Οι “μαύρες χήρες” της διαπλοκής …τεστάρουν την νοημοσύνη του λαού με τα σιγανά “ποταμάκια” της υπηρεσίας τους !

Η ΔΗΜΑΡ ήταν η αρχή. Η Χρυσή Αυγή ήταν ο Εθνικιστικός μπαμπούλας …και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αρχίσουν την δημιουργία των φαστ φουντ  κομμάτων τύπου Σταύρου Θεοδωράκη. Αντί να μπαίνουμε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς …δείτε απλά , πως…γίνεται το παιχνίδι.

by…papatzides

Οταν άρχισε η κατάρρευση ΠΑΣΟΚ …και αφού είχαν εξασφαλίσει τον παντός καιρού Καρατζαφέρη έφτιαξαν την περιβόητη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Στην συνέχεια τον “ξεδόντιασαν” …και πήραν τους θεληματικούς “στρατιώτες” Αδωνι και Βορίδη και τον άφησαν να βολοδέρνει έξω από το “μπουρδέλο”,όπως αποκάλεσε ο ίδιος την ΝΔ , που παλιότερα ο ίδιος έλεγε πολυκατοικία.
Την ίδια στιγμή είχαν προετοιμάσει την ΔΗΜΑΡ των Κουβέληδων και την πεισματάρα Ντόρα …και τους έπαιζαν κορώνα γράμματα …με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Παράλληλα γιγάντωναν με τον δικό τους, υπόγειο και σκοτεινό προπαγανδιστικό και οικονομικό μηχανισμό τους την Χρυσή Αυγή !
Ετσι μας βγήκε η ΣαμαροΒενιζελοΚουβελοκυβέρνηση ! Και τον Εθνικιστικό μπαμπούλα να “γαμ…και να δέρνει” εκτονωνώντας έτσι την λαϊκή οργή. Όταν βέβαια είδαν ότι δεν τους τιθασεύουν …τους έκαναν “συμβόλαιο” εξάρθρωσης .
Ετσι τώρα λάνσαραν “Το Ποτάμι” αφού οι τονωτικές “φραπελιές” στο ΠΑΣΟΚ δεν βγάζουν αισιόδοξα μηνύματα. Οπότε τι έκαναν, έβγαλαν το φασφουντάδικο νέων πειραμάτων. Το σιγανό ποταμάκι …του ακομμάτιστου , του μετριοπαθή που θα λειτουργήσει σαν αμορτισέρ στον αγανακτισμένο κεντροδεξιό χώρο .
Δηλαδή  ψάχνουν πειραματόζωα ψηφοφόρους …Και δεν θα το έκαναν στις Βουλευτικές απευθείας γιατί μπορεί να τους γυρνούσε μπούμερανγκ. Το βγάζουν στις κατ εξοχήν …”πειραματικές” εκλογές ,όπως είναι οι Ευρωεκλογές.
Οπότε αν υπάρχουν σκεπτόμενοι πολίτες …και ψηφοφόροι που δεν θέλουν να γίνουν για πολλοστή φορά πειραματόζωα …και να “φάνε” την φαστ φουντ σαβούρα τους …να μην  “ψωνίσουν” για μια ακόμα φορά από τα κομματίδια και τα αποκόμματα της διαπλοκής  !

paganeli

Τι έχει να κρύψει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;

Σκοτάδι, οριστικά και αμετάκλητα, έπεσε στις δραστηριότητες της Γκόλντμαν Σακς στην Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την απόφαση που έλαβε το ευρωπαϊκό δικαστήριο στις 6 Φεβρουαρίου. Βάσει αυτής της απόφασης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν…έχει καμία υποχρέωση να δώσει στη δημοσιότητα πληροφορίες και υλικό που αφορούν την συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα με την αμερικανική τράπεζα, με στόχο να αποκρύψει μέρος του δημόσιου χρέους της.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το αίτημα κατατέθηκε από δύο δημοσιογράφους του ειδησεογραφικού πρακτορείου Μπλούμπεργκ και αφορούσε συγκεκριμένα την δημοσιοποίηση δύο διαβαθμισμένων κειμένων εργασίας που τέθηκαν υπ’ όψη της εξαμελούς εκτελεστικής διοίκησης της κεντρικής τράπεζας. Ο τίτλος του πρώτου κειμένου ήταν: «Η επίπτωση στο κυβερνητικό έλλειμμα και χρέος από τις εκτός αγοράς συμφωνίες ανταλλαγής: η ελληνική περίπτωση» (The impact on government deficit and debt from off-market swaps: the Greek case). Το δεύτερο κείμενο αφορούσε το επενδυτικό προϊόν Titlos που επέτρεψε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έναντι εγγυήσεων. Η πρώτη φορά που το αμερικάνικο πρακτορείο ζήτησε από την ΕΚΤ πρόσβαση στα στοιχεία ήταν στις 20 Αυγούστου 2010. Το αίτημα απορρίφθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες αργότερα, στις 28 Σεπτεμβρίου, το Μπλούμπεργκ επανέρχεται με το ίδιο αίτημα επικαλούμενο την απόφαση 2004/258 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της ΕΚΤ, όπου ορίζεται ότι «κάθε πολίτης της Ένωσης και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που κατοικεί ή έχει την έδρα του σε ένα κράτος μέλος έχει δικαίωμα πρόσβασης σε έγγραφα των θεσμικών οργάνων». Στην ίδια απόφαση όμως περιλαμβάνονται κι οι εξαιρέσεις, τις οποίες ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επικαλέστηκε σε έγγραφό του προς το αμερικάνικο δίκτυο με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 2010. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 παράγραφος 1 έως 3, αναφέρεται ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να αρνηθεί την πρόσβαση σε ένα έγγραφο αν η γνωστοποίηση του θίγει την προστασία του δημοσίου συμφέροντος όσον αφορά την εμπιστευτικότητα των εργασιών των οργάνων λήψης αποφάσεων της ΕΚΤ, τη δημοσιονομική, νομισματική ή οικονομική πολιτική της κοινότητας ή ενός κράτους μέλους, τα οικονομικά της ΕΚΤ ή των εθνικών κεντρικών τραπεζών, τη δημόσια ασφάλεια, τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές, νομισματικές ή οικονομικές σχέσεις. Η δεύτερη περίπτωση που η ΕΚΤ μπορεί να αρνηθεί την γνωστοποίηση ενός εγγράφου σχετίζεται με λόγους που αφορούν την προστασία των εμπορικών συμφερόντων ενός συγκεκριμένου φυσικού ή νομικού προσώπου και τέλος όταν σε αυτό περιέχονται απόψεις για εσωτερική χρήση.

Κενό γράμμα η διαφάνεια

Γίνεται εμφανές ότι οι εξαιρέσεις που περιλαμβάνονται στην απόφαση σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης είναι τόσο γενικόλογες και αόριστες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν παντού και πάντα, απαγορεύοντας την ενημέρωση του Τύπου και ολόκληρης της κοινωνίας, ακόμη και για κορυφαία θέματα όπως οι δραστηριότητες της Γκόλντμαν Σακς επί ευρωπαϊκού εδάφους που απασχολούν συστηματικά τον Τύπο και την δικαιοσύνη. Κι έτσι, μετά κι απ’ αυτή την απόφαση του προέδρου της ΕΚΤ, το Μπλούμπεργκ προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στις 27 Δεκεμβρίου 2010, χωρίς ωστόσο αποτελέσματα, καθώς κι αυτό όπως φάνηκε με την πρόσφατη απόφασή του συνέβαλε στην προστασία και θωράκιση του καθεστώτος αδιαφάνειας, βάσει του οποίου σταθερά λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Το ερώτημα επομένως που τίθεται, ακόμη πιο έντονα τώρα, είναι απλό: τι θέλουν να κρύψουν οι αργυρώνητοι μανδαρίνοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δεν δίνουν στη δημοσιότητα τα επίμαχα κείμενα; Ποιανού συμφέροντα θέλουν να διαφυλάξουν κι επιβάλουν «μαύρο» στην ενημέρωση, χωρίζοντας τους πολίτες σε δύο κατηγορίες: αυτούς που έχουν πρόσβαση κι ενίοτε διαμορφώνουν τις αποφάσεις της ευρωζώνης και της ΕΕ (τραπεζίτες, γραφειοκράτες και κάθε λογής λομπίστες) και τους κοινούς θνητούς που υπομένουν τα μέτρα λιτότητας και, πλέον, τον θεσμικά επιβαλλόμενο σκοταδισμό;

Το ερώτημα είναι εξόχως πολιτικό! Αρκεί να σκεφτούμε την δημόσια διαπόμπευση που υπέστη η Ελλάδα το 2010, όταν ήρθε στην επιφάνεια το θέμα με τις συμφωνίες ανταλλαγής (swaps) της Γκόλντμαν Σακς. Η κατηγορία που σταθερά διατυπωνόταν τότε, πρώτα και κύρια από τους Γερμανούς, ήταν πως η Ελλάδα παραβίασε τους κανόνες κάνοντας χρήση των σύνθετων, αδιαφανών και επιλήψιμων, παρότι μη παράνομων, κερδοσκοπικών ωστόσο εργαλείων της αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας, προκειμένου με δόλια μέσα και – το σημαντικότερο – εν αγνοία των υπόλοιπων εταίρων, υποτίθεται, να ενταχθεί στην ζώνη του ευρώ. Η Ελλάδα έτσι αιτιούταν ότι ξεγέλασε τα υπόλοιπα κράτη μέλη, νοθεύοντας τα στοιχεία της για να μπει στην ζώνη του ευρώ, χωρίς να πληροί τα κριτήρια που είχε θέσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα οποία – χάρη της ιστορίας – να υπενθυμίσουμε ότι μεταξύ άλλων προέβλεπαν ως όρο απαράβατο για την ένταξη στη ευρωζώνη το δημόσιο χρέος της να μην υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ, το δημοσιονομικό έλλειμμα το 3% του ΑΕΠ, κ.α.

Κερδοσκόποι ωφέλιμοι σε όλους

Η συμφωνία που σύναψε η κυβέρνηση Σημίτη το 2001 μέσω του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους και αφορούσε συναλλαγή αξίας 10 δισ. ευρώ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κι ως ζητούμενο είχε να εμφανιστεί η απαίτηση σε ένα βάθος χρόνου, προφανώς δεν μείωσε το δημόσιο χρέος στο επίπεδο που απαιτούσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αυτό ήταν και το επιχείρημα της Γκόλντμαν Σακς που διατυπώθηκε σε δελτίο τύπου το οποίο ανήρτησε στην ιστοσελίδα της. Παρόλα αυτά τόσο το χρέος όσο και το έλλειμμα μειώθηκαν την επίμαχη περίοδο. Το δημόσιο χρέος, ενδεικτικά, από 107% του ΑΕΠ το 2001 στο 104,9% το 2002, επιτρέποντας στην τότε κυβέρνηση να υποστηρίζει πώς γίνονται βήματα στην σωστή κατεύθυνση, πώς αντιστρέφεται η αυξητική πορεία κι άλλα τέτοια υπερβολικά και φαιδρά που ακούμε ακόμη και σήμερα από τους πολιτικούς. Οι αλχημείες της Γκόλντμαν Σακς επομένως συνέβαλαν ώστε να εμφανιστεί μια βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας, την ίδια ώρα που η Ελλάδα συνέχιζε να δανείζεται, βοηθώντας έτσι και τους Ευρωπαίους να ανάψουν το πράσινο φως για την ένταξη υποβαθμίζοντας την συνολικά αρνητική εικόνα του δημόσιου χρέους.

Η πολιτική απόφαση που λήφθηκε να επιβληθεί κι επισήμως σκοτάδι στις συναλλαγές του ελληνικού δημοσίου με την Γκόλντμαν Σακς, εκθέτει και καθιστά πολιτικά υπόλογες τις ευρωπαϊκές αρχές για δύο τουλάχιστον λόγους: Πρώτο, γιατί έτσι επιβεβαιώνεται ότι οι Ευρωπαίοι δεν πιάστηκαν στον ύπνο από τους «καταφερτζήδες Έλληνες», αλλά ήξεραν. Υπάρχει μάλιστα η κριτική ότι ανάλογα ντιλ υπογράφονταν αν όχι κατ’ υπόδειξη, τουλάχιστον εν γνώσει και υπό την ανοχή των Ευρωπαίων μιας κι έτσι ικανοποιούνταν όλοι. Κι οι χώρες του νότου, όπου οι πολιτικές ηγεσίες τους είχαν συνδέσει το μέλλον τους με την ένταξη στο ευρώ και η Γερμανία η οποία το μόνο που επιζητούσε ήταν νέες αγορές, χωρίς το εμπόδιο του συναλλαγματικού κόστους. Εύκολα καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι αν έβγαιναν στην δημοσιότητα οι συζητήσεις της διοίκησης της ΕΚΤ για τα συμβόλαια της Ελλάδας με την Γκόλντμαν Σακς, ο προ τετραετίας διασυρμός της Ελλάδας όχι απλώς θα αποδεικνυόταν άδικος και υποβολιμαίος, αλλά θα έπρεπε κιόλας να απολογηθούν τα στελέχη της ΕΚΤ για τις δικές τους ευθύνες.

Ο λογαριασμός στους φορολογούμενους

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η απόφαση αδιαφάνειας και λογοκρισίας εκθέτει τις ευρωπαϊκές αρχές είναι επειδή επιβεβαιώνει ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στις σχέσεις μεταξύ κορυφαίων ευρωπαίων αξιωματούχων και της αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας. Να θυμίσουμε, μένοντας μόνο στην υπόλοιπη Ευρώπη, ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τον Οκτώβριο του 2011 Μάριο Ντράγκι ήταν αντιπρόεδρος της Γκόλντμαν Σακς στην Ευρώπη την εποχή που το ευρώ έκανε τα νηπιακά του βήματα: μεταξύ 2001 και 2005. Από την Γκόλντμαν Σακς έχουν επίσης περάσει ο Μάριο Μόντι, τον οποίο επέβαλε το αλήστου μνήμης δίδυμο «Μερκοζύ» το Νοέμβριο του 2011 ως πρωθυπουργό της Ιταλίας, παύοντας τον εκλεγμένο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως και το γεράκι της Μπούντεσμπανκ, Ότμαρ Ίσινγκ. Οι ευρωπαϊκές αρχές απαγορεύοντας την συζήτηση για τα έργα και τις ημέρες της Γκόλντμαν Σακς στην Ελλάδα εξασφάλισαν ότι θα μείνουν εκτός δημόσιου διαλόγου και τα οφέλη που αποκόμισε από την Ελλάδα. Με βάση δημοσιεύματα, η Γκόλντμαν Σακς από την εξυπηρέτηση που πρόσφερε στο ελληνικό δημόσιο επωφελήθηκε 200 εκ. δολ., που ήταν η ανταμοιβή της, επιβαρύνοντας έτσι το δημόσιο χρέος. Επίσης 24 εκ. δολ. ήταν, και πάλι με βάση δημοσιεύματα, η αμοιβή της για τις εργασίες συμβούλου που παρείχε στο ελληνικό δημόσιο, από το 2002, αναλαμβάνοντας την έκδοση 10 ομολογιακών σειρών ονομαστικής αξίας 15 δισ. δολ. Ιδιωτικές πομπές που ξεπλύθηκαν στο πλυντήριο του PSI τον Μάρτιο του 2012 για να μετατραπούν στη συνέχεια σε δημόσια άχθη…

paganeli

Αν Βαρδινογιάννης και Λάτσης πλήρωναν τις οφειλές τους..

Λέμε «αν» γιατί οι οφειλές τους δεν πρόκειται να πληρωθούν, μιας και η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφισε χθες στα μουλωχτά μια τροπολογία γι αυτόν και μόνο το λόγο. Μια τροπολογία που οι συγκυβερνώντες αγχωμένα επιχειρούν εδώ και καιρό, με διάφορα τερτίπια και τεχνάσματα, να ψηφίσουν χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι.
Είναι οι ίδιοι που με τη χαρακτηριστική επίπλαστη θλίψη επικαλούνται την αναγκαιότητα επιβολής και των πιο σκληρών οικονομικών μέτρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους για τη «σωτηρία της πατρίδας».

Συγκεκριμένα, οι εταιρείες «MOTOR OIL» και «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ), των κ.κ. Βαρδή Βαρδινογιάννη και Σπύρου Λάτση αντίστοιχα,  ΔΕΝ πρόκειται να πληρώσουν προς το δημόσιο ποσά που συνολικά υπερβαίνουν τουλάχιστον το 1 δις ευρώ, για πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν. Και λέμε «τουλάχιστον» γιατί αυτό το -γενναία προς τα κάτω στρογγυλοποιημένο- ποσό προκύπτει μόνο από ελέγχους που έγιναν για τα έτη 2010-2011. Μάλιστα, αν γίνουν διευρυμένοι έλεγχοι σε όλες του αυτού είδους εταιρείες, τα έσοδα που ενδεχομένως θα προέκυπταν για το δημόσιο υπολογίζεται ότι θα μπορούσαν να αγγίξουν τα 15 δις ευρώ.

Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες για τη σκανδαλώδη τροπολογία που ψηφίστηκε χθες στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW: Ο κυβερνήτης Β. Βαρδινογιάννης και η κυβέρνηση των υποτακτικών (επεισόδιο 2)

Ας «λαϊκίσουμε» όμως τώρα, όπως θα 'λεγε και ο μέσος θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού.
Ας υιοθετήσουμε προς στιγμήν, χάριν της μνημονιακής ατζέντας και των αντίστοιχων συσχετισμών, τη λογική ότι τα χρέη που μας προσάπτουν είναι δίκαια και πρέπει να πληρωθούν από τις τσέπες μας με τον ένα ή άλλο τρόπο, και ας δούμε ποιά μνημονιακά μέτρα θα γλιτώναμε αν οι κ.κ. Βαρδινογιάννης και Λάτσης πλήρωναν τις οφειλές τους προς το δημόσιο.

Αφήνουμε στην άκρη το προαναφερθέν ποσό των 15 δις, του οποίου η εξοικονόμηση θα κάλυπτε οικονομική τρύπα που αντιστοιχεί σε μέτρα ενός ολόκληρου μνημονίου, μιας και αυτό προκύπτει μόνο από υπολογισμούς.
Θα πάρουμε μόνο αυτό το γενναία, επαναλαμβάνουμε, στρογγυλοποιημένο προς τα κάτω 1 δισεκατομμύριο ευρώ που -συν τοις άλλοις- η χθεσινή ψηφισθείσα τροπολογία στέρησε από τα ταμεία του Δημοσίου. Δεν θα πάμε πολύ πίσω, θα σταθούμε μόνο στα μέτρα του μνημονίου (βαπτισθέν ως «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016») που ψήφισε η κυβέρνηση Σαμαρά, άμα τη εκλογή της, το Νοέμβριο του 2012.

Περικοπές στους μισθούς (μνημόνιο Σαμαρά)

Αν, λοιπόν, πλήρωναν οι κ.κ. Βαρδινογιάννης και Λάτσης το οφειλόμενο 1 δις €, θα μπορούσαν να αποφευχθούν:

• οι περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, ύψους 130,4 εκ. € 
• η κατάργηση των δώρων στον δημόσιο τομέα, ύψους 430,6 εκ. €
• οι μειώσεις των μισθών στους ΟΤΑ, ύψους 54,9 εκ. €

Δηλαδή, θα μπορούσε να μην στερηθεί το συνολικό ποσό των 615,9 εκ. € από εκατοντάδες οικογένειες εργαζόμενων που τα έχουν ανάγκη και θα έμενε και ένα μπουρμπουάρ στους κ.κ. Βαρδινογιάννη και Λάτση της τάξεως των 384,1 εκ. €.

Περικοπές στις συντάξεις (μνημόνιο Σαμαρά)

Αν πάλι το οφειλόμενο 1 δις € διατίθονταν για να μην επιβαρυνθούν οι συνταξιούχοι, θα μπορούσαν για παράδειγμα:

• να μην αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη (μέτρο που απέφερε 631 εκ. €)
• να μην πειραχτούν οι παροχές εφάπαξ (μέτρο που απέφερε 247,3 εκ. €)

Δηλαδή χιλιάδες συνταξιούχοι θα είχαν συνολικά 878,3 εκ. € επιπλέον για τις ανάγκες τους και το μπουρμπουάρ στους κ.κ. Βαρδινογιάννη και Λάτση θα ανέρχονταν στα  121,7 εκ. €.

Περικοπές σε κοινωνικές παροχές και στην Υγεία (μνημόνιο Σαμαρά)

Σε περίπτωση που το οφειλόμενο 1 δις αφιερωνόταν για την αποφυγή των περικοπών στις κοινωνικές παροχές και στην Υγεία,  τότε

• δεν θα στερούνταν τα κοινωνικά επιδόματα το συνολικό ποσό των 210,5 εκ. € (δηλαδή από συντάξεις ανασφάλιστων ηλικιωμένων, οικογενειακά επιδόματα, ειδικά επιδόματα ανεργίας κλπ)
• 82 εκ. € θα  παρέμεναν στο ταμείο για τις αποζημιώσεις μετακίνησης ασθενών 
• δεν θα περικόπτονταν 455 εκ. € από την υγειονομική περίθαλψη (φάρμακα, λειτουργικές δαπάνες νοσοκομείων κλπ.) 

Και αν συμπεριλαμβάναμε και την αποφυγή των περικοπών στην Εκπαίδευση (122,6 εκ. €) και στις ΔΕΚΟ (248,7 εκ. €), τότε δεκάδες χιλιάδες πολίτες, άποροι, οικογένειες, ασθενείς, μαθητές κλπ., δεν θα υφίσταντο τις ανέχειες που βιώνουν σε αυτό το βαθμό σήμερα. Βέβαια για τους κ.κ. Βαρδινογιάννη και Λάτση, στην περίπτωση αυτή, δεν θα έβγαινε μπουρμπουάρ γιατί το συνολικό ποσό θα ανέρχονταν περίπου στα 1,1 δις €. Αλλά, όσο να 'ναι, με λίγη καλή θέληση, μια χρυσή τομή θα μπορούσε να βρεθεί.

Όλοι οι παραπάνω αριθμοί είναι από τον Προϋπολογισμό του 2013 που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά. Και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο και με άλλα παραδείγματα για μνημονιακά μέτρα που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν πλήρωναν αυτοί οι κύριοι τις οφειλές τους -όπως για παράδειγμα την αποφυγή της μείωσης των φορολογικών επιστροφών στους αγρότες- αλλά το σταματάμε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι αυτά αρκούν για να γίνει κατανοητό για πόσο κορόιδα έχουν οι κυβερνώντες και οι ολιγάρχες τους κοινούς θνητούς.

Επίσης, έχοντας πάντα υπόψιν το χαρισμένο -συμβολικό- 1 δις., αξίζει να αναφερθεί  ότι, σύμφωνα με τον Σίμο Κεδίκογλου, με το κλείσιμο της ΕΡΤ εξοικονομήθηκαν 100 εκ. €. Ενώ οι 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που ξημεροβραδιάζονται εδώ και μήνες στους δρόμους, απολύθηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να εξοικονομηθούν 2,5 εκ. €.


Αυτά τα ολίγα και καλή ψήφο.
 jungle-report

Η Γαλλία απαγόρευσε μεταλλαγμένο καλαμπόκι

Ο γάλλος υπουργός Γεωργίας απαγόρευσε με διάταγμα την εμπορευματοποίηση, χρήση και καλλιέργεια του τροποποιημένου γενετικά καλαμποκιού MON 810, το οποίο παράγεται από τον αμερικανικό όμιλο Monsanto.

“Η εμπορευματοποίηση, χρήση και καλλιέργεια ποικιλιών σπόρων της γενιάς τροποποιημένου γενετικά καλαμποκιού MON 810 (…) απαγορεύεται στην εθνική επικράτεια μέχρι την υιοθέτηση (…) μιας οριστικής απόφασης” και μέτρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφέρει το διάταγμα που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Μία πρόταση νόμου που θα απαγορεύει την καλλιέργεια υπεργενετικού καλαμποκιού στη Γαλλία αναμένεται να συζητηθεί στις 10 Απριλίου στην Εθνοσυνέλευση.
Όμως ο υπουργός Γεωργίας έκρινε ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη “λόγω της εγγύτητας της έναρξης της περιόδου σποράς” να εκδώσει από τώρα μία απαγόρευση.
Το διάταγμα αναφέρει πως “η αρχή της πρόληψης δικαιολογεί την υιοθέτηση περιοριστικών μέτρων”.
“Λαμβάνοντας υπόψη αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα και πολύ πρόσφατα αποτελέσματα διεθνών ερευνών, η έναρξη της καλλιέργειας ποικιλιών σπόρων καλαμποκιού MON 810 χωρίς κατάλληλα μέτρα ελέγχου θα δημιουργούσε σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον καθώς και κίνδυνο εξάπλωσης βλαβερών οργανισμών που έχουν καταστεί ανθεκτικοί”, αναφέρει το κείμενο.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε πέρυσι ένα διάταγμα απαγόρευσης του MON 810 που είχε εκδοθεί το 2011 και του οποίου η ανανέωση εξετάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν τη δυνατότητα να απαγορεύσουν στο έδαφός τους έναν τροποποιημένο γενετικά οργανισμό για τον οποίο έχει χορηγηθεί άδεια από την ΕΕ.
 

Να διώξουμε τους Μαυρογιαλούρους...

"Οι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ παρακαλάνε να έρθει ολόκληρη η συμφωνία με την τρόικα σε ένα και μόνο άρθρο», άκουσα να...
λέει το ρεπορτάζ ραδιοφωνικού σταθμού. Παρακαλάνε να ενταχθούν όλα σε ένα άρθρο, γιατί αν έρθει στη Βουλή κάθε μέτρο χωριστά, κάποια θα αναγκαστούν να τα καταψηφίσουν. «Δεν θα μπορούν να πάνε στα χωριά τους, αν ψηφίσουν κάποια μέτρα», συνεχίζει το ρεπορτάζ, το οποίο, με όλο τον σεβασμό στη συνάδελφο, είναι λίγο άστοχο. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν μπορούν ήδη να πάνε στα χωριά τους, ούτε στα χωριά άλλων ανθρώπων.

Προσέξτε ποιοι άνθρωποι μας κυβερνάνε, ποιοι κρατάνε στα χέρια τους τις ζωές μας. Θέλουν να μπουν τα μέτρα σε ένα άρθρο, για να τα ψηφίσουν όλα μαζί και όχι ένα- ένα χωριστά, παρόλο που γνωρίζουν ότι την επόμενη μέρα τα μέτρα θα εφαρμοστούν ένα-ένα χωριστά, ανεξαρτήτως αν θα έχουν ψηφιστεί όλα μαζί. Δεν θέλουν, ας πούμε, οι βουλευτές της Ηπείρου να σηκώσουν δημοσίως το χεράκι τους και να ψηφίσουν το μέτρο για το φρέσκο γάλα, που θα συνθλίψει τους κτηνοτρόφους της περιοχής, δέχονται όμως να ψηφίσουν το ένα άρθρο που θα έχει μέσα και το μέτρο για το φρέσκο γάλα, που θα συνθλίψει τους κτηνοτρόφους της περιοχής.

Δεν τους νοιάζουν τα γενικότερα ζητήματα, η απελευθέρωση, φερειπείν, των απολύσεων που θα στείλει χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία. Τους κόφτει να μην εκτεθούν στους ψηφοφόρους τους, να τους πουλήσουν παραμύθι ότι αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν αλλά τελικά υπέκυψαν στα τραύματά τους, για να μην χαλάσει η συμφωνία με την τρόικα. Διότι, αν χαλάσει η συμφωνία με την τρόικα, θα χάσουμε τη δόση και η χώρα θα γυρίσει αίφνης στην εποχή του χαλκού, τότε που οι άνθρωποι έτρωγαν ωμό κρέας και οι άντρες έσερναν τις γυναίκες από τα μαλλιά.

Τέτοιοι και χειρότεροι είναι αυτοί που μας κυβερνάνε. Θρασύδειλοι, θεομπαίχτες, αδίστακτα πολιτευτάκια που φόρτωσαν τον λαό με τρία Μνημόνια και τώρα ετοιμάζονται να του φορέσουν και τέταρτο. Κατέστρεψαν την πατρίδα επικαλούμενοι τη σωτηρία της πατρίδας. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η σωτηρία του τομαριού τους, φάνηκε αυτό και τις τελευταίες ημέρες, που, ενόψει εκλογών, έφερναν στη Βουλή τη μία φωτογραφική τροπολογία μετά την άλλη. Να μην κλείσει ο ένας οργανισμός που έχει μέσα τα δικά τους παιδιά και ας κλείσουν άλλοι είκοσι, που έχουν μέσα τα παιδιά των ξένων.

Στις ευρωεκλογές και στις περιφερειακές ψηφίζουμε και για να ξεφορτωθούμε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. από το σβέρκο μας. Αν τα κόμματά τους διασωθούν, οι εκατόν πενήντα δύο της πλειοψηφίας θα διαφεντεύουν τις ζωές για τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο. Θα μπορούσε να είναι και το κεντρικό σύνθημα των εκλογών: «Η ψήφος σου έχει δύναμη. Μπορεί να διώξει τους Μαυρογιαλούρους»...
avgi.gr

Πάρε ό,τι θέλεις… καναλάρχη !!!

Δεν έμεινε απολύτως τίποτα που να μην έχουν αρπάξει τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Τίποτε που να μην τους έχουν χαρίσει. Όλα όσα θα καθορίσουν στο μέλλον την…ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών και τη χειραγώγησή τους, τους έχουν παραδοθεί. Γι’ αυτή την τελευταία υπηρεσία τους, ειδικά οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών που, όπως είναι γνωστό είναι τα εκδοτικά συμφέροντα, αμείφθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια πλουσιοπάροχα.

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Ας ξεκινήσουμε από την τελευταία προσφορά του συστήματος στους καναλάρχες. Τον τηλε-τζόγο. Με μια ρύθμιση του Ευγένιου Γιαννακόπουλου, συνεργάτη επί πολλών ετών του Ευάγγελου Βενιζέλου, τα λεγόμενα παιχνίδια απάτης, αυτά για τα οποία μπήκε φυλακή πριν από χρόνια ο καναλάρχης Β. Χρηστίδης, «νομιμοποιήθηκαν» στην τηλεόραση.

Σαν έτοιμα από καιρό τα τηλεοπτικά κανάλια παρέδωσαν ολόκληρες ζώνες προγράμματος στα παιχνίδια απάτης-κονσέρβα τα οποία κλέβουν απευθείας και στα ίσα τους «αφελείς» ή πωρωμένους τζογαδόρους. Σημασία δεν έχει αν θα κερδίσει ο αφελής τα 1.000 ευρώ που του τάζουν. Σημασία έχει πως θα αναγκαστεί να τηλεφωνήσει πολλές φορές και να περιμένει πολλή ώρα στη γραμμή για να βγει στον αέρα.

Η τηλεφωνική αυτή γραμμή είναι υψηλής χρέωσης από την οποία κερδίζει ο πάροχος δικτύου, δηλαδή ο ΟΤΕ, ο ΑΝΤ1 που έχει ιδιωτική εταιρία, ο Alpha που επίσης έχει ιδιωτική εταιρία, το Mega που κι αυτό έχει τις εταιρίες των μετόχων του. Το κράτος, μάλλον, δεν θα πάρει τίποτα, γιατί οι φόροι αυτοί μπαίνουν γενικά στον… πάγο. Και τα κανάλια παίρνουν το μερτικό τους από το υψηλό ενοίκιο προς τις εταιρίες παραγωγής των τηλεπαιχνιδιών. Μία από αυτές υποστήριξε πως έχει ημερήσια έσοδα ύψους 79.000 ευρώ!

Για το παραπάνω δώρο αντέδρασε το ΕΣΡ. Αυτό το όργανο που αποδέχθηκε το ρόλο το λογοκριτή και του «τροχονόμου» για απόψεις που δεν βολεύουν την κυβέρνηση και την καθεστηκυία τάξη, το όργανο που παρανόμως βρίσκεται στη θέση του για 12 ολόκληρα χρόνια, αντέδρασε επειδή του πήραν… αρμοδιότητες. Δεν έχει καταλάβει πως πλέον δεν έχει καμία αρμοδιότητα, εκτός από το να κρατά την καρέκλα του και το μισθό του.

Η κατάργησή του ως ανεξάρτητη Αρχή παρέμβασης ήταν ένα ακόμη δώρο προς τους καναλάρχες. Δεν θυμούνται πολλοί πως τα ιδιωτικά κανάλια πριν από δέκα χρόνια είχαν προσφύγει εναντίον του, ζητώντας στα παρασκήνια να χαμηλώσει τους στόχους του ως παρεμβατικό όργανο στην αγορά. Ο επί 12ετίας πρόεδρός του τους έκανε τη χάρη, το ίδιο και το πολιτικό όργανο της Βουλής, αρμόδιο για το ΕΣΡ.

Η κρατική τηλεόραση που μπερδευόταν στα πόδια και τις ορέξεις των καναλαρχών, επίσης εξαφανίστηκε. Η ΕΡΤ είναι παρελθόν για τα ιδιωτικά κανάλια και η ΝΕΡΙΤ θα λειτουργεί ως παράρτημα ρουσφετιών και αναθέσεων σε ημετέρους. Ούτε αυτό δεν τους φθάνει. Όπως, όμως, διαφαίνεται, θέλουν και στοχεύουν να πάρουν -με ακριβό ενοίκιο βεβαίως- το τεχνικό δίκτυο της ΝΕΡΙΤ. Από εκεί, δηλαδή, που η ΕΡΤ είχε 1.000 πομπούς σε όλη τη χώρα, τώρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε δέκα. Οπότε τα ιδιωτικά κανάλια, μέσω της κοινής τους εταιρίας, της Digea, θέλουν κι αυτό το κομμάτι της τεχνικής υποστήριξης.
Ο νέος «νταβατζής», για να θυμηθούμε τους πολιτικούς όρους της δεκαετίας του ’90, είναι πλέον η εταιρία που θα λειτουργεί και θα διαχειρίζεται τα δίκτυα. Κι αυτή ανήκει στα ιδιωτικά κανάλια που είναι ταυτόχρονα και πελάτες της. Αυτή η εταιρία, η Digea, πήρε τζάμπα κυριολεκτικά όλες τις ψηφιακές συχνότητες της χώρας. Τις οποίες και θα νοικιάζει πανάκριβα σε όσους θέλουν να εκπέμπουν οποιοδήποτε πρόγραμμα ή υπηρεσία.
Περιττό να προσθέσουμε πάλι πως οι μέτοχοί της διαθέτουν κανάλια που λειτουργούν χωρίς άδεια από το 1991! Ίσως, επίσης, να είναι

περιττό να συμπληρώσουμε πως η τελευταία πράξη στο χώρο της ψηφιακής τηλεόρασης είναι η τροπολογία που νομιμοποιεί στα χωρίς άδεια τηλεοπτικά κανάλια, τις παράνομες κεραίες ανά την Ελλάδα. Κεραίες που τώρα θα μπορούν να μεταβιβάζουν στην κοινή τους εταιρία, την Digea.

Το είδα στο paganeli

Τα ρολόγια δείχνουν Μεσαίωνα…

22 Μάρτη οι δείκτες των ρολογιών θα γυρίσουν πίσω δείχνοντας. Μεσαίωνα. Για πρώτη φορά μετά το 1911, έπειτα από 103χρόνια,  θα…απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, για να «σπάσει το ταμπού της μονιμότητας». Η αρχή γίνεται με τους καθηγητές της ΤΕΕ και τους σχολικούς φύλακες, που θα προστεθούν στους περίπου 1,5 εκατομμύρια ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Θα είναι απλά η αρχή μιας μακάβριας ακολουθίας, που από μήνα σε μήνα θα προσθέτει χιλιάδες νέους ανέργους από όλους τους τομείς του Δημοσίου.

Του Γιώργου Κ. Καββαδία

Φέτος εργάζονται 15.000 λιγότεροι, από πέρσι, εκπαιδευτικοί στα σχολεία και 25.000 λιγότεροι εργαζόμενοι στο Δημόσιο λόγω των συνταξιοδοτήσεων, με αποτέλεσμα πολλές υπηρεσίες να υπολειτουργούν ή να κλείνουν, ενώ ετοιμάζονται άλλες 11.400 διαθεσιμότητες-απολύσεις στο Δημόσιο. Στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, όπως σχεδιάζεται από ΕΕ και ΔΝΤ είναι η μόνιμη και σταθερή εργασία, ενώ η δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλιση, κοινωνικά αγαθά, δημόσια περιουσία παραδίδονται ως λάφυρα στο μεγάλο κεφάλαιο. Στο κράτος, θα παραμείνουν μόνο «οι αναγκαίες και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο δημόσιες υπηρεσίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιτελέσουν ιδιωτικοί φορείς» ( Α. Μανιτάκης (!).

Η πολιτική του λιγότερου Κράτους σημαίνει καθόλου δημόσιες κοινωνικές δομές κράτος-κράτος στην υπηρεσία της ανάπτυξης και της προστασίας του κεφαλαίου. Η επίκληση της παθογένειας του Δημοσίου είναι προσχηματική, αφού καταρρίπτεται ο μύθος για το υπερδιογκωμένο δημόσιο, αφού σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ μόλις το 7,9% του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας απασχολείται στο δημόσιο, έναντι ΜΟ 15,5% του ΟΟΣΑ. Την ίδια, όμως, ώρα το κράτος χρησιμοποιείται ως «σωσίβιο» από το τραπεζικό κεφάλαιο, τους εθνικούς προμηθευτές και την κρατικοδίαιτη και εξαρτημένη άρχουσα τάξη που καρπώνεται τη βίαιη αναδιανομή πλούτου με αποτέλεσμα οι κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται, όσο ποτέ άλλοτε, δικαιώνοντας, έτσι, την άποψη ότι το κράτος δεν είναι τίποτε άλλο από «όργανο για την εκμετάλλευση των καταπιεζομένων τάξεων».

Οι απολύσεις περίπου 11.400 μέχρι τέλος του 2014 σε σύνολο πάνω από 25.000 διαθεσιμοτήτων είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σημαίνουν την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, τη μετάβαση στην εποχή της . Κλαυθμώνος, όπου ο εργαζόμενος σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μετατρέπεται σε σύγχρονο δούλο. Είναι φανερό ότι η επίθεση έχει βάθος χρόνου μέχρι να φυσήξει ούρειος άνεμος για υψηλότερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Όλο και πιο έντονα γίνεται φανερός ο στόχος της κυβερνητικής πολιτικής που είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ). Αυτό θα σημάνει και τη μετατροπή της χώρας σε «μπανανία» – προτεκτοράτο με εργαζόμενους με εξευτελιστικούς μισθούς, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, πενιχρές συντάξεις και περιορισμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Μετά την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) με τους αντεργατικούς νόμους 3899/2010 και 4024/2011, οι σχεδιασμοί της Τρόικας προβλέπουν ουσιαστικά την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, καθώς το 50%+1  των μελών μιας επιχείρησης για τη λήψη σχετικής απόφασης είναι όριο απαγορευτικό, την «απελευθέρωση» των απολύσεων, προσλήψεις – όχι αορίστου χρόνου – αλλά με ορίζοντα 3 ετών, χωρίς αποζημίωση, μισθολογική καθήλωση ανεξαρτήτως χρόνου υπηρεσίας με κατάργησητριετιών και επιδομάτων, δανεισμοί(!) εργαζομένων από την Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ).  Με δυο λόγια οι εργαζόμενοι καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Ταυτόχρονα διαμορφώνεται ένα πρωτόγνωρο τοπίο στο δημόσιο με τη σύνδεση της «αξιολόγησης» με βαθμό – μισθό. Η αξιολόγηση γίνεται ο μοχλός χειραγώγησης – ομηρίας και απολύσεων. Στο όνομα της ατομικής αξιολόγησης εισάγεται η υποχρεωτική ποσόστωση διαμορφώνοντας ένα κλίμα ακραίου ανταγωνισμού για να κυριαρχήσει «ο θάνατός σου, η ζωή μου», αλλοτριώνοντας και εξαχρειώνοντας συνειδήσεις και ενδυναμώνοντας το καθεστώς της πελατειακής και κομματικής φελλοκρατίας και ρουσφετολογίας. Με αυτό το τρόπο το 15% των Δημοσίων Υπαλλήλων, κάθε φορά, θα αποτελεί την ανεξάντλητη «δεξαμενή» των διαθεσιμοτήτων- απολύσεων του επόμενου διαστήματος.  Η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί να προχωρά σε μαζικές απολύσεις «αξιολογώντας» ακόμα και έναν ολόκληρο φορέα του δημοσίου για να τον κλείσει και να καταδικάσει το σύνολο των εργαζομένων του σε ανεργία. Ο πρόσφατος νόμος για την πρωτοβάθμια Υγεία οδηγεί στη συρρίκνωση και στο κλείσιμο υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ και ταυτόχρονα 8.500 γιατροί, υγειονομικοί και διοικητικοί υπάλληλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. 1.676 συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2014. Παράλληλα διαμορφώνεται ένα τοπίο εργασιακής βαρβαρότητας που κρατά τους δημοσίους υπαλλήλους όμηρους, χωρίς δικαιώματα και σκυφτούς μπροστά σε μια αυταρχική εξουσία, αφού επικρέμεται πάνω από το κεφάλι τους η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης γενικά και ειδικά της «αργίας» και της «δυνητικής αργίας» σε περίπτωση «πειθαρχικής ποινής».

Σε αυτές τις συνθήκες ο κυβερνητικός συνδικαλισμός και ο συνδικαλισμός της ανώδυνης διαμαρτυρίας της κοινοβουλευτικής αριστεράς που επενδύει σε ψήφους οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο κατακερματισμός των εργαζομένων και οι αποσπασματικές απεργίες όχι μόνο έχουν χρεοκοπήσει, αλλά αποτελούν το δούρειο ίππο για την άλωση και των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αντίπαλο δέος στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της μαζικής εξαθλίωσης, όπως επιτάσσουν τα Μνημόνια και η δανειακή σύμβαση, δεν μπορεί παρά να είναι η συλλογική αφύπνιση και αντίσταση. Αυτός είναι πρωταρχικός όρος επιβίωσης του λαού παρά τις μεγάλες δυσκολίες.

Αναπόφευκτη η αναγκαιότητα να κρατήσουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με αίμα και μακροχρόνιους αγώνες την ώρα που οι εντολοδόχοι των ξένων επικυρίαρχων εφαρμόζουν τις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη σταθερή εργασία ορθώνοντας το ανάστημα μας σε αυτούς που θέλουν μαζικές απολύσεις και στρατιές ανέργων. Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται ένα παλλαϊκό μέτωπο ανατροπής της βαρβαρότητας για την υπεράσπιση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής μας.

Ο οικονομικός σκλάβος δεν μπορεί να ζητήσει δημοκρατία.

Δημοκρατία μεταξύ οικονομικά ισχυρών και οικονομικά σκλάβων, όπως προφανώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας, δεν μπορεί να υπάρξει. Η δημοκρατία μπορεί να εμφανιστεί και να επιβιώσει μόνο μεταξύ…

ελεύθερων και ισότιμων ανθρώπων.

Του Πέτρου Χασάπη

Η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα εμφανίστηκε μετά τη Σεισάχθεια, όταν δηλαδή…
μεγάλα τμήματα του Αθηναϊκού λαού έπαψαν να είναι οικονομικοί σκλάβοι. Μόνο τότε οι απελεύθεροι αισθάνθηκαν δυνατοί και μπόρεσαν να κοιτάξουν ισότιμα στα μάτια τους άρχοντες, αξιώνοντας λόγο στα κοινά. Αξιώνοντας συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων που αφορούσαν την ίδια τη ζωή τους.

Έκτοτε και μέχρι την βιομηχανική επανάσταση, επικράτησε η φεουδαρχία σε όλο τον κόσμο. Οι κολίγοι εργάτες γης, οι εργάτες του αφέντη, δεν μπορούσαν να σηκώσουν ανάστημα και να ζητήσουν να συναποφασίζουν ισότιμα μαζί με τον αφέντη. Ο αφέντης τσιφλικάς αποφάσιζε για τη ζωή τους.

Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής εποχής και πάλι οι εργάτες του εργοστασίου δεν μπορούσαν να αξιώσουν να συναποφασίζουν μαζί με τον εργοστασιάρχη και τον εφοπλιστή. Μόνο μετά την Αμερικανική και τη Γαλλική επανάσταση τέθηκε και πάλι το θέμα της δημοκρατίας. Όμως και πάλι τότε οι άρχοντες βιομήχανοι, προκειμένου να μην χάσουν τα πάντα μέσα από την επανάσταση, παραχώρησαν την ψήφο στους πολίτες (και όχι σε όλους αρχικά, αλλά μόνο σε αυτούς που είχαν από ένα ύψος περιουσίας και πάνω). Μία ψήφο όμως που φρόντισαν από την αρχή με τα συντάγματα που έφτιαξαν, να την ελέγχουν οι ίδιοι, μέσω του συστήματος της ονομαζόμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Σήμερα στην μεταβιομηχανική εποχή της τραπεζοκρατίας, ο χρεωμένος στον τραπεζίτη πολίτης, δεν μπορεί να αξιώσει να συναποφασίζει μαζί με τον δανειστή του τραπεζίτη. Ο τραπεζίτης σήμερα ελέγχει τις αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις και μέσω αυτών το λαό. Σήμερα και πάλι, μεγάλα τμήματα του λαού, αλλά και ολόκληροι λαοί είναι δούλοι των τραπεζών. Ποιος εξαρτημένος από τις τράπεζες σήμερα μπορεί να σηκώσει τα μάτια και να κοιτάξει ισότιμα τον αφέντη δανειστή του, αξιώνοντας να συναποφασίζει;

Επομένως, για να μπορέσουμε σοβαρά να μιλήσουμε για δημοκρατία, για να μπορέσει ο χρεωμένος δούλος να κοιτάξει απευθείας τον αφέντη δανειστή στα μάτια και να αξιώσει να συναποφασίζει, θα πρέπει υποχρεωτικά να υπάρξει μια σύγχρονη εκδοχή της Σεισάχθειας. Χωρίς απελευθέρωση από τα χρέη, ο δούλος δεν μπορεί να ζητήσει να συναποφασίζει με τον αφέντη του. Αν δεν γίνει αυτό με ειρηνικό τρόπο, το άγχος των χρεών που πνίγει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στην απόγνωση και στην αυτοκτονία, αναγκαστικά με το πλήρωμα του χρόνου, θα οδηγήσει σε βίαιη σύγκρουση και απελευθέρωση.

paganeli

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ…

Το βασικό κυβερνητικό επιχείρημα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ήταν ότι επρόκειτο περί μεγάλης αδικίας να προστατεύονται κάποιοι βολεμένοι ενώ στον ιδιωτικό τομέα 1,5 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι. Η κοινωνία το…κατάπιε αμάσητο. Η «αγορά» πανηγύρισε. Ο κάθε γλίτσας το επαναλάμβανε ως επιτυχία του πολέμου εναντίον του νοσηρού κατεστημένου.

by…kartesios

Όμως όλοι αυτοί, δεν πρόσεξαν τον Νοέμβριο του 2013 τη δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος υπερασπιζόμενος την κυκλοφορία «φρέσκου γάλατος 10 ημερών» δήλωσε: «Ας έρθουν και αυτές οι επαγγελματικές ομάδες (αγελαδοτρόφοι, αρτοποιοί κ.α.) να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της κρίσης την ώρα που 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι».

Ναι, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του «φρέσκου γάλατος 10 ημερών» και του 1,5 εκ. ανέργων. Μόνο αν είσαι Χατζηδάκης βρίσκεις σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο και μόνο αν είσαι στόκος την αποδέχεσαι. Ο Χατζηδάκης από μόνος του, στην ίδια συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, είχε δηλώσει ότι το «φρέσκο γάλα 10 ημερών προσφέρει μια βεντάλια επιλογών και η αύξηση του ορίου θα προκαλέσει τη μείωση της  τιμής του γάλακτος».

Ο Χατζηδάκης, λοιπόν, λέει την εξής αρλούμπα: «Όταν όλα τα γάλατα θα χαρακτηρίζονται υποχρεωτικά φρέσκα ανεξάρτητα από το πόσων ημερών είναι, θα αυξηθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών και θα πέσουν οι τιμές».

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από αυτή και επίσης μεγαλύτερη διαστρέβλωση του όρου «ανταγωνισμός».

Σήμερα στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν 17 προϊόντα με διάρκεια ζωής 5 ημερών και 17 προϊόντα με διάρκεια ζωής άνω των 40 ημερών. Υπάρχουν επίσης 6 προϊόντα με διάρκεια ζωής από 15 έως 40 ημέρες. Αυτό είναι ο ανταγωνισμός! Λογικά, θα έπρεπε τα προϊόντα με διάρκεια ζωής 5 ημερών να ήταν ακριβότερα και τα προϊόντα με διάρκεια ζωής άνω των 40 ημερών φτηνότερα, οπότε ο καταναλωτής θα είχε τη δυνατότητα να επιλέξει με βάση την τιμή. Τώρα πώς θα γίνει ανταγωνισμός στο «φρέσκο γάλα» όταν… δεν θα υπάρχει πλέον φρέσκο γάλα; Τώρα που όλα τα προϊόντα θα είναι ίδια, με ποιο τρόπο θα χτυπηθούν τα καρτέλ που ήδη λειτουργούσαν ακόμη και όταν υπήρχαν οι συνθήκες  κάποιου ελάχιστου ανταγωνισμού;

Το ζόρι του Χατζηδάκη είναι ένα και μοναδικό. Να γεμίσει η αγορά με «φρέσκο γάλα 10 ημερών» από τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Κίνα,  τη Γουαδελούπη και όπου αλλού έχουν βάση οι πολυεθνικές που εξυπηρετεί. Εδώ, λοιπόν, κολλάει η δήλωσή του «Ας έρθουν και αυτές οι επαγγελματικές ομάδες (αγελαδοτρόφοι, αρτοποιοί κ.α.) να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της κρίσης την ώρα που 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι». Ομολογεί ότι οι ελληνικές φάρμες που παράγουν γάλα θα κλείσουν. Θα πληρώσουν και οι κτηνοτρόφοι το τίμημα του 1,5 εκ. ανέργων, ανέργους που η ίδια κυβερνητική πολιτική δημιούργησε.

Δε μπαίνω στη λογική να κρίνω πόσο φρέσκο είναι ένα γάλα 10 ημερών γιατί αύριο θα πρέπει να μπω στη λογική να συζητήσω γιατί ένα γάλα να μη θεωρείται φρέσκο ακόμη κι αν είναι 20 ή 100 ημερών. Ένα προϊόν είναι φρέσκο ή όχι. Όπως  δε μπορείς να πεις «αυγό ημέρας» ένα αυγό 10 ημερών, όπως δε μπορείς να πεις φρέσκα τα λαχανικά που εξ αιτίας των χημικών μένουν πράσινα επί 10 μέρες, όπως δε μπορείς να πεις φρέσκο το κατεψυγμένο κρέας,  όπως δε μπορείς να πεις ότι σπαρταράει ο σολομός που έρχεται από τη Νορβηγία, έτσι δε μπορεί να πίνεις ένα γάλα που έχουν περάσει 10 ολόκληρες ημέρες από την παστερίωσή του και να το λες φρέσκο. Έχει και ο παραλογισμός όρια.

Όσο  για το εξυπνακίστικο ερώτημα «Δηλαδή τι παθαίνει ο Γερμανός που πίνει φρέσκο γάλα 10 ημερών;» απαντώ «στα παπάρια μου τι κάνει  ο Γερμανός». Ο Γερμανός αντί για στραγάλια τρώει άσπρα λουκάνικα όταν βλέπει τηλεόραση. Πρέπει να φάω κι εγώ άσπρα λουκάνικα άσχετα αν θέλω να ξεράσω επειδή μου θυμίζουν σκυλίσια κόπρανα, επειδή τα τρώει ο Γερμανός; Και εν πάση περιπτώσει, δε πα να γαμηθούν όσοι χρησιμοποιούν παραδείγματα με το τι κάνει ο Γερμανός, όποτε τους βολεύει;

Ο ρόλος του Χαζηδάκη έγινε γνωστός αρκετά νωρίτερα από την εποχή των κυβερνήσεων των μνημονίων. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να μετατρέψει ένα κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό μονοπώλιο και το θεώρησε επιτυχία. Ως εκ τούτου η δήλωσή του «Θέλω να είμαι υπουργός που θα υπερασπίζεται τον ανυπεράσπιστο πολίτη» δεν έχει θέση αλλού παρά μόνο σε επιθεωρήσεις του Σεφερλή.

Όμως η δήλωσή του, από τις 29 Νοεμβρίου 2013, στην οποία έλεγε: «Αν δεν πετύχουν τα μέτρα τότε ας έρθουν οι πολίτες σε εμάς για τον “λογαριασμό”», θα πρέπει να κρατηθεί ως δείγμα ακραίας βλακείας καθώς την προηγούμενη φορά που κάποιοι του «ζήτησαν το λογαριασμό» είχαμε κλάματα.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι ακόμη απομείναμε να έχουμε μια δουλειά είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, ας συνειδητοποιήσουμε ότι το επιχείρημα «είναι άδικο να προστατεύονται κάποιοι βολεμένοι ενώ 1,5 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι» δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια ωμή προειδοποίηση ότι αύριο έρχεται η σειρά μας, μια που οι άνεργοι ξεπέρασαν πλέον τα 2 εκατομμύρια. Το αυριανό επιχείρημα των ρομπότ της Τρόικας θα είναι «θεωρούμε αδικία να πληρώνεται κάποιος έστω και 400 ευρώ τον μήνα την ώρα που 2 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι». Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή θα βγούμε εμείς στους δρόμους ή θα μας πετάξουν αυτοί στο δρόμο. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

Υγ: Επιτρέψτε μου να γίνω λίγο σαφέστερος σχετικά με το που έχουμε μπλέξει. Στις 29 Νοεμβρίου 2013, ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης δήλωσε «δεν γίνεται να πληρώνει ο Έλληνας καταναλωτής το ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη για να μην θιγεί καμία τρίχα συμφερόντων μιας συγκεκριμένης ομάδας», και ως συγκεκριμένη ομάδα εννοούσε τους κτηνοτρόφους.

Στις 6 Φεβρουαρίου το 2011, η ΝΔ κατακεραύνωνε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επειδή άφησε απροστάτευτους τους κτηνοτρόφους. Μεταξύ άλλων πολύ συγκινητικών έλεγε η ανακοίνωση: «Έστω και τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κτηνοτροφικός κλάδος και να προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση ενός σοβαρού και αξιόπιστου εθνικού στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού για την ανάπτυξή του. Σε αντίθετη περίπτωση, θα παραμένει υπόλογη στα μάτια του κάθε Έλληνα κτηνοτρόφου».

Συμπέρασμα: Όταν σήμερα σου χαϊδεύουν τ’ αυτιά, είναι επειδή θέλουν να βάλουν λίγο συναίσθημα στο αυριανό πήδημα που θα σου ρίξουν, όπως  οι χτεσινοί «αδικημένοι κτηνοτρόφοι» καταγγέλλονται σήμερα ως «συντεχνία συμφερόντων».

paganeli

Όσο ακόμα κρατάει

       Είχε μόλις γυρίσει από την γιορτή . Άνοιξε το μικρό πορτατιφάκι , κάθησε πάνω στο χαλί, πήρε αγκαλιά στα πόδια της το κουτί με τις παλιές φωτογραφίες και άρχισε να θυμάται.  Στην φωτογραφία αυτή σταμάτησε. Δεν θυμόταν ποιός την  είχε τραβήξει. Θυμόταν κάθε λεπτομέρεια του διαμερίσματος , την θέση της καρέκλας που καθόταν ο  Νίκος με τις σαπουνάδες γύρω από τα μούσια του και το μάγουλο παρατεταμένο για να το ξυρήσει. Την αφίσα του Morisson πάνω από το καλοριφέρ , τον υπολογιστή πάνω στο γραφείο και το μόνιμα  ξέχειλισμένο από τσιγάρα τασάκι.

       Είχαν περάσει πολύ ωραία στην γιορτή. Έτσι και η Ασπασία αποφάσιζε να μαγειρέψει ,του έδινε και καταλάβαινε. Από παλιά είχε αυτό το χούι, ευτυχώς. Στην γιορτή ήταν και ο Γιώργος . Μόλις είχε γυρίσει από την Φιλανδία , είχε τελειώσει η σύμβαση του με το νοσοκομείο εκεί και ήρθε να δει τι θα κάνει. Τετοια ώρα , τέτοια λόγια. Μετά το φαγητό αραδιαστήκανε στους καναπέδες , κρατώντας  ο καθένας και ένα ποτήρι κρασί . Μιλούσαν, γελούσαν, θυμόντουσαν. Κουβέντες μελαγχολικές , μυρωδάτες και άλλοτε εντελώς ανούσιες . Στο διπλανό δωμάτιο τα πιτσιρίκια και η γνωστή βαβούρα τους. Η μόνη στιγμή που σταμάτησαν ήταν όταν η Ασπασία έβγαλε παγωτό με μπισκότα. .

     Ήταν νωρίς το απόγευμα όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία. Είχαν γυρίσει από την σχολή και της ζήτησε να του ξυρήσει το μούσι. ''Μονάχα από τα χεράκια σου '' της είχε πει.

-Μα δεν ξέρω , δεν το έχω ξανακάνει .

-Όλα μαθαίνονται.

Γεγονός όλα μαθαίνονται. Πόσο μάλλον όταν θέλεις να δεις τα μούτρα της αγάπης σου χωρίς μούσι μια φορά.

     Όποιος τράβηξε πάντως την φωτογραφία θα πρέπει να στεκόταν στ΄αριστερά  και κάτω από την καρέκλα. Δεν θυμόταν. Θυμόταν όμως πως λίγη ώρα  πριν αρχίσουν το ξύρισμα είχε ξανακούσει από τον δεύτερο το ακαταλαβίστικο χείμαρο των λέξεων , κάτι σαν κουρνιαχτό. Μετά το τρίξιμο της μπαλκονόπορτας που άνοιγε και την γυναίκα με τα ξέμπλεκα γκρίζα μαλλιά  να βγαίνει και να δένει ένα ακόμα μικρό χρωματιστό κορδελάκι στα κάγκελα. Θυμόταν πως κάθε κάγκελο του μπαλκονιού είχε δεμένα δεκάδες χρωματιστά κορδελάκια που έδιναν στο μπαλκόνο μια εικόνα μπλεγμένης ουράς χαρταετού. Ενός χαρταετού που πιάστηκε και τερμάτισε άδοξα το  πέταγμα του .  Η γυναίκα έμενε λίγο στο μπαλκόνι κοιτώντας παγωμένα την απέναντι μιμόζα για δευτερόλεπτα και έμπαινε μετά μέσα. Ένας θεός ξέρει που βρέθηκε η μιμόζα στον ακάλυπτο. Βρέθηκε όμως και κάθε Φεβρουάριο άνθιζε και κάθε Μάρτιο έριχνε τα άνθη της. Όλο τον υπόλοιπο καιρό ο ακάλυπτος περίμενε την άνθιση και το άρωμα. Τίποτα δεν της φαινότανε στα είκοσι της χρόνια παράξενο πάνω στην γυναίκα που έβγαινε με το νυχτικό , τα ξέμπλεκα μαλλιά , την κατακόκκινη κορδέλα που φορούσε στο λαιμό. Τίποτα εκτός από την ανελέητη  μοναξιά της.

     Λίγο πριν τραβηχτεί η φωτογαρφία είχαν ξανακούσει το ανθρώπινο κουρνιαχτό. Έσκυψε τον φίλησε στο στόμα και άρχισε το ξύρισμα. Θυμήθηκε το βλέμμα του. Ένα βλέμμα απείρως  διαθέσιμο . Κρατήθηκε όλα αυτά τα χρόνια το ίδιο. 

       Την γυναίκα του δευτέρου δεν την γνώρισε ποτέ και ας το ήθελε πολύ. Την έβλεπε τόσο συχνά να κρεμάει τα κορδελάκια της στο μπαλκόνι του ακάλυπτου και όμως δεν της είχε μιλήσει ποτέ. Μια μοναχική γυναίκα κρεμούσε στα κάγκελα , την τρέλλα της και την μοναξιά της . Μπροστά σε όλους , για χρόνια. 

     Ήταν ήδη πολύ προχωρημένης ηλικίας. Θα έχει σίγουρα  πεθάνει. Ίσως σε κάποιο άσυλο , σε κάποιο οίκο ευγηρίας, σε κάποιο νοσοκομείο. Μόνη. Στην ουσία όλοι μόνοι και γυμνοί θα πεθάνουμε. Όπως μόνοι και γυμνοί γεννηθήκαμε. Όμως μερικοί από μας είχαν την τύχη να μην προχωρήσουνε μόνοι , να ζήσουνε σε σπίτια γεμάτα από παιδιά, φίλους, συγγενείς. Σε σπιτικά που ζούσαν έγνοιες , έρωτες, πάθη . Που είχαν νοήματα και στηρίζαν ελπίδες. Σπίτια γεμάτα διαθέσιμα βλέμματα.

        Ξαφνικά θυμήθηκε πως τραβήχτηκε η φωτογραφία  . Είχαν ρυθμίσει την μηχανή , την στήσανε πάνω στο κρεβάτι και τρέξανε να αποθανατίσουν την στιγμή. Να χωρέσουν σε μια φωτογραφία το βλέμμα τους .  Γιατί ήξεραν πως όσο υπάρχει αυτό το βλέμμα, είναι σαν να ρίχνουν μια γροθιά στο θάνατο. Για όσο θα κρατούσαν  ακόμα θα μου πεις. Για όσο  κρατούσαν  ακόμα θα σου πω. Την φωτογραφία την τράβηξαν μόνοι τους. Από τύχη και για όσο ακόμα κρατάει. 

ann-lou

Οι κωλογλείφτες του Φούχτελ

Από: kartesios.com

Δεν έχει πλέον αξία να γράφει κανείς. Έχει αξία μόνο να τους βρίζει όπου τους πετύχει. Οι λέξεις έχουν αξία μόνο αν είναι χαραγμένες σε πέτρες. Γράψαμε και γράψαμε εκατομμύρια λέξεις για όσα ζούμε. Ε και; Τι έγινε; Τίποτα δεν έγινε. Ξεθυμαίναμε και περιμέναμε. Και περιμένουμε ακόμη. Τα  αθλιότερα.

Όμως αυτά τα σαπρόφυτα είχαν τουλάχιστον την ειλικρίνεια επί τόσο καιρό να δηλώνουν ότι στηρίζουν την Τρόικα και τις πολιτικές της. Θεωρούσαν μαγκιά τους να κάνουν διαγωνισμό γλειψίματος στον κάθε ξεπλυμένο Τόμσεν. Υπάρξεις όλες τους σκέτο βάρος πάνω στη Γη. Κανένα όφελος, πέρα από την ικανοποίηση των μωροφιλοδοξιών τους και της βουλιμίας τους.

Τώρα όμως αυτά τα ίδια σαπρόφυτα που τρέφονται από τον ετοιμοθάνατο κοινωνικό ιστό, τις νεκρές ελπίδες και τα ψόφια βλέμματα των –κατ’ ευφημισμόν – πολιτών βγαίνουν να καταγγείλουν ότι η Τρόικα είναι «γωνιακό μαγαζάκι που εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα». Γιατί ρε σαπρόφυτο, εσύ δηλαδή τι εξυπηρετείς καθώς υπακούς ως εκπαιδευμένη φώκια τις εντολές των τροϊκανών;

Σε τι είπες «όχι»; Ακόμη κι αύριο αν σου φέρουν να ψηφίσεις ή να υπογράψεις νέα μέτρα, θα το κάνεις χτυπώντας την ουρά σου, χαρούμενη φώκια, για να πάρεις ένα ψάρι δώρο. Γιατί δεν φεύγεις από την κυβέρνηση; Γιατί δεν παραιτείσαι από βουλευτής να πας να δουλέψεις να πληρώσεις ΟΑΕΕ, να μείνεις άυπνος για χρέη, να σε εκβιάσουν με κατάσχεση; Πες!

Και οι άλλοι. Οι κωλογλείφτες του Φούχτελ που έτρεχαν τα σάλια τους όποτε τον έβλεπαν και χειροκροτούσαν όρθιοι τις προτάσεις του για ξεπούλημα υπηρεσιών των Δήμων. Αυτοί οι θλιβεροί νεοπασόκιοι δημαρχούληδες, προσωπικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου την εποχή που έκανε δηλώσεις από το διάδρομο του γυμναστηρίου του, τώρα βγάζουν ανακοινώσεις κατά του μνημονίου. Έτσι, στο άσχετο. Για να πάρουν κάνα ψηφουλάκι, μήπως και παραμείνουν στα δημαρχεία τους. Τοπικοί εκπρόσωποι της Μέρκελ.

Αυτοί οι ίδιοι που βιάζονταν να υπογράψουν συμφωνίες με τον Φούχτελ για να δώσουν στην ξευτίλα τη διαχείριση των απορριμμάτων σε γερμανικές εταιρείες, κάνουν τώρα τους αντιμνημονιακούς, για να εκλεγούν ξανά και να προχωρήσουν τα συμβόλαια παραχώρησης.

Και μέσα σε όλα οι ποταμίσιοι γυρίνοι που ονειρεύονται όταν μεγαλώσουν να γίνουν βάτραχοι για να μπορούν να εκτινάσσονται από αξίωμα σε αξίωμα. Αυτοί που δηλώνουν στις συνεντεύξεις τους ότι «ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι το κατεστημένο, το οποίο θέλουμε να ανατρέψουμε με κάθε τρόπο». Και το δηλώνουν αυτό σε συνεντεύξεις που δίνουν στα Μέσα του κατεστημένου. Σε αυτά, άλλωστε, που τους πληρώνουν τόσα χρόνια για να στηρίζουν το κατεστημένο μέσα από τις εκπομπές και τα άρθρα τους.

Και υπάρχει ακόμη κόσμος που τους στηρίζει, που θα πάει να τους ψηφίσει, που τους βλέπει στο δρόμο και τους δίνει το χέρι του. Μαλάκα μου ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είναι χειρότεροι αυτοί που μας χέζουν ή εμείς που κάνουμε τους βόθρους τους. Ούτως ή άλλως την ίδια μπόχα έχει η σαπίλα των επάνω με την υποταγή των κάτω.

Μικρέ! Πιάσε λίγη ανάπτυξη!..

by Sotos

Δεν πρόλαβα καλά-καλά να αναρτήσω το προηγούμενο κείμενο σχετικά με τα διάφορα στάδια που έχουμε μάθει να διανύουμε στις σχέσεις μας με τους δανειστές, και πληροφορήθηκα ότι ένα νέο στάδιο βρίσκεται ήδη στα σκαριά.

Είναι έμπνευση της Άγκελα Μέρκελ. Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα Die Welt, η Γερμανίδα Καγκελάριος σκέπτεται να δώσει το ελεύθερο να επιλέγει η ελληνική κυβέρνηση τα μέτρα που θα εφαρμόζονται, προκειμένου να επιτυγχάνονται οι στόχοι. Αυτοί οι τελευταίοι απλώς θα τίθενται ως προϋπόθεση της οικονομικής στήριξης. Το πώς θα επιτυγχάνονται θα είναι δουλειά του κάθε Άδωνη Γεωργιάδη. Να του γίνει επιτέλους το χατήρι κι αυτουνού, να μην κινδυνεύει πια να του κλέβουνε τη δόξα.

Αν θυμάμαι καλά, ήταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης που πρώτος είχε προβλέψει ότι βαδίζαμε ολοταχώς προς την ημέρα που θα γίνουμε οι σερβιτόροι της Ευρώπης. Ποιος τον άκουγε τότε, πριν από 35 χρόνια…

Αφού έχει στρώσει το κρεββάτι, η σκυφτή καμαριέρα λαμβάνει με κλείσιμο του ματιού από το αφεντικό την υπόσχεση ότι, αν συνεχίσει να είναι καλό κορίτσι, μπορεί κάποια στιγμή να αναβαθμισθεί σε σερβιτόρο. Οι Ευρωπαίοι να παραγγέλνουν· εμείς από την πλευρά μας να εκτελούμε την παραγγελία, χωρίς όμως οι Γερμανοί να πατάνε το πόδι τους στην κουζίνα. Ο Μαμαλάκης θα κάνει κουμάντο εκεί μέσα μόνος του. Ντόπιο το μενού, που αρέσει και στους ξένους… Γνήσια υλικά της ελληνικής γης στην κατσαρόλα, όλα τα προϊόντα τοπικά με ονομασία προέλευσης. Αν δεν τους αρέσει το πιάτο, θα επιστρέφεται από το τραπέζι για να τους το αλλάξουμε.

Όταν μιλούσε ο Καστοριάδης για σερβιτόρους της Ευρώπης, εννοούσε τη χώρα ως συλλογική οντότητα ή αναφερόταν και σ’ έναν-έναν τους πολίτες της;

Διαβάζω την ίδια ώρα έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το εργασιακό μέλλον των Ελλήνων.

Παρουσιάζεται μαύρο και άραχνο, αν όχι ανύπαρκτο. Ανάμεσα στις αράδες της έκθεσης μας κοιτάζει μελαγχολικός ο Καστοριάδης. Ειδικά στο σημείο όπου μια προοπτική ξεπροβάλλει εντελώς κατ’ εξαίρεση μέσα από το ζόφο. Αυτή η εξαίρεση είναι ο κλάδος των σερβιτόρων. Εκεί, ναι, υπάρχει μέλλον, λέει η Κομισιόν.

Για να εμπεδώσουμε κάποια στιγμή την πρόβλεψη του Καστοριάδη όσο το δυνατόν περισσότεροι Έλληνες, και να τη βιώσουμε όχι μόνο συλλογικά, αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά σαν άτομο.

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Δεν έχει πλέον αξία να γράφει κανείς. Έχει αξία μόνο να τους βρίζει όπου τους πετύχει. Οι λέξεις έχουν αξία μόνο αν είναι χαραγμένες σε πέτρες. Γράψαμε και γράψαμε εκατομμύρια λέξεις για όσα ζούμε. Ε και; Τι έγινε; Τίποτα δεν έγινε. Ξεθυμαίναμε και περιμέναμε. Και περιμένουμε ακόμη. Τα  αθλιότερα.
Όμως αυτά τα σαπρόφυτα είχαν τουλάχιστον την ειλικρίνεια επί τόσο καιρό να δηλώνουν ότι στηρίζουν την Τρόικα και τις πολιτικές της. Θεωρούσαν μαγκιά τους να κάνουν διαγωνισμό γλειψίματος στον κάθε ξεπλυμένο Τόμσεν. Υπάρξεις όλες τους σκέτο βάρος πάνω στη Γη. Κανένα όφελος, πέρα από την ικανοποίηση των μωροφιλοδοξιών τους και της βουλιμίας τους.
Τώρα όμως αυτά τα ίδια σαπρόφυτα που τρέφονται από τον ετοιμοθάνατο κοινωνικό ιστό, τις νεκρές ελπίδες και τα ψόφια βλέμματα των –κατ’ ευφημισμόν – πολιτών βγαίνουν να καταγγείλουν ότι η Τρόικα είναι «γωνιακό μαγαζάκι που εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα». Γιατί ρε σαπρόφυτο, εσύ δηλαδή τι εξυπηρετείς καθώς υπακούς ως εκπαιδευμένη φώκια τις εντολές των τροϊκανών;
Σε τι είπες «όχι»; Ακόμη κι αύριο αν σου φέρουν να ψηφίσεις ή να υπογράψεις νέα μέτρα, θα το κάνεις χτυπώντας την ουρά σου, χαρούμενη φώκια, για να πάρεις ένα ψάρι δώρο. Γιατί δεν φεύγεις από την κυβέρνηση; Γιατί δεν παραιτείσαι από βουλευτής να πας να δουλέψεις να πληρώσεις ΟΑΕΕ, να μείνεις άυπνος για χρέη, να σε εκβιάσουν με κατάσχεση; Πες!
Και οι άλλοι. Οι κωλογλείφτες του Φούχτελ που έτρεχαν τα σάλια τους όποτε τον έβλεπαν και χειροκροτούσαν όρθιοι τις προτάσεις του για ξεπούλημα υπηρεσιών των Δήμων. Αυτοί οι θλιβεροί νεοπασόκιοι δημαρχούληδες, προσωπικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου την εποχή που έκανε δηλώσεις από το διάδρομο του γυμναστηρίου του, τώρα βγάζουν ανακοινώσεις κατά του μνημονίου. Έτσι, στο άσχετο. Για να πάρουν κάνα ψηφουλάκι, μήπως και παραμείνουν στα δημαρχεία τους. Τοπικοί εκπρόσωποι της Μέρκελ.
Αυτοί οι ίδιοι που βιάζονταν να υπογράψουν συμφωνίες με τον Φούχτελ για να δώσουν στην ξευτίλα τη διαχείριση των απορριμμάτων σε γερμανικές εταιρείες, κάνουν τώρα τους αντιμνημονιακούς, για να εκλεγούν ξανά και να προχωρήσουν τα συμβόλαια παραχώρησης.
Και μέσα σε όλα οι ποταμίσιοι γυρίνοι που ονειρεύονται όταν μεγαλώσουν να γίνουν βάτραχοι για να μπορούν να εκτινάσσονται από αξίωμα σε αξίωμα. Αυτοί που δηλώνουν στις συνεντεύξεις τους ότι «ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι το κατεστημένο, το οποίο θέλουμε να ανατρέψουμε με κάθε τρόπο». Και το δηλώνουν αυτό σε συνεντεύξεις που δίνουν στα Μέσα του κατεστημένου. Σε αυτά, άλλωστε, που τους πληρώνουν τόσα χρόνια για να στηρίζουν το κατεστημένο μέσα από τις εκπομπές και τα άρθρα τους.
Και υπάρχει ακόμη κόσμος που τους στηρίζει, που θα πάει να τους ψηφίσει, που τους βλέπει στο δρόμο και τους δίνει το χέρι του. Μαλάκα μου ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είναι χειρότεροι αυτοί που μας χέζουν ή εμείς που κάνουμε τους βόθρους τους. Ούτως ή άλλως την ίδια μπόχα έχει η σαπίλα των επάνω με την υποταγή των κάτω.
kartesios

Πόσο success story αντέχεις;

Αφήνοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας τις όποιες πολιτικές απόψεις έχει ο καθένας και η καθεμία, σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία ολοκληρωτική…καθημερινότητα.

by…imf-fuck-off

Έχουμε να κάνουμε με μία αμείλικτη πραγματικότητα που ζούμε και μας πιέζει. Σήμερα, τώρα και αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Μία ζοφερή κατάσταση που έχει στον πυρήνα της στοιχεία όπως ο φόβος, η ηττοπάθεια και η αδράνεια και έχει κατορθώσει να παρουσιαστεί σαν αναπόφευκτη ή μονόδρομος σωτηρίας. Η βαρβαρότητα είναι εδώ αλλά πλέον έχουμε αρχίσει να γινόμαστε φίλοι της.

Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι γνωστό σε όλους: Πως ένα οικονομικό πρόγραμμα που έχει αποτύχει σε όλους τους στόχους του μπορεί να εμφανίζεται σαν επιτυχημένο; Πως οι εμπνευστές (τρόικα, ευρωπαϊκές τράπεζες, ελληνικές κυβερνήσεις) και οι άνθρωποι που εφαρμόζουν αυτό το πρόγραμμα παρουσιάζονται σαν οι κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας; Γιατί 4 χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο δεν υπάρχει ούτε ένα (1) ρεαλιστικό επιχείρημα υπέρ των πολιτικών ακραίας λιτότητας;

Μετά από πολλές ώρες προπαγάνδας τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι καλοπληρωμένες δημοσιογραφικές πουτάνες έχουν αντιστρέψει την πραγματικότητα σε ικανοποιητικό βαθμό:

-) Αντί να απολογούνται για τη διάλυση μιάς χώρας, περηφανεύονται για τα ερείπια της.

-) Φανερώνουν τη δημοκρατική παιδεία τους, όταν ουρλιάζουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.

-) Θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι οι πανηλίθιοι που έριξαν τη χώρα στο γκρεμό είναι αυτοί που έχουν τις ικανότητες να δημιουργήσουν κάτι ελπιδοφόρο.

Βέβαια, η βλακεία της εξουσίας δεν μπορεί να κρυφτεί τόσο εύκολα. Η ακροδεξιά παρεούλα με τα αστεία ονόματα και το πολιτικό πτώμα του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ξέρουν ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα ψέμα, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό, αλλά η πραγματικότητα που ζούμε μας πιέζει όλο και πιο έντονα. Για αυτό ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας αναρωτηθούμε:

-) Τι ποσοστό πρέπει να πιάσει η επίσημη ανεργία στη χώρα για να σημάνει γενικός συναγερμός; Έχουμε φτάσει το 30%, αλλά οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα συνεχίζονται ακάθεκτες. Πόσο ανεργία προβλέπει το εγχώριο success story ρε παιδί μου; 35%; 45%; 75%;

-) Πόσες δεκαετίες θα χρειαστούν για να επανέλθει η χώρα σε φυσιολογικά επίπεδα, όπου το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση και το δικαίωμα σε ολιγοήμερες διακοπές δεν θα είναι πολυτέλεια;

-) Πόσες αυτοκτονίες μπορεί να αγνοήσει η ελληνική κοινωνία, προκειμένου να συνεχίσει την περιπλάνηση στους δρόμους της απάθειας;

Και για το τέλος, εσύ ρε φίλε πόσο success story αντέχεις;

Ρουά Ματ στον Θεοδωράκη και το Ποτάμι του με 5 ερωτήσεις

Υπάρχει ένας φοβερά έξυπνος τρόπος να ξεμπροστιαστεί και να καταρρεύσει μέσα σε μια στιγμή το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη και είναι να απορείς που κανείς δεν το σκέφτηκε και όλοι αναλώνονται σε κουραστικές αναλύσεις επί αναλύσεων. Χρειάζεται απλά μία συνέντευξη από πραγματικό δημοσιογράφο και όχι παπαγάλο και 5 ερωτήσεις στον νέο "αριστερό ηγέτη" που δήλωσε διατεθειμένος να συγκρουστεί με την διαφθορά, τις συντεχνίες και τα συμφέροντα του χθες τα οποία κατέστρεψαν τον τόπο.

1. Τι γνώμη έχετε για το σκάνδαλο των μεταλλείων των Σκουριών στην Χαλκιδική και τις βήμα βήμα ενέργειες που έχουν γίνει μεταξύ κυβερνήσεων και εργολάβων σχετικά με το θέμα τα τελευταία 10 χρόνια;

2. Τι γνώμη έχετε για τα σκανδαλώδη δάνεια του Πήγασου και του ΔΟΛ την τελευταία διετία από τις πτωχευμένες τράπεζες;

3. Τι γνώμη έχετε για την μεθόδευση του κλεισίματος της ΕΡΤ ώστε να βγει εκτός παιχνιδιού και να πάρει η Digea το ψηφιακό μονοπώλιο λίγους μήνες μετά;

4. Τι γνώμη έχετε για τα διόδια, τις συμβάσεις παραχώρησης Σουφλιά και τις σκανδαλώδεις αυξήσεις και κερδοφορίες των εθνικών εργολάβων-κατασκευαστών;

5. Τι γνώμη έχετε για τους μεγαλοδημοσιογράφους που έχουν μετατραπεί σε παπαγάλοι των συμφερόντων των αφεντικών τους;

Από τις απαντήσεις του δύο πράγματα μπορεί να προκύψουν. Ή θα τον ψηφίσουν μόνο οι υπάλληλοι του Mega, του Έθνους, του Βήματος, του Goal News, του in.gr, του ΑΚΤΩΡ, του Μεγάρου Μουσικής, των Μεταλλείων Χαλκιδικής, και των άλλων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων των 2 οικογενειών, ή θα μπαζωθεί το ποτάμι από τους ιδρυτές του πριν καν αρχίσει να κατεβάζει νερό. Τους πραγματικούς, όχι τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Projector Revolt

Το Ποτάμι: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι

Ανακεφαλαιώνοντας. Μία εβδομάδα "To Ποτάμι" και ας δούμε μερικούς μόνο από αυτούς που εκφράστηκαν με ιδιαιτέρως θετικά σχόλια για το νέο πολιτικό κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη που θα φτιάξει την Ελλάδα του αύριο και θα συγκρουστεί με την διαπλοκή και τα συμφέροντα που την κατέστρεφαν όλα αυτά τα χρόνια.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

- Πάσχος Μανδραβέλης (του Αλαφούζου, των Τραπεζών και του Φρίντμαν)

- Άρης Πορτοσάλτε (του Αλαφούζου, των Τραπεζών και του Φρίντμαν)

- Γιώργος Λιάγκας (του Μπόμπολα, της Σκορδά, των πρωϊνάδικων και της ακροδεξιάς και lifestyle νοοτροπίας)

- Πέτρος Κωστόπουλος (του Νίτρο, του Λαλιώτη, του ΠΑΣΟΚ, της Μυκόνου και του "ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ")

- Πέτρος Τατσόπουλος (του ΠΑΣΟΚ, του Ψυχάρη και των Durex)

- Μπάμπης Παπαδημητρίου (του Αλαφούζου, των Τραπεζών, του Φρίντμαν και της σοβαρής Χ.Α.)

- Άρης Δημοκίδης και Lifo γενικότερα (των Χίπστερ και των Ατενίστας)

- Athens Voice (βλέπε Lifo)

- Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης (του μπαμπά του, των μαρίνων, των σκαφών, της Μυκόνου και της Πάολα)

- Αργύρης Ντινόπουλος (των απανταχού ηλιθίων με γραβάτα)

- Παύλος Τσίμας (του Μπόμπολα και του Ψυχάρη)

- Γιάννης Πρετεντέρης (του Μπόμπολα και του Ψυχάρη)

- Νίκος Ευαγγελάτος (του Αλαφούζου και της Τατιάνας)

- Νεοφιλελεύθεροι (του Φρίντμαν, του Αναρχοκαπιταλισμού και των φασιστών με οικονομικές γνώσεις)

- Σώτη Τριανταφύλλου (των διανοούμενων duckface)


Το Ποτάμι ξεκίνησε πράγματι. Και ήδη έχει κατεβάσει όλη τη σαβούρα της χώρας.
Projector Revolt

Ποτάμια, Αναχώματα και άλλα κατασκευαστικά έργα από εθνικούς εργολάβους

Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να παρατήσει την δημοσιογραφία και να κατέβει στην πολιτική. Παραιτήθηκε από δημοσιογράφος του Μπόμπολα και του Ψυχάρη και αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να σώσει τον τόπο από την διαφθορά και την σαπίλα. Από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και από τους μεγαλοκαρχαρίες που εξυπηρετούν και εξυπηρετούνται από το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία όλα αυτά τα χρόνια. Ίδρυσε αριστερό κόμμα. Και το όνομα αυτού... Το Ποτάμι.

Ναι αλλά δεν μας εξήγησε λεπτομέρειες. Ποτάμι με νερό ή με άλλο υγρό; Ποτάμι φυσικό ή τεχνητό; Ποτάμι που κατεβάζει νερό, θρεπτικά συστατικά και δημιουργεί δέλτα με πλούσια οικοσυστήματα ή ποτάμι από κατακλυσμό που κατεβάζει σκουπίδια, μπάζα, κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκίνητα και πτώματα;

Δηλαδή ο Σταύρος Θεοδωράκης τώρα ως αριστερός ηγέτης θα συγκρουστεί με το Σύστημα; Αλήθεια, ως δημοσιογράφος πότε συγκρούστηκε με το Σύστημα; Πότε έκανε εκπομπή για τις Σκουριές; Για τα διόδια; Για τα δάνεια των ΜΜΕ; Για την λογοκρισία των ΜΜΕ; Για την Προπαγάνδα των ΜΜΕ; Για τις τράπεζες; Για τους εθνικούς εργολάβους; Για σκάνδαλα πολιτικών, επιχειρηματιών και εφοπλιστών;

Ο Σταύρος είχε επικεντρωθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος. Ένα είδος που πουλάει, αλλά δεν ενοχλεί και δεν ενοχλείται. Πιασάρικη κοινωνική δημοσιογραφία, ρομαντική, που αρκετές φορές είναι ενδιαφέρουσα η αλήθεια είναι. Ωραίο το θέμα με την ζωή των φυλακισμένων, των λεσβιών, των μεταναστών, των παιδιών του Δεκέμβρη του 2008 και των Εξαρχείων. Εξαιρετική και η μουσική επιμέλεια. Πολύ καλή και η εμμονή με την σκηνοθεσία που κλέβει την παράσταση και από το ίδιο το θέμα. Αλλά γιατί κάποιος που έχει επιλέξει ως δημοσιογράφος να κάνει θέματα που δεν δημιουργούν εχθρούς να κάνει κάτι διαφορετικό ως πολιτικός;

Πριν καν συμπληρωθούν 24 ώρες από την αναγγελία δημιουργίας του πολιτικού αυτού φορέα, η "αφρόκρεμα" του πολιτικοδημοσιογραφικού κόσμου την υποδέχθηκε με θετικά σχόλια. Ενδεικτικά κάποια ονόματα εξ αυτών. Άρης Πορτοσάλτε, Πάσχος Μανδραβέλης, Τάκης Χατζής, Πέτρος Τατσόπουλος, Μπάμπης Παπαδημητρίου, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Αργύρης Ντινόπουλος, Πέτρος Κωστόπουλος, Λιάγκας, Γιάννης Πρετεντέρης, Παύλος Τσίμας, Όλγα Τρέμη, Νίκος Ευαγγελάτος, Athens Voice, Lifo. Μόνο οι Atenistas δεν έχουν ακόμη τοποθετηθεί επί του θέματος αλλά η διαχρονική απολιτίκ τους στάση και οι κοινωνικές τους ανησυχίες, συμβαδίζουν πλήρως με την απολιτίκ μέχρι χθες δημοσιογραφία του Σταύρου. Θεωρείται δεδομένο λοιπόν ότι θα ταιριάξουν αρκετά.

Συνοψίζοντας: Η Νέα Δημοκρατία χάνει έδαφος όλο και περισσότερο δημοσκοπικά και όλα δείχνουν ότι δεν την βγάζει μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Δύο από αυτούς που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να την κρατήσουν στην εξουσία για ευνόητους λόγους, βλέπουν ένα δικό τους παιδί, δημοσιογράφο, να παραιτείται από το μαγαζί τους και να δημιουργεί Αριστερό πολιτικό κόμμα. Οι δημοσιογράφοι-παπαγάλοι αυτών των δύο και μέχρι πριν λίγες ώρες συνάδελφοι του Σταύρου, το υποδέχονται ευχάριστα. Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας το υποδέχονται επίσης με χαμόγελα.

Ίσως η αποκαλούμενη "Αριστερή Προοδευτική Κίνηση" του Θεοδωράκη είχε μια μικρή αστοχία στην επιλογή ονόματος. Ίσως ο τίτλος "Το Ανάχωμα" θα του ταίριαζε περισσότερο από τον τίτλο "Το Ποτάμι". Έτσι κι αλλιώς συνήθως συνυπάρχουν στην φύση.

projector revolt

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ–ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ:Το ΜΕΚΕΑ για το πραξικόπημα της ΕΕ-Υπερεθνικής Ελίτ στην Ουκρανία

Μάρτης, 13 2014

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (ΜΕΚΕΑ) | 13/03/2014

ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Το Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ) καταδικάζει το συνεχιζόμενο, γκανγκστερικό πραξικόπημα της ΕΕ και ευρύτερα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), στην Ουκρανία, η οποία με τη συνδρομή της αλληλεξαρτώμενης της, Σιωνιστικής ελίτ (Σ/Ε), συνεργάζονται με τους ντόπιους Ναζί και ό,τι πιο ξεπουλημένο υπάρχει στο παγκοσμιοποιημένο κρατικό και παρακρατικό στερέωμα (μισθοφόροι, «ΜΚΟ» κλπ.), με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος, την κατάλυση κάθε Οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας με την ενσωμάτωση της στην ΕΕ, και την αποτροπή του εγχειρήματος της Ευρασιατικής Ένωσης.

Οι γκάνγκστερς της Υ/Ε και τα ντόπια Ουκρανικά ανδρείκελα της, καθώς και τα δεκανίκια τους στην «Αριστερά», διεθνή και ντόπια, παρουσιάζουν το πραξικόπημα με το γνωστό σενάριο της λαϊκής ανατροπής ενός «αιμοσταγούς δικτάτορα» που επιτίθετο τον λαό του (με τα πιο παθητικά ΜΑΤ στην …ιστορία να τρώνε ξύλο και οι «διαδηλωτές» να επιτίθενται σε δημόσια κτίρια με μπουλντόζες), προς διαστρέβλωση κάθε κοινής λογικής και ντοκουμέντου που έχει δει το φως της δημοσιότητας. Ενώ η Ευρω-αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Die Linke, ΚΕΑ κλπ. μέσω των οργάνων της όπως η Αυγή δε διστάζει να μιλάει ακόμα και για «Ουκρανική Επανάσταση», και βασικά αυτό που κάνει είναι να «κατσαδιάζει» την ΕΕ του πραξικοπήματος (σε αντίθεση με την «καλή» ΕΕ του Τσίπρα!) για την έλλειψη καθαρής πολιτικής στην «κρίση»! Κάποιοι μάλιστα έχουν και το θράσος να μιλούν για την…επιθετικότητα του Πούτιν (!), ακόμα και στον «προοδευτικό» Γκάρντιαν και σε άλλα παρόμοια ΜΜΕ της διεθνούς «Αριστεράς» που είναι και φιλόξενες φωλιές δικών μας «Αριστερών»…

Τον ίδιο ρόλο «αριστερών» δεκανικιών παίζουν και πολλοί στην «αντικαπιταλιστική και ελευθεριακή αριστερά» που κάνουν ουσιαστικά λόγο για εξέγερση μεν, αλλά η οποία τελικά απέτυχε, όταν εξ αρχής η «εξέγερση» δεν είχε καμία σχέση με λαϊκή εξέγερση αλλά ξεκίνησε απλά από φιλοδυτικές διαδηλώσεις οργανωμένες από τα βολεμένα καλόπαιδα της μεσαίας και ανώτερης τάξης της Ουκρανίας, μέσω των facebook, twitter κλπ.., οι οποίες στη συνέχεια εξελίχτηκαν σε αιματοκύλισμα όταν η Δεξιά Φάλαγγα, ο πραγματικά ναζιστικός «Δεξιός Τομέας» πήρε τα όπλα, αφού πρώτα διαβεβαίωσε σε κατ’ ιδίαν συνάντηση τον Ισραηλινό πρέσβη στην Ουκρανία ότι δεν είναι ....αντισημίτες. Στη συνέχεια είδαμε την αποκάλυψη της προβοκάτσιας με τους ελεύθερους σκοπευτές που πυροβολούσαν στο ψαχνό αδιακρίτως διαδηλωτές και μπάτσους  όταν δυτικοί αξιωματούχοι αποκάλυψαν σε τηλεφωνικές τους συνομιλίες ότι δεν ήταν του Γιανούκοβιτς, όπως έλεγαν τα φερέφωνα μέχρι τότε, αλλά της εγκάθετης «αντιπολίτευσης» της νέας Ουκρανικής Χούντας και των κρατικών και παρακρατικών οργανώσεων της Υ/Ε στην περιοχή (Πολωνία, Λετονία κλπ.).

Όσοι λοιπόν στην εξεφτιλισμένη «αριστερά» μιλούν για «επαναστάσεις» ή (αποτυχημένες) «λαϊκές εξεγέρσεις» (ΣΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «ελευθεριακοί») είναι εξίσου αχρείοι και βολεμένοι με τα καλοθρεμμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ της Υ/Ε και της Σ/Ε.

Πρέπει επίσης να καταδικαστεί απερίφραστα η στάση «ίσων αποστάσεων» που κρατάει η κομουνιστική αριστερά και το ΚΚΕ, που τις συγκαλύπτει με αναμασήματα περί «ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» μεταξύ Υ/Ε και…Ρωσίας.

Και αυτό γιατί όπως γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο, στόχος της Υ/Ε στην περιοχή δεν είναι μόνο η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, που θα είναι καταστροφική και για τον Ουκρανικό λαό, αλλά κυρίως, όπως επισήμανε και η Χίλαρι Κλίντον, η Ευρασιατική Ένωση που προωθεί η Ρωσία σε συνεργασία με άλλα κράτη και, που σε αντίθεση με την ΕΕ, σέβεται ρητά την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία των λαών αυτών. Το εγχείρημα της Ευρασιατικής Ένωσης έχει τεράστια σημασία για την προσπάθεια χτισίματος Μετώπων Οικονομικής Αυτοδυναμίας, όπως εμείς προτείνουμε να ξεκινήσει «από τα κάτω» στο ΜΕΚΕΑ, διατηρώντας την Αυτονομία μας, και σε διμερή συνεργασία με όποιους λαούς και καθεστώτα αντιστέκονται στη Νέα αυτή Διεθνή Τάξη. (βλ. άρθρο για την αναγκαία αλλαγή στη γεωστρατηγική).

Επιπλέον η περαιτέρω περικύκλωση της «ιμπεριαλιστικής» Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, και τα νέα δεδομένα στον συνεχιζόμενο πόλεμο-σφαγή της Υ/Ε ενάντια στο λαό της Συρίας, η προσπάθεια (με φυσική ή μη βία) της πλήρους ενσωμάτωσης του Ιράν στην Παγκοσμιοποίηση και άλλων αντιστεκόμενων περιοχών, μετά και από αυτή την εξέλιξη, είναι προφανώς άσχετα θέματα για τους «Μαρξιστές της Συμφοράς»..!

Η Υ/Ε η οποία διαχειρίζεται την Νεοφιλελεύθερη Καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε όριο παγκόσμιου τραμπουκισμού εξαθλιώνοντας με κάθε μέσο (είτε οικονομικό – όπως στην Ελλάδα-, είτε στρατιωτικό –Λιβύη, Συρία κλπ.- είτε και πολιτικό με διάφορες κυρώσεις και εκδικητικά αντίμετρα, ένταση της αστυνομικής καταστολής κλπ.) τη μεγάλη πλειονότητα των λαών και κυρίως οδηγεί στην έσχατη υποτέλεια τους, μέσω της καταστροφής κάθε Οικονομικής και Πολιτικής Κυριαρχίας και Αυτοδυναμίας που είχαν κερδίσει με πολυαίμακτες αγώνες.

Το μήνυμα είναι σαφές: Όσα καθεστώτα, που συνήθως στηρίζονται από τα λαϊκά στρώματα, «ταραξίες» (που κατά τη γνωστή γκεμπελική προπαγάνδα, «σφάζουν τον ίδιο τον λαό τους»), λόγω της εθνο-απελευθερωτικής ή σοσιαλιστικής τους ιστορίας (π.χ. τα Μπααθικά), αντιστέκονται στη Νέα Διεθνή Τάξη της Παγκοσμιοποίησης και των συστημάτων κοινοβουλευτικής Χούντας (που είναι μια πιο ολοκληρωτική μορφή ψευτο-δημοκρατίας) που στήνουν παγκόσμια, θα έχουν την τύχη της Λιβύης, της Συρίας και τώρα της Ουκρανίας. Αυτό θα γίνει με κάθε δόλιο και ύπουλο μέσο. Όπως τα  τελευταία χρόνια με τις καραμπινάτες προβοκάτσιες από εισαγόμενους «εξεγερμένους» μισθοφόρους και διάφορα εξτρεμιστικά στοιχεία (τύπου Συρίας). Η νέα μορφή «εξεγέρσεων», είναι η πρόκληση τεχνητών «εμφυλίων πολέμων», με ένα και μοναδικό στόχο: Την ανατροπή των καθεστώτων αυτών και την πλήρη ενσωμάτωση τους στη Νέα αυτή Τάξη. Κάτι παρόμοιο γίνεται με τον πιο ασύλληπτο γκαγνκστερικό τρόπο τους τελευταίους 2 μήνες στην Ουκρανία. (βλ. τη σχετική ανάλυση μας που συμπληρώνει την ανακοίνωση αυτή). 

Είναι η ίδια Νέα Διεθνής Τάξη (οικονομική, πολιτική, πολιτιστική) που στη χώρα μας εκφράζει κυρίως η ΕΕ (αλλά και ο ΠΟΕ κλπ.), με τις 4 ελευθερίες της, και τα ανδρείκελα της στην ντόπια κοινοβουλευτική Χούντα, που οδήγησε στη σημερινή τρομερή κρίση στην Ελλάδα, μέσα από την ένταξη στην ΕΕ. Με αποτέλεσμα σήμερα οι πλήρως ενταγμένες χώρες-προτεκτοράτα όπως η Ελλάδα να βιώνουν μια Οικονομική Κατοχή που καταστρέφει και τα τελευταία απομεινάρια της Οικονομικής μας Αυτοδυναμίας, και βέβαια της δυνατότητας άλλων ριζικών αλλαγών. Γι’ αυτό και έχουμε από καιρό προτείνει και παλεύουμε για ένα Μέτωπο Κοινωνική και Εθνικής Απελευθέρωσης, με στόχο την ανατροπή της Οικονομικής Κατοχής που επιβάλλει η ΕΕ/Παγκοσμιοποίηση και οι ντόπιοι λακέδες της (ΜΕΚΕΑ).

Σήμερα όσοι-ες θέλουμε να αντισταθούμε στη καταστροφή των λαών που φέρνει η παγκοσμιοποίηση και να βάλουμε τις βάσεις για πραγματική συστημική αλλαγή δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να στηρίξουμε τον αγώνα κάθε λαού που αντιστέκεται σε αυτή, όπως τον Ρωσικό (που εκφράζει σε σημαντικό βαθμό το Ρωσικό ΚΚ, αλλά και οι πατριώτες, ορθόδοξοι κ.λπ.), τον Ουκρανικό (που εκφράζει σε σημαντικό βαθμό το Ουκρανικό ΚΚ αλλά και πατριωτικά κομμάτια του κόμματος των Περιφερειών) κ.λπ.

Δεν συντασσόμαστε με καμία ελίτ, όπως θα μας λασπολογήσουν οι ίδιοι «αριστεροί», ούτε καν τη Ρωσική του Πούτιν, παρά μόνο στον βαθμό που είναι αποφασισμένη να έλθει σε σύγκρουση με την ΝΔΤ και την Υ/Ε για το δικαίωμα των λαών στην οικονομική και εθνική κυριαρχία, κάτι που δεν έχει κριθεί ακόμα…

Βλ. για ανάλυση των γεγονότων και την ανάλογη τεκμηρίωση

«ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ Υ/Ε ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, H ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»)

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (ΜΕΚΕΑ),  13/03/2014          www.mekea.org Επικοινωνία: mekea@mekea.org τηλ. 69 37 835 919

Δείτε επίσης: 

ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ-ΑΝΑΛΥΣΗ: To πραξικόπημα της Υπερεθνικής Ελίτ στην Ουκρανία, η Ρωσική αντίδραση και η στάση της «Αριστεράς»

Μέτωπο και γεωστρατηγικές αλλαγές - Τ. Φωτόπουλος

Η έννοια της Κατοχής στη Νέα Διεθνή Τάξη

Ουκρανία: το τέλειο πραξικόπημα της Υπερεθνικής Ελίτ

Τίμων ο Μισάνθρωπος !!!

Το είδος ανθρώπου που ανθεί στις μέρες μας είναι ο “Τίμων ο μισάνθρωπος”.

Ποιος είναι αυτός;

Είναι μια σχεδόν θρυλική φιγούρα της…αρχαιότητας.

by…Μαζεστίξ on toixo-toixo

Το όνομά του το πήρε από έναν αρχαίο Αθηναίο, τον Τίμωνα, ο οποίος είχε χρήμα και άρα είχε και πολλούς φίλους, πολλούς που παρασιτοζωούσαν γύρω του, πολλούς κόλακες, πολλή “Αυλή”, που λένε.

Ώσπου κάποια μέρα, τα λεφτά του τέλειωσαν και οι φίλοι και οι κόλακες εξαφανίστηκαν κι εκείνος έμεινε μόνος σκάβοντας χωράφια για να ζήσει, μακριά απ’ όλους που λίγο πριν τον κολάκευαν.

Τότε κατάλαβε την κακία του κόσμου, κατάλαβε πως οι άνθρωποι σου πουλούν αγάπη μόνο για όσο μπορούν να κερδίζουν από σένα και, μόλις δε μπορούν πια να κερδίζουν από σένα, παίρνουν την αγάπη τους στον ώμο και φεύγουν γι’ άλλες πολιτείες.

Έτσι, ο Τίμων μίσησε τους ανθρώπους και ορκίστηκε να μην έχει πια καμιά σχέση με κανέναν απ’ αυτούς. Αποτραβήχτηκε σ’ ένα απόμερο χωράφι και δεν ήθελε ούτε να ακουέι πια για το ον που λέγεται άνθρωπος.

Μόνο μισούσε πια, γι’ αυτό και πήρε απ’ τους συγχρόνους του το προσωνύμιο “Μισάνθρωπος”.

Ο ιστορικός Λουκιανός μάλιστα αναφέρει μια ανέκδοτη ιστορία γι αυτόν

(το διαβάζουμε στο υπέροχο “Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους” του Δημήτρη Σαραντάκου):

Κάποτε ο Τίμων ο Μισάνθρωπος κατέβηκε στην Εκκλησία του Δήμου και είπε τα εξής στους έκπληκτους συμπολίτες του:

«Άνδρες Αθηναίοι, όπως ξέρετε στο χτήμα που έχω στους πρόποδες του Υμηττού, υπάρχει μια συκιά, που χρησίμεψε ως τώρα σε πολλούς για να κρεμαστούν. Επειδή σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα εκεί και θα κόψω αυτή τη συκιά θα ήθελα να ειδοποιήσω όσους έχουν σκοπό να αυτοκτονήσουν, να το κάνουν σύντομα, πριν κόψω το δέντρο».

Λέγεται μάλιστα ότι πέθανε από γάγγραινα, επειδή δεν άφηνε γιατρό να πλησιάσει να του γιατρέψει ένα ασήμαντο τραύμα!

Έτσι, ο Τίμων ο Μισάνθρωπος έμεινε ως στερεότυπη, σχεδόν επιθεωρησιακή, φιγούρα για τραγωδούς και κωμωδιογράφους.

Κεντρικό θέμα έχει υπάρξει στον κλασικό “Δύσκολο” του κωμωδιογράφου Μενάνδρου αλλά και στον “Τίμωνα τον Αθηναίο” του Σαίξπηρ.

(Και παραλλαγές του, με άλλο βέβαια όνομα, μπορούμε να βρούμε πλείστες όσες κωμωδίες και δράματα- θα έλεγα ακόμη και το ρόλο του Ορέστη Μακρή στη θρυλική “Κάλπικη Λίρα”).

Το ερώτημα είναι: υπάρχει ο Τίμων ο Μισάνθρωπος στις μέρες μας;

Τα μάτια μου λένε πως, ναι, υπάρχει.

Είναι αυτός που γυρίζει σπίτι και βάζει τις φωνές στη γυναίκα του, γιατί πήρε μια κολώνια που της άρεσε και δε γύρισε όλα τα σούπερμάρκετ της περιοχής για να βρει τη φτηνότερη.

Είναι αυτός που μαλώνει τους οικείους του γιατί ξεχάσανε αναμμένο το φως του διαδρόμου, ενώ δεν το χρειάζονταν.

Είναι αυτός που μετράει τις μπουκιές ψωμί που τρώνε οι άλλοι και κάνει παρατηρήσεις για το καθετί.

Είναι αυτός που μετράει τα δευτερόλπετα που ήταν αναμμένο το θερμοσίφωνο και κρατάει χρόνο.

Είναι αυτός που πάει στον μπακάλη να αγοράσει ντοματοπολτό και δημιουργεί θέμα γιατί στο σούπερμάρκετ βρίσκει τη συσκευασία 20 λεπτά φτηνότερη.

Είναι αυτός που, όποιον περάσει από μπροστά του και τον χαιρετήσει, μόλις γυρίσει την πλάτη του πάντα θα βρει κάτι να του προσάψει απ’ το παρόν ή απ’ το παρελθόν.

Είναι αυτός που βρίζει τους ανάπηρους γιατί τρώνε θέσεις πάρκινγκ και αναγκάζεται αυτός να κάνει κύκλους.

Είναι αυτός που βρίζει τους πολύτεκνους γιατί παίρνουν επιπλέον μόρια τα παιδιά τους για να περάσουν στα πανεπιστήμια.

Είναι αυτός που βρίζει τους μετανάστες γιατί, αν πάθουν κάτι σοβαρό, έχουν πρόσβαση στο νοσοκομείο.

Είναι αυτός που, όταν μαθαίνει πως βιάσανε μια γυναίκα, αμέσως βγάζει το συμπέρασμα πως… “τα ‘θελε ο κώλος της” και πως σίγουρα θα… κουνιότανε και τώρα κάνει την παρθένα.

Είναι αυτός που, όταν μαθαίνει πως κάποιος αυτοκτόνησε, η πρώτη του κουβέντα είναι “καλό λαμόγιο θα ‘σουνα κι εσύ για να αυτοκτονήσεις”.

Είναι αυτός που βλέπει να κατάσχεται το σπίτι κάποιου από την τράπεζα και λέει χαρέκακα “καλά του κάνουν, ας μην έπαιρνε σπίτι, αφού δεν είχε λεφτά”.

Είναι αυτός που, όταν ακούει πως κάποιος απεργεί ψάχνοντας το δίκιο του, τον αποκαλεί βρωμιάρη κι απατεώνα και εύχεται να τον δείρουν και να τον απολύσουν.

Είναι αυτός που, καθισμένος στην πολυθρόνα του απέναντι απ’ την τηλεόραση, βρίζει όποιον δει να προσπαθεί να βγάλει το κεφάλι του έξω απ’ το νερό της ήττας.

Είναι αυτός που ξυπνάει το δίκιο μέσα του, μόνο όταν πρόκειται για το δικό του. Και ξανακοιμάται αμέσως, μόλις το ικανοποιήσει. Ή, όταν δεν το ικανοποιήσει, εύχεται να χαθεί το δίκιο και των υπολοίπων.

Είναι αυτός που του φταίνε όλοι και όλα, αυτός που βλέπει στον εαυτό του τον αναμάρτητο και στους άλλους τον διάβολο προσωποποιημένο.

Αυτός είναι ο Τίμων ο Μισάνθρωπος.

Και το όνομά του ακόμη μαρτυρεί το αξιακό του σύστημα: Τίμων, εκ του “τιμή”… φράγκα σα να λέμε!

Οι αρχαίοι ιστορικοί, κωμωδιογράφοι και τραγωδοί τον τίμησαν δεόντως με την πένα τους.

Η σύγχρονη γραφή τον έχει αποκλείσει από τους ρόλους της.

Κι όμως, σήμερα ο Τίμων είναι βεβαιότατα ακόμη πιο συνηθισμένος και αναγνωρίσιμος τύπος σε σχέση με τότε.

Ο Τίμων ο Μισάνθρωπος είναι ο συνηθέστερος διπλανός μας στο λεωφορείο, στο φανάρι, στη δουλειά, στην ουρά της τράπεζας, στο χώρο αναμονής του ιατρείου, στο γήπεδο, στη λαϊκή.