Πυρ ομαδόν κατά του Λάκη

Όσον αφορά το Σόιμπλε, δεν νομίζω πως σεβάστηκε ποτέ τη δική μας οικονομική αναπηρία. Αντίθετα, δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να μας εξευτελίσει, να μας ειρωνευτεί, να μας σατιρίσει, να μας ληστέψει και να υποτάξει τις κυβερνήσεις μας

.

Με εντυπωσίασε πραγματικά η σημερινή ευαισθησία των πολιτικών για τον Σόιμπλε. Των ΜΜΕ επίσης. Ήταν αλήθεια πολύ συγκινητική. Όσον αφορά το Λάκη Λαζόπουλο, στολίστηκε από τα ομαδικά πυρά της εντιμότατης δημοσιογραφίας μας και της ηθικότατης πολιτικής μας, με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα: φασίστας, ναζί, θαμώνας διαύλων διαπλοκής, ανελέητος, σαδιστής, αυλικός, απατεώνας κοκ.

Επί πλέον, ως ένας γελωτοποιός που χρησιμοποιεί την πολιτική σάτιρα για να πλουτίζει και που περνάει επικίνδυνα μηνύματα σε μία αποχαυνωμένη κοινωνία (άρα η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίστηκε με ανάλογα κοσμητικά, αφού το «αποχαυνωμένη» δεν την κολακεύει ιδιαίτερα). Η επίμαχη φράση του Λάκη πάντως, αυτή που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, ήταν η εξής: «Όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μία καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται και σε μία ιδέα» (πηγή).

Οι πρώτες μου σκέψεις, αφού διαπίστωσα το μέγεθος της δημόσιας κατακραυγής, ήταν πως ένας άνθρωπος με τόση μεγάλη ακροαματικότητα, όση ο Λάκης, είναι λογικό να μην έχει πολλούς φίλους. Ειδικά στους χώρους της δημοσιογραφίας και της πολιτικής που οι μαχαιριές πίσω από την πλάτη δεν είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο.

Όταν τώρα αυτός ο άνθρωπος κατηγορείται πως στήριξε επανειλημμένα το ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τις δημοφιλείς εκπομπές του, ενώ ο εμβολιασμένος σήμερα ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος με το χειρότερο εφιάλτη του, με όλες τις κοινωνικές ομάδες, ειδικά με τα ΜΜΕ, δεν μπορεί να περιμένει κάτι καλύτερο.

Αν και είμαι η τελευταία πάντως που θα έβρισκε έστω υποφερτές τις εκπομπές του Λάκη, αντιπαθώ ακόμη περισσότερο τη δημοσιογραφική και την πολιτική υποκρισία. Κυρίως όταν προέρχεται από ανθρώπους που χρησιμοποιούν σκόπιμα όποιο μέσον επικοινωνίας ή όποια δημοτικότητα διαθέτουν, για να προβληθούν οι ίδιοι και για να κερδίσουν χρήματα ή αναγνώστες.

Όσον αφορά τώρα το Σόιμπλε, δεν νομίζω πως σεβάστηκε ποτέ τη δική μας οικονομική αναπηρία. Αντίθετα, δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να μας εξευτελίσει, να μας ειρωνευτεί, να μας προσβάλλει, να μας σατιρίσει, να μας ληστέψει και να υποτάξει τις κυβερνήσεις μας. Όλες, τη μία μετά την άλλη, με τελευταίο θύμα του το ΣΥΡΙΖΑ και με επόμενο τη ΝΔ.

Είμαι σίγουρη επίσης πως δεν πρόκειται να διστάσει να μας πάρει ότι έχουμε και δεν έχουμε, πετώντας μας στη συνέχεια στον κάλαθο των αχρήστων, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα. Άλλωστε το απέδειξε κακοποιώντας τους ίδιους τους συμπατριώτες του, τους Ανατολικογερμανούς. Τους λήστεψε με τον πιο στυγνό και αιμοβόρο τρόπο, όταν ήταν ο υπεύθυνος του δικού τους ΤΑΙΠΕΔ. Νομίζω πως για αυτό τον πυροβόλησε ένα από τα θύματα του, αν και μπορεί να κάνω λάθος.

Εάν θα χαρακτήριζα λοιπόν κάποιον φασίστα, ναζί, σαδιστή ή ανελέητο, πράγμα που φυσικά δεν κάνω, μάλλον τον Σόιμπλε θα επέλεγα παρά το Λάκη. Έναν άνθρωπο που ο ίδιος δεν διατάζει να χρησιμοποιήσει την αναπηρία του για να επιβάλλεται στους άλλους και για να σκύβουν όλοι δουλικά μπροστά του.

Εδώ θα με αντίκρουε κανείς, λέγοντας μου ότι είναι πολύ σωστό που εμείς δείχνουμε μία τέτοια ανωτερότητα! Που υπερασπιζόμαστε με τέτοια θέρμη το δυνάστη μας, το Σόιμπλε και που καταδικάζουμε το σάτυρο, το Λάκη, για την απρέπεια του (αν και τη μεταφράσαμε όπως μας βόλευε).

Θα του απαντούσα τότε πως θα είχε δίκιο, εάν δείχναμε την ίδια ευαισθησία στα θέματα που αφορούν εμάς. Στα δικά μας παιδιά που αναγκάζονται να αναζητήσουν νέες πατρίδες επειδή τους το επιβάλλει ο Σόιμπλε. Στους δικούς μας ανθρώπους που λιμοκτονούν, που εξαθλιώνονται και που εξευτελίζονται καθημερινά, από τις συνθήκες που τους επέβαλλε ο Σόιμπλε. Ένας άνθρωπος που αρνείται πεισματικά ακόμη και να συζητήσει το θέμα των αποζημιώσεων που μας χρωστάει η πατρίδα του, από την εποχή που οι ναζί πρόγονοι του κατάκλεψαν, κατέκαψαν, αιματοκύλισαν και λήστεψαν την Ελλάδα.

Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια και να είμαι υπερβολική. Όμως, πραγματικά δεν αντέχω αυτήν την υποκριτική ανωτερότητα, χωρίς να έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ το Λάκη. Άλλωστε δεν έχει καμία ανάγκη από την υπεράσπιση μου. Ξέρει πολύ καλύτερα από τον καθένα πως είναι λογικό να δέχεται επιθέσεις ζήλειας.

Όσον αφορά τον ελληνικό λαό, καταλαβαίνει επίσης τι συμβαίνει και δεν επηρεάζεται από κανέναν τόσο εύκολα, όσο νομίζουν κάποιοι. Ακόμη καλύτερα, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει, ποιόν να εκτιμάει και ποιόν όχι, καθώς επίσης πόσο και τι πρέπει να περιμένει, πριν καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα. Κακώς τον υποτιμούν λοιπόν όλοι όσοι το κάνουν. Εάν πρέπει να καταδικάσει το Λάκη θα το κάνει. Εάν πάλι όχι, κανένας δεν θα του αλλάξει τη γνώμη. Η δική μου άποψη πάντως είναι ότι πραγματικά ξέφυγε ο Λάκης, ντροπή του λοιπόν, αλλά πολύ μεγαλύτερη η ντροπή του Σόιμπλε. Αν και δεν πρόκειται ποτέ να νοιώσει κάτι τέτοιο.

  Serena Nomikou

Analyst

Νόαμ Τσομσκι: «Οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα»

Η Συνέντευξη

Τη στάση της Ευρώπης τόσο απέναντι στην οικονομική κρίση και την Ελλάδα όσο και στη διαχείριση του προσφυγικού δράματος επικρίνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος φιλόσοφος και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι. Όσον αφορά την κρίση, ο Τσόμσκι λέει ότι «οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα» που τόλμησε να διεκδικήσει τη Δημοκρατία, ενώ για το προσφυγικό σημειώνει ότι η Ευρώπη ξέρει πολύ καλά από λιτότητα, αλλά όχι από ανθρωπισμό.

Ο Νόαμ Τσόμσκι μίλησε στον Xρόνη Πολυχρονίου για το Truthout.
Ο σαδισμός απέναντι στη Δημοκρατία

Σχολιάζοντας το θέμα της ελληνικής κρίσης, ο Αμερικανός φιλόσοφος ασκεί δριμεία κριτική στους πιστωτές της χώρας που ζητούν από την Ελλάδα να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα που καμία άλλη δημοκρατική χώρα στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να εισαγάγει.
«Οι όροι που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των πιστωτών κι έχουν καταστρέψει τη χώρα. Ο στόχος υποτίθεται πως ήταν να μειωθεί το χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί υπό αυτά τα μέτρα. Με την οικονομία να έχει υπονομευθεί, το ΑΕΠ έχει μειωθεί και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί παρά τη ριζική περιστολή των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδαέχει παρασχεθεί ελάφρυνση του χρέους, σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει γίνει σαν ένα χωνί μέσω του οποίου ρέει η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες του Βορρά, οι οποίες μέχρι σήμερα έδιναν επισφαλή δάνεια, δεν τα πήραν πίσω και θέλουν τώρα να διασωθούν από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Πρόκειται για μία συνήθη πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στη νεοφιλελεύθερη εποχή», λέει.
«Όταν η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε δημοψήφισμα, για να ζητήσει από τους πολίτες της χώρας να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την τύχη τους, η αντίδραση των ευρωπαϊκών ελίτ ήταν απόλυτος τρόμος απέναντι στην αναίδεια. Πώς μπορεί οι Έλληνες να τολμούν να θεωρούν τη Δημοκρατία ως μια αξία που πρέπει να γίνεται σεβαστή στη χώρα γέννησής της; Οι κρατούντες Ευρωκράτες αντέδρασαν με απόλυτο σαδισμό, προβάλλοντας ακόμα πιο σκληρές απαιτήσεις ώστε να γίνει η Ελλάδα ερείπια και στο μεταξύ, χωρίς καμία αμφιβολία, να ιδιοποιηθούν ό,τι μπορούν για τον εαυτό τους.

Το αντικείμενο του σαδισμού δεν είναι οι Έλληνες ειδικά, αλλά όποιος τολμά να φανταστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών. Πολύ γενικά, μπορεί να πει κανείς ότι τα μέτρα λιτότητας κατά τη διάρκεια της ύφεσης δεν έβγαζαν οικονομικό νόημα, όπως αναγνωρίζεται ακόμη και από τους οικονομολόγους του ΔΝΤ (αν και όχι από τους πολιτικούς παράγοντες του Ταμείου).
Αυτή η κατάσταση είναι δύσκολο να θεωρηθεί ως οτιδήποτε άλλο, εκτός από ταξικός πόλεμος, ο οποίος σκοπεύει να ανατρέψει τις κοινωνικές δημοκρατικές κατακτήσεις, που έχουν υπάρξει μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές της Ευρώπης στον σύγχρονο πολιτισμό», θα σημειώσει επίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το μνημόνιο, και ο Βαρουφάκης

Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το γεγονός ότι παρά τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναγκάστηκε τελικά να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο. Τι θα πει ο διεθνώς αναγνωρισμένος ακαδημαϊκός για αυτό; «Δεν αισθάνομαι αρκετά κοντά στην κατάσταση, ώστε να σχολιάσω συγκεκριμένες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, και να αξιολογήσω τις εναλλακτικές διαδρομές που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει». «Οι επιλογές του θα μπορούσαν να είναι καλύτερες πάντως, αν είχε λάβει ουσιαστική υποστήριξη από άλλες λαϊκές δυνάμεις της Ευρώπης, όπως νομίζω ότι θα μπορούσε να είχε γίνει», θα υπογραμμίσει.
Ο Τσόμσκι καλείται επίσης να σχολιάσει τις βλέψεις του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, για ένα ευρωπαϊκό κόμμα που θα «εκδημοκρατίσει» την Ευρώπη και απαντά στο ερώτημα «γιατί η σοσιαλδημοκρατία αποτελεί παρελθόν για πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες», αλλά και στο «πόσο εφικτό είναι να εκδημοκρατιστεί ο καπιταλισμός».
«Η σοσιαλδημοκρατία, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή παραλλαγή της, αλλά και σε άλλες, βρίσκεται κάτω από σοβαρή επίθεση από την νεοφιλελεύθερη περίοδο της προηγούμενης γενιάς, η οποία ήταν επιβλαβής για τον πληθυσμό, αλλά αντίθετα ωφέλησε μικρές ελίτ», λέει.
«Ένα παράδειγμα της χυδαιότητας αυτών των δογμάτων αποκαλύπτεται στη μελέτη που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την Oxfam, η οποία διαπιστώνει ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, θα έχει σύντομα στα χέρια του περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πλούτου. Στο μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, την πλουσιότερη εκ των κοινωνιών του κόσμου, εκατομμύρια παιδιών ζουν σε νοικοκυριά που προσπαθούν να επιβιώσουν με 2$ την ημέρα. Ακόμη και αυτό κομμάτι ψωμί είναι υπό επίθεση από τους λεγόμενους συντηρητικούς», παρατηρεί.
«Το πόσο μακριά μπορεί να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις στις υπάρχουσες συνθήκες του κρατικού καπιταλισμού, είναι υπό συζήτηση. Αλλά ότι μπορούν να πάνε πολύ πιο πέρα από ό,τι σήμερα, δεν είναι καθόλου υπό αμφισβήτηση. Ούτε τίθεται υπό αμφισβήτηση ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να φτάσουν στα όριά τους», σημειώνει.
Σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «αυτός θα πρέπει να είναι ένας στόχος ακόμη και για αυτούς που διατείνονται για τη ριζοσπαστική κοινωνική επανάσταση, η οποία θα οδηγούσε μόνο σε χειρότερα δεινά, αν δεν προκύψει από την αφοσίωση ευρύτερων μαζών που θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα κέντρα εξουσίας θα εμποδίσουν περαιτέρω τα βήματά τους προς τα εμπρός».

Οι λόγοι που οδήγησαν στην προσφυγική κρίση

Αναφορικά με τους λόγους που οδήγησαν στο ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης, ο Νόαμ Τσόμσκι κάνει την ανασκόπηση των γεγονότων που είχαν ως αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή. «Η κρίση χτιζόταν επί ένα μακρό διάστημα», λέει και εστιάζει σε δύο γεγονότα που χτύπησαν τη Μέσα Ανατολή σαν μία «δυτική βαριοπούλα» που απελευθέρωσε δραματικές συνέπειες.
Το πρώτο γεγονός που πρέπει να εξεταστεί είναι σύμφωνα με τον Αμερικανό φιλόσοφο, η εισβολή ΗΠΑ – Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιράκ, με τη βάρβαρη κατοχή που ακολούθησε να έχει ως αποτέλεσμα, πέραν των σφαγών και της ολικής ισοπέδωσης της χώρας, το ξέσπασμα μίας σεχταριστικής διαμάχης που μοίρασε τη χώρα αλλά και την ευρύτερη περιοχή σε δύο στρατόπεδα. «Η εισβολή εκτόπισε εκατομμύρια ανθρώπων, οι οποίοι διέφυγαν ή αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε φτωχές γειτονικές χώρες, που βρέθηκαν αντιμέτωπες με τα δικά μας εγκλήματα», σημειώνει.
«Μία ακόμα πτυχή της εισβολής είναι και η γένεση του τερατουργήματος του Ισλαμικού Κράτους, που συνέβαλε στην καταστροφή της Συρίας», θα πει ο Νόαμ Τσόμσκι. Και σε αυτή την περίπτωση οι γειτονικές χώρες χρειάστηκε να απορροφήσουν τις προσφυγικές ροές, με την Τουρκία να έχει δεχτεί πάνω από 2 εκατ. Σύρους πρόσφυγες, λέει. Ωστόσο δεν παραλείπει να επικρίνει τη γείτονα χώρα μας για την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, καθώς όπως σημειώνει την ίδια στιγμή που η Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, συμβάλλει στην κλιμάκωση της κρίσης, με το να υποστηρίζει το Μέτωπο Αλ Νούσρα, την αδελφή οργάνωση της Αλ Κάιντα στη Συρία, και με το να επιτίθεται στους Κούρδους, την κύρια δύναμη που πολεμάει τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους από εδάφους.
Το δεύτερο γεγονός που οδήγησε στη σημερινή κρίση, είναι σύμφωνα με τον διάσημο ακαδημαϊκό, η καταστροφή της Λιβύης, στην οποία σήμερα επικρατεί ένα χάος μεταξύ αντιμαχόμενων ομάδων. Πρόκειται για μια χώρα – βάση του Ισλαμικού Κράτους, που παράγει όχι μόνο τζιχαντιστές αλλά και όπλα που «ταξιδεύουν» από τη Δυτική Αφρική ως την Μέση Ανατολή, αλλά είναι και δέκτης μεγάλων μεταναστευτικών ροών από όλη την αφρικανική ήπειρο. Η περίπτωση της Λιβύης μάλιστα, σύμφωνα με τον Τσόμσκι, φέρνει στην επιφάνεια και ιστορικούς παράγοντες, όπως το ότι η Ευρώπη, συστηματικά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει βασανίσει και εκμεταλλευτεί την Αφρική για να προωθήσει τη δική της ανάπτυξη.

Η Ευρώπη ξέρει από λιτότητα αλλά όχι από ανθρωπισμό

Πώς βλέπει την αντίδραση της Ευρώπης απέναντι στην προσφυγική κρίση; «Τα ευρωπαϊκά κέντρα διακυβέρνησης είναι πολύ αποτελεσματικά στο να επιβάλλουν σκληρά μέτρα λιτότητας που καταστρέφουν τις φτωχότερες χώρες και ωφελούν τις τράπεζες. Στον αντίποδα, φαίνεται να έχουν καταρρεύσει σχεδόν ολοκληρωτικά απέναντι στην ανθρωπιστική καταστροφή που σε μεγάλο βαθμό έχουν δημιουργήσει τα δυτικά εγκλήματα. Το βάρος έπεσε στους λίγους που ήταν πρόθυμοι, τουλάχιστον προσωρινά, να κουνήσουν έστω και λίγο το δαχτυλάκι τους, όπως η Σουηδία και η Γερμανία. Πολλοί άλλοι απλά έκλεισαν τα σύνορά τους», σχολιάζει ο Νόαμ Τσόμσκι. Παραλληλίζει μάλιστα την κατάσταση στα σύνορα της Ευρώπης, σαν την κατάσταση που επικρατεί στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, όπου οι Αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι ακολουθούν μία «ανθρωπιστική πολιτική που μειώνει την παράνομη μετανάστευση», αλλά σε ποιους; Σε αυτούς που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα συντρίμμια που άφησαν στην κεντρική Αμερική τα εγκλήματα των ΗΠΑ σε αυτή, όπως τονίζει.

«Τι μας λέει όλο αυτό για τις επικρατούσες αξίες; Είναι δύσκολο ακόμη και να χρησιμοποιήσεις τη λέξη “αξίες”, πόσο μάλλον να το σχολιάσεις», θα σημειώσει χαρακτηριστικά…
Ο Νόαμ Τσόμσκι τοποθετείται όμως και για το επιχείρημα που όλο και πιο συχνά ακούγεται από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη και λέει ότι «είναι απλά αδύνατο να δεχτεί η Ευρώπη τόσους μετανάστες και πρόσφυγες». «Η Γερμανία έχει απορροφήσει σχεδόν 1 εκατ. πρόσφυγες, όντας μια πολύ πλούσια χώρα, με πληθυσμό άνω των 80 εκατ. πολιτών. Κάντε τη σύγκριση με τον Λίβανο, μια φτωχή χώρα με σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Το 25% του πληθυσμού του Λιβάνου αποτελείται από μη Λιβανέζους. Όπως πολύ σωστά έχει παρατηρήσει ο επικεφαλής του Human Rights Watch, Kenneth Roth, “Αυτό το κύμα ανθρώπων μοιάζει σαν σταγόνα, αν αναλογιστεί κανείς την πισίνα που καλείται να το απορροφήσει. Λαμβάνοντας υπόψη τον πλούτο της ΕΕ και την προηγμένη της οικονομία, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι η Ευρώπη δεν διαθέτει τα μέσα για να απορροφήσει αυτούς τους νεοφερμένους, ιδιαίτερα οι χώρες που χρειάζονται τους μετανάστες για την οικονομική τους ευρωστία”».

Η κρίση ως ευκαιρία

Καταλήγοντας ο Αμερικανός φιλόσοφος θα σχολιάσει: «Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ του ενιαίου νομίσματος ― για το οποίο οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες ― και το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία νομίζω ότι έχει υπάρξει μια σημαντική εξέλιξη. Υπενθυμίζεται ότι για εκατοντάδες χρόνια η Ευρώπη αλληλοσπαρασσόταν.Το να έχουν ξεπεραστεί οι εθνικές εχθροπραξίες και τα σύνορα είναι ένα σημαντικό επίτευγμα. Θα ήταν μεγάλη ντροπή αν η συνθήκη Σένγκεν καταρρεύσει κάτω από μια αντιληπτή απειλή, που δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να διαχειριστεί με ανθρωπιστικό τρόπο και που θα μπορούσε να συμβάλει στην οικονομική και πολιτιστική υγεία της ευρωπαϊκής κοινωνίας».
aristeridiexodos

Ο Κούλης είναι κεντρώος, επίσης έχω δει γάιδαρο να πετά και βαπόρι στη Λάρισα...

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή υποτίθεται πως θα σηματοδοτούσε την ανατολή τού αστεριού τού Κούλη, του δήθεν μεταρρυθμιστή που θα έσωζε τη χώρα από τον αριστερό λαϊκισμό και τους ολιγάρχες από τις ιστορικές τους ευθύνες. Υπό μία έννοια τα αποκαλυπτήρια πράγματι έγιναν, μόνο που δεν ήταν προς όφελος του νέου αρχηγού τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Αλέξης Τσίπρας τον πήρε παραμάζωμα, ιδίως στη δευτερολογία του, με τον Κούλη να μοιάζει πιο αμήχανος κι από τότε που προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τα τηλεφωνικά κέντρα τής Siemens...

Δεν έφερε καμιά ουσιαστική αντιπρόταση για το ασφαλιστικό, ενώ κι αυτές που παρουσίασε δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να απογυμνώσουν τον δήθεν κεντρώο πολιτικό και να τον ντύσουν με τα πραγματικά του ρούχα, αυτά του νεοφιλελευθερισμού: είναι αντίθετος, για παράδειγμα, στην αύξηση, έστω κατ' ελάχιστο, των εργοδοτικών εισφορών, μολονότι έχουν συμφωνήσει σε αυτό ακόμα και οι εργοδότες. Επίσης, ζήτησε την επαναφορά τής ρήτρας μηδενικού ελλείμματος-δηλαδή μειώσεις-για όλες τις συντάξεις και, κυρίως, διαφωνεί στην αναδιανεμητική διάσταση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που προτείνει η κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, δεν θέλει οι πλούσιοι να πληρώσουν δεκάρα τσακιστή για το ασφαλιστικό, την ίδια ώρα που παρουσιάστηκε ως ντίλερ τής ιδιωτικής ασφάλισης...

Στην ίδια συζήτηση στη Βουλή έγιναν ξεκάθαρες οι ολοφάνερες αδυναμίες τού προέδρου τής ΝΔ, ο οποίος είναι δύσκολο να υποδυθεί το ρόλο τού εκσυγχρονιστή όταν ο ίδιος έχει μια σειρά από σκελετούς στη ντουλάπα του. Πώς, για παράδειγμα, θα μεταρρυθμίσει τη δημόσια διοίκηση αυτός ο οποίος στην ουσία δεν θέλει καθόλου Δημόσιο, ο οποίος δωροδοκείτο κατ' επανάληψη από ξένη ιδιωτική εταιρεία, που διόρισε 51 μετακλητούς υπαλλήλους όταν ήταν υπουργός, που πετσόκοψε έναν καλό νόμο-το νόμο Ραγκούση για την πρόσληψη διευθυντών- για να διορίσει τους δικούς του, που τους μόνους που απόλυσε ήταν τους πιο αδύναμους-τις καθαρίστριες και τους σχολικούς φύλακες- κι ο οποίος αρνείται σήμερα να υπερψηφίσει έναν επίσης καλό νόμο που φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση και με τον οποίο, για παράδειγμα, οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων θα είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι κι όχι κομματικώς διορισμένοι; Οι άνθρωποι δεν κρίνονται τόσο από τα λόγια όσο από τις πράξεις τους κι όσο πλούσιο κι αν είναι το βιογραφικό τού Κούλη σε πτυχία κι εργασιακή εμπειρία-χάρη και στις διασυνδέσεις τού μπαμπά- τόσο βρόμικο είναι επίσης. Κι αυτό είναι λογικό να αποτελεί βούτυρο στο ψωμί όσων θέλουν να τον αποδομήσουν...

Οι ιδεολογίες δεν πρόκειται να πεθάνουν όσο υφίστανται διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Οσο υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί οι πολιτικοί θα καλούνται να κάνουν επιλογές που θα θίγουν ή τους μεν ή τους δε. Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει ένα πρόγραμμα το οποίο εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα της ελίτ. Αν δεν ήταν, όμως, αυτός στην εξουσία τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, γιατί τουλάχιστον ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του κάνουν τα αδύνατα δυνατά, στην ουσία με δεμένα χέρια, ώστε οι εφαρμοστικές πολιτικές τού μνημονίου να απηχούν τη διαχρονική προτεραιότητα της Αριστεράς στην κοινωνική δικαιοσύνη...

Αντιθέτως, ο Κούλης είναι κάθε λέξη αυτού του προγράμματος, τον εκφράζει απολύτως η αναδιανεμητική υπέρ των πλουσίων φιλοσοφία του. Αλλωστε οι φτωχοί, όπως θα έλεγε κι ο Β. Κικίλιας- ο οποίος έγινε συνταξιούχος από τα τριανταφεύγα του-, δεν αξίζει να πάρουν ευκαιρίες για να πλουτίσουν γιατί μετά θα τεμπελιάζουν. Σε αυτόν τον ταξικό πόλεμο υπάρχουν ξεκάθαρα στρατόπεδα κι ας κοιμάται, προς το παρόν τουλάχιστον, το ένα με τον εχθρό γιατί αυτός κρατά όμηρο το λαό του. Αν έχεις στόχο άλλωστε να τον σκοτώσεις, όπως είναι ο στόχος τής κυβέρνησης, πλαγιάζεις και με το διάβολο για να τον πετύχεις. Κι ας διαφωνούν οι άμωμοι που φοβούνται να βάλουν τα ποδαράκια τους στη λάσπη στο όνομα μιας ανούσιας αν δεν συνεχίζεις τη μάχη ιδεολογικής καθαρότητας...

 http://tripioevro.blogspot.gr

Ο Ψυχάρης που εξέφραζε "τας ευγνωμόνους ευχαριστίας του" στον Παπαδόπουλο αποκαλεί τον Τσίπρα δικτάτορα, τί δεν καταλαβαίνεις;...

Δεν με συγκινούν οι άνθρωποι που είναι αγαπητοί σε όλους. Για να συμβαίνει αυτό είτε οι ίδιοι είναι άχρωμοι, άοσμοι κι άγευστοι είτε αγύρτες. Γι' αυτό κι έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη ίσως κι από το ποιοί είναι φίλοι του, να βλέπουμε ποιοί είναι οι εχθροί ενός προσώπου, ενός πολιτικού ιδιαιτέρως. Ποιοί αντιπολιτεύονται, για παράδειγμα, με μανία τον Αλέξη Τσίπρα; Ο Στ. Ψυχάρης, ο Θ. Αναστασιάδης κι ο Γ. Αλαφούζος, οι οποίοι επιχειρούν, προκαλώντας πολλά γέλια, να πείσουν την κοινή γνώμη πως ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός στην ιστορία τής ιδιωτικής τηλεόρασης για την παραχώρηση τηλεοπτικών αδειών αποτελεί ένα πραξικόπημα κατά τής ελευθεροτυπίας! Δεν αποκλείω σε κάποιο από τα επόμενα πρωτοσέλιδά τους τα "ΝΕΑ", το "Βήμα", το "Πρώτο Θέμα" ή η "Καθημερινή" να ντύσουν τον Αλέξη Τσίπρα με τη στολή τού δικτάτορα Παπαδόπουλου για να μας πείσουν πως το κλείσιμο καναλιών που επιβίωσαν μέχρι τώρα χάρη στη διαπλοκή επιχειρηματικής-πολιτικής και τραπεζικής εξουσίας ισοδυναμεί με τη χειρότερη μορφή λογοκρισίας...

Είναι τέτοια η ένδεια επιχειρημάτων τής μνημονιακής αντιπολίτευσης και των μιντιακών της φερέφωνων-ή, μήπως, συμβαίνει το αντίστροφο;- ώστε αναγκάζονται ξανά και ξανά να μιλούν για σκοινί στο σπίτι τού κρεμασμένου. Εκαναν σημαία τους, για παράδειγμα, τους διορισμούς μετακλητών υπαλλήλων τα κόμματα που άλωσαν τον κρατικό μηχανισμό στα χρόνια τής μεταπολίτευσης και οι οποίοι βυσματούχοι τους δεν έφυγαν βεβαίως με την αποχώρηση του υπουργού που τους διόρισε αλλά εξακολουθούμε να πληρώνουμε τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Τώρα θεωρούν πως βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αντιπολιτεύονται εκείνοι που κατάστησαν την ΕΡΤ κομματικό μαγαζάκι τους και οι οποίοι φρόντιζαν-οι περισσότεροι τουλάχιστον- να μην ενοχλούν τους ολιγάρχες-καναλάρχες, σε μια αγαστή συνεργασία η οποία διακόπηκε με την ψήφο τού ελληνικού λαού στις 25 Ιανουαρίου 2015.

Εκείνοι που πριν πέντε δεκαετίες στήριζαν την αποστασία σε βάρος τού Γ. Παπανδρέου, οδηγώντας το λαό να καίει τις πουλημένες φυλλάδες τους στην πλατεία Συντάγματος, αυτοί που υμνολογούσαν τη χούντα των συνταγματαρχών, οι ίδιοι που αγιοποίησαν πρωθυπουργούς που μας έφεραν στη μνημονιακή καταστροφή έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας. Λιγο πριν, πάντως, ή και λίγο μετά από το πέρασμά τους από τους οικονομικούς εισαγγελείς για να δικαιολογήσουν αδικαιολόγητα πλούτη και το κρατικό ταμείο για να καταβάλουν τα πρόστιμα που αναλογούν στη λαμογιά τους. Τυχαίο;...

Οσο περνά ο καιρός τόσο αυξάνονται οι ομοιότητες με τη Χιλή τού Σαλβαδόρ Αγιέντε. Και τότε ο σοσιαλιστής πρόεδρος αποπειράθηκε να εφαρμόσει ένα αναδιανεμητικό πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα σε ένα εχθρικότατο περιβάλλον, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι Αμερικανοί, για παράδειγμα, κατασχούσαν εμπορεύματα με πρώτες ύλες με προορισμό την Ευρώπη με αιτιολογία την αποπληρωμή παλαιότερων δανειών και οι ντόπιοι ολιγάρχες συνωμοτούσαν με το στρατό και, φυσικά, με την Ουάσιγκτον για την ανατροπή τού λαοπρόβλητου ηγέτη. Οι οικονομικές δυσκολίες δεν έλειπαν κι από εκείνη τη Χιλή, μόνο που οι πολίτες έβλεπαν έναν πρόεδρο που πολεμούσε θεούς και δαίμονες για να τους προστατεύσει.

Θυμίζω τα τελευταία λόγια τού Αγιέντε: "Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία. Είμαι βέβαιος ότι η θυσία μου δεν θα είναι μάταιη, είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον, θα είναι ένα μάθημα ηθικής που θα τιμωρήσει το κακούργημα, τη δειλία και την προδοσία". Αλήθεια, τέσσερις δεκαετίες μετά θα επιτρέψουμε στους απόγονους των δοσίλογων της κατοχής, στους διαχρονικούς μας νταβατζήδες και στα νεοφυή βλαστάρια τους να ανατρέψουν μια ειρηνική επανάσταση που ο λαός επιδοκίμασε τέσσερις φορές με την ψήφο του από το 2014;...  
 http://tripioevro.blogspot.gr

Χάμπερμας: Η ασυνείδητη πολιτική της Γερμανίας ευθύνεται για την κρίση

Η ασυνείδητη Γερμανία:

Με συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, ο κορυφαίος Γερμανός διανοούμενος σημειώνει πως η χώρα του ακολούθησε ασυνείδητη πολιτική και χρησιμοποίησε την κρίση προς ίδιον όφελος. Ωστόσο, η μοναδική λύση για να βγει η Ευρώπη από το τέλμα περνάει και πάλι από τη Γερμανία.

«Αν η γερμανική κυβέρνηση είχε παίξει τον ρόλο μιας δύναμης τόσο κυριαρχικής όσο και υπεύθυνης, δεν θα είχε εκμεταλλευθεί τόσο ασυνείδητα τις πολιτικές κρίσεις των τελευταίων ετών προς όφελός της. Από την άλλη πλευρά, το κλειδί της εξόδου από την κρίση πρέπει να αναζητηθεί κυρίως στην ίδια τη γερμανική κυβέρνηση: αυτή θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει προ πολλού μια σοβαρή συζήτηση για τις μελλοντικές εναλλακτικές της Ευρώπης».

Η Γαλλία και ο νέος Τσόρτσιλ:

«Το γαλλογερμανικό ζεύγος, το οποίο μέσω μιας κοινής πρωτοβουλίας είναι το μοναδικό που μπορεί να βγάλει την ΕΕ από το τέλμα, έχει βαλτώσει. Ο θεσμικός συντονισμός της φορολογικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν μπορεί να επιτευχθεί με τεχνοκρατικά μέσα. Η απαραίτητη μεταβίβαση κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο απαιτεί έναν δημοκρατικό έλεγχο, συνεπώς μια κλίση της ζυγαριάς υπέρ του Ευρωκοινοβουλίου. Δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν Τσόρτσιλ, κανέναν πολιτικό που θα είχε το απαιτούμενο κύρος να θέσει μια τέτοια αλλαγή σε κίνηση».

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση:

«Ο όρος “κόπωση” μου φαίνεται κατάλληλος: τόσο από πολιτική όσο και από οικονομική άποψη, η ΕΕ και ιδίως η ευρωζώνη βυθίζονται σε μια δίνη προβλημάτων για τα οποία είναι υπεύθυνες οι ίδιες. Την ατμόσφαιρα “κόπωσης”, που επί χρόνια μετριάζει τον ενθουσιασμό, θα τη χαρακτήριζα σαν ένα μοιραίο μείγμα παράλυσης και διάλυσης».

Για το ευρώ:

«Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα συνιστά καταστροφικό σενάριο, σύμφωνα με τους οικονομολόγους. Ως κοινωνιολόγος, δεδομένης της προχωρημένης ολοκλήρωσης των κοινωνιών και των οικονομιών μας, δεν είμαι σε θέση ούτε καν να φανταστώ ότι μπορούμε ακόμη και να εξετάζουμε μια τέτοια ριζοσπαστική διάλυση. Η μοναδική οδός σωτηρίας για το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη είναι, κατά την άποψή μου, να περάσουμε από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα σε μια πολιτική ένωση».
nostimonimar.gr

ΠΕΡΙ «ΑΠΟΒΑΣΗΣ» ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ…

Η πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ «απόβαση» των αγροτών στην Αθήνα «ανήκει» πλέον στην «ιστορία», την οποία όπως συνήθως βιάζονται να «γράψουν» οι πάσης φύσεως μπιστικοί της εξουσίας.

 

Δεν είναι δύσκολο κατ’ αρχήν να εντοπιστεί και μάλιστα δίχως κάποια επίπονη προσπάθεια, το γεγονός ότι το σύνολο των ΜΜΕ παρουσίασαν την συγκεκριμένη κινητοποίηση των αγροτών με μια εμφανή πρόθεση διόγκωσής της.

 

Ενδεικτικά παραθέτουμε «ρεπορτάζ» από την ιστοσελίδα newsit στις 12-2-2015:

 

«- 3.000 Κρητικοί αγρότες θα δώσουν το παρόν στις κινητοποιήσεις της Αθήνας
– Με 30 τρακτέρ και περισσότερα από 100 λεωφορεία θα ξεκινήσουν από Ισθμό οι αγρότες της Πελοποννήσου
– Ξεκίνησαν με 20 τρακτέρ οι αγρότες από τη Νίκαια στις 04:00
– Περισσότεροι από 20.000 διαδηλωτές αναμένονται στο Σύνταγμα
– Δεν θέλουμε επεισόδια, εμείς έχουμε μάθει να δημιουργούμε, όχι να γκρεμίζουμε το μήνυμα των αγροτών».

 

«Ογκώδης διαδήλωση», «μεγαλειώδης συγκέντρωση», «πολιορκία του Συντάγματος» και άλλα επικολυρικά γράφτηκαν για μια κινητοποίηση στην οποία οι συμμετέχοντες μαζί με τις «εφεδρείες» του ΠΑΜΕ και τα υπόλοιπα οργανωμένα μπλόκα διαδηλωτών δεν μπόρεσαν να φτάσουν τους 10.000 διαδηλωτές. Φυσικά και δεν μας ενδιαφέρει να υποκλιθούμε στην λεγόμενη μαζικότητα αναγνωρίζοντάς την σαν τον απαραίτητο εκείνο όρο, που διασφαλίζει κατά τους κινηματίες, αλλά και εν γένει τους κομματικούς την αγωνιστικότητα των κινητοποιούμενων. Για τον λόγο αυτό δεν θεωρούμε ως αποτυχημένη μια διαδήλωση μετρώντας «κεφάλια». Το γεγονός που εντοπίζουμε όμως, δηλαδή η υπερβολική διόγκωση του αριθμού των συμμετεχόντων σχετίζεται από τα ίδια ΜΜΕ, που μας έχουν συνηθίσει στην αντίθετη αντιμετώπιση είναι προφανές ότι έχει σαν αφετηρία συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες, παζάρια και διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη (πολιτικοί συσχετισμοί, «αδειοδότηση» καναλιών κ.ά.).

 

Επίσης, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αντίθετα μ’ ότι συμβαίνει συνήθως, εδώ προβλήθηκε η ενότητα των κινητοποιούμενων, την οποία οι μοναδικοί (sic!!!), που την διατάραξαν ήταν οι «δράκοι», δηλαδή ορισμένοι λέει καθοδηγούμενοι χρυσαυγίτες… Σε παρέμβασή του μάλιστα στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας απέδωσε τις συγκρούσεις έξω από το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και στο Χαϊδάρι στη δράση «ακροδεξιών-χρυσαυγίτικων στοιχείων, που προσπαθούν να παρασύρουν τους απλούς αγρότες, οι οποίοι έχουν τις διεκδικήσεις τους».

 

Η καθεστωτική προπαγάνδα έμοιαζε να κορυφώνεται με την θριαμβευτική σύλληψη ενός χρυσαυγίτη (πρώην, κατά δήλωσή του), που συμμετείχε στο σπάσιμο του περιπολικού στο Χαϊδάρι, ενώ όλα τα σχετικά πλάνα έδειχναν πλήθος «παρασυρμένων» αγροτών να στηρίζει την συγκεκριμένη δράση, όχι βέβαια επειδή υποστήριζε ή γνώριζε την ταυτότητα του «δράκου», αλλά επειδή εμφανώς συμφωνούσε με την πρακτική.

 

Όσο για τα γεγονότα έξω από το υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης εδώ το ψεύδος μοιάζει με ελέφαντα, που οι προπαγανδιστές θέλουν να εμφανίσουν ως ακρίδα. Εκατοντάδες αγρότες από την Κρήτη «παρασυρμένοι» και αυτοί από τους χρυσαυγίτες συμμετείχαν ή στήριζαν τις επιθέσεις στις αστυνομικές δυνάμεις και στο σπάσιμο των παραθύρων του υπουργείου μέχρι και τον τέταρτο όροφο, σε μια περιοχή που γρήγορα έγινε πεδίο μάχης με φωτιές, δακρυγόνα, σπασμένα πεζοδρόμια και πετροπόλεμο, ενώ υπήρξαν και δέκα τραυματίες αστυνομικοί.

 

Τα συχαρίκια για την «τάξη και την περιφρούρηση» (με τα ΚΝΑΤ στην συνήθη διατεταγμένη υπηρεσία της ροπαλοφόρου ΟΠΛΑ) που βασίλεψε στην συγκέντρωση του Συντάγματος έσπευσαν, βέβαια, να αποδώσουν στους συνήθεις δικαιούχους, εφημερίδες, όπως το Βήμα και η Καθημερινή:

 

Έτσι «Ο αγροτοσυνδικαλιστής Βαγγέλης Μπούτας, επικεφαλής του μπλόκου της Νίκαιας, παρέμεινε συνεπής όσον αφορά τις δεσμεύσεις του για την περιφρούρηση της πορείας και τη συμβολική παρουσία τρακτέρ». Ένας Μπούτας βγαλμένος πραγματικά από τα «παλιά» να αγκαλιάζει όσους επέστρεψαν, συγκινημένος μέχρι εκεί που δεν πήγαινε, να τους αποκαλεί «ήρωες», ενώ κατά πόδας αυτή η ανεξάντλητη μορφή ο Κουτσούμπας (Αλήθεια! Σε εκείνη την πολύωρη συζήτηση με τον Τσίπρα, προ ημερών, τί να ειπώθηκε, άραγε;) να επαναλαμβάνει ρομποτικά «εργατιά, αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά» σε κάθε του εμφάνιση στα ΜΜΕ…

 

Μόνο που «όσο και να διαβάζει η αλεπού τα φιρμάνια της το πετσί της πάει στο παζάρι»…

 

Όπως υποστήριξαν, πριν την συγκεκριμένη κινητοποίηση, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα μέλη των συντονιστικών σε Προμαχώνα και Τέμπη, Στέργιος Λίτος και Παναγιώτης Καλογιάννης, «η απόφαση της Νίκαιας για κάθοδο στην Αθήνα είναι ξεπούλημα του αγώνα που κάνουμε σχεδόν τρεις εβδομάδες τώρα. Έχουμε έτοιμες τις αντιπροτάσεις μας. Ας μαζέψει ο πρωθυπουργός τις προσβολές που δεχτήκαμε από τους υπουργούς του (φοροφυγάδες-ακροδεξιά στοιχεία) και τότε θα συζητήσουμε από μηδενική βάση».

 

Στο ίδιο μήκος κύματος και τα μέλη της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και Κτηνοτρόφων, που παραβρέθηκαν και στη συνάντηση της Νίκαιας, σε επικοινωνία με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, εξέφρασαν την ανησυχία ότι με την κάθοδο στην Αθήνα «θα ξεφουσκώσει» ο αγώνας των αγροτών, ενώ, μεταξύ άλλων, επισήμαναν ότι «καταθέτουν ως αντιπρόταση, αυτή η κίνηση να γίνει αρχές της επόμενης εβδομάδας (Δευτέρα ή Τρίτη)».

 

Μ’ άλλα λόγια τα περί ουσιαστικής «ενότητας» των αγροτών είναι απλά κουραφέξαλα.

 

Το σάλπισμα για υποχώρηση σύμφωνα με τους συγκεκριμένους έχει ήδη δοθεί και η συγκεκριμένη κινητοποίηση εντάχθηκε από τα ελεγχόμενα μπλόκα του ΚΚΕ, όχι σε μια προοπτική κλιμάκωσης αλλά της σταδιακής απεμπλοκής, αφού έχουν αποκομισθεί τα αναμενόμενα πολιτικά κέρδη χωρίς να χαθεί ο έλεγχος.

 

Στην κατεύθυνση αυτή εντός του Κοινοβουλίου ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου διαμήνυσε ότι στη συνάντηση των αγροτών με τον πρωθυπουργό, η οποία, όπως τόνισε, «θα γίνει σύντομα», θα υπάρξουν βελτιώσεις όσον αφορά στο φορολογικό αλλά και το ασφαλιστικό για τους αγρότες. «Σε αυτήν τη συνάντηση θα απαντηθούν και θα λειανθούν πολλές από τις επιπτώσεις για τους αγρότες από τα προαπαιτούμενα», είπε, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ενώ σύμφωνα με διαρροές στους δημοσιογράφους η κυβέρνηση υπόσχεται ότι και ο ΟΓΑ θα παραμείνει ανεξάρτητο ταμείο για τους αγρότες, ενώ θα αποσυνδεθεί το προνοιακό του τμήμα για κάποια μεταβατική περίοδο.

 

Βέβαια, όπως συνήθως, μένει να αποδειχθεί, στο τέλος, αν πράγματι «κάποιοι» λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο…

Δημοσιεύθηκε από Συσπείρωση Αναρχικών

https://anhsyxia.wordpress.com

Αυτός είναι ο καπιταλισμός!

Στέργιος Βασιλείου

• Άλλοι βομβαρδίζουν,
• άλλοι πνίγουν,
• άλλοι αφήνουν τον κόσμο να πεθάνει από την πείνα,
• άλλοι διώχνουν,
• άλλοι στήνουν συρματοπλέγματα,
• άλλοι στρατόπεδα συγκέντρωσης,
• άλλοι ψηφίζουν νόμους να τους παίρνουν ό,τι χρυσό, χρήμα και αξία έχουν πάνω τους χωρίς επιστροφή,
• άλλοι θέλουν δημοκρατικό δημοψήφισμα για να τους ψοφήσουν,
• άλλοι σχεδιάζουν θαλάσσια σύνορα από τα οποία δεν θα περνάει κανείς…

Στήνουν hot spot στον πάτο της θάλασσας!

Τέλος, όλοι μαζί συγκροτούν την Κόλαση των λαών του κόσμου.

Ρατσιστικές και φασιστικές κραυγές παντού. Καμία ενοχή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αυτός ήταν πάντα ο καπιταλισμός.

• Είτε μάζευε δούλους από την Αφρική για την Αμερική,
• είτε έστηνε απαρτχάιντ και θαλάμους αερίων,
• είτε χώριζε τον κόσμο σε αποικίες,
• είτε βομβάρδιζε με ναπάλμ, χημικά, ατομική βόμβα και απεμπλουτισμένο ουράνιο,
• είτε έκλεβε τον πλούτο των λαών,
• είτε γέμιζε τις ηπείρους μετανάστες και ανέργους και τις θάλασσες με πτώματα.

Πάντα ίδιος ήταν.

Ύστερα κάποιοι μιλάνε για αξίες της ΕΕ!!!

Αμέσως μετά αναθέτουν στο ΝΑΤΟ να πνίγει τους μετανάστες, την ώρα που οι χώρες - μέλη του βομβαρδίζουν και υποδουλώνουν όλη τη Μ. Ανατολή και τη μισή Αφρική.

Αυτός είναι πάντα.

Και αν νομίσατε ότι τα κάνει εκεί που έχει πρόβλημα με τους μετανάστες και την κρίση, δείτε ότι τα κάνει και εκεί που δεν έχει πρόβλημα. Από την Ελβετία και την Δανία που κλέβουν τους μετανάστες από ό,τι έχουν, μέχρι την Αυστραλία που τους στέλνουν σε σίγουρο θάνατο.

Πόσο θα χαίρονται οι Ναζί που οι συνεχιστές τους, τους ξεπερνάνε!

Η είδηση - αφορμή για το σχόλιο:

Και με το νόμο παρακαλώ, με απόφαση της ουδέτερης και ανεξάρτητης, τυφλής δικαιοσύνης του καπιταλισμού!!!

Η Αυστραλία στέλνει σε μακρινό νησί του Ειρηνικού εκατοντάδες βαρύτατα νοσούντες μετανάστες

To Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας έκανε την προηγούμενη εβδομάδα δεκτό το αίτημα της κυβέρνησης να στείλει σε νησί του Ειρηνικού που βρίσκεται 3.000 χλμ μακριά από τη χώρα 267 μετανάστες που έχουν υποβάλει αίτημα παροχής ασύλου, ανάμεσα στους οποίους αρκετοί πάσχουν από καρκίνο ή βρίσκονται στο τελικό στάδιο θανατηφόρων ασθενειών.

Στους βαρύτατα πάσχοντες που θα απελαθούν και 37 βρέφη

Θα απελαθούν: Εκεί όπου ο θάνατος φαντάζει λύση στα μάτια των παιδιών

“Πήδηξα από το σπίτι στο έδαφος. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου κλαίνε» - Ζωγραφιά κοριτσιού 7 ετών από το προσφυγικό στρατόπεδο στο Ναουρού του Ειρηνικού | Australian Human Rights Commission Report

Στέργιος Βασιλείου

Αλέξη Τσίπρα, κάνε δώρο στους Έλληνες τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Πιτσιρίκος

Αγαπητέ Αλέξη, όπως σου έχω ξαναγράψει δεν μου είσαι καθόλου αγαπητός αλλά καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι στο σημείο που δεν ξέρεις τι να κάνεις, οπότε θα σου γράφω εγώ, γιατί ξέρω πως με διαβάζεις κρυφά πια και πως είσαι σε απόγνωση.

Αλέξη, κάτι πρέπει να κάνεις. Καταλαβαίνω πως σου είναι δύσκολο αλλά πρέπει· δεν βγαίνει τετραετία με το να τσεκάρεις χαλιά στο Ιράν.

Αλέξη, η παρουσία σου στην πρωθυπουργία του προτεκτοράτου μου θυμίζει κάτι γκόμενες που τις νοικιάζουν γκέι καλλιτέχνες, για να το παίζουν γκόμενές τους.

Ακόμα, μου θυμίζεις κάτι τύπους που πάνε κάθε βράδυ την γκόμενα στο σπίτι αλλά δεν την φιστικώνουν ποτέ.

Αυτούς τους λένε «καληνυχτάκιες».

Αλέξη, είσαι ο καληνυχτάκιας της Δημοκρατίας. Μάλλον, ο καληνυχτάκιας του προτεκτοράτου.

Δηλαδή, σου λέω με τρόπο πως είσαι γλάστρα.

Τώρα δεν ξέρεις πώς να αποδράσεις από την πρωθυπουργία αλλά, παράλληλα, να παραμείνεις στην πολιτική· σου έγραψα τι πρέπει να κάνεις τις προάλλες, αλλά βλέπω πως διστάζεις.

Αλέξη, μην διστάζεις, γιατί ο χρόνος που περνάει είναι εναντίον σου.

Οι Έλληνες είναι χάπατα και ραγιάδες αλλά, μοιραία, σε κάποιον θα ξεσπάσουν.

Αυτό είναι νόμος στη ζωή. Ακόμα και για τους ραγιάδες.

Δεν θέλεις να είσαι εσύ αυτός ο κάποιος.

Κι εδώ που τα λέμε, δεν σου αξίζει κιόλας. Είσαι ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας αλλά δεν είσαι κι ο χειρότερος. Ένας καημένος είσαι που του ήρθαν εύκολα τα πράγματα στη ζωή -χωρίς κανένα κόπο- και σκέφτηκε «γιατί να μην γίνω και πρωθυπουργός;». Είσαι τυπικό δείγμα νεοέλληνα.

Αλλά τα ζώα που ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ 40 χρόνια, σε εσένα θα ξεσπάσουν, Αλέξη.

Αλέξη, δεν ξέρω τι θα κάνουν οι Έλληνες -και ούτε που με νοιάζει- αλλά εγώ μπορώ να σε συγχωρήσω.

Θα σε συγχωρήσω, αν κάνεις πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μεταξύ μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να είναι πρωθυπουργός των ραγιάδων.

Εσύ, Αλέξη, ήσουν ένα ατύχημα. Λίγο η χρεοκοπία, λίγο η ελπίδα, λίγο η απελπισία, λίγο που ο Δίας ήταν στον δεύτερο οίκο -στο εξοχικό- κι έγινες εσύ πρωθυπουργός.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Στα χέρια του Κυριάκου πρέπει να σκάσει η βόμβα.

Ο Κυριάκος πρέπει να βρεθεί με τον μουτζούρη στα χέρια.

Έξι χρόνια, το μπαμ περνάει από τον έναν πρωθυπουργό στον άλλον.

Κάνε το μπαμ πάσα στον Κυριάκο, να γελάσουμε και λίγο.

Θέλω να δω την χαζοχαρούμενη βλακόφατσα του Κυριάκου, όταν αντιληφθεί τι του έχει συμβεί.

Άντε Αλέξη, μην το καθυστερείς. Άκου με κι εμένα.

pitsirikos

Τσου ρε Κούλη

Γράφει ο Καρτέσιος     

Καλά, εντάξει τώρα, ο Κούλης είναι γνωστός σε όλους, δε χρειάζεται να εκπλησσόμαστε. Απλώς μερικές φορές καταφέρνει να ξεπερνά ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του. Και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πραγματική απόλαυση.

Βγήκε, λοιπόν, ο Κούλης και δήλωσε σχετικά με το ασφαλιστικό ότι «Ο κ. Τσίπρας οφείλει να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς». Βρε τον Κούλη, βρε τον Κουλάκο! Μήπως ζήτησε ποτέ ως υπουργός του Σαμαρά να αποσυρθούν τα μνημόνια «προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς» και δεν το θυμόμαστε; Φυσικά και όχι. Το αντίθετο έκανε πάντα. Συνηγορούσε, ψήφιζε και εφάρμοζε νόμους που απέκλειαν τον διάλογο, εκμηδένιζαν την ύπαρξη των κοινωνικών φορέων και αύξαναν την ένταση.

Βγήκε ο Κούλης και δήλωσε πως «είναι φανερό σε όλους ότι η κοινωνία είναι απέναντι στην πρόταση της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό καθώς πλήττεται η οικονομία και η ίδια η υπόσταση πολλών επαγγελματικών κλάδων χωρίς να λύνεται το πρόβλημα». Ρε τον κούλη* των Γερμανών και της Siemens που ως υπουργός και βουλευτής γελούσε ειρωνικά με την κοινωνία η οποία αγανακτούσε απέναντι στις προτάσεις της δικής του κυβέρνησης και παραδεχόταν με απόλαυση ότι όντως είναι προτάσεις των δανειστών που πρέπει να εφαρμοσθούν άσχετα με το πόσα θύματα θα υπάρξουν.

Ρε τον Κούλη τον αθεόφοβο, τον ελάχιστο και πολιτικά ατάλαντο που τώρα ενδιαφέρεται για την «υπόσταση πολλών επαγγελματικών κλάδων χωρίς να λύνεται το πρόβλημα»! Είναι και θρασύς ο κούλης των Γερμανών και της Siemens. Και μάλιστα έχει τη θρασύτητα εκείνη που πηγάζει από την άγνοια της ανοησίας του.

Ας μας πει ποιο πρόβλημα έλυσαν τα δύο πρώτα γαμημένα μνημόνια; Ποια υπόσταση ποιων επαγγελματικών κλάδων υπερασπίστηκαν τα δύο πρώτα αγοροκτόνα μνημόνια που γέμισαν την Ελλάδα με λουκέτα, απολύσεις και αυτοκτονίες; Ο κούλης των Γερμανών υπερασπίστηκε όμως αυτά τα μνημόνια με πάθος και βάφτιζε απαραίτητη και δικαιολογημένη την καταστροφή.

Ρε τον κούλη των Γερμανών και της Siemens που σε λίγο θα μας βγει κι από τα αριστερά εκφράζοντας τη θλίψη του για τις μειωμένες συντάξεις, τους μακροχρόνια ανέργους και τον φαύλο κύκλο των μνημονίων. Ο κούλης ρε σεις, που έκανε αντιπρόεδρο τον άνθρωπο που διέλυσε το δημόσιο σύστημα Υγείας και εναντιωνόταν στην ύπαρξη οποιασδήποτε κοινωνικής δομής.

Αυτός ο κούλης των Γερμανών, της Siemens, των μνημονίων, των τραπεζών πάνω απ’ όλα, των βιομηχάνων, που τον υμνούν κάθε μέρα τα Μπομπολέικα, Ψυχαρικά και Αλαφουζικά ΜΜΕ, που σιωπούσε στα σκάνδαλα των υπουργών, που δε γνώριζε τίποτα για μίζες και προμήθειες, που έκανε την πάπια μπροστά σε όλο το φαγοπότι του δημόσιου χρήματος, νοιάστηκε ξαφνικά για το τι θέλει η κοινωνία! Κούλη μου, η κοινωνία στο δημοψήφισμα ήθελε «όχι», εσύ γιατί τσίριζες υπέρ του «ναι»; Ήταν άλλη κοινωνία εκείνη; Ήσουν άλλος εσύ;

Η κοινωνία του κούλη των Γερμανών και της Siemens δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική κοινωνία. Ούτε με την πλειοψηφία. Ούτε με την αγωνία της επιβίωσης που γιγάντωσαν οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε και στήριζε. Η κοινωνία του κούλη είναι τραπεζικά και εργολαβικά συμφέροντα. Είναι το μοίρασμα της Υγείας και της Παιδείας στα χέρια ολίγων και εκλεκτών. Είναι μια φάρα αχόρταγων η κοινωνία του κούλη.

Κι όσοι μέσα στη ξιπασιά τους τονίζουν ότι ένα από τα προτερήματα του κούλη είναι το πτυχίο από το Χάρβαρντ, καλό είναι να θυμούνται επίσης ότι από το Χάρβαρντ αποφοίτησε και ο George W. Bush που έμεινε στην ιστορία ως ο πλέον γελοίος και αντιπαθής πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ οι αμερικανοί ακόμη γελάνε με τα bushisms.

Ναι, ο κούλης θα μπορούσε να απαιτεί την απόσυρση του ασφαλιστικού μόνο στην περίπτωση που είχε να προτείνει κάτι καλύτερο. Πολύ φοβάμαι ότι όχι μόνο δεν έχει κάτι ευνοϊκό στο μυαλό του για τους εργαζόμενους, αλλά η σκέψη του είναι πως με βάση τον πατέρα του θα ανεβάσει το προσδόκιμο ζωής στα 90, άρα τα 80 θα είναι μια καλή ηλικία για να βγει κάποιος στη σύνταξη. Οπότε, τσου ρε κούλη των Γερμανών και της Siemens. Και μόνο ότι πιστεύει πως μπορεί να παρουσιάζεται ο ίδιος ως εναλλακτική λύση και σωτήρας είναι ενδεικτικό της χαζοχαρούμενης και πάντα επικίνδυνης ευφορίας του μητσοτακέικου.

* Το «κούλης» χρησιμοποιείται με τη σημασία της ινδικής καταγωγής αγγλική λέξη coolie που σημαίνει σκλάβος (των Γερμανών και της Siemens, στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Ο Μεγάλος Πόλεμος είναι ήδη εδώ

Η ΝΑΤΟϊκη αρμάδα ετοιμάζεται να πλεύσει στο Αιγαίο για την «αντιμετώπιση» των «προσφυγικών ροών»…
 

Ούτε καν δράκους δεν έχουν τα σύγχρονα παραμύθια, πλέον. Είναι γνωστό τοις πάσι, πως στη διακίνηση των προσφύγων (αλλά και ευρύτερα των μεταναστών) δια του Αιγαίου, εμπλέκονται το Τουρκικό κράτος, δίκτυα ισλαμιστών στη Συρία, δυτικές μυστικές υπηρεσίες και ένα τεράστιο πλέγμα ΜΚΟ υποστηριζόμενο από ανθρωπιστές τύπου Σόρος. Όλοι αυτοί, λοιπόν, λένε πως δεν μπορούν να προφυλάξουν τους πρόσφυγες από… τον εαυτό τους(!) γι’ αυτό και απαιτείται η ΝΑΤΟική αρμάδα, ώστε να ελέγξει τους «διακινητές»… Το ΝΑΤΟ προσπαθεί να προφυλάξει τους πρόσφυγες από τον εαυτό του…
 

Δεν θα μείνουμε στις αστειότητες περί «δικλείδων ασφαλείας για την εθνική κυριαρχία» που συνοδεύουν τη συμφωνία, σύμφωνα με τα ψελλίσματα των κυβερνώντων. Όλοι οι φεντεραλιστές της Ευρώπης γνωρίζουν πολύ καλά (και σ’ αυτούς περιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής πολιτικής ελίτ) πως στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης η λεγόμενη εθνική κυριαρχία αποτελεί αρχαϊκό κατάλοιπο καταδικασμένο να εξαφανιστεί στα πλαίσια του βιαίως ενοποιούμενου «μαγικού» κόσμου μας. Ο Ελλαδικός χώρος είναι κατακτημένη ζώνη από τις δυνάμεις της Δυτικής αυτοκρατορίας με τη συμφωνία και σύμπλευση της τοπικής ελίτ, συνεπώς το έδαφός του μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν για τις επιχειρήσεις που διεξάγονται στη Μέση Ανατολή, όπως ακριβώς συνέβαινε δηλαδή στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
 

Άραγε τα ρωσικά πλοία που πηγαινοέρχονται διαρκώς δια των Στενών στη Συρία για τον εξοπλισμό, εφοδιασμό και προστασία της εκεί Ρωσικής στρατιωτικής δύναμης, θα μπορούν στο μέλλον να το κάνουν το ίδιο εύκολα –εάν τα πράγματα «σφίξουν» περισσότερο– περνώντας από «Νατοϊκά χωρικά ύδατα»; Τα οποία θα επιτηρούνται από διεθνή Νατοϊκή δύναμη 56 πλοίων και βλέπουμε;
 

Η κίνηση αυτή, λοιπόν, στοχεύει στο «σφράγισμα» της περιοχής του Αιγαίου εν’ όψει της αναμενόμενης γενίκευσης του πολέμου στη Μέση Ανατολή. «Σφράγισμα» όχι τόσο προς τους «διακινητές», αλλά κυρίως προς τους «αντιπάλους». Και ως τέτοια, φέρνει τον πόλεμο ακόμα πιο κοντά μας.
 

Επιβάλλεται, επίσης, εμμέσως μέσω του ΝΑΤΟ, το παλιό σχέδιο της συγκυριαρχίας στο Αιγαίο με το Τουρκικό κράτος. Και οι κυριαρχικές μεταβολές δεν αφορούν μόνο τους επίδοξους κυρίαρχους. Έχουν πάντα επιπτώσεις στους «από κάτω». Ας μην ξεχνάμε πως σε όλους τους πολέμους που έγιναν σ’ αυτήν την περιοχή εδώ και έναν αιώνα, οι Ελληνικοί πληθυσμοί ήταν «σύνηθες» να ματώνουν πολύ δυσανάλογα με το μέγεθός τους. Η αλλαγή του κυριαρχικού μοντέλου σίγουρα δεν θα αφήσει ανεπηρέαστους τους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών αν το δούμε προοπτικά στο μέλλον. Η δε «συγκυρία» (συμβολισμός;) της πτώσης του ελικοπτέρου την ίδια μέρα με την ανακοίνωση της αποδοχής της Τουρκο-Γερμανικής πρότασης δύσκολα περνά απαρατήρητη. Μοιάζει να υπενθυμίζει την ήττα σε πόλεμο που δεν έγινε… Ή τουλάχιστον δεν έγινε όπως θα τον περίμεναν οι περισσότεροι.
 

Και, διάολε, είναι κι αυτή η συγκυρία με τη συμφωνία της Βάρκιζας… Υπογράφηκε πριν από 71 χρόνια, στις 12 Φλεβάρη του 1945. Να θέλουν ν’ αγιάσουν αυτοί οι αριστεροί και να μην μπορούνε…
 

Ας δούμε, εν συντομία, την πολεμική εικόνα, όπως διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή. Οι «κομπάρσοι» αποσύρονται από το προσκήνιο του πολέμου, οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται με θόρυβο οι κυρίως πρωταγωνιστές. Τα «ανθρωπιστικά» προσχήματα υποχωρούν και αναλαμβάνει η κυνική γλώσσα των πολεμικών απειλών. Η Ρωσική και Ιρανική επέμβαση εκκαθαρίζουν τους ισλαμιστές «πιόνια» της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας –εν τέλει του ΝΑΤΟ– εξωθώντας αυτές τις κρατικές οντότητες να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο στο προσκήνιο. Η επέλαση των Κούρδων πέρα από τον Ευφράτη, η υποστήριξη του (σιωπηλού…) Ισραήλ προς ένα νέο Κουρδικό κράτος, η «αμφίσημη» στάση των ΗΠΑ ως προς το ζήτημα, ενεργοποιούν τα απόλυτα ένστικτα επιβίωσης και προς το Τουρκικό κράτος, πέραν της ολοκληρωτικής περικύκλωσής του από τις Ρωσικές δυνάμεις (Κριμαία, Αρμενία, Κασπία, Συρία). ΤΟ ΝΑΤΟ συνεδριάζει με τη Σαουδική Αραβία και ανακοινώνουν σχέδιο εισβολής στη Συρία από 34 κράτη-δορυφόρους της Σαουδικής Αραβίας μέχρι το τέλος Μαρτίου… Οι «διαρροές» μιλάνε για στρατό 150.000 ανδρών. Ο Σουλτάνος ανεβάζει διαρκώς στροφές και συγκεντρώνει 70.000 στρατό στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Οι Ιρανοί εν όψει αυτών των γεγονότων στέλνουν επί πλέον χιλιάδες άνδρες των Φρουρών της Επανάστασης. Και ο Μεντβέντεφ με τον πιο επίσημο τρόπο στην «ειρηνευτική» συνδιάσκεψη στο Μόναχο δηλώνει πως εάν οι Αραβικές δυνάμεις εισβάλλουν στη Συρία θα πυροδοτήσουν παγκόσμιο πόλεμο. Ενώ πρόσφατα έχουν υπάρξει σαφείς προειδοποιήσεις και «διαρροές» από την πλευρά των –συνήθως συντηρητικών στην ομιλία– Ρώσων για τη χρήση πυρηνικών.
 

Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο αποφασίζεται ο περισσότερο ασφυκτικός έλεγχος του Αιγαίου από το ΝΑΤΟ. Οπότε, κάποια συμπεράσματα είναι εύλογα.
 

Ας περάσουμε όμως και στην εταίρα αδελφή του πολέμου, τη λεγόμενη οικονομική κρίση. Ήδη στα μέσα του Γενάρη η RBS εξέπεμψε το σήμα, προειδοποιώντας τους πελάτες της να πουλήσουν ότι έχουν και δεν έχουν στο χρηματιστήριο «εκτός από τις πολύ σίγουρες επενδύσεις» καθώς επίκειται «κατάρρευση». Λίγο μετά είδαμε την «εξαΰλωση» 2,5 τρις δολαρίων στα χρηματιστήρια της Κίνας. Και μετά από αυτό, έως σήμερα, τη συνολική «εξαΰλωση» 17 τρις δολαρίων στα χρηματιστήρια παγκοσμίως. Δεν πειράζει, υπάρχει ακόμη πολύς «αεράτος πλούτος» προς εξαΰλωση: Ενάμισυ και πλέον τετράκις εκατομμύρια δολάρια σε παράγωγα, τα περισσότερα εκ των οποίων κατέχονται από την Deutche Bank, η οποία έχει αναφερθεί πως βρίσκεται στο «κόκκινο» ήδη από το 2013, αλλά για την οποία ο «πολύς» Σόιμπλε «δεν ανησυχεί». Η επιχείρηση «ελεγχόμενης αποσταθεροποίησης» και συρρίκνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας σε πλήρη εξέλιξη. Όταν όμως συμβαίνει αυτό, δηλαδή όταν σημαντικό μέρος του δήθεν «πλούτου» αποδεικνύεται αέρας κοπανιστός, όπως στην πραγματικότητα είναι, σημαίνει επέκταση της φτωχοποίησης. Σημαίνει αύξηση της πίεσης χαμηλότερα στις κοινωνίες. Σημαίνει «μέτρα έκτακτης ανάγκης». Σημαίνει φωνές και πίεση για περισσότερο ολοκληρωτικά συστήματα ελέγχου για να μπει «τάξη στο χάος». Σημαίνει επίσης πίεση και πόλεμο σε αντίπαλους εξουσιαστές… Παράλληλα, ο πόλεμος των τιμών του πετρελαίου το οποίο «καταβαραθρώνεται» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεκάδες πετρελαϊκές εταιρείες στις ΗΠΑ χρεοκοπούν. Το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι ακόμη και η Σαουδική Αραβία(!) θα χρεοκοπήσει λόγω των μειωμένων τιμών μέχρι το 2018… Ενώ ο «κυβερνητικός εκπρόσωπος» των οικονομικών πρακτόρων του χάους Σόρος «αναμένει» την Ρωσία να αντιμετωπίσει εκτεταμένη οικονομική κρίση το 2017 και άρα «πολιτική αποσταθεροποίηση» αρκετά πριν από αυτό.
 

Όλα αυτά, ανεξαρτήτως του τι τελικώς θα πραγματοποιηθεί, σημαίνουν απλώς περισσότερο και αγριότερο πόλεμο, καθώς ισχυρές εξουσιαστικές κλίκες αλληλοεξωθούνται στα όρια της επιβίωσής τους. Πόσο τυχαίο θεωρεί κάποιος το γεγονός πως η σχεδιαζόμενη επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή συμπίπτει χρονικά με την πορεία μιας ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής κατάρρευσης; Η οποία, κατάρρευση, δεν ξεκίνησε φυσικά τώρα, αλλά πυροδοτήθηκε ήδη από το δεύτερο μισό του 2015 με τις πρώτες καταρρεύσεις των Κινέζικων χρηματιστηρίων. Δηλαδή στην απαρχή της Ρωσικής επέμβασης. Το ντόμινο χρειάζεται το χρόνο του για να εξελιχθεί. Η επόμενη Lehman Brothers δεν είναι τόσο μακρυά, με τη διαφορά ότι θα κάνει μεγαλύτερο πάταγο. Ο διεθνής πόλεμος, λοιπόν, θα διεξάγεται υπό ακόμα χειρότερες συνθήκες.
 

Το σκηνικό «ρουα-ματ» στους ήδη καταπονημένους κοινωνικούς χώρους είτε των πολεμικών ζωνών είτε των ζωνών του οικονομικού πολέμου συμπληρώνεται από τη λεγόμενη προσφυγική κρίση. Η οποία με τη σειρά της, για τα κτήνη που επανασχεδιάζουν τον κόσμο είναι όπως όλες οι «καλές κρίσεις»: Δημιουργεί ευκαιρίες…
 

Δεν θα επεκταθούμε ιδιαίτερα στο προσφυγικό, καθώς είναι τεράστιο ζήτημα από μόνο του. Είναι σαφές πως οι Ευρωπαίοι άρχοντες επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την δυστυχία που δημιούργησαν από πολλές πλευρές: Ως φτηνά εργατικά (ή και επιστημονικά) χέρια, ως εγχείρημα τεχνητής δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών που λόγω της εσωτερικής τους διαφοροποίησης θα ελέγχονται ευκολότερα, ως απόπειρα μεταφοράς του πολέμου στο εσωτερικό της Ευρώπης ώστε να επιβληθούν περισσότερο ολοκληρωτικά κοινωνικά μέτρα, ως απόπειρα διάλυσης παγιωμένων τρόπων ζωής και αντιλήψεων στον Ευρωπαϊκό χώρο… Το καθένα από αυτά θα ήθελε χρόνο και προσοχή για να αναλυθεί. Ένα είναι το σίγουρο: Οι Ευρωπαίοι άρχοντες είναι οι μεγαλύτεροι αντιρατσιστές όταν πρόκειται για τη διαχείριση προσφύγων στο έδαφός τους, αφού πρώτα βέβαια υπήρξαν οι μεγαλύτεροι ρατσιστές όταν τους ξερίζωσαν δια του πολέμου από τους τόπους τους. Στους δικούς τους τόπους (Συρία) θέλουν να τους αφανίσουν. Ερχόμενοι στον Ευρωπαϊκό χώρο θέλουν να τους «προστατεύσουν» από τους «ρατσιστές» των τοπικών κοινωνιών, ώστε να μπορέσουν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον των ντόπιων πληθυσμών. «Ρατσιστές», οι οποίοι θα πρέπει να δημιουργηθούν ακόμη κι αν δεν υπάρχουν. Οι οποίοι θα πρέπει να εμφανίζονται πολλοί, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν μειοψηφία.
 

Ο εγκλωβισμός στο δίπολο του ρατσισμού-αντιρατσισμού υπηρετεί ξεκάθαρα τη λογική του πολέμου. Η μόνη διέξοδος θα ήταν η ανάπτυξη ισχυρής κοινωνικής πίεσης σε όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο για τον τερματισμό του πολέμου ώστε να υπάρξει ουσιαστική δυνατότητα επιστροφής αυτών των ανθρώπων στην πατρίδα τους. Ναι, στην πατρίδα τους, επειδή οι άνθρωποι έχουν πατρίδα. Είναι ο χώρος όπου αναπτύσσονται τα ουσιαστικότερα βιώματα τους, ο αναγκαίος χώρος όπου ξεδιπλώνεται η δημιουργικότητά τους. Το «όπου γης και πατρίς» ισχύει σχεδόν μόνο σε περιπτώσεις πραγματικής ανάγκης. Είτε για λόγους ανέχειας και εξαθλίωσης, είτε για λόγους διωγμών και πολέμου. Αντί όμως να σείεται ο τόπος από καθημερινές αντιπολεμικές εκδηλώσεις, που να δημιουργούν πρόβλημα ελέγχου στους εξουσιαστές, απέναντι σε έναν πόλεμο, που πραγματικά διακυβεύει το μέλλον της ανθρωπότητας, ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι ρατσιστής και ποιος ο αντιρατσιστής. Οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις που κατά παράδοση συνέβαιναν στον Ελλαδικό χώρο (π.χ. κατά τον πόλεμο στο Ιράκ ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία) είναι ανύπαρκτες και η αριστερίζουσα ιδεοληψία όντας στον πυρήνα της παγκόσμιας εξουσίας ψάχνει με το δάχτυλο στη σκανδάλη για να χαρακτηρίσει τον οποιονδήποτε εκφράζει έναν σοβαρό προβληματισμό ως ρατσιστή.
 

Ουσιαστικά αυτή η συνθήκη εγγυάται πως ένα μεγάλο –τουλάχιστον– μέρος των προσφύγων δεν θα ξαναδεί τον τόπο του. Ο πόλεμος εκτός των άλλων εξυπηρετεί την πληθυσμιακή αλλοίωση και την εκκαθάριση ανεπιθύμητων πληθυσμών. Όπως ακριβώς συνέβη με τους δικούς μας πρόσφυγες, Πόντιους και Μικρασιάτες σχεδόν 100 χρόνια πριν. Ο πόνος τους δεν ήταν τόσο η αντιπαλότητα που συνάντησαν από τους ντόπιους κατοίκους της κονσέρβας που ψευδεπίγραφα ονομάστηκε Ελληνικό κράτος. Ήταν σε θέση να τους αντιμετωπίσουν. Όταν ήρθαν, σχεδόν κανείς τους δεν πίστευε πως η απώλεια του τόπου του θα ήταν οριστική. Πίστευαν πως ήταν μια προσωρινή κατάσταση και πως με το πέρας του πολέμου θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Και ήταν σε θέση να ξαναφτιάξουν τα πάντα από τα ερείπια. Ο πόνος με τον οποίο «έφυγαν» ήταν η σταδιακή συνειδητοποίηση πως δεν θα επέστρεφαν ποτέ…


https://anhsyxia.wordpress.com
https://anarchypress.wordpress.com/

Η ελίτ ετοιμάζεται για πόλεμο

Από Analyst Team 

Ο τετραπλασιασμός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα, τεκμηριώνει πως οι Η.Π.Α. κλιμακώνουν την αντιπαράθεση τους με τον V. Putin, ενώ προετοιμάζουν την εισβολή στη Συρία, από δύο πλευρές – η σύσκεψη του Μονάχου

.

«Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο» (πηγή).

.

Άρθρο

Στη σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου (ιστοσελίδα), από τις 12 έως τις 14 Φεβρουαρίου του 2016, θα συμμετέχουν ξανά εκπρόσωποι από πολλές χώρες – στρατιωτικοί, διπλωμάτες, στελέχη της βιομηχανίας εξοπλισμού, επιλεγμένοι δημοσιογράφοι κοκ. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων όσων λαμβάνουν μέρος, είναι η πολύ ισχυρή διατλαντική αφοσίωση τους – ενώ κυριαρχούν τα αμερικανικά ενδιαφέροντα.

Φυσικά προσκαλούνται επίσης εκπρόσωποι των επονομαζομένων «ενοχλητικών χωρών» – οι οποίοι αναλύουν τις απόψεις τους και δέχονται ερωτήσεις. Ο πραγματικός στόχος όμως αυτής της γιγαντιαίας εκδήλωσης είναι να συνειδητοποιήσει η διεθνής κοινή γνώμη ότι, η Δύση ενσαρκώνει το ρόλο του «Καλού» στον πλανήτη, ενώ είναι πανίσχυρη και ενωμένη – έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το «Κακό» σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της διενέργειας προληπτικών πολέμων.

Ο πομπώδης τίτλος της φετινής εκδήλωσης είναι χαρακτηριστικός: «Απέραντες κρίσεις, απερίσκεπτοι ενοχλητικοί, ανίσχυροι κηδεμόνες» (Boundless crises, reckless spoilers, helpless Guardians). Τεκμηριώνει δε πως η εποχή της μονοπολικής τάξης πραγμάτων τελειώνει, ενώ οι δυτικοί κηδεμόνες του πλανήτη δεν είναι σε θέση να σταματήσουν τη διαδικασία που θα δημιουργήσει περισσότερους πόλους – με αποτέλεσμα να περιοριστεί η παγκόσμια ηγεμονία της Δύσης.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως ο πόλεμος εναντίον της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, προετοιμάσθηκε στη σύσκεψη ασφαλείας του 1999 – ενώ ο πόλεμος εναντίον του Αφγανιστάν, ο οποίος θεωρήθηκε αναγκαίος, στη σύσκεψη του 2002. Στην αντίστοιχη του 2003 «τεκμηριώθηκε» η υποχρεωτική εισβολή στο Ιράκ – με την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία να έχει αποφασιστεί σε μία επόμενη.

Ειδικότερα, μερικές εβδομάδες μετά τη σύσκεψη ακολούθησε το πραξικόπημα του Κιέβου, όπου όλες οι δυτικές κυβερνήσεις βιάστηκαν να αναγνωρίσουν ως νόμιμη τη νέα κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό συνέβη, παρά το ότι μερικές ώρες πριν το πραξικόπημα οι υπουργοί εξωτερικών της Γαλλίας, της Πολωνίας και της Γερμανίας παρουσιάσθηκαν ως οι εγγυητές μίας συμφωνίας με τη νόμιμα εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση.

Περαιτέρω, στη σύσκεψη ασφαλείας του 2015 συζητήθηκε το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, όπου χαρακτηρίσθηκε ως παράνομη η ρωσική άποψη, με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί η Ρωσία ως εισβολέας– με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρηθεί αθώα η Δύση για όλες της τις ενέργειες (ανάλυση).

Στη φετινή σύσκεψη τώρα, το θέμα θα είναι η Συρία – όπου δεν πρέπει κανείς να συμπαθεί υποχρεωτικά τον πρόεδρο της, για να κατανοήσει πως πρόκειται για μία νόμιμη κυβέρνηση που έχει τα ίδια δικαιώματα στην εθνική της ανεξαρτησία με τη Γερμανία, με τη Γαλλία ή με τις Η.Π.Α.

Προφανώς η παγκόσμια ελίτ,  η οποία ούτως ή άλλως αποδέχεται τη διατλαντική συναίνεση με ελάχιστες αποκλίσεις, στη φετινή συνάντηση της θα υιοθετήσει μία από κοινού στάση στο θέμα της Συρίας – την οποία ουσιαστικά θα αποφασίσουν οι Η.Π.Α. Κανένας άλλωστε δεν έχει εκφράσει ποτέ αμφιβολία, σχετικά με τον υποδεέστερο ρόλο της Ευρώπης – η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί μία αμερικανική αποικία, δεμένη πίσω από το αμερικανικό άρμα.

Συνεχίζοντας, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, θα προωθηθεί η δημιουργία του Οικονομικού ΝΑΤΟ (άρθρο) – αφού η διεθνής πολιτική δεν περιορίζεται μόνο σε στρατιωτικές ή σε γεωπολιτικές συμφωνίες, αλλά επίσης, σε οικονομικές.

Στα πλαίσια αυτά, η διαδικασία της μεγαλύτερης συνοχής της Δύσης, ως απάντηση στις πρωτοβουλίες των χωρών των BRICS, επιταχύνεται με τη συμφωνία ΤΤΙΡ – στόχος της οποίας είναι η οικονομική αφομοίωση της Δύσης, ως ολοκλήρωση της στρατιωτικής, έτσι ώστε να καθυστερήσει η απώλεια της ηγεμονικής της θέσης στον πλανήτη.

Όσον αφορά τώρα το θέμα της συμμετοχής του ΝΑΤΟ στις προσπάθειες «αναχαίτισης» των μεταναστευτικών κυμάτων στο Αιγαίο, η οποία ουσιαστικά συμφωνήθηκε μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας, χωρίς καν να ακουστεί η Ελλάδα, οφείλει να γνωρίζει κανείς πως έχει συμβεί στο παρελθόν κάτι ανάλογο – η στρατιωτική συμμετοχή της Ευρώπης στην κεντρική Μεσόγειο (EU NAVFOR MED), για να εμποδιστούν οι πρόσφυγες από τη Λιβύη.

Η συνεργασία πάντως της Γερμανίας με την Τουρκία τεκμηριώνει ότι, η ηθική δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς, αφού χρησιμοποιείται κατά το δοκούν – ενώ εμείς ελπίζουμε να μην μετατραπεί η Ελλάδα στην Ουκρανία της Μεσογείου.

Από την άλλη πλευρά, οι ανακοινώσεις περί τετραπλασιασμού των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα, τεκμηριώνουν πως οι Η.Π.Α. κλιμακώνουν την αντιπαράθεση τους με τη Ρωσία (πηγή) – ενώ προετοιμάζουν πιθανόν μία χερσαία εισβολή στη Συρία, από δύο πλευρές (Τουρκία, Σαουδική Αραβία). Έτσι η Ρωσία δεν θα μπορεί να αντιδράσει, φοβούμενη το ευρωπαϊκό μέτωπο – οπότε θα «αναχαιτιστεί» από τη Μέση Ανατολή.

Σε κάθε περίπτωση, εξαιρώντας κανείς την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στη Ρωσία, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης δεν ήταν ποτέ μέχρι σήμερα τόσο κοντά στα σύνορα της – γεγονός που είναι κατά πολύ πιο επικίνδυνο, από τον ψυχρό πόλεμο, πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Προφανώς η Ρωσία θα αντιδράσει, μεταφέροντας τους καινούργιους πυραύλους της, καθώς επίσης τακτικά πυρηνικά όπλα στα σύνορα της με τη Δύση – ενώ θα επιδεινωθεί ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία.

Άγνωστες είναι φυσικά οι αντιδράσεις των συμμάχων της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν δηλαδή, οι οποίοι δεν πρόκειται να παραμείνουν με σταυρωμένα χέρια στη Μέση Ανατολή – ενώ ασφαλώς θα στηρίξουν τον πρόεδρο Putin, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να χάσει την  παρτίδα στη σκακιέρα της Ευρασίας. Εν πρώτοις πάντως συμφωνήθηκε από τις Η.Π.Α. και τη Ρωσία ένα διάλειμμα του πολέμου στη Συρία (πηγή) – όπου όμως, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά γερμανικά μέσα, πρόκειται για μία συμφωνία που κανένας δεν εμπιστεύεται (πηγή).

Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω ενός εκρηκτικού οικονομικού κλίματος στον πλανήτη, ο οποίος μαστίζεται από μία ατελείωτη σειρά πρωτοφανών κρίσεων – με πολλαπλές φούσκες σε δεκάδες χώρες. Το πλέον επικίνδυνο όμως όλων, δεν είναι άλλο από την καταστροφική οικονομική κατάσταση των Η.Π.Α. – οι οποίες ουσιαστικά δεν έχουν άλλο τρόπο για να ξεφύγουν από την τρομακτική παγίδα που έχουν οδηγηθεί, εκτός από τον πόλεμο.

Πόσο μάλλον μετά το μνημειώδες λάθος της Fed να αυξήσει τα βασικά επιτόκια σε περίοδο ύφεσης (άρθρο) –κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να επανορθώσει, χωρίς να χάσει εντελώς την αξιοπιστία της. Ανάλογα οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζει και η Ρωσία, μετά την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, καθώς επίσης τη ραγδαία υποτίμηση του ρουβλίου – ενώ τόσο η Τουρκία, όσο και η Σαουδική Αραβία, πλήττονται από πολλές διαφορετικές εστίες πυρκαγιάς.

Εύλογα λοιπόν υποθέτει κανείς πως ο πόλεμος ίσως θεωρηθεί αναγκαίος από όλες αυτές τις χώρες, οπότε δεν θα αργήσει να ξεσπάσει – μία άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι, ανέκαθεν οι νομισματικοί πόλεμοι κατέληγαν σε συμβατικούς. Επίσης από τις κρίσεις υπερχρέωσης, οι οποίες λύνονται είτε με ευρείες διαγραφές χρεών, είτε με συρράξεις. Εάν αυτός ο ενδεχόμενος πόλεμος θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη, όπως είχε προφητεύσει ο Αϊνστάιν, δεν το γνωρίζει κανείς – αν και το τεκμηρίωσε με έναν πολύ λογικό τρόπο.

Analyst Team

πηγή:

http://www.analyst.gr/2016/02/12/i-elite-etoimazetai-gia-polemo/

Ο γερμανικός εφιάλτης

Προβλέπεται η δημιουργία μίας υδροκέφαλης Ευρωζώνης, το κέντρο της οποίας θα απορροφά αχόρταγα την περιφέρεια, σαν τις μεγάλες μαύρες τρύπες στο διάστημα – μία διαδικασία που είναι σε εξέλιξη, με συνεργό της χώρας την ΕΚΤ

.

«Παρακολουθώντας χθες ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που αφορούσε το Ολοκαύτωμα, κυριολεκτικά πάγωσα αντικρίζοντας τις εικόνες τρόμου. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, σκελετωμένοι άνθρωποι, εξαθλίωση, κρεματόρια, πτώματα στην πυρά, 6.000.000 δολοφονημένοι Εβραίοι! Αδύνατον να καταλάβω πώς ξεχάστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών τόσο σύντομα και πώς επιτρέπεται σε αυτή η χώρα να διεκδικήσει ξανά την ηγεμονία της Ευρώπης.

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα λόγια ενός Εβραίου που αν θυμάμαι καλά μένει στην Άρτα – ενός από τους ελάχιστους που γύρισαν από τον εφιάλτη των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δεν έφταιγαν μόνο οι Γερμανοί, είπε στην κάμερα, αλλά και εμείς – επειδή δεν πήραμε τα μέτρα μας και δεν προσέξαμε! Παραδόξως μου θύμισε όλους εμάς τους Έλληνες σήμερα που δεν θέλουμε να κακολογούμε μόνο τους Γερμανούς για τα προβλήματα της χώρας μας – γνωρίζοντας πως φταίμε και εμείς, εάν όχι μόνο εμείς!»

.

Άρθρο   

Τα αρνητικά επιτόκια έχουν γίνει της μόδας – υιοθετούμενα με την ελπίδα αφενός μεν να μειωθεί το παγκόσμιο χρέος εις βάρος των καταθετών (χρηματοπιστωτική καταστολή), αφετέρου να προκληθεί ανάπτυξη. Εν προκειμένω με την έννοια πως τόσο οι τράπεζες θα δανείζουν την πραγματική οικονομία αντί να τα τοποθετούν τα χρήματα τους στις κεντρικές πληρώνοντας, όσο και οι επενδυτές, καθώς επίσης οι καταναλωτές θα προτιμούν να επενδύουν/καταναλώνουν τα χρήματα τους – παρά να τα αποταμιεύουν πληρώνοντας για τη φύλαξη, αντί να εισπράττουν τόκους.

Εν τούτοις, τα γεγονότα διαψεύδουν αυτές τις ελπίδες, μέσω των οποίων θα μπορούσε επί πλέον να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η φτώχεια και η ανεργία – αφού, παρά την πτώση των επιτοκίων, μειώθηκαν οι επενδύσεις, σε ποσοστό της τάξης του -20% σε σχέση με το 2007 (γράφημα).

.

.

Περαιτέρω, μετά την ανάληψη της διοίκησης της ΕΚΤ από τον κ. Ντράγκι, η Ευρωζώνη βυθίστηκε για δύο χρόνια στην ύφεση (2013 και 2014) – ενώ δεν διασώθηκε ούτε το ευρώ, ούτε ακολούθησε μία ραγδαία ανάπτυξη. Όσον αφορά το νεοφιλελεύθερο δόγμα της πολιτικής λιτότητας, η «επιτυχία» του φαίνεται από την αλματώδη αύξηση της ανεργίας, ειδικά στις χώρες που εφαρμόσθηκε μανιωδώς – στην Ελλάδα και στην Ισπανία.

Ως αποτέλεσμα λοιπόν των ενεργειών της ΕΚΤ, της καγκελαρίου, του κ. Σόιμπλε και ευρύτερα της Τρόικας, η Ευρώπη δεν μετατράπηκε σε μία ζώνη ευημερίας – αντίθετα, εξελίχθηκε σε μία ένωση της φτώχειας και της ανεργίας της περιφέρειας, για να τρέφεται ο βασιλιάς (Γερμανία), ενώ απειλείται από μία χαμένη εικοσαετία, κατά το «πρότυπο» της Ιαπωνίας.

.

Ύφεση χωρίς τελειωμό

Συνεχίζοντας, μετά τη ραγδαία πτώση του μεριδίου αγοράς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην παγκόσμια οικονομία, από το 20% στο 5% (1989), μία εξέλιξη στην οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η διάλυση της, η Ιαπωνία έχασε το 50% της ισχύος της ως βιομηχανική χώρα – από το 1990 έως το 2010.

Παράλληλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απώλεσαν σχεδόν το ένα τρίτο της παραγωγικής δυναμικότητας τους μετά το 1990, μεταφέροντας την παραγωγή πολλών προϊόντων τους στην Κίνα – με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η κινεζική άνοδος, η οποία μετέτρεψε τη χώρα στην παραγωγική μηχανή του πλανήτη.

Όσο για την Ευρώπη, είναι η μοναδική περιοχή που δεν κατάφερε να ανακάμψει ακόμη από το 2007, μετά από επτά χρόνια κρίσης (γράφημα, δεξιά).

.

.

Με απλά λόγια, η περιοχή της στερλίνας ανέκαμψε μετά από τρία χρόνια το 1929 (γκρίζα καμπύλη) η Ιαπωνία μετά από 1,5 έτη με αφετηρία το 1992 (κόκκινη), η περιοχή του χρυσού χρειάστηκε επίσης τρία χρόνια (κίτρινη),ενώ η Ευρώπη έχει ήδη υπερβεί τα επτά, χωρίς να φαίνεται πουθενά η ανάπτυξη (μαύρη καμπύλη – πηγή). Με εξαίρεση φυσικά τη Γερμανία, η οποία έχει επανέλθει.

Ακόμη λοιπόν και η Ιαπωνία βγήκε πιο γρήγορα από την ύφεση που προκάλεσε το σπάσιμο της φούσκας των παγίων περιουσιακών στοιχείων της, σε σχέση με την Ευρωζώνη – οπότε είναι αυτονόητο πως η ΕΚΤ δεν εφαρμόζει μία σωστή πολιτική, όσον αφορά το σύνολο των χωρών της νομισματικής ένωσης.

.

Τα αρνητικά επιτόκια

Η επόμενη ερώτηση θα ήταν εάν τα ακόμη χαμηλότερα αρνητικά επιτόκια εκ μέρους της ΕΚΤ, θα οδηγούσαν σε αύξηση των δανείων των τραπεζών προς την πραγματική οικονομία – προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, έτσι ώστε να ακολουθούσε επιτέλους η ανάπτυξη.

Στα πλαίσια αυτά, όλοι γνωρίζουν πως η ΕΚΤ δεν μπορεί να παρέχει απ’ ευθείας πιστώσεις προς τα κράτη, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές – αφού το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα των δύο σταδίων είναι έτσι δομημένο, ώστε όλοι οι οικονομικοί συντελεστές να δανείζονται μόνο από τις εμπορικές τράπεζες. Παράλληλα, η ΕΚΤ δεν μπορεί να επιβάλλει στις εμπορικές τράπεζες την παροχή δανείων – οπότε δεν έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει απ’ ευθείας τη διενέργεια επενδύσεων και την άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κανένας λόγος που θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα μέσω των βασικών επιτοκίων, ούτε με τη βοήθεια των πακέτων ρευστότητας – γεγονός που ασφαλώς γνωρίζει η ΕΚΤ. Επομένως, στην πραγματικότητα υπηρετεί τη Γερμανία, προσποιούμενη πως αντιτίθεται μαζί της – αφού είναι η μοναδική χώρα που τρέφεται από την κρίση, δανειζόμενη με αρνητικά επιτόκια και παράγοντας τεράστια πλεονάσματα.

Η ΕΚΤ υπηρετεί επίσης το χρηματοπιστωτικό τέρας, αφού είναι αυτό που απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των νέων χρημάτων – ενώ πληρώνεται (αρνητικά επιτόκια), αντί να πληρώνει. Είμαστε λοιπόν θεατές της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδημάτων στην παγκόσμια ιστορία – από τα κάτω προς τα επάνω και από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες προς τη Γερμανία.

.

Επίλογος

Δυστυχώς, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Γερμανία απορροφά επί πλέον το καλύτερα εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό από την περιφέρεια – το οποίο έχει κοστίσει στην εκάστοτε πατρίδα του τουλάχιστον 200.000 € έως το 20ο έτος της ηλικίας του.

Εάν υποθέσει λοιπόν κανείς πως μεταναστεύουν στη χώρα 1.000.000 Ευρωπαίοι, «κόστους» 200.000 € ο καθένας, τότε η εισροή έμψυχου κεφαλαίου φτάνει στο ποσόν των 200 δις € – ένα «ποσόν» που ασφαλώς θα αυξήσει γεωμετρικά τον πλούτο της Γερμανίας.

Την ίδια στιγμή η Γερμανία, παρά τις απάτες που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη, όπως αυτή τηςVolkswagen, τις αμέτρητες δωροδοκίες των βιομηχανιών της με αρχηγό τη Siemens, την κατάταξη της στη 10η θέση παγκοσμίως όσον αφορά τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (άρθρο), τις ατελείωτες παραβάσεις των νόμων από την Deutsche Bank που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους Γερμανούς ως εγκληματική οργάνωση (άρθρο), την παντελή έλλειψη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα το 2010 κοκ., συνεχίζει να θεωρείται ως ηθική και έντιμη χώρα από τους περισσότερους – ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι Έλληνες που τη θαυμάζουν για τα επιτεύγματα της, θεωρώντας πως ο κ. Σόιμπλε έχει δίκιο που μας συμπεριφέρεται με αυτόν τον προσβλητικό τρόπο!

Εύλογα λοιπόν προβλέπεται μία υδροκέφαλη Ευρωζώνη, με μία ηγεμονική, αχόρταγη Γερμανία στο κέντρο της – γεγονός που δεν θα ήταν τίποτα λιγότερο από έναν τρομακτικό εφιάλτη, από τον οποίο ελπίζω να ξυπνήσουν γρήγορα οι Ευρωπαίοι, πριν είναι πολύ αργά.

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)

πηγή:

http://www.analyst.gr/2016/02/10/o-germanikos-efialtis/