Ασταδιαλακακοχρονονάχουν πρωί πρωί !!!

Ασταδιάλα. Κακοχρνονάχουν, Λίγες να ‘ναι οι ώρες τους. Τα τσογλάνια. Άιντε μου ανεβάζουν την πίεση πρωί πρωί τα κωλοκάναλα.

Στον ΣΚΑΪ της σοβαρής ΧΑχαχα η ντροπή της Σάμου, που λένε όσοι Σαμιώτης ξέρω, ο Αυτιάς έχει τον…

Σταύρο Θεοδωράκη που τον πήρε “το ποτάμι” τον πήρε ο ποταμός. Και τι του λέει ο αθεόφοβος. “Την επομένη των εκλογών θα βγάλεις τις θέσεις σου σε πλειστηριασμό για να αποφασίσεις με ποιον θα συνεργαστείς;” Δηλαδή έχει ο Θεοδωράκης Θέση για να βγάλει σε πειστηριασμό!!! Το πολύ πολύ καμιά καρέκλα από το εστιατόριό του να βγάλει που να έχει καθίσει κανένας μεγαλόσχημος της διαπλοκής. Άιντε που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο πολιτικός σχηματισμός… του Μπόμπολα θα πρέπει να είναι και ρυθμιστής των πραγμάτων.

Τα παίρνω και γυρίζω Alpha. Alpha πργάγμα κιόλας. Τεφαρίκι. Δύο τύποι παίρνουν συνέντευξη από ποιον λέτε; Από τον μεγακενομωροφιλόδοξο Μπενίτο Ναπολεώνε. Με το βλέμμα αυτό το αδηφάγο μιλάει για τη σημαντικότητα του ΠαΣοΚ, τη ελιάς (όχι της θρούμπας, αν και αυτό θα είχε κάποιο νόημα) και βέβαια τη δική του.

Κοκκινίζω, σφίγγω τα δόντια τόσο πολύ που γίνομαι σφίγγα!!!

Να δω Nikelodeon αλλά γυρνώντας παραπατάω στο MEGAilithious μόνο για ilithious.

Είναι ο Χουντής εκεί, πολύ συμπαθής γενικά, και προσπαθεί να αρθρώσει μια κουβέντα.

Και ενώ μιλάει για το πλέον σοβαρό θέμα, πως αλλάζουν οι κυβερνήσεις από τις Βρυξέλλες, ο εκλεφτυσμένος Αναγνωστάκης χασκογελά για να υποτιμήσει τον ομιλούντα, σε στυλ “τι μαλακίες μας λες τώρα”, ο Ιορδάνης Πασοκοπουλος διακόπτει κάθε δεύτερη πρόταση αντιδρώντας και η Μαρία “MEGA MPOMPOLA” Σπυράκη δεν κλείνει το στόμα της – όταν φέρναν τα λεφτά στα αεροδρόμια δεν το άνοιγε-

Α! να χαθείτε πια σιχαμένοι… Ούτε 48 να μην είναι οι ώρες σας.

kopria

Η κόκκινη μπαντιέρα και η γαλάζια μονταζιέρα

Όσο τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας καταποντίζονται, τόσο οι ανακοινώσεις της αρχίζουν να θυμίζουν άρθρα περιθωριακών ακροδεξιών φυλλάδων. Αν μάλιστα εντοπίζαμε ανορθογραφίες, θα βάζαμε στοίχημα ότι τα δελτία τύπου της συντάσσονται από τον ίδιο "εγκέφαλο" που συντάσσει και τα δελτία τύπου της Χρυσής Αυγής.

Με μια τέτοια δήλωση ακροδεξιάς ρητορικής, επέλεξε να επιτεθεί για πολλοστή φορά στον ΣΥΡΙΖΑ η εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ, Άννα Μισέλ-Σουσού Ασημακοπούλου. Αφορμή αυτή τη φορά η υποψηφιότητα Τσίπρα ως εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Κομισιόν.

Αν δεν το γνωρίζατε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κρυφή ατζέντα εφαρμογής του κομμουνισμού, τον οποίο προμοτάρει τραγουδώντας τον ύμνο του, "Bandiera Rossa". Αυτή τη συνταρακτική αποκάλυψη μας έκανε η βουλευτίνα από τα Γιάννενα, προσθέτοντας μάλιστα ότι ο κ.Τσίπρας δεν διστάζει να υψώνει τη γροθιά του μαζί με συντρόφους του από ευρωπαϊκά σταλινικά κόμματα (ορισμένα δε εξ αυτών είναι τόσο σταλινικά, που περιλαμβάνουν μέχρι και τροτσκιστές)!

Για την ιστορία, πάντως, το τραγούδι "Μπαντιέρα Ρόσα" (και όχι "Παντιέρα", όπως το προφέρει η Ασημακοπούλου) δεν είναι ύμνος στον κομμουνισμό, αλλά ο ύμνος του ιταλικού αγροτικού κινήματος. Οι στίχοι του γράφτηκαν το 1908 από τον Carlo Tuzzi και η μελωδία του είναι παρμένη από ένα ιταλικό δημοτικό τραγούδι της Λομβαρδίας. Το τραγούδι αυτό διαδόθηκε ευρύτατα κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις της "Κόκκινης Εβδομάδας" του 1914. Ο τελευταίος στίχος "Ζήτω ο κομμουνισμός και η ελευθερία!" (Evviva il comunismo e la libertà), που τόσο τρομάζει την κυρία Ασημακοπούλου -και όχι μόνο- προστέθηκε μετά την άνοδο του Μπενίτο Μουσολίνι στην εξουσία. Ωστόσο η εκδοχή που τραγούδησε ο Αλέξης Τσίπρας είναι ελαφρώς παραλλαγμένη: στη θέση του "comunismo" έχει μπει η λέξη "socialismo", καθώς το τραγούδι έχει υιοθετηθεί και από τα κόμματα της ανανεωτικής Αριστεράς.
 Στη συνέχεια του παραληρήματός της, η μαντάμ Άννα Μισέλ ξεσκεπάζει όλη την "ανθελληνική" συνωμοσία του ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο πολύ θέλει να αναγνωρίσει τα τουρκικά κατεχόμενα της Κύπρου, να μας βγάλει από το φιλελληνικό ΝΑΤΟ, να γεμίσει όλη την Ελλάδα με "λαθρομετανάστες", να υπονομεύσει την επιστροφή του γερμανικού κατοχικού δανείου και να... αποκαταστήσει τον Τσαουσέσκου.

Παραθέτουμε ολόκληρη τη δήλωση της Ασημακοπούλου, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν πρέπει να είμαστε μονοφαγάδες στην κατανάλωση του γέλιου:

Τέταρτη συνεχόμενη μέρα ρωτούμε τον κ. Τσίπρα για τους συμμάχους του και τις θέσεις που υποστηρίζουν στην Ευρώπη, και απάντηση δεν παίρνουμε.

Καταλαβαίνουμε την αμηχανία του, μετά και τη νέα αποκάλυψη, ότι ο κ. Τσίπρας με υψωμένη τη γροθιά, μαζί με συντρόφους του από τα περιθωριακά σταλινικά κόμματα της Ευρώπης, τραγούδησε με υπερηφάνεια τον ύμνο στον Κομμουνισμό «παντιέρα ρόσα», ανακοινώνοντας έτσι, την υποψηφιότητά του.

Για να γνωρίζουν οι Έλληνες, το «παντιέρα ρόσα», καλεί σε ανύψωση της κόκκινης (κομμουνιστικής) σημαίας, και κλείνει με το περίφημο «Ζήτω ο κομμουνισμός».

Επαναλαμβάνουμε τα ερωτήματα προς τον κ. Τσίπρα και τον καλούμε να απαντήσει χωρίς υπεκφυγές:

• Το «ζήτω ο κομμουνισμός» εκφράζει και επισήμως τον ΣΥΡΙΖΑ; Και αν ναι με ποιον τρόπο θα επιβάλει τον κομμουνισμό στην χώρα μας;

• Αναγνωρίζει ναι ή όχι κράτος στην «Βόρεια Κύπρο», μια που τα κόμματα που συνεργάζεται αυτοαποκαλούνται ως κόμματα της «Βορείου Κύπρου»;

• Είναι αλήθεια ναι ή όχι ότι εργάζεται, βάσει των δεσμεύσεών του για την έξοδο της χώρας μας από το ΝΑΤΟ;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι εξουσιοδοτήθηκε για την ανεμπόδιστη είσοδο λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση για κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν και της δύναμης Frontex;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι ο βασικός του σύμμαχος στη Γερμανία, καταψήφισε τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και τάσσεται κατά του λεγόμενου κατοχικού δανείου;

• Είναι αλήθεια ή όχι ότι οι νοσταλγοί του δικτάτορα Τσαουσέσκου συντάσσονται σε όλα με τον κ. Τσίπρα;

Κατανοούμε την αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει. Ποιοι είναι ακριβώς αυτοί που στηρίζουν τον κ. Τσίπρα, ποιες οι θέσεις του και τι επιπτώσεις θα έχουν αυτές οι θέσεις για την πατρίδα μας.

Και μέχρι να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις, η Νέα Δημοκρατία θα αναδεικνύει καθημερινά όλες τις ανθελληνικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις των περιθωριακών συντρόφων του κ. Τσίπρα…

Αν μη τι άλλο, τώρα που ο Μιχαλολιάκος βρίσκεται στη μπουζού, μπορεί να αισθάνεται ήσυχος: το κοινοβουλευτικό του έργο συνεχίζεται αυτούσιο από τους συναδέλφους του της ΝΔ και ο ελληνικός λαός μπορεί να έρχεται σε επαφή με την ιδεολογία του χωρίς να κοπιάζει να την αναπαράγει ο ίδιος.

Από την πλευρά μας, καταγγέλλουμε τις συνεχείς προσπάθειες αβανταρίσματος του κομμουνιστικού ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση. Γιατί μόνο υπέρ σου μπορεί να λειτουργεί το να σου επιτίθεται με λογύδρια χρυσαυγίτικης αισθητικής αυτό το κατώτατης υποστάθμης ακροδεξιό κομματίδιο που είναι υπεύθυνο, ανάμεσα στα άλλα, και για την ολοσχερή εξαθλίωση της χώρας και της κοινωνίας.



___________________________________________

Το αρχικό φωτομοντάζ προέρχεται από το Ελληνο-Χριστιανικό Ethnostedon. Η ξεκαρδιστική fb ομάδα εικονοποιεί εύστοχα την αναχρονιστική εμφυλιοπολεμική ρητορική της ΝΔ, με συνθέσεις που παραπέμπουν σε κάτι μεταξύ ναζιστικής αντισοβιετικής προπαγάνδας της δεκαετίας του '40 και εξωφύλλων του περιοδικού "Προς την Νίκην".

jungle-report.blogspot.gr

Ζοζέ Σαραμάγκου: “Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν”

Πάντα επίκαιρος ο Ζοζέ Σαραμάγκου. Μια συνέντευξή του στην El Pais το 2004, μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. 02.05.2004
H… λευκή επανάσταση των πολιτών
INA daily – El Pais
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, ο Πορτογάλος συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998, είχε δηλώσει ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία. Δέκα χρόνια πριν ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, με τίτλο «Δοκίμιο περί διαύγειας» αμφισβητεί τη δημοκρατία με αλληγορικό, ωστόσο, τρόπο. O Σαραμάγκου καλούσε τότε τους πολίτες να κάνουν την επανάσταση της λευκής ψήφου και ασκούσε κριτική στις κυβερνήσεις, στην Αριστερά και σε όλους όσοι ευθύνονται γι’ αυτό που αποκαλεί πολιτική παγκοσμιοποίηση.
Στο «Δοκίμιο περί διαύγειας» -τίτλος που αντιπαραβάλλεται με το «Δοκίμιο περί τυφλότητας», παλαιότερο έργο του συγγραφέα- οι ψηφοφόροι μιας πόλης ψηφίζουν σε ποσοστό 83% λευκό στις εκλογές. Οσο και αν ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα φαντάζει ανέφικτο και εξωπραγματικό, ο Σαραμάγκου ευχόταν να συμβεί σε όλες τις χώρες. “Η λευκή ψήφος ισοδυναμεί με βόμβα για το δημοκρατικό σύστημα, όχι για να το καταστρέψουμε, αλλά για να το αναμορφώσουμε και να το ανανεώσουμε”. Την ημέρα, είχε πει, που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου ψηφίσει λευκό, θα ετίθεντο αυτομάτως τα ερωτήματα. Και τώρα τι θα κάνουν οι πολιτικοί; Τι θα κάνουν τα κόμματα;

 
Αποχή και άκυρο

Ο Πορτογάλος νομπελίστας πίστευε ότι το δημοκρατικό σύστημα λειτουργεί συναινετικά. “Υπάρχει φυσικά η αποχή, όπως υπάρχει και η άκυρη και η λευκή ψήφος. Αν όμως το ποσοστό της αποχής είναι υψηλό, τότε θα πουν ότι επειδή έβρεχε, οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν ή, αν ο καιρός ήταν καλός, θα πουν ότι οι ψηφοφόροι προτίμησαν να πάνε στις παραλίες ή στην εξοχή αντί να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Οι άκυρες ψήφοι; Αυτές πάντα τις κρύβουν. Οσο για τις λευκές ψήφους, λευκές καθώς είναι, οι αναλυτές και οι πολιτικοί θεωρούν ότι δεν εκφράζουν τίποτε.”
“Στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να γίνουν επαναστάσεις, οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν, νιώθουν ότι δεν διαθέτουν τα μέσα. Καθημερινά, γίνονται χιλιάδες διαδηλώσεις, με ειλικρινή αιτήματα κάθε φορά, που όμως δεν μπορούν να οδηγήσουν σε επανάσταση. Αλλά αν οι ψηφοφόροι σε ποσοστό 83% ψήφιζαν λευκό στις εκλογές, αυτό θα ήταν πράγματι επανάσταση. Μια τέτοια λευκή επανάσταση των πολιτών θα κατεδείκνυε την τεράστια ισχύ της κοινής γνώμης, που είναι η μόνη, σύμφωνα με τον συγγραφέα, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.“
Όπως έλεγε: “η μοναδική δυνατότητα που δίνει το δημοκρατικό σύστημα στους ψηφοφόρους είναι να αλλάζουν κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς όμως να κυβερνούν γιατί τα μέλη τους είναι πολιτικοί επίτροποι των τραπεζών. Το δημοκρατικό σύστημα περιορίζεται στους τύπους, αδυνατεί να προχωρήσει πέρα από αυτούς, με αποτέλεσμα να στερείται ουσίας. Και σίγουρα αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα δεν είναι μια δημοκρατία των τύπων, με απλή εναλλαγή κυβερνήσεων στην εξουσία, αλλά μια δημοκρατία ουσίας.”

Πολιτική παγκοσμιοποίηση

Επιπλέον, η δημοκρατία δεν μπορεί να επιλύσει ζητήματα όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η δίκαιη κατανομή των αγαθών. Προφανώς στις μέρες μας ζούμε την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Αυτό που πιθανώς δεν συνειδητοποιούμε, έλεγε ο συγγραφέας το 2004, είναι ότι ζούμε ταυτόχρονα και μια πολιτική παγκοσμιοποίηση, γεγονός που κατέστη περισσότερο σαφές μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Οτι το σύστημα στο οποίο ζούμε μας υπόσχεται τα πάντα, αρχής γενομένης από τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ στην πραγματικότητα η ελευθερία είναι μόνο ψευδαίσθηση. Γι’ αυτήν την κουτσουρεμένη ελευθερία ευθύνεται και η κρατική τρομοκρατία, που βιώνουμε καθημερινά και η οποία χειραγωγεί τους πολίτες. Τον περιορισμό της ελευθερίας καταγγέλλει και ο ήρωας του «Δοκιμίου περί διαύγειας» παρότι αστυνομικός και δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων, όταν οργισμένος λέει «ποιος έχει υπογράψει αυτήν τη συμφωνία για λογαριασμό μου;».
Οταν λέω ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία, το λέω υπό την έννοια ότι ενώ υπόσχεται τα πάντα, στην πραγματικότητα αυτό που δίνει με το δεξί χέρι το αφαιρεί με το αριστερό. Αν θυμίσω πράγματα τρομερά, προσθέτει, όπως ότι στον πλανήτη μας, κάθε τέσσερα λεπτά πεθαίνει ένας ανθρωπος από την πείνα, θα με πουν δημαγωγό. Οσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η δημοκρατία ούτε οι κυβερνήσεις χρειάζεται να μας υποσχεθούν τίποτε: ας ανασύρουν από το συρτάρι τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ας την εφαρμόσουν. Σε αυτό το κείμενο είναι γραμμένα όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Η έννοια του λαού

Εκτός από τη δημοκρατία, ο Ζοζέ Σαραμάγκου αμφισβητεί και την έννοια του λαού: “Σημασία έχουν ορισμένες γενιές ανθρώπων. Αυτές μπορούν να επηρεάσουν ένα λαό. Πριν από 30 χρόνια, στην Πορτογαλία, η γενιά της Επανάστασης των Γαρυφάλλων ανέτρεψε την 50χρονη δικτατορία του Σαλαζάρ. Εγινε τότε το πρώτο βήμα για να οδηγηθούμε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί δημοκρατία. Τι έχει διαδεχθεί σήμερα εκείνη τη δραστήρια γενιά, με τις ιδέες της, τα λάθη της; Μια γενικευμένη απάθεια και αδιαφορία. Δεν αξίζουν, συνεπώς, όλες οι γενιές τον σεβασμό μας.”…
 
πηγή:  http://www.enallaktikos.gr/ar4948el_zoze-saramagkoy-oi-anthrwpoi-den-kseroyn-pws-na-epanastatisoyn.html 

Η δημαγωγία του Τσίπρα που τον ξεχώρισε από τα ανδρείκελα-δεκανείς !!!

Δημαγωγία σημαίνει πολλά πράγματα. Με τη μειωτική έννοια σημαίνει, σύμφωνα με τον Γκράμσι, «να μεταχειρίζεσαι τις λαϊκές μάζες, τα πάθη τους τα σοφά εξημμένα και τροφοδοτημένα, για τους δικούς σου ιδιαίτερους σκοπούς, για τις δικές σου μκροφιλοδοξίες…».
Σήμερα η πολιτική καταδυναστεύεται από…

αυτό το είδος της δημαγωγίας, το οποίο στην εκλογική αρένα παίρνει τις φρενοβλαβείς διαστάσεις ενός φαιού λαϊκισμού… 

by…resalto

Ωστόσο
και μέσα σε αυτήν την αποπνιχτική δημαγωγική ατμόσφαιρα, κάπου-κάπου, ξεπετάγεται μια Δημαγωγία που εκφράζει, σαν συνισταμένη τάση, το δράμα του λαού, το σπαραγμό της κοινωνίας και το ιστορικό αίτημα της εποχής: Μια δημαγωγία, ατομική ΠΡΟΣΦΟΡΑ σε μια ομαδική ΖΗΤΗΣΗ… Τέτοια ήταν η Δημαγωγία του Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate:
«Καλησπέρα σας, είμαι ο Αλέξης Τσίπρας και είμαι από την Ελλάδα, την χώρα που έγινε… πειραματόζωο της κυρίας Μέρκελ.
Να ευχηθώ σε όλους, η χώρα σας να μην περάσει ποτέ, αυτά που πέρασε και περνάει η δικιά μου αυτά τα χρόνια»…
Εμπνευσμένη δημαγωγία η οποία καταγράφει την τραγωδία ΟΧΙ μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης που ζει και ασφυκτιά κάτω από την μπότα του 4ου Ράιχ…
Μια δημαγωγία που αναδεικνύει το αίσθημα και τη βούληση των λαών της Ευρώπης, ιδιαίτερα του ελληνικού λαού, ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από τους νέους αποικιοκράτες των χρηματιστηριακών αρπακτικών (διεθνών και εγχώριων).
Μια δημαγωγία ιστορικής έμπνευσης και προοπτικής, η οποία αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και προβολή, λόγω του άθλιου και μοχθηρού δωσιλογισμού της κυβερνητικής «συμμορίας» που μας κυβερνά.
Όταν ο ελληνικός λαός ζει και σπαράζεται από τους δεκανείς του 4ου Ράιχ, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν και πράττουν είναι να εκτελούν τις εντολές των αξιωματούχων-παρασίτων της ΕΕ,τότε αυτά τα δημαγωγικά λόγια του Τσίπρα, προς αυτούς τους αξιωματούχους, αποκτούν τεράστια πολιτική σημασία και τον προβάλλουν στα μάτια του ελληνικού λαού: Εκφράζουν την ΟΡΓΗ του ελληνικού λαού…

Γι αυτό και ο ΠΑΝΙΚΟΣ στα εδώ κυβερνητικά ανδρείκελα, στους δεκανείς του 4ου Ράιχ, πολλαπλασιάστηκε και εντάθηκε…
Γι αυτό και οι ξεφωνημένες «πόρνες» των ΜΜΕ κατάπιαν τη γλώσσα τους: Του τάφου η σιωπή…
Φυσικά, για να μην ζούμε με ψευδαισθήσεις, τα αγέρωχα αυτά λόγια του Τσίπρα είναι Δημαγωγία, αλλά μια Δημαγωγία που αγγίζει και εκφράζει το μυαλό, την ψυχή και τη φωνή του ελληνικού λαού…

Θλιβερός, όπως πάντα !!!

Κάποιες ώρες κράτησε ο εκβιασμός του Βενιζέλου σχετικά με τη διαφαινόμενη εξαφάνιση  του ΠΑΣΟΚ της Ελιάς, μέσω των ευρωεκλογών. Όσο κι αν κανείς δεν καταλάβαινε ποιος ήταν ο…

αποδέκτης του εκβιασμού, αυτός ήταν ωμός και ξεκάθαρος.

Σε ερώτηση για το αν ο Βενιζέλος σε περίπτωση χαμηλών επιδόσεων της «Ελιάς» στις ευρωεκλογές, θα πει στον Σαμαρά ότι αποχωρεί από την κυβέρνηση, είχε απαντήσει:

by…kartesios

 «Δεν θα το πω στον κ. Σαμαρά, θα το πω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι εδώ πρέπει να ξαναενωθεί το έθνος κι όλοι να έρθουν προ των ευθυνών τους. Εδώ το έθνος είναι διχασμένο σε μια βάση τεχνητή, ξεπερασμένη και επικίνδυνη.(..) Η κυβέρνηση είναι συνταγματικά νόμιμη, γιατί έχει την πλειοψηφία της Βουλής μέχρι τον Ιούνιο του 2016.Όμως, εκτός από τη νομιμότητα, υπάρχει και η νομιμοποίηση που είναι μια πολιτική έννοια. Πρέπει να σε στηρίζει ο κόσμος, πρέπει να έχεις ένα ηθικό δικαίωμα να κάνεις αυτά που κάνεις. Αν λοιπόν αυτό διαταραχθεί, δεν μπορείς να κυβερνήσεις.»

Αυτά είπε και αρκετοί τον πίστεψαν. Πιο γρήγορα από ποτέ τους διέψευσε. Χτες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις του (Star, Antenna) δήλωσε ότι θα μεταβεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι θετικό ή αρνητικό για τον κυβερνητικό συνασπισμό ή την «Ελιά». Και άφησε να εννοηθεί ότι η πρόσκληση θα αφορά εκ νέου τόσο τη ΔΗΜΑΡ η οποία – όπως είπε χθες– κακώς αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα κληθεί εκ νέου να συμμετάσχει σε ένα ευρύ σχήμα διάσωσης της χώρας. Ο Βενιζέλος είπε χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση «πρέπει να κάνει προσπάθεια να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις». Και επισήμανε: «Και πάλι τώρα θα θελήσουμε να έχουμε την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στην κυβέρνηση».

Αποφεύγει το πολιτικό του τέλος σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του. Σαν το ψάρι που χτυπιέται έξω από το νερό. Πανικοβάλλεται, βρίζει, προσβάλει, λέει απανωτά ψέματα χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο πλην της προσωπικής του σωτηρίας και της αποφυγής διερεύνησης των ευθυνών του.

Μέσα στην ίδια συνέντευξη μπορεί να αυτοδιαψεύδεται, να αυτοαναιρείται και να γελοιοποιείται δίχως ίχνος αξιοπρέπειας. Σε μία ερώτηση απαντά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συμμετέχει στην κυβέρνηση της «επόμενης ημέρας» των ευρωεκλογών και στην επόμενη ερώτηση κάνει λόγο για«επικίνδυνα παιχνίδια, διότι εάν κάποιος νομίζει ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα του δώσει αυτά που χάθηκαν μεταξύ 2010 και 2014, κάνει λάθος».

Αποδέχεται ευχαρίστως τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό εταίρο και συνένοχο στο έγκλημα, αλλά τον αποκαλεί ψεύτη, ανίκανο, επικίνδυνο και δημαγωγό στην περίπτωση που κάποια στιγμή στο μέλλον κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Καμία λογική συνέχεια δε διαθέτει πλέον στη σκέψη και το λόγο του ο Βενιζέλος. Το καταλαβαίνουν όλοι. Πάνω στην τσόχα αυτή, ο Βενιζέλος έχασε και τα ρέστα του εκβιασμού του. Τώρα επιμένει να θέλει να μείνει στο παιχνίδι ποντάροντας τα σώβρακά του. Όμως ακόμη κι αν ο Σαμαράς δεχτεί  αυτό το ποντάρισμα δεν ξέρω κατά πόσο ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ θα δεχτεί να φορτωθεί τα λερωμένα κι άπλυτα ενός πανικόβλητου υβριστή στο πολιτικό του τέλος.

Είστε αναξιόπιστος πια κύριε Πρετεντέρη, δεν το έχετε καταλάβει;

Εσείς δηλαδή ποιον θα πιστεύατε περισσότερο, τον Γιάννη Πρετεντέρη ή τους Financial Times; Όχι, πείτε μας.

Ποιον θα πιστεύατε, τη γνωστή και έγκυρη εφημερίδα ή τον Παντελή Καψή να υποστηρίζει

χθες το βράδυ στο Action 24, πως, «έχει πολλές ανακρίβειες το ρεπορτάζ των FT αλλά δεν είναι της παρούσης να τις πούμε».

by…Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ο Παντελεήμων Καψής να διαψεύδει τους Fiancial Times! Δεν είναι καν αστείο, είναι γελοίο. Λυσσομανούσε το πάνελ στο δελτίο ειδήσεων του Mega, πρώτη φορά είδαμε κάθιδρο τον Γιάννη Πρετεντέρη, είχαν φύγει make up είχαν φύγει όλα, έδειχνε έξαλλος, κραύγαζε. Πανικός. Μέχρι και τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο (ποιον;) διόρθωνε και επανέφερε στην τάξη. Από κοντά και το δίδυμο Τρέμη-Τσίμα να προσπαθεί να μας πείσει πως τα έλεγαν από τότε αυτοί για τις Κάννες, έγκυροι και αντικειμενικοί όπως πάντα!
Είστε αναξιόπιστος πια κύριε Πρετεντέρη, δεν το έχετε καταλάβει; Και όχι τώρα, αλλά από τότε που αποκαλύψατε πως «όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο (το χρέος), αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό».
Αναπόφευκτα πλέον τα ερωτήματα:
Τι σας έλεγαν χθες κ. Πρετεντέρη να μην πείτε τώρα και δεν μας το είπατε;
Ποιοι ήταν αυτοί που σας το έλεγαν;
Τι μας κρύψατε χθες;
Τι δεν ήταν σωστό να μας πείτε χθες; Τι δεν είναι σωστό να μας πείτε και σήμερα; Και αύριο;

paganeli

MEGA: Μαθήματα παραχάραξης της ιστορίας…

Τον Παπαδήμο δεν τον επέλεξε ο Μπαρόζο, αλλά ο Παπανδρέου…

Αφού σε πρώτη φάση, παρουσιάστρια και σχολιαστές, έκαναν ένα είδος πολιτικού ευχέλαιου – που απαλλαγήκαμε από το σχέδιο Ζ και ο Θεός να μας φυλάει, να μην το ξαναβρούμε μπροστά μας – ανέλαβαν με πρωτομάστορα τον Ντερμπεντέρη, να παραχαράξουν την ιστορία.

Ποιος Μπαρόζο; Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε τον Παπαδήμο. Στην αρχή είχε προτείνει την Έλσα Παπαδημητρίου, μετά τον Διαμαντούρο και μετά τον Κακλαμάνη, ο…
οποίος αρνήθηκε.

Διάβασαν μάλιστα επιλεκτικά δύο – τρια σημεία (θα έχει γίνει έξαλλος ο Κακλαμάνης), από την μακροσκελή δήλωσή του, για να συσκοτίσουν τα όσα προκύπτουν από τις αποκαλύψεις των Financial Times.

Ο Ντερμπεντέρης μάλιστα από τη στήλη του, σήμερα στα ΝΕΑ, είχε προλειάνει το έδαφος υποστηρίζοντας περίπου τα ίδια και υπογραμμίζοντας, πως η εκδοχή ότι ο Μπαρόζο επέλεξε τον Παπαδήμο σε συνεννόηση με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά, είναι μια γελοία εκδοχή.

Λίγο πριν τα σχόλια τους μάλιστα, είχαν παίξει απόσπασμα από τη συνέντευξη του Βενιζέλου στο STAR, όπου δήλωνε – ποιος; Αυτός, ο φερόμενος ως ένας εκ των δραστών της συνομωσίας – ότι «ο κ. Παπανδρέου επέλεξε τον Παπαδήμο».

Ο Γκέμπελς ήταν πιο σεμνός από δαύτους…

 

Nonews-News

Εγώ έσωσα την χώρα…

Αν δεν έκανα στις 5 το πρωί τη δήλωση, ότι δεν τίθεται στο δημοψήφισμα ερώτημα εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, στις 9 δεν θα υπήρχαν τράπεζες…

Τι ψεύτης! Το βράδυ των Καννών, οι υπουργοί Οικονομικών κλήθηκαν να φτιάξουν σχέδιο εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Αλλά ο πατριώτης Βενιζέλος αρνήθηκε. «Εγώ κυρία Χούκλη αρνήθηκα».

Όταν…
δε δήλωσε πως το «να σκοτώσω το δημοψήφισμα ήταν εθνικό καθήκον» και η Χούκλη του θύμισε πως στην αρχή ήταν υπέρ και μετά ήταν κατά, είπε το φοβερό «έπρεπε σε ένα λεπτό να σκεφτώ και να αποφασίσω κάτι που θα προστάτευε την χώρα, της τράπεζες και την κοινωνία. Κι αν δεν έκανα τη δήλωση στις 5 το πρωί, υπογραμμίζοντας πως δεν τίθεται ερώτημα εξόδου από το ευρώ, στις 9 δεν θα υπήρχαν οι τράπεζες!»

Αυτός μας έσωσε!..

 

Nonews-News

Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει;;;

Το video που ανέβασε το parapolitiki.com, μου το έστειλε η @SophiavsSophia και έχει τίτλο «Όταν ο Βενιζέλος αποθέωνε στη Βουλή το δημοψήφισμα Παπανδρέου».

Σήμερα ο Βενιζέλος…

αρνείται τον εαυτό του και λέει ότι «Το δημοψήφισμα με ερώτημα “ναι ή όχι στο ευρώ” δεν το ήθελε κανείς», λέει ότι «Αν γινόταν το δημοψήφισμα θα είχαν χαθεί οι καταθέσεις και θα είχε καταστραφεί η οικονομία», λέει ότι «Η χώρα δεν άντεχε δημοψήφισμα με ερώτημα το ευρώ», αναρωτιέται «Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης μέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;» και αναρωτιέται ξανά.

Όχι, φυσικά και δε μου φαίνεται περίεργο ότι ο Βενιζέλος παραμένει αρχηγός κόμματος, ότι συμμετέχει στις ευρωεκλογές και ότι εκβιάζει για να πάρει ψήφους. Ούτε μου φαίνεται περίεργο ότι η κυβέρνηση στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα εξαιτίας της στήριξης που της παρέχει ο Βενιζέλος και ο πρωθυπουργός θεωρεί τον εαυτό του αξιοπρεπή και σοβαρό. Ούτε μου φαίνεται περίεργο ότι όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ που φιλοξένησαν τη νέα θέση του Βενιζέλου για το δημοψήφισμα, δε θυμήθηκαν, δε σχολίασαν, ούτε ανέφεραν ότι ο Βενιζέλος διέψευσε τον εαυτό του. Στην Ελλάδα ζούμε.

Μου φαίνεται, όμως, περίεργο το γεγονός ότι ο Βενιζέλος σήμερα δίνει τον λόγο του ότι η κρίση τελείωσε, ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο, ότι η Ελλάδα αλλάζει προς το καλύτερο, ότι το πλεόνασμα είναι πραγματικό, ότι η ανάπτυξη ξεκίνησε και όλα αυτά φαίνεται να τα πιστεύουν αρκετοί ψηφοφόροι. Γι’ αυτούς τους ψηφοφόρους ο λόγος του Βενιζέλου και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης που συμμετέχει, έχει κάποια αξία.

Και ναι, συνεχίζω να εκπλήσσομαι από το μέγεθος της βλακείας των ανθρώπων. Ναι, γουστάρει ψέματα αυτός ο κόσμος. Γουστάρει να τον εξαπατούν. Απολαμβάνει να τον κοροϊδεύουν. Δώσε πόνο στο λαό· τελικά τον γουστάρουμε.

kartesios

ΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Επειδή χθες βράδυ άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του Mega τον Γιάννη Πρετεντέρη να διαβάζει τις δηλώσεις όλων των πολιτικών που το 2011 ήταν ενάντια στο δημοψήφισμα, και οι οποίες κατεδείκνυαν ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που επέμενε να τεθεί η συμφωνία με τους εταίρους μας στην κρίση του ελληνικού λαού, δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα τη μνήμη του συναδέλφου και την δημοσιογραφική του επιμέλεια να αναζητήσει τις σχετικές δηλώσεις. Ειλικρινά του αξίζουν συγχαρητήρια.
Ο καλός συνάδελφος έκανε όμως ένα λάθος. Ξέχασε έναν πολιτικό. Αυτόν για τον οποίον έγινε το θέμα. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις δηλώσεις του - απάντηση στο δημοσίευμα των Financial Tilmes. Είμαι σίγουρος ότι η μη συμπερίληψη του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως (τότε και τώρα, απλώς με άλλον πρωθυπουργό) στις δηλώσεις των πολιτικών ήταν τυχαίο γεγονός. Απλώς διέλαθε της προσοχής του δημοσιογράφου.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη σκοπιμότητα, όπως ας πούμε να μην θεωρεί άξιες λόγου τις απόψεις ενός κεντρικού πολιτικού παίχτη και βασικού προσώπου στο ρεπορτάζ των FT ή να έκρινε ότι οι τότε απόψεις Βενιζέλου δεν τον βοηθούσαν να οικοδομήσει την επιχειρηματολογία του. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως αντικειμενικός και ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ουδέποτε θα διέπραττε μια τέτοια ατιμία.
Ας δούμε όμως τι έλεγε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Στις 31Οκτωβρίου 2011, δύο ημέρες δηλαδή πριν τη συνάντηση των Καννών, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Φίλες και φίλοι, η χώρα ζει ένα δράμα και από το δράμα αυτό πρέπει να λυτρωθεί. Πιστεύω πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, η προσφυγή στην άμεση βούληση του ελληνικού λαού, είναι η λύτρωση από το δράμα που βιώνει η χώρα και εμείς μαζί με τη χώρα….».
Και συνέχισε λέγοντας: «Τώρα ο ίδιος ο πολίτης μετά την στήριξη που θα προσφέρει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη κυβέρνηση, θα κληθεί να απαντήσει με μια λογική συνοχή και συνέπεια, με αρχή, μέση και τέλος: Είμαστε υπέρ της Ευρώπης; Είμαστε υπέρ της Ευρωζώνης; Είμαστε υπέρ του ευρώ; Θεωρούμε ότι το ισοζύγιο είναι θετικό; Θεωρούμε ότι πρέπει να μείνουμε σ’ αυτή την ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών και δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα της δραχμής, ή στην Ελλάδα του ’60 ή του ’50; Θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς και υπεύθυνοι; Θεωρούμε ότι είναι καλό να χρωστάς στις τράπεζες διεθνώς 100 δισ. λιγότερα και όχι 100 δισ. περισσότερα; Είναι καλό το χρέος σου να τείνει προς το 120% και όχι προς το 240%;»
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του με το εξής: «… Πιστεύω, λοιπόν, φίλες και φίλοι, ότι η πρωτοβουλία που πήρε ο Πρωθυπουργός, αυτό που ανακοίνωσε και για την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και για την οργάνωση της διαπραγμάτευσης, για την ολοκλήρωση του σχήματος, του νέου προγράμματος και του νέου τρόπου συμμετοχής των ιδιωτών και για το δημοψήφισμα που θα έρθει να τα επικυρώσει ή να τα ανατρέψει όλα αυτά -αλλά ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του- είναι μια διαδικασία δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική και λυτρωτική».
Ναι, ναι, αυτό είπε: λυτρωτική λύση το δημοψήφισμα, δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική λύση. Και δεν το είπε μόνον στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και δημόσια, στον ΑΝΤ1. Άρα δεν ήταν μόνος του ο Παπανδρέου. Συμφωνούσε και υπερθεμάτιζε και ο αντιπρόεδρός του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πότε άλλαξε θέση; Όταν, όπως λέει το ρεπορτάζ των FT, συναντήθηκε με τον Μπαρόζο, μυστικά χωρίς να ενημερώσει τον πρωθυπουργό του, και συμφώνησε να «σκοτώσει» το δημοψήφισμα, πρωθυπουργός στη θέση του Παπανδρέου να γίνει ο Παπαδήμος, να μπει στην κυβέρνηση και η Ν.Δ., να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές σε έξι μήνες. Ο Μπαρόζο στη συνάντηση αυτή ενημέρωσε τον Βενιζέλο ότι προηγουμένως είχε μιλήσει και συμφωνήσει με τον Σαμαρά σ' αυτόν τον «πολιτικό οδικό χάρτη».
Γιατί συμφώνησε «σχεδόν αμέσως», όπως λένε οι FT, ο Βενιζέλος; Επειδή, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ των FT, «το τέλος του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του Παπανδρέου». Και το τέλος του Παπανδρέου θα άνοιγε το δρόμο στον Βενιζέλο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ που ήταν ο δεύτερος (ο πρώτος και μόνιμος είναι η πρωθυπουργία) διακαής πόθος του Βενιζέλου. Τόσο απλά και τόσο κυνικά. Αλλά και τόσο άδικο και ταπεινωτικό για την Ελλάδα: να ορίζει τον πρωθυπουργό της ο Μπαρόζο. Γιατί αυτό έγινε κι ας διατείνεται ο Βενιζέλος πως δεν είναι έτσι, ότι ο Παπαδήμος προέκυψε από τη συζήτηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και ΛΑΟΣ και αφού προηγουμένως είχαν απορριφθεί ο Κακλαμάνης, ο Πετσάλνικος, η Παπαδημητρίου, ο Ρουμελιώτης, ο Διαμαντούρος. Ναι, τα ονόματα αυτά έπεσαν στον τραπέζι, αλλά ποιoς έγινε πρωθυπουργός; Αυτός που είπε ο Μπαρόζο.
Οι FT στο ρεπορτάζ τους είναι άκρως διαφωτιστικοί: «Ο Μπαρόζο ( αφού προηγουμένως είχε συμφωνήσει με τον Σαμαρά) κάλεσε το συμβούλιό του και στελέχη της Κομισιόν στη σουίτα του στο Hotel Majestic Barrière για να χαράξει στρατηγική. Αποφάσισε ότι δεν θα έλεγε στον Ν. Σαρκοζί ή στην Α. Μέρκελ για εκείνη τη συνομιλία, αλλά σύμφωνα με άτομα που βρέθηκαν σε εκείνη τη σουίτα, ξεκίνησε τη συζήτηση για πιθανά ονόματα τεχνοκρατών που θα μπορούσαν να πάρουν τα ηνία από τον Παπανδρέου σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το πρώτο πρόσωπο που είπε ο Μπαρόζο ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. Σε μία εβδομάδα, ο Λ. Παπαδήμος ανέλαβε καθήκοντα».
Ας σταματήσει λοιπόν ο Βενιζέλος να υποστηρίζει ότι αυτά έγιναν μετά. Ο Μπαρόζο ανέφερε τον Παπαδήμο πριν «σκοτωθεί» το δημοψήφισμα και πριν αρχίσουν οι συζητήσεις στην Ελλάδα για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» και το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού. Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, προφανώς στην αγωνία του να βρει κάτι να απαντήσει, μπέρδεψε τις ημερομηνίες κι αυτές τον εκθέτουν. Ήταν καλύτερα να μείνει στο: «αυτά θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνω» και να μην μπει σε λεπτομέρειες. Όσο το κάνει, θα χάνει.
Υπάρχουν και πολλά ακόμη γεγονότα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ούτε κάποιοι να μένουν στο τυπικό: «Μα, τον Παπαδήμο τον πρότεινε ο Καρατζαφέρης». Το πώς τον πρότεινε, πώς το σκέφτηκε και πώς και γιατί μπήκε στην κυβέρνηση είναι μια άλλη ιστορία, που κι αυτή, κάποια στιγμή, θα αποκαλυφθεί. Όπως επίσης είναι λάθος του να υποστηρίζει ότι οι συζητήσεις για κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" είχαν αρχίσει από τον Ιούνιο, πριν αυτός γίνει αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και υπουργός Οικονομικών. Τον Ιούνιο τελείωσε η προσπάθεια του Παπανδρέου να υπάρξει αυτή η κυβέρνηση επειδή ο Σαμαράς αρνήθηκε. Μάλιστα στα Μέσα Ενημέρωσης διοχετεύθηκε διαστρεβλωμένη η συζήτηση που είχε με τον Παπανδρέου με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πολιτικός θόρυβος που έπληξε τον Παπανδρέου. Τον Ιούνιο λοιπόν τελείωσε και επανήλθε τον Νόεμβριο με άλλους όρους, άλλες αφορμές και άλλες στοχεύσεις και σκοπιμότητες. Όμως ούτε αυτά είναι της ώρας.
Αυτή τη στιγμή προέχει να προσέλθουν οι πολίτες στην κάλπη και να ψηφίσουν για δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές χωρίς η κρίση τους να επηρεάζεται από το σκοτεινό παρασκήνιο του Νοεμβρίου 2011. Εξάλλου αυτή και την άλλη Κυριακή δεν κρίνονται η κυβέρνηση, το παρελθόν της και οι πολιτικές ηγεσίες. Αυτά θα κριθούν στις βουλευτικές εκλογές. Θα έχουμε λοιπόν χρόνο, μετά τις 26 Μαΐου, να τα συζητήσουμε και να μάθουμε όλα όσα χρειάζονται...
ΥΣΕΡΟΓΡΑΦΟ: Με τα παραπάνω δεν υποστηρίζω ότι είχε δίκαιο ο Παπανδρέου ή άδικο ο Βενιζέλος και ο Πρετεντέρης. Ούτε εκφράζω γνώμη για το αν οι εξελίξεις ήταν θετικές ή αρνητικές για τη χώρα. Οι αξιολογικές κρίσεις και τα πολιτικά συμπεράσματα ανήκουν στους πολίτες και τους πολιτικούς. Εγώ, απλώς αποκαθιστώ, δημοσιογραφικά, τα γεγονότα.

ΦΕΛΝΙΚΟΣ
matrix24

Γ.Δελαστίκ:Γιατί αποκαλύπτουν τώρα το παρασκήνιο της πτώσης Γιώργου;

Γ.Δελαστίκ

Συγκλονιστικά είναι πραγματικά τα στοιχεία που αποκαλύπτουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου και αναφέρονται στο παρασκήνιο των δραματικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στις Κάνες της Γαλλίας στις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Αυτά που οδήγησαν στην εκ των ένδον ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου από το αξίωμα του πρωθυπουργού και την αντικατάστασή του από τον μη εκλεγμένο τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Η πολιτική καρατόμηση του Γ. Παπανδρέου συνέβη πριν από δυόμισι χρόνια. Εύλογη η απορία: γιατί οι Αγγλοι των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν αυτό το πολιτικά εκρηκτικό υλικό δύο μόλις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές; Δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με Αγγλους, είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι πρόκειται για απλή σύμπτωση. Το εκτενέστατο δισέλιδο χθεσινό ρεπορτάζ του «Εθνους» παρέχει πλήρη ενημέρωση στον Ελληνα αναγνώστη. Σίγουρα προκαλεί σοκ ο ισχυρισμός των Βρετανών ότι ο Πορτογάλος πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μεθόδευσε την πρωθυπουργοποίηση του Λ. Παπαδήμου, εξασφαλίζοντας αυτός τη συναίνεση τόσο του Αντώνη Σαμαρά όσο και του Ευάγγελου Βενιζέλου αφενός για την καθαίρεση του Γ. Παπανδρέου και αφετέρου για τον σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Εξόφθαλμο είναι επίσης ότι αυτή η αποκάλυψη δεν βοηθάει βέβαια κανένα από τα δύο κυβερνητικά κόμματα να αυξήσουν την εκλογική επιρροή τους στην επικείμενη αναμέτρηση της 25ης Μαΐου. Πόσω μάλλον που στις πολλές, πολλές χιλιάδες λέξεις του δισέλιδου αφιερώματος της κορυφαίας οικονομικής εφημερίδας της Ευρώπης δεν υπάρχουν παρά δύο - τρεις ασήμαντες φρασούλες για την κοινωνική έκρηξη που είχε προκαλέσει η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να υπαγάγει την Ελλάδα σε μνημονιακό καθεστώς, κατακρημνίζοντας στα Τάρταρα το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού.

Με διακριτικό, πανέξυπνο βρετανικό τρόπο ο Γ. Παπανδρέου «ηρωοποιείται» εμφανιζόμενος ως... θύμα ενός παλατιανού πραξικοπήματος υποκινούμενου από τη Γαλλία και τη Γερμανία, με οργανωτή τον πρόεδρο της Κομισιόν της ΕΕ, τον Μπαρόζο. Προφανώς ως θύμα πλεκτάνης ανατράπηκε ο Γ. Παπανδρέου, μόνο που καθόλου «αθώος» δεν ήταν του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, οι οποίοι καθολικά πανηγύρισαν την ανατροπή του. Αυτό άλλωστε αντανακλάστηκε στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2012, όταν οι Ελληνες διέλυσαν εκλογικά το ΠΑΣΟΚ στέλνοντάς το από το εξαιρετικό 43,92% του Οκτωβρίου του 2009 στο αβυσσαλέο 12,28% δυόμισι χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2012. Το χειρότερο ποσοστό της ιστορίας του, πίσω ακόμη και από το εναρκτήριο 13,58% που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ το 1974, στο ξεκίνημά του, σαράντα σχεδόν χρόνια πιο πριν και με τη χούντα των συνταγματαρχών να ελέγχει οργανωτικά τις Ενοπλες Δυνάμεις!

«Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος από καιρό εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία, εκινείτο για να εκμεταλλευτεί την αλλαγή των συνθηκών» γράφει η βρετανική εφημερίδα και συνεχίζει: «Βλέποντας τον Βενιζέλο να επιβάλλεται... ο Μπαρόζο τον τράβηξε παράμερα ''Πρέπει να σκοτώσουμε αυτό το δημοψήφισμα'' είπε. Ο υπουργός Οικονομικών συμφώνησε σχεδόν αμέσως. Η ιδέα θανάτωσης του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του Παπανδρέου» υπογραμμίζει. Σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» γράφουν για τον ρόλο του προέδρου της Κομισιόν. «Χωρίς να το ξέρουν ο Σαρκοζί ή η Μέρκελ, ο Μπαρόζο είχε καλέσει στο τηλέφωνο από το ξενοδοχείο του πριν τη συνάντηση τον Αντ. Σαμαρά, αρχηγό της ελληνικής αντιπολίτευσης (σ.σ. υπενθυμίζουμε ότι βρισκόμαστε στις αρχές Νοεμβρίου του 2011).

Ο Μπαρόζο γνώριζε ότι ο Σαμαράς προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει το δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι τώρα επιθυμούσε να προσυπογράψει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ... Το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του» τονίζει η βρετανική εφημερίδα. Προηγουμένως δεν έχει παραλείψει να τονίσει ότι καθώς ο Μπαρόζο και οι επιτελείς του έψαχναν να βρουν ποιος θα αντικαταστήσει τον Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της Ελλάδας, «το πρώτο πρόσωπο που ήρθε στα χείλη του Μπαρόζο ήταν ο Λ. Παπαδήμος, ο Ελληνας οικονομολόγος που είχε αφήσει πριν από ένα χρόνο τη θέση του ως αντιπροέδρου της ΕΚΤ. Μέσα σε μια εβδομάδα, ο Παπαδήμος ανέλαβε τη δουλειά (σ.σ. του πρωθυπουργού)» επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.

www.ethnos.gr

Η νύχτα που ο Βενιζέλος έφαγε τον ΓΑΠ !!!

«Η αφόρητη πίεση από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ για το δημοψήφισμα είχαν εξαντλήσει τον Παπανδρέου. Τότε είδα τον Βενιζέλο, που η γλώσσα του σώματός του έδειχνε ότι ήταν έτοιμος να…

πάρει στα χέρια του την εξουσία, και ανέλαβα αμέσως δράση», διηγείται ο πρόεδρος τηςΚομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

by…Ανανδρανιστάκης Γιώργος

Πριν δούμε τι είδους δράση ανέλαβε οΜπαρόζο, να κάνουμε μια παρέκβαση για να πούμε ότι, όταν το θέμα έχει να κάνει με την εξουσία, η γλώσσα του σώματος του Βενιζέλου αποκτά διαστάσεις λεξικού και εγκυκλοπαίδειας.

Του Λεξικού της Οξφόρδης και της Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας, που λόγω του μεγέθους της ονομάζεται και Μεγάλη. Λεωφόρος διάσπαρτη με φωτεινές πινακίδες από νέον γίνεται το σώμα του Ευάγγελου, σαν να βλέπεις από ψηλά τα κατάφωτα ξενοδοχεία του Λας Βέγκας.

«Φάτονα τον μ…!», έγραψε η φωτεινή πινακίδα του Βενιζέλου και ο Μπαρόζο πήρε αμέσως στο τηλέφωνο τον Σαμαρά και τον διέταξε να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς τον Γιώργο. Ο αδούλωτος Σαμαράς δέχτηκε τη διαταγή, κραυγάζοντας «κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία μας!», οπότε η σκυτάλη πέρασε αμέσως στα χέρια του Βρούτου, ο οποίος συνέχισε να κάνει τον καλό στον Παπανδρέου, μέχρι που μπήκανε στο αεροπλάνο της επιστροφής. Καταβεβλημένος από τα μπινελίκια, ο ΓΑΠ παρεδόθη εις τας αγκάλας του Μορφέως, οπότε ο Βαγγέλης συνέταξε ανενόχλητος την περίφημη πλέον δήλωση με την οποία τάχθηκε κατά του δημοψηφίσματος. «Από εκείνη τη στιγμή το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του», γράφουν χαρακτηριστικά οι FT.

Μετά ακολούθησαν τα γνωστά. Οι Βενιζελικοί βουλευτές παραιτούνταν ένας- ένας, ώσπου ο Παπανδρέου αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και αυτός, για να σχηματιστεί τριμερής κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ. Παίχτηκαν μετά κάτι καραγκιοζιλίκια με το όνομα του νέου πρωθυπουργού, μέχρι και ο Πετσάλνικος ακούστηκε, για να καταλήξουν μετά βαΐων και κλάδων στον Παπαδήμο. Μόνο που, όπως αποκαλύπτουν και πάλι οι Τάιμς, το όνομα του Παπαδήμου είχε συμφωνηθεί ήδη στη Σύνοδο Κορυφής, τον είχε προτείνει ο Μπαρόζο και τον είχαν αποδεχθεί και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, εκτός κι αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πιστεύουν ότι τον έφερε ο Γιώργης ο Καρατζαφέρης.

Βρώμα και δυσωδία. Σαν να βλέπεις τον Νονό, τα Καλά Παιδιά, τους Σοπράνος και τους Βοργίες μαζί. Τα μέλη των Οικογενειών δολοπλοκούν για να φάνε τον πιο αδύναμο και να βάλουν στη θέση του εκείνον που μπορεί να εκτελέσει καλύτερα το συμβόλαιο. Κι ο αδύνατος όμως, ο ΓΑΠ εν προκειμένω, ήταν κι αυτός κάποτε δυνατός. Ήταν δυνατός όταν έφερνε το ΔΝΤ, όταν πέρναγε τα Μνημόνια, όταν μας έδερνε κάθε φορά που κατεβαίναμε στους δρόμους.

Τώρα ο Καίσαρας περιμένει τον Βρούτο στη γωνία, για να τον φάει μετά τις εκλογές, αν και κάτι μου λέει ότι θα τους φάνε και τους δύο οι ψηφοφόροι.

Πολιτικό στριπτίζ

13 Μάιος. 2014

Το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα ουδέτερο σχόλιο για να σώσει τα προσχήματα, αλλά η ΝΔ δεν είπε λέξη. Το δημοσίευμα των Financial Times που αναφέρεται σε όσα συνέβησαν τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες αντιμετωπίστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου σαν να αφορούσε ξένες υποθέσεις.

Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται γνωστό ότι -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζοείχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα.

Τότε,  ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε πει στο κόμμα του και, το σημαντικότερο, στον ελληνικό λαό, ο Α. Σαμαράς το είχε πει στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος άλλωστε πρότεινε -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης.

_{Του Γιάννη Δερμεντζόγλου για τον Ελεύθερο Τύπο}

 

Εναν μήνα μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: Η ΝΔ μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μόνο που ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση του κόμματός του για εκείνη τη συνομιλία του με τον Ζ.Μ.Μπαρόζο.

Ενα ερώτημα που συζητείται έντονα σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι γιατί τώρα οι Financial Times τραβούν την κουρτίνα των Καννών. Στο ερώτημα “ποιος ωφελείται” η απάντηση είναι “οπωσδήποτε όχι η κυβέρνηση”. Όχι μόνο εκτίθεται ο πρωθυπουργός για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις του με τους εταίρους, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλοςεμφανίζεται ραδιούργος και φιλόδοξος να διαδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώνεται για τη θεωρία ότι στήθηκε μια μεγάλη πολιτική ίντριγκα για να φύγει από την πρωθυπουργία.

Απάντηση του Μπαρόζο σχετικά με το ρεπορτάζ των FT, ζήτησε με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Δρούτσας, λέγοντας ότι αν αληθεύει η στάση του Μπαρόζο τίθεται σοβαρό ζήτημα ηθικής και θεσμικής τάξης.

Από τις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο περιθώριο του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, είπε ότι «από τον Ιούνιο του 2011 ο Σαμαράς ήταν σε συζητήσεις για πιθανή συμμετοχή της ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα από τον Ιούνιο του 2011, πριν τον ανασχηματισμό του Ιουνίου που με έφερε στο υπουργείο Οικονομικών. Η συμφωνία που έγινε μετά τις Κάννες είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί κυβέρνηση όπου αρχικά προτάθηκε να ηγηθεί ο κ. Πετσάλνικος, στην συνέχεια ο κ. Κακλαμάνης, και στο τέλος έγινε πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος. Ο κ. Μπαρόζο δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της συζήτησης και της διαδικασίας. Ήταν παρών μαζί με τον αρμόδιο επίτροπο Ρεν και τον πρόεδρο Χ.Β. Ρομπάι. Όποιοι τα λένε αυτά δεν έχουν αίσθηση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και του ρόλου των προσώπων στην ΕΕ. Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης ημέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;». Ακόμη δεσμεύτηκε ότι «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε για τις Κάννες».

Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πρότεινε έχουν τόσο αρνητική εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο ώστε είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς ότι βγαίνει κερδισμένος από την πρωτοβουλία της βρετανικής εφημερίδας.

Μια εικασία που γίνεται είναι ότι στόχος του δημοσιεύματος είναι να υπενθυμιστεί ότι η Ελλάδα βρέθηκε πραγματικά με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και συζητήθηκε στα σοβαρά η αποπομπή της από το σύστημα του κοινού νομίσματος. Ενδεχομένως, έτσι να επιχειρείται ο εκφοβισμός του εκλογικού σώματος, ότι μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια.

Όμως αυτή η εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα πειστική γιατί αυτό που μένει τελικά από το δημοσίευμα είναι ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο οι μεγαλοεταίροι παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας στη λογική “φύγε εσύ (Παπανδρέου)- έλα εσύ (Παπαδήμο)”. Επομένως, το κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από την περιγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας αφορά τη χρεοκοπία ενός συστήματος εξουσίας με πρωταγωνιστές που τα κάνουν όλα και τα δίνουν όλα για να επιβιώσουν πολιτικά.

Από την Ρωσία όπου βρίσκεται ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, σχολίασε σχετικά ότι «ο κ. Σαμαράς αποδείχθηκε από το 2011 και μετά ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη μαριονέτα του κύριου Μπαρόζο, προκειμένου να έχουμε συνέχεια των μνημονίων στην Ελλάδα, όταν μάλιστα στον ελληνικό λαό, έδειχνε μία αντιμνημονιακή ρητορική».

πηγή:

http://tvxs.gr/news/ellada/politiko-striptiz

Eίναι ωραία να είσαι Ευρωπαία;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο φύλλο #26 της εφημερίδας δρόμου Άπατρις

Μέσα στο πολιτικό χάος που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, δύο βασικές τάσεις ξεχωρίζουν: από τη μία, η σχετική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να τάσσεται χωρίς δισταγμό υπέρ της παραμονής της Ελλάδας σε Ε.Ε. και ευρωζώνη, στηρίζοντας κόμματα και παρατάξεις που εφαρμόζουν με κάθε θυσία και κόστος τις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Από την άλλη βλέπουμε να αναδύεται ένα έντονα ευρωσκεπτικιστικό (και δίχως ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση) ρεύμα, το οποίο αντιμετωπίζει τις ευρω-εκλογές ως αφορμή για να εκφράσει την αγανάκτησή του μέσω της κάλπης. Είναι σίγουρο ότι η διαδικασία αυτή στην πραγματικότητα αποτελεί μια ανακύκλωση των «διαφορών» των ελληνικών κομμάτων στα μάτια του χουλιγκανοποιημένου και βαθιά αποπολιτικοποιημένου ελληνικού εκλογικού κοινού που εν τοις πράγμασι αδιαφορεί για τις διαδικασίες που υποτίθεται ότι διαμορφώνουν τα πλαίσια λειτουργίας του μεγάλου ευρωπαϊκού κράτους – αυτού του (νεο)-«φιλελεύθερου» οικονομικοπολιτικού πατερούλη της Ευρώπης. Βέβαια η ελληνική περίπτωση είναι διττή, καθώς διαπιστώνεται παράλληλη ευρωλαγνεία αλλά και αδιαφορία για τους θεσμούς της Ε.Ε. Αδιαφορία η οποία όμως δεν οφείλεται σε κάποια παγιωμένη αντίληψη περί του ανούσιου των ευρωεκλογών ή του αντιπροσωπευτικού συστήματος εν γένει. Η φαινομενική αυτή αντίφαση μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν ιδωθεί η σχέση Ελλάδας – Ευρώπης, ιστορικά.

«Ανήκομεν εις την Δύσιν»

Η ιστορία αυτή ξεκινά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, με τη βοήθεια της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας που επιθυμούσαν τη διάλυση τη Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,με την ίδρυση αντίστοιχων συμφερόντων πολιτικών κομμάτων και την εγκαθίδρυση του Βαυαρού βασιλιά Όθωνα, περνάει από το τέλος της «Μεγάλης Ιδέας» ως βασικής πηγής τροφοδότησης της νεοελληνικής αυτοσυνειδησίας, γυρίζει γύρω από την ένταξη μας στο στρατόπεδο των δυτικών συμμάχων κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μοιρασιά του πλανήτη που ακολούθησε (που είχε ως συνέπεια και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο), γίνεται εντονότερη με την εξόφθαλμη εμπλοκή των ΗΠΑ στα εσωτερικά της χώρας με τη δικτατορία των συνταγματαρχών και συνεχίζεται με την ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ο.Κ κι έπειτα στην ευρωζώνη.

Το ελληνικό κράτος, καθώς ποτέ δεν αποτέλεσε ανεξάρτητη ή αυτάρκη οικονομική και στρατιωτική δύναμη, αναζητούσε πάντα συμμαχίες με τις υπερδυνάμεις της Δύσης τόσο ώστε να επιβιώσει, δεδομένου ότι η εσωτερική παραγωγή δεν αρκούσε για την κάλυψη της πλειονότητας των αναγκών του πληθυσμού, όσο και ώστε να διασφαλίσει ή να επεκτείνει (όπως στην περίπτωση της μικρασιατικής εκστρατείας) τα σύνορα του, όντας σε μια γεωγραφική ζώνη αστάθειας και διαρκών εθνικών συγκρούσεων. Η τεχνητή πολεμική με την Τουρκία, που εξασφάλισε αρκετές δεκάδες δις δολάρια στις βιομηχανίες όπλων, καθώς και οι καλλιεργούμενοι εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί των δύο λαών που βρέχονται απ’ το Αιγαίο, συνεπικουρούμενοι απ’ τα τετρακόσια χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο, συνετέλεσαν στην ηγεμονία της ιδέας ότι μόνο μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής και της ένταξης της χώρας σε οικονομικοπολιτικές συμμαχίες, όπως η Ε.Ε, ή στρατιωτικές συνεργασίες, όπως το ΝΑΤΟ, θα εξασφαλιστεί η ακεραιότητα της χώρας. Ενδεικτικές του γεγονότος είναι οι συνεχείς δηλώσεις κυβέρνησης/αντιπολίτευσης πως «τα ελληνικά σύνορα είναι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Πέραν όλων αυτών, βέβαια, τα μεγάλα κύματα μετανάστευσης του ελληνικού πληθυσμού προς το δυτικό, κυρίως, κόσμο συνέβαλαν στη δημιουργία ενός μύθου για τις δυτικές μητροπόλεις. Οι διεθνείς συνθήκες, ραγδαίας καπιταλιστικής ανάπτυξης, έδωσαν την ευκαιρία σε αρκετούς μετανάστες να εργαστούν στο εξωτερικό και να επιστρέψουν στις χώρες τους μ’ ένα συγκεντρωμένο μικρό ή μεσαίο κεφάλαιο (το οποίο έγινε μεγαλύτερο σε χώρες με χαμηλής αξίας νόμισμα όπως η Ελλάδα), γεγονός που συνέδεσε στο νεοελληνικό φαντασιακό την Ευρώπη με τον πλούτο και την άνεση (σε αντίθεση με την φτώχια και την οικονομική μιζέρια της Ελληνικής πραγματικότητας). Έτσι, οι Έλληνες πορεύονται στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, με την ιδεολογική κληρονομιά του 20ού. Μια μίξη αδικαιολόγητης περηφάνιας για τα επιτεύγματα των κατοίκων του ελλαδικού χώρου πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια, χριστιανικής υποκρισίας, εθνικισμού,  αποπολιτικοποίησης και λαϊκισμού, μπολιασμένη με μια γερή δόση ευρωλιγούρας και ανάγκης επιβίβασης σε άρματα με αμερικάνικες, γερμανικές, ρώσικες ή κινέζικες σημαιούλες.

Ο ευρωπολίτης κι η ευρωπολιτεία

Τι είναι, λοιπόν, αυτή η σύγχρονη ευρωπολιτεία, για τη συντροφιά της οποίας οι πολίτες της Ευρώπης χάνουν, σιωπηροί, ένα προς ένα τα κεκτημένα δικαιώματα τους και ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της; Ποιά είναι η Ελλάδα και τι σημαίνει τελικά το «να γίνουμε επιτέλους Ευρώπη»; Ποιά ακριβώς είναι η πολιτική φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι τόσο ζηλευτή από την αόριστη, ασαφή και περιρρέουσα νεοελληνική μυθολογία; Η Ευρώπη της ανεργίας, της φτώχειας, της λιτότητας, της καταστολής, ακόμα και της «αποανάπτυξης» αν θέλουμε να μιλήσουμε την γλώσσα των οικονομιστών και του καπιταλισμού. Η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη.

Η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη οφείλεται κυρίως στην σταδιακή υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος μετά το Μάη του 1968 και στο κλίμα απάθειας, ιδιώτευσης και κομφορμισμού που καλλιεργήθηκε συστηματικά στις περισσότερες Δυτικές χώρες τις τελευταίες 4 δεκαετίες, στην αδυναμία του καπιταλιστικού μοντέλου του κρατικού παρεμβατισμού και της σοσιαλδημοκρατίας ν’ αμβλύνουν τις κοινωνικές ανισότητες, στην συντηρητικοποίηση και αλλοτρίωση των δυτικών κοινωνιών μέσω της αναγωγής του παραγωγισμού και της ηθικής της εργασίας σε υπέρτατες αξίες και κυρίως στον πανικό που δείχνει το διεθνές κεφάλαιο μπροστά στη σταθερή πτώση του ποσοστού κέρδους του (λόγω της ανάγκης ν’ αγοράζει ολοένα και πιο προηγμένη τεχνολογία, της υπερπροσφοράς προϊόντων και του ανταγωνισμού). Από οικονομική άποψη, χαρακτηρίζεται από την επιστροφή σ’ έναν σκληρό μονεταρισμό και στην πλήρη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας που είναι το αποτέλεσμα της ανατροπής της ενδοκαπιταλιστικής ισορροπίας προς όφελος του τραπεζικού κεφαλαίου έναντι των άλλων μορφών (βιομηχανικό, εφοπλιστικό, εμπορικό), το οποίο απέκτησε την πρωτοκαθεδρία λόγω της πτώσης του ποσοστού κέρδους στην παραγωγή και της συνεπακόλουθης μεταστροφής των επενδύσεων σε κάθε είδους χρηματιστικά «προϊόντα». Τέλος, σε πολιτικό επίπεδο, κύριο γνώρισμά του είναι η «μείωση του ρόλου του Κράτους». Στην πραγματικότητα αυτό που γίνεται στόχος από τους νεοφιλελεύθερους είναι μόνο ο αναδιανεμητικός ρόλος του κράτους στον βαθμό που αυτός συνέβαινε, υπήρχε και εκφραζόταν μέσα από τους θεσμούς του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους», θεσμοί που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η νομική αποκρυστάλλωση των εργατικών αγώνων και των κοινωνικών διεκδικήσεων, στο δίκαιο των αστικών πολιτευμάτων. Η «μείωση» του Κράτους βέβαια, δεν συμπεριλαμβάνει την καταστολή και την εισπρακτική πολιτική που, για χάρη της ελευθερίας των αγορών, εντατικοποιούνται αφήνοντας ,ως προς το κομμάτι αυτό, τα παραμύθια περί ελευθερίας των αγορών και ιδιωτικής πρωτοβουλίας μόνο προς κατανάλωση των πιο ανόητων.

Μέσα σ’ αυτό το οικονομικοπολιτικό περιβάλλον, ο ελληνικός καπιταλισμός είναι καταδικασμένος (όπως ήταν πάντα) να παραμείνει ο φτωχός συγγενής. Πάντα αντιπαραγωγικός, παρασιτικός και κρατικοδίαιτος, πάντα έκνομος ακόμα και με καπιταλιστικά κριτήρια νομιμότητας και με μόνιμη έλλειψη επενδυτικής νοοτροπίας, ακόμα και προ κρίσης, είναι σήμερα πιο καχεκτικός από ποτέ. Όσο περισσότερο συνειδητό είναι το γεγονός αυτό στην ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, τόσο περισσότερο θ’ ακούμε τις πραγματικά απίστευτες ανοησίες περί ανάπτυξης γενικά και αόριστα, μείωσης του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους, της ανεργίας, τόσο περισσότερο θα εθιζόμαστε στα διάφορα success story. Το μόνο που μπορεί να περιμένουμε είναι μεγαλύτερη φτώχεια, αύξηση ανεργίας, ολοσχερή εξαφάνιση κάθε κατάκτησης που σχετίζεται με την αγορά εργασίας, καταστολή, καταστολή, καταστολή. Πάνω σε αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, βασίζεται ολόκληρο το σκεπτικό της «αναγκαιότητας για περισσότερη Ευρώπη», για «παραδειγματισμό από τα αυστηρά εξορθολογισμένα Δυτικά πρότυπα».

Ευρωπαϊκή Ένωση ή διεθνής απομόνωση: ένα ψευδές δίλημμα

Η προσκόλληση, βέβαια, στην ιδέα ότι η Ελλάδα είναι μια πλήρως καθυστερημένη χώρα (λαμβάνοντας ως μοναδική αφετηρία τα ενδοκαπιταλιστικά προβλήματα) σε σχέση με την αναπτυγμένη Ευρώπη και ότι η μόνη λύση είναι η μετατροπή της σε μια εκδυτικισμένη φιλελεύθερη ολιγαρχία – πράγμα που συνεπάγεται ότι «τα μνημόνια είναι ευλογία για τον τόπο» – επισκιάζει την άλλη πτυχή της πραγματικότητας, ότι δηλαδή και οι Δυτικές κοινωνίες βρίσκονται σε εξίσου βαθιά αποσύνθεση. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι αυτός που ήταν μερικές δεκαετίες πριν, όταν τα κοινωνικά κινήματα και οι δημοκρατικές πρωτοβουλίες κατάφεραν να προκαλέσουν ρωγμές στο συντηρητικό πολιτικό κατεστημένο. Απεναντίας, έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν τις ίδιες «ανατολικού τύπου» παθογένειες (στην πραγματικότητα βέβαια πρόκειται για παθογένειες που σχετίζονται με το σύγχρονο στάδιο «ανάπτυξης» -ή, καλύτερα, σήψης – του καπιταλισμού) όπως αυτές της ελληνικής κοινωνίας (εξάπλωση της διαφθοράς – η οποία μπορεί να μην είναι ολοφάνερη όπως στην ελληνική περίπτωση, ωστόσο κυριαρχεί κάτω από έναν μανδύα νομιμότητας – διάλυση κάθε δημόσιας παροχής και ολική απαξίωση του δημόσιου αγαθού, μίσος προς τους αναξιοπαθούντες ανέργους, αντι-διανοουμενισμός, κραυγαλέος εθνικισμός και συντηρητισμός). Συνεπώς, ούτε η δήθεν «ευρωπαϊκή λύση» -και κατ’ επέκταση η θεοποίηση της Δύσης- βάσει μια παλιότερης εικόνας, μπορεί να υιοθετείται αστόχαστα και αβασάνιστα σαν μια βιώσιμη πρόταση, ούτε φυσικά και ο στείρος ευρωσκεπτικισμός (που φλερτάρει με τον ακραίο εθνικισμό, το λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία) συνιστά μια άξια αντιπρόταση. Πάνω σε αυτό το διττό πρόβλημα εμείς καλούμαστε να δώσουμε απαντήσεις: θα επιλέξουμε τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ταυτότητα ως αποκούμπι που μας παρέχει μια δήθεν σιγουριά ή θα πέσουμε στην παγίδα του επικίνδυνου απομονωτισμού που συστηματικά καλλιεργείται (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης);

Αντί επιλόγου: «Ανήκομεν εις τον εαυτό μας»

Την ώρα που η συνθηματολογία στην κεντρική πολιτική σκηνή, λοιπόν, κινείται μεταξύ του «Ευρώπη ή χάος» και «Χάος ή Ευρώπη», αντίρροπες δυνάμεις αναπτύσσονται στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Στις συνθήκες της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης αναδύονται μεν κινήματα με περισσότερο ή λιγότερο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, ενισχύονται όμως σημαντικά και οι νεοσυντηρητικές δυνάμεις, όπως και η ακροδεξιά, με αποκορύφωμα φυσικά την εκτόξευση του νεοναζισμού στην Ελλάδα, μέσω της Χρυσής Αυγής. Ο ευρωσκεπικισμός παίρνει περισσότερο λαϊκίστικες διαστάσεις είτε στρέφοντας τα βέλη του στην «απληστία των golden boys», είτε ψάχνοντας αποδιοπομπαίους τράγους στους «τεμπέληδες της νότιας Ευρώπης» και τους μετανάστες, είτε «αποκαλύπτοντας» μυστικές συνωμοσίες κατά συγκεκριμένων εθνών-θρησκειών. Από την άλλη, οι πολίτες καλούνται να απαντήσουν διαρκώς σε προκατασκευασμένα κλειστά δίπολα και να επιλέξουν αν «ανήκομεν εις την δύσιν» ή αν «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» (ή «η Γαλλία ανήκει στους Γάλλους»).

Σε πείσμα όλων αυτών, εμείς επιμένουμε πως «ανήκομεν εις τον εαυτό μας» (ως άτομα, ο καθένας ξεχωριστά, και ως κοινωνία κατ’ επέκταση) και έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου ν’ αγωνιστούμε για την αυτοδιεύθυνση, την αυτοδιαχείριση και τη συλλογική και ατομική αυτονομία.

Συγγραφή: Efor, Ian Delta, Μιχάλης Θ

πηγή:

http://eagainst.com/articles/european/

Τα λάθη πληρώνονται

Από το δημοσίευμα των Financial Times -το οποίο δεν διέψευσε κανείς-, προκύπτει πως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκτελούσαν εντολές σε βάρος της Ελλάδας και της Δημοκρατίας τον Νοέμβριο του 2011. Αυτό δεν είναι κάτι που δεν γνωρίζαμε αλλά επιβεβαιώθηκε πια και επίσημα.



Τώρα πια ξέρουμε γιατί, αν και η Ελλάδα δεν ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία επιβλήθηκε Μνημόνιο -ήταν ακόμα η Ιρλανδία και η Πορτογαλία-, τα αποτελέσματα της επιβολής του Μνημονίου στη χώρα μας ήταν πολύ χειρότερα από αυτά των άλλων χωρών, και οδήγησαν την Ελλάδα στη διάλυση.

Ήταν τραγικό λάθος των Ελλήνων πολιτών να εμπιστευτούν ξανά στις εκλογές του 2012 τα δυο κόμματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία.

Κι αυτό το λάθος το πληρώνουμε όλοι.

Δεν έγινε ποτέ καμία διαπραγμάτευση του Μνημονίου από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Δεν έγινε διαπραγμάτευση του Μνημονίου από τον Σαμαρά γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαπραγμάτευση ο Σαμαράς.

Οι Γερμανοί κρατούσαν τόσο τον Σαμαρά, όσο και τον Βενιζέλο, στο χέρι. Θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να αποκαλύψουν τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ -οι Γερμανοί τους έδιναν τις μίζες όλα αυτά τα χρόνια- και να οδηγήσουν αυτά τα δυο κόμματα στην διάλυση.

Διαπραγμάτευση θα μπορούσε να κάνει μόνο ένα κόμμα και ένας πρωθυπουργός που δεν τον είχαν στο χέρι.

Στις 14 Μαίου του 2012 -δηλαδή μετά τις πρώτες εκλογές και πριν τις εκλογές του Ιουνίου- έγραφα στο κείμενο «Ποιος μπορεί;»:

«Αν η χώρα μας θέλει να διαπραγματευτεί το Μνημόνιο, αυτή η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει από τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι ‘ανοιχτοί’ από παντού, εκβιάζονται και δεν έχουν την δυνατότητα να διαπραγματευτούν τίποτα. Επίσης, δεν έχουν την επιθυμία. Δεν τους συμφέρει.»

Και συνέχιζα:

«Έχει την πολιτική ικανότητα ο Αλέξης Τσίπρας, αν γίνει πρωθυπουργός, να διαπραγματευτεί το Μνημόνιο, ώστε να μην συνεχιστεί το μαρτύριο της χώρας και των πολιτών μέχρι την ολική εξαθλίωση;

Δεν το ξέρω. Αλλά, αν δεν μπορεί ο Τσίπρας, δεν μπορεί κανείς.»

Οι Έλληνες πολίτες κυριεύτηκαν από τον φόβο στις εκλογές του 2012 και έκαναν ξανά κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Όποιος φοβάται τα χάνει όλα.

Τώρα οι Έλληνες πολίτες καλούνται να διορθώσουν το λάθος που έκαναν το 2012.
Ελπίζω και εύχομαι να μην είναι πια αργά.

pitsirikos

Φοβηθήκαμε

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μισθούς κι επιδόματα κι έγινε ο μισθός μας επίδομα,

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μεροκάματα από τις απεργίες και χάσαμε τις δουλειές μας,
Φοβηθήκαμε τους μετανάστες και γίνανε μετανάστες τα παιδιά μας,
Φοβηθήκαμε μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες κι αυτές μας παίρνουν τώρα τα σπίτια,
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις καταθέσεις μας και μείναμε ταπί,
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις επιδοτήσεις και μας παίρνουν τα χωράφια,
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις συντάξεις και δεν έχουμε να πάρουμε ούτε για τα φάρμακά μας,
Φοβηθήκαμε το δελτίο στα καύσιμα και μείναμε χωρίς θέρμανση και παραδώσαμε μαζικά τις πινακίδες των αυτοκινήτων,
Φοβηθήκαμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση και κόσμος τρέφεται από τα συσσίτια και τα σκουπίδια,
Φοβηθήκαμε μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και μέσω του PSI φάγανε όλα τα αποθεματικά τους
Φοβηθήκαμε τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς και ανεχτήκαμε να τρομοκρατούν οι νεοναζί ακόμη και να δολοφονούν
Φοβηθήκαμε μη τυχόν και επηρεαστεί η αγορά από τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και γεμίσαμε λουκέτα σε όλη την Ελλάδα
Φοβηθήκαμε να τα βάλουμε με την κυβέρνηση και μισήσαμε τον δημόσιο υπάλληλο, τον μετανάστη, τον άστεγο, τον ζητιάνο,
Φοβηθήκαμε να διεκδικήσουμε από τον εργοδότη μας και ενοχλούμαστε από όποιον τολμά να αντιστέκεται ακόμη,
Φοβηθήκαμε την προπαγάνδα του ΜEGA και του ΣΚΑΙ και κλείσαμε μέχρι και την ΕΡΤ!
Φοβηθήκαμε τη ζωή μας χωρίς ευρώ κι ευρώ στην τσέπη μας δεν έχουμε!
Φοβηθήκαμε μήπως πεθάνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυξήθηκε για πρώτη φορά η βρεφική και παιδική θνησιμότητα, ενώ μειώθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης!
Φοβηθήκαμε να ονειρευθούμε τη ζωή μας καλύτερη κι έγινε η πραγματικότητά μας εφιάλτης

 Bella Karvela

ΠΗΓΉ:  http://padapiomenoss.tumblr.com/

Πιάσε έναν πρωθυπουργό στο τέσσερα!..

     Σαν παλιό μαγέρικο. Έτσι Αντωνάκη;

     Αυτή είναι η ”καθαρή”πολιτική σου;
     Αυτό είναι που μπορείς να”κοιτάς…

τον λαό στα μάτια”;

Από το Ουδέν Σχόλιον

     Έτσι λειτούργησες”υπεύθυνα” σαν αρχηγός τηςαξιωματικής αντιπολίτευσης;
     Αντί να ζητήσεις, να απαιτήσεις εκλογές (μιλάμε για τον Νοέμβρη του 2011, τότε που ο νυν αντιπρόεδρός σου ”άδειασε” τον Μεγάλο Ηλίθιο, τον κατάπιε αμάσητο),
     ..συμφώνησες, δηλαδή έσκυψες το κεφάλι στην πρόταση-εντολή Μπαρόζο, να ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ για πρωθυπουργός ο τραπεζίτης Παπαδήμος;
     Αντί να επιδιώξεις να γίνεις εσύ πρωθυπουργός με λαϊκή εντολή, προτίμησες να προσκυνήσεις τρόϊκα, Μέρκελ, Κομισιόν και Μπαρόζο, εις βάρος της πατρίδας σου και των δημοκρατικών θεσμών! 

     Ωραία αξιωματική αντιπολίτευση! Τα καλά τα γιουσουφάκια!
     Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα ΔΕΧΤΗΚΕ να διοριστεί πρωθυπουργός κάποιος έξω απ’ το πολιτικό σύστημα, παρακάμπτοντας την προσφυγή στην γνώμη και την βούληση του λαού! 
     Καταλάβατε ότι τότε, εκείνες τις μέρες ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
     Ότι συνωμοτήσατε και ΣΥΝΩΜΟΤΗΣΕΣ εναντίον του ελληνικού λαού και εγκαθιδρύσατε δικτατορία;
     ΜΕ ΤΟ ”ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ” ΟΡΙΣΑΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ;
     ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΓΙΑ ΕΣΑΣ, ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ;
     Σε ποιά ευνομούμενη χώρα θα είσασταν όλοι εσείς ακόμη ελεύθεροι να παριστάνετε τους πολιτικούς και τους ταγούς;

     Και ζητάς τώρα να σε ξαναπιστέψει ο ελληνικός λαός και να σε ξαναψηφίσει;
     Γιατί;
     Για να βυσσοδομήσεις και πάλι πίσω απ’ τις πλάτες μας;
     Δεν σου φτάνουν όσα δεσμά χάλκεψες για την χώρα;

     Αιδώς Αντωνάκη!
     Λίγη τσίπα κύριε ”πρωθυπουργέ”!
     Μιά σταλιά ελληνικό αίμα στις φλέβες σας!

Ν. Μπογιόπουλος: Αποσταθεροποιήστε τους!

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ προέβη σε δήλωση προς τους ιθαγενείς (συγγνώμη: τους πολίτες) της εθνικά και πολιτικά ανεξάρτητης Ελλάδας, με την οποία τους επέστησε την προσοχή να ψηφίσουν «σωστά» στις επερχόμενες εκλογές, ώστε να μην διασαλευτεί η… «σταθερότητα».

   Η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, ο «Σαρκολάντ», ο Ρομπάι και όλοι αυτοί οι δημοκράτες εταίροι που –αδιαμφισβήτητα πλέον και σε συνεργασία με τα ντόπια ανδρείκελα και τις εγχώριες «ρόμπες»- επέβαλαν από τις Κάννες ως δοτό πρωθυπουργό της χώρας τον Παπαδήμο, αγωνιούν μη και διασαλευτεί στην Ελλάδα η … «σταθερότητα».

   Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο κ.Σαμαράς, τόνισε με έμφαση ότι το εκλογικό αποτέλεσμα που θα προκύψει από την κάλπη αφενός θα είναι εγκεκριμένο από τους εγχώριους και διεθνείς «σταθεροποιητές», αφετέρου θα είναι το επιθυμητό για το κόμμα του και την κυβέρνησή του αποτέλεσμα, και ως εκ τούτου διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να πληγεί η… «σταθερότητα» στην Ελλάδα.

   Ο κ.Βενιζέλος, σχεδόν καθημερινά πλέον, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, δηλώνει ότι οι ψηφοφόροι «πρέπει» να ψηφίσουν τον ίδιο και την «Ελιά» του στις εκλογές, ειδάλλως η… «σταθερότητα» θα πάει πάπαλα.

   Ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης θέλει κι αυτός να τον ψηφίσετε ώστε να συμβάλει κι εκείνος με τον δικό του τρόπο στην διασφάλιση της… «σταθερότητας» στη χώρα.

   Επειδή, συνεπώς, επιβεβαιώνεται για μια ακόμα ο στίχος του ποιητή ότι «Δεν αντέχουν οι λέξεις σ' όλα τα χείλη», και επειδή, εν ολίγοις, δεν υπάρχει MEGAφωνο ανασκολόπισης των εννοιών από το οποίο να μην έχουν ξεφτιλίσει το νόημα των λέξεων (σσ: από «σωτηρία» μέχρι «ανάπτυξη» και από «ανάκαμψη»μέχρι «σταθερότητα») θεωρούμε αναγκαίο να πάρουμε μια γεύση της «σταθερότητάς τους».

   Δεδομένου ότι τα στοιχεία που ακολουθούν αφορούν σε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε – στα παιδιά μας – η γεύση είναι τόσο πικρή, είναι τόσο οδυνηρή που μόνο κάποιος εντελώς «χαλασμένος» θα αρνιόταν ότι η καταγραφή τους συνιστά το προφανές: Την πιο χαρακτηριστική απεικόνιση της «σταθερότητας» για την οποία μας μιλούν και με την απώλεια της οποίας μας… απειλούν! Ιδού: 

   O αριθμός των παιδιών που βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας στην Ελλάδα για το έτος 2012, ανήλθε στις 686.000 παιδιά! Ναι! Σχεδόν 700.000 παιδιά βιώνουν από πρώτο χέρι τη «σταθερότητα» στην Ελλάδα του κ.Βενιζέλου και του κ.Σαμαρά, τη «σταθερότητα» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τη «σταθερότητα» της «Ελιάς» και του ΔΝΤ, τη «σταθερότητα» της ΕΕ, της ΟΝΕ, του ευρώ και όλης της γκάμας των θιασωτών του «ευρωμονόδρομου».

   Στα συμπεράσματα της έκθεσης, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρονται και τα εξής:

• Στην Ελλάδα που τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονταν σε 686.000 ή στο 35,4% το 2012, από 30,4% το 2011, τα πιο ευάλωτα είναι τα μονογονεϊκά (74,7%) και τα τρίτεκνα/πολύτεκνα (43,7%) νοικοκυριά.
• Στα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά κάτω των 14 ετών ο κίνδυνος φτώχειας έφθασε το 28,1% το 2012 από 23,2% το 2011. Δύο στα τρία μονογονεϊκά νοικοκυριά (ποσοστό 66%) απειλείται από τη φτώχεια, σημειώνοντας αύξηση κατά 22,8 μονάδες από το 2011.
•  Τα πιο φτωχά παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά σε κίνδυνο φτώχειας ανέρχονταν το 2012 σε 276.000 ή 14,2% σημειώνοντας αύξηση 47,6% σε σχέση με το 2011. 
• Τα παιδιά αυτά ζουν σε νοικοκυριά που το μηνιαίο εισόδημα για μια τετραμελή οικογένεια με δυο παιδιά κάτω των 14 ετών κυμαινόταν (για το 2012) κάτω από τα 670€.
•  Τα παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά που κανένας ενήλικας δεν εργάζεται, ανέρχονταν σε 292.000 ή 13,2% το 2012, έχοντας αυξηθεί κατά 204.000 από το 2008.
• Τα φτωχά παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά που επιβαρύνονται από το κόστος στέγασης, δηλαδή οι συγκεκριμένες δαπάνες υπερβαίνουν το 40% του εισοδήματός τους, ανέρχονται στο 92,2% (2012). 

   Αυτή είναι η «σταθερότητα» του κ.Βενιζέλου. Του κ.Σαμαρά. Του ΔΝΤ. Του «αναγκαίου (κατά το «Ποτάμι») Μνημονίου». Αυτή είναι η «σταθερότητα» της ΕΕ και όλης της «ευρωπαρέας», όλων των αποχρώσεων. Αυτή είναι η «σταθερότητα» από την οποία ξεπήδησαν και πάνω στην οποία βρωμίζουν τον τόπο τα φίδια του ναζισμού.

   Τι πιο αναγκαίο, λοιπόν, ο ψηφοφόρος να αμφισβητήσει την «σταθερότητά τους»; Πόσο πολύτιμη εγγραφή για το σήμερα και το αύριο μια ψήφος που αντιπολιτεύεται αυτή την «σταθερότητα», με τρόπο τόσο ισχυρό και τόσο ξεκάθαρο, που κανείς δεν θα μπορεί να θολώσει το λαϊκό μήνυμα υπέρ της αποσταθεροποίησης – ναι, της αποσταθεροποίησης - της «σταθερότητάς τους». Και τι είναι πιο ευγενές και σταθερό; Ψήφος υπέρ των παιδιών μας ή ψήφος κυβερνητικής αναπαραγωγής μιας «σταθερότητας» που μετατρέπει το λαό και τα παιδιά του σε «ευρήματα» των στατιστικών της εξαθλίωσης;

 aristeri-diexodos

Ψηφίστε τους! Τα ΝΕΑ αποκαλύπτουν ότι μετα τις εκλογές θα κατασχουν μισθούς, συντάξεις για χρέη στην εφορία

Κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και καταθέσεων για οφειλές στο Δημόσιο έως 10.000 ευρώ ξεκινά η εφορία, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».

Νέες, ακόμα πιο άγριες, ελεγκτικές μεθόδους θα εφαρμόζουν οι υπηρεσίες της εφορίας από σήμερα- και μέχρι το 2017- για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών από τους φορολογούμενους,  καθώς δημιουργεί για κάθε φορολογούμενο το οικονομικό και τραπεζικό του προφίλ. Μεταξύ άλλων θα προβλέπεται ημι-αυτοματοποιημένη διαδικασία χρέωσης λογαριασμών ακόμη και για μικρές οφειλές μέχρι 1.000 ευρώ. Ταυτόχρονα θα υπάρχει και διασύνδεση των ελεγκτικών υπηρεσιών με το κτηματολόγιο, το Δημοτολόγιο, το ΙΚΑ, τον ΕΟΠΠΥ, τα δικαστήρια, τα υποθηκοφυλακεία κ.α . Οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις θα επεκτείνονται, πλέον  και σε αλλά χρηματοοικονομικά προϊόντα όπως, αμοιβαία κεφάλαια, ρέπος και προθεσμιακές καταθέσεις. stokokkino.gr