Μέρκελ- Σόιμπλε οδηγούν το λαό τους σε νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών...

Αν η σοβαρότερη απειλή για τη δημοκρατία περιοριζόταν στους 300 γνωστούς άγνωστους μπαχαλάκηδες που κάνουν άνω κάτω την Αθήνα κι άλλες πόλεις τής χώρας κάθε τόσο θα ήμουν ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Δεν το γράφω γιατί θέλω να αθωώσω κάποια κακομαθημένα, στην πλειονότητά τους, κωλόπαιδα των βορείων και νοτίων προαστίων που πολεμούν δήθεν το σύστημα καταστρέφοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία μακριά από τα σπίτια τους. Ούτε έχει τόση σημασία να υπενθυμίσω τη ρητορική τού πάλαι ποτέ δικομματισμού και των διαπλεκόμενων μίντια πως τους έβαζε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να επικρατήσει ο μαρξισμός- λενινισμός...

Όλα αυτά τα "καλόπαιδα" πρέπει να συλληφθούν και να περάσουν κάποιο χρονικό διάστημα στη μπουζού μέχρι να αντιληφθούν ότι το κατεστημένο ενδυναμώνεται από το λούμπεν κύμα βίας και δεν αποδυναμώνεται. Αν στόχος είναι να τρομάξουν οι αστοί και μόνο, αυτός επιτυγχάνεται. Μόνο που ο κόσμος δεν αλλάζει από τους φοβισμένους και τους βιαιομανείς, αλλά από εκείνους που εκμεταλλεύονται κάθε παραθυράκι του για να φέρουν λίγο καθαρό αέρα κι όχι ποτισμένο από μολότοφ στις ζωές μας...

Ωστόσο, η δημοκρατία, έστω σε αυτή την κουτσουρουμένη κοινοβουλευτική της μορφή κι όχι αυτή που τόσο ύμνησε ο Μπαράκ Ομπάμα της κλασικής Αθήνας, κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τη ραγδαία άνοδο του εθνικισμού, του απομονωτισμού και του λαϊκισμού, που αποτελούν παράγωγα ενός σχεδόν παντελώς αρρύθμιστου και ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού που διεύρυνε τις ταξικές ανισότητες, όπερ και τα μεταναστευτικά ρεύματα, και προκάλεσε πολέμους, όπερ και προσφυγικά κύματα. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω στα περισσότερα τουλάχιστον από όσα κομμουνιστικά είπε ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ στην ομιλία του στο "Σταύρος Νιάρχος", έστω κι αν ο ίδιος θα μπορούσε να αγωνιστεί πολύ σκληρότερα την τελευταία οκταετία για να υλοποιήσει σε μεγαλύτερο βαθμό τις αναγκαίες προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης μεταρρυθμίσεις...

Όπως κι αν έχει, όμως, ο διάδοχός του στο Λευκό Οίκο και μια σειρά πολιτικών στην Ευρώπη που ευελπιστούν να αναλάβουν κεντρικότερο ρόλο το 2017 κομίζουν επικίνδυνες ιδεοληψίες επενδυμένες με τη στολή μιας μουχλιασμένης αντισυμβατικότητας. Υπερβολές; Το ίδιο θα μου λέγατε τέτοιες ημέρες το 2015 αν σας έγραφα πως σε ένα χρόνο από τότε η Μεγάλη Βρετανία θα έβγαινε από την ΕΕ κι ο Ντ. Τραμπ θα ήταν ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος...

Έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε για τη βιωσιμότητα της δημοκρατίας, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ να επιλέγει αυτό το θέμα για να συνδιαλλαγεί με τον ιστορικό τού μέλλοντος, η πλειονότητα των Ευρωπαίων ηγετών να κάνει έκκληση για παύση τής λιτότητας τουλάχιστον για ένα χρόνο κι όμως το δίδυμο της συμφοράς Μέρκελ- Σόιμπλε να επιμένει σε ένα μοντέλο το οποίο διαλύει την Ευρώπη, αποδομεί κοινωνίες κι αποκτηνώνει λαούς. Κι αυτό μόνο και μόνο για να κερδίσει τις ομοσπονδιακές εκλογές τού προσεχούς φθινοπώρου, σε ένα χρόνο δηλαδή από τώρα...

Κατά τα άλλα, η καγκελάριος κι ο υπουργός Οικονομικών της συνεχίζουν να παραδίδουν μαθήματα κατά τού λαϊκισμού σαν οι ίδιοι να είναι απρόσβλητοι από αυτή την ασθένεια κι όχι οι πιο αρρωστημένοι φορείς της. Αν επιμείνουν σε αυτό το δρόμο ενδεχομένως να διασωθούν πολιτικώς και να κρατήσουν τις θέσεις τους. Μόνο που θα πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρώς υπόψη πως θα ηγεμονεύουν πάνω σε ερείπια, θα εξουσιάζουν σκλάβους κι όχι πολίτες και θα είναι εκείνοι στους οποίους θα χρεώσει η Ιστορία έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Κι αν τον χάσουν να περιμένουν από τους νικητές, δυστυχώς για τον γερμανικό λαό, την εκδικητικότητα της Συνθήκης των Βερσαλλιών, όπως το 1919, κι όχι τη γενναιοδωρία τής διαγραφής χρέους, όπως το 1953. Όπως στρώνεις, κοιμάσαι...

trypioevro