Στέφανος Πρίντσιος
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. (Παπανδρέου, Σαμαροβενιζέλοι, Τσίπρας)
Αντιγράφουμε αποσπάσματα από έγκυρες εγκυκλοπαίδειες: «Γενικά με τον όρο κατοχική κυβέρνηση, χαρακτηρίζεται η κυβέρνηση που συγκροτείται σε μία πρώην κυρίαρχη και ανεξάρτητη χώρα που έχει ηττηθεί από τον κατακτητή της… Την ίδια επίσης ονομασία φέρουν και οι κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη υπό το αυτό καθεστώς.
Οι κατοχικές κυβερνήσεις λειτουργούν μόνο για εσωτερικές υποθέσεις, νομοθετώντας και ασκώντας εξουσία υπό την επίβλεψη στρατιωτικής (οικονομικής) διοίκησης του κατακτητή. Σημειώνεται ότι οι κυβερνήσεις αυτές στερούνται του δικαιώματος της διεθνούς εκπροσώπησης, σύναψης συμμαχιών καθώς επίσης και ανάπτυξης ελεύθερου εμπορίου, ενώ και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι τίθενται υπό τον έλεγχο του κατακτητή.
Από τον Α' Π.Π, αλλά και κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. σε πολλές χώρες λειτούργησαν κατοχικές κυβερνήσεις που συγκροτούνταν συνηθέστερα από πρόσωπα ευρύτερης λαϊκής αποδοχής και λιγότερο εμφανώς φιλικά προσκείμενα προς τον κατακτητή. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις και παρά τον νομιμοφανή χαρακτήρα αυτών των κυβερνήσεων οι υπό την κατοχή λαοί δεν έπαψαν να τις θεωρούν αυτές και τα πρόσωπα που τις απαρτίζουν "συνεργάτες" των κατακτητών.
Στην Ελλάδα το 1941 μετά την εισβολή της Γερμανίας, κατά την περίοδο της κατοχής που ακολούθησε λειτούργησαν στην Ελλάδα, τρεις κατοχικές κυβερνήσεις:
1. Η Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941 (Ο ίδιος ο Τσολάκογλου δε φαίνεται να μετάνιωσε για τις κινήσεις του τον Απρίλιο του '41. Στα απομνημονεύματα του γράφει μεταξύ άλλων πως «Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος : Ή ν' αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα, ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως...)
2. Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου 1942 (η θητεία του Λογοθετόπουλου διήρκεσε μόλις τέσσερις μήνες, αφού τον Απρίλιο του 1943 οι Γερμανοί τον αντικατέστησαν με τον Ιωάννη Ράλλη, επιθυμώντας έναν πιο δυναμικό πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση του αναδυόμενου ΕΑΜ. Στα απομνημονεύματά του ο Λογοθετόπουλος αξιοποιεί την «απόλυσή» του για να σώσει την υστεροφημία του, υποστηρίζοντας ότι ο πραγματικός λόγος της ήταν οι διαρκείς αντιρρήσεις που έφερνε στους κατακτητές.)
3. Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943. (Κατά τη διάρκεια της δίκης του ως δωσίλογου - καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά- οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό.»)
Η Οργάνωση Χ ήταν η μετονομασία της Στρατιωτικής Οργανώσεως Γρίβα που ιδρύθηκε την περίοδο της γερμανικής κατοχής τον Ιούνιο του 1941 στην Αθήνα από τον αντισυνταγματάρχη Πεζικού Γεώργιο Γρίβα (ο γνωστός Διγενής). Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά σαν Χίτες. Αρχικώς η οργάνωση ασχολήθηκε με σαμποτάζ και κατασκοπεία κατά των Γερμανών, πολύ σύντομα όμως αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον αντικομμουνιστικό αγώνα, ξεχνώντας τον πρωταρχικό σκοπό της ίδρυσής της, την απελευθέρωση δηλαδή της πατρίδας από τον κατακτητή.»
(Διαβάστε προσεχτικά τα αρχικά εγκυκλοπαιδικά αποσπάσματα για να το καταλάβετε!)
Στέφανος Πρίντσιος
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. (Παπανδρέου, Σαμαροβενιζέλοι, Τσίπρας)
Αντιγράφουμε αποσπάσματα από έγκυρες εγκυκλοπαίδειες: «Γενικά με τον όρο κατοχική κυβέρνηση, χαρακτηρίζεται η κυβέρνηση που συγκροτείται σε μία πρώην κυρίαρχη και ανεξάρτητη χώρα που έχει ηττηθεί από τον κατακτητή της… Την ίδια επίσης ονομασία φέρουν και οι κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη υπό το αυτό καθεστώς.
Οι κατοχικές κυβερνήσεις λειτουργούν μόνο για εσωτερικές υποθέσεις, νομοθετώντας και ασκώντας εξουσία υπό την επίβλεψη στρατιωτικής (οικονομικής) διοίκησης του κατακτητή. Σημειώνεται ότι οι κυβερνήσεις αυτές στερούνται του δικαιώματος της διεθνούς εκπροσώπησης, σύναψης συμμαχιών καθώς επίσης και ανάπτυξης ελεύθερου εμπορίου, ενώ και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι τίθενται υπό τον έλεγχο του κατακτητή.
Από τον Α' Π.Π, αλλά και κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. σε πολλές χώρες λειτούργησαν κατοχικές κυβερνήσεις που συγκροτούνταν συνηθέστερα από πρόσωπα ευρύτερης λαϊκής αποδοχής και λιγότερο εμφανώς φιλικά προσκείμενα προς τον κατακτητή. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις και παρά τον νομιμοφανή χαρακτήρα αυτών των κυβερνήσεων οι υπό την κατοχή λαοί δεν έπαψαν να τις θεωρούν αυτές και τα πρόσωπα που τις απαρτίζουν "συνεργάτες" των κατακτητών.
Στην Ελλάδα το 1941 μετά την εισβολή της Γερμανίας, κατά την περίοδο της κατοχής που ακολούθησε λειτούργησαν στην Ελλάδα, τρεις κατοχικές κυβερνήσεις:
1. Η Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941 (Ο ίδιος ο Τσολάκογλου δε φαίνεται να μετάνιωσε για τις κινήσεις του τον Απρίλιο του '41. Στα απομνημονεύματα του γράφει μεταξύ άλλων πως «Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος : Ή ν' αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα, ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως...)
2. Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου 1942 (η θητεία του Λογοθετόπουλου διήρκεσε μόλις τέσσερις μήνες, αφού τον Απρίλιο του 1943 οι Γερμανοί τον αντικατέστησαν με τον Ιωάννη Ράλλη, επιθυμώντας έναν πιο δυναμικό πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση του αναδυόμενου ΕΑΜ. Στα απομνημονεύματά του ο Λογοθετόπουλος αξιοποιεί την «απόλυσή» του για να σώσει την υστεροφημία του, υποστηρίζοντας ότι ο πραγματικός λόγος της ήταν οι διαρκείς αντιρρήσεις που έφερνε στους κατακτητές.)
3. Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943. (Κατά τη διάρκεια της δίκης του ως δωσίλογου - καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά- οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό.»)
Η Οργάνωση Χ ήταν η μετονομασία της Στρατιωτικής Οργανώσεως Γρίβα που ιδρύθηκε την περίοδο της γερμανικής κατοχής τον Ιούνιο του 1941 στην Αθήνα από τον αντισυνταγματάρχη Πεζικού Γεώργιο Γρίβα (ο γνωστός Διγενής). Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά σαν Χίτες. Αρχικώς η οργάνωση ασχολήθηκε με σαμποτάζ και κατασκοπεία κατά των Γερμανών, πολύ σύντομα όμως αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον αντικομμουνιστικό αγώνα, ξεχνώντας τον πρωταρχικό σκοπό της ίδρυσής της, την απελευθέρωση δηλαδή της πατρίδας από τον κατακτητή.»
- Έχουν άραγε σχέση όλα αυτά τα παραπάνω γραφόμενα με το σήμερα;
- Αποτελεί το Μνημόνιο, οικονομική κατοχή και απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας;
- Είναι η Γερμανία σήμερα οικονομικός κατακτητής μας;
- Υπήρξαν ή υπάρχουν δωσίλογοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί;
- Υπήρξαν η υπάρχουν μνημονιακοί κυβερνητικοί οπαδοί, Χίτες και γερμανοτσολιάδες;
- Ο αντιμνημονιακός αγώνας σήμερα δεν έχει ομοιότητες με τον αντιστασιακό του χθες;
- Το ένδοξο προσωπικό παρελθόν νομιμοποιεί την μετέπειτα καταγέλαστη πορεία; (βλέπε Τσολάκογλου κ.α.)
- Αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας εξαίρεση;
(Διαβάστε προσεχτικά τα αρχικά εγκυκλοπαιδικά αποσπάσματα για να το καταλάβετε!)
Στέφανος Πρίντσιος
