Ποια Αμστελ...

...και ποια δεοντολογία...

Οι δημοσιογράφοι που τιμωρήθηκαν από το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ δεν τιμωρήθηκαν επειδή υποστήριξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα αλλά επειδή καταστρατήγησαν κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Διαστρέβλωσαν συστηματικά γεγονότα, παραπληροφόρησαν υπέρ μίας πολιτικής θέσης εμφανίζοντας το ως ανεξάρτητη δημοσιογραφία, έκοψαν ή προπηλάκισαν την αντίθετη άποψη. Δεν τιμωρήθηκαν επειδή διατύπωσαν τις πολιτικές τους απόψεις αλλά επειδή παραβίασαν κατάφωρα τις αρχές και το καταστατικό του σωματείου τους και κάθε έννοια ορθής και αμερόληπτης άσκησης του λειτουργήματος τους. Το να εμφανίζεται ως απόπειρα πολιτικής φίμωσης μία πειθαρχική ποινή από την ΕΣΗΕΑ σε βάρος μεγαλοδημοσιογράφων που μονοπωλούν τα μεγάλα ΜΜΕ δεν είναι παρά μία κυνική απόπειρα να συγκαλυφθεί..
η κυρίαρχη ιδεολογία και να εμφανιστεί ως διωκόμενη, τη στιγμή που έχει εκτοπίσει στο περιθώριο κάθε αντίθετη φωνή.
Και όχι, η ύπαρξη δημοσιογράφων που πρόβαλλαν εξίσου μονόπλευρα το ΌΧΙ στο δημοψήφισμα αλλά δεν τιμωρήθηκαν από την ΕΣΗΕΑ δεν είναι επιχείρημα για το ότι δεν έπρεπε να υποστούν κυρώσεις οι μεγαλοδημοσιογράφοι που εκείνες τις μέρες ασκούσαν ανοικτή προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ καταπατώντας τη δεοντολογία. Η αδιαφορία για τα παραπτώματα του ενός δεν νομιμοποιεί τα παραπτώματα των άλλων. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μεγάλη διαφορά όταν κάποια μέσα δηλώνουν ανοικτά την πολιτική και κομματική τους τοποθέτηση και προωθούν εν γνώση του κοινού συγκεκριμένες πολιτικές, από αυτά που παρουσιάζονται ως ανεξάρτητα αλλά εξυπηρετούν φανατικά ιδιοτελή συμφέροντα υπό το πρόσχημα της δημοσιογραφίας.

Τέλος, με αυτή της την απόφαση, η αμαρτωλή από πολλές πλευρές ΕΣΗΕΑ, δεν επιχειρεί να γίνει λογοκριτικό όργανο. Αντίθετα, κρατάει τα προσχήματα και φυλάει τα ρούχα της, για να μπορεί ακριβώς να συνεχίσει την αμαρτωλή της λειτουργία. Είναι τόσο μεγάλη η φθορά του δημοσιογραφικού επαγγέλματος στα μάτια του κόσμου, εξαιτίας ακριβώς, της ανοιχτής τοποθέτησης των καναλιών και μεγαλοδημοσιογράφων εναντίον κάθε λαϊκού αιτήματος και κινητοποίησης, που κινδυνεύουν με συνολική απαξίωση και απόρριψη. Η ιαχή "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" από χιλιάδες ανθρώπους στο μετρό του Συντάγματος το καλοκαίρι είναι η μεγαλύτερη απόδειξη.

Δημήτρης Τσίρκας
 http://zoornalistas.blogspot.gr