποιήθηκαν από τα πληβειακά στρώματα των παραγκουπόλεων, αλλά από τα μεσαία στρώματα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια και ζουν με την ελπίδα της κοινωνικής ανόδου αλλά και το διαρκή κίνδυνο της επιστροφής στους «μαχαλάδες» του οικονομικού ονείρου.

Στην Τουρκία και τη Βραζιλία, παρά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων κινούνταν σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις -ο Ερντογάν ακολούθησε πιστά το νεοφιλελεύθερο μονοπάτι, ενώ ο Λούλα και η Ρούσεφ το αντικατέστησαν μια μια κεϊνσιανή πολιτική κρατικής παρέμβασης-, δημιούργησαν την ψευδή εικόνα της εκρηκτικής ανάπτυξης. Η Τουρκία τα κατάφερε στηριζόμενη στη συνεχή ροή κερδοσκοπικού κεφαλαίου και λιγότερο άμεσων επενδύσεων, ενώ η Βραζιλία ακολούθησε μια πολιτική κοινωνικών παροχών η οποία ενίσχυσε την εσωτερική ζήτηση και έθεσε και πάλι σε κίνηση τα γρανάζια της οικονομίας. Και οι δυο πολιτικές, βέβαια, είχαν ημερομηνία λήξης καθώς δεν στηρίζονταν σε ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και δεν οδηγούσαν σε δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Στην πραγματικότητα, υπόσχονταν στα μεσαία στρώματα μια ευημερία την οποία δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η Αίγυπτος, αν και παρουσιάζει σημαντικότατες διαφορές, είναι και αυτή εντέλει μια περίπτωση απραγματοποίητων προσδοκιών. Τα μεγάλα λαϊκά στρώματα που ανέτρεψαν το καθεστώς Μουμπάρακ ανέμεναν όχι μόνο τον άμεσο εκδημοκρατισμό, αλλά και την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής και μια πιο σθεναρή στάση στις απαιτήσεις του ΔΝΤ. Αντί γι' αυτά, ο Μόρσι τους έδωσε μια ακόμη αυταρχική -αν και δημοκρατικά εκλεγμένη- κυβέρνηση, ενώ δεν κατάφερε να προσφέρει καμία ουσιαστική λύση ούτε για τα πληβειακά αλλά ούτε και για τα μεσαία στρώματα.

Τρεις διαφορετικοί λαοί, σε χώρες τσακισμένες για δεκαετίες από τον οδοστρωτήρα του νεοφιλελευθερισμού, άκουσαν υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους. Κι όταν οι υποσχέσεις αυτές αποδείχθηκαν ακάλυπτες επιταγές, είχε έρθει η στιγμή της κοινωνικής έκρηξης.

ΕΔΤ - Mega - ΔΟΛ: Καταγγελίες για εκλεκτικές συγγένειες...

Από το "Ποντίκι"

«Πειρατικό μόρφωμα» χαρακτηρίζουν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ την Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση (ΕΔΤ), που από χθες το πρωί στις 8 εκπέμπει στις συχνότητες της ΕΡΤ, ενώ καταγγέλλουν ότι εκπέμπει σε αγαστή συνεργασία με την Digea των ιδιωτών καναλαρχών.

Το γεγονός ότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση των εργαζομένων, στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας TVE από τα στούντιο της οποίας βγαίνει η κάρτα της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης μετέχουν με 25% η Άνωση (Πήγασος) και το Studio ΑΤΑ (ΔΟΛ), κύριοι μέτοχοι του Mega, ενώ το υπόλοιπο 50% ανήκει σε φυσικά πρόσωπα, κρίνεται εντελώς συμπτωματικό.

Άλλη διαβολική σύμπτωση είναι το γεγονός ότι ο υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης - παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία - είναι αυτός που έχει θητεύσει επί σειρά ετών σε ΔΟΛ και Mega!!!

Την ίδια ώρα, παραβιάσεις της νομοθεσίας διαπιστώνουν οι εργαζόμενοι κατά τη μετάδοση της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης...
Συγκεκριμένα, τονίζουν ότι η εκπομπή της κάρτας της ΕΔΤ δεν είναι αδειοδοτημένη ως προς το πρόγραμμα της από το ΕΣΡ, το οποίο δεν έχει ως σήμερα συνεδριάσει για το θέμα.
Σημειώνουν επίσης πως ως πάροχος δικτύου εμφανίζεται μια εταιρεία ADT, η οποία δεν έχει αναγνωριστεί ως πάροχος δικτύου από την ΕΕΤΤ και θέτουν ζήτημα παράβασης καθήκοντος για την Ανεξάρτητη Αρχή.

Τέλος επικαλούνται τον νόμο του 2011 για τη Διαύγεια, αναφέρουν πως καμία σύμβαση ή συμφωνία δεν έχει ισχύ, αν προηγουμένως δεν έχει αναρτηθεί στο Internet. Υπεύθυνος, λένε, είναι ο Γ. Μάναλης για τις τρεις συμφωνίες που φέρεται να έχει συνάψει με TVE, ΟΤΕ, Digea.

Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι στον βωμό της αναδιάρθρωσης η ΕΡΤ είχε αγοράσει (άρα και πληρώσει) τα δικαιώματα για την προβολή αθλητικών και άλλων γεγονότων. Με το κλείσιμο της, τα δικαιώματα αυτά μεταπωλούνται σε τρίτους (ιδιωτικό κανάλι) που είχαν μειοψηφήσει στους διαγωνισμούς.
Έτσι, για παράδειγμα, η ΕΡΤ αγόρασε αντί 200.000 ευρώ τον τελικό του Κυπέλλου Μπάσκετ Ελλάδος και μεταπωλεί τα δικαιώματα αντί 70.000 ευρώ σε ιδιωτικό σταθμό (χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι μπάσκετ ΟΣΦΠ - ΠΑΟ της 12ης Ιουνίου 2013 που μεταδόθηκε από τον Αlpha), ενώ ταυτόχρονα χάνει 180.000 ευρώ επιπλέον που είχε κλείσει από διαφημίσεις και δεν πρόβαλε.

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

30.000 ευρώ για 30 μήνες "προσωρινής" κράτησης

Το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε σήμερα, μετά από δύο αναβολές, την αποφυλάκιση του Κώστα Σακκά υπό όρους και χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ και αφού ο Σακκάς βρισκόταν στην 37η μέρα απεργίας πείνας. Η ελληνική "δικαιοσύνη" ζητά από τον Σακκά 1.000 ευρώ για κάθε μήνα που έμεινε στη φυλακή.

Η ελληνική "δικαιοσύνη" προφανώς δεν έκρινε ότι η κράτησή του πέρα από το 18μηνο ήταν παράνομη. Και έτσι, αντί να τον αποζημιώσει για την καταφανή παρανομία, του ζητά από πάνω εγγύηση. 

Η ελληνική "δικαιοσύνη" εκτελεί εντολές της πολιτικής ηγεσίας, όπως έκανε πάντοτε, επιβεβαιώνοντας άλλη μια φορά την ιστορία της.

Swell

Κοκτέιλ-μολότοφ «σκάει» στον ευρω-Νότο...

Εκτός ελέγχου βγαίνει η φωτιά που έχει ανάψει στον άξονα του ευρω-Νότου, καθώς η οικονομική κρίση επιδεινώνεται σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία (και Ιρλανδία), δίνοντας τη σκυτάλη στην...

πολιτική κρίση που ταλανίζει τους κυβερνητικούς σχηματισμούς υπό την πίεση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Στην Ελλάδα το θερμόμετρο ανεβαίνει μετά τον “ανασχηματισμό” της δικομματικής συγκυβέρνησης και την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, που άναψε τις σπίθες. Η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου-μαμούθ μετά τη συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου με τη τρόικα, ανεβάζει στα κάγκελα και τους εργαζόμενους σε δήμους και σχολεία που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Μετά τη φιτιλιά που άναψε η κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, στη σκιά των αποτυχημένων “προγραμμάτων προσαρμογής”, ήρθαν νέες.
Σαμαράς (χαιρετά Ρόμπαϊ), Μέρκελ και Ολάντ στο Βερολίνο Η πολιτική αστάθεια στην Πορτογαλία από τις παραιτήσεις των υπουργών Οικονομικών και Εξωτερικών και η προσπάθεια “ανασχηματισμού”... αλά ελληνικά και στο βάθος νέο μνημόνιο. Η υποβάθμιση της Ιταλίας από την S&P που κάνει την κυβέρνηση Λέττα να τρίζει. Η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία που πρακαλεί το κουβάρι των αποκαλύψεων για “20 χρόνια μίζες” στο αδελφό κόμμα της ΝΔ, το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Ραχόι.
 
Ισπανία

Στα γρανάζια της πολιτικής κρίσης βρίσκεται το κόμμα του Ραχόι, το Λαϊκό Κόμα που ηγείται της κεντροδεξίας κυβέρνησης στην Ισπανία. «Παίρναμε μίζες για 20 χρόνια» παραδέχθηκε ο πρώην ταμίας του κόμματος του Ραχόι, βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για δωροδοκιές, όταν η ανεργία των νέων είναι άνω του 60%, όπως και στην Ελλάδα.
Η εφημερίδα El Mundo δημοσίευσε τα μυστικά των παράνομων πληρωμών κοινοποιώντας χειρόγραφα λογιστικών εγγραφών –αφού τα παρέδωσε στο Ανώτατο Δικαστήριο– του μυστικού παράνομου ταμείου του Λαϊκού Κόμματος (αδελφού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην Ισπανία) που σπαράσσεται από το σκάνδαλο δωροδοκιών (κυρίως μεγαλο-κατασκευαστών) προς ηγετικά στελέχη και του σημερινού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Οι «καπνισμένες κάννες» του σκανδάλου με τις μίζες τσουρουφλίζουν την κεντροδεξιά κυβέρνηση Ραχόι, καθώς η οικονομία κατρακυλά όλο και πιο βαθιά στην ύφεση. Η αποκάλυψη ότι ο Λουίς Μπάρθενας, πρώην ταμίας του κυβερνώντος δεξιού Λαϊκού Κόμματος, βρέθηκε (σε μια «ισπανική λίστα Λαγκάρντ») με 22 εκατ. ευρώ σε λογαριασμούς του στην Ελβετία προκαλεί πολιτικό σεισμό.
Πολυάριθμα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός, φέρονται ότι λάμβαναν σε μηνιαία βάση πληρωμές από το ταμείο αυτό, έγραψε την Τρίτη η Ελ Μούντο, δημοσιεύοντας έγχρωμες φωτοτυπίες των λογιστικών εγγραφών που τηρούσε ο πρώην ταμίας του κόμματος Λουίς Μπάρθενας.
Τον Ιανουάριο φέτος η εφημερίδα El País είχε δημοσιεύσει ένα μέρος των χειρόγραφων αυτών λογαριασμών που τηρούσε επί δύο δεκαετίες ο πρώην ταμίας του Λαϊκού Κόμματος, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις σχετικά με το φαινόμενο της πολιτικής διαφθοράς κι εξοργίζοντας τους Ισπανούς που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της μακρόχρονης ύφεσης, της υψηλής ανεργίας και των περικοπών των δημοσίων δαπανών.
«Τα αυθεντικά αρχεία του Μπάρθενας δείχνουν ότι ο Ραχόι λάμβανε παράνομες πληρωμές στη διάρκεια τουλάχιστον των τριών ετών (1997, 1998 και 1999) που ήταν υπουργός της κυβέρνησης του Χοσέ Μαρία Αθνάρ», έγραψε η κεντροδεξιά εφημερίδα Ελ Μούντο σήμερα.
Οι ισπανικές αρχές διεξάγουν από τα τέλη του Ιανουαρίου έρευνα για να διαλευκάνουν την υπόθεση του μυστικού ταμείου που φέρεται να λειτουργούσε το Λαϊκό Κόμμα. Η Ελ Μούντο ανέφερε ότι παρέδωσε τις χειρόγραφες λογιστικές εγγραφές στην δικαιοσύνη χθες Δευτέρα, μερικές ώρες αφού περιήλθαν στην κατοχή της.
Φωτογραφία: REUTERS / Susana Vera Η Ελ Παΐς, που είχε δημοσιεύσει φωτοτυπίες των εγγραφών αυτών τον Ιανουάριο, είχε υπολογίσει πως ο Ραχόι λάμβανε 25.200 ευρώ το χρόνο από τα χρήματα που έδιναν επιχειρηματίες στο μυστικό ταμείο. Η Ελ Μούντο στο σημερινό της φύλλο γράφει ότι το 1998 ο Ραχόι είχε λάβει 25.242 ευρώ, πέραν του υπουργικού μισθού, κάτι που είναι παράνομο στην Ισπανία.
 
Πορτογαλία
 
Η Πορτογαλία οδεύει σε δεύτερο μνημόνιο, μετά την "αποτυχία" των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας, δήλωσε σήμερα ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη χώρα.
"Η Πορτογαλία έχει ανάγκη να διαπραγματευτεί ένα νέο πρόγραμμα", δήλωσε ο Αντόνιου Ζουζέ Σεγούρου, καλώντας να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές ώστε να αναδειχθεί νέα ισχυρή κυβέρνηση για να διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για μια νέα δανειακή σύμβαση.
Ο Σεγούρου έκανε τις δηλώσεις αυτές μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ανίμπαλ Καβάκου Σίλβα, ο οποίος είχε σήμερα συναντήσεις με τους ηγέτες των κομμάτων της βουλής μετά την πολιτική κρίση που ώθησε την κυβέρνηση στα όρια της κατάρρευσής της την περασμένη εβδομάδα.
Η κρίση ξέσπασε μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Πάουλου Πόρτας, του επικεφαλής του κόμματος που αποτελεί τον ήσσονα εταίρο στη συντηρητική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πέδρου Πάσους Κουέλιου, μία ημέρα μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Βίτορ Γκάσπαρ.
Ο Πόρτας, ο οποίος είχε επικρίνει τις δημοσιονομικές περικοπές που επιβάλλονται βάσει των όρων του μνημονίου δανεισμού της Πορτογαλίας με 78 δισεκ. ευρώ από την διεθνή τρόικα των πιστωτών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) το 2011, διορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αρμόδιος για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής από τον Κουέλιου, που έτσι έσωσε την κυβέρνησή του.
Μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο, ο Πόρτας είπε ότι η κυβέρνηση της Πορτογαλίας πρέπει τώρα να λάβει έναν "δεύτερο κύκλο [μέτρων] ώστε να τονωθούν η οικονομία, οι επιχειρήσεις και η δημιουργία θέσεων εργασίας".
Ο Ζόρζε Μορέιρα ντα Σίλβα του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος του Κουέλιου είπε πως η ηγεσία του θεωρεί "προτεραιότητα" την αποφυγή ενός νέου προγράμματος διεθνούς χρηματοοικονομικής στήριξης.
«Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την κρίση! Οχι στην τρόικα». Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις των Πορτογάλων στη Λισαβόνα (φωτ. Ass. Press) Η ισπανική εφημερίδα Ελ Παΐς είχε αναφέρει πρόσφατα πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει ένα νέο πρόγραμμα για την Πορτογαλία, χωρίς την ανάμιξη του ΔΝΤ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέψευσε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη τέτοιες διαπραγματεύσεις.
Η οικονομία της Πορτογαλίας αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 2% και πλέον του ΑΕΠ της φέτος, ενώ η ανεργία έχει αυξηθεί πλήττοντας σχεδόν το 18%, επίπεδο που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ.
 
Ιταλία

Πιο βαθιά στην «τρύπα» μπαίνει η Ιταλία. O διεθνής οίκος αξιολόγησης S&P υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα, καθώς η ιταλική οικονομία αποτελεί το μεγαλύτερο βαρίδι στην ύφεση της ευρωζώνης όπως σημειώνει η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ που ρίχνει τον πήχυ για την παγκόσμια ανάπτυξη.«Η επιλογή του οίκου αξιολόγησης Standard & Poor's να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας έχει ξεπεραστεί από τα νέα δεδομένα», είπαν πηγές του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών στο πρακτορείο ειδήσεων Ansa.
Η ενέργεια αυτή «αντανακλά την άποψή μας περί περαιτέρω επιδείνωσης των οικονομικών προοπτικών της Ιταλίας, έπειτα από μια δεκαετία πραγματικής μεταβολής του ΑΕΠ της κατά μέσον όρο -0,04%», όπως ανέφερε ο οίκος σε ανακοίνωσή του από το Λονδίνο.
«Η υποβάθμιση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης Λέτα και βασίζεται μόνο σε στοιχεία του παρελθόντος», είπαν οι πηγές του υπουργείου Οικονομικών αυτές.
Το πρωί ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Φαμπρίτσιο Σακομάνι, σε νέα σύσκεψη με τους εταίρους που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα (Δημοκρατικό Κόμμα, Λαός της Ελευθερίας, Επιλογή Πολιτών) θα προσπαθήσει να βρει μια λύση στο θέμα του φόρου ιδιοκατοίκησης.
Πρόκειται να αποφασιστεί η ολική του κατάργηση, ή η υιοθέτηση μιας συμβιβαστικής λύσης που θα μπορούσε να εστιασθεί στην υιοθέτηση ενός αφορολόγητου ορίου, ανάλογα με την αντικειμενική αξία του ακινήτου.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζήτησε πρόσφατα την διατήρηση του συγκεκριμένου φόρου, υπενθυμίζοντας ότι «έχει επιβληθεί και στις υπόλοιπες χώρες και εγγυάται την εφαρμογή της αρχή της ίσης κατανομής των φορολογικών βαρών».
 
Ιρλανδία
 
Η Πορτογαλία θεωρούνταν παράδειγμα χώρας που έχει ενταχθεί σε «πρόγραμμα διάσωσης» και κάνει όλες τις «σωστές κινήσεις». Ομως, αποδείχθηκε άλλη μια νεοφιλελεύθερη φαντασίωση, όπως και στην Ιρλανδία που κατρακυλά ξανά στην ύφεση.
Στην Ιρλανδία το ΑΕΠ κατά το α' τρίμηνο του 2013 συρρικνώθηκε σχεδόν 1% σε ετήσια βάση, κυρίως λόγω της πτώσης των εξαγωγών, ενώ οι τράπεζες χρειάζονται επιπλέον 16 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το ΔΝΤ, με τα «κόκκινα δάνεια» στο 12% του συνόλου.
Αν όλα τα παραπάνω συνδυαστούν με τις τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ για περαιτέρω επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας που αποτυπώνεται στα στοιχεία της παραγωγής, των επενδύσεων και της απασχόλησης, σε Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Κίνα, η παγκόσμια αστάθεια εντείνεται αντί να αναχαιτίζεται παρά τον πακτωλό τυπωμένου χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Την ώρα, μάλιστα, που οι κοινωνίες ανθίστανται, από τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και την Αθήνα, έως το Κάιρο και την Ισταμπούλ.

enet.gr

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – «ΜΑΪΜΟΥ»!

ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ ΕΞΕΠΕΜΨΕ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»!

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ, ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ!

Με πραξικοπηματικές και παράνομες μεθόδουςκαι σε αγαστή συνεργασία με την κοινοπραξίατων μεγαλοκαναλαρχών (Digea), σήμα εξέπεμψε το πρωί της Τετάρτης (10/7) ο δημόσιοςτηλεοπτικός φορέας - "μαϊμού", με τον διακριτικό τίτλο «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση».

Οι απαράδεκτες και αυθαίρετες κυβερνητικές μεθοδεύσεις έχουν στόχο να υπονομεύσουν και να φέρουν το μεγάλο και δίκαιο αγώνα τωναπολυμένων εργαζομένων της ΕΡΤ προ τετελεσμένων γεγονότων, ο οποίος σήμερα συμπληρώνει 30 ημέρες.

H Digea έχει παίξει τον πρώτο ρόλο στις τελευταίες εξελίξεις, καθώς το βέβαιον είναι ότι το σήμα της «Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης» (ΕΔΤ) δεν εκπέμπεται από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγ. Παρασκευή, όπου οι εργαζόμενοι παραμένουν στις θέσεις τους και συνεχίζουν τις εκπομπές τους. Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 το πρωί της Τετάρτης, ο αρμόδιος υφυπουργός Παντελής Καψής δήλωσε ότι το σήμα της ΕΔΤ εκπέμπεται από ιδιωτικό στούντιο και πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί διαφορετικά η απόφαση του ΣτΕ, ρίχνοντας την ευθύνη στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, οι οποίοι όπως προσέθεσε, έχουν καταλάβει το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΕΡΤ: ΨΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, μέσα από το blog τους ERTOPEN, καταγγέλουν ότι η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση είναι ένα «ψεύτικο αντίγραφο της ΕΡΤ» και ότι το σημα της ΕΔΤ εκπέμπει παράνομα καιχωρίς καμία άδεια από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Σύμφωνα με τον τεχνικό της ΕΡΤΝίκο Μιχαλίτση, το σήμα κωδικοποιείται ψηφιακά στις εγκαταστάσεις της Digea και γίνεται ηπολυπλεξία -μαζί με τα σήματα της Βουλής, του ΡΙΚ Sat, της Deutsche Welle και του BBC World- και φεύγουν ως ένα σήμα.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, από την Digea το σήμα πηγαίνει στον ΟΤΕ και αυτός στέλνει τα σήματα ως ένα στους ψηφιακούς πομπούς και εκπέμπονται στα σημεία όπου υπάρχει ψηφιακή τηλεόραση, κυρίως στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θέτουν τα εξής ερωτήματα:

• Ο «ΕΔΤ», ως διακριτός τίτλος, έχει αναγνωριστεί από το ΕΣΡ;
• Πώς οι δύο φορείς, Digea και ΟΤΕ, εκπέμπουν σταθμό στην περίπτωση που δεν έχει πάρει αδειοδότηση;
• Ποιος πληρώνει αυτούς τους δύο ιδιωτικούς φορείς και τους τεχνικούς, σκηνοθέτες κλπ που φέρονται να εργάζονται αυτή τη στιγμή και με τι είδους συμβάσεις;

Σύμφωνα με τα όσα είχαν γίνει γνωστά τις προηγούμενες ημέρες, ο μεταβατικός φορέας πρόκειται να εκπέμπει «σε πρώτη φάση» σίριαλ, ταινίες, ντοκιμαντέρ και ό,τι διαθέσιμο υπάρχει από το αρχείο της ΕΡΤ. Κάποιες ειδήσεις θα μεταδίδονται σε τιτλάκια στο κάτω μέρος της οθόνης (κρόουλ), χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία απάντηση της κυβέρνησης στις καταγγελίες των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Σημειώνεται ότι χθες εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στην αρμόδια επιτροπή, εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης, το νομοσχέδιο ίδρυσης της ΝΕΡΙΤ.

ΣΥΡΙΖΑ: ΣΗΜΑ «ΜΑΪΜΟΥ» ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ

Πειρατική χαρακτηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκπομπή σήματος της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης, κάνοντας λόγο για «κορύφωση της παρανομίας που διαπράττεται εδώ και εβδομάδες εκ μέρους της κυβέρνησης».

Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης παρατηρεί ότι «η μη συμμόρφωση με την απόφαση του ΣτΕ, η εκπομπή του σήματος “μαϊμού” χωρίς άδεια και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την νομιμότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της».

ΚΚΕ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ

Το Κομμουνιστικό Κόμμα καταδικάζει την «απαράδεκτη», όπως την χαρακτηρίζει, κίνηση της κυβέρνησης να εκπέμψει το πρόγραμμα του λεγόμενου «μεταβατικού σχήματος» από ιδιωτικά στούντιο και ζητεί να ανοίξει τώρα η ΕΡΤ, χωρίς καμία απόλυση και με ταυτόχρονη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 10 ΙΟΥΛΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ

19.00 - 22.00: Ανοικτή συζήτηση – Πρωτοβουλία για την ΕΡΤ

Διοργανωτής: Πρωτοβουλία ‘ΕΡΤ-Ανοιχτή στην κοινωνία’

Ανοιχτή Συνέλευση στις 19.00 την Τετάρτη 10/7 στον κήπο του Ραδιομεγάρου. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ αλλά και κάθε εργαζόμενο, τους ανέργους, τους επισφαλώς εργαζομένους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, όλους όσους πλήττονται από τα μνημόνια, όλους όσους θέλουν να έχουν φωνή στην ελεύθερη ΕΡΤ.

Για να κάνουμε την ΕΡΤ προπύργιο του κοινού μας αγώνα!

22.15: Ορατόριο του Παλαμά. Η παλαμική εκστρατεία φτάνει στην ΕΡΤ!

Ο μουσικοσυνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης με τους: Τζένη Δριβάλα  υψίφωνος,  Αγάπη Παπαμήτσου υψίφωνος, Θοδωρής Μπιράκος βαρύτονος, Κώστας Γιαλίνης απαγγελία, Όλγα Παππά απαγγελία, Αλέξανδρος Χρηστίδης  κρουστά, Ιωάννης Μουτσάκης κρουστά .

-Φωνητικό Σύνολο Μελωδοί- Ελληνικός Κινηματογράφος

Διεύθυνση χορωδίας Γιώργος Ζιάκας, πιάνο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος.

-Yoel Soto- Μουσικό πρόγραμμα Jazz

- Log Out- Indie Folk Rock

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

aristeridiexodos

Υπάρχει ρε, ίχνος αξιοπρέπειας;

 Πηγή: Εκπαίδευση Ενηλίκων

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγαλύτερης ανθρωποθυσίας που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ εν καιρώ ειρήνης σε μία χώρα. Θα αναφερθώ στο χώρο της εκπαίδευσης γιατί αυτόν ξέρω και αυτός με απασχολεί πρωτίστως.

Μέσω τεχνιτών διαρροών για ημέρες "έπαιζε" το σενάριο της απόλυσης (γιατί για απόλυση πρόκειται και όλα τα άλλα είναι σαχλαμάρες και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε) των καθηγητών πληροφορικής, ξένων γλωσσών και των γυμναστών. Θα απολυθούν όσοι έχουν λιγότερα από 12 χρόνια, θα απολυθούν όσοι δεν έχουν οργανική θέση, θα απολυθούν όσοι δε μπήκαν με ΑΣΕΠ, θα..., θα..., θα....

Με ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών άρχισε να εμφανίζεται μία τερατώδης από κάθε άποψη ανθρωποφαγία μεταξύ των εκπαιδευτικών, καθώς οι μισοί στρέφονταν εναντίον των άλλων μισών. Υπήρχαν ωστόσο και αυτοί που θεωρώντας ότι δε κινδυνεύουν άρχισαν τα μπάνια τους αδιαφορώντας για το πρόβλημα των συναδέλφων τους. Εξάλλου τι με νοιάζει εμένα; Εμένα θα απολύσουν;

Παρατήρησα για μέρες έναν "σκληρό αγώνα αντίστασης" από το πληκτρολόγιο του Η/Υ από πολλούς συναδέλφους, χωρίς να βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου. Ωστόσο, σε πολλές εκδηλώσεις που απαιτούσαν τη φυσική μας παρουσία ως εκδήλωση αντίστασης, μετρούσα μετά βίας 200-300 άτομα.

Όλα αυτά μέχρι εχθές το μεσημέρι. Η κυβέρνηση με μία "αιφνιδιαστική" κίνηση (το αιφνιδιαστική είναι σχετικό, καθώς μπορείτε να δείτε σχετικές αναφορές εδώ) αποφάσισε να διαλύσει την τεχνική εκπαίδευση καταργώντας 40 και πλέον ειδικότητες στέλνοντας προς απόλυση τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς...

Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που ετοιμάστηκε, μιλάει για "...πλαίσιο της εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος της Χώρας και με σκοπό την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης και την εναρμόνισή της με τους στόχους της εθνικής οικονομίας, καθώς και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας και τη μείωση του πληθωρισμού των ειδικοτήτων στην εκπαίδευση, σύμπτωμα στρεβλώσεων του παρελθόντος..."

Στο βωμό της δήθεν εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος θυσιάζονται κάποιες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Στο βωμό της αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης θεωρείται ότι πρέπει να διαλυθούν οι οικογένειες και οι ζωές των αντίστοιχων εκπαιδευτικών.

Φίλες και φίλοι το δόγμα του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ καλά κρατεί. Οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες ζωές έγιναν νούμερα στα χέρια ... (συμπληρώστε ότι θέλετε).

Με μία απόφαση οδηγούνται στην εξόντωση χιλιάδες άνθρωποι και κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται. Θα ακούσουμε και θα δούμε κροκοδείλια δάκρυα, την επίκληση του εθνικού συμφέροντος, τις πιέσεις των δανειστών, το ότι εγώ δε θα το ψήφιζα υπό άλλες συνθήκες αλλά δε μπορώ να κάνω αλλιώς και άλλες ανοησίες.
Θα ακούσουμε και το ακόμη χειρότερο. Στον ιδιωτικό τομέα απολύθηκαν 1.500.000 άνθρωποι. Ας απολυθούν και μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Σ' αυτά τα υποκείμενα δεν αξίζει να απαντήσω πάλι. Έχω τοποθετηθεί ήδη εδώ

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη πιο χειρότερο. Υπάρχουν δυστυχώς συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που επειδή τη "γλίτωσαν" προσωρινά νομίζουν ότι δεν τους αφορά το ζήτημα και συνεχίζουν έτσι τα μπάνια τους. Πρόκειται για ακόμη χειρότερα υποκείμενα από τα προηγούμενα.

Φιλές και φίλοι δε θα πω τίποτα άλλο για το τι σημαίνει η απόφαση αυτή για την απόλυση των συναδέλφων εκπαιδευτικών. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις στους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους μαθητές, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα.

Θα θέσω ένα μόνο ερώτημα.
Υπάρχει έστω και ένας από αυτούς που θα στηρίξουν με τη ψήφο τους το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που να πιστεύει ότι θα εξακολουθεί να διατηρεί την αξιοπρέπειά του, θα μπορεί να κοιτάζει στα μάτια τα παιδιά του, θα μπορεί να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι στο δρόμο και θα εξακολουθήσει να θεωρείται άνθρωπος;

Υπάρχει έστω και ένας ρε;

  Βασίλης Σωτηρούδας
 

matrix24

Δόλια πατρίδα.. που κατάντησες!

sibilla