Δεν υπήρξε ούτε μια ανάμνηση μου κλεισμένη σε ένα μπαούλο που να μη την αναπόλησα και να μη την ξεσκέπασα τελευταία για μια στιγμή μόνο στο παρόν ,ώστε να νιώσω σημαντικός ανάμεσα στα τόσα ασήμαντα πράγματα, επιθυμητός στις ορέξεις των άλλων ,κατάλληλος και ποθητός στα θαυμαστά μονοπάτια της καθημερινότητας. Δεν υπήρξε αυτή η επιθυμία να μη φέρω στο σήμερα καμένες εικόνες του χτες. Δεν υπήρξε αυτή η νοσταλγία της ομορφιάς του παρελθόντος σε αντιπαραβολή με την ασχημία του σήμερα. Δεν επιβίωσαν δυστυχώς στο μπαούλο μου οι διαδηλώσεις και οι δολοφονικά χτυπημένοι με τα ξεραμένα αίματα να σταλίζουν τα σακατεμένα τους κρανία.
Όχι ρε μίζερα ανθρωπάκια!Οι αναμνηστικές μου φωτογραφίες απεικονίζουν χαμογελαστούς ανθρώπους επάνω στον πύργο του Άιφελ και όχι δυστυχισμένους κάτω από το γκλομπ της κυριαρχίας . Όλα είναι όμορφα στις φωτογραφίες μου και άσχημα ταυτόχρονα ,αναλόγως τη γωνία θέασης του παρατηρητή.
Δεν υπάρχει η τραγικότητα του σήμερα στις φωτογραφίες μου ,υπήρξαν μόνο τα ανώφελα αιτήματα αγάπης στις καφετέριες του χτες. Οι ναζιστικές δολοφονίες στα βραδινά , είναι τα καλύτερα δικαιολογητικά για τις σαχλαμάρες του ανέμελου πρωινού ξυπνήματος . Ευτυχώς δεν κατέβηκαν τα τανκς στο δρόμο .
Τίποτα δεν υπήρξε ως δικαίωση, ή ,έστω ως επαγρύπνηση στα μυαλά των υποτίθεται και καλά πληροφορημένων με τις υπέροχες φωτογραφίες. Πρέπει να φταίει η κυρίαρχη εποχή του αγάμητου μαλάκα παρά του βίαιου επαναστάτη τρομοκράτη στο «αναίμακτο δημοκρατικό» στερέωμα,δεν εξηγείται αλλιώς.
Η ανθρώπινη εφευρετικότητα για την λυτρωτική αυτοκτονία αγγίζει μόνο την εφευρετικότητα της ανθρωπινής κυριαρχίας στον τρόπο που αγωνιά να αρπάξει όσα περισσότερα λεφτά μπορεί πουλώντας κοπανιστό αέρα, ως ιδέα ικανή να αλλάξει τον κόσμο.
Κάποιος τύλιξε το σχοινί γύρω απ τον λαιμό του, κάποιος βάρεσε μια ένεση χλωρίνης ή ηρωίνης, κάποιος άρπαξε την καραμπίνα σκορπίζοντας τα μυαλά του στον αέρα, κάποιος βρήκε λογικό να δείξει σε κοινή θεά τα έντερα του στο έδαφος. Όχι δεν είναι βία ,είναι φυσιολογική κατάσταση σύμφωνα με τα μεγάφωνα της κυριαρχίας.
Όσοι περισσότεροι μας αδειάσουν τη γωνιά, τόσο το καλύτερο. Το μνημόνιο είναι ευτυχία ρε μαλακισμένα!
Πάντως ότι και να κάνει ο οποιοσδήποτε σήμερα απεγνωσμένος, ή άπλα βαρεμένος στον εγκέφαλο,δεν δικαιούται τα λίγα λεπτά δημοσιότητας όπως τα παλιά καλά χρόνια. Σήμερα αντί του θεάματος προτρέχει η «σωτηρία» με κάθε κόστος.
Τώρα οι υμνητές των ειρηνικών αρμάτων μάχης θα σε τσαλαπατήσουν σαν σκουπίδι γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Μόνο τα τσακισμένα κορμιά από την πτώση του καθεστώτος πρόνοιας δικαιούνται κάποια ιδιαίτερη αντιμετώπιση,έτσι, γιατί εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε απλοί άνθρωποι κατά βάθος,έτσι,γιατί πουλάει ακόμα το ρακένδυτο θύμα με τα απλωμένα χέρια στον ουρανό για τα δωρεάν ζαρζαβατικά στις επάλξεις και του τελευταίου πατώματος ενημέρωσης . Δεν υπάρχει το δε μπορώ, υπάρχει μόνο το:δεν αντέχουν οι άλλοι να αντικρύζουν την φτώχεια σου γιαυτό άντε γαμήσου.
Ο θάνατος παραμονεύει ακόμα στις επικεφαλίδες,ευτυχώς δεν έφτασε στην δικιά μας πόρτα. Ο θάνατος ληστεύει τις τραπεζικές θυρίδες ,ακόμα δεν άγγιξε τις ανθρωπινές μας συνειδήσεις.
Ο μπαμπάς η μαμά όλοι καλά; Όλοι καλά ακόμα είναι ζωντανοί δόξα το θεό αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα.
Μου τόνισαν ότι ο μπαμπάς θα τα καταφέρει.
Όχι δεν τα κατάφερε τελικά.
Έδεσε το σχοινί γύρω απ το λαιμό του. Τώρα τι θα κάνουμε με τα κληρονομημένα χρέη;
noumero 11888
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου