Σαν σήμερα, 8/1/1991:Το [παρα]κράτος δολοφονεί τον Ν. Τεμπονέρα - Το χρονικό της δολοφονίας

Του Γ. Γ

Συμπληρώνονται σήμερα 26 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα (08/01/1991), ο οποίος δολοφονήθηκε από οπλισμένα μέλη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με  αυτόπτες μάρτυρες να καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, καθώς και τα στελέχη της οργάνωσης Α. Μαραγκό και  Σ. Σπίνο.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ένα χρονικό των γεγονότων, είναι γραμμένο στις 29/12/2008 και είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Εργατικού Αντιϊμπεριαλιστικoύ Μετώπου (ΕΑΜ)

Πριν απ’ αυτό όμως και για τους νεότερους αναγνώστες μας να παραθέσουμε τηλεγραφικά δυο λόγια για το ποία ήταν η συλλογικότητα στην οποία άνηκε ο δολοφονημένος από τους δεξιούς τραμπούκους αγωνιστής καθηγητής.

Ο αείμνηστος Νίκος Τεμπονέρας ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και αποχωρεί απ’ αυτό μαζί με μια ομάδα στελεχών, και μελών της Κομματικής Οργάνωσης Πάτρας το 1985 ιδρύοντας το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΌ ΜΕΤΩΠΟ (ΕΑΜ).   .

Η αιτία της αποχώρησης απ’ το ΚΚΕ και η δημιουργία αυτής της συλλογικότητας ήταν γιατί η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ, η ΕΣΑΚ, τότε –πρόδρομος του ΠΑΜΕ- συνεργαζόταν στις εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ σωματείων της περιοχής με την ΠΑΣΚΕ, του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή η ομάδα, λοιπόν κατηγορεί το ΚΚΕ για ρεφορμισμό, αποχωρεί απ’ αυτό και ιδρύει το ΕΑΜ.  

Στην πορεία αυτή η οργάνωση και λόγο των δεξιών επιλογών της –είναι χαρακτηριστικό ότι η φερόμενη επικεφαλής της Ουρανία Μπίρμπα υπήρξε υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος Πάτρας με τη ΡΑΠ-Ανθρώπινη πόλη, μια παράταξη που στήριξε το κυβερνητικό κόμμα- σήμερα στην κοινωνία της Πάτρας είναι σχεδόν ανύπαρκτη και αποτελεί μια «παρέα» 20-30 ατόμων. Η μόνη τους δραστηριότητα είναι να ασκούν κριτική στον δήμαρχο του ΚΚΕ, Κ. Πελετίδη και η πολιτική τους παρουσία μηδαμινή.
Τώρα πώς γίνεται αυτοί που κατηγόρησαν το ΚΚΕ για ρεφορμισμό και αποχώρησαν από αυτό το κόμμα, σήμερα να προσφέρουν χείρα βοηθείας στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, νομίζουμε ότι η απάντηση είναι αυτονόητη.

Συγκλονιστική καταγραφή του χρονικού του δολοφονικού χτυπήματος στον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.

Ο Χάρης Καραβαγγέλης, στις εικόνες που το 1991 προκάλεσαν σοκ στο πανελλήνιο, μπαίνει μέσα στο σχολικό συγκρότημα Βουδ, αλλά και στο νοσοκομείο "Αγιος Ανδρέας" όπου έχει μεταφερθεί ετοιμοθάνατος ο Ν. Τεμπονέρας.

Οι εικόνες παρατίθενται χωρίς ψηφιακή παρέμβαση και ενδέχεται να ενοχλήσουν.

Νίκος Τεμπονέρας

Το χρονικό της δολοφονίας  

Δεκαεννιά χρόνια πέρασαν από το χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη του ’91.

Από το βράδυ που οι παρακρατικοί λοστοί έβαλαν σημάδι τη ζωή και τη γνώση.

Δεκαεννιά χρόνια πέρασαν από το βράδυ που ο αγωνιστής δάσκαλος  Νίκος Τεμπονέρας πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του την υπεράσπιση των μαθητών του, των νέων παιδιών, για να υπάρχει ελπίδα.

…Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…… 

Νίκο Τεμπονέρα δεν δείλιασες, μπορεί να φοβήθηκες, αλλά δεν δείλιασες. Δεν δίστασες ούτε στιγμή, δεν είχες καιρό. Δεν είχες καιρό για τον εαυτό σου. Άκουγες τα παιδιά να σου λένε τα όνειρά τους, για το σχολείο, για τη γνώση, για τη ζωή, για το μέλλον και διάβηκες τη πύλη των οριζόντων.

Η μαθητική εξέγερση υπερβαίνει τα εσκαμμένα, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση. Αρνείται ολοκληρωτικά άλλη μια σκοταδιστική «μεταρρύθμιση» στην παιδεία που προωθεί ο τότε υπουργός  παιδείας Κοντογιαννόπουλος.

Εκατοντάδες γυμνάσια και λύκεια βρίσκονται σε κατάληψη. Καθημερινά γίνονται πορείες και διαδηλώσεις με ένα αίτημα «θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία». “Αγώνας μαζικός, αγώνας διαρκείας είναι η απάντηση στον Υπουργό Παιδείας”

Στην Πάτρα όλα σχεδόν τα λύκεια και τα γυμνάσια βρίσκονται σε κατάληψη Καθημερινά ο μαθητόκοσμος  πλημμυρίζει τους δρόμους φωνάζοντας και τραγουδώντας:

«Το σπίτι μου το άφησα

τη μάνα μου παράτησα

και ήρθα δω ν’ αγωνιστώ

για τη παιδεία που αγαπώ»

«Αυτό το νομοσχέδιο θα γίνει πατσαβούρι,

να πάμε να το τρίψουμε στου υπουργού τη μούρη».

Ταυτόχρονα γίνονται καταλήψεις στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια ενάντια στο Πολυνομοσχέδιο του Κοντογιαννόπουλου για την παιδεία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την ανησυχία της πιστεύει ότι μετά το χτύπημα της απεργίας των εκπαιδευτικών το καλοκαίρι (απεργία στις εξετάσεις), θα τα καταφέρει να «ξεμπερδέψει» με το κίνημα των καταλήψεων των μαθητών κυρίως και των φοιτητών.

Εξάλλου έχει εξασφαλισμένη τη συναίνεση όλων των κομμάτων. Αλληλεγγύη στον αγώνα των μαθητών εκφράζουν μέσα από κοινή συνέντευξη τύπου οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ.

Ο κυβερνητικός τύπος κάνει αγώνα  δρόμου για να συκοφαντήσει τη μαθητική εξέγερση.

Ο Κοντογιαννόπουλος απειλεί με χάσιμο της σχολικής χρονιά δηλαδή ν’ αφήσει στην ίδια τάξη τα 2/3 των μαθητών!!! που συμμετέχουν στις καταλήψεις.

Οι μαθητές στις 20 Δεκέμβρη, απαντάνε με μαζικά συλλαλητήρια σ’ όλη την Ελλάδα για συνέχιση του αγώνα και μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Η κυβέρνηση βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο«ανακατάληψης των σχολείων», σαν ομάδα κρούσης χρησιμοποιεί «αγανακτισμένους» πολίτες δηλαδή την  ΟΝΝΕΔ:

-προσπαθεί να εμπλέξει γονείς και καθηγητές μέσα από εγκυκλίους αλλά δεν τα  καταφέρνει .

-την Δευτέρα 7 Γενάρη αρχίζουν τα επεισόδια σε σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης

-στην Αμαλιάδα «αγανακτισμένοι» πολίτες! δηλαδή οννεδίτες καταλαμβάνουν το δημαρχείο και η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος στις 8/1/91 βάζει γραμμή «εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Αμαλιάδα. Ανακαταλάβατε τα σχολεία. Καταλάβατε ακόμα και τα σπίτια των Μπαλωμένων» (ο τότε πρόεδρος της ΟΛΜΕ).

Στην Πάτρα η προετοιμασία ξεκίνησε από τις 22 Δεκέμβρη. 

Σε σύσκεψη της ΔΑΚΕ  εκπαιδευτικών με τον υφυπουργό Παιδείας Μπεκίρη στο ξενοδοχείο «ΑΣΤΉΡ» ο Καλαμπόκας κάνει κριτική και διαμαρτύρεται γιατί δεν χρησιμοποιείται συνολικά η ΟΝΝΕΔ!!! Και ο υφυπουργός -  άκουσον – άκουσον  – απαντάει: Δεν ήρθε ακόμα η ΩΡΑ!»

Σύντομα θα σας αξιοποιήσουμε!!.

8 Γενάρη 1991  έφτασε η ώρα της «αξιοποίησης» της ΟΝΝΕΔ.

Σε σύσκεψη των διευθυντών των σχολείων ο Νομάρχης Αχαΐας Τάγαρης δηλώνει:

«ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ από οποιονδήποτε είναι ΝΟΜΙΜΕΣ.

Ο κύβος ερρίφθη.

«Ξέρω ποτέ δεν σημαδεύουν στα πόδια,

στο μυαλό είναι ο στόχος,

το νου  σου ε!» που έγραφε και η Κ. Γώγου

Οι μαθητικές καταλήψεις θα πνιγούν με κάθε τρόπο έστω κι αν χρειαστεί να ματώσουν

Η ΟΝΝΕΔ αναλαμβάνει τη βρώμικη δουλειά, να καθαρίσει τα σχολεία της Πάτρας.

Πραγματοποιούν σύσκεψη στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ και σε απόλυτη συνεργασία με τοπικά στελέχη και βουλευτές κανονίζουν τις λεπτομέρειες της επίθεσης ανακαταλήψης των σχολείων. Ρόπαλα, αλυσίδες, μαχαίρια και λοστάρια είναι τα όπλα της γνωστής τραμπουκικής συμμορίας των οννεδιτών.

Επικεφαλής τους  ο Δημοτικός σύμβουλος της Ν.Δ. Γιάννης Καλαμπόκας μαζί του  οι: Μαραγκός, Σπίνος, Γραμματίκας, κλπ.

Η επιχείρηση των τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ – συνοδεία ασφαλιτών – ξεκινάει από το Πολυκλαδικό όπου βρίσκονται και τα γραφεία της ΕΛΜΕ Αχαΐας, αλλά αποτυγχάνει.

Επόμενος στόχος το σχολικό συγκρότημα της πλατείας ΒΟΥΔ, σήμερα σχολεία Νίκου Τεμπονέρα.

Κραδαίνοντας ρόπαλα, αλυσίδες και λοστάρια, εισβάλλουν μέσα στο σχολείο, ξυλοκοπούν τους μαθητές, ξυραφιάζουν τα χέρια του προέδρου του 15μελούς συμβουλίου Κώστα Σκρεμύδα.

Οι μαθητές καλούν σε βοήθεια, το ίδιο οι γονείς και οι καθηγητές.

Παρά τις συνεχόμενες εκκλήσεις, η Αστυνομία δεν εμφανίζεται!!

Σαν να υπάρχει μια συμφωνία μυστική, ώστε να ολοκληρώσει η ΟΝΝΕΔ το σχέδιο ανακατάληψης με όποιο κόστος!

Στο χώρο του σχολείου φτάνουν μαθητές, γονείς, καθηγητές, εργαζόμενοι.

Στο κάλεσμα των μαθητών ανταποκρίνεται  – ως όφειλε – ο δήμαρχος της Πάτρας Αντρέας  Καράβολας και η ΕΛΜΕ Αχαΐας.

Ο Δήμαρχος, με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας – μπαίνει στο σχολείο, καλεί τους ανακαταληψίες να αποχωρήσουν από το σχολείο και να σταματήσουν τις επιθέσεις ενάντια στους μαθητές.

Η συμμορία αρνείται πεισματικά, πιστή στις άνωθεν εντολές.

Ο Δήμαρχος βγαίνει από το σχολείο και εκεί που ενημερώνει τους μαθητές, δέχονται νέα επίθεση από τους ανακαταληψίες με πέτρες, ξύλα και σίδερα. Φωνές, κραυγές, απειλές, εκτοξεύονται από τους τραμπούκους.

Στη σιδερένια καγκελόπορτα του σχολείου εμφανίζεται ο αρχηγός της συμμορίας, Γ. Καλαμπόκας μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά  του, με υψωμένους τους σιδερολοστούς ,δίνει το σύνθημα του θανάτου …..

Ο Νίκος Τεμπονέρας βρίσκεται μπροστά στην πόρτα.

Ήταν η στιγμή, η μοιραία στιγμή συνάντησης με τους δολοφόνους του.

Ο σιδηρολοστός του Καλαμπόκα υψώνεται και χτυπά ανελέητα.

Ο Νίκος, ο δάσκαλος Τεμπονέρας, καταρρέει , πέφτει στο έδαφος …

Ο δολοφόνος με το λοστάρι στο χέρι δεν διστάζει στιγμή, χτυπάει, ουσιαστικά καρφώνει για δεύτερη και τελευταία φορά το λοστάρι στο κρανίο.

Ήθελε να είναι σίγουρος  για το αποτέλεσμα.

Ο Νίκος  Τεμπονέρας από κείνη τη στιγμή είναι ουσιαστικά νεκρός.!

«..Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.

Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.

Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω

Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες...»

Η είδηση απλώνεται σαν κεραυνός σ’ ολόκληρη την πόλη, σ’ ολόκληρη τη χώρα.

Ο καθηγητής Ν. Τεμπονέρας μεταφέρεται στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητο του δήμαρχου Α. Καράβολα .

Οι αυτόπτες μάρτυρες: Κ. Βγενόπουλος, Μ. Βιτάλη, Λ. Θεοδωρόπουλος και Δ. Πολυζωγόπουλος θα δηλώσουν κατηγορηματικά στην ανάκριση:

«…Είδα τον Καλαμπόκα με σιδερένιο λοστό να χτυπά το κεφάλι του Τεμπονέρα…»

Η ιατροδικαστική έκθεση αργότερα θα περιγράψει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα χτυπήματα.

Ένα καινούργιο στυγερό πολιτικό έγκλημα έχει συντελεστεί από το παρακράτος με τη βοήθεια και την ανοχή του κράτους.

Κράτος και παρακράτος συσκέπτονται  χωρίς ελπίδα για την συγκάλυψη της πολιτικής δολοφονίας.

Το βράδυ φτάνει στην Πάτρα  ο γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης Κουτελιδάκης και μαζί  με το Νομάρχη Αχαΐας Τάγαρη και τον αστυνομικό διευθυντή Μπάδα αμπαρώνονται στα γραφεία της Αστυνομικής διεύθυνσης.

Στόχος είναι: να συγκαλυφθεί το έγκλημα, να καλυφτούν όλοι, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Ο λαός και η νεολαία αγρυπνά μια αυθόρμητη πορεία, ξεκινά από το νοσοκομείο Άγιος Αντρέας. Φτάνει στη Νομαρχία και στην αστυνομική διεύθυνση όλοι με ένα στόμα μια φωνή φωνάζουν το σύνθημα: «Νομάρχη – Καλαμπόκα – φασίστες δολοφόνοι»,

“Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα”

Οι δολοφόνοι φυγαδεύονται μαζί με το ματωμένο λοστάρι..

Η αστυνομία παρά τις συγκεκριμένες καταγγελίες  εκείνης της νύχτας για  το ποιος σκότωσε τον Νίκο μένουν απαθείς και δίνουν χρόνο στους δολοφόνους να κρυφτούν.

Από εκείνο το βράδυ στις 8 Γενάρη η Πάτρα, η Ελλάδα ολόκληρη βρίσκεται σε διαρκή διαδήλωση καταδίκης της κυβέρνησης που σε αγαστή συνεργασία με το παρακράτος δολοφονεί. Πραγματικές μάχες στους δρόμους της Πάτρας ενώ η αστυνομία προσπαθεί να πνίξει τους διαδηλωτές με τα δακρυγόνα. Λαός και νεολαία πεισμώνουν και βγαίνουν ξανά και ξανά στους δρόμους. Στην Αθήνα τα χημικά της ΕΛΑΣ πέφτουν μέσα στο κατάστημα Κ. Μαρούσης με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά και να καούν 4 άνθρωποι.

Η κηδεία του αγωνιστή δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα γίνεται ποτάμι λαϊκής οργής που κατεβαίνει στους δρόμους της Πάτρας. Δάκρυα και γροθιές γίνονται ένα.   

      

…Κυλάει το αίμα

σκέπασε τον ήλιο

και ο χάρος εροβόλαγε

Σφαλούν τα μάτια και οι καρδιές

Σφαλούν τα παραθύρια…

Νίκο Τεμπονέρα ΖΕΙΣ!!

Φωνάζουν οι μαθητές σου, η νεολαία, ο λαός ολάκερος. Σημειώνουμε τους νεκρούς μας, τον άνθρωπο με το κόκκινο γαρούφαλλο το Νίκο Μπελογιάννη, τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Σωτήρη Πέτρουλα, ατέλειωτη η σειρά μαρτύρων και οδηγών.

Για 6 ολόκληρες μέρες οι φονιάδες κρύβονται με τη βοήθεια της αστυνομίας, του προέδρου της ΝΟΔΕ Αχαΐας δικηγόρου Μαρινάκη και πολλών επιφανών στελεχών, υπουργών και βουλευτών της κυβέρνησης. Μάλιστα ο Π. Μαρινάκης, ως δικηγόρος της συμμορίας, δηλώνει ξεδιάντροπα «Παίρνω την ευθύνη για την ΜΗ εμφάνιση του Καλαμπόκα και Σπίνου στη δικαιοσύνη!!»

Ο Μητσοτάκης «θυσιάζει» τον υπουργό παιδείας Κοντογιανόπουλο και τον παραιτεί, αλλά διατηρεί τον νομάρχη του εγκλήματος Τάγαρη στη θέση του, φοβούμενος, ότι αν γίνει αλλιώς, θα ξετυλιχτεί το κουβάρι του στυγερού εγκλήματος.

Εκείνοι που έδωσαν το σύνθημα του θανάτου, δίνουν και το σύνθημα της συγκάλυψης. 

Όμως ο λαός και νεολαία είναι αποφασισμένοι όχι άλλη πολιτική δολοφονία ατιμώρητη, στις σημαίες τους γράφουν του στίχους του Πάμπλο Νερούντα

«Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.

Εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία.

Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.»

Δεκατρείς ολόκληρους μήνες κρατάει η ανάκριση!! για την υπόθεση του Τεμπονέρα από τον ανακριτή Ευσταθίου.

Ένας από την δολοφονική συμμορία ο Α. Μαραγκός αποφυλακίζεται , προκαλώντας βάναυσα το δημοκρατικό λαό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήνει εξεταστική επιτροπή στη Βουλή για την υπόθεση. Μέλη της επιτροπής είναι οι Αχαιοί βουλευτές της Ν.Δ Ν. Νικολόπουλος και Σπ. Σπηλιωτόπουλος. Αυτό μόνο αρκεί για να καταλάβουμε τι πόρισμα μπορεί να βγάλει αυτή η επιτροπή.

Η δίκη των δολοφόνων του Τεμπονέρα μεταφέρθηκε 300 χιλιόμετρα μακριά, στο Βόλο, από τον τόπο του εγκλήματος. Ότι δεν τόλμησε το κράτος και το παρακράτος το 1963 στην υπόθεση του Γρηγόρη Λαμπράκη το πραγματοποίησε η κυβέρνηση του Μητσοτάκη και το παρακράτος το 1992.

Μεθοδεύεται η ουσιαστική αθώωση των δολοφόνων. 

Στέλνουν στο εδώλιο τον Καλαμπόκα και τη παρακρατική του συμμορία μαζί με το νεκρό Νίκο Τεμπονέρα και τους συναγωνιστές του. Στη δίκη του Βόλου οι μηχανορραφίες και οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης έφτασαν σε επικίνδυνα επίπεδα. Βουλευτές, στελέχη της Ν.Δ και της ΟΝΝΕΔ γίνονται συνήγοροι και μάρτυρες υπεράσπισης των δολοφόνων, παρεμβαίνουν ανοιχτά στη δικαστική διαδικασία εκφοβίζοντας και τρομοκρατώντας.

Ένα παλλαϊκό, δημοκρατικό, προοδευτικό μέτωπο ορθώνεται αποφασιστικά και συνεχόμενα απέναντι τους (παρά τις ηχηρές απουσίες κάποιων).

8χρόνια διαρκούν τα δικαστήρια (πρωτόδικα στο Βόλο και δυο εφετεία στη Λάρισα) .

Το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα νίκησε τους δολοφόνους του. 

Καταδίκασε το δολοφόνο Καλαμπόκα σε ισόβια.

Ισόβια ήταν και παραμένει η καταδίκη τους στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας και των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας.

Τα σχέδια συγκάλυψης δεν πέρασαν, καταδικάστηκαν αμετάκλητα στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.

Καταδικάστηκαν γιατί απέτυχαν να απενεχοποιήσουν την εγκληματική τους δράση, ώστε να μπορούν να την ενσωματώνουν και στο μέλλον στις μεθόδους πολιτικής δράσης και καταστολής των αγώνων του λαού.

Η θυσία και το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα δεν εξαργυρώνονται, δεν ενεχυριάζονται σε καμιά σκοπιμότητα ανήκουν στο λαό και τους αγώνες του.

Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ- ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ 

29.12.08

Ο. Μ.

Ο. Μ.