Αυτοί οι «αναλυτές» του ΚΚΕ !!!

Αυτοί οι «αναλυτές» του ΚΚΕ είναι για κλάματα: Δραματικά θλιβεροί… Αντί να αναρωτηθούν το πώς γίνεται να …

αγωνίζονται εναγωνίως για να διασωθούν μέσα σε συνθήκες όπου έπρεπε να …καλπάζουν (καπιταλιστικής κρίσης κατάρρευσης και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ σήψης και παρακμής), επιδίδονται σε ταχυδακτυλουργίες για …ανάκαμψη!!! Ούτε καν προβληματίζονται οι άνθρωποι κι από το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έχει «εισβάλει» στα πληβειακά στρώματα (τα «προνομιούχα» για ένα ΚΚ) και καταμετράει εκλογικά ποσοστά διπλάσια και τριπλάσια από το ΚΚΕ…

Καταφεύγουν στην εύκολη σταλινική «ρετσινιά»: Είναι φασίστες. 

Ξοφλάνε με αυτόν τον αφορισμό, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι ο αφορισμός τους αυτός (η σταλινική «ρετσινιά») είναι ο φασισμός και όχι η φτωχολογιά που ζει μέσα στην κόλαση του 4ου Ράιχ (του σύγχρονου φασισμού), απελπισμένη και τσαλαπατημένη, χωρίς διέξοδο και προοπτική, χωρίς μια αχτίδα φωτός, ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ, κατ’ εξακολούθηση από τις ηγεσίες του ΚΚΕ.

Έσκουζε η Κανέλλη (αυτή η «κομμουνίστρια» της Εκάλης), από τους άμβωνες των «νταβάδων», για τους «φασίστες» ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής!!!
Σκούζουν τα δεκανίκια (ΚΚΕ) της φασιστικής, κυβερνητικής «συμμορίας» για το «φασισμό» των απελπισμένων ψηφοφόρων που αναζητούν μια διέξοδο στη δημαγωγία ενός παρακρατικού «μορφώματος» και δεν βλέπουν ότι ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ βρίσκεται στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ «εγκληματική οργάνωση» των κυβερνητικών ανδρεικέλων και στο ΣΥΝΟΛΙΚΟ παρακράτος του κεφαλαίου!!!

Και μια συνιστώσα αυτού του παρακράτους του κεφαλαίου, από τις πλέον μακάβριες, είναι οι «παράγκες» των «μαφιών» και των «νονών» που έδρασαν ανενόχλητες στον Πειραιά: Για αυτή τη φασιστική αυθάδεια οι «αναλυτές» του ΚΚΕ δεν βγάλανε άχνα…

Φασίστες είναι όσοι ψήφησαν (της Αθήνας οι κολασμένοι) Χρυσή Αυγή… 
Αυτή είναι η «διαλεκτική» σκέψη των «αναλυτών», αλλά και η αντίληψή τους για το λαό:Όσοι δεν μας ακολουθούν ή είναι εναντίον μας, είναι «εχθροί του λαού» (λαός για το ΚΚΕ είναι μόνο το ΚΚΕ) και συχνά «φασίστες»…
Αλλά εκεί που γίνονται καταγέλαστοι οι «αναλυτές» του ΚΚΕ είναι στην ερμηνεία που δίνουν για τα εκλογικά αποτελέσματα: Βλέπουν «ανάκαμψη» του ΚΚΕ!!!
Βεβαίως το να αναζητά κανείς διαλεκτική σκέψη από τα σταλινικά απομεινάρια είναι σαν να ζητά από ένα τυφλό να ξεχωρίσει τα χρώματα.
Ωστόσο, οι αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων από τους «αναλυτές» του αγγίζουν τα όρια της ΑΝΤΙΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ, σχηματικής φρενοβλάβειας: Επιδίδονται σε τέτοιες χυδαίες ταχυδακτυλουργίες που αναρωτιέσαι αν έχουν σώας τα φρένας.
Τεμαχίζουν το πολιτικό κύκλωμα, το κομματιάζουν κυριολεκτικά και κατόπιν παίρνουν ένα «τεμάχιο» και το ανάγουν σαν αφετηρία της «ανάλυσής» τους.
Παίρνουν, λοιπόν, σαν αφετηρία τις εθνικές εκλογές του 2012 και αναφωνούν: Σε σχέση με αυτές έχουμε ανάκαμψη!!!
Εδώ διαπράττουν πολλαπλές και σύνθετες ταχυδακτυλουργίες: 
α). Πετάνε έξω, εντελώς έξω, τις ανάλογες εκλογές (δημοτικές) του 2010. Πάνω σ’ αυτές δεν προβαίνουν σε καμία συγκριτική ερμηνεία: Ούτε με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ούτε με αυτές των εθνικών εκλογών του 2012 και των σημερινών.

Εξαφανίζουν τη διαλεκτική του πολιτικού κυκλώματος και της πολιτικής συνέχειας: αυτή τους καταδικάζει, διότι δείχνει συνεχή ΠΤΩΣΗ…

β). Ένα δεύτερο ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα είναι ότι εξαφανίζουν τη «διαφορετικότητα» των εθνικών κοινοβουλευτικών εκλογών από τις ευρωεκλογές και κυρίως από τις Δημοτικές.
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές ο κόσμος ψηφίζει, θετικά ή αρνητικά, για ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!
Συνεπώς δημιουργείται μια πόλωση ανάμεσα σ’ αυτά τα κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία, συνακόλουθα συρρικνώνονται τα ποσοστά των άλλων μικρών κομμάτων και ιδιαίτερα αυτά των «αριστερών» που λειτουργούν σαν κόμματα διαμαρτυρίας και ΟΧΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Αυτό το εκλογικό αλφάβητο το ξεχνούν, σκόπιμα, οι «αναλυτές» του ΚΚΕ.
Το ξεχνούν διότι θέλουν να συγκρίνουν τα εκλογικά αποτελέσματα των άλλων εκλογικών «ειδών» (ευρωεκλογές-Δημοτικές) με αυτά των κοινοβουλευτικών εκλογών που καταγράφουν τα μικρότερα ποσοστά.

Με βάση αυτήν την ταχυδακτυλουργία οι «αναλυτές» του ΚΚΕ …βλέπουν στις τωρινές δημοτικές εκλογές μια «ανάκαμψη» του ΚΚΕ και μια πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τα ποσοστά των εθνικών εκλογών του 2012: τέτοια ΑΠΑΤΗ!!!
Στις Δημοτικές εκλογές, αλλά και στις ευρω-εκλογές, η ψήφος είναι πολύ χαλαρή και επιμερίζεται, σε βάρος των δύο διεκδικητικών κυβερνητικών πόλων, σε μικρότερα κόμματα.

Στις Δημοτικές επίσης εκλογές επεισέρχονται και άλλοι ειδικοί παράγοντες που θολώνουν το πολιτικό τοπίο.
Συμπερασματικά, η «διαφορετικότητα» των ευρωεκλογών και των δημοτικών εκλογών σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές εκλογές είναι τούτη: Τα μικρότερα κόμματα έχουν πιο προνομιακό πεδίο για να αναπτύξουν τις εκλογικές τους δυνάμεις στις ευρωεκλογές ή στις δημοτικές.
Που σημαίνει ότι δεν μπορούν τα κόμματα να πάρουν ως ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ και ΑΠΟΛΥΤΗ βάσησύγκρισης τις κοινοβουλευτικές εκλογές στις άλλου είδους αναμετρήσεις (ευρωεκλογές-Δημοτικές).
Ακόμα: Όταν στις Δημοτικές ή στις ευρωεκλογές δεν προσεγγίζεις και δεν ξεπερνάς τις δυνάμεις που είχες κατακτήσει σε ανάλογες, προγενέστερες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά αντίθετα τις μειώνεις, ΤΟΤΕ όχι μόνο δεν μπορεί να μιλάς για «ανάκαμψη», αλλά βρίσκεσαι σε ΡΟΠΗ πτώσης…
ΟΙ «αναλυτές» του ΚΚΕ δεν θέλουν ή δεν μπορούν να διαβάσουν αυτήν τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της πτώσης και της μετατροπής του ΚΚΕ σε μια σεχταριστική ομαδούλα.
Αντίθετα βλέπουν «ανάκαμψη», εκεί που υπάρχει ΡΟΠΗ πτώσης.
ΟΙ τωρινές Δημοτικές εκλογές αν τις αντικρύσει κανείς στη διαλεκτική τους συνάρτηση και διάσταση θα διακρίνει καθαρά τους δείκτες (ΟΧΙ στα τυπικά και απομονωμένα χαρακτηριστικά τους, αλλά σε διαλεκτική ΣΥΝΘΕΣΗ), που καταγράφουν, πολύ ευδιάκριτα, τις ΡΟΠΕΣ της πολιτικής κίνησης: Που καταγράφουν την ανατροπή των κυβερνητικών ισορροπιών, την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, δηλαδή τον καταποντισμό των κυβερνητικών ανδρεικέλων με «καταλύτη» και «μοχλό» το ΣΥΡΙΖΑ…
Δείκτες που καταγράφουν επίσης και τον τελεσίδικο μαρασμό του ΚΚΕ, έστω και αν παρατείνει, λίγο ακόμα, τη ζωή του…

ΣΕ τέτοιες εφιαλτικές συνθήκες όταν ένα «Κομμουνιστικό Κόμμα» μένει στάσιμο ή απλώς επιβιώνει, είναι τελεσίδικα νεκρό… 

resaltomag

Error 404. Brain Not Found

Κάποιοι αριστεροί κατηγορούν τους αναρχικούς για την εκλογική άνοδο των ναζί, επειδή επιλέγουν την εκλογική απεργία. Λένε ότι αν οι αναρχικοί ψήφιζαν κάποιο αριστερό κόμμα τα ποσοστά των αυγών θα ήταν μικρότερα….
Αυτή η θέση είναι και προκλητικά ανέντιμη και προκλητικά ανόητη:
-Οι αναρχικοί πάντα απείχαν από τις εκλογές. Δεν άλλαξε κάτι τώρα.-Σημασία δεν έχουν τα ποσοστά αλλά οι ψήφοι των ναζιστών. Τον Μάιο 2012 441.000, τον Ιούνιο 2012 426.000 και τώρα, με ποσοστό ενσωμάτωσης 97,10% 443.000. Το πόσοι φασίστες υπάρχουν έχει σημασία και όχι το ποσοστό επί τοις εκατό. Στο κάτω κάτω της γραφής σε καμμία περίπτωση τα ποσοστά της ΧΑ δεν έχουν αντίκρισμα ούτε σε έδρες ούτε σε δήμους ή περιφέρειες.
-Το να θεωρεί κάποιος ότι μια σχετική ήττα στις εκλογές (τι θα ήταν αλήθεια ήττα των ναζί; ποιο ποσοστό…;) σημαίνει και ήττα των φασιστών και του φασισμού είναι δείγμα ενός εντελώς κάλπικου (και κάλπη-κου) αντιφασισμού. Ενός «αντιφασισμού» που δεν χωράει τον αντιφασισμό του δρόμου και της καθημερινότητας, τον αντιφασισμό των αναρχικών.
-Το να ζητάς από κάποιους να σε ψηφίσουν παρόλο που ξέρεις ότι δεν συμφωνούν σε πάρα πολλά μαζί σου και κυρίως ότι διαφωνούν στη συγκεκριμένη πρακτική (συμμετοχή στις εκλογές), είναι ο απόλυτος αμοραλισμός. Ουσιαστικά ζητάς εξουσιοδότηση εν λευκώ δείχνοντας και την πραγματική σου ποιότητα (εγώ ξέρω και επικροτώ το αντιπροσωπευτικό σύστημα) αλλά και πόσο περιφρονείς τις απόψεις αυτού του οποίου την ψήφο ζητάς. Σε τι διαφέρεις από τους άλλους κομματάρχες και πολιτικάντηδες;
-Ακόμα κι αν όλοι οι αναρχικοί ψήφιζαν ένα τέτοιο κόμμα, τα εκατοστιαία ποσοστά των φασιστών δεν θα άλλαζαν ιδιαίτερα. Αυτή η αριθμολαγνεία κάποιων δείχνει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την πολιτική. Δικαίωμα τους αλλά ας μην μιλάνε για επανάσταση, ανατροπή, εξέγερση και άλλα τέτοια ωραία. Ας περιοριστούν να μετράνε ψηφοδέλτια και να παζαρεύουν με την εξουσία για ψίχουλα.
-Όταν εμείς λέμε ότι η κοινωνία είναι συνυπεύθυνη, οι αριστεροί μας κατηγορούν για ελιτιστές. Τώρα που η κοινωνία αποδεικνύει ότι σε μεγάλο βαθμό έχει εκφασιστεί, φταίμε πάλι εμείς που δεν ψηφίσαμε. Η δε άποψή τους για τον πιο μαχητικό αντιφασισμό που εκφράζει τους περισσότερους αναρχικούς είναι «καταδικάζουμε τη βία και όποιος αντιστέκεται ενεργά στην καθημερινή φασιστική βία είναι κι αυτός φασίστας»….
-Τέλος, από ηθική άποψη, είναι εντελώς άθλιο να ζητάς ευθύνες από τον μόνο χώρο που εμμένει με συνέπεια στις απόψεις του θέλοντας να τον κάνεις συνεργό σε πράξεις που υποτίθεται ότι και εσύ, ο αριστερός, θεωρείς επουσιώδεις (πολλοί αριστεροί αρχίζουν με τη ρήση της Έμμα Γκόλντμαν για τις εκλογές, ότι αν μπορούσαν ν’ αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες), και μετά αρχίζουν το κομματοσκυλιακό τους παραλήρημα..
Γι’ αυτό ας σιωπήσουν όσοι ρίχνουν ευθύνες για την ΧΑ στον α.α χώρο. Έτσι κι αλλιώς δεν φημίζονται για την οξύνοια της πολιτικής τους ανάλυσης. Ας πάρει ο κάθε πολιτικός χώρος το δρόμο του και αντίστοιχα, ας αναλάβει τις ευθύνες του. Η αριστερά με τον εκλογικό της «αντιφασισμό» και οι αναρχικοί όπως νομίζουν.
mpalothia

Εγώ θα πάω να ψηφίσω

Εγώ θα πάω να ψηφίσω.
Όχι,δεν πιστεύω ότι οι εκλογές αλλάζουν κάτι όταν υπάρχει ενεργό λαικό κίνημα,αλλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα τώρα.
Θα πάω να ψηφίσω για να πάρουν πόδι αυτοί που κυβερνάνε.
Πρέπει γιατί εγώ ζω έναν εφιάλτη παντού.
Στο σχολειό,που θα πρέπει να πω στα παιδιά μου ότι το 40% απ΄αυτά θα πάει για ανειδίκευτος εργάτης και τα ξέρω τα παιδιά μου ένα-ένα,ξέρω τον Τάσο,την Ελενίτσα,τον Μάριο,την Κατερίνα.
Δεν μπορώ να δω τα παιδιά μου σκλάβους.
Και για μένα θα παω.Γιατί γέρασα και αρρώστησα 4 χρόνια τώρα.Πέθανα σαν άνθρωπος.
Και για τη μάνα μου θα πάω,των 400 ε σύνταξη + 100 ε ΕΚΑΣ που δεν πήρε το μέρισμα του μπάτσου των 1.500 ε αφού ήταν φιλοξενούμενη στα 40 τμ σπιτάκι του σύντροφου της,80 χρονών άνθρωποι,παλεύουν να ζήσουν.
Και για τα πνιγμένα μωρά στο Φαρμακονήσι θα πάω.
Και για τις γυναίκες στη Σάμο τις πνιγμένες που βρέθηκαν στον πάτο του Αιγαίου σφιχταγκαλιασμένες με τα μωρά τους.
Για τους αντιφασίστες που βασανίστηκαν στη ΓΑΔΑ θα πάω.
Για τους 4 της Κοζάνης θα πάω.
Για τον Παύλο Φύσσα και τον Λουκμάν θα πάω.
Για τους αυτόχειρες θα πάω.
Για τους γιατρούς που χωρίς τίποτε χρεώνονται ζωές ανθρώπων θα πάω,γιατί καταλαβαίνω τον αγώνα τους.
Για τις απολυμένες συναδέλφισσες των ΕΠΑΛ θα πάω,για τα σχολειά που κλείνουν με λουκέτο.
Για τους 5μηνίτες χωρίς δικαιώματα θα πάω.
Για τον παππού που του πήραν στη Μυτιλήνη το σπίτι για 1.000 χρέος θα πάω.
Γιατί σιχαίνομαι τα εθνολαμόγια που μας κουνάνε το δάχτυλο θα πάω.
Για τις ξεπουλημένες παραλίες,τα δάση,τα βουνά,τα πουλιά,θα πάω.
Γιατί κλαίω κάθε βράδυ 4 χρόνια τώρα,θα πάω.
Όσοι δεν έχετε πρόβλημα μην πάτε.
Να κάτσετε και να σχολιάζετε γιατί και στο δρόμο δεν σας είδαμε.
(από τη φίλη Σ.Λ.)

πηγή:http://padapiomenoss.tumblr.com/

Προσφιλές παιχνίδι χρημάτων

Η έννοια του τοπίου, δεν εξαντλεί τη σημασία της μόνο στην αισθητικοποίησή του και στους ζωγραφικούς τοπιακούς πίνακες (π.χ της περιόδου του ρομαντισμού ενός Constable), αλλά ταυτόχρονα η έννοια αυτή, εμπεριέχει στα σπλάχνα της και τον προσδιορισμό «πολιτισμικό». Όταν αναφερόμαστε δηλαδή στο τοπίο, αυτομάτως εννοούμε ένα σύνολο πραγμάτων περιπλοκότερο από εκείνο που γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας.  Ο επιθετικός προσδιορισμός «πολιτισμικό» πριν από τη λέξη «τοπίο», σημαίνει ότι [το τοπίο] δεν είναι απλώς μόνο τα βουνά και οι κάμποι, οι θάλασσες με τους αιγιαλούς και τα λιβάδια με τα δέντρα, αλλά ταυτόχρονα είναι μια σειρά από πολιτικά γεγονότα και αποφάσεις των ανθρώπων μιας κοινωνίας και συμπεριλαμβάνει μέσα του ολόκληρες τις σκέψεις των ανθρώπων και τις πρακτικές τους. Συμπεριλαμβάνει την αρχιτεκτονική και τις πόλεις καθώς επίσης και τα πάρκα και τους κήπους. Συμπεριλαμβάνει τις τέχνες εν γένει και την τεχνολογία. Αυτό μπορεί να σημαίνει επίσης έναν ολόκληρο τρόπο κατά των οποίο μια κοινωνία αυτοσυστήνεται.

Με τη σύντομη αυτή  σκέψη αισθάνομαι ότι καμία απολύτως έκπληξη δεν πρέπει να αισθανόμαστε για το ν/σ σχετικά με τους αιγιαλούς που έφερε η κυβέρνηση πριν από μερικές ημέρες προς διαβούλευση.

Το πολιτισμικό παράδειγμα που υποδεικνύει η τωρινή συγκυβέρνηση και θα αποτυπωθεί αργότερα και στο τοπίο, είναι ακριβώς αυτό το οποίο δείχνει έναν δρόμο ιδιωτικοποιήσεων των πάντων. Το πολιτιστικό παράδειγμα που ανέρχεται από την πολιτική βούληση αυτή, θέλει να χρησιμοποιήσει το τοπίο, τον αιγιαλό εν προκειμένω,  έτσι ώστε να ωφεληθεί μια μικρή κάστα ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκαν και έκλεψαν το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας και εξαιτίας αυτού του γεγονότος,  οι πολίτες της ζουν στα όρια της ανέχειας και της αξιοπρέπειας, οδεύοντας σταδιακά προς το περιθώριο της κοινωνίας.

Αυτό το ανήκουστο και ξεδιάντροπο παιχνίδι της συγκυβέρνησης έχει στο τέλος της παρτίδας λεφτά αληθινά και όχι ψεύτικα όπως της Monopoli. Ο δρόμος που διανύουν τα «πιόνια», είναι εύκολος ή δύσκολος αλλά υπόσχεται χρήματα πολλά. Αυτό ακριβώς νομίζω ότι είμαστε. Αυτό συνηθίσαμε να είμαστε εδώ και αρκετά χρόνια. Να αισθανόμαστε οικία και φιλόξενα όπου πάνε τα λεφτά, ή από όπου έρχονται τα λεφτά και αυτό να  βαφτίζουμε «πολιτισμό». Θυμάμαι την καΑρβελέρ πριν από κάποιο καιρό που το έλεγε σε μια της συνέντευξη και που φάνηκε προφητική. Αλλά τελικά πόσο προφητικός στα αλήθεια μπορεί να είναι κανείς όταν απλώς παρατηρεί με ηρεμία και οξυδέρκεια μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται…;

Το μέλλον του τοπίου που προτείνεται από το σύγχρονο πολιτικό βίο – ένα τοπίο όπου κυριαρχεί το χρήμα και η περίφραξη του τόπου-  είναι απολύτως συνεπές προς την ηθική της άρχουσας τάξης και αυτό δεν προκαλεί, τουλάχιστον στα μάτια μου καμία απολύτως αντίφαση. Η ηθική της σύγχρονης κοινωνίας θα αντανακλάται στην αισθητική του αυριανού τοπίου. Απόλυτα σύμφωνα τα δύο αυτά.  Αντίφαση και έκπληξη θα προκαλούσε ο σεβασμός του τόπου και της παράδοσης του τόπου. Αντίφαση θα προκαλούσε αν ξαφνικά σταματούσε να μας ενδιαφέρει πως θα απομυζήσουμε λεφτά με τον πιο χυδαίο τρόπο από τη γη που μας φιλοξενεί και σκεφτόμασταν με σεβασμό και περισυλλογή την ιερότητα του τόπου. Το αυτονόητο της απρόσκοπτης επαφής του οποιονδήποτε με τη γη-κτήμα όλων των ανθρώπων. Απόλυτη αρμονία και σύμπνοια με την ηθική των πολιτικών κομμάτων ο τόπος που προτείνουνε  θα είναι ένα «άβατο» από τους περισσότερους από εμάς. Θα γίνει αυτονόητο ύστερα με τα χρόνια ότι σε κάποια μέρη δε θα μπορείς να σταθεί κανείς να κοιτάξει το ηλιοβασίλεμα με το σύντροφό του πάνω στην άμμο, γιατί θα έρθει ένας security και θα του απαγορεύσει την πρόσβαση στην… άμμο !

Αυτό λοιπόν εκφράζει η σύγχρονη πολιτική αντίληψη: τη χυδαιότητα της εκμετάλλευσης με οποιονδήποτε τρόπο του ίδιου της του τόπου. Οποιοσδήποτε θα έχει τη χρηματική δυνατότητα να επέμβει πάνω σε αυτό και να ασελγήσει, απλώς θα το κάνει. Οποιοσδήποτε αντίθετα, αισθάνεται την υποχρέωση να αλλάξει κατεύθυνση η ηθική στάση αυτή, απέναντι στο τοπίο (το πολιτισμικό τοπίο) υποχρεούται κατά τη γνώμη μου να το δείχνει κάθε μέρα έμπρακτα, αλλά και με την προτίμηση ανάλογων πολιτικών προσώπων ικανών να διαχειριστούν σοβαρά τα θέματα του τόπου τους με σεβασμό και συνείδηση. Καμία απολύτως έκπληξη το ν/σ, απλώς και μόνο δυσάρεστη επιβεβαίωση της αθλιότητας που έχει περιπέσει το τιμόνι αυτής της χώρας.

Προς το παρόν καταφέραμε με τις αντιδράσεις οι οποίες σημειωτέον ξεκίνησαν από τα socialmedia, να τρενάρουμε τις διαδικασίες διαβούλευσης. Το γίνεται όμως αύριο μεθαύριο; Προτεραιότητα επιτακτική να περισώσουμε την ανθρωπιά μας.

 πηγή:   http://dimitriostheodorou.wordpress.com/2014/05/14/prosfiles-paixnidi-xrimaton/

Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες...

Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες...

Εmma Goldman: Η φωνή μιας γυναίκας που αγκάλιασε την αναρχία...

«Θέλω την ελευθερία, το δικαίωμα της έκφρασης, το δικαίωμα του καθενός σε όμορφα, λαμπερά πράγματα».

Η Emma Goldman αφιέρωσε τη ζωή της στη δημιουργία μιας ριζικά νέας κοινωνικής τάξης.

Πεπεισμένη ότι...
η πολιτική και οικονομική οργάνωση της σύγχρονης κοινωνίας ήταν θεμελιωδώς άδικη, αγκάλιασε τον αναρχισμό για το όραμα που προσέφερε. Την ελευθερία, την αρμονία και την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη. Για δεκαετίες αγωνίστηκε ακούραστα ενάντια στην ανισότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Γεννημένη στη Λιθουανία στις 27 Ιουνίου 1869, η Emma Goldman, έφυγε για την Αμερική το 1885 με την ετεροθαλή αδελφή της Helen Zodokoff. Δούλεψε για μερικά χρόνια σε ένα εργοστάσιο υφασμάτων και το 1887 παντρεύτηκε τον συνάδελφό της, Jacob Kersner. Φλογερή ρήτορας και ταλαντούχα συγγραφέας, έγινε ένθερμη υποστηρίκτρια της ελευθερίας της έκφρασης , της σεξουαλικής ελευθερίας και του ελέγχου των γεννήσεων, της ισότητας και της ανεξαρτησίας για τις γυναίκες, της εκπαίδευσης, της συνδικαλιστικής οργάνωσης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Φυλακίστηκε το 1893 στο Blackwell’s Island όταν προέτρεψε τους άνεργους εργάτες, λέγοντας: «Να ζητήσετε δουλειά. Αν δεν σας δώσουν δουλειά, ζητείστε ψωμί. Αν δεν σας δώσουν δουλειά ή ψωμί, πάρτε το ψωμί».

Γνωστή ως «εξαιρετικά επικίνδυνη» και μία από τους δύο πιο επικίνδυνους αναρχικούς στην Αμερική, συχνά παρενοχλούνταν ή συλλαμβάνονταν σε διαλέξεις, ενώ κάποιες φορές της απαγόρευαν το δικαίωμα να μιλάει. Επιμένοντας στο δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα, η Goldman έγινε μια εξέχουσα φυσιογνωμία στην θέσπιση του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου στην Αμερική.

Το 1916, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά για την διανομή προκηρύξεων υπέρ της αντισύλληψης.

Το 1917, η Emma Goldman με τον Alexander Berkman συνελήφθησαν για τρίτη φορά, για συνωμοσία στην παρακώλυση της στρατολόγησης και καταδικάστηκαν σε 2 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 10.000 $. Μετά το τέλος της καταδίκης, εκτοπίστηκε στη Ρωσία, όπου συνέχισε να συμμετέχει σε κοινωνικά και πολιτικά κινήματα.

Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, βοηθώντας τις δυνάμεις κατά του Φράνκο στην Ισπανία μέσω διαλέξεων και άντλησης κεφαλαίων. Υποκύπτει σε εγκεφαλικό επεισόδιο και πεθαίνει στον Καναδά στις 14 Μαΐου του 1940. Θάφτηκε στο Σικάγο, κοντά στους τάφους των αναρχικών του Haymarket.

Η επιγραφή στον τάφο της αναγράφει: «Η ελευθερία δε θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία». 

*Η Λεζάντα της πρώτης φωτογραφίας: H Emma Goldman με τον Alexander Berkman ( φωτογραφία τραβηγμένη ανάμεσα στο 1917-1919)

Ανδρονίκη Κολοβού

Savegreekwater: Ο κ. Μιχελάκης απειλεί, η κυβέρνηση καταρ-”ρέει”

H απάντηση της πρωτοβουλίας  Savegreekwater στην κατάπτυστη εγκύκλιο που εξέδωσε ο Υπ. Εσ. Γιάννης Μιχελάκης. Σημειωτέον πως οι Δήμαρχοι των δήμων Κ. Μακεδονίας έχουν ήδη πάρει θέση ενώ έδωσαν και έκτακτη συνέντευξη τύπου για το γεγονός.
Διαβάστε το κείμενο της πρωτοβουλίας:
Ο κ. Μιχελάκης απειλεί, η κυβέρνηση καταρ-”ρέει”

Η εγκύκλιος «απαγόρευσης» του τοπικού δημοψηφίσματος που οργανώνουν οι 11 Δήμοι της Θεσσαλονίκης για το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ από τον κ. Μιχελάκη μία μέρα πριν την διαδικασία είναι έκθετη πολιτικά και νομικά.

Πολιτικά, διότι μία μόλις μέρα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές που αναδεικνύουν τους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών, η κυβέρνηση επεμβαίνει σε μια δημοκρατική διαδικασία που έχουν αποφασίσει εδώ και μήνες οι δημοκρατικά εκλεγμένοι Δήμαρχοι, με την υποστήριξη της κοινωνίας των πολιτών και πάμπολλων φορέων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Νομικά γιατί η διαδικασία αυτή όχι μόνο δεν παρεμποδίζει την διεξαγωγή των εκλογών αλλά θα ήταν και απόλυτα νόμιμη και σύμφωνη προς το Ευρωπαϊκό Δίκαιο αν η η κυβέρνηση δεν είχε επιδείξει σκανδαλώδη, ύποπτη και αντιδημοκρατική «ολιγωρία» στην σύνταξη και υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο θα ίσχυε επί τέλους η ευρωπαϊκή νομοθεσία περί τοπικών δημοψηφισμάτων που προβλέπει ο “Καλλικράτης”.
Ακόμη δε πιο απαράδεκτος είναι ο εκφοβισμός περί συλλήψεων όσων στήσουν κάλπες ή χρησιμοποιήσουν εκλογικούς καταλόγους ακόμη και εκτός των εκλογικών κέντρων!!!
Όπως δήλωσε στην πρωτοβουλία μας ο συνταγματολόγος κ. Κατρούγκαλος η απαγόρευση της χρήσης εκλογικών καταλόγων είναι αντισυνταγματική. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, παραβιάζεται το άρθρο 102 του Συντάγματος που αναγνωρίζει την αρμοδιότητα των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης επί των τοπικών υποθέσεων μεταξύ των οποίων ανήκει η διενέργεια δημοψηφισμάτων σύμφωνα με τον νόμο του “Καλλικράτη”. Εκτός από αυτό η απαγόρευση αυτή προσβάλλει την ελευθερία της έκφρασης όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 του Συντάγματος αλλά και την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης που προστατεύεται στο άρθρο 52 του Συντάγματος.
Αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία του κ. Μιχελάκη, της κυβέρνησης και των φίλων τους, που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις στην Ευρώπη κεκλεισμένων των θυρών, να κατανοήσουν και να σεβαστούν τη βούληση των Θεσσαλονικέων πολιτών, αλλά θα πρέπει να κάνουν υπομονή. Η κίνησή του εκθέτει τον ίδιον, την κυβέρνησή του και αποκαλύπτει το αληθινά αισθήματα της πολιτικής τους τάξης για τη πραγματική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.
Η προστασία της δημοκρατίας και η έκφραση της βούλησης όλων των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτο μας δικαίωμα και είναι υποχρέωση όλων μας αυτό να διαφυλαχθεί από ερμηνείες και μεθοδεύσεις περαστικών κυβερνήσεων. Οι εποχές των «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, για την οποία κόπτεται ο κ. Μιχελάκης, επιβάλλεται και μάλιστα ενισχύεται ο θεσμός των τοπικών, και σε ορισμένες περιπτώσεις εθνικών, δημοψηφισμάτων.
Σε εθνικό δημοψήφισμα για το νερό, που προκάλεσαν οι πολίτες με τη συλλογή υπογραφών, στην Ιταλία στις 12 Ιουνίου και στις 13 Ιουνίου 2011, οι πολίτες καταψήφισαν την ιδιωτικοποίηση σε ένα συντριπτικό ποσοστό 95.4%.
Το 2004, η πόλη και το ομόσπονδο κράτος του Αμβούργου αποφάσισε, ύστερα από επιτυχές τοπικό δημοψήφισμα, την υιοθέτηση νόμου σύμφωνα με τον οποίο η υπηρεσία του νερού έπρεπε να είναι σε δημόσια χέρια.
Οι δημότες του Βερολίνου απαίτησαν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της δημοσιοποίησης της σύμβασης παραχώρησης μειοψηφικού πακέτου μετοχών της εταιρίας ύδρευσης του Βερολίνου, ύστερα από την οποία αποκαλύφθηκε ότι αυτή περιείχε μυστική έγγραφη εγγύηση μεγάλου κέρδους και πρόσφατα η υπηρεσία επαναδημοτικοποιήθηκε πλήρως με υψηλότατο όμως οικονομικό κόστος για τους δημότες.
Και βεβαίως υπάρχουν και τα παραδείγματα των κυβερνήσεων εκείνων που σέβονται ακόμη και τις δημοσκοπήσεις και το κοινό αίσθημα και πράττουν ανάλογα.
Το 2004 η Ολλανδία ψήφισε ένα νόμο που εμποδίζει οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία από την παροχή υπηρεσιών πόσιμου νερού στο κοινό.
Ακόμη και στη Λιθουανία, πρόσφατα ο αρμόδιος Υπουργός ανακοίνωσε πως ετοιμάζεται νομοθετική ρύθμιση με την οποία μόνο οι Δήμοι θα μπορούν να παρέχουν ύδρευση.
Αλλά και για την δική μας περίπτωση, η διεθνής πίεση ανάγκασε την Κομισιόν να εξαιρέσει τις υπηρεσίες ύδρευσης από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων. Μάλιστα ο Ολι Ρεν, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι η ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα είναι απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και όχι των δανειστών της και ότι δέχεται να εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης από τα συμφωνημένα. Αυτό δημιουργεί ακριβώς εκείνο το πολιτικό κλίμα στο οποίο μια κυβέρνηση θα μπορούσε όντως να εξαιρέσει τις υπηρεσίες ύδρευσης από το πακέτο ιδιωτικοποιήσεων, αντί να δημιουργεί «κλίμα» ενάντια στην έκφραση των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον « ατυχές» εν‘ όψει διαδικασιών όπως οι αυτοδιοικητικές και οι Ευρωπαϊκές εκλογές, η κυβέρνηση να ασεβεί απέναντι στην ίδια την ανάγκη της έκφρασης των πολιτών υπονομεύοντας έτσι την ουσία της δημοκρατίας.
Κατά τα άλλα, προσφέρουμε στον κ. Μιχελάκη και στην κυβέρνηση, ένα ποτηράκι δημόσιο νερό από τις βρύσες της ΕΥΑΘ και τους ευχόμαστε «καλή χώνεψη».
Ραντεβού στις κάλπες….
 ypoptomousi

86 πόλεις πήραν πίσω το νερό από τους ιδιώτες. Μήπως ξέρουν καλύτερα;

Toυ Save Greek Water (μέσω της Κίνησης 136)
Η Διεθνής Ερευνητική Ομάδα του Πανεπιστημίου του Greenwich παρουσιάζει με αυτή της την Έκθεση 86 παραδείγματα επαναδημοτικοποιήσεων που έχουν λάβει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία 15 χρόνια. Η λίστα αυτή καταδεικνύει με τον πιο εμφανή τρόπο ότι η νέα τάση, παγκοσμίως, στη διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης/αποχέτευσης δεν είναι άλλη από την επιστροφή του νερού σε δημόσια χέρια. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η πληθώρα των γαλλικών πόλεων που επέλεξαν, μετά από την μακροχρόνια εμπειρία τους στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, να μην ανανεώσουν τις συμβάσεις διαχείρισης με τις γαλλικών συμφερόντων πολυεθνικές νερού. Οι αυξημένες τιμές και η έλλειψη επενδύσεων από τη μεριά των ιδιωτών ώθησαν όλες αυτές τις πόλεις να επαναδημοτικοποιήσεων τις υπηρεσίες ύδρευσής τους. Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά δείχνει να εκσυγχρονίζεται προς τα πίσω. Εμείς αναρωτιόμαστε: πώς γίνεται οι ίδιες γαλλικών συμφερόντων πολυεθνικές νερού να υπόσχονται στην Ελλάδα επενδύσεις που δεν έκαναν ποτέ στην ίδια τους τη χώρα;
ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ
Ο πίνακας (βλ. παρακάτω το pdf αρχείο, σελ 2) αναφέρει τις περιπτώσεις επαναδημοτικοποίησης που συνέβησαν τα τελευταία 15 έτη σε αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτές οι επαναδημοτικοποιήσεις συνέβησαν για τρεις κύριους λόγους: τα ευρέως διαδεδομένα προβλήματα που προκύπτουν από την ιδιωτικοποίηση του νερού ανεξαρτήτως από τη χώρα και το ρυθμιστικό καθεστώς, η ίση ή μεγαλύτερη αποδοτικότητα των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης, οι χαμηλότερες τιμές που προκύπτουν από την εξάλειψη των υπερβολικών κερδών και το συγκριτικό πλεονέκτημα του δημόσιου τομέα στην υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος πρόσβασης σε υπηρεσίες ύδρευσης/αποχέτευσης και στην επίτευξη άλλων κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων. Αυτοί οι τρεις λόγοι οδήγησαν μεγάλες πόλεις στις ΗΠΑ (Atlanta, Milwaukee, Indianapolis) και στην Ευρώπη (π.χ. Παρίσι, Βερολίνο) να επαναδημοτικοποίησουν τις υπηρεσίες ύδρευσής τους. Η περίπτωση του Παρισιού έχει τον πιο έντονα συμβολικό χαρακτήρα καθώς το Παρίσι φιλοξενεί τα κεντρικά γραφεία των δύο μεγάλων πολυεθνικών νερού, και επειδή αυτές οι δύο πολυεθνικές κατείχαν τις ιδιωτικές συμβάσεις που καταγγέλθηκαν το 2009. Επίσης, το Παρίσι και το Βερολίνο (όπου η επαναδημοτικοποίηση αποφασίστηκε το Σεπτέμβριο του 2013) είναι οι πρωτεύουσες των δύο χωρών, Γαλλία και Γερμανία αντιστοίχως, που θεωρείται ότι καθοδηγούν το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μέχρι το Νοέμβριο του 2013, οι περιπτώσεις επαναδημοτικοποιήσεων σε όλο τον κόσμο αριθμούσαν συνολικά τις 86..Όλα αυτές εκτός από τρεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2000 και 2013. Από τις 86 επαναδημοτικοποιήσεις, οι 51 αφορούν χώρες υψηλού εισοδήματος και οι 35 σε υπό ανάπτυξη και μεταβατικό στάδιο χώρες. Οι περιπτώσεις χωρών υψηλού εισοδήματος εμφανίζουν σαφή αύξηση: 28 από 51 πραγματοποιήθηκαν στην πενταετία μεταξύ 2009 και 2013, ενώ 14 σημειώθηκαν μεταξύ 2004 και 2008. Ο ρυθμός επομένως των επαναδημοτικοποιήσεων έχει διπλασιαστεί μετά το 2009. Αυτό οφείλεται στο παράδειγμα του Παρισιού το οποίο επιτάχυνε τις επαναδημοτικοποιήσεις στη Γαλλία. Από τις 21 επαναδημοτικοποιήσεις που έλαβαν χώρα στη Γαλλία, 15 σημειώθηκαν στα τέσσερα χρόνια μεταξύ 2010 (όταν το Παρίσι επαναδημοτικοποίησε την υπηρεσία ύδρευσής του) και 2013, ενώ οι υπόλοιπες έξι σημειώθηκαν κατά τα τελευταία 12 έτη μεταξύ 1997 και 2009. Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός ότι ένας τόσο υψηλός αριθμός περιπτώσεων είναι συγκεντρωμένος στη Γαλλία, όπου η εμπειρία από την ιδιωτικοποίηση του νερού είναι πιο εκτεταμένη και ανάγεται δεκαετίες πίσω. Σε χώρες μεσαίου και χαμηλού επιπέδου εισοδήματος, η επαναδημοτικοποίηση παίρνει ένα ελαφρώς διαφορετικό μοτίβο. Ωστόσο, ακόμη και εδώ υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επαναδημοτικοποιήσεων με περιπτώσεις υψηλού προφίλ, συμπεριλαμβανομένων του Μπουένος Άιρες, Λα Παζ, Γιοχάνεσμπουργκ, Νταρ Ες -Σαλάμ, και Γκάνα. Επίσης, η καθαρή τάση από το 2006 είναι υπέρ της επαναδημοτικοποίησης. Συνολικά, υπάρχει μια ισχυρή τάση επαναδημοτικοποίησης παγκοσμίως, τόσο στον Βορρά όσο και στο Νότο.
eagainst.com

link: www.psiru.org

Ασταδιαλακακοχρονονάχουν πρωί πρωί !!!

Ασταδιάλα. Κακοχρνονάχουν, Λίγες να ‘ναι οι ώρες τους. Τα τσογλάνια. Άιντε μου ανεβάζουν την πίεση πρωί πρωί τα κωλοκάναλα.

Στον ΣΚΑΪ της σοβαρής ΧΑχαχα η ντροπή της Σάμου, που λένε όσοι Σαμιώτης ξέρω, ο Αυτιάς έχει τον…

Σταύρο Θεοδωράκη που τον πήρε “το ποτάμι” τον πήρε ο ποταμός. Και τι του λέει ο αθεόφοβος. “Την επομένη των εκλογών θα βγάλεις τις θέσεις σου σε πλειστηριασμό για να αποφασίσεις με ποιον θα συνεργαστείς;” Δηλαδή έχει ο Θεοδωράκης Θέση για να βγάλει σε πειστηριασμό!!! Το πολύ πολύ καμιά καρέκλα από το εστιατόριό του να βγάλει που να έχει καθίσει κανένας μεγαλόσχημος της διαπλοκής. Άιντε που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο πολιτικός σχηματισμός… του Μπόμπολα θα πρέπει να είναι και ρυθμιστής των πραγμάτων.

Τα παίρνω και γυρίζω Alpha. Alpha πργάγμα κιόλας. Τεφαρίκι. Δύο τύποι παίρνουν συνέντευξη από ποιον λέτε; Από τον μεγακενομωροφιλόδοξο Μπενίτο Ναπολεώνε. Με το βλέμμα αυτό το αδηφάγο μιλάει για τη σημαντικότητα του ΠαΣοΚ, τη ελιάς (όχι της θρούμπας, αν και αυτό θα είχε κάποιο νόημα) και βέβαια τη δική του.

Κοκκινίζω, σφίγγω τα δόντια τόσο πολύ που γίνομαι σφίγγα!!!

Να δω Nikelodeon αλλά γυρνώντας παραπατάω στο MEGAilithious μόνο για ilithious.

Είναι ο Χουντής εκεί, πολύ συμπαθής γενικά, και προσπαθεί να αρθρώσει μια κουβέντα.

Και ενώ μιλάει για το πλέον σοβαρό θέμα, πως αλλάζουν οι κυβερνήσεις από τις Βρυξέλλες, ο εκλεφτυσμένος Αναγνωστάκης χασκογελά για να υποτιμήσει τον ομιλούντα, σε στυλ “τι μαλακίες μας λες τώρα”, ο Ιορδάνης Πασοκοπουλος διακόπτει κάθε δεύτερη πρόταση αντιδρώντας και η Μαρία “MEGA MPOMPOLA” Σπυράκη δεν κλείνει το στόμα της – όταν φέρναν τα λεφτά στα αεροδρόμια δεν το άνοιγε-

Α! να χαθείτε πια σιχαμένοι… Ούτε 48 να μην είναι οι ώρες σας.

kopria

Η κόκκινη μπαντιέρα και η γαλάζια μονταζιέρα

Όσο τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας καταποντίζονται, τόσο οι ανακοινώσεις της αρχίζουν να θυμίζουν άρθρα περιθωριακών ακροδεξιών φυλλάδων. Αν μάλιστα εντοπίζαμε ανορθογραφίες, θα βάζαμε στοίχημα ότι τα δελτία τύπου της συντάσσονται από τον ίδιο "εγκέφαλο" που συντάσσει και τα δελτία τύπου της Χρυσής Αυγής.

Με μια τέτοια δήλωση ακροδεξιάς ρητορικής, επέλεξε να επιτεθεί για πολλοστή φορά στον ΣΥΡΙΖΑ η εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ, Άννα Μισέλ-Σουσού Ασημακοπούλου. Αφορμή αυτή τη φορά η υποψηφιότητα Τσίπρα ως εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Κομισιόν.

Αν δεν το γνωρίζατε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κρυφή ατζέντα εφαρμογής του κομμουνισμού, τον οποίο προμοτάρει τραγουδώντας τον ύμνο του, "Bandiera Rossa". Αυτή τη συνταρακτική αποκάλυψη μας έκανε η βουλευτίνα από τα Γιάννενα, προσθέτοντας μάλιστα ότι ο κ.Τσίπρας δεν διστάζει να υψώνει τη γροθιά του μαζί με συντρόφους του από ευρωπαϊκά σταλινικά κόμματα (ορισμένα δε εξ αυτών είναι τόσο σταλινικά, που περιλαμβάνουν μέχρι και τροτσκιστές)!

Για την ιστορία, πάντως, το τραγούδι "Μπαντιέρα Ρόσα" (και όχι "Παντιέρα", όπως το προφέρει η Ασημακοπούλου) δεν είναι ύμνος στον κομμουνισμό, αλλά ο ύμνος του ιταλικού αγροτικού κινήματος. Οι στίχοι του γράφτηκαν το 1908 από τον Carlo Tuzzi και η μελωδία του είναι παρμένη από ένα ιταλικό δημοτικό τραγούδι της Λομβαρδίας. Το τραγούδι αυτό διαδόθηκε ευρύτατα κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις της "Κόκκινης Εβδομάδας" του 1914. Ο τελευταίος στίχος "Ζήτω ο κομμουνισμός και η ελευθερία!" (Evviva il comunismo e la libertà), που τόσο τρομάζει την κυρία Ασημακοπούλου -και όχι μόνο- προστέθηκε μετά την άνοδο του Μπενίτο Μουσολίνι στην εξουσία. Ωστόσο η εκδοχή που τραγούδησε ο Αλέξης Τσίπρας είναι ελαφρώς παραλλαγμένη: στη θέση του "comunismo" έχει μπει η λέξη "socialismo", καθώς το τραγούδι έχει υιοθετηθεί και από τα κόμματα της ανανεωτικής Αριστεράς.
 Στη συνέχεια του παραληρήματός της, η μαντάμ Άννα Μισέλ ξεσκεπάζει όλη την "ανθελληνική" συνωμοσία του ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο πολύ θέλει να αναγνωρίσει τα τουρκικά κατεχόμενα της Κύπρου, να μας βγάλει από το φιλελληνικό ΝΑΤΟ, να γεμίσει όλη την Ελλάδα με "λαθρομετανάστες", να υπονομεύσει την επιστροφή του γερμανικού κατοχικού δανείου και να... αποκαταστήσει τον Τσαουσέσκου.

Παραθέτουμε ολόκληρη τη δήλωση της Ασημακοπούλου, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν πρέπει να είμαστε μονοφαγάδες στην κατανάλωση του γέλιου:

Τέταρτη συνεχόμενη μέρα ρωτούμε τον κ. Τσίπρα για τους συμμάχους του και τις θέσεις που υποστηρίζουν στην Ευρώπη, και απάντηση δεν παίρνουμε.

Καταλαβαίνουμε την αμηχανία του, μετά και τη νέα αποκάλυψη, ότι ο κ. Τσίπρας με υψωμένη τη γροθιά, μαζί με συντρόφους του από τα περιθωριακά σταλινικά κόμματα της Ευρώπης, τραγούδησε με υπερηφάνεια τον ύμνο στον Κομμουνισμό «παντιέρα ρόσα», ανακοινώνοντας έτσι, την υποψηφιότητά του.

Για να γνωρίζουν οι Έλληνες, το «παντιέρα ρόσα», καλεί σε ανύψωση της κόκκινης (κομμουνιστικής) σημαίας, και κλείνει με το περίφημο «Ζήτω ο κομμουνισμός».

Επαναλαμβάνουμε τα ερωτήματα προς τον κ. Τσίπρα και τον καλούμε να απαντήσει χωρίς υπεκφυγές:

• Το «ζήτω ο κομμουνισμός» εκφράζει και επισήμως τον ΣΥΡΙΖΑ; Και αν ναι με ποιον τρόπο θα επιβάλει τον κομμουνισμό στην χώρα μας;

• Αναγνωρίζει ναι ή όχι κράτος στην «Βόρεια Κύπρο», μια που τα κόμματα που συνεργάζεται αυτοαποκαλούνται ως κόμματα της «Βορείου Κύπρου»;

• Είναι αλήθεια ναι ή όχι ότι εργάζεται, βάσει των δεσμεύσεών του για την έξοδο της χώρας μας από το ΝΑΤΟ;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι εξουσιοδοτήθηκε για την ανεμπόδιστη είσοδο λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση για κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν και της δύναμης Frontex;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι ο βασικός του σύμμαχος στη Γερμανία, καταψήφισε τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και τάσσεται κατά του λεγόμενου κατοχικού δανείου;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι οι νοσταλγοί του δικτάτορα Τσαουσέσκου συντάσσονται σε όλα με τον κ. Τσίπρα;

Κατανοούμε την αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει. Ποιοι είναι ακριβώς αυτοί που στηρίζουν τον κ. Τσίπρα, ποιες οι θέσεις του και τι επιπτώσεις θα έχουν αυτές οι θέσεις για την πατρίδα μας.

Και μέχρι να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις, η Νέα Δημοκρατία θα αναδεικνύει καθημερινά όλες τις ανθελληνικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις των περιθωριακών συντρόφων του κ. Τσίπρα…

Αν μη τι άλλο, τώρα που ο Μιχαλολιάκος βρίσκεται στη μπουζού, μπορεί να αισθάνεται ήσυχος: το κοινοβουλευτικό του έργο συνεχίζεται αυτούσιο από τους συναδέλφους του της ΝΔ και ο ελληνικός λαός μπορεί να έρχεται σε επαφή με την ιδεολογία του χωρίς να κοπιάζει να την αναπαράγει ο ίδιος.

Από την πλευρά μας, καταγγέλλουμε τις συνεχείς προσπάθειες αβανταρίσματος του κομμουνιστικού ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση. Γιατί μόνο υπέρ σου μπορεί να λειτουργεί το να σου επιτίθεται με λογύδρια χρυσαυγίτικης αισθητικής αυτό το κατώτατης υποστάθμης ακροδεξιό κομματίδιο που είναι υπεύθυνο, ανάμεσα στα άλλα, και για την ολοσχερή εξαθλίωση της χώρας και της κοινωνίας.



___________________________________________

Το αρχικό φωτομοντάζ προέρχεται από το Ελληνο-Χριστιανικό Ethnostedon. Η ξεκαρδιστική fb ομάδα εικονοποιεί εύστοχα την αναχρονιστική εμφυλιοπολεμική ρητορική της ΝΔ, με συνθέσεις που παραπέμπουν σε κάτι μεταξύ ναζιστικής αντισοβιετικής προπαγάνδας της δεκαετίας του '40 και εξωφύλλων του περιοδικού "Προς την Νίκην".

jungle-report.blogspot.gr

Ζοζέ Σαραμάγκου: “Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν”

Πάντα επίκαιρος ο Ζοζέ Σαραμάγκου. Μια συνέντευξή του στην El Pais το 2004, μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. 02.05.2004
H… λευκή επανάσταση των πολιτών
INA daily – El Pais
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, ο Πορτογάλος συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998, είχε δηλώσει ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία. Δέκα χρόνια πριν ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, με τίτλο «Δοκίμιο περί διαύγειας» αμφισβητεί τη δημοκρατία με αλληγορικό, ωστόσο, τρόπο. O Σαραμάγκου καλούσε τότε τους πολίτες να κάνουν την επανάσταση της λευκής ψήφου και ασκούσε κριτική στις κυβερνήσεις, στην Αριστερά και σε όλους όσοι ευθύνονται γι’ αυτό που αποκαλεί πολιτική παγκοσμιοποίηση.
Στο «Δοκίμιο περί διαύγειας» -τίτλος που αντιπαραβάλλεται με το «Δοκίμιο περί τυφλότητας», παλαιότερο έργο του συγγραφέα- οι ψηφοφόροι μιας πόλης ψηφίζουν σε ποσοστό 83% λευκό στις εκλογές. Οσο και αν ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα φαντάζει ανέφικτο και εξωπραγματικό, ο Σαραμάγκου ευχόταν να συμβεί σε όλες τις χώρες. “Η λευκή ψήφος ισοδυναμεί με βόμβα για το δημοκρατικό σύστημα, όχι για να το καταστρέψουμε, αλλά για να το αναμορφώσουμε και να το ανανεώσουμε”. Την ημέρα, είχε πει, που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου ψηφίσει λευκό, θα ετίθεντο αυτομάτως τα ερωτήματα. Και τώρα τι θα κάνουν οι πολιτικοί; Τι θα κάνουν τα κόμματα;

 
Αποχή και άκυρο

Ο Πορτογάλος νομπελίστας πίστευε ότι το δημοκρατικό σύστημα λειτουργεί συναινετικά. “Υπάρχει φυσικά η αποχή, όπως υπάρχει και η άκυρη και η λευκή ψήφος. Αν όμως το ποσοστό της αποχής είναι υψηλό, τότε θα πουν ότι επειδή έβρεχε, οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν ή, αν ο καιρός ήταν καλός, θα πουν ότι οι ψηφοφόροι προτίμησαν να πάνε στις παραλίες ή στην εξοχή αντί να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Οι άκυρες ψήφοι; Αυτές πάντα τις κρύβουν. Οσο για τις λευκές ψήφους, λευκές καθώς είναι, οι αναλυτές και οι πολιτικοί θεωρούν ότι δεν εκφράζουν τίποτε.”
“Στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να γίνουν επαναστάσεις, οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν, νιώθουν ότι δεν διαθέτουν τα μέσα. Καθημερινά, γίνονται χιλιάδες διαδηλώσεις, με ειλικρινή αιτήματα κάθε φορά, που όμως δεν μπορούν να οδηγήσουν σε επανάσταση. Αλλά αν οι ψηφοφόροι σε ποσοστό 83% ψήφιζαν λευκό στις εκλογές, αυτό θα ήταν πράγματι επανάσταση. Μια τέτοια λευκή επανάσταση των πολιτών θα κατεδείκνυε την τεράστια ισχύ της κοινής γνώμης, που είναι η μόνη, σύμφωνα με τον συγγραφέα, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.“
Όπως έλεγε: “η μοναδική δυνατότητα που δίνει το δημοκρατικό σύστημα στους ψηφοφόρους είναι να αλλάζουν κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς όμως να κυβερνούν γιατί τα μέλη τους είναι πολιτικοί επίτροποι των τραπεζών. Το δημοκρατικό σύστημα περιορίζεται στους τύπους, αδυνατεί να προχωρήσει πέρα από αυτούς, με αποτέλεσμα να στερείται ουσίας. Και σίγουρα αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα δεν είναι μια δημοκρατία των τύπων, με απλή εναλλαγή κυβερνήσεων στην εξουσία, αλλά μια δημοκρατία ουσίας.”

Πολιτική παγκοσμιοποίηση

Επιπλέον, η δημοκρατία δεν μπορεί να επιλύσει ζητήματα όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η δίκαιη κατανομή των αγαθών. Προφανώς στις μέρες μας ζούμε την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Αυτό που πιθανώς δεν συνειδητοποιούμε, έλεγε ο συγγραφέας το 2004, είναι ότι ζούμε ταυτόχρονα και μια πολιτική παγκοσμιοποίηση, γεγονός που κατέστη περισσότερο σαφές μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Οτι το σύστημα στο οποίο ζούμε μας υπόσχεται τα πάντα, αρχής γενομένης από τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ στην πραγματικότητα η ελευθερία είναι μόνο ψευδαίσθηση. Γι’ αυτήν την κουτσουρεμένη ελευθερία ευθύνεται και η κρατική τρομοκρατία, που βιώνουμε καθημερινά και η οποία χειραγωγεί τους πολίτες. Τον περιορισμό της ελευθερίας καταγγέλλει και ο ήρωας του «Δοκιμίου περί διαύγειας» παρότι αστυνομικός και δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων, όταν οργισμένος λέει «ποιος έχει υπογράψει αυτήν τη συμφωνία για λογαριασμό μου;».
Οταν λέω ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία, το λέω υπό την έννοια ότι ενώ υπόσχεται τα πάντα, στην πραγματικότητα αυτό που δίνει με το δεξί χέρι το αφαιρεί με το αριστερό. Αν θυμίσω πράγματα τρομερά, προσθέτει, όπως ότι στον πλανήτη μας, κάθε τέσσερα λεπτά πεθαίνει ένας ανθρωπος από την πείνα, θα με πουν δημαγωγό. Οσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η δημοκρατία ούτε οι κυβερνήσεις χρειάζεται να μας υποσχεθούν τίποτε: ας ανασύρουν από το συρτάρι τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ας την εφαρμόσουν. Σε αυτό το κείμενο είναι γραμμένα όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Η έννοια του λαού

Εκτός από τη δημοκρατία, ο Ζοζέ Σαραμάγκου αμφισβητεί και την έννοια του λαού: “Σημασία έχουν ορισμένες γενιές ανθρώπων. Αυτές μπορούν να επηρεάσουν ένα λαό. Πριν από 30 χρόνια, στην Πορτογαλία, η γενιά της Επανάστασης των Γαρυφάλλων ανέτρεψε την 50χρονη δικτατορία του Σαλαζάρ. Εγινε τότε το πρώτο βήμα για να οδηγηθούμε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί δημοκρατία. Τι έχει διαδεχθεί σήμερα εκείνη τη δραστήρια γενιά, με τις ιδέες της, τα λάθη της; Μια γενικευμένη απάθεια και αδιαφορία. Δεν αξίζουν, συνεπώς, όλες οι γενιές τον σεβασμό μας.”…
 
πηγή:  http://www.enallaktikos.gr/ar4948el_zoze-saramagkoy-oi-anthrwpoi-den-kseroyn-pws-na-epanastatisoyn.html 

Η δημαγωγία του Τσίπρα που τον ξεχώρισε από τα ανδρείκελα-δεκανείς !!!

Δημαγωγία σημαίνει πολλά πράγματα. Με τη μειωτική έννοια σημαίνει, σύμφωνα με τον Γκράμσι, «να μεταχειρίζεσαι τις λαϊκές μάζες, τα πάθη τους τα σοφά εξημμένα και τροφοδοτημένα, για τους δικούς σου ιδιαίτερους σκοπούς, για τις δικές σου μκροφιλοδοξίες…».
Σήμερα η πολιτική καταδυναστεύεται από…

αυτό το είδος της δημαγωγίας, το οποίο στην εκλογική αρένα παίρνει τις φρενοβλαβείς διαστάσεις ενός φαιού λαϊκισμού… 

by…resalto

Ωστόσο
και μέσα σε αυτήν την αποπνιχτική δημαγωγική ατμόσφαιρα, κάπου-κάπου, ξεπετάγεται μια Δημαγωγία που εκφράζει, σαν συνισταμένη τάση, το δράμα του λαού, το σπαραγμό της κοινωνίας και το ιστορικό αίτημα της εποχής: Μια δημαγωγία, ατομική ΠΡΟΣΦΟΡΑ σε μια ομαδική ΖΗΤΗΣΗ… Τέτοια ήταν η Δημαγωγία του Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate:
«Καλησπέρα σας, είμαι ο Αλέξης Τσίπρας και είμαι από την Ελλάδα, την χώρα που έγινε… πειραματόζωο της κυρίας Μέρκελ.
Να ευχηθώ σε όλους, η χώρα σας να μην περάσει ποτέ, αυτά που πέρασε και περνάει η δικιά μου αυτά τα χρόνια»…
Εμπνευσμένη δημαγωγία η οποία καταγράφει την τραγωδία ΟΧΙ μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης που ζει και ασφυκτιά κάτω από την μπότα του 4ου Ράιχ…
Μια δημαγωγία που αναδεικνύει το αίσθημα και τη βούληση των λαών της Ευρώπης, ιδιαίτερα του ελληνικού λαού, ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από τους νέους αποικιοκράτες των χρηματιστηριακών αρπακτικών (διεθνών και εγχώριων).
Μια δημαγωγία ιστορικής έμπνευσης και προοπτικής, η οποία αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και προβολή, λόγω του άθλιου και μοχθηρού δωσιλογισμού της κυβερνητικής «συμμορίας» που μας κυβερνά.
Όταν ο ελληνικός λαός ζει και σπαράζεται από τους δεκανείς του 4ου Ράιχ, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν και πράττουν είναι να εκτελούν τις εντολές των αξιωματούχων-παρασίτων της ΕΕ,τότε αυτά τα δημαγωγικά λόγια του Τσίπρα, προς αυτούς τους αξιωματούχους, αποκτούν τεράστια πολιτική σημασία και τον προβάλλουν στα μάτια του ελληνικού λαού: Εκφράζουν την ΟΡΓΗ του ελληνικού λαού…

Γι αυτό και ο ΠΑΝΙΚΟΣ στα εδώ κυβερνητικά ανδρείκελα, στους δεκανείς του 4ου Ράιχ, πολλαπλασιάστηκε και εντάθηκε…
Γι αυτό και οι ξεφωνημένες «πόρνες» των ΜΜΕ κατάπιαν τη γλώσσα τους: Του τάφου η σιωπή…
Φυσικά, για να μην ζούμε με ψευδαισθήσεις, τα αγέρωχα αυτά λόγια του Τσίπρα είναι Δημαγωγία, αλλά μια Δημαγωγία που αγγίζει και εκφράζει το μυαλό, την ψυχή και τη φωνή του ελληνικού λαού…

Θλιβερός, όπως πάντα !!!

Κάποιες ώρες κράτησε ο εκβιασμός του Βενιζέλου σχετικά με τη διαφαινόμενη εξαφάνιση  του ΠΑΣΟΚ της Ελιάς, μέσω των ευρωεκλογών. Όσο κι αν κανείς δεν καταλάβαινε ποιος ήταν ο…

αποδέκτης του εκβιασμού, αυτός ήταν ωμός και ξεκάθαρος.

Σε ερώτηση για το αν ο Βενιζέλος σε περίπτωση χαμηλών επιδόσεων της «Ελιάς» στις ευρωεκλογές, θα πει στον Σαμαρά ότι αποχωρεί από την κυβέρνηση, είχε απαντήσει:

by…kartesios

 «Δεν θα το πω στον κ. Σαμαρά, θα το πω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι εδώ πρέπει να ξαναενωθεί το έθνος κι όλοι να έρθουν προ των ευθυνών τους. Εδώ το έθνος είναι διχασμένο σε μια βάση τεχνητή, ξεπερασμένη και επικίνδυνη.(..) Η κυβέρνηση είναι συνταγματικά νόμιμη, γιατί έχει την πλειοψηφία της Βουλής μέχρι τον Ιούνιο του 2016.Όμως, εκτός από τη νομιμότητα, υπάρχει και η νομιμοποίηση που είναι μια πολιτική έννοια. Πρέπει να σε στηρίζει ο κόσμος, πρέπει να έχεις ένα ηθικό δικαίωμα να κάνεις αυτά που κάνεις. Αν λοιπόν αυτό διαταραχθεί, δεν μπορείς να κυβερνήσεις.»

Αυτά είπε και αρκετοί τον πίστεψαν. Πιο γρήγορα από ποτέ τους διέψευσε. Χτες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις του (Star, Antenna) δήλωσε ότι θα μεταβεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι θετικό ή αρνητικό για τον κυβερνητικό συνασπισμό ή την «Ελιά». Και άφησε να εννοηθεί ότι η πρόσκληση θα αφορά εκ νέου τόσο τη ΔΗΜΑΡ η οποία – όπως είπε χθες– κακώς αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα κληθεί εκ νέου να συμμετάσχει σε ένα ευρύ σχήμα διάσωσης της χώρας. Ο Βενιζέλος είπε χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση «πρέπει να κάνει προσπάθεια να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις». Και επισήμανε: «Και πάλι τώρα θα θελήσουμε να έχουμε την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στην κυβέρνηση».

Αποφεύγει το πολιτικό του τέλος σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του. Σαν το ψάρι που χτυπιέται έξω από το νερό. Πανικοβάλλεται, βρίζει, προσβάλει, λέει απανωτά ψέματα χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο πλην της προσωπικής του σωτηρίας και της αποφυγής διερεύνησης των ευθυνών του.

Μέσα στην ίδια συνέντευξη μπορεί να αυτοδιαψεύδεται, να αυτοαναιρείται και να γελοιοποιείται δίχως ίχνος αξιοπρέπειας. Σε μία ερώτηση απαντά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συμμετέχει στην κυβέρνηση της «επόμενης ημέρας» των ευρωεκλογών και στην επόμενη ερώτηση κάνει λόγο για«επικίνδυνα παιχνίδια, διότι εάν κάποιος νομίζει ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα του δώσει αυτά που χάθηκαν μεταξύ 2010 και 2014, κάνει λάθος».

Αποδέχεται ευχαρίστως τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό εταίρο και συνένοχο στο έγκλημα, αλλά τον αποκαλεί ψεύτη, ανίκανο, επικίνδυνο και δημαγωγό στην περίπτωση που κάποια στιγμή στο μέλλον κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Καμία λογική συνέχεια δε διαθέτει πλέον στη σκέψη και το λόγο του ο Βενιζέλος. Το καταλαβαίνουν όλοι. Πάνω στην τσόχα αυτή, ο Βενιζέλος έχασε και τα ρέστα του εκβιασμού του. Τώρα επιμένει να θέλει να μείνει στο παιχνίδι ποντάροντας τα σώβρακά του. Όμως ακόμη κι αν ο Σαμαράς δεχτεί  αυτό το ποντάρισμα δεν ξέρω κατά πόσο ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ θα δεχτεί να φορτωθεί τα λερωμένα κι άπλυτα ενός πανικόβλητου υβριστή στο πολιτικό του τέλος.

Είστε αναξιόπιστος πια κύριε Πρετεντέρη, δεν το έχετε καταλάβει;

Εσείς δηλαδή ποιον θα πιστεύατε περισσότερο, τον Γιάννη Πρετεντέρη ή τους Financial Times; Όχι, πείτε μας.

Ποιον θα πιστεύατε, τη γνωστή και έγκυρη εφημερίδα ή τον Παντελή Καψή να υποστηρίζει

χθες το βράδυ στο Action 24, πως, «έχει πολλές ανακρίβειες το ρεπορτάζ των FT αλλά δεν είναι της παρούσης να τις πούμε».

by…Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ο Παντελεήμων Καψής να διαψεύδει τους Fiancial Times! Δεν είναι καν αστείο, είναι γελοίο. Λυσσομανούσε το πάνελ στο δελτίο ειδήσεων του Mega, πρώτη φορά είδαμε κάθιδρο τον Γιάννη Πρετεντέρη, είχαν φύγει make up είχαν φύγει όλα, έδειχνε έξαλλος, κραύγαζε. Πανικός. Μέχρι και τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο (ποιον;) διόρθωνε και επανέφερε στην τάξη. Από κοντά και το δίδυμο Τρέμη-Τσίμα να προσπαθεί να μας πείσει πως τα έλεγαν από τότε αυτοί για τις Κάννες, έγκυροι και αντικειμενικοί όπως πάντα!
Είστε αναξιόπιστος πια κύριε Πρετεντέρη, δεν το έχετε καταλάβει; Και όχι τώρα, αλλά από τότε που αποκαλύψατε πως «όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο (το χρέος), αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό».
Αναπόφευκτα πλέον τα ερωτήματα:
Τι σας έλεγαν χθες κ. Πρετεντέρη να μην πείτε τώρα και δεν μας το είπατε;
Ποιοι ήταν αυτοί που σας το έλεγαν;
Τι μας κρύψατε χθες;
Τι δεν ήταν σωστό να μας πείτε χθες; Τι δεν είναι σωστό να μας πείτε και σήμερα; Και αύριο;

paganeli

MEGA: Μαθήματα παραχάραξης της ιστορίας…

Τον Παπαδήμο δεν τον επέλεξε ο Μπαρόζο, αλλά ο Παπανδρέου…

Αφού σε πρώτη φάση, παρουσιάστρια και σχολιαστές, έκαναν ένα είδος πολιτικού ευχέλαιου – που απαλλαγήκαμε από το σχέδιο Ζ και ο Θεός να μας φυλάει, να μην το ξαναβρούμε μπροστά μας – ανέλαβαν με πρωτομάστορα τον Ντερμπεντέρη, να παραχαράξουν την ιστορία.

Ποιος Μπαρόζο; Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε τον Παπαδήμο. Στην αρχή είχε προτείνει την Έλσα Παπαδημητρίου, μετά τον Διαμαντούρο και μετά τον Κακλαμάνη, ο…
οποίος αρνήθηκε.

Διάβασαν μάλιστα επιλεκτικά δύο – τρια σημεία (θα έχει γίνει έξαλλος ο Κακλαμάνης), από την μακροσκελή δήλωσή του, για να συσκοτίσουν τα όσα προκύπτουν από τις αποκαλύψεις των Financial Times.

Ο Ντερμπεντέρης μάλιστα από τη στήλη του, σήμερα στα ΝΕΑ, είχε προλειάνει το έδαφος υποστηρίζοντας περίπου τα ίδια και υπογραμμίζοντας, πως η εκδοχή ότι ο Μπαρόζο επέλεξε τον Παπαδήμο σε συνεννόηση με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά, είναι μια γελοία εκδοχή.

Λίγο πριν τα σχόλια τους μάλιστα, είχαν παίξει απόσπασμα από τη συνέντευξη του Βενιζέλου στο STAR, όπου δήλωνε – ποιος; Αυτός, ο φερόμενος ως ένας εκ των δραστών της συνομωσίας – ότι «ο κ. Παπανδρέου επέλεξε τον Παπαδήμο».

Ο Γκέμπελς ήταν πιο σεμνός από δαύτους…

 

Nonews-News

Εγώ έσωσα την χώρα…

Αν δεν έκανα στις 5 το πρωί τη δήλωση, ότι δεν τίθεται στο δημοψήφισμα ερώτημα εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, στις 9 δεν θα υπήρχαν τράπεζες…

Τι ψεύτης! Το βράδυ των Καννών, οι υπουργοί Οικονομικών κλήθηκαν να φτιάξουν σχέδιο εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Αλλά ο πατριώτης Βενιζέλος αρνήθηκε. «Εγώ κυρία Χούκλη αρνήθηκα».

Όταν…
δε δήλωσε πως το «να σκοτώσω το δημοψήφισμα ήταν εθνικό καθήκον» και η Χούκλη του θύμισε πως στην αρχή ήταν υπέρ και μετά ήταν κατά, είπε το φοβερό «έπρεπε σε ένα λεπτό να σκεφτώ και να αποφασίσω κάτι που θα προστάτευε την χώρα, της τράπεζες και την κοινωνία. Κι αν δεν έκανα τη δήλωση στις 5 το πρωί, υπογραμμίζοντας πως δεν τίθεται ερώτημα εξόδου από το ευρώ, στις 9 δεν θα υπήρχαν οι τράπεζες!»

Αυτός μας έσωσε!..

 

Nonews-News

Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει;;;

Το video που ανέβασε το parapolitiki.com, μου το έστειλε η @SophiavsSophia και έχει τίτλο «Όταν ο Βενιζέλος αποθέωνε στη Βουλή το δημοψήφισμα Παπανδρέου».

Σήμερα ο Βενιζέλος…

αρνείται τον εαυτό του και λέει ότι «Το δημοψήφισμα με ερώτημα “ναι ή όχι στο ευρώ” δεν το ήθελε κανείς», λέει ότι «Αν γινόταν το δημοψήφισμα θα είχαν χαθεί οι καταθέσεις και θα είχε καταστραφεί η οικονομία», λέει ότι «Η χώρα δεν άντεχε δημοψήφισμα με ερώτημα το ευρώ», αναρωτιέται «Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης μέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;» και αναρωτιέται ξανά.

Όχι, φυσικά και δε μου φαίνεται περίεργο ότι ο Βενιζέλος παραμένει αρχηγός κόμματος, ότι συμμετέχει στις ευρωεκλογές και ότι εκβιάζει για να πάρει ψήφους. Ούτε μου φαίνεται περίεργο ότι η κυβέρνηση στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα εξαιτίας της στήριξης που της παρέχει ο Βενιζέλος και ο πρωθυπουργός θεωρεί τον εαυτό του αξιοπρεπή και σοβαρό. Ούτε μου φαίνεται περίεργο ότι όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ που φιλοξένησαν τη νέα θέση του Βενιζέλου για το δημοψήφισμα, δε θυμήθηκαν, δε σχολίασαν, ούτε ανέφεραν ότι ο Βενιζέλος διέψευσε τον εαυτό του. Στην Ελλάδα ζούμε.

Μου φαίνεται, όμως, περίεργο το γεγονός ότι ο Βενιζέλος σήμερα δίνει τον λόγο του ότι η κρίση τελείωσε, ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο, ότι η Ελλάδα αλλάζει προς το καλύτερο, ότι το πλεόνασμα είναι πραγματικό, ότι η ανάπτυξη ξεκίνησε και όλα αυτά φαίνεται να τα πιστεύουν αρκετοί ψηφοφόροι. Γι’ αυτούς τους ψηφοφόρους ο λόγος του Βενιζέλου και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης που συμμετέχει, έχει κάποια αξία.

Και ναι, συνεχίζω να εκπλήσσομαι από το μέγεθος της βλακείας των ανθρώπων. Ναι, γουστάρει ψέματα αυτός ο κόσμος. Γουστάρει να τον εξαπατούν. Απολαμβάνει να τον κοροϊδεύουν. Δώσε πόνο στο λαό· τελικά τον γουστάρουμε.

kartesios

ΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Επειδή χθες βράδυ άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του Mega τον Γιάννη Πρετεντέρη να διαβάζει τις δηλώσεις όλων των πολιτικών που το 2011 ήταν ενάντια στο δημοψήφισμα, και οι οποίες κατεδείκνυαν ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που επέμενε να τεθεί η συμφωνία με τους εταίρους μας στην κρίση του ελληνικού λαού, δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα τη μνήμη του συναδέλφου και την δημοσιογραφική του επιμέλεια να αναζητήσει τις σχετικές δηλώσεις. Ειλικρινά του αξίζουν συγχαρητήρια.
Ο καλός συνάδελφος έκανε όμως ένα λάθος. Ξέχασε έναν πολιτικό. Αυτόν για τον οποίον έγινε το θέμα. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις δηλώσεις του - απάντηση στο δημοσίευμα των Financial Tilmes. Είμαι σίγουρος ότι η μη συμπερίληψη του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως (τότε και τώρα, απλώς με άλλον πρωθυπουργό) στις δηλώσεις των πολιτικών ήταν τυχαίο γεγονός. Απλώς διέλαθε της προσοχής του δημοσιογράφου.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη σκοπιμότητα, όπως ας πούμε να μην θεωρεί άξιες λόγου τις απόψεις ενός κεντρικού πολιτικού παίχτη και βασικού προσώπου στο ρεπορτάζ των FT ή να έκρινε ότι οι τότε απόψεις Βενιζέλου δεν τον βοηθούσαν να οικοδομήσει την επιχειρηματολογία του. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως αντικειμενικός και ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ουδέποτε θα διέπραττε μια τέτοια ατιμία.
Ας δούμε όμως τι έλεγε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Στις 31Οκτωβρίου 2011, δύο ημέρες δηλαδή πριν τη συνάντηση των Καννών, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Φίλες και φίλοι, η χώρα ζει ένα δράμα και από το δράμα αυτό πρέπει να λυτρωθεί. Πιστεύω πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, η προσφυγή στην άμεση βούληση του ελληνικού λαού, είναι η λύτρωση από το δράμα που βιώνει η χώρα και εμείς μαζί με τη χώρα….».
Και συνέχισε λέγοντας: «Τώρα ο ίδιος ο πολίτης μετά την στήριξη που θα προσφέρει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη κυβέρνηση, θα κληθεί να απαντήσει με μια λογική συνοχή και συνέπεια, με αρχή, μέση και τέλος: Είμαστε υπέρ της Ευρώπης; Είμαστε υπέρ της Ευρωζώνης; Είμαστε υπέρ του ευρώ; Θεωρούμε ότι το ισοζύγιο είναι θετικό; Θεωρούμε ότι πρέπει να μείνουμε σ’ αυτή την ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών και δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα της δραχμής, ή στην Ελλάδα του ’60 ή του ’50; Θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς και υπεύθυνοι; Θεωρούμε ότι είναι καλό να χρωστάς στις τράπεζες διεθνώς 100 δισ. λιγότερα και όχι 100 δισ. περισσότερα; Είναι καλό το χρέος σου να τείνει προς το 120% και όχι προς το 240%;»
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του με το εξής: «… Πιστεύω, λοιπόν, φίλες και φίλοι, ότι η πρωτοβουλία που πήρε ο Πρωθυπουργός, αυτό που ανακοίνωσε και για την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και για την οργάνωση της διαπραγμάτευσης, για την ολοκλήρωση του σχήματος, του νέου προγράμματος και του νέου τρόπου συμμετοχής των ιδιωτών και για το δημοψήφισμα που θα έρθει να τα επικυρώσει ή να τα ανατρέψει όλα αυτά -αλλά ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του- είναι μια διαδικασία δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική και λυτρωτική».
Ναι, ναι, αυτό είπε: λυτρωτική λύση το δημοψήφισμα, δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική λύση. Και δεν το είπε μόνον στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και δημόσια, στον ΑΝΤ1. Άρα δεν ήταν μόνος του ο Παπανδρέου. Συμφωνούσε και υπερθεμάτιζε και ο αντιπρόεδρός του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πότε άλλαξε θέση; Όταν, όπως λέει το ρεπορτάζ των FT, συναντήθηκε με τον Μπαρόζο, μυστικά χωρίς να ενημερώσει τον πρωθυπουργό του, και συμφώνησε να «σκοτώσει» το δημοψήφισμα, πρωθυπουργός στη θέση του Παπανδρέου να γίνει ο Παπαδήμος, να μπει στην κυβέρνηση και η Ν.Δ., να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές σε έξι μήνες. Ο Μπαρόζο στη συνάντηση αυτή ενημέρωσε τον Βενιζέλο ότι προηγουμένως είχε μιλήσει και συμφωνήσει με τον Σαμαρά σ' αυτόν τον «πολιτικό οδικό χάρτη».
Γιατί συμφώνησε «σχεδόν αμέσως», όπως λένε οι FT, ο Βενιζέλος; Επειδή, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ των FT, «το τέλος του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του Παπανδρέου». Και το τέλος του Παπανδρέου θα άνοιγε το δρόμο στον Βενιζέλο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ που ήταν ο δεύτερος (ο πρώτος και μόνιμος είναι η πρωθυπουργία) διακαής πόθος του Βενιζέλου. Τόσο απλά και τόσο κυνικά. Αλλά και τόσο άδικο και ταπεινωτικό για την Ελλάδα: να ορίζει τον πρωθυπουργό της ο Μπαρόζο. Γιατί αυτό έγινε κι ας διατείνεται ο Βενιζέλος πως δεν είναι έτσι, ότι ο Παπαδήμος προέκυψε από τη συζήτηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και ΛΑΟΣ και αφού προηγουμένως είχαν απορριφθεί ο Κακλαμάνης, ο Πετσάλνικος, η Παπαδημητρίου, ο Ρουμελιώτης, ο Διαμαντούρος. Ναι, τα ονόματα αυτά έπεσαν στον τραπέζι, αλλά ποιoς έγινε πρωθυπουργός; Αυτός που είπε ο Μπαρόζο.
Οι FT στο ρεπορτάζ τους είναι άκρως διαφωτιστικοί: «Ο Μπαρόζο ( αφού προηγουμένως είχε συμφωνήσει με τον Σαμαρά) κάλεσε το συμβούλιό του και στελέχη της Κομισιόν στη σουίτα του στο Hotel Majestic Barrière για να χαράξει στρατηγική. Αποφάσισε ότι δεν θα έλεγε στον Ν. Σαρκοζί ή στην Α. Μέρκελ για εκείνη τη συνομιλία, αλλά σύμφωνα με άτομα που βρέθηκαν σε εκείνη τη σουίτα, ξεκίνησε τη συζήτηση για πιθανά ονόματα τεχνοκρατών που θα μπορούσαν να πάρουν τα ηνία από τον Παπανδρέου σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το πρώτο πρόσωπο που είπε ο Μπαρόζο ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. Σε μία εβδομάδα, ο Λ. Παπαδήμος ανέλαβε καθήκοντα».
Ας σταματήσει λοιπόν ο Βενιζέλος να υποστηρίζει ότι αυτά έγιναν μετά. Ο Μπαρόζο ανέφερε τον Παπαδήμο πριν «σκοτωθεί» το δημοψήφισμα και πριν αρχίσουν οι συζητήσεις στην Ελλάδα για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» και το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού. Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, προφανώς στην αγωνία του να βρει κάτι να απαντήσει, μπέρδεψε τις ημερομηνίες κι αυτές τον εκθέτουν. Ήταν καλύτερα να μείνει στο: «αυτά θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνω» και να μην μπει σε λεπτομέρειες. Όσο το κάνει, θα χάνει.
Υπάρχουν και πολλά ακόμη γεγονότα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ούτε κάποιοι να μένουν στο τυπικό: «Μα, τον Παπαδήμο τον πρότεινε ο Καρατζαφέρης». Το πώς τον πρότεινε, πώς το σκέφτηκε και πώς και γιατί μπήκε στην κυβέρνηση είναι μια άλλη ιστορία, που κι αυτή, κάποια στιγμή, θα αποκαλυφθεί. Όπως επίσης είναι λάθος του να υποστηρίζει ότι οι συζητήσεις για κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" είχαν αρχίσει από τον Ιούνιο, πριν αυτός γίνει αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και υπουργός Οικονομικών. Τον Ιούνιο τελείωσε η προσπάθεια του Παπανδρέου να υπάρξει αυτή η κυβέρνηση επειδή ο Σαμαράς αρνήθηκε. Μάλιστα στα Μέσα Ενημέρωσης διοχετεύθηκε διαστρεβλωμένη η συζήτηση που είχε με τον Παπανδρέου με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πολιτικός θόρυβος που έπληξε τον Παπανδρέου. Τον Ιούνιο λοιπόν τελείωσε και επανήλθε τον Νόεμβριο με άλλους όρους, άλλες αφορμές και άλλες στοχεύσεις και σκοπιμότητες. Όμως ούτε αυτά είναι της ώρας.
Αυτή τη στιγμή προέχει να προσέλθουν οι πολίτες στην κάλπη και να ψηφίσουν για δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές χωρίς η κρίση τους να επηρεάζεται από το σκοτεινό παρασκήνιο του Νοεμβρίου 2011. Εξάλλου αυτή και την άλλη Κυριακή δεν κρίνονται η κυβέρνηση, το παρελθόν της και οι πολιτικές ηγεσίες. Αυτά θα κριθούν στις βουλευτικές εκλογές. Θα έχουμε λοιπόν χρόνο, μετά τις 26 Μαΐου, να τα συζητήσουμε και να μάθουμε όλα όσα χρειάζονται...
ΥΣΕΡΟΓΡΑΦΟ: Με τα παραπάνω δεν υποστηρίζω ότι είχε δίκαιο ο Παπανδρέου ή άδικο ο Βενιζέλος και ο Πρετεντέρης. Ούτε εκφράζω γνώμη για το αν οι εξελίξεις ήταν θετικές ή αρνητικές για τη χώρα. Οι αξιολογικές κρίσεις και τα πολιτικά συμπεράσματα ανήκουν στους πολίτες και τους πολιτικούς. Εγώ, απλώς αποκαθιστώ, δημοσιογραφικά, τα γεγονότα.

ΦΕΛΝΙΚΟΣ
matrix24

Γ.Δελαστίκ:Γιατί αποκαλύπτουν τώρα το παρασκήνιο της πτώσης Γιώργου;

Γ.Δελαστίκ

Συγκλονιστικά είναι πραγματικά τα στοιχεία που αποκαλύπτουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου και αναφέρονται στο παρασκήνιο των δραματικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στις Κάνες της Γαλλίας στις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Αυτά που οδήγησαν στην εκ των ένδον ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου από το αξίωμα του πρωθυπουργού και την αντικατάστασή του από τον μη εκλεγμένο τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Η πολιτική καρατόμηση του Γ. Παπανδρέου συνέβη πριν από δυόμισι χρόνια. Εύλογη η απορία: γιατί οι Αγγλοι των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν αυτό το πολιτικά εκρηκτικό υλικό δύο μόλις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές; Δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με Αγγλους, είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι πρόκειται για απλή σύμπτωση. Το εκτενέστατο δισέλιδο χθεσινό ρεπορτάζ του «Εθνους» παρέχει πλήρη ενημέρωση στον Ελληνα αναγνώστη. Σίγουρα προκαλεί σοκ ο ισχυρισμός των Βρετανών ότι ο Πορτογάλος πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μεθόδευσε την πρωθυπουργοποίηση του Λ. Παπαδήμου, εξασφαλίζοντας αυτός τη συναίνεση τόσο του Αντώνη Σαμαρά όσο και του Ευάγγελου Βενιζέλου αφενός για την καθαίρεση του Γ. Παπανδρέου και αφετέρου για τον σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Εξόφθαλμο είναι επίσης ότι αυτή η αποκάλυψη δεν βοηθάει βέβαια κανένα από τα δύο κυβερνητικά κόμματα να αυξήσουν την εκλογική επιρροή τους στην επικείμενη αναμέτρηση της 25ης Μαΐου. Πόσω μάλλον που στις πολλές, πολλές χιλιάδες λέξεις του δισέλιδου αφιερώματος της κορυφαίας οικονομικής εφημερίδας της Ευρώπης δεν υπάρχουν παρά δύο - τρεις ασήμαντες φρασούλες για την κοινωνική έκρηξη που είχε προκαλέσει η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να υπαγάγει την Ελλάδα σε μνημονιακό καθεστώς, κατακρημνίζοντας στα Τάρταρα το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού.

Με διακριτικό, πανέξυπνο βρετανικό τρόπο ο Γ. Παπανδρέου «ηρωοποιείται» εμφανιζόμενος ως... θύμα ενός παλατιανού πραξικοπήματος υποκινούμενου από τη Γαλλία και τη Γερμανία, με οργανωτή τον πρόεδρο της Κομισιόν της ΕΕ, τον Μπαρόζο. Προφανώς ως θύμα πλεκτάνης ανατράπηκε ο Γ. Παπανδρέου, μόνο που καθόλου «αθώος» δεν ήταν του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, οι οποίοι καθολικά πανηγύρισαν την ανατροπή του. Αυτό άλλωστε αντανακλάστηκε στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2012, όταν οι Ελληνες διέλυσαν εκλογικά το ΠΑΣΟΚ στέλνοντάς το από το εξαιρετικό 43,92% του Οκτωβρίου του 2009 στο αβυσσαλέο 12,28% δυόμισι χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2012. Το χειρότερο ποσοστό της ιστορίας του, πίσω ακόμη και από το εναρκτήριο 13,58% που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ το 1974, στο ξεκίνημά του, σαράντα σχεδόν χρόνια πιο πριν και με τη χούντα των συνταγματαρχών να ελέγχει οργανωτικά τις Ενοπλες Δυνάμεις!

«Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος από καιρό εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία, εκινείτο για να εκμεταλλευτεί την αλλαγή των συνθηκών» γράφει η βρετανική εφημερίδα και συνεχίζει: «Βλέποντας τον Βενιζέλο να επιβάλλεται... ο Μπαρόζο τον τράβηξε παράμερα ''Πρέπει να σκοτώσουμε αυτό το δημοψήφισμα'' είπε. Ο υπουργός Οικονομικών συμφώνησε σχεδόν αμέσως. Η ιδέα θανάτωσης του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του Παπανδρέου» υπογραμμίζει. Σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» γράφουν για τον ρόλο του προέδρου της Κομισιόν. «Χωρίς να το ξέρουν ο Σαρκοζί ή η Μέρκελ, ο Μπαρόζο είχε καλέσει στο τηλέφωνο από το ξενοδοχείο του πριν τη συνάντηση τον Αντ. Σαμαρά, αρχηγό της ελληνικής αντιπολίτευσης (σ.σ. υπενθυμίζουμε ότι βρισκόμαστε στις αρχές Νοεμβρίου του 2011).

Ο Μπαρόζο γνώριζε ότι ο Σαμαράς προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει το δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι τώρα επιθυμούσε να προσυπογράψει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ... Το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του» τονίζει η βρετανική εφημερίδα. Προηγουμένως δεν έχει παραλείψει να τονίσει ότι καθώς ο Μπαρόζο και οι επιτελείς του έψαχναν να βρουν ποιος θα αντικαταστήσει τον Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της Ελλάδας, «το πρώτο πρόσωπο που ήρθε στα χείλη του Μπαρόζο ήταν ο Λ. Παπαδήμος, ο Ελληνας οικονομολόγος που είχε αφήσει πριν από ένα χρόνο τη θέση του ως αντιπροέδρου της ΕΚΤ. Μέσα σε μια εβδομάδα, ο Παπαδήμος ανέλαβε τη δουλειά (σ.σ. του πρωθυπουργού)» επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.

www.ethnos.gr

Η νύχτα που ο Βενιζέλος έφαγε τον ΓΑΠ !!!

«Η αφόρητη πίεση από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ για το δημοψήφισμα είχαν εξαντλήσει τον Παπανδρέου. Τότε είδα τον Βενιζέλο, που η γλώσσα του σώματός του έδειχνε ότι ήταν έτοιμος να…

πάρει στα χέρια του την εξουσία, και ανέλαβα αμέσως δράση», διηγείται ο πρόεδρος τηςΚομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

by…Ανανδρανιστάκης Γιώργος

Πριν δούμε τι είδους δράση ανέλαβε οΜπαρόζο, να κάνουμε μια παρέκβαση για να πούμε ότι, όταν το θέμα έχει να κάνει με την εξουσία, η γλώσσα του σώματος του Βενιζέλου αποκτά διαστάσεις λεξικού και εγκυκλοπαίδειας.

Του Λεξικού της Οξφόρδης και της Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας, που λόγω του μεγέθους της ονομάζεται και Μεγάλη. Λεωφόρος διάσπαρτη με φωτεινές πινακίδες από νέον γίνεται το σώμα του Ευάγγελου, σαν να βλέπεις από ψηλά τα κατάφωτα ξενοδοχεία του Λας Βέγκας.

«Φάτονα τον μ…!», έγραψε η φωτεινή πινακίδα του Βενιζέλου και ο Μπαρόζο πήρε αμέσως στο τηλέφωνο τον Σαμαρά και τον διέταξε να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς τον Γιώργο. Ο αδούλωτος Σαμαράς δέχτηκε τη διαταγή, κραυγάζοντας «κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία μας!», οπότε η σκυτάλη πέρασε αμέσως στα χέρια του Βρούτου, ο οποίος συνέχισε να κάνει τον καλό στον Παπανδρέου, μέχρι που μπήκανε στο αεροπλάνο της επιστροφής. Καταβεβλημένος από τα μπινελίκια, ο ΓΑΠ παρεδόθη εις τας αγκάλας του Μορφέως, οπότε ο Βαγγέλης συνέταξε ανενόχλητος την περίφημη πλέον δήλωση με την οποία τάχθηκε κατά του δημοψηφίσματος. «Από εκείνη τη στιγμή το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του», γράφουν χαρακτηριστικά οι FT.

Μετά ακολούθησαν τα γνωστά. Οι Βενιζελικοί βουλευτές παραιτούνταν ένας- ένας, ώσπου ο Παπανδρέου αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και αυτός, για να σχηματιστεί τριμερής κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ. Παίχτηκαν μετά κάτι καραγκιοζιλίκια με το όνομα του νέου πρωθυπουργού, μέχρι και ο Πετσάλνικος ακούστηκε, για να καταλήξουν μετά βαΐων και κλάδων στον Παπαδήμο. Μόνο που, όπως αποκαλύπτουν και πάλι οι Τάιμς, το όνομα του Παπαδήμου είχε συμφωνηθεί ήδη στη Σύνοδο Κορυφής, τον είχε προτείνει ο Μπαρόζο και τον είχαν αποδεχθεί και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, εκτός κι αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πιστεύουν ότι τον έφερε ο Γιώργης ο Καρατζαφέρης.

Βρώμα και δυσωδία. Σαν να βλέπεις τον Νονό, τα Καλά Παιδιά, τους Σοπράνος και τους Βοργίες μαζί. Τα μέλη των Οικογενειών δολοπλοκούν για να φάνε τον πιο αδύναμο και να βάλουν στη θέση του εκείνον που μπορεί να εκτελέσει καλύτερα το συμβόλαιο. Κι ο αδύνατος όμως, ο ΓΑΠ εν προκειμένω, ήταν κι αυτός κάποτε δυνατός. Ήταν δυνατός όταν έφερνε το ΔΝΤ, όταν πέρναγε τα Μνημόνια, όταν μας έδερνε κάθε φορά που κατεβαίναμε στους δρόμους.

Τώρα ο Καίσαρας περιμένει τον Βρούτο στη γωνία, για να τον φάει μετά τις εκλογές, αν και κάτι μου λέει ότι θα τους φάνε και τους δύο οι ψηφοφόροι.

Πολιτικό στριπτίζ

13 Μάιος. 2014

Το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα ουδέτερο σχόλιο για να σώσει τα προσχήματα, αλλά η ΝΔ δεν είπε λέξη. Το δημοσίευμα των Financial Times που αναφέρεται σε όσα συνέβησαν τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες αντιμετωπίστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου σαν να αφορούσε ξένες υποθέσεις.

Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται γνωστό ότι -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζοείχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα.

Τότε,  ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε πει στο κόμμα του και, το σημαντικότερο, στον ελληνικό λαό, ο Α. Σαμαράς το είχε πει στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος άλλωστε πρότεινε -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης.

_{Του Γιάννη Δερμεντζόγλου για τον Ελεύθερο Τύπο}

 

Εναν μήνα μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: Η ΝΔ μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μόνο που ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση του κόμματός του για εκείνη τη συνομιλία του με τον Ζ.Μ.Μπαρόζο.

Ενα ερώτημα που συζητείται έντονα σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι γιατί τώρα οι Financial Times τραβούν την κουρτίνα των Καννών. Στο ερώτημα “ποιος ωφελείται” η απάντηση είναι “οπωσδήποτε όχι η κυβέρνηση”. Όχι μόνο εκτίθεται ο πρωθυπουργός για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις του με τους εταίρους, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλοςεμφανίζεται ραδιούργος και φιλόδοξος να διαδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώνεται για τη θεωρία ότι στήθηκε μια μεγάλη πολιτική ίντριγκα για να φύγει από την πρωθυπουργία.

Απάντηση του Μπαρόζο σχετικά με το ρεπορτάζ των FT, ζήτησε με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Δρούτσας, λέγοντας ότι αν αληθεύει η στάση του Μπαρόζο τίθεται σοβαρό ζήτημα ηθικής και θεσμικής τάξης.

Από τις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο περιθώριο του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, είπε ότι «από τον Ιούνιο του 2011 ο Σαμαράς ήταν σε συζητήσεις για πιθανή συμμετοχή της ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα από τον Ιούνιο του 2011, πριν τον ανασχηματισμό του Ιουνίου που με έφερε στο υπουργείο Οικονομικών. Η συμφωνία που έγινε μετά τις Κάννες είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί κυβέρνηση όπου αρχικά προτάθηκε να ηγηθεί ο κ. Πετσάλνικος, στην συνέχεια ο κ. Κακλαμάνης, και στο τέλος έγινε πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος. Ο κ. Μπαρόζο δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της συζήτησης και της διαδικασίας. Ήταν παρών μαζί με τον αρμόδιο επίτροπο Ρεν και τον πρόεδρο Χ.Β. Ρομπάι. Όποιοι τα λένε αυτά δεν έχουν αίσθηση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και του ρόλου των προσώπων στην ΕΕ. Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης ημέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;». Ακόμη δεσμεύτηκε ότι «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε για τις Κάννες».

Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πρότεινε έχουν τόσο αρνητική εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο ώστε είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς ότι βγαίνει κερδισμένος από την πρωτοβουλία της βρετανικής εφημερίδας.

Μια εικασία που γίνεται είναι ότι στόχος του δημοσιεύματος είναι να υπενθυμιστεί ότι η Ελλάδα βρέθηκε πραγματικά με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και συζητήθηκε στα σοβαρά η αποπομπή της από το σύστημα του κοινού νομίσματος. Ενδεχομένως, έτσι να επιχειρείται ο εκφοβισμός του εκλογικού σώματος, ότι μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια.

Όμως αυτή η εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα πειστική γιατί αυτό που μένει τελικά από το δημοσίευμα είναι ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο οι μεγαλοεταίροι παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας στη λογική “φύγε εσύ (Παπανδρέου)- έλα εσύ (Παπαδήμο)”. Επομένως, το κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από την περιγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας αφορά τη χρεοκοπία ενός συστήματος εξουσίας με πρωταγωνιστές που τα κάνουν όλα και τα δίνουν όλα για να επιβιώσουν πολιτικά.

Από την Ρωσία όπου βρίσκεται ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, σχολίασε σχετικά ότι «ο κ. Σαμαράς αποδείχθηκε από το 2011 και μετά ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη μαριονέτα του κύριου Μπαρόζο, προκειμένου να έχουμε συνέχεια των μνημονίων στην Ελλάδα, όταν μάλιστα στον ελληνικό λαό, έδειχνε μία αντιμνημονιακή ρητορική».

πηγή:

http://tvxs.gr/news/ellada/politiko-striptiz