Η απώτερη αιτία της σημερινής πολυδιάστατης κρίσης (οικονομικής, οικολογικής, πολιτικής, κοινωνικής, πολιτισμικής) είναι η συγκέντρωση εξουσίας/δύναμης στα χέρια διαφόρων ελίτ την οποία παράγει και αναπαράγει η δυναμική του συστήματος της οικονομίας της αγοράς (στη σημερινή διεθνοποιημένη μορφή του) και το πολιτικό του συμπλήρωμα, η δήθεν δημοκρατία που στηρίζεται στις αντιπροσωπευτικές μορφές διακυβέρνησης
ΑΚΟΝΙΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε
Κυριακή 12 Ιουλίου 2015
«Ξεπουλήστε την Ελλάδα ή βγείτε από την ευρωζώνη»
Συντάκτης:
efsyn.gr
Σκληρός απέναντι στην Ελλάδα εμφανίζεται ο υπουργός
Οικονομικών της Γερμανίας,Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Σύμφωνα με τη γερμανική
FAZ, ο Σόιμπλε προτείνει δύο εναλλακτικές για την αντιμετώπιση του
ελληνικού ζητήματος, οι οποίες εμφανίζονται εξίσου επώδυνες για την
Αθήνα.
H FAZ -επικαλούμενη έγγραφο που έχει δει η εφημερίδα-
αναφέρει ότι ο Σόιμπλε απορρίπτει τις ελληνικές προτάσεις ως ανεπαρκείς
έχει κάνει αρνητική εισήγησηστις άλλες χώρες. «Από αυτές τις προτάσεις
λείπουν σημαντικά σημεία μεταρρυθμίσεων προκειμένου να εκσυγχρονιστεί η
χώρα και να έχει βιώσιμη ανάπτυξη, μακροπρόθεσμα. Επομένως, δεν μπορεί
να αποτελούν βάση ενός νέου τριετούς προγράμματος με τον ESM»,
υπογραμμίζεται.
Στο έγγραφο αυτό, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών
σημειώνει ότι ο ένας τρόπος είναι να βελτιώσει η Ελλάδα τις προτάσεις
της, ταχέως και πλήρως, με την πλήρη υποστήριξη της Βουλής. Μάλιστα, το
γερμανικό υπουργείο προτείνει -μεταξύ άλλων- τη μεταφορά ελληνικών
περιουσιακών στοιχείων, αξίας 50 δισ. ευρώ, σε ένα ειδικό ταμείο. Στη
συνέχεια, θα πωληθούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία και έτσι θα
ξεπληρωθεί το ελληνικό χρέος.
Ο άλλος τρόπος -σύμφωνα με τις ίδιες πηγές- είναι το
«διάλειμμα» από το ευρώ. Δηλαδή, η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη
(δηλαδή Grexit) για τουλάχιστον 5 χρόνια και να αναδιαρθρώσει το χρέος.
Θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα λάβει περαιτέρω βοήθεια
-και ανθρωπιστική και τεχνική- αλλά και βοήθεια που θα τονώσει
την ανάπτυξη, όπως αναφέρεται στο έγγραφο.
Το δημοσίευμα της FAZ έρχεται την ίδια ώρα που
πραγματοποιείται συνεδρίαση στοEurogroup, με πηγές από την ελληνική
κυβέρνηση να υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν υπήρξε πρόταση για Grexit, σε
κανένα Eurogroup, είτε από τον Σόιμπλε είτε από οποιοδήποτε άλλο.
Η ιδέα του Σόιμπλε για το προσωρινό Grexit δεν έχει συζητηθεί
ακόμα στο Eurogroup, αλλά το έγγραφο υπάρχει και κυκλοφορεί, αναφέρει
δημοσιογράφος του ZDF, μέσω twitter.
Schäuble´s idea of a “Temporary Grexit” not yet discussed at Eurogroup meeting. But paper exists and circulates. #Greece
Πιέσεις ως την ύστατη ώρα
Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας,
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εξακολουθεί να ασκεί ασφυκτική πίεση προς την Ελλάδα
ώστε είτε η Αθήνα να υιοθετήσει επιπλέον επώδυνα μέτρα είτε να οδηγηθεί
στην πόρτα ενός Grexit.
Νωρίτερα, προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Eurogroup, o Β.
Σόιμπλε εξαπέλυσε επίθεση κατά της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης,
υποστηρίζοντας πως «η κατάσταση παλαιότερα ήταν ελπιδοφόρα, όμως τους
τελευταίους μήνες καταστράφηκε». Συμπλήρωσε πως «εμείς έχουμε κάνει τα
πάντα, ωστόσο οι Έλληνες δεν έχουν κάνει τα πάντα για να ενισχύσουν την
εμπιστοσύνη».
«Θα έχουμε εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις», είπε και
τόνισε πως «δεν είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε υπολογισμούς που δεν
είναι αξιόπιστοι». Σε κάθε περίπτωση συμφώνησε πως αυτό το
Σαββατοκύριακο θα πρέπει να ληφθεί μια απόφαση για την Ελλάδα.
Για άλλη μία φορά, ο Σόιμπλε απέκλεισε το ενδεχόμενο ενός «κουρέματος» του ελληνικού χρέους.
«Τα κενά στη χρηματοδότηση της Ελλάδας είναι πολύ μεγαλύτερα
απ’ ό,τι έχουμε συζητήσει στο παρελθόν», είπε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ,
εμμένοντας στην αδιάλλακτη και άκαμπτη στάση που τηρεί σταθερά κατά της
Αθήνας.
Φίλια πυρά δέχθηκε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από τον αντιπρόεδρο της Κ.Ο. των Σοσιαλδημοκρατών (SPD).
Σάββατο 11 Ιουλίου 2015
«Η Γερμανία έχει συμφέρον να μας συντρίψει»
efsyn.gr
«Η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν ο στόχος μας: δεν γνωρίζαμε όταν ξεκινήσαμε την διαπραγμάτευση ότι το Grexit μπορεί να είναι ο στόχος των ηγετών της ευρωζώνης» γράφει σε άρθρο του στον Guardian, ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Η Ελλάδα κυριαρχεί στην επικαιρότητα επί πέντε χρόνια για ένα λόγο, γράφει ο πρώην υπουργός Οικονομικών: «την επίμονη άρνηση των πιστωτών μας να προσφέρουν ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους. Γιατί, κατά κάθε κοινής λογικής, κατά της ετυμηγορίας του ΔΝΤ και κατά της καθημερινής των τραπεζιτών όταν αντιμετωπίζουν οφειλέτες σε δυσκολία, ανθίστανται στην αναδιάρθρωση; Η απάντηση δεν μπορεί να βρεθεί στην οικονομική επιστήμη, διότι κατοικεί βαθιά στον λαβύρινθο της ευρωπαϊκής πολιτικής».
Και εξηγεί:
«Το 2010 το ελληνικό κράτος έγινε αφερέγγυο. Δυο ήταν οι επιλογές για να συνεχιστεί η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη: η λογική επιλογή, την οποία οποιοσδήποτε έντιμος τραπεζίτης θα συνιστούσε -αναδιάρθρωση του χρέους και μεταρρύθμιση της οικονομίας- και την τοξική επιλογή -τη χορήγηση νέων δανείων σε μια χεοκοπημένη οντότητα, παριστάνοντας ότι έτσι θα παραμείνει αξιόχρεη.
»Η επίσημη Ευρώπη διάλεξε τη δεύτερη επιλογή, βάζοντας τη διάσωση των εκτεθειμένων -στο ελληνικό χρέος- γαλλικών και γερμανικών τραπεζών πάνω από την κοινωνικό-οικονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας.
»Μια αναδιάρθρωση του χρέους θα σήμαινε απώλειες για τους τραπεζίτες. Θέλοντας να αποφύγουν να ομολογήσουν στα κοινοβούλιά τους ότι οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώσουν πάλι για τις τράπεζες με νέα μη βιώσιμα δάνεια, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι παρουσίασαν την αφερεγγυότητα του ελληνικού κράτους ως πρόβλημα ρευστότητας και δικαιολόγησαν τη “διάσωση” ως μια περίπτωση “αλληλεγγύης” προς τους Έλληνες.
»Για να πλαισιώσουν την κυνική μεταφορά των ανεπανόρθωτων ζημιών των ιδιωτών στις πλάτες των φορολογούμενων ως μια άσκηση “σκληρής αγάπης”, επιβλήθηκε λιτότητα-ρεκόρ στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα το εθνικό εισόδημα της οποίας (από το οποίο έπρεπε να ξεπληρωθούν παλαιά και νέα δάνεια) συρρικνώθηκε περισσότερο από ένα τέταρτο. Αρκούν οι μαθηματικές ικανότητες ενός 8χρονου για να καταλάβει κανείς ότι αυτή η διαδικασία δεν θα τελείωνε καλά.
»Όταν η άθλια επιχείρηση ολοκληρώθηκε, η Ευρώπη είχε αυτομάτως άλλο έναν λόγο να αρνηθεί την αναδιάρθρωση του χρέους: θα έπληττε τις τσέπες των Ευρωπαίων πολιτών! Και έτσι, χορηγούνταν αυξημένες δόσεις λιτότητας, ενώ το χρέος μεγάλωνε, αναγκάζοντας τους δανειστές να χορηγούν κι άλλα δάνεια, με αντάλλαγμα ακόμη περισσότερη λιτότητα.
»Η κυβέρνησή μας εκλέχθηκε με εντολή να τελειώσει αυτό τον καταδικασμένο φαύλο κύκλο. Να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους και τερματισμό της λιτότητας. Οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν στο πολυδιαφημισμένο αδιέξοδο για έναν απλό λόγο: οι πιστωτές μας συνέχισαν να αποκλείουν οποιαδήποτε απτή αναδιάρθρωση, επιμένοντας ταυτόχρονα το αδύνατο να εξοφληθεί χρέος μας, να πληρωθεί “παραμετρικά” από τους πλέον αδύναμους των Ελλήνων, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
»Την πρώτη μου εβδομάδα ως υπουργός Οικονομικών δέχθηκα την επίσκεψη του Γερούν Ντάισελμπλουμ, του προέδρου του Eurogroup, που μου έθεσε μια άκαμπτη επιλογή: δεχθείτε τη “λογική” του προγράμματος και αφήστε τα αιτήματα για αναδιάρθρωση του χρέους, αλλιώς η δανειακή σας συμφωνία θα “καταρρεύσει”- η ανομολόγητη συνέπεια ήταν ότι οι ελληνικές τράπεζες θα κλείσουν.
»Πέντε μήνες διαπραγματεύσεων ακολούθησαν, υπό την νομισματική ασφυξία και μια επιδρομή στις τράπεζες που προκλήθηκε και κατευθύνθηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το νόημα ήταν αναμενόμενο: εάν δεν συνθηκολογήσουμε, σύντομα θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με capital controls, με ΑΤΜ που θα υπολειτουργούσαν, μια παρατεταμένα τραπεζική αργία και τελικώς, το Grexit.
»Η απειλή του Grexit έχει μια σύντομα ιστορία σκαμπανεβασμάτων. Το 2010 έσπειρε τον τρόμο στις καρδιές και τα μυαλά των τραπεζιτών, καθώς οι τράπεζες τους ήταν γεμάτες με ελληνικό χρέος. Ακόμα και το 2012, όταν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποφάσισε ότι το κόστος του Grexit ήταν μια αξιόλογη “επένδυση”, ως μια μέθοδο για να κάνει τη Γαλλία και άλλους να πειθαρχήσουν, η προοπτική τρομοκρατούσε όλους τους υπόλοιπους.
»Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο και για να υποστηρίξουμε τον ισχυρισμό μας ότι τα “προγράμματα” δεν είχαν σε τίποτα να κάνουν με τη διάσωση της Ελλάδας (αλλά με τη περιφρούρηση της βόρειας Ευρώπης) μια μεγάλη πλειοψηφία μέσα στο Eurogroup -υπό την καθοδήγηση του Σόιμπλε- υιοθέτησε το Grexit είτε ως την επιθυμητή έκβαση είτε ως όπλο επιλογής κατά της κυβέρνησής μας.
Οι Ελληνες, σωστά, έτρεμαν στην σκέψη του ακρωτηριασμού από τη νομισματική ένωση. […] Εξοδος σημαίνει δημιουργία νέου νομίσματος από την αρχή.[…]
«Με το Grexit να ενισχύει την προκαλούμενη από την ΕΚΤ επιδρομή στις τράπεζες, οι προσπάθειες μας να βάλουμε την αναδιάρθρωση του χρέους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν εισακουόταν. Ξανά και ξανά μάς είπαν ότι αυτό είναι θέμα για κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον που θα ακολουθούσε “την επιτυχημένη ολοκλήρωση του προγράμματος|- παρόλο που το πρόγραμμα δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί επιτυχώς χωρίς αναδιάρθρωση.
»Αυτό το Σαββατοκύριακο κλιμακώνονται οι συνομιλίες καθώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπαθεί ξανά να βάλει το άλογο μπροστά από το κάρο -να πείσει ένα εχθρικό Eurogroup ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι προαπαιτούμενο της επιτυχίας να μεταρρυθμιστεί η Ελλάδα και όχι μια εκ των υστέρων ανταμοιβή της γι αυτό. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να περάσει το μήνυμα; Βλέπω τρεις λόγους:
»Ενας είναι ότι τη θεσμική αδράνεια δύσκολα την πολεμάς. Ενας δεύτερος ότι το μη βιώσιμο χρέος δίνει στους πιστωτές τεράστια δύναμη πάνω στους οφειλέτες – και η δύναμη ως γνωστό διαφθείρει και τους καλύτερους. Αλλά είναι ο τρίτος λόγος που μου φαίνεται ότι είναι περισσότερος σχετικός και πιο ενδιαφέρόν.
»Το ευρώ είναι ένα υβρίδιο ενός καθεστώτος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών – όπως το ERM τη δεκαετία του 1980 ή ο χρυσός τη δεκαετία του ’30 – και ένα κρατικό νόμισμα. Το πρώτο επαφίεται στον φόβο του εκτοπισμού για να παραμείνει ενωμένο, ενώ ως κρατικό χρήμα περιλαμβάνει μηχανισμούς για ανακύκλωση των πλεονασμάτων μεταξύ χωρών μελών (για παράδειγμα κοινά ομόλογα). Η ευρωζώνη είναι κάτι μεταξύ των δυο: είναι περισσότερο μια συναλλαγματική ισοτιμία και λιγότερο ένα κράτος.
»Και εκεί είναι η δυσκολία. Μετά την κρίση του 2008/9, η Ευρώπη δεν ήξερε πώς να απαντήσει. Πρέπει να προετοιμαστεί για τουλάχιστον μια αποβολή (δηλαδή Grexit) ή να ενισχύσει την πειθαρχία; Ή να κινηθεί προς μια ομοσπονδία; Μέχρι τώρα δεν έχει κάνει τίποτα, με το υπαρξιακό της άγχος να κορυφώνεται διαρκώς. Ο Σόιμπλε έχει πειστεί ότι όπως έχουν τώρα τα πράγματα, χρειάζεται ένα Grexit για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ξαφνικά ένα μονίμως μη βιώσιμο ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς το οποίο το ρίσκο ενός Grexit δεν θα υπήρχε, απέκτησε μια νέα χρησιμότητα για τον Σόιμπλε.
»Τι εννοώ με αυτό; Με βάση τους μήνες των διαπραγματεύσεων, η πεποίθησή μου είναι ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει να πιεστεί η Ελλάδα να βγει από τη ζώνη του κοινού νομίσματος, προκειμένου να τρομοκρατήσει τους Γάλλους και να τους κάνει να αποδεχθούν το μοντέλο μιας πειθαρχημένης ευρωζώνης».
Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015
Eξαναγκάζουν τον Τσίπρα σε πράξεις πολιτικής ταπείνωσης
του Γιώργου Δελαστίκ
ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΩΣ ΔΗΘΕΝ... ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ!
Το τελεσίγραφο του προέδρου της Κομισιόν λήγει σήμερα το πρωί στις 8.30 ώρα Βρυξελλών.
Μέχρι τότε οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για το νέο δάνειο και
το τρίτο Μνημόνιο πρέπει να έχουν υποβληθεί. Θα έχουν, όπως όλα
δείχνουν. Νικητής θα είναι φυσικά ο Σόιμπλε. Μόνο αφού δούμε τις αποφάσεις της Ευρωομάδας θα έχουμε εικόνα τι αποφάσισε η Γερμανία για τη μοίρα των Ελλήνων. Δεν αρκούν οι προτάσεις που θα έχει υποβάλει στους δανειστές ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτοί θα τους επιβαρύνουν κι άλλο. Όσο θέλουν.
Οι Γερμανοί αρνήθηκαν επιδεικτικά να αναγνωρίσουν το 61,3% του «ΟΧΙ»
στους όρους που ήθελαν να επιβάλουν στην πατρίδα μας. Αδιαφορούν, αν η
στάση τους διογκώνει τον αντιγερμανισμό σε ευρέα κοινωνικά στρώματα της
Ευρώπης. Όσο το αυξανόμενο μίσος, η απέχθεια ή η απλή αντιπάθεια κατά
της Γερμανίας δεν παράγουν πολιτικά γεγονότα, το Βερολίνο θα αγνοεί αυτά
τα συναισθήματα των «κατώτερων» από τους Γερμανούς λαών της Νότιας
Ευρώπης. Έπιασαν έτσι τον Τσίπρα από τον λαιμό μέσω της
οικονομικής ασφυξίας που έχουν μεθοδεύσει και τον εξαναγκάζουν σε
πράξεις πολιτικής ταπείνωσης.
Μία από αυτές τις πράξεις είναι η παρουσίαση των προτάσεων των δανειστών ως δήθεν... ελληνικού αιτήματος! «Το ευρώ σταμάτησε να φέρνει την Ευρώπη «όλο και πιο κοντά»» τιτλοφορούσαν χθεσινό άρθρο τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», στο οποίο τόνιζαν ότι «το κοινό νόμισμα έγινε... ρόπαλο» που χρησιμοποιούν οι δανειστές εναντίον της χώρας μας και η Ελλάδα εναντίον των δανειστών. «Το κοινό νόμισμα της Ευρώπης πέρασε μια γραμμή που θα μπορούσε να το στιγματίσει για πάντα» έγραφε η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα. «Δέχτηκαν μεγάλο πλήγμα κάποια από τα σημαντικά ιδανικά που βρίσκονται πίσω από το ευρώ» υπογραμμίζουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Αν
ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποδειχθεί ότι «έσπασε» κάτω από την
επίδραση της γερμανικής «φάλαγγας» στην ελληνική οικονομία και υποκύψει
άνευ όρων στις απαιτήσεις του Βερολίνου, δεν πρόκειται να ελπίζει ότι θα
διατηρήσει το πρωθυπουργικό αξίωμα. Οι Γερμανοί δεν πρόκειται να
ησυχάσουν αν δεν τον ανατρέψουν. Προς παραδειγματισμό όλων των λαών της
Ευρωζώνης, ώστε να μην τολμήσει κανένας να παρακούσει στο μέλλον τις
εντολές τους! Το γερμανικό περιοδικό «Φόκους» στο τεύχος αυτής της
εβδομάδας (τεύχος 28/2015, σελίδα 30) είναι άκρως αποκαλυπτικό ακόμη και
στο θέμα με ποιον θα ήθελαν να τον αντικαταστήσουν. «Ο Τσίπρας πρέπει
να φύγει - Ο πολιτικός Σταύρος Θεοδωράκης θεωρείται από πολλούς
Ευρωπαίους ως ελπίδα» γράφει το γερμανικό περιοδικό και συνεχίζει στο
ρεπορτάζ του: «Τώρα λέει ο Θεοδωράκης: «Ο Τσίπρας έβαλε την καριέρα του
πάνω από την τύχη της χώρας. Αυτός είναι το πρόβλημα, αυτός πρέπει να
φύγει»»! Δεν αρκείται όμως το απωθητικά δεξιό «Φόκους» να... διώξει τον
Αλέξη Τσίπρα. Συνεχίζει γράφοντας επί λέξει ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης
«είναι ένας Ελληνας τον οποίο πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί θα έβλεπαν ως
πρωθυπουργό με μεγάλη χαρά σε περίπτωση νέων εκλογών ή ανανεωμένου
σχηματισμού κυβέρνησης στην Αθήνα - ως πραγματιστή φιλικά διακείμενου
προς μεταρρυθμίσεις, αποφασισμένου φίλου και σωτήρα του ευρώ»!!!
Δεν
γνωρίζουμε αν τα σχέδια των Γερμανών θα ευδοκιμήσουν, αν θα κατορθώσουν
να μετατρέψουν όλες τις επιθυμίες τους σε πραγματικότητα. Αυτό θα το
δούμε. Μας έχει κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι σοσιαλδημοκράτες της
Γερμανίας με επικεφαλής τον Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει καγκελάριος μετά την Ανγκελα Μέρκελ,
επιτίθενται με τέτοια σφοδρότητα εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Μας έχει προκαλέσει κατάπληξη το γεγονός ότι ο Μάρτιν Σουλτς, από την
πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα μετά τον σχηματισμό της
κυβέρνησης Τσίπρα, προβαίνει συνεχώς σε δημόσιες δηλώσεις απαιτώντας να
διώξει ο πρωθυπουργός τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου
και να προσλάβει στη θέση του το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη! Ούτε που
νοιάζει τον Γερμανό Σουλτς ότι με αυτήν τη στάση του κατεξευτελίζεται
το κύρος του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου. Δρα μόνο ως Γερμανός!
Εντύπωση μας έκανε και το πάντα υψηλής πολιτικής αισθητικής εξώφυλλο του πιο φιλελεύθερου γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ».
Με φωτομοντάζ έχει τη Μέρκελ να κάθεται πάνω σε άτακτα ριγμένα κομμάτια
αρχαιοελληνικών κιόνων. «Η κυρία των ερειπίων (!)» είναι ο τίτλος του
εξωφύλλου. Ο υπότιτλος είναι προειδοποίηση: «Αν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει η καγκελαρία της Μέρκελ». Τελεία και παύλα.
*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015
ΚΑΙ ΤΩΡΑ… ΑΛΕΞΗ;
Είχες δηλώσει ότι τα τελεσίγραφα ενίοτε επιστρέφονται. Να όμως που
τελικά επέστρεψες εσύ με ένα ακόμη τελεσίγραφο στη μασχάλη. Το οποίο
αποδέχτηκες και φαίνεται να ετοιμάζεσαι να το ικανοποιήσεις. Γιατί όμως;
Λένε… Αλέξη, ότι οι Έλληνες είμαστε διχασμένοι. Είμαστε, αλλά γιατί
πιστεύεις ότι ένα νέο μνημόνιο θα μας ενώσει; Ο διχασμός δεν ξεκίνησε
χτες. Ο διχασμός φάνηκε χτες επειδή, όπως είπες κι εσύ στο
ευρωκοινοβούλιο, οι λίγοι έχουν τα πολλά λεφτά και οι πολλοί τα λίγα έως
τίποτα. Αυτός ήταν ο διχασμός… Αλέξη. Απλώς οι πολλοί και άλλες έγνοιες
είχαν από το να διαλαλούν τις αντιρρήσεις τους και ΜΜΕ δεν είχαν στη
διάθεσή τους που θα πολλαπλασίαζαν τις φωνές τους.
Διχασμό είχαμε… Αλέξη επειδή, σύμφωνα με τη μελέτη του Τάσου
Γιαννίτση, ενώ το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών
είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, οι απώλειες του 30% των υψηλότερων εισοδημάτων δεν ξεπέρασαν το 17%-20%, ενώ το τραγικότερο στοιχείο του διχασμού είναι πως το ίδιο διάστημα συνολικά η φορολόγηση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων του ελληνικού λαού αυξήθηκε κατά 337,7%, ενώ η φορολόγηση των ισχυρότερων (άρα και ανθεκτικότερων στην κρίση) αυξήθηκε μόλις κατά 9%.
είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, οι απώλειες του 30% των υψηλότερων εισοδημάτων δεν ξεπέρασαν το 17%-20%, ενώ το τραγικότερο στοιχείο του διχασμού είναι πως το ίδιο διάστημα συνολικά η φορολόγηση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων του ελληνικού λαού αυξήθηκε κατά 337,7%, ενώ η φορολόγηση των ισχυρότερων (άρα και ανθεκτικότερων στην κρίση) αυξήθηκε μόλις κατά 9%.
Διχασμό κατά 329% είχαμε… Αλέξη. Διχασμό των απεγνωσμένων από τους
ευνοημένους. Διχασμό της «πλέμπας» από τους «ξεχωριστούς». Ο διχασμός
μεταξύ αυτών που λεηλατήθηκαν από τα μνημόνια και εκείνων που είτε δεν
τα ένιωσαν είτε ωφελήθηκαν από αυτά και δεν νοιάστηκαν για τον διπλανό
τους είναι ο χειρότερος διχασμός και τον ζούμε επί χρόνια. Γιατί λοιπόν
μπορεί να πιστεύεις ότι ένα νέο μνημόνιο θα μας ενώσει; Να το πιστεύουν
αυτοί που θα βγουν πάλι αλώβητοι ή και κερδισμένοι, το καταλαβαίνω. Εσύ
όμως; Μπορεί να το πιστεύεις;
Τελευταία ακούω και φωνές διαμόρφωσης γνώμης που θεωρούνται
Realιστικές και σε πιέζουν να υπογράψεις μνημόνιο με το επιχείρημα ότι
«αυτό το μνημόνιο για 2 χρόνια θα είναι μια ευκαιρία να ξανασταθεί η
χώρα στα πόδια της». Ναι, όρθια, στα πόδια της, ακουμπισμένη σ’ έναν
τοίχο και μ’ ένα εκτελεστικό απόσπασμα απέναντί της. Η μόνη αλήθεια που
βιώσαμε… Αλέξη είναι ότι το ένα μνημόνιο φέρνει το άλλο, τα 2 μνημονιακά
χρόνια φέρνουν άλλα 3 κι αυτά με τη σειρά τους άλλα 13.
Και να τα φάμε στη μάπα τα 13 χρόνια μνημόνιο, αλλά για ποιο λόγο; Με
ποια προοπτική; Να θυσιαστούμε, όμως για ποιον και το κέρδος ποιο θα
είναι; Κι άλλα λουκέτα κι άλλες απολύσεις κι άλλες μεταναστεύσεις στο
εξωτερικό; Σκέφτομαι… Αλέξη, αν άραγε αυτές οι θυσίες γινόταν επί 5
χρόνια εκτός μνημονίων, αλλά εντός συνείδησης για μία χώρα αποδεσμευμένη
από δανειακές θηλιές. Μια χώρα που θα ζοριζόταν χοντρά αλλά θα
δημιουργούσε τον δικό της πρωτογενή τομέα. Μια χώρα που θα περνούσε
δύσκολα, αλλά θα φτιαχνόταν από την αρχή.
Σκέψου… Αλέξη, αν κάποιες από
τις μνημονιακές θυσίες γινόταν εκτός μνημονίου από μία ανεξάρτητη χώρα
πόσο περισσότερο θα απέδιδαν.
Αν οι μειώσεις που έγιναν σε μισθούς και συντάξεις δεν πήγαιναν σε
αποπληρωμές τόκων αλλά σε κατασκευή δομών ενός κράτους με αξιόπιστους
ελεγκτικούς μηχανισμούς, πραγματική δικαιοσύνη και πολιτική εντιμότητα.
Δεν το έκανε κανείς. Μάλλον είναι πιο εύκολο να ξεζουμίζεις τους πολίτες
σου κατ’ εντολήν παρά από επιλογή και μάλιστα δική τους. Είχες ένα 61%
στα χέρια σου… Αλέξη.
Το μετέφρασες όπως ήθελες. Το ερμήνευσες σε «ναι».
Και τώρα… Αλέξη; Μια χαρά τα είπες μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Κι εκείνοι
μια χαρά σου είπαν ότι ή θα ταπεινώσεις τον λαό που ψήφισε «όχι» ή θα
μας διώξουν από τη γερμανική τους αυτοκρατορία.
Μια χαρά τα είπες και το εννοώ. Όμως θα τα κάνεις αυτά που είπες; Θα
το πράξεις το δίκιο των ανθρώπων; Θα πάρεις το ρίσκο να χτίσεις ένα
καλύτερο αύριο και να μην αρκεστείς σε μια ξεπέτα του σήμερα; Ναι, εντός
ευρωζώνης αλλά με αξιοπρέπεια. Όταν σε φτύνουν, φεύγεις. Όσοι απαντούν
ειρωνικά «καλά, φάε εσύ αξιοπρέπεια να χορτάσεις», τους προτείνω να τη
δοκιμάσουν καμιά φορά.
Μπορεί και να τους αρέσει η γεύση της, ποτέ δεν
ξέρεις.
Σου λένε… Αλέξη, να υπογράψεις μία συμφωνία «λευκή πετσέτα» και «πάση
θυσία», όχι για τους ίδιους που στο λένε, αλλά για τα παιδιά τους. Την
έζησες τη μνημονιακή γενιά των νέων… Αλέξη. Άνεργη ή διωγμένη. Συχνά και
τα δύο. Η γενιά της απόγνωσης. Πάρε εσύ την ευθύνη των παιδιών. Ξεκίνα
να φτιάξεις μια χώρα που ούτε θα τρώει τα παιδιά της, ούτε θα τα
διώχνει. Αντέχεις να το κάνεις; Μπορείς; Θες; Ξέρεις; Μέχρι που φτάνει
το όραμά σου; Στο να μείνεις απλώς στην εξουσία ή να προσπαθήσεις να
δώσεις μια ευκαιρία σε αυτή τη χώρα και στους ανθρώπους της… Αλέξη;
Σε κατηγορούν… Αλέξη, ότι αν δεν σκύψεις όπως οι υπόλοιποι και δεν
θυσιάσεις την εθνική αξιοπρέπεια για ένα νόμισμα, τότε θα στηρίζεις το
λόμπι της δραχμής. Λένε ότι αυτοί που έχουν τα λεφτά τους έξω θα έρθουν
και θα αγοράσουν τα πάντα μπιρ παρά. Και πολλοί από αυτούς που το λένε
έχουν ήδη τα λεφτά τους έξω. Άραγε τι φοβούνται; Τον ανταγωνισμό μην
τυχόν κι αγοράσουν άλλοι τη χώρα πιο φτηνά από τους ίδιους; Εγώ λέω να
έρθουν, λοιπόν. Απλώς άνοιξε τις παγίδες και να τις στήσεις παντού. Να
μάθουμε κι εμείς βρε αδερφέ ποιο είναι επιτέλους αυτό το λόμπι της
δραχμής, ποιοι έχουν τόσα λεφτά έξω, πώς τα έβγαλαν και αν είναι νόμιμα.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το πλήθος, το μέγεθος και την
εντιμότητα των «επενδυτών» του λόμπι της δραχμής. Νομίζω πως η Εφορία
και τα κρατικά ταμεία θα είχαν τεράστια χαρά να τους γνωρίσουν.
Όμως… Αλέξη, αυτά γίνονται μόνο από κάποιον που δεν μπορούν να του
προσάψουν κάτι. Είστε στον ίδιο είτε στην κυβέρνησή του. Κι εσύ δεν
ανήκεις σε αυτή την κατηγορία. Να, για παράδειγμα, δε μπορείς να
επιτρέπεις σε συντρόφους στελεχών σου να διορίζονται στη θέση
διευθύνοντα συμβούλου στην ΕΥΔΑΠ. Ούτε να λείπουν χειρούργοι από δημόσιο
νοσοκομείο και να επιτρέπεις στον υπουργό Υγείας να διορίζει τον
οδοντίατρο ανιψιό του.
Κατάλαβες… Αλέξη; Λυπάμαι που δε με βοηθάς να σου έχω εμπιστοσύνη.
Λυπάμαι που κατά πάσα πιθανότητα δεν είσαι αυτός στον οποίο μπορώ να
ελπίζω. Λυπάμαι που μάλλον θα γίνεις εξαίρεση στον κανόνα ότι οι λαοί
έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Έναν λαό που σήκωσε κεφάλι μέσα στο
βομβαρδισμό της τρομοκρατίας, του αξίζει κάποιος ηγέτης που όταν λέει
«όχι» το εννοεί και δεν το ερμηνεύει σε όχι μεν, αλλά…
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
3 μέρες μετά: Προς ΣΥΡΙΖΑίους κυβερνητικούς επιστολή
Νομίζω πως τα πολλά λόγια περιττεύουν. Πριν από λίγα –πολύ λίγα– 24ωρα ψηφίσαμε «ΟΧΙ». Το 62% του Ελληνικού λαού βροντοφώναξε – εκβιαζόμενο από όλους κι από παντού – «ΟΧΙ».
Επειδή σας βλέπω όλους κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αληθινά αναστατωμένους να ψάχνετε να βρείτε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «ΟΧΙ», λέω να σας βοηθήσω λιγάκι πριν αρχίσω τα μπινελίκια.
Για τα ξεμωραμένα καθάρματα που ηγούνταν στην εκστρατεία του «ΝΑΙ», το «ΟΧΙ» σήμαινε μέχρι το κλείσιμο της κάλπης την περασμένη Κυριακή αποδοχή του GRexit και της επιστροφής της χώρας στην δραχμή.
Τώρα άλλαξαν το τροπάρι και από μόνο του αυτό δείχνει ξεκάθαρα πως οι άνθρωποι αυτοί είναι ο ορισμός του σιχάματος και της βρωμιάς. Δεν αξίζουν κανένα απολύτως επιχείρημα, μονάχα μια ροχάλα στην καλοξυρισμένη τους μούρη.
Για τους ηγέτες όμως του «ΟΧΙ» –και φυσικά αναφέρομαι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ– φαίνεται πως παραμένει ακόμα ένα ερωτηματικό η ερμηνεία της ψήφου του Ελληνικού λαού. Ας επιχειρήσω να τους βοηθήσω λιγάκι:
1o Οι περισσότεροι από εσάς λένε ότι το «ΟΧΙ» σήμαινε καταδίκη της λιτότητας και άρνηση κάθε πολιτικής που οδηγεί σε περαιτέρω, μη αναστρέψιμη ύφεση την οικονομία και σε μαρασμό την κοινωνία. Αν είναι έτσι βρε κορίτσια, πώς θα δεχτείτε τώρα ένα ηπιότερο «σχέδιο Γιούνκερ», πώς θα ξαναβάλετε στο τραπέζι τις 47 σελίδες που η κυβέρνηση σας παρουσίασε στο eurogroup πριν δεχτεί την κρυάδα του μαφιόζου από το Λουξεμβούργο; Φτάνει μια υπόσχεση για εξέταση του ζητήματος του χρέους τον Οκτώβριο;
2o Αν στο ερώτημα του δημοψηφίσματος που οι ίδιοι διοργανώσατε μια βδομάδα νωρίτερα, προσθέτατε την παράγραφο «αν οι θεσμοί δεν υποχωρήσουν από τις θέσεις τους κι εξακολουθούν να επιμένουν σε υφεσιακά μέτρα απειλώντας την Ελλάδα με έξοδο από το ευρώ, η κυβέρνηση θα πρέπει να υποχωρήσει – θα πρέπει δηλαδή να υπογράψει μια άλλη απεχθή συμφωνία – ναι ή όχι;», έχετε την εντύπωση ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ήταν πολύ διαφορετικό από το 62-38; Κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα ήταν. Το ξέρετε καλά κι εσείς, το ξέρουν καλά και οι «θεσμοί» με τους υποτακτικούς τους. Το ξέρετε όλοι καλά κι ας σφυρίζετε τώρα αδιάφορα, κοιτώντας ο ένας αριστερά κι ο άλλος δεξιά. Το 62% του Ελληνικού λαού ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙ ότι η χώρα πρέπει να μείνει στο ευρώ πάση θυσία και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ να αποφασίσετε την έξοδο από την ευρωζώνη αν αυτό επιτάσσει η αξιοπρέπεια και η υπευθυνότητα απέναντι στην ιστορία και το μέλλον του τόπου. Μην κάνετε πως δεν ακούτε τώρα.
3o Δεν πέρασαν 3 ημέρες από το δημοψήφισμα κι αρχίσατε ξανά την μυστική διπλωματία. Πέπλο μυστηρίου ξανά! Λοιπόν, κύριοι της κυβέρνησης, αν νομίζετε ότι δεν υπάρχει ούτε προετοιμασία ούτε δυνατότητα για ένα επιτυχημένο GRexit και πιστεύετε ότι πρέπει να υπογράψετε νέο μνημόνιο, να βγείτε να το πείτε. Αν η συμφωνία που ετοιμάζετε είναι σκατά, θα βρωμίσει. Δεν βρωμάνε του Γιούνκερ και μυρίζουν τα δικά σας. Προσπαθήστε τουλάχιστον αυτή την φορά να εξηγήσετε επακριβώς την συμπεριφορά σας. Ο Ελληνικός λαός μπορεί να κατανοήσει κάποιες υποχωρήσεις για λόγους τακτικής, Ο Ελληνικός λαός δεν είναι ηλίθιος και αντιλαμβάνεται ποιες είναι οι διεθνείς ισορροπίες δυνάμεων κι αν δουλεύουν υπέρ ή ενάντια στην χώρα.
4o Εκείνο που ΔΕΝ θέλει να καταλάβει –κι ούτε πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ– είναι τις υποχωρήσεις και τις καθυστερήσεις στο εσωτερικό μέτωπο. Γιατί ξέρει ότι στο μέτωπο εντός της χώρας το πάνω χέρι το έχει η κυβέρνηση. Ιδίως, μετά την επιβολή των capital controls, το χέρι της κυβέρνησης μπορεί να γίνει σαν το χέρι του τιμωρού θεού και να συντρίψει κάθε λαμόγιο της διαπλοκής κάθε σκουλήκι που έχει κάνει την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλων επικερδή επιχείρηση. Αλήθεια ρε παλικάρια, θέλετε να συντρίψετε τα παράσιτα, την διαπλοκή, τα παλιά και τα καινούργια τζάκια; Ναι ή όχι; Κι αν πράγματι το θέλετε, γιατί βαδίζετε σαν την χελώνα; Αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, εκεί θα κριθείτε. Η χώρα θα βγει από το ευρώ ό,τι κι αν κάνετε εσείς ή κάποιοι άλλοι επειδή τα νούμερα ΔΕΝ βγαίνουν. Ο λαός θα βουλιάζει μέσα στην οικονομική ανέχεια τα επόμενα 20 με 30 χρόνια είτε έχει στις τσέπες του ευρώ, είτε έχει στις τσέπες του δραχμές.
Το αληθινό ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Θα αλλάξει τίποτα στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας ή όχι.
Θα μπορέσω ποτέ να σκεφτώ εγώ κι όλοι όσοι φύγαμε από την Ελλάδα ότι αξίζει να επιστρέψουμε πίσω στην χώρα μας και να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε –και με πολύ λιγότερα χρήματα– γιατί έπαψαν να έχουν την πραγματική εξουσία
οι ψεύτες και οι λωποδύτες;
Θα σκεφτούν άραγε τα νέα παιδιά που ετοιμάζονται να φύγουν πως είναι προτιμότερο να μείνουν στον πανέμορφο τόπο τους και να δημιουργήσουν –κι ας κερδίσουν λιγότερα χρήματα– επειδή θα υπάρξει επιτέλους αξιοκρατία και δικαιοσύνη στην χώρα τους;
Ο λαός δεν νοιάζεται ούτε για το ευρώ, ούτε για την δραχμή. Νοιάζεται όμως για το τι θα κάνετε εσείς.
Κι αν αληθεύει φιλαράκια πως ο μαφιόζος από το Δουκάτο πιέζει για την φορολόγηση των εφοπλιστών -κι εσείς αντιδράτε χρησιμοποιώντας τα «επιχειρήματα» όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων-, είστε πραγματικά για πολλές ροχάλες.
Έχω ακούσει μάλιστα μερικά στελέχη σας να σιγοψιθυρίζουν ότι «ο Καμμένος αντιδρά στην φορολόγηση των εφοπλιστών και απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση»!
Να την ρίξει ρε! Το πιο σάπιο κομμάτι του κομπραδόρικου, παρασιτικού, αμόρφωτου, πειρατικού Ελληνικού καπιταλισμού θα φορολογηθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου επειδή το ζητάνε οι ξένοι και εσείς λέτε όχι;
Τα καθάρματα οι εφοπλιστές «έκτισαν» κοντά 350 βαπόρια σε Κίνα και Νότια Κορέα τα χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων.
Ούτε ένα βαρκάκι στα ναυπηγεία στην Ελλάδα που χαροπαλεύουν.
Ας φορολογηθούν επιτέλους κι αν τους ενοχλεί η φορολόγηση στην Ελλάδα ας κατεβάσουν την Ελληνική σημαία από τα πλοία τους, κι ας υψώσουν την Τούρκικη ή το σώβρακο του Μαρινάκη!
Ποσώς με ενδιαφέρει! Σε λίγο θα αντιδράσετε -επειδή ο Καμμένος λατρεύει την ορθοδοξία και τους παπάδες-, αν ο Σόιμπλε σας ζητήσει επιτακτικά τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος!
Ήμαρτον.
Συνέλθετε! Σοβαρευτείτε! Ο λαός ψήφισε ταξικά –85% «ΟΧΙ» στο Πέραμα και 85% «Ναι» στην Εκάλη– και σας ζήτησε να συγκρουστείτε με το κατεστημένο και τα τσοπανόσκυλα του.
Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός του «ΟΧΙ» να ξεπλένει στο συμβούλιο των αρχηγών καθάρματα τύπου Θεοδωράκη, Μεϊμαράκη και Φώφης, μια μόλις ημέρα μετά το δημοψήφισμα.
ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ! Αν δεν έχετε τα κότσια ή την θέληση να βγάλετε την χώρα από την μέγγενη του ευρώ, να το πείτε καθαρά.
Αν υπογράψετε τα μνημόνια που θέλουνε, κατεβάστε τουλάχιστον το κεφάλι και ζητήστε συγνώμη από τον λαό που σας στήριξε.
Σηκώστε όμως τα μανίκια και λερώστε – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! – τα χέρια σας.
Ο τόπος διψά για δικαιοσύνη.
Ο τόπος πρέπει επειγόντως να ξεβρομίσει. Ο «Αχόρταγος» έχει πολλά δρομολόγια μπροστά του.
Φιλιά από την Εσπερία Ηλιας
Υ.Γ.1 Τελικά, από ό,τι φαίνεται, θα τους πνίξει το »τσουνάμι» από τα χρηματιστήρια της Κίνας και την φούσκα που σκάει. Ποιο GRexit και αηδίες. Τις επόμενες βδομάδες θα γίνει ο κακός χαμός. Το χειρότερο στους Σόιμπλε και τις Μέρκελ του κόσμου τούτου, εύχομαι. Να μην υπάρχει Κινέζος που να αγοράζει της BMW και τις Mercedes τους!
Υ.Γ.2 Συγνώμη για την πολυλογία.
(Αγαπητέ Ηλία, respect. Να είσαι καλά.)
pitsirikos
Είμαι Έλληνας δημοσιογράφος…
του
Άρη Χατζηστεφάνου
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν η αστυνομία
έστειλε στην εντατική τον φωτορεπόρτερ
Μάριο Λώλο και τον δημοσιογράφο Μανώλη
Κυπραίο. Αλλά δεν σε θυμάμαι εκεί.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν συνέλαβαν
τον Κώστα Βαξεβάνη γιατί αποκάλυψε τη
λίστα Λαγκάρντ. Εσύ συνομιλούσες με τα
μέλη της λίστας – αν δεν ήσουν και εσύ
ένα από αυτά.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν κάποιος που
παρουσιάστηκε ως ο Μελισσανίδης (και
δεν έχουμε καμία απόδειξη ότι δεν ήταν)
τηλεφώνησε στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο
στο Unfollow και απείλησε να σκοτώσει αυτόν
και όποιον βρισκόταν γύρω του. Ο
Μελισσανίδης όμως ήταν φίλος του Σαμαρά
και εσύ μιλούσες με τον δικηγόρο του,
τον Φαήλο Κρανιδιώτη.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν εκατοντάδες
συνάδελφοί μου και εγώ απολυθήκαμε,
γιατί τολμήσαμε να παρουσιάσουμε
εναλλακτικές προτάσεις στα μνημόνια
τα οποία προωθούσαν οι τράπεζες που
πληρώνουν το μισθό σου.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν το ισραηλινό
κράτος έστειλε στη φυλακή τρεις Έλληνες
δημοσιογράφους που κάλυπταν τον στόλο
της Ελευθερίας. Εσύ όμως έδινες το λόγο
σε σκοτεινούς κύκλους των μυστικών
υπηρεσιών που επιχειρούσαν να παρουσιάσουν
την ανθρωπιστική αποστολή σαν τρομοκρατική
ενέργεια.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν το Reuters
υποστήριζε ότι υπάρχει ένα γιγαντιαίο
σκάνδαλο της Τράπεζας Πειραιώς αλλά
εσύ δεν το έκανες ούτε μονόστηλο. Μόνο
την επόμενη ημέρα διαλαλούσες την
απάντηση του Σάλα.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος στα χρόνια του
μνημονίου, όταν η ελευθερία του Τύπου
κατρακύλησε κατά 50 θέσεις, σύμφωνα με
εκθέσεις των ρεπόρτερ χωρίς σύνορα, και
η Ελλάδα βρέθηκε σε χειρότερη θέση από
μοναρχίες και δικτατορίες του Περσικού
Κόλπου. Εσύ τότε απέκρυπτες πληροφορίες
για τη μη βιωσιμότητα τους χρέους,
εκπαιδευόσουν από το ΔΝΤ σε τεχνικές
προπαγάνδας για να παραπληροφορείς του
πολίτες και χειροκροτούσες την τοποθέτηση
ενός μη εκλεγμένου πρωθυπουργού για
πρώτη φορά από το τέλος της δικτατορίας.
Ήμουν
Έλληνας δημοσιογράφος όταν έκλειναν
την ΕΡΤ. Αλλά εσύ με τις πλάτες της Digea
ετοιμαζόσουν να μοιραστείς την ψηφιακή
πίτα και να συνεχίσεις ανενόχλητος την
προπαγάνδα σου γνωρίζοντας ότι δεν θα
έχεις πλέον κανένα τηλεοπτικό σταθμό
να αμφισβητεί την απόλυτη αλήθεια σου.
Ήμουν
Έλληνας Δημοσιογράφος όταν η Θεσσαλονίκη
βυθιζόταν από το συλλαλητήριο για τις
σκουριές αλλά εσύ παρουσίαζες σαν
τρομοκράτες του κατοίκους της Χαλκιδικής
που αμφισβητούσαν τα σχέδια του Μπόμπολα
και της El Dorado.
Εσύ
λοιπόν «συνάδελφε» δεν είσαι δημοσιογράφος.
Είσαι μεγαλοστέλεχος μιας μεγάλης
ιδιωτικής επιχείρησης που ελέγχει με
πειρατικό τρόπο δημόσιες συχνότητες.
Την προηγούμενη εβδομάδα με τη συνεργασία
του ΣΕΒ και της ΕΚΤ επιχείρησες να
ανατρέψεις μια δημοκρατικά εκλεγμένη
κυβέρνηση προκαλώντας τραπεζικό πανικό,
διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις, παραποιώντας
φωτογραφίες και δημοσκοπήσεις και
κόβοντας στον αέρα όποιον τολμούσε να
σου αντιμιλήσει.
Αν σε
ενοχλούν οι πειθαρχικές διώξεις και
κυρίως αν θεωρείς ότι πραγματοποιείται
συλλογική επίθεση στην ελευθερία του
Τύπου, σου έχω μια πρόταση: Έλα να
περπατήσεις μαζί με αληθινούς
δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ στο
κέντρο της Αθήνας και εκεί θα καταλάβεις
ποιο είναι το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Θα καταλάβεις πως όταν 100.000 άτομα φωνάζουν
«Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι»,
ξέρουν πολύ καλά σε ποιους αναφέρονται.
Διαφορετικά
κάτσε με τους σωματοφύλακές σου στο
μαγαζάκι σου και υπό την προστασία των
ΜΑΤ συνέχισε να παπαγαλίζεις τις εντολές
που λαμβάνεις. Μην απορείς όμως αν
κάποιοι ζητούν να αφαιρεθούν οι άδειες
λειτουργίας του σταθμού σου και να
επιστραφούν σε αυτούς που τις πληρώνουν
εδώ και δεκαετίες – δηλαδή στους πολίτες.
Πηγή:
Τ' είν' η Ευρώπη μας; Μην είν' οι κάμποι;..
Οι τράπεζες, το χρήμα;
Όχι, δεν είμαστε αντιευρωπαϊστές.
Το blog μάλιστα θαύμαζε και θαυμάζει ακόμη πολλές απ' τις εκφάνσεις της ευρωπαϊκής κουλτούρας και του τρόπου ζωής.
Θαυμάζει την Δυτική τέχνη του ύστερου
Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Την κλασσική μουσική. Τα πανεπιστήμια. Τις βιβλιοθήκες.
Τον λιτό (όχι φτωχό) τρόπο ζωής απαλλαγμένο σε μεγάλο βαθμό απ' την νεοπλουτίστικη σκλαβιά της μόδας και του life style.
Την ορθολογιστική προσέγγιση των κοινωνικών προβλημάτων.
Όλα αυτά όμως και άλλα τόσα καλά και θαυμάσια, δεν είναι η Ευρώπη του σήμερα έτσι όπως έχει μεταλλαχθεί μέσα απ' αυτό το μόρφωμα που λέγεται ''Ενωμένη Ευρώπη''.
Θα μπορούσε να είναι μιά ένωση που θα μπορούσε να οσμώσει, να ανακατέψει στους πληθυσμούς κάτι απ' τον λελογισμένο ορθολογισμό των βορείων με τον συναισθηματικό ψυχισμό των νοτίων.
Την ανεμελιά με την υποχόνδρια υπευθυνότητα.
Το κέφι για ζωή με την πλήξη της συνήθειας.
Την ομορφιά του καλοκαιριού με την ομορφιά του χειμώνα.
Όμως δεν είναι έτσι.
Σήμερα η Ευρώπαϊκή '' Ένωση'' ζει και κινείται μόνον απ' το ευρώ και για το ευρώ.
Υπάρχει η νέα θρησκεία του χρήματος και της αποθησαύρισής του.
Το χρήμα δεν αντιμετωπίζεται ως μέσον, αλλά ως οντότητα αυτή καθ' εαυτή. Σαν κάτι ζωντανό που μπορείς και πρέπει να μιλήσεις μαζί του, να το χαϊδέψεις, να το προστατέψεις. Ένα ''πρέπει'' θεολογικού τύπου, ανερμήνευτο και επιτακτικό.
Υπάρχει μιά προτεσταντικού, και μάλιστα γερμανικού τύπου ηθική: Είναι ανήθικο να ξοδεύεις! Το χρήμα είναι εκεί για να είναι! Για να υπάρχει. Για να το έχουν κάποιοι. Όχι για να το χρησιμοποιούν (ξοδεύουν) οι λαοί!
Και οι λαοί πρέπει να είναι εκεί για να δουλεύουν συνεχώς, να παράγουν, να επιβιώνουν, και να καταναλώνουν όχι χρησιμοποιώντας πραγματικό χρήμα (αυτό παραμένει σε κάποια κλιματιζόμενα υπόγεια), παρά πλαστικές λογιστικές εγγραφές,
..σαν και, αν το πιάσει το χρήμα ο φτωχός ή ο απλός λαος θα το μολύνει, θα του μεταδώσει κάτι απ΄την αίσθηση ζωής,
..που όμως στα κλιματιζόμενα υπόγεια θεωρείται ιός θανατηφόρος!
Δεν είναι αυτή η Ευρώπη, η Ευρώπη που θέλαμε και θέλουμε.
Δεν είμαστε εμείς αντιευρωπαϊστές!
Η ''Ενωμένη'' Ευρώπη είναι αντιανθρώπινη!
Έχει βυθιστεί στην ανήθικη ''ηθική'' της προστασίας του χρήματος, και έχει μετατραπεί σε στρατόπεδο αναγκαστικής εργασίας για τους πολίτες.
Έννοιες και όροι σαν το Ειδική Οικονομική Ζώνη, δεν θάπρεπε καν να υπάρχουν!
Ούτε καν ''ζώνη του Ευρώ''!
Ούτε -πλούσιος- ''βορράς'', και -φτωχός- ''νότος''.
Οι ζώνες σφίγγουν, κι οι γεωγραφικοί χαρακτηρισμοί καταντούν ρατσισμός!
Έτσι, κι απαντώντας στον σημερινό τίτλο,
..πράγματι, η Ευρώπη μας δεν είναι παρά οι κάμποι και τα βουνά. Και τα ποτάμια και οι λίμνες.
Δεν είναι παρά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. Τίποτε άλλο!
Σ' αυτόν τον γεωγραφικά προσδιορισμένο τόπο έτσι κι αλλοιώς ανήκουμε.
Στην ''Ενωμένη'' Ευρώπη των φετιχιστών του χρήματος, όχι!
Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε;
Θα μας μάλωνε ο παππούς Αισχύλος, κι ο παππούς Σοφοκλής, κι ο Ευρυπίδης. Κι ο Δημόκριτος. Κι ο Ηράκλειτος.
Τώρα μας μαλώνουν κάτι Γιούνκερ και Ντάϊσελκάπως, και Σούλτς, και κάτι άλλα υβρίδια ανθρώπου.
Το προτιμούμε!..
Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015
Διαπραγματεύσεις - Guardian: Η Ευρώπη λειτουργεί ως ληστρικός τοκογλύφος εναντίον της Ελλάδας
Σε άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Guardian, με τίτλο
«Δεν μπορώ να υποστηρίξω μια Ευρώπη που λειτουργεί ως ληστρικός
τοκογλύφος εναντίον της Ελλάδας», η Suzanne Moorre αναφέρεται στη χαμένη
«ευρωπαϊκή ιδέα».
Το δημοσίευμα συνοδεύει μια φωτογραφία με μια σκισμένη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Αν το ευρωπαϊκό όραμα που κάποτε έμοιαζε τόσο ιδανικό, τώρα καταλήγει στο να περιορίζεται στην ΕΚΤ, που δεν είναι σε καμιά περίπτωση ανεξάρτητη, αλλά λειτουργεί ως ληστρικός τοκογλύφος για την περαιτέρω φτωχοποίηση της Ελλάδας, τότε τι;», αναφέρει το δημοσίευμα.
«Αν οι Γερμανοί πιστεύουν πως δεν θα έπρεπε να πληρώσουν για τα λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων, τότε δεν βλέπουν την κρίση όπως πραγματικά είναι: Μια κρίση ολόκληρης της Ευρώπης».
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015
Καταργώντας της δημοκρατία, του George Monbiot
(«Η Ελλάδα είναι το τελευταίο πεδίο μάχης του πολέμου που έχει κηρύξει η χρηματοπιστωτική ελίτ κατά της δημοκρατίας»
Αυτός είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου του George Monbiot, στην Guardian.
Χρησιμοποιώντας
και ιστορικά παραδείγματα, ο γνωστός αρθρογράφος δείχνει πώς οι
νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές ελίτ καταργούν τη δημοκρατία.)
Μπορεί η Ελλάδα να είναι οικονομικά χρεοκοπημένη, όμως η τρόικα
είναι πολιτικά χρεοκοπημένη. Εκείνοι που καταδιώκουν αυτή τη χώρα
κατέχουν μια παράνομη, αντιδημοκρατική εξουσία, μια εξουσία που τώρα
επηρεάζει όλους
μας.
Ας
πάρουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εδώ η κατανομή της εξουσίας
είναι τέλεια μελετημένη: για τις αποφάσεις του ΔΝΤ απαιτείται πλειοψηφία
85% και οι ΗΠΑ έχουν το 17% των ψήφων. Το ΔΝΤ ελέγχεται από τους
πλούσιους και εξουσιάζει τους φτωχούς προς όφελος των πρώτων. Αυτό που
κάνει τώρα στην Ελλάδα είναι το ίδιο που έκανε στη μια φτωχή χώρα μετά
την άλλη, από την Αργεντινή μέχρι τη Ζάμπια. Τα προγράμματα δομικών
αναδιαρθρώσεων του ΔΝΤ έχουν αναγκάσει πάμπολλες εκλεγμένες κυβερνήσεις
να συρρικνώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να διαλύσουν τη δημόσια υγεία, τη
δημόσια παιδειά και τα άλλα μέσα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν «της γης
τους κολασμένους» να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Το ίδιο πρόγραμμα
επιβάλλεται ανεξάρτητα από τις τοπικές συνθήκες: κάθε χώρα που γίνεται
αποικία του ΔΝΤ πρέπει να θέσει τον έλεγχο του πληθωρισμού υπεράνω των
άλλων οικονομικών στόχων· να καταργήσει αμέσως κάθε εμπόδιο στη ροή των
κεφαλαίων· να φιλελευθεροποιήσει το τραπεζικό της σύστημα· να μειώσει
όλες τις κρατικές δαπάνες εκτός από αυτές που αφορούν την αποπληρωμή του
χρέους· και να ιδιωτικοποιήσει την εθνική της περιουσία η οποία θα
μπορεί να πουληθεί σε ξένους επενδυτές.
Επισείοντας την απειλή
της αυτοεκπληρούμενης προφητείας (το ΔΝΤ προειδοποιεί τις
χρηματοπιστωτικές αγορές ότι οι χώρες που δεν συμμορφώνονται με τις
υποδείξεις οτυ είναι καταδικασμένες), έχει αναγκάσει πολλές κυβερνήσεις
να εγκαταλείψουν την προοδευτικές πολιτικές τους. Το ΔΝΤ είναι σχεδόν ο
μόνος ενορχηστρωτής της ασιατικής χρηματοπιστωτικής κρίσης του 1997:
αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να άρουν τον έλγχο στην κίνηση κεφαλαίων,
άφησε το εθνικό τους νόμισμα εκτεθειμένο στις απαιτήσεις των κερδοσκόπων
των αγορών. Μόνο οι χώρες σαν τη Μαλαισία και την Κίνα, που αρνήθηκαν
να συμμμορφωθούν, γλίτωσαν την κρίση
Ας πάρουμε την Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα. Όπως και άλλες κεντρικές τράπεζες, διαθέτει «πολιτική
ανεξαρτησία». Αυτό δεν σημαίνει ότι βρίσκεται πέρα από την πολιτική·
απλώς βρίσκεται πέρα από τη δημοκρατία. Αυτός που την διευθύνει είναι ο
χρηματοπιστωτικός τομέας, τα συμφέροντα του οποίου είναι εκ του
καταστατικού της υποχρεωμένη να προασπίζεται, μέσω του στόχου του
πληθωρισμού γύρω στο 2%. Έχοντας επίγνωση του ποιος κατέχει την εξουσία,
η ΕΚΤ έχει υπερβεί αυτή την επιταγή προκαλώντας αποπληθωρισμό και
επικών διαστάσεων ανεργία στα πιο φτωχά μέλη της ευρωζώνης.
Η
Συνθήκη του Μάαστριχτ, που καθιέρωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ,
οικοδομήθηκε πάνω σε μια θανάσιμη αυταπάτη: την πεποίθηση ότι η ΕΚΤ θα
ήταν η μοναδική ενιαία οικονομική διακυβέρνηση την οποία απαιτούσε η
νομισματική ένωση. Η συνθήκη αυτή γεννήθηκε μέσα από μια ακραία εκδοχή
του φονταμενταλισμού των αγορών: αν ο πληθωρισμός κρατιόταν χαμηλά, όπως
υπέθεταν οι εμπνευστές της, η μαγεία των αγορών θα έλυνε όλα τα άλλα
κοινωνικά και οικονομικά προβλημάτα, καθιστώντας περιττή την ίδια την
πολιτική. Τώρα αποδεικνύεται ότι αυτοί οι συνετοί κύριοι με τα
κοστούμια, αυτοί οι σοβαροί άνθρωποι που τώρα αυτοαποκαλούνται «οι μόνοι
ενήλικες μες στην αίθουσα» δεν είναι παρά παράφρονες ουτοπιστές
φαντασιόπληκτοι, φανατικοί οπαδοί μια οικονομικής αίρεσης. [Σσ.: «Οι
μόνοι ενήλικες μες στην αίθουσα» [(adults in the room): αναφορά σε μια
φράση της Κριστίν Λαγκάρντ που πριν 20 μέρες δήλωσε ότι υπάρχει ανάγκη
να γίνει διάλογος με «ενήλικες μες στην αίθουσα».]
Όλα αυτά δεν
είναι παρά ένα πρόσφατο κεφάλαιο μες στη μακρά παράδοση της θυσίας της
ευημερίας των ανθρώπων στο βωμό της οικονομικής εξουσίας. Η λιτότητα που
έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, όσο και αν είναι βάρβαρη, είναι ήπια σε
σχέση με προηγούμενες εκδοχές της. Ας πάρουμε για παράδειγμα στο λιμό
που έπληξε την Ιρλανδία και την Ινδία. Και στις δύο περιπτώσεις ο λιμός
γιγαντώθηκε (και στη δεύτερη περίπτωση) προκλήθηκε από το δόγμα που τότε
το έλεγαν laissez-faire, αλλά σήμερα το ξέρουμε ως φονταμενταλισμό των
αγορών ή νεοφιλελευθερισμό.
Στην Ιρλανδία, στα τέλη της δεκαετίας
του 1840, το ένα όγδοο του πληθυσμού έχασε τη ζωή του (θα μπορούσαμε να
πούμε ότι δολοφονήθηκε) εν μέρει εξαιτίας της άρνησης των Βρετανών να
διανείμουν τρόφιμα, να απαγορεύσουν την εξαγωγή δημητριακών και να
πάρουν μέτρα για την ανακούφιση των φτωχών. Οι πολιτικές αυτές
υπαγορεύθηκαν από το ιερό δόγμα ότι τίποτα δεν πρέπει να στέκεται
εμπόδιο στην Αόρατη Χείρα [της αγοράς].
Όταν το 1877-1878 η
ξηρασία έπληξε την Ινδία, η βρετανική ιμπεριαλιστική κυβέρνηση επέμενε
στις εξαγωγής τεράστιων ποσοτήτων δημητριακών, προκαλώντας ένα λιμό που
οδήγησε σε εκατομμύρια θανάτους από ασιτία. Ο σχετικός νόμος το 1877
απαγόρευε «με την ποινή φυλάκισης τις ιδιωτικές φιλανθρωπικές δωρεές που
δυνάμει παρέμβαιναν στη ρύθμιση της τιμής των σιτηρών μέσω της αγοράς».
Η μόνη επιτρεπτή ανακούφιση ήταν η καταναγκαστική εργασία στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου η τροφή που λάβαιναν οι έγκλειστοι ήταν
λιγότερη από όση είχαν οι κρατούμενοι του Μπούχεβαλντ. Το 1877 η μηνιαία
θνησιμότητα σ’ αυτά τα στρατέπεδα ήταν το 94% της μέσης ετήσιας
θνησιμότητας στην Ινδία.
Όπως υποστήριξε ο Karl Polanyi στο
βιβλίο του Ο Μεγάλος Μετασχηματισμός, ο κανόνας του χρυσού (gold
standard) –δηλαδή το σύστημα αυτορύθμισης που βρίσκεται στην καρδά της
οικονομίας του laissez-faire– εμπόδισε τις κυβερνήσεις του 19ου και των
αρχών του 20ού αιώνα να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες ή να ενθαρρύνουν
την απασχόληση. Τις ανάγκασε να κρατούν την πλειονότητα του λαού στη
φτώχειας ενώ οι πλούσιοι απολάμβαναν τη λεγόμενη «επίχρυση εποχή»
(gilded age). Τα μέσα για την καταπολέμηση της λαϊκής δυσαρέσκειας ήταν
πολύ λίγα: η απομύζηση πλούτου από τις αποικίας και η καλλιέργεια του
επιθετικού εθνικισμού. Και αυτό ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν
στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H διατήρηση του κανόνα του χρυσού από πολλές
χώρες μετά τον πόλεμο, φούντωσε τη Μεγάλη Ύφεση, εμποδίζοντας τις
κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν την προσφορά χρήματος και να καλύψουν τα
ελλείμματα. Ίσως να ήλπιζε κανείς ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα
θυμούνταν τα αποτελέσματα.
Σήμερα αφθούν τα ισοδύναμα στον κανόνα του
χρυσού, δηλαδή η άκαμπτη προσκόλληση στη λιτότητα. Το Δεκέμβριο του
2011 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε σε ένα νέο κανόνα που υποχρεώνει
όλα τα κράτη μέλη να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς ή πλεόνασμα.
Αυτός
ο κανόνας, που μεταφράστηκε σε νόμο για κάθε χωρα, εμπεριέχει «έναν
αυτόματο μηχανισμό διόρθωσης που ενεργοποιείται σε κάθε απόκλιση». Έτσι
μπορούμε να εξηγήσουμε τον αφ’ υψηλού τρόμο με τον οποίο οι μη
εκλεγμένοι τεχνοκράτες της τρόικας αντιμετώπισαν την επανεμφάνιση της
δημοκρατίας της Ελλάδας. Μήπως η λαϊκή επιλογή [μέσω του δημοψηφίσματος]
ήταν παράνομη; Αυτές οι απαιτήσεις σημαίνουν ότι η μόνη πιθανή
δημοκρατική έκβαση σήμερα στην Ευρώπη είναι η κατάρρευση του ευρώ: είτε
μας αρέσει είτε όχι, κάθε άλλη λύση είναι μια τυραννία βραδείας καύσεως.
(Στη
συνέχεια ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται στην πολιτική της Θάτσερ που
έσωσε τη Βρετανία από το δεσποτισμό. Η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση,
όπως είχε προβλέψει, θα ήταν καταστροφική για τις πιο φτωχές χώρες.
Ταυτόχρονα όμως, η Θάτσερ υποκατέστησε τον ευρωπαϊκό δεσποτισμό με μια
εγχώρια τυραννία.)
Εδώ και δύο αιώνες (με εξαίρεση το 30ετές
κεϋνστιανό διάλειμμα) οι κυβερνήσεις υπονομεύουν τη δημοκρατία. Η
εξουδετέρωση της [λαϊκής] πολιτικής επιλογής δεν είναι ένα παράπλευρο
αποτέλεσμα αυτού του ουτοπικού συστήματος πεποιθήσεων, αλλά είναι
απαραίτητο συστατικό του. Από τη φύση του ο νεοφιλελευρισμός είναι
ασύμβατος με τη δημοκρατία καθώς οι άνθρωποι πάντα θα αντιστέκονται
ενάντια στη λιτότητα και στην χρηματοπιστωτική τυραννία. Κάποιος θα
πρέπει να υποχωρήσει και αυτός, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις,
πρέπει να είναι ο λαός. Και αυτός είναι ο πραγματικός δρόμος που οδηγεί
στη δουλοπαροικία: διάλυση της δημοκρατίας προς όφελος των ελίτ.
MediΑ Oasis
manier-manier
Ποιος είναι ο φιλελεύθερος ευρωβουλευτής που ζήτησε πραξικόπημα στην Ελλάδα;
....η αμήχανη στιγμή που ανακαλύπτουμε τι μπουμπούκια έχει το ευρωκοινοβούλιο
Από το INFOWAR
Παλιός γνώριμος του πατέρα του νεοφιλελευθερισμού, Μίλτον Φρίντμαν, είναι ο Πολωνός ευρωβουλευτής Janusz Korwin-Mikke ο οποίος υποστήριξε ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα δικτάτορα σαν τον Πινοσέτ.
Ο ίδιος ο Φρίντμαν μάλιστα είχε εκφράσει την υποστήριξή του προς το πρόσωπο του Mikke.
Από τους βασικούς εκφραστές του φιλελευθερισμού στην Πολωνία έχει κατηγορηθεί για αντισημιτικά σχόλια σε εφημερίδα που εξέδιδε στις αρχές της δεκαετίας του 90.
O Mikke δηλώνει φανατικός οπαδός της Μάργκαρετ Θάτσερ και φυσικά του Φρίντρικ Χάγιεκ. Στο παρελθόν προκειμένου να προσελκύσει τα φώτα της δημοσιότητας είχε καταπιεί την φορολογική του δήλωση διαμαρτυρόμενος για την υψηλή, όπως την χαρακτήριζε φορολογία.
Έχει ζητήσει την κατάργηση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών με το επιχείρημα ότι ανάμεσα στους 100 καλύτερους σκακιστές στον κόσμο δεν υπάρχει ούτε μια γυναίκα.
Στο παρελθόν ανέφερε ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως ο Χίτλερ γνώριζε για το ολοκαύτωμα ενώ έχει ζητήσει να απαγορευτεί η αναμετάδοση των παρα-ολυμπιακών αγώνων από την τηλεόραση καθώς ο κόσμος δεν πρέπει να βλέπει ανθρώπους με προβλήματα κίνησης.
Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα
Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ
Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών
Κάποτε η συντηρητική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες. Να θυμηθούμε ορισμένους: Αντενάουερ, Ντε Γκάσπερι, Ντεγκώλ, Θάτσερ, Αντρεότι.
Δείτε σήμερα ποιοι διοικούν τα συντηρητικά κόμματα. Ασπόνδυλοι, γκρίζοι, χαμηλού επιπέδου γραφειοκράτες, με λογική υπαλλήλου. Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ.
Ο μόνος που εξαιρείται από τον κανόνα της μετριότητας είναι ο Βόλφανγκ Σόιμπλε. Έχει στρατηγική, έχει μέθοδο, οργανώνει την πολιτική του με συστηματικό τρόπο, χτίζει μεθοδικά συμμαχίες. Σύμφωνα με την τυπολογία του μεγάλου θεωρητικού Αζάια Μπερλίν, ο Σόιμπλε είναι περισσότερο σκαντζόχοιρος (σταθερός σε μια αλήθεια που την προφυλάσσει) και λιγότερο αλεπού (με δυνατότητα να ελίσσεται). Κοντολογίς είναι ένας αντίπαλος υψηλού κύρους που πρέπει να τον σέβεσαι και να τον υπολογίζεις.
Κάποτε η σοσιαλδημοκρατική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες που ήταν και διανοούμενοι. Στα παλιά χρόνια ο Κάουτσκι και ο Μπερνστάιν (ο εκτελεστής της διαθήκης του Ένγκελς), αργότερα ο Βίλυ Μπράντ, ο Ούλαφ Πάλμε, ο Μπρούνο Κράισκι, ακόμη και οι αμφιλεγόμενοι Φρανσουά Μιτεράν και Ανδρέας Παπανδρέου.
Σήμερα κοιτάς τους ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και σε πιάνει θλίψη. Οι άνθρωποι αυτοί κουβαλάνε μια βαριά κληρονομιά με αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατακτήσεις, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, και έχουν καταφέρει-περί κατορθώματος πρόκειται- να μετατρέψουν τα κόμματα τους σε πολιτικά πτώματα. Όπου κυβερνούν κάνουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό των αγορών και των ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου συγκυβερνούν με τη Δεξιά απλώς παρίστανται και χαιρετίζουν και όπου βρίσκονται στην αντιπολίτευση δεν τα ξεχωρίζεις από τα συντηρητικά κόμματα.
Στα ιδρυτικά κείμενα του ιστορικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας υπάρχουν δύο βασικές αρχές: η καταπολέμηση των ανισοτήτων και η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι δύο αυτές αρχές έχουν εξοριστεί από το δημόσιο λόγο της και βεβαίως από την κυβερνητική πρακτική της.
Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών
Κάποτε η συντηρητική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες. Να θυμηθούμε ορισμένους: Αντενάουερ, Ντε Γκάσπερι, Ντεγκώλ, Θάτσερ, Αντρεότι.
Δείτε σήμερα ποιοι διοικούν τα συντηρητικά κόμματα. Ασπόνδυλοι, γκρίζοι, χαμηλού επιπέδου γραφειοκράτες, με λογική υπαλλήλου. Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ.
Ο μόνος που εξαιρείται από τον κανόνα της μετριότητας είναι ο Βόλφανγκ Σόιμπλε. Έχει στρατηγική, έχει μέθοδο, οργανώνει την πολιτική του με συστηματικό τρόπο, χτίζει μεθοδικά συμμαχίες. Σύμφωνα με την τυπολογία του μεγάλου θεωρητικού Αζάια Μπερλίν, ο Σόιμπλε είναι περισσότερο σκαντζόχοιρος (σταθερός σε μια αλήθεια που την προφυλάσσει) και λιγότερο αλεπού (με δυνατότητα να ελίσσεται). Κοντολογίς είναι ένας αντίπαλος υψηλού κύρους που πρέπει να τον σέβεσαι και να τον υπολογίζεις.
Κάποτε η σοσιαλδημοκρατική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες που ήταν και διανοούμενοι. Στα παλιά χρόνια ο Κάουτσκι και ο Μπερνστάιν (ο εκτελεστής της διαθήκης του Ένγκελς), αργότερα ο Βίλυ Μπράντ, ο Ούλαφ Πάλμε, ο Μπρούνο Κράισκι, ακόμη και οι αμφιλεγόμενοι Φρανσουά Μιτεράν και Ανδρέας Παπανδρέου.
Σήμερα κοιτάς τους ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και σε πιάνει θλίψη. Οι άνθρωποι αυτοί κουβαλάνε μια βαριά κληρονομιά με αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατακτήσεις, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, και έχουν καταφέρει-περί κατορθώματος πρόκειται- να μετατρέψουν τα κόμματα τους σε πολιτικά πτώματα. Όπου κυβερνούν κάνουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό των αγορών και των ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου συγκυβερνούν με τη Δεξιά απλώς παρίστανται και χαιρετίζουν και όπου βρίσκονται στην αντιπολίτευση δεν τα ξεχωρίζεις από τα συντηρητικά κόμματα.
Στα ιδρυτικά κείμενα του ιστορικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας υπάρχουν δύο βασικές αρχές: η καταπολέμηση των ανισοτήτων και η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι δύο αυτές αρχές έχουν εξοριστεί από το δημόσιο λόγο της και βεβαίως από την κυβερνητική πρακτική της.
Θυσία πάση θυσία;
Όποιος άκουσε τον Γιούνκερ το βράδυ της Τρίτης δεν χρειάζεται να
ακούσει τους υπόλοιπους. Δηλαδή, ίσως να άξιζε να άκουγε τον Ολάντ που
μίλησε ξεκάθαρα μόνο για λύση, με αγωνία και χωρίς εκφοβισμούς. Αλλά ο
Γάλλος ξέρει καλά πως η καμπάνα χτυπάει δυνατά επάνω από το κεφάλι του, η
κρίση έχει βάλει πλώρη για τη χώρα του.
«Έχουμε προετοιμάσει λεπτομερώς το σενάριο Grexit. Έχουμε σχέδιο για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Έχουμε σενάριο για να βοηθήσουμε την Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη».
Όσα ποτηράκια και να είχε κατεβάσει ο Λουξεμβούργιος, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.
Αυτός μαζί με όλους τους υπόλοιπους, με ένα στόμα και μία φωνή μας είπαν πως σέβονται το δημοψήφισμα μας αλλά δεν τους νοιάζει. Καταλαβαίνουν πως δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε όσα μας ζητάνε, αλλά δεν αλλάζει και κάτι το γεγονός πως δεν μας αρέσουν.
«Σέβομαι την άποψή σου αλλά δεν την ασπάζομαι». Απλά και ευρωπαϊκά.
Ο Τσίπρας έριξε με ένα από τα τελευταία (;) όπλα που κατείχε με την διενέργεια του δημοψηφίσματος. Αυτοί, αφού έτρεξαν στα χαρακώματα και προσπάθησαν να μας ρίξουν από τους δορυφόρους τους, την επόμενη ημέρα βγήκαν ατσαλάκωτοι και συνέχισαν στον ίδιο τόνο.
Ή μάλλον, ακόμα πιο επιθετικά.
Ο Τουσκ έκανε ξεκάθαρο πως η λύση θα πρέπει να δοθεί εντός των κοινών κανόνων που ισχύουν για όλους. Ξέρεις ποιους κανόνες;
Αυτούς που εφαρμόζουμε πέντε χρόνια τώρα. Αυτούς που εμείς απορρίψαμε την Κυριακή. Και όχι μόνο αυτούς. Εννοεί και αυτούς που μέχρι τώρα δεν μας έχουν χτυπήσει την πόρτα και δεν τους έχουμε απορρίψει ακόμη.
Και γι’ αυτό θα μαζευτούν την Κυριακή, για να ξεκαθαρίσουν σε όλους τους λαούς πως αυτοί δεν αλλάζουν. Είναι η δικές του δέκα εντολές, και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν τελεία επειδή ένας λαός το ζητάει. Για να μην το ζητήσει και κανένας άλλος.
Βέβαια, μπορεί και αυτή να είναι η ώρα για την δική τους μπλόφα. Αφού η λατρεία μας για το ευρώ τους είναι τέτοια που δεν κρύβεται, ξέρουν πολύ καλά μέχρι που δεν είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε.
Σε κάθε περίπτωση τα ψέματα τελείωσαν. Τα δικά μας ψέματα τελείωσαν.
Και ευρώ-και όχι στα μέτρα της λιτότητας που το κρατάνε ζωντανό, δεν γίνεται. Και αυτό το κατέστησαν όσο πιο σαφές γίνεται.
Η μπάλα δεν είναι πλέον ούτε στο γήπεδο της Ευρώπης, ούτε της ευρωζώνης, ούτε της Μέρκελ, ούτε του Τσίπρα.
Η μπάλα είναι στο δικό μας γήπεδο. Είναι στα σαλόνια μας. Στις αυλές μας. Στις γειτονιές μας. Στις πλατείες μας.
Εάν το «ευρώ πάση θυσία» ισχύει για την πλειοψηφία των Ελλήνων, ο Τσίπρας θα πρέπει να πάει στα τέσσερα και να υπογράψει μέχρι την Κυριακή. Ίσως και νωρίτερα.
Εάν όχι, δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε δημοψήφισμα.
Το μόνο δημοψήφισμα θα γίνει στο δρόμο.
rebeliskos
«Έχουμε προετοιμάσει λεπτομερώς το σενάριο Grexit. Έχουμε σχέδιο για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Έχουμε σενάριο για να βοηθήσουμε την Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη».
Όσα ποτηράκια και να είχε κατεβάσει ο Λουξεμβούργιος, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.
Αυτός μαζί με όλους τους υπόλοιπους, με ένα στόμα και μία φωνή μας είπαν πως σέβονται το δημοψήφισμα μας αλλά δεν τους νοιάζει. Καταλαβαίνουν πως δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε όσα μας ζητάνε, αλλά δεν αλλάζει και κάτι το γεγονός πως δεν μας αρέσουν.
«Σέβομαι την άποψή σου αλλά δεν την ασπάζομαι». Απλά και ευρωπαϊκά.
Ο Τσίπρας έριξε με ένα από τα τελευταία (;) όπλα που κατείχε με την διενέργεια του δημοψηφίσματος. Αυτοί, αφού έτρεξαν στα χαρακώματα και προσπάθησαν να μας ρίξουν από τους δορυφόρους τους, την επόμενη ημέρα βγήκαν ατσαλάκωτοι και συνέχισαν στον ίδιο τόνο.
Ή μάλλον, ακόμα πιο επιθετικά.
Ο Τουσκ έκανε ξεκάθαρο πως η λύση θα πρέπει να δοθεί εντός των κοινών κανόνων που ισχύουν για όλους. Ξέρεις ποιους κανόνες;
Αυτούς που εφαρμόζουμε πέντε χρόνια τώρα. Αυτούς που εμείς απορρίψαμε την Κυριακή. Και όχι μόνο αυτούς. Εννοεί και αυτούς που μέχρι τώρα δεν μας έχουν χτυπήσει την πόρτα και δεν τους έχουμε απορρίψει ακόμη.
Και γι’ αυτό θα μαζευτούν την Κυριακή, για να ξεκαθαρίσουν σε όλους τους λαούς πως αυτοί δεν αλλάζουν. Είναι η δικές του δέκα εντολές, και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν τελεία επειδή ένας λαός το ζητάει. Για να μην το ζητήσει και κανένας άλλος.
Βέβαια, μπορεί και αυτή να είναι η ώρα για την δική τους μπλόφα. Αφού η λατρεία μας για το ευρώ τους είναι τέτοια που δεν κρύβεται, ξέρουν πολύ καλά μέχρι που δεν είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε.
Σε κάθε περίπτωση τα ψέματα τελείωσαν. Τα δικά μας ψέματα τελείωσαν.
Και ευρώ-και όχι στα μέτρα της λιτότητας που το κρατάνε ζωντανό, δεν γίνεται. Και αυτό το κατέστησαν όσο πιο σαφές γίνεται.
Η μπάλα δεν είναι πλέον ούτε στο γήπεδο της Ευρώπης, ούτε της ευρωζώνης, ούτε της Μέρκελ, ούτε του Τσίπρα.
Η μπάλα είναι στο δικό μας γήπεδο. Είναι στα σαλόνια μας. Στις αυλές μας. Στις γειτονιές μας. Στις πλατείες μας.
Εάν το «ευρώ πάση θυσία» ισχύει για την πλειοψηφία των Ελλήνων, ο Τσίπρας θα πρέπει να πάει στα τέσσερα και να υπογράψει μέχρι την Κυριακή. Ίσως και νωρίτερα.
Εάν όχι, δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε δημοψήφισμα.
Το μόνο δημοψήφισμα θα γίνει στο δρόμο.
rebeliskos
Γιάννη, σ’ ευχαριστούμε!
Γιάννη, σ’ ευχαριστούμε! Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας!…
Και βέβαια μπορεί να παραιτήθηκε από υπουργός αλλά μαχητής καθώς είναι θα συνεχίσει να βοηθά από πολύ κοντά την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα!
-Η ζηλοφθονία των (μαλακο)εταίρων συζητητών του στο πρόσωπό του και η αυταπάτη του ότι μπορούσε με τον ορθό επιστημονικό και πολιτικό λόγο να μεταλλάξει τις ύαινες:
1. Το Εurogroup δεν είναι επιστημονικός όμιλος. Τα περισσότερα μέλη του είναι πολιτικοί καριέρας, που έχουν ξένη προς το θέμα επαγγελματική μόρφωση: δικηγόροι, πολιτικολόγοι, συνταγματολόγοι, και πάει λέγοντας. Από οικονομική θεωρία μηδέν. Επόμενο έτσι ακούγοντας ένα αστέρι του κλάδου του και λαμπρό αγορητή να αρρωσταίνουν από φθόνο, να ανακαλύπτουν τι καλοί υπουργοί οικονομικών δεν είναι και να μην θέλουν καν να καταλάβουν τι τους λέει.
2. Η ισοτιμία των υπουργών στο Eurogroup ήταν τυπική. Ουσιαστικά όμως επρόκειτο για εντελώς άνιση σχέση, δεδομένου ότι ο έλληνας υπουργός είχε καθηλωθεί σε ρόλο οφειλέτη που αντιμετώπιζε 18 δανειστές. Η συζήτηση εκφυλιζόταν έτσι σε παζάρι. Ο κ.Βαρουφάκης μπορούσε μεν να πάρει το λόγο όποτε ήθελε – και από ότι ακούγεται το παράκανε σε αυτό – και να προτείνει πολιτικές λύσεις, όμως τα λόγια του έπεφταν στο κενό. Οι συνάδελφοί του τις αγνοούσαν επιδεικτικά, ενίοτε μάλιστα με τον πιο αδιάντροπο τρόπο.
3. Τρίτον, το Εurogroup είναι πολιτικό όργανο. Και παρόλο που δεν γινόταν πολιτική συζήτηση για την Ελλάδα σε αυτό, η πολιτική ήταν συνεχώς και πανταχού παρούσα, σαν υπερδομή – σαν περιβάλλον πολιτικό πεδίο. Σε ένα τέτοιο πεδίο όμως δεν υπερισχύει το καλύτερο επιχείρημα, αλλά η μεγαλύτερη δύναμη. Ο Βαρουφάκης ήταν έτσι χαμένος από χέρι. Μπορεί οι αντίπαλοί του να μην είχαν το παραμικρό επιχείρημα – είχαν όμως όλα τα μέσα για να κλείσουν τις ελληνικές τράπεζες και να εξωθήσουν την Ελλάδα στην χρεοκοπία.
Ο Έλληνας υπουργός δεν ήταν βέβαια αφελής. Επανειλημμένως είχε παραπονεθεί στο παρελθόν, ότι στο Eurogroup ισχύει ο νόμος του «λεφτά» και όχι της λογικής. Ο σκοπός του ήταν προφανώς να αποκαταστήσει την προτεραιότητα της πολιτικής εις βάρος εκείνης του παζαριού. Γι αυτό έκανε πραγματικά μεγάλες προσπάθειες. Αυτό δεν ήταν λάθος. Το αντίθετο μάλιστα: Το επιθυμητό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η σύζευξη της πολιτικής με την οικονομία. Συχνά συμβαίνει όμως το ανεπιθύμητο: Η καταπάτηση του πολιτικού λόγου από τα οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτός είναι ο κανόνας. Ο κ.Βαρουφάκης συνέχιζε παρόλα αυτά να πιστεύει, ότι ο πολιτικός λόγος από μόνος του μπορεί να πείσει και τους καρχαρίες. Αυτό ήταν αυταπάτη ολκής. Η παραίτησή του ήταν λοιπόν απόρροιά της – ανεξάρτητα από το αν αντιλαμβάνεται και ο ίδιος έτσι, ή όχι.
itzikas.wordpress.com
Και βέβαια μπορεί να παραιτήθηκε από υπουργός αλλά μαχητής καθώς είναι θα συνεχίσει να βοηθά από πολύ κοντά την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα!
-Η ζηλοφθονία των (μαλακο)εταίρων συζητητών του στο πρόσωπό του και η αυταπάτη του ότι μπορούσε με τον ορθό επιστημονικό και πολιτικό λόγο να μεταλλάξει τις ύαινες:
1. Το Εurogroup δεν είναι επιστημονικός όμιλος. Τα περισσότερα μέλη του είναι πολιτικοί καριέρας, που έχουν ξένη προς το θέμα επαγγελματική μόρφωση: δικηγόροι, πολιτικολόγοι, συνταγματολόγοι, και πάει λέγοντας. Από οικονομική θεωρία μηδέν. Επόμενο έτσι ακούγοντας ένα αστέρι του κλάδου του και λαμπρό αγορητή να αρρωσταίνουν από φθόνο, να ανακαλύπτουν τι καλοί υπουργοί οικονομικών δεν είναι και να μην θέλουν καν να καταλάβουν τι τους λέει.
2. Η ισοτιμία των υπουργών στο Eurogroup ήταν τυπική. Ουσιαστικά όμως επρόκειτο για εντελώς άνιση σχέση, δεδομένου ότι ο έλληνας υπουργός είχε καθηλωθεί σε ρόλο οφειλέτη που αντιμετώπιζε 18 δανειστές. Η συζήτηση εκφυλιζόταν έτσι σε παζάρι. Ο κ.Βαρουφάκης μπορούσε μεν να πάρει το λόγο όποτε ήθελε – και από ότι ακούγεται το παράκανε σε αυτό – και να προτείνει πολιτικές λύσεις, όμως τα λόγια του έπεφταν στο κενό. Οι συνάδελφοί του τις αγνοούσαν επιδεικτικά, ενίοτε μάλιστα με τον πιο αδιάντροπο τρόπο.
3. Τρίτον, το Εurogroup είναι πολιτικό όργανο. Και παρόλο που δεν γινόταν πολιτική συζήτηση για την Ελλάδα σε αυτό, η πολιτική ήταν συνεχώς και πανταχού παρούσα, σαν υπερδομή – σαν περιβάλλον πολιτικό πεδίο. Σε ένα τέτοιο πεδίο όμως δεν υπερισχύει το καλύτερο επιχείρημα, αλλά η μεγαλύτερη δύναμη. Ο Βαρουφάκης ήταν έτσι χαμένος από χέρι. Μπορεί οι αντίπαλοί του να μην είχαν το παραμικρό επιχείρημα – είχαν όμως όλα τα μέσα για να κλείσουν τις ελληνικές τράπεζες και να εξωθήσουν την Ελλάδα στην χρεοκοπία.
Ο Έλληνας υπουργός δεν ήταν βέβαια αφελής. Επανειλημμένως είχε παραπονεθεί στο παρελθόν, ότι στο Eurogroup ισχύει ο νόμος του «λεφτά» και όχι της λογικής. Ο σκοπός του ήταν προφανώς να αποκαταστήσει την προτεραιότητα της πολιτικής εις βάρος εκείνης του παζαριού. Γι αυτό έκανε πραγματικά μεγάλες προσπάθειες. Αυτό δεν ήταν λάθος. Το αντίθετο μάλιστα: Το επιθυμητό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η σύζευξη της πολιτικής με την οικονομία. Συχνά συμβαίνει όμως το ανεπιθύμητο: Η καταπάτηση του πολιτικού λόγου από τα οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτός είναι ο κανόνας. Ο κ.Βαρουφάκης συνέχιζε παρόλα αυτά να πιστεύει, ότι ο πολιτικός λόγος από μόνος του μπορεί να πείσει και τους καρχαρίες. Αυτό ήταν αυταπάτη ολκής. Η παραίτησή του ήταν λοιπόν απόρροιά της – ανεξάρτητα από το αν αντιλαμβάνεται και ο ίδιος έτσι, ή όχι.
itzikas.wordpress.com
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015
Μάσιμο Ντ’ Αλέμα: Τα δάνεια στην Ελλάδα πήγαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες
Ο πρώην κεντροαριστερός πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, σε συνέντευξή του στο RaiNews24, υπογράμμισε πως 220 δις ευρώ από τα συνολικά 250 δις ευρώ που δόθηκαν στην Ελλάδα κατέληξαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρότερο ποσοστό στις ιταλικές τράπεζες.
«Δώσαμε στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις τράπεζες» τόνισε ο Ντ' Αλέμα εξηγώντας πως έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, αλλά με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ισχύος. «Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχώτερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη», επισήμανε.
«Όταν η φτωχή χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χρέη έρχονται οι ευρωπαϊκές βοήθειες.
Έχουμε δώσει στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρό ποσοστό στις ιταλικές. Διακόσια είκοσι δισ. ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ βοήθειας πήγαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες», δήλωσε ο πρώην σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας και υπογράμμισε:
«Στην πραγματικότητα, όταν λέγεται ότι εμείς πληρώνουμε τις συντάξεις των Ελλήνων -όχι, εμείς πληρώνουμε τις γερμανικές τράπεζες. Αυτή είναι αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε την μυρωδιά του».
tvxs
«Δώσαμε στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις τράπεζες» τόνισε ο Ντ' Αλέμα εξηγώντας πως έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, αλλά με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ισχύος. «Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχώτερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη», επισήμανε.
«Όταν η φτωχή χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χρέη έρχονται οι ευρωπαϊκές βοήθειες.
Έχουμε δώσει στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρό ποσοστό στις ιταλικές. Διακόσια είκοσι δισ. ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ βοήθειας πήγαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες», δήλωσε ο πρώην σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας και υπογράμμισε:
«Στην πραγματικότητα, όταν λέγεται ότι εμείς πληρώνουμε τις συντάξεις των Ελλήνων -όχι, εμείς πληρώνουμε τις γερμανικές τράπεζες. Αυτή είναι αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε την μυρωδιά του».
tvxs
Η Ακτινογραφία της ψήφου: Ταξικό το ΟΧΙ...Η νεολαία ριζοσπαστικοποιείται. Ανταρσία των ψηφοφόρων του ΚΚΕ
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την ψήφο στο δημοψήφισμα, έδωσε ο δημοσκόπος Γιάννης Μαυρής στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ!
Ο κύριος Μαυρής, αναφέρει ότι το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, γιατί από
τα ΜΜΕ είχε δοθεί η εικόνα στην κοινή γνώμη ότι το ΝΑΙ επικρατούσε!
Το ΟΧΙ ήταν ταξικό, με τα ψηλότερα ποσοστά του να τα βλέπουμε
στους φοιτητές, μισθωτοί ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, άνεργοι και
αγρότες! Ενώ οι συνταξιούχοι στήριξαν το ΝΑΙ με 52%, το οποίο δεν το
θεωρούμε πολύ μεγάλο, λόγω των κλειστών τραπεζών. Το 48%, σχεδόν οι
μισοί φώναξαν και αυτοί ΟΧΙ!
Σε ότι αφορά την ηλικιακή κατηγοριοποίηση, το εντυπωσιακό είναι το 85%
που πήρε το ΟΧΙ στις ηλικίες 18-24 και 72,3% στις ηλικίες 25-34%, που ο
κύριος Μαυρής λέει ότι πρόκειται για σαφή ριζοσπαστικοποίηση μετά από 2 δεκαετίες που δεν το βλέπαμε!
Στο Λεκανοπέδιο Αττικής υπήρχε ταξική πόλωση, με τα εύπορα προάστεια
(βόρεια και νότια) να ψηφίζουν ΝΑΙ, αντίθετα στις φτωχές γειτονιές το
ΟΧΙ ήταν συντριπτικό, άλλο ένα δείγμα του ταξικού χαρακτήρα της ψήφου!
Τέλος σε ότι αφορά τι ψήφισαν οι ψηφοφόροι των κομμάτων του Ιανουαρίου.
Την ψηλότερη συσπείρωση την είχε ο ΣΥΡΙΖΑ με 87%, να ακολουθούν ΑΝΕΛ και
φασίστες...Ενώ στο σύνολο επιρροής του ΚΚΕ, το 60% των ψηφοφόρων
του, δεν ακολούθησαν την κομματική γραμμή του άκυρου, και ψήφισαν καθαρά
ΟΧΙ!
anemosantistasis
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015
Επιμένουν «τοξικά» καναλάρχες και εκδότες
Στήριξαν το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και βυθίστηκαν τηλεθεάσεις και κυκλοφορίες
Πολέμησαν επί 4 χρόνια λυσσαλέα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και στήριξαν επίσης λυσσαλέα όλο το φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Τι κατάφεραν; Είδαν τις κυκλοφορίες και τις τηλεθεάσεις τους να βυθίζονται σε πρωτοφανή επίπεδα και όμως επιμένουν ακόμη!
Ο Γιάννης Πρετεντέρης για 4 χρόνια εμμονικά, σε καθημερινή βάση ασχολείται αποκλειστικά με την κριτική και λοιδορία του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του… Ενώ «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» στα οποία αρθρογραφεί σημειώνουν το ένα αρνητικό ρεκόρ κυκλοφορίας μετά το άλλο… Την ίδια ώρα η εκπομπή του στο MEGA σημειώνει μονοψήφιες τηλεθεάσεις, υφίσταται ένα εξουθενωτικό εμπάργκο και επιμένει χωρίς να αλλάζει τροπάριο (όχι άποψη, αλλά να δει που έχει κάνει λάθος), και με βάση τα χθεσινοβραδινά τεκταινόμενα προκύπτει ότι θα συνεχίσει μέχρι τέλους!
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους. Ο ΣΚΑΙ έχοντας ρίξει όλο του το βάρος στην ενημέρωση και με συγκεκριμένη στόχευση, κινείται σε εξαιρετικά χαμηλές τηλεθεάσεις… Ωστόσο, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το ραδιόφωνό του ομίλου που έχει χάσει τη δυναμική του… Παρόλα αυτά στο Φάληρο επιμένουν «Κράτα ΔΝΤ», ενώ on camera κάποιοι βάζουν τα κλάματα επειδή κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ!
Αντίστοιχα κινούνται και στον ΑΝΤ1 που επίσης ασκεί λυσσαλέα κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα. Σε αντίθεση με τον ALPHA που τα τελευταία χρόνια φροντίζει να κρατά τις ισορροπίες.
Κατά τα άλλα, σε τοπικό επίπεδο το ACTION 24 προσπάθησε να μπει σφήνα στην τηλεοπτική ενημέρωση με σχεδόν full 24ωρο ενημερωτικό πρόγραμμα και με εξαίρεση τον Σεραφείμ Κοτρώτσο, «χόρευε» σε άκρως αντικυβερνητικούς ρυθμούς. Ωστόσο, το συγκεκριμένο κανάλι φαίνεται να αντιμετωπίζει στρατηγικό πρόβλημα, δεδομένης της πολυετούς φιλικής σχέσης του ιδιοκτήτη του με την πρώην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με ένα κομμάτι της ΝΔ. Έτσι, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, εκτός πολιτικού παιχνιδιού και τη ΝΔ ακέφαλη και παραζαλισμένη και τον Αλέξη Τσίπρα απόλυτο κυρίαρχο, είναι ζητούμενο το πώς θα κινηθεί το επόμενο διάστημα…
Τέλος, μεγάλος κερδισμένος είναι ο Γιώργος Κουρής που από το KONTRA, εφημερίδα και τηλεόραση, έχει ταχθεί στο πλευρό της κυβέρνησης Τσίπρα και ανήκει στους κερδισμένους των media… Αναμφισβήτητα πρόκειται για case study!
e24
Πολέμησαν επί 4 χρόνια λυσσαλέα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και στήριξαν επίσης λυσσαλέα όλο το φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Τι κατάφεραν; Είδαν τις κυκλοφορίες και τις τηλεθεάσεις τους να βυθίζονται σε πρωτοφανή επίπεδα και όμως επιμένουν ακόμη!
Ο Γιάννης Πρετεντέρης για 4 χρόνια εμμονικά, σε καθημερινή βάση ασχολείται αποκλειστικά με την κριτική και λοιδορία του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του… Ενώ «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» στα οποία αρθρογραφεί σημειώνουν το ένα αρνητικό ρεκόρ κυκλοφορίας μετά το άλλο… Την ίδια ώρα η εκπομπή του στο MEGA σημειώνει μονοψήφιες τηλεθεάσεις, υφίσταται ένα εξουθενωτικό εμπάργκο και επιμένει χωρίς να αλλάζει τροπάριο (όχι άποψη, αλλά να δει που έχει κάνει λάθος), και με βάση τα χθεσινοβραδινά τεκταινόμενα προκύπτει ότι θα συνεχίσει μέχρι τέλους!
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους. Ο ΣΚΑΙ έχοντας ρίξει όλο του το βάρος στην ενημέρωση και με συγκεκριμένη στόχευση, κινείται σε εξαιρετικά χαμηλές τηλεθεάσεις… Ωστόσο, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το ραδιόφωνό του ομίλου που έχει χάσει τη δυναμική του… Παρόλα αυτά στο Φάληρο επιμένουν «Κράτα ΔΝΤ», ενώ on camera κάποιοι βάζουν τα κλάματα επειδή κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ!
Αντίστοιχα κινούνται και στον ΑΝΤ1 που επίσης ασκεί λυσσαλέα κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα. Σε αντίθεση με τον ALPHA που τα τελευταία χρόνια φροντίζει να κρατά τις ισορροπίες.
Κατά τα άλλα, σε τοπικό επίπεδο το ACTION 24 προσπάθησε να μπει σφήνα στην τηλεοπτική ενημέρωση με σχεδόν full 24ωρο ενημερωτικό πρόγραμμα και με εξαίρεση τον Σεραφείμ Κοτρώτσο, «χόρευε» σε άκρως αντικυβερνητικούς ρυθμούς. Ωστόσο, το συγκεκριμένο κανάλι φαίνεται να αντιμετωπίζει στρατηγικό πρόβλημα, δεδομένης της πολυετούς φιλικής σχέσης του ιδιοκτήτη του με την πρώην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με ένα κομμάτι της ΝΔ. Έτσι, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, εκτός πολιτικού παιχνιδιού και τη ΝΔ ακέφαλη και παραζαλισμένη και τον Αλέξη Τσίπρα απόλυτο κυρίαρχο, είναι ζητούμενο το πώς θα κινηθεί το επόμενο διάστημα…
Τέλος, μεγάλος κερδισμένος είναι ο Γιώργος Κουρής που από το KONTRA, εφημερίδα και τηλεόραση, έχει ταχθεί στο πλευρό της κυβέρνησης Τσίπρα και ανήκει στους κερδισμένους των media… Αναμφισβήτητα πρόκειται για case study!
e24
Κυριακή 5 Ιουλίου 2015
Η διαπλοκή σύσσωμη συνιστά “Ναι”. Εσύ;
Του Κώστα Βαξεβάνη
Η χώρα κινδυνεύει αν δεν ψηφίσει “Ναι”. Ποιός το λέει
αυτό; Το λέει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος που εφάρμοζαν λιτότητα,
μνημόνια, μισθούς πείνας αλλά δεν παρέλειψαν να χρηματοδοτήσουν τράπεζες
και όλη την ελίτ. Το λένε ακόμη οι παραπόταμοι της διαπλοκής που
πηγάζουν από τα κανάλια και ξεχύνονται να πνίξουν ό,τι δεν είναι του
γούστου τους και δεν αντιλαμβάνεται το παντεσπάνι της διαπλοκής σαν
αντίδωρο σε εκκλησία. Το λένε τα ίδια τα κανάλια με άγχος, τρόμο και
πανικό. Ανησυχούν για τα κλειστά ΑΤΜ, αυτοί που έκλεισαν σπίτια και τις
ψυχές των ανθρώπων. Το “Όχι” είναι η καταστροφή αναφωνεί και ο Σόιμπλε
με αυτό το ύφος αηδίας που έχει όποτε αναφέρεται σε οτιδήποτε ελληνικό.
Η χώρα κινδυνεύει αναφωνεί και ο μεγάλος Μητσοτάκης και ο μικρός
Μητσοτάκης και η άλλη Μητσοτάκη και ο εγγονός Μητσοτάκης και τα όπου γης
βαφτιστήρια τους κραδαίνοντας τους μισθούς του Δημοσίου. Κινδυνεύουμε
αναφωνεί και ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων και ο σύλλογος εμπόρων και ο
βρωμερός συνδικαλισμός που επί δεκαετίες πρόσφερε τους εργαζόμενους ως
ομήρους στα κόμματα και τη διαφθορά. Η χώρα θα χαθεί αν δεν ψηφίσει
“Ναι”, διαβεβαιώνει ο Ψυχάρης και ο Μπόμπολας με τα δάνεια των
εκατομμυρίων και με τον τρόμο μην νικήσει αυτή η κυβέρνηση και τους
βάλει να πληρώσουν όσα χρωστάνε. Το σκοτάδι θα γίνει πιο μαύρο από το
μαύρο επιμένουν οι πολιτικοί και όχι μόνο συνεταίροι του Άκη, αλλά και
οι όπου γης υπόδικοι του λευκού κολάρου. “Ναι” και ο Μαρινάκης, ”Ναι”
και η νέα γενιά των μιντιαρχών, “Ναι” και ο Ράπτης του iefimerida με τα
230.000 διαφήμιση από το ΚΕΛΠΝΟ , «Ναι» και ο απόφοιτος Δημοτικού Χατζής
με το μισό εκατομμύριο από το ΚΕΛΠΝΟ και το ένα εκατομμύριο από το
Δημόσιο όπου θεωρητικά δεν μπορούσε να είναι ούτε κηπουρός. «Ναι»
γράφουν και ξαναγράφουν, λένε και ξαναλένε, όσοι καταναλώνουν τα
εκατομμύρια των τραπεζικών διαφημίσεων που στην πραγματικότητα είναι το
δημόσιο χρήμα.
Ευρώ ή δραχμή κινδυνολογεί από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε το
δημοψήφισμα και ο Θέμος και μαζί του αυτοί που χρόνια τώρα έχουν ως
μοναδικό πραγματικό δίλημμα «σε μαύρη σακκούλα ή σε βαλίτσα»; «Ναι»
φωνάζουν με δύναμη Πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες του life style
ενώνοντας τη φωνή τους με ομοθυμία και μαζί όλα τα κατασκευάσματα της
κομματικής επετηρίδας που συντήρησαν τα άθλια Πανεπιστήμια για να
μπορούν να φαντάζουν επιστήμονες . «Ναι» φωνάζει και o Σάκης μαζί με τη
Λάτση, «Ναι» φωνάζει και η πέστροφα του Ποταμιού που δεν μπορεί να
καταλάβει τους φτωχούς που κάνουν όλο λάθη όπως ευθαρσώς είπε. «Ναι»
επιμένουν όσοι δεν τρόμαξαν τόσα χρόνια από τις ουρές στα συσσίτια και
στα νοσοκομεία, δεν τις έβλεπαν καν, αλλά ανατρίχιασαν με τις ουρές στα
ΑΤΜ.
«Ναι» δηλώνουν και οι τεχνοκράτες που έφεραν την καταστροφή και ήταν
όλο προβλέψεις για το φως στο τούνελ την ώρα που το φως ήταν το τραίνο
που ερχόταν από την άλλη πλευρά. «Ναι» και οι συνταγολόγοι της
καταστροφής.
«Ναι» και οι συνταγματολόγοι της καρδιάς μας, «Ναι» και οι σύμβουλοι
των τραπεζών και του Παπαδήμου που βγαίνουν στις τηλεοράσεις ως
ανεξάρτητοι αναλυτές και καθηγητές αποκρύπτοντας όπως πάντα το ποιοί
είναι.
Οι επιχειρηματίες της διαπλοκής δεν φωνάζουν μόνο «Ναι», αλλά
εκβιάζουν για το «Ναι». Λένε στους εργαζόμενους πως θα κλείσουν οι
επιχειρήσεις ενώ πολλοί φτάνουν στον εκβιασμό πως θα πληρώσουν μόνο αν
υπάρξει «Ναι». Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε απ τη Χούντα.
Το σύστημα όλο της διαπλοκής, διασυνδεδεμένο με τα κανάλια των
διεφθαρμένων είναι σε παράκρουση. Είναι έτοιμο να εξαφανίσει τους
αριστερούς και τους συνοδοιπόρους τους όπως έκανε τα χρόνια μετά τον
εμφύλιο. Κατίνες της πολιτικής και της υποκρισίας που δεν τολμούσαν να
εκστομίσουν πως είναι με το Σαμαρά και τον Βενιζέλο, ξαφνικά
εμφανίζονται πως τάχα έχασαν πάσα ιδέα για τον Τσίπρα και τον βρίζουν
παντού δίνοντας την εικόνα του μετανιωμένου.
Η διαπλοκή καταλαβαίνει πως είναι σε κίνδυνο, πως παίζει το τελευταίο
της χαρτί και δεν κρύβεται. Αν χάσει τώρα τα χάνει όλα. Όχι τη
χρηματοδότηση που επικαλείται, ούτε το ευρωπαϊκό της πνεύμα. Χάνει τη
δυνατότητα να κοροϊδεύει και να εξουσιάζει. Να ξεζουμίζει τους είλωτες
και να κοροϊδεύει τους δούλους.
Όλοι αυτοί οι ναιναίκοι (από το ναι για να μην παραξηγηθώ) είναι το
πιο μεγάλο επιχείρημα για το «Όχι». Αν τους αθροίσεις, αν αναλογιστείς
ποιοί είναι που σου προτείνουν το «Ναι», αρκεί για να καταλάβεις την
αξία του «Όχι». Όσο βγαίνουν στα κανάλια για να φοβίσουν, τόσο θυμίζουν
ποιοί είναι και τι έχουν κάνει. Και βέβαια αποκρύπτουν πως αυτό το
δημοψήφισμα γίνεται για να μην παρθούν μέτρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σπαταλήσει αυτές τις μέρες τεράστια ποσά για
να μην φανεί η ταραχή στα χρηματιστήρια. Πολλά περισσότερα από αυτά που
θα έδινε για την Ελλάδα. Ξέρουν καλά τι τους περιμένει αν νικήσει το
«Όχι». Ξέρουν πως το «Όχι» δεν διώχνει την Ελλάδα από την Ευρώπη αλλά
δρομολογεί νέες καταστάσεις. Αν μπορούσαν να διώξουν την Ελλάδα χωρίς
ζημιά θα το είχαν κάνει. Δεν σπαταλούν χιλιάδες ώρες συσκέψεων, άγχους
και διαπραγματεύσεων από φιλευσπλαχνία αυτοί που δεν δίστασαν να κόψουν
τη σύνταξη γερόντων.
Δεν έχουν ιερό και όσιο, είναι γεμάτοι κυνισμό και αμοραλισμό σε
τέτοιο βαθμό που μόλις μερικές μέρες πριν πρότειναν να μην φορολογηθούν
τα καζίνο και τα κέρδη πάνω από 500.000 ευρώ αλλά ο κόσμος. Δεν υπάρχει
καμιά αμφιβολία πως δεν έχουν κανένα ανθρωπισμό, μόνο ψυχρή ανάλυση σε
νούμερα. Και αυτή η ανάλυση δείχνει πως κινδυνεύουν με το «Όχι». Η
πραμάτεια τους, τα κεφάλαιά τους, η ιστορία λιτότητας, όχι τα οράματα.
Αλλά επιμένω πως το «Όχι» δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία,
όσο το σώμα και το πνεύμα της διαπλοκής, από τις φυλακές Κορυδαλλού ως
τα δημοσιογραφικά γραφεία και από τις τράπεζες ως τα κανάλια δηλώνει
«Ναι».
Είναι αυταπόδεικτα όλοι οι λόγοι για να ψηφίσει κάποιος
«Όχι». Το «Όχι» δεν είναι κίνδυνος για την Ευρώπη αλλά για τη διαπλοκή
και τη λιτότητα. Εκτός αν πιστεύετε πως ο Ψυχάρης εργάζεται για την
οραματική Ευρώπη και ο Θεοδωράκης για τους πρωταγωνιστές της καθημερινής
ζωής.
Πηγή: koutipandoras.gr
aναδημοσίευση από εδώ:
http://www.gothess.gr/articles/society/37268/i-diaplokh-sussomi-sunista-nai-esu/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)