Του Κώστα Καπνίση
Η κατάσταση εξακολουθεί να βαίνει συνεχώς και ραγδαίως επιδεινούμενη. Για τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας βέβαια και όχι για τους γνωστούς-αγνώστους. Η επίθεση βρίσκεται στο τελικό της στάδιο, στην τελευταία φάση. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα ολοκληρωτικά ισοπεδωμένη. «Κρατάει» ακόμα λίγο. Δεν είναι οριστικά και αμετάκλητα στο καναβάτσο. Αντέχει. Ημιθανής ίσως και με λίγες πιθανότητες ανάτασης. Κάπου εδώ όλα μοιάζουν ιδανικά για τους εμπνευστές του ξεπουλήματος της χώρας και των υπηκόων της. Η λέξη πολίτης άλλωστε είναι βαριά και τίτλος τιμής για έναν ελεύθερο άνθρωπο και αποδίδεται όταν και όποτε πρέπει και συνήθως για όσους αγωνίζονται.
Όλα βέβαια έχουν και ένα όριο. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή που αν την περάσει κάποιος δεν έχει επιστροφή. Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν η εκάστοτε εξουσία γίνεται τυραννική και αλαζονική. Όταν δεν κυβερνά κάποιος συνετά και με σοφία επειδή είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων αλλά στη θέση του βάζουμε κάποιον που είναι μέτριος, ημιμαθής, αλαζόνας, επικίνδυνος και
άλλα τινά κοσμητικά επίθετα φτάνει μια κοινωνία στα σημερινά σημεία των καιρών. Για να φτάσουμε βέβαια σε μια τέτοια επιλογή σημαίνει ότι το όλο πράγμα κάπως έτσι κινείται συστημικά από τα πάνω μέχρι τα κάτω και το ανάποδο. Η ελληνική κοινωνία χωρίς καμιά αμφιβολία είχε τα τελευταία είκοσι χρόνια τουλάχιστον τις εξουσίες που της άρμοζαν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Σίγουρα δεν αρέσει και δεν χαϊδεύει αυτιά ή οτιδήποτε άλλο. Δε μπορεί όμως να αμφισβητηθεί. Όσες φορές και αν μετρήσουμε τα αμέτρητα «λάθη» των αρχόντων πάλι δε θα βγαίνουν σωστά στο μέτρημα. Ο λόγος; Πολύ απλός. Δε σταματούν να κάνουν λάθη. Δεν προλαβαίνει κάποιος να τα μετρήσει. Η αιτία; Εκτός από καλοπληρωμένοι μισθοφόροι είναι και μέτριοι στη «δουλειά» τους. Εκνευριστικά μέτριοι.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα και η θλιβερή μιντιοκρατία πάνε χέρι – χέρι προς τον πάτο. Μέχρι τώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια πήγαιναν χέρι – χέρι στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του κοινωνικού συνόλου. Τώρα πάνε προς την απόλυτη συντριβή. Όχι γιατί ο λαός «ξύπνησε» αλλά γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο. Καταρρέουν από τη ίδια την απληστία τους, από τα συνεχόμενα σκάνδαλα, από τις απίστευτες αποκαλύψεις που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας. Το κακό είναι ότι θέλουν να πάρουν μαζί τους στον βυθό και την ελληνική κοινωνία. Για όσους αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν τόσες πολλές αποκαλύψεις στις μέρες μας μπορούμε να τους πούμε πολύ απλά ότι ο βασιλιάς είναι πια γυμνός και πλέον «δίνει» ο ένας τον άλλο προκειμένου να σωθούν. Μάταιος κόπος. Αυτό που έχει ξεκινήσει δε μπορεί πια να γυρίσει πίσω. Μοιάζει σαν ένα ποτάμι ή καλύτερα σαν έναν χείμαρρο αποκαλύψεων που περνά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε το τι πραγματικά συνέβη θα πρέπει να βάλουμε και λιγάκι το μυαλό μας να δουλέψει. Γιατί κατέρρευσαν; Δεν τους έφτανε που τόσα χρόνια έτρωγαν και έπιναν; Τι άλλαξε; Το σύστημα άλλαξε. Δεν υπάρχουν πια ηγέτες.
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Όταν πάψουν να υπάρχουν οι ηγέτες σε μια κοινωνία είτε αυτοί είναι στο πολιτικό σύστημα είτε στα γράμματα και στις τέχνες τότε όλα γίνονται χυλός και αργά ή γρήγορα επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η μετριότητα. Σε ότι αφορά το πολιτικό σύστημα οι μικροί και θλιβεροί «ηγετίσκοι» προσπαθούν να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία παίρνοντας πολλούς μέτριους στην κοινή τους προσπάθεια. Οι μέτριοι άλλωστε δεν έχουν φιλοδοξίες αλλά και να είχαν είναι τόσο καλοπληρωμένοι που δεν αξίζει το ρίσκο της οποιασδήποτε «επανάστασης» ή «αμφισβήτησης». Το επάγγελμα χειροκροτητής ή αλλιώς χαχόλος δεν είναι δα και καινούριο και μάλλον επικερδές φαίνεται παρά επιζήμιο για τον θύτη. Στο μιντιακό σύστημα ισχύουν χωρίς αμφιβολία τα ίδια και χειρότερα. Εκεί δεν υπάρχει «διαθεσιμότητα» ούτε και «εφεδρεία». Νέοι, μεσήλικες αλλά και ηλικιωμένοι είναι μέσα στο «κόλπο». Όταν άλλωστε βλέπεις έναν πρώην ανύπαρκτο και άφραγκο να το «παίζει» μεγαλοδημοσιογράφος και να θέλει να ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ τις Κυριακές απαιτώντας σαν κακομαθημένο να είναι τα μαγαζιά ανοικτά για τον ίδιο και την οικογένειά του τότε τα λόγια είναι περιττά.
Αυτές λοιπόν οι καλοπληρωμένες μετριότητες καλούν τις άλλες επίσης καλοπληρωμένες μετριότητες του πολιτικού συστήματος και προσπαθεί ο ένας να φανεί εξυπνότερος και καλύτερος του άλλου. Δεν ενδιαφέρει κανέναν βέβαια όλο αυτό το κακόγουστο πανηγύρι. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κακοπαιγμένο θέατρο επιβίωσης των ίδιων αδιαφορώντας για την κοινωνία. Πρόκειται για κοινωνικά ανάλγητους, ανεύθυνους και πραγματικά επικίνδυνους ανθρώπους. Μπροστά στα δικά τους συμφέροντα δε θα διστάσουν να κάνουν το οτιδήποτε. Και το κάνουν. Χωρίς ντροπή. Ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και προσπαθούν να κάνουν ένα καλό deal με τους κατακτητές τους οποίους έφεραν οι ίδιοι στη χώρα. Μερικοί από αυτούς βλέποντας πως το σχέδιο έχει πια αρκετές πιθανότητες αποτυχίας φροντίζουν κάπως να «μαζέψουν» θέσεις και απόψεις του παρελθόντος αλλά όλα αυτά είναι τόσο πρόσφατα στη μνήμη όλων και κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τόσο εύκολα το τι έλεγαν αλλά κυρίως το τι έπρατταν οι μαριονέτες του μνημονίου.
Ο λαός από τη δική του πλευρά οφείλει αν θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει και να ζει αξιοπρεπώς σε αυτή τη χώρα να κάνει μια δυνατή και ειλικρινή αυτοκριτική στον ίδιο του τον εαυτό. Να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ίδιο του τον εαυτό πρώτα από όλα γιατί ανέχτηκε αυτές τις μετριότητες να του κουμαντάρουν τη ζωή. Να βγει στη συνέχεια και να χτυπήσει την πόρτα του γείτονα και να τον ρωτήσει αν τα βγάζει πέρα. Αν έχει να δώσει γάλα και ψωμί το πρωί στα παιδιά του πριν τα στείλει στο σχολείο. Να αλλάξει νοοτροπία και να φύγει από τον φανατισμό των παλιών δίπολων στον οποίο τον έριχναν οι μέτριοι για να τον διχάσουν. Δύο μεγάλα κόμματα, δύο μεγάλες ομάδες και πολλά άλλα παρόμοια. Ο λαός όταν είναι ενωμένος δε μπορεί ποτέ να ηττηθεί. Η μεγαλύτερη ιδεολογία του κόσμου δεν είναι άλλη από τη αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Η αγάπη για την Αλήθεια, την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, την ίδια την Δημοκρατία. Ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι λαοί του κόσμου πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους και να το χωνέψουν ότι έχουν στοχοποιηθεί. Αν δεν αντιδράσουν τότε πηγαίνουν ενσυνείδητα ως πρόβατα προς τη σφαγή τους. Σε ότι αφορά την Ελλάδα ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί. Η συνωμοσία των μετρίων έχει πια αποκαλυφθεί και στέκει ολόγυμνη μπροστά του. Το μόνο που μένει είναι να τη διώξει. Εύκολη δουλειά φαίνεται πλέον…
www.periodista.gr
Η κατάσταση εξακολουθεί να βαίνει συνεχώς και ραγδαίως επιδεινούμενη. Για τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας βέβαια και όχι για τους γνωστούς-αγνώστους. Η επίθεση βρίσκεται στο τελικό της στάδιο, στην τελευταία φάση. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα ολοκληρωτικά ισοπεδωμένη. «Κρατάει» ακόμα λίγο. Δεν είναι οριστικά και αμετάκλητα στο καναβάτσο. Αντέχει. Ημιθανής ίσως και με λίγες πιθανότητες ανάτασης. Κάπου εδώ όλα μοιάζουν ιδανικά για τους εμπνευστές του ξεπουλήματος της χώρας και των υπηκόων της. Η λέξη πολίτης άλλωστε είναι βαριά και τίτλος τιμής για έναν ελεύθερο άνθρωπο και αποδίδεται όταν και όποτε πρέπει και συνήθως για όσους αγωνίζονται.
Όλα βέβαια έχουν και ένα όριο. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή που αν την περάσει κάποιος δεν έχει επιστροφή. Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν η εκάστοτε εξουσία γίνεται τυραννική και αλαζονική. Όταν δεν κυβερνά κάποιος συνετά και με σοφία επειδή είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων αλλά στη θέση του βάζουμε κάποιον που είναι μέτριος, ημιμαθής, αλαζόνας, επικίνδυνος και
άλλα τινά κοσμητικά επίθετα φτάνει μια κοινωνία στα σημερινά σημεία των καιρών. Για να φτάσουμε βέβαια σε μια τέτοια επιλογή σημαίνει ότι το όλο πράγμα κάπως έτσι κινείται συστημικά από τα πάνω μέχρι τα κάτω και το ανάποδο. Η ελληνική κοινωνία χωρίς καμιά αμφιβολία είχε τα τελευταία είκοσι χρόνια τουλάχιστον τις εξουσίες που της άρμοζαν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Σίγουρα δεν αρέσει και δεν χαϊδεύει αυτιά ή οτιδήποτε άλλο. Δε μπορεί όμως να αμφισβητηθεί. Όσες φορές και αν μετρήσουμε τα αμέτρητα «λάθη» των αρχόντων πάλι δε θα βγαίνουν σωστά στο μέτρημα. Ο λόγος; Πολύ απλός. Δε σταματούν να κάνουν λάθη. Δεν προλαβαίνει κάποιος να τα μετρήσει. Η αιτία; Εκτός από καλοπληρωμένοι μισθοφόροι είναι και μέτριοι στη «δουλειά» τους. Εκνευριστικά μέτριοι.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα και η θλιβερή μιντιοκρατία πάνε χέρι – χέρι προς τον πάτο. Μέχρι τώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια πήγαιναν χέρι – χέρι στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του κοινωνικού συνόλου. Τώρα πάνε προς την απόλυτη συντριβή. Όχι γιατί ο λαός «ξύπνησε» αλλά γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο. Καταρρέουν από τη ίδια την απληστία τους, από τα συνεχόμενα σκάνδαλα, από τις απίστευτες αποκαλύψεις που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας. Το κακό είναι ότι θέλουν να πάρουν μαζί τους στον βυθό και την ελληνική κοινωνία. Για όσους αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν τόσες πολλές αποκαλύψεις στις μέρες μας μπορούμε να τους πούμε πολύ απλά ότι ο βασιλιάς είναι πια γυμνός και πλέον «δίνει» ο ένας τον άλλο προκειμένου να σωθούν. Μάταιος κόπος. Αυτό που έχει ξεκινήσει δε μπορεί πια να γυρίσει πίσω. Μοιάζει σαν ένα ποτάμι ή καλύτερα σαν έναν χείμαρρο αποκαλύψεων που περνά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε το τι πραγματικά συνέβη θα πρέπει να βάλουμε και λιγάκι το μυαλό μας να δουλέψει. Γιατί κατέρρευσαν; Δεν τους έφτανε που τόσα χρόνια έτρωγαν και έπιναν; Τι άλλαξε; Το σύστημα άλλαξε. Δεν υπάρχουν πια ηγέτες.
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Όταν πάψουν να υπάρχουν οι ηγέτες σε μια κοινωνία είτε αυτοί είναι στο πολιτικό σύστημα είτε στα γράμματα και στις τέχνες τότε όλα γίνονται χυλός και αργά ή γρήγορα επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η μετριότητα. Σε ότι αφορά το πολιτικό σύστημα οι μικροί και θλιβεροί «ηγετίσκοι» προσπαθούν να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία παίρνοντας πολλούς μέτριους στην κοινή τους προσπάθεια. Οι μέτριοι άλλωστε δεν έχουν φιλοδοξίες αλλά και να είχαν είναι τόσο καλοπληρωμένοι που δεν αξίζει το ρίσκο της οποιασδήποτε «επανάστασης» ή «αμφισβήτησης». Το επάγγελμα χειροκροτητής ή αλλιώς χαχόλος δεν είναι δα και καινούριο και μάλλον επικερδές φαίνεται παρά επιζήμιο για τον θύτη. Στο μιντιακό σύστημα ισχύουν χωρίς αμφιβολία τα ίδια και χειρότερα. Εκεί δεν υπάρχει «διαθεσιμότητα» ούτε και «εφεδρεία». Νέοι, μεσήλικες αλλά και ηλικιωμένοι είναι μέσα στο «κόλπο». Όταν άλλωστε βλέπεις έναν πρώην ανύπαρκτο και άφραγκο να το «παίζει» μεγαλοδημοσιογράφος και να θέλει να ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ τις Κυριακές απαιτώντας σαν κακομαθημένο να είναι τα μαγαζιά ανοικτά για τον ίδιο και την οικογένειά του τότε τα λόγια είναι περιττά.
Αυτές λοιπόν οι καλοπληρωμένες μετριότητες καλούν τις άλλες επίσης καλοπληρωμένες μετριότητες του πολιτικού συστήματος και προσπαθεί ο ένας να φανεί εξυπνότερος και καλύτερος του άλλου. Δεν ενδιαφέρει κανέναν βέβαια όλο αυτό το κακόγουστο πανηγύρι. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κακοπαιγμένο θέατρο επιβίωσης των ίδιων αδιαφορώντας για την κοινωνία. Πρόκειται για κοινωνικά ανάλγητους, ανεύθυνους και πραγματικά επικίνδυνους ανθρώπους. Μπροστά στα δικά τους συμφέροντα δε θα διστάσουν να κάνουν το οτιδήποτε. Και το κάνουν. Χωρίς ντροπή. Ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και προσπαθούν να κάνουν ένα καλό deal με τους κατακτητές τους οποίους έφεραν οι ίδιοι στη χώρα. Μερικοί από αυτούς βλέποντας πως το σχέδιο έχει πια αρκετές πιθανότητες αποτυχίας φροντίζουν κάπως να «μαζέψουν» θέσεις και απόψεις του παρελθόντος αλλά όλα αυτά είναι τόσο πρόσφατα στη μνήμη όλων και κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τόσο εύκολα το τι έλεγαν αλλά κυρίως το τι έπρατταν οι μαριονέτες του μνημονίου.
Ο λαός από τη δική του πλευρά οφείλει αν θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει και να ζει αξιοπρεπώς σε αυτή τη χώρα να κάνει μια δυνατή και ειλικρινή αυτοκριτική στον ίδιο του τον εαυτό. Να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ίδιο του τον εαυτό πρώτα από όλα γιατί ανέχτηκε αυτές τις μετριότητες να του κουμαντάρουν τη ζωή. Να βγει στη συνέχεια και να χτυπήσει την πόρτα του γείτονα και να τον ρωτήσει αν τα βγάζει πέρα. Αν έχει να δώσει γάλα και ψωμί το πρωί στα παιδιά του πριν τα στείλει στο σχολείο. Να αλλάξει νοοτροπία και να φύγει από τον φανατισμό των παλιών δίπολων στον οποίο τον έριχναν οι μέτριοι για να τον διχάσουν. Δύο μεγάλα κόμματα, δύο μεγάλες ομάδες και πολλά άλλα παρόμοια. Ο λαός όταν είναι ενωμένος δε μπορεί ποτέ να ηττηθεί. Η μεγαλύτερη ιδεολογία του κόσμου δεν είναι άλλη από τη αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Η αγάπη για την Αλήθεια, την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, την ίδια την Δημοκρατία. Ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι λαοί του κόσμου πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους και να το χωνέψουν ότι έχουν στοχοποιηθεί. Αν δεν αντιδράσουν τότε πηγαίνουν ενσυνείδητα ως πρόβατα προς τη σφαγή τους. Σε ότι αφορά την Ελλάδα ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί. Η συνωμοσία των μετρίων έχει πια αποκαλυφθεί και στέκει ολόγυμνη μπροστά του. Το μόνο που μένει είναι να τη διώξει. Εύκολη δουλειά φαίνεται πλέον…
www.periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου