Ιφιγένεια Κοντού
Η είδηση έρχεται και πάλι από το μετρό του Βερολίνου. Επτά
νεαροί από 15 έως 21 ετών, θεώρησαν σωστό να βάλουν φωτιά για να κάψουν
ζωντανό έναν μεθυσμένο, άστεγο 37χρονο άντρα, στον σταθμό
Schönleinstraße.
Μετά την ενέργειά τους αυτή, οι νεαροί δράστες πήραν το
τρένο και εξαφανίστηκαν. Ίσως γύρισαν στα σπίτια τους, στο ζεστό τους
σαλόνι, έπεσαν στην αγαπημένη τους πολυθρόνα ή στον καναπέ τους, χάζεψαν
τα εορταστικά προγράμματα στην τηλεόραση…
Η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα τις
φωτογραφίες τους. Θέμα χρόνου ήταν να εντοπιστούν από τις αρχές όπως
εντοπίστηκε και ο τύπος που κλώστησε στην πλάτη μια γυναίκα στις σκάλες
[πάλι στο μετρό του Βερολίνου], να συλληφθούν και να τους βγουν ξινά τα
γέλια που έκαναν μετά την επίθεση, μέσα στο βαγόνι, όταν διασκέδαζαν με
το αστείο τους…
«Η δράση τους θεωρείται απόπειρα ανθρωποκτονίας» δήλωσε η
αστυνομία. Οι δράστες πάλι, μάλλον δεν το είδαν έτσι… Φαίνεται ότι στο
μυαλό τους, οι άστεγοι είναι η πλέμπα της κοινωνίας.
Ίσως κατά τη γνώμη τους, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα, αλλά
με την ελεεινή παρουσία τους, βρωμίζουν την πόλη και προσβάλλουν την
αισθητική των πολιτών. Περιφέρονται άπλυτοι και βρωμάνε κιόλας…
Χαλάνε εντελώς την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και τη
διάθεση όσων βγαίνουν για να διασκεδάσουν… Προφανώς, στον άστεγο δεν
βλέπουν καν τον άνθρωπο αλλά έναν κινούμενο μπόγο από βρωμερά κουρέλια.
Οπότε, γιατί να μην βάλουν φωτιά να τον κάψουν; Γιατί όχι;
Ίσως πάλι, εντυπωσιασμένοι από το video των δύο τούρκων που
έκαψαν ζωντανούς οι τζιχαντιστές, να ήθελαν να δουν πόσο εύκολο είναι να
πάρει φωτιά ένα ανθρώπινο σώμα και να λαμπαδιάσει ολόκληρο… Και σε
ποιον να δοκίμαζαν τα παιδιά; Ο άστεγος τους φάνηκε η καλύτερη
περίπτωση… Γιατί όχι;
Έτσι κι αλλιώς, έχει περάσει προ πολλού η εποχή που το
ερώτημα για τις εγκληματικές πράξεις ήταν: «γιατί;». Τώρα πλέον, είναι:
«γιατί όχι;». Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Πόσω μάλλον των
αστέγων [που είπαμε: «δεν είναι άλλο από ένας μπόγος» κ.λπ., μην τα
ξαναλέμε…]
Το φαινόμενο της απαξίωσης των ανθρώπων που βρέθηκαν άστεγοι
και της άσκησης αδικαιολόγητης βίας εναντίον τους, δεν είναι
αποκλειστικό προνόμιο των κατοίκων της Γερμανίας. Σε ένα σπαρακτικό
video testimonial από τη Μεγάλη Βρετανία [όπου φέτος 250.000 άνθρωποι θα
περάσουν τον χειμώνα στον δρόμο], άστεγοι διαφορετικών ηλικιών μιλούν
για το πώς νιώθουν και το πώς τους συμπεριφέρονται οι άλλοι όταν
καταδέχονται να ρίξουν το βλέμμα τους πάνω τους…
Ένας νεαρός άστεγος καταγγέλλει: «έχω δει ανθρώπους να τους
κλωστάνε, να τους κατουράνε…» Λες και δεν τους φτάνει το κρύο, η πείνα
και ο αγώνας να επιβιώσουν με το τίποτα… Σύμφωνα με μια έρευνα, οι
άστεγοι είναι 13 φορές πιο πιθανό να γίνουν θύματα βίας σε σύγκριση με
τους άλλους πολίτες. Και τι να πει κανείς για τον εξευτελισμό που
υφίστανται καθημερινά…
Στο Los Angeles που ανταγωνίζεται τη Νέα Υόρκη σε πληθυσμό
αστέγων με 82.000 άτομα μόνιμα άστεγα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ερευνών
για τους αστέγους και τη φτώχεια του Weingart Center [Institute for the Study of Homelessness & Poverty at the Weingart Center],
ο street artist Skid Robot ζωγραφίζει ένα περιβάλλον σπιτιού στον
τοίχο όπου κουρνιάζει ο άστεγος για να στρέψει – λέει – την προσοχή στον
πρόβλημα των αστέγων. Τι είναι αυτό; Συμπόνοια ή ειρωνία;
Είναι αλήθεια ότι οι άστεγοι άνθρωποι έχουν συνήθως τα χάλια
τους, τα ρούχα τους είναι βρώμικα και μυρίζουν από μακριά ταλαιπωρία,
θλίψη και πληγωμένη αξιοπρέπεια. Αλλά σε ποιον ασκούν βία; Ποιον
εξευτελίζουν; Ποιον μπορούν να ευεργετήσουν και δεν το κάνουν;
Ποιοι είναι τελικά η πλέμπα της κοινωνίας;
Το μόνο παρήγορο είναι ότι το θύμα της επίθεσης των επτά
νεαρών εντόπισαν περαστικοί… Βρήκαν τον άνθρωπο να καίγεται και έκαναν
ό,τι μπορούσαν για να σβήσουν τις φλόγες. Και το κατάφεραν.
Ο άνθρωπος [όχι ο άστεγος, ο άνθρωπος] που δέχτηκε την επίθεση, σώθηκε. Επέζησε ευτυχώς χωρίς σοβαρά τραύματα στο σώμα.
Άγνωστο με τι τραύματα στην ψυχή…
anhsyxia.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου