«Καλούμε την Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία απέναντι σε έναν ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό και να στηρίξουν – για όσον χρόνο απαιτεί η ρύθμιση των χρεών και των όποιων εκκρεμοτήτων – τη συνέχιση της έκδοσης των εφημερίδων «Το Βήμα» και «Τα Νέα», των Περιοδικών και της λειτουργίας του ραδιοφωνικού Σταθμού Βήμα FM, του ενημερωτικού πόρταλ in.gr και του πλήθους των ιντερνετικών σελίδων.
Τέτοιες φωνές – είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με όλες τις απόψεις τους – πρέπει να συνεχίσουν να ακούγονται, τώρα που η Ελλάδα χρειάζεται την πολυφωνία όσο ποτέ και ακόμη περισσότερο γιατί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός πάντοτε στηρίχτηκε σε τέτοιες φωνές.
Η καταδίκη σε ανεργία ενός ακόμη μεγάλου αριθμού εργαζομένων, δημοσιογράφων, τεχνικών και άλλων που δοκιμάζονται ήδη επί μήνες, θα είναι μια νέα ανοιχτή πληγή στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην Παιδεία και στα Γράμματα που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία».
Όλη την λίστα των (μέχρι τώρα) υπογραφών θα την βρείτε εδώ: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=856876
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται απλά για ένα κείμενο ευαισθησίας για τους εργαζόμενους, οι οποίοι αναφέρονται στο τέλος. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πολιτική πρωτοβουλία διαγραφής των χρεών των…. καπιταλιστών (συγκεκριμένα του ΔΟΛ) , με επιχείρημα την «πολυφωνία» και την «προσφορά στον πολιτισμό». Η οποία μάλιστα εγκαλεί με αυστηρό τρόπο την «Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία».
Κάτω από αυτές τις σημαίες συνασπίζεται, μέσα στους 370+, μεγάλο μέρος της δεξιάς και αριστερής διανόησης της χώρας. Καθηγητές πανεπιστημίου, πρώην υπουργοί, ηθοποιοί, ζωγράφοι, ποιητές, διευθυντές φεστιβάλ, συγγραφείς κλπ. Η υπόθεση του ΔΟΛ ρίχνει τα τείχη δεξιάς-αριστεράς αφού ο αναγνώστης του κειμένου θα βρει διανοητές με «απόσταση από τα κόμματα» μαζί με υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ονόματα της αριστερής τέχνης μαζί με εκσυγχρονιστές και δεξιούς κ.α. Έτσι ο Νίκος Χριστοδουλάκης ενώνεται με τον Γιώργο Κιμούλη, ο Δημήτρης Καταλειφός με τον Κωσταντίνο Αρβανιτόπουλο κλπ. Είναι φανερό ότι το «ίδρυμα» τα υπερβαίνει όλα αυτά, αφού η εμπλοκή του για δεκαετίες με επιχειρηματικές δραστηριότητες στον χώρο του πολιτισμού είχε σαν αποτέλεσμα την συνεργασία του με μεγάλο μέρος του κόσμου της τέχνης.Συνεργασία μέσα από την οποία προβλήθηκαν και αξιόλογες δουλειές, μέσα στην πλειοψηφία των «Εθνικών επιτευγμάτων» τύπου 2004.
Έτσι τώρα, στις δύσκολες στιγμές, ήρθε η ώρα της ανταπόδοσης, ανεξάρτητα από την αριστερή η την δεξιά ταυτότητα. Γιατί η «πολυφωνία» και η «προσφορά στον πολιτισμό» είναι, σύμφωνα με τους υπογράφοντες, πάνω από διαφοροποιήσεις. Και όχι η πολυφωνία γενικά αλλά η «πολυφωνία» που παρέχει ο ΔΟΛ, η οποία κινδυνεύει, αν στερηθεί το δικαίωμα του τζάμπα δανεισμού που είχε τόσα χρόνια. Δηλαδή η πολυφωνία-στο γενικότερο της πλαίσιο, με συμπληρωματικές εξαιρέσεις στον κανόνα- του «ζήτω τα μνημόνια», του «΄ζήτω η Ευρωπαική Ένωση», του «κάτω οι συντεχνίες», του «μαζί τα φάγαμε», του «καταναλώνουμε περισσότερα από όσα πρέπει», του «ξηλώστε το δημόσιο», του «ζήτω η ανταγωνιστικότητα και το τσεκούρι στα εργατικά δικαιώματα», των «μειοψηφιών που απεργούν», η πολυφωνία της καμαρίλας και της «γάτας». Με άλλα λόγια η μονοκομματική «πολυφωνία» της αφήγησης που αναπαράγουν κατά 90% κάθε μέρα, και ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όλα τα μέσα και οι μηχανισμοί εξουσίας΄, συκοφαντώντας και αποκλείοντας «πολυφωνικά» κάθε διαφορετική φωνή, πολύ περισσότερο αν προέρχεται από το εργατικό κίνημα.
Όλοι αυτοί οι διανοούμενοι δεν έβγαλαν΄, όχι διακήρυξη σαν αυτή για τον ΔΟΛ, αλλά κανένα αντίστοιχο κείμενο-που να εγκαλεί κάποια κυβέρνηση- για τα χρέη λίγων εκατοντάδων ευρώ που κυνηγάνε τους ανέργους, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους. Όπως δεν έβγαλαν ποτέ κανένα κείμενο υπογραφών για να υποστηρίξουν κάποιο εργατικό αίτημα, κάποια απεργία, η να καταγγείλουν τα μνημόνια 1-2-3 (και βλέπουμε) που έφτιαξαν και εφαρμόζουν τώρα μαζί δεξιοί και αριστεροί (άλλη μια υπέρβαση). Ακόμα όμως και για τους εργαζόμενους στον τύπο, πάλι δεν υπήρξε κάποια συμπαράσταση τόσα χρόνια που τα εκδοτικά συγκροτήματα προχωρούσαν σε απολύσεις. Τους θυμήθηκαν όμως τώρα, για να ζητήσουν διαγραφή των χρεών της ιδιοκτησίας του ΔΟΛ.
Όμως ακόμα και έτσι η παρέμβαση είναι σημαντική. Γιατί είναι μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα «που είναι οι διανοούμενοι;». Μετά από αυτό το κείμενο, κανείς δεν θα μπορεί εύκολα να υποστηρίξει το ερώτημα «που είναι», ούτε με «ποιόν είναι». Τουλάχιστον για τους συγκεκριμένους, γιατί υπήρξαν και υπάρχουν και άλλοι διανοούμενοι που ακολούθησαν έναν διαφορετικό δρόμο. Αυτούς όμως δύσκολα θα τους βρει κανείς στην επικαιρότητα και ακόμα πιο δύσκολα στα πολιτιστικά project των εκδοτικών συγκροτημάτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι θέσεις εργασίας σε κάθε επιχείρηση τύπου ΔΟΛ θα πρέπει να διασφαλιστούν άμεσα. Οι εργαζόμενοι πάντα πληρώνουν τα επιχειρηματικά παιχνίδια και τις «διευθετήσεις» με τα χρέη, όπως τα πλήρωναν και πριν σκάσουν οι φούσκες με τις τράπεζες. Το πώς θα γίνει αυτό είναι δουλειά των υπευθύνων, δηλαδή των εργοδοτών και του κράτους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Πάντως σίγουρα δεν θα γίνει με πρωτοβουλία υποστήριξης διαγραφής των χρεών της…εργοδοσίας, την ώρα που ο κόσμος πεινάει και τον κυνηγάνε οι τράπεζες και οι φοροεισπράκτορες, χωρίς κανείς να τους διαγράφει-όπως θα έπρεπε- τα χρέη.. Γιατί,όπως δείχνει η εμπειρία, τέτοιες παρεμβάσεις έχουν σαν μοναδικό κίνητρο και αποτέλεσμα να εξασφαλιστούν οι εργοδότες και στο τέλος να την πληρώνουν, με μειώσεις μισθών η και απολύσεις, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι………
Κατερίνα Μαργαρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου