Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τη στιγμή που η Ελληνική Αστυνομία εξάρθρωσε ομάδα ακροδεξιών ληστών
στη Βόρεια Ελλάδα. Αναρωτήθηκε άραγε κανένας γιατί εκείνοι οι
συλληφθέντες δεν βασανίστηκαν, όπως συμβαίνει κατά συρροή με τη σύλληψη
αντιφασιστικών, αναρχικών και άλλων ομάδων;
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι απλώς αρνούνταν τις κατηγορίες περί βασανιστηρίων και ενίοτε απειλούσαν με μηνύσεις όποιον υποστήριζε το αντίθετο. Από το Φεβρουάριο του 2013 μπορούμε χωρίς δεύτερη σκέψη να υποστηρίξουμε ότι οι πολιτικές και μιντιακές ελίτ στηρίζουν ανοιχτά την πραγματοποίηση βασανιστηρίων.
Το φαινομενικά παράδοξο είναι ότι στην Ελλάδα τα βασανιστήρια δεν ξεκίνησαν ως απάντηση σε παραβατικές συμπεριφορές, όπως οι ληστείες τραπεζών, αλλά απέναντι σε πολιτικές διώξεις όπως η αντιφασιστική μοτοπορεία. Η ΕΛ.ΑΣ και η κυβέρνηση, δηλαδή, δεν αισθάνθηκαν καν την ανάγκη να νομιμοποιήσουν σταδιακά τη νέα τους πρακτική στην κοινή γνώμη. Θέλησαν από την πρώτη στιγμή να αποδείξουν ότι θύματα βασανισμού θα είναι οι πολιτικοί αντιφρονούντες.
Για όσο διάστημα η κοινοβουλευτική Αριστερά επιχειρούσε, αμυνόμενη, να αποδείξει στους αντιπάλους της ότι καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, η λογική αυτή εγκαταλείφθηκε από το ίδιο το σύστημα που τη δημιούργησε. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, δίνει εμμέσως πλην σαφώς το πράσινο φως για την πραγματοποίηση βασανιστηρίων και μάλιστα επιλέγει τα θύματά της με αμιγώς πολιτικά κριτήρια.
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, σε μια χώρα όπου οι μεγαλύτερες εφημερίδες μας καλούν να “ευχαριστήσουμε τη Χρυσή Αυγή” και γράφουν λαμπρούς επικήδειους για τους αιμοσταγείς δολοφόνους της χούντας. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα που ελέγχεται από μια μαφία λαθρεμπόρων. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα όπου οι ειδήσεις για τα σκάνδαλα των τραπεζών αποσιωπούνται από κανάλια που πληρώνονται από αυτές τις τράπεζες.
Ένα τόσο ακραία άδικο σύστημα απαιτεί εξίσου ακραίες μορφές βίας για να διατηρηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα που το οικοδόμησαν.
Έχουν καταλάβει όμως τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Συνειδητοποιούν ότι με τα σημερινά του μηνύματα στο twitter ουσιαστικά νομιμοποίησαν εξωθεσμικές μορφές βίας όπως ο παλαιότερος ξυλοδαρμός του Χατζηδάκη;
Έχουν συναίσθηση του τι σημαίνει να ζητάς την επιστροφή της θανατικής ποινής, τη στιγμή που ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, και η ναζιστική δεξιά βρίσκεται μέσα στο κοινοβούλιο;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Κανένας τους δεν είχε καταδικάσει ποτέ τη βία απ’όπου και αν προέρχεται. Είχαν καταδικάσει κάθε μορφή αντίστασης απέναντι στην οικονομική τους δικτατορία. Απλώς από αυτή την εβδομάδα το λένε ξεκάθαρα.
Άρης Χατζηστεφάνου
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι απλώς αρνούνταν τις κατηγορίες περί βασανιστηρίων και ενίοτε απειλούσαν με μηνύσεις όποιον υποστήριζε το αντίθετο. Από το Φεβρουάριο του 2013 μπορούμε χωρίς δεύτερη σκέψη να υποστηρίξουμε ότι οι πολιτικές και μιντιακές ελίτ στηρίζουν ανοιχτά την πραγματοποίηση βασανιστηρίων.
Το φαινομενικά παράδοξο είναι ότι στην Ελλάδα τα βασανιστήρια δεν ξεκίνησαν ως απάντηση σε παραβατικές συμπεριφορές, όπως οι ληστείες τραπεζών, αλλά απέναντι σε πολιτικές διώξεις όπως η αντιφασιστική μοτοπορεία. Η ΕΛ.ΑΣ και η κυβέρνηση, δηλαδή, δεν αισθάνθηκαν καν την ανάγκη να νομιμοποιήσουν σταδιακά τη νέα τους πρακτική στην κοινή γνώμη. Θέλησαν από την πρώτη στιγμή να αποδείξουν ότι θύματα βασανισμού θα είναι οι πολιτικοί αντιφρονούντες.
Για όσο διάστημα η κοινοβουλευτική Αριστερά επιχειρούσε, αμυνόμενη, να αποδείξει στους αντιπάλους της ότι καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, η λογική αυτή εγκαταλείφθηκε από το ίδιο το σύστημα που τη δημιούργησε. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, δίνει εμμέσως πλην σαφώς το πράσινο φως για την πραγματοποίηση βασανιστηρίων και μάλιστα επιλέγει τα θύματά της με αμιγώς πολιτικά κριτήρια.
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, σε μια χώρα όπου οι μεγαλύτερες εφημερίδες μας καλούν να “ευχαριστήσουμε τη Χρυσή Αυγή” και γράφουν λαμπρούς επικήδειους για τους αιμοσταγείς δολοφόνους της χούντας. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα που ελέγχεται από μια μαφία λαθρεμπόρων. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα όπου οι ειδήσεις για τα σκάνδαλα των τραπεζών αποσιωπούνται από κανάλια που πληρώνονται από αυτές τις τράπεζες.
Ένα τόσο ακραία άδικο σύστημα απαιτεί εξίσου ακραίες μορφές βίας για να διατηρηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα που το οικοδόμησαν.
Έχουν καταλάβει όμως τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Συνειδητοποιούν ότι με τα σημερινά του μηνύματα στο twitter ουσιαστικά νομιμοποίησαν εξωθεσμικές μορφές βίας όπως ο παλαιότερος ξυλοδαρμός του Χατζηδάκη;
Έχουν συναίσθηση του τι σημαίνει να ζητάς την επιστροφή της θανατικής ποινής, τη στιγμή που ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, και η ναζιστική δεξιά βρίσκεται μέσα στο κοινοβούλιο;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Κανένας τους δεν είχε καταδικάσει ποτέ τη βία απ’όπου και αν προέρχεται. Είχαν καταδικάσει κάθε μορφή αντίστασης απέναντι στην οικονομική τους δικτατορία. Απλώς από αυτή την εβδομάδα το λένε ξεκάθαρα.
Άρης Χατζηστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου