Η Αριστερά του (αστυ)νόμου

Η Αριστερά του (αστυ)νόμου

Θεσμολαγνεία, αοριστολογία και …συμπάθεια για τα σώματα ασφαλείας από την «Αριστερά του Μνημονίου». Ακούγεται κάπως παράδοξο μια από τις πρώτες επισκέψεις του προέδρου της ΔΗΜΑΡ σε υπουργείο, να είναι στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Επίσης προκαλεί μια έκπληξη ότι ένα από τα πρώτα μελήματα του Φ. Κουβέλη να είναι η εύρεση των «ισοδύναμων» προκειμένου να μην περικοπούν οι μισθοί των ένστολων. Αυτή η Αριστερά των ισοδύναμων και των αντίρροπων, δεν θα ήταν «Αριστερά της ευθύνης» αν δεν εξομοίωνε και τις φασιστικές συμμορίες με το αντιρατσιστικό κίνημα, με όσους μάχονται για κοινωνικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Οπότε μάλλον είναι εσφαλμένη η παραδοχή της αρχής ότι όλα αυτά προκαλούν εντύπωση.

Ο αρχηγός μιας «Αριστεράς» που καταπίνει αμάσητο το Μνημόνιο και αναπαράγει σχεδόν αυτούσια τη λογική Χρυσοχόϊδη – Λοβέρδου με αόριστες επικλήσεις ενός αενάως αναζητούμενου εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας, μόνο εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί. Επιβεβαιώνει απλώς με το χειρότερο τρόπο το γεγονός ότι αποτελεί το «αριστερό» -έστω και κατ’ όνομα- άλλοθι μιας ανίερης κυβερνητικής συμμαχίας.

Δήλωσε αμέσως μετά τη συνάντηση του με τον Ν. Δένδια την περασμένη Δευτέρα ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ: «Για μας είναι μείζον αγαθό η προστασία της υγείας, της ζωής και της ασφάλειας του πολίτη. Κατά συνέπεια, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να καταγράψει την παρουσία του κράτους μέσα στην ελληνική κοινωνία αποτέλεσματικά και με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και στις  ατομικές ελευθερίες. Η προστασία της ζωής του πολίτη  δεν μπορεί να υποκαθιστά-ται από κανέναν εξωθεσμικό μηχανισμό, ούτε από κείνους οι οποίοι αυτόκλητα αναλαμβάνουν την προστασία της ζωής των Ελλήνων πολιτών, αλλά ούτε και απόαυτόκλητους υπερασπιστές των ξένων πολιτών που βρίσκονται στην χώρα μας».

Έτσι απλά. Κεντρώα, τάχα, ρητορική και πολιτική «ίσων αποστάσεων». Βάπτισμα συμπεριφορών ως «ακραίων» για να μπουν φασίστες και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες στο ίδιο τσουβάλι. Ούτε λόγος για τις αιτίες που οδήγησαν και εξακολουθούν να οδηγούν στην εμπέδωση του φασισμού σε κοινωνικό επίπεδο και εκτοξεύουν εκλογικά τη Χρυσή Αυγή, ούτε ίχνος κριτικής για την τακτική πολιτικών και φυσικών ηγεσιών της Αστυνομίας που οδήγησαν ως εδώ, καμία αναφορά στην άλωση των σωμάτων ασφαλείας από φασιστικά στοιχεία. Στο βάθος δηλαδή ταύτιση με τις προηγούμενες ηγεσίες των υπουργείων Προστασίας του Πολίτη και Υγείας που έσπειραν μίσος, φόβο και πανικό και διαπόμπευσαν τα θύματα εγκληματικών οργανώσεων.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο και μετριοπαθή λόγο της ΔΗΜΑΡ, υπάρχει το διαρκές ζητούμενο του εκδημοκρατισμού. «Τα σώματα ασφαλείας πρέπει να βρίσκονται υπό διακομματικό έλεγχο και στήριξη», επανέλαβε κάμποσες φορές ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ. Μάλλον όμως δεν κατέστησε σαφές και το πλαίσιο του εκδημοκρατισμού, όταν το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας έχει γίνει κουρελόχαρτο από τα μνημόνια. Όταν η πολιτική της βάναυσης καταστολής έχει καταστεί προϋπόθεση για την επιβολή των αντεργατικών μέτρων και κατά πάσα πιθανότητα προβλέπεται και ένταση , τότε η συζήτηση περί εκδημοκρατισμού καταντάει ανέκδοτο.

Μάκης Γεωργιάδης – «Πριν»

http://tsak-giorgis.blogspot.gr