“Ηρωϊκές έξοδοι” και “μικρά καλάθια” Τι να κάνουμε με το ευρώ;

Η διαμάχη με την τρόικα και το καταφανές αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα, ξανάφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση για το ευρώ. Έκαναν επίσης φανερή την έλλειψη…

εθνικού σχεδίου για να βγει η χώρα από την κρίση, καθώς το μόνο σχέδιο που ουσιαστικά υπάρχει είναι αυτό της τρόικας, δηλαδή τα μνημόνια.

Kώστας Λαπαβίτσας

Η απουσία εθνικού σχεδίου δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ένδειξη ελληνικής ανοργανωσιάς, αλλά συνδέεται άμεσα με την απόφαση να παραμείνει η χώρα στην ΟΝΕ. Αν το ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτο, τότε το μόνο εφικτό σχέδιο είναι αυτό της τρόικας, έστω με μικρές παραλλαγές, ή χωρίς τα παιδαριώδη λάθη του πρώτου μνημονίου. Αν θέλουμε να υπάρξει ανεξάρτητο σχέδιο, ώστε να μπορέσει να διαπραγματευτεί η χώρα αποτελεσματικά με τους δανειστές της, το θέμα του νομίσματος θα μπει αναπόφευκτα στο τραπέζι.

Τρεις παρατηρήσεις έχουν απόλυτη σημασία στο σημείο αυτό.

Παρατήρηση πρώτη

Το ευρώ είναι βαθύτατα προβληματικό όχι μόνο ως προς τη Ελλάδα, αλλά ως προς ολόκληρη την ευρωζώνη. Το πρόβλημα δεν είναι δυστυχώς ‘τεχνικό’, όπως υποστηρίζουν όσοι θέλουν να διασώσουν το ευρώ με ευρωομόλογα, τραπεζικές ενώσεις, ενεργητική κεντρική τράπεζα, δημοσιονομικές μεταβιβάσεις και τα παρόμοια. Είναι βαθύτατα κοινωνικό: η Γερμανία έχει συμπιέσει την αμοιβή της εργασίας τόσο ώστε να αποκτήσει μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα εντός της ευρωζώνης. Το γερμανικό πλεονέκτημα εμφανίστηκε αρχικά ως προς την περιφέρεια, αλλά τώρα έχει γίνει απαγορευτικό και ως προς την Ιταλία και τη Γαλλία.

Το Βερολίνο έχει αρνηθεί ουσιαστικές αλλαγές στην ΟΝΕ γιατί το μεγάλο γερμανικό κεφάλαιο έχει ωφεληθεί τα μέγιστα από την παρούσα κατάσταση. Δεν αποδέχθηκε καμία από τις έξυπνες ‘τεχνικές’ λύσεις που προτάθηκαν και επέβαλε λιτότητα μεταφέροντας το κόστος προσαρμογής εξ ολοκλήρου στην περιφέρεια. Η πολιτική αυτή είχε το μεγάλο πλεονέκτημα να εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας, ενώ παράλληλα απέφυγε την άμεση κατάρρευση της ευρωζώνης. Η μόνη χώρα για την οποία η συμμετοχή στην ευρωζώνη δε σημαίνει απουσία εθνικού σχεδίου είναι η Γερμανία, ακριβώς γιατί η ευρωζώνη εξυπηρετεί πλήρως τα γερμανικά συμφέροντα. Η γερμανική πολιτική είναι όμως κοντόφθαλμη. Δημιούργησε τρομακτικές κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις στην περιφέρεια, ενώ δεν έλυσε το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της Ιταλίας και της Γαλλίας. Το ευρώ δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο και η επόμενη ευρωκρίση είναι θέμα χρόνου.

Παρατήρηση δεύτερη

Η παραμονή στην ΟΝΕ με οποιοδήποτε κόστος οδήγησε στην ‘εσωτερική υποτίμηση’, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απελευθέρωση των αγορών. Το μίγμα αυτό ήταν απόλυτα προβλέψιμο μέσα στο πλαίσιο της ΟΝΕ, όπως προβλέψιμα ήταν και τα επακόλουθά του. Αφού η Ελλάδα δεν είχε δικό της σχέδιο και υπάκουσε στις υποδείξεις των δανειστών που ήθελαν πρωτίστως να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, ακολούθησε οικονομική καταστροφή και κοινωνικός Αρμαγεδδών. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εθνική ζημία σε καιρό ειρήνης στην ιστορία της χώρας, καταγεγραμμένη πλέον σε όλους τους επίσημους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους δείκτες. Από την ιστορικά αποτυχημένη αυτή απόφαση, η χώρα θα χρειαστεί δεκαετίες και πολλές γενιές για να ανακάμψει.

Η Ελλάδα έπρεπε από το 2010 να είχε συντάξει ένα εθνικό σχέδιο για την οικονομία και να αποχωρήσει συντεταγμένα από την ΟΝΕ, προχωρώντας ταυτόχρονα σε στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους. Η ελληνική οικονομία δεν είχε ακόμη γονατίσει, ενώ το χρέος ήταν προς ιδιώτες και υπό ελληνική νομοθεσία. Θα ακολουθούσε μια δύσκολη περίοδος, αλλά όχι δυσκολότερη από την καταστροφή που τελικά συνέβη, την οποία ζούμε σήμερα και θα ζήσουμε για τις επόμενες γενιές. Η ύπαρξη εθνικού σχεδίου στη βάση συνειδητής ηγεσίας και κοινωνικής συσπείρωσης θα έβαζαν γρήγορα τη χώρα σε ανάκαμψη. Σε αυτές τις συνθήκες θα υπήρχε η δυνατότητα ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, καθώς και βαθιάς οικονομικής μεταρρύθμισης.

Παρατήρηση τρίτη

Το κενό ανταγωνιστικότητας έχει πλέον σχεδόν κλείσει  ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γερμανία, γιατί έχουν συντριβεί οι μισθοί. Η προσαρμογή όμως έγινε μέσω τεράστιας ανεργίας και καταστροφής του οικονομικού και κοινωνικού ιστού και γι’ αυτό τα αποτελέσματά της θα είναι αναιμικά. Όταν τελειώσει η ύφεση, η Ελλάδα θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει για χρόνια, χαμηλή κατανάλωση, χαμηλές δημόσιες δαπάνες, υψηλή φορολογία, προβληματικές ιδιωτικές επενδύσεις, υψηλή ανεργία, μετανάστευση των πλέον ειδικευμένων και φυσικά, τεράστιο χρέος. Παράλληλα θα υπάρχει απώλεια εθνικής κυριαρχίας, εξασθένιση της δημοκρατίας και εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις. Οι δυνατότητες εναλλακτικής πολιτικής μέσα στο ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ είναι αμελητέες.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν;

Μια απάντηση μας δίνει ο κ. Σημίτης. Αφού διαπιστώσει ότι η ευρωζώνη δε λαμβάνει ουσιαστικά μέτρα ανάπτυξης και αλληλεγγύης, μας πληροφορεί ότι η μονόπλευρη αποδέσμευση της Ελλάδας από τις υποχρεώσεις της όπως προτείνουν ‘ορισμένα ελληνικά κόμματα’, είναι εξωπραγματική, αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Η δε ‘ηρωική έξοδος’ θα έχει σοβαρότατες αρνητικές επιπτώσεις.

Συνεπώς: «Η μόνη δυνατή για την Ελλάδα στρατηγική είναι η υποβολή καλά επεξεργασμένων και πειστικών προτάσεων για την υπέρβαση του προβλήματος, η εκπόνηση πολιτικών για την ανάπτυξη με συγχρηματοδότηση της Ένωσης, η εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων για την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας και η συνεχής επίμονη διαπραγμάτευση».

Αυτό το συνονθύλευμα – που στην πράξη είναι η πολιτική που ήδη ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά – είναι ότι έχει να προτείνει στην κατεστραμμένη Ελλάδα ο αυθεντικός εκπρόσωπος της κεντροαριστεράς. Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις ιστορικής χρεοκοπίας;

Μια άλλη απάντηση μας δίνει ο κ. Δραγασάκης. Το κόμμα του θα διαπραγματευτεί δυναμικά την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, εξηγώντας στους απέναντι ότι η παρούσα πολιτική είναι καταστροφική. Θα διεκδικήσει αναπτυξιακή πορεία, έστω κι αν αυτό φέρει ρήξεις, οι οποίες όμως θα είναι εντός της ευρωζώνης. Αυτό που δεν εξηγεί σε μας είναι γιατί, αφού η παραμονή στην ευρωζώνη είναι η βασική του επιλογή, θα τα καταφέρει καλύτερα από τους προηγούμενους; Κάτι θα γνωρίζει όμως δεδομένου ότι προτείνει στον Σύριζα να κρατάει ‘μικρό καλάθι’. Μέσα στην ευρωζώνη μόνο τέτοιο είναι διαθέσιμο.

Στην πραγματικότητα η χώρα δεν έχει άλλο διαπραγματευτικό χαρτί από το να θέσει η ίδια θέμα εξόδου από την ΟΝΕ και παύσης πληρωμών. Μόνο με αυτό το ενδεχόμενο στο τραπέζι μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει ρόλο στη διαπραγμάτευση, αντί να άγεται και να φέρεται από τους δανειστές. Αλίμονό της όμως αν το κάνει χωρίς να το εννοεί και χωρίς να είναι προετοιμασμένη τεχνικά, πολιτικά και ψυχολογικά. Συνεπώς η ύπαρξη εθνικού σχεδίου για την οικονομία είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητη από ποτέ για λόγους κοινωνικής και εθνικής επιβίωσης.

Η έξοδος θα είναι βέβαια καλύτερα να γίνει με συμφωνία, όπως προσφέρθηκε στην Ελλάδα στο παρελθόν και αυτή την αρνήθηκε. Αλλά η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη και για μονομερείς ενέργειες γιατί πλέον είναι θέμα κοινωνικής και εθνικής επιβίωσης. Η επιλογή της “συντεταγμένης εξόδου” παραμένει και σήμερα απολύτως εφικτή  και θα ήταν ευχής έργο να μη φτάσει η χώρα εκεί μετά από ακόμη βαθύτερη καταστροφή, με απρόβλεπτες κοινωνικές συνέπειες.

Εγώ είμαι με την «ακυβερνησία»

Φοβούνται, λέει, οι πολιτικές δυνάμεις που συνήθισαν να αρμέγουν τη χώρα, το ενδεχόμενο να μην προκύψει σταθερή κυβέρνηση από τις εκλογές, να μην συγκεντρώσει δηλαδή κανείς τους το απαραίτητο ποσοστό για αυτοδυναμία, αλλά ούτε και οι δύο μαζί αθροιζόμενοι να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση που θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης της νέας βουλής.

Και ο φόβος τους, ισχυρίζονται, δεν έχει να κάνει με την ενδεχόμενη απώλεια της εξουσίας και όσων αυτή συνεπάγεται, αλλά  το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην οδηγηθεί η χώρα σε ακυβερνησία, κατάσταση που θα συνοδευτεί από…δεινά που περιγράφονται ολημερίς στα δελτία των ειδήσεων, στον φιλικό τους Τύπο, στις τηλεοπτικές συζητήσεις, στις ομιλίες τους.

Tου Γιάννη Γούδα

Αυτή η θλιβερή μειοψηφία που οι εναλλαγές της στην εξουσία οδήγησαν τον τόπο στο σημερινό του χάλι, προσπαθεί να πείσει ότι αυτήν τη φορά θα τα καταφέρει. Θα μπορέσει να φέρει άλλο αποτέλεσμα με τον ίδιο τρόπο, τον μόνο που ξέρει. Ούτε φιλοσοφία άλλαξε, ούτε έμαθε από τα τραγικά της λάθη, ούτε οι οδηγίες που εφαρμόζει έχουν αλλάξει, αλλά «η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί».

Από ποιους; Από κάποιον από τους δύο ή και τους δύο μαζί, γιατί όλοι οι άλλοι δεν έχουν σχέδιο, θα οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την ευρωζώνη και το ευρώ, θα γυρίσουμε στη δραχμή, ίσως και στον φοίνικα, ακόμα και στον οβολό μπορεί, δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις, ούτε σχολεία και νοσοκομεία, ούτε γάμοι – άρα και βαφτίσια.

Στην «ακυβέρνητη χώρα» θα χαθούν οι 6.500 (!!!) θέσεις εργασίας που υποσχέθηκε ο Βενιζέλος, ούτε θα μπορέσει ο Σαμαράς να αποκαταστήσει τις αδικίες σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων. Η ζωή θα πρέπει ν’ αρχίσει από το μηδέν και μιας και δεν θα υπάρχουν  οι πρόθυμοι εταίροι να μας δανείζουν θα παραμείνουμε στο μηδέν και δεν θα μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές ούτε το 2040.

Η φτώχεια θα είναι γενική, ούτε καν τα μαϊμού προϊόντα θα μπορούν να αγοραστούν και οι μαυρούληδες θα φύγουν γι άλλες χώρες. Οι λαθρομετανάστες θα θαλασσοπνίγονται προσπαθώντας να γυρίσουν στις πατρίδες τους και οι χώροι «φιλοξενίας» τους θα κατακλύζονται από απελπισμένους ιθαγενείς.

Η συμμετοχή μας στην Eurovision θα ματαιωθεί, η Εθνική μας δεν θα πάει στο EURO και κανένας αθλητής μας δεν θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ο τουρισμός μας θα δεχτεί μεγάλο πλήγμα αφού μόνο κάποιοι φιλάνθρωποι τουρίστες θα έρχονται σε μια Ελλάδα που θα ‘ναι πια χωρίς τζατζίκια, σουβλάκια, μουσακάδες κλπ, άσε που μπορεί κι ο ήλιος μας να χλωμιάσει και οι θάλασσές μας να χάσουν το χρώμα τους.

Οι νοικοκυρές θα φυλάνε τα λιγοστά τρόφιμα στο «φανάρι» αφού χωρίς ρεύμα τα ψυγεία θα είναι άχρηστα, το λιτό φαγητό θα μαγειρεύεται σε γκαζιέρα και θα κουβαλάμε με στάμνες νερό από τους πυροσβεστικούς κρουνούς όσο ακόμα θα έχουν. Το μάθημα που θα μας δοθεί από την διεθνή συμμορία θα είναι σκληρό, ΛΕΝΕ. ΟΜΩΣ τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο μόνος δικαιολογημένα υπαρκτός φόβος είναι ο δικός τους για το τι μπορεί να αντιμετωπίσουν αν χάσουν την εξουσία. Την Κυριακή 6 Μαΐου τελειώστε την αγωνία τους, πραγματοποιήστε τους φόβους τους δώστε σάρκα και οστά στους εφιάλτες τους. Από κει και πέρα η κάθε επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη.

Just a friend of mine

Γλυκιές αναμνήσεις  ήρθαν απόψε, ίσως το τζάκι, το malt στο ποτήρι, η γυναίκα που αγαπώ, οι βιωματικές εικόνες που περιγράφονται στη συνέχεια - ευτυχώς τα ζήσαμε:

Το Νοέμβριο οι παμπ στα Χάιλαντς μυρίζουν Γκίνες και καμένο λίπος. Σε άλλα μέρη η νύχτα μυρίζει τζάκι, βρεγμένο χώμα και σιωπή. Εκεί μύριζε Γκίνες και λίπος. Στα περίχωρα της λίμνης, λίγο μετά τον κέλτικο οικισμό, υπήρχαν ακόμη ένα δυο μαγαζιά σαν αυτό. Τόσα όλα κι όλα. Προτιμούσε το James Joyce επειδή η ξανθιά μπαργούμαν με τα υπερφυσικά βυζιά και το κιτρινισμένο χαμόγελο, που όταν μεθούσε γελούσε δυνατά σαν άντρας, του είχε πει ένα βράδυ πως οι μοναχικές νύχτες την καταπλάκωναν, και πως της έκανε καλό να τον βλέπει. Κάθισε στη γνωστή θέση, κάτω από τον καθρέφτη με τα παλιά χαρτονομίσματα και ρούφηξε λίγο ουίσκι. Στον πάγκο του μπαρ τρεις μεσόκοποι Κέλτες έτρωγαν αρνίσια εντόσθια με κρεμμύδι κι έπιναν μαύρη μπίρα. Κοίταξε έξω και προσπάθησε να υπολογίσει την ώρα. Ποτέ δεν τα κατάφερνε αρκετά καλά , ήταν όμως ένα παιχνίδι που του άρεσε να παίζει με τον εαυτό του. Μελετούσε τον ουρανό, υπολόγιζε τι ώρα είναι και μετά κοιτούσε το ρολόι του. Αν είχε πέσει μέσα αντάμειβε τον εαυτό του με ένα φρέσκο ποτήρι. Αν ήταν τελείως λάθος έπρεπε να γυρίσει σπίτι χωρίς να έχει πιεί αρκετά. Και αυτό ήταν τιμωρία. Όταν άνοιξε την πόρτα και μπήκε όλοι στράφηκαν προς το μέρος της. Ξωπίσω της περπατούσε ένας μελαχρινός με μαύρο παλτό και μπότες. Το πρόσωπό του δεν φαινόταν καλά. Μούσια πολλών ημερών έκρυβαν τα μάγουλα και το σαγόνι του ως το λαιμό. Πήραν ποτά και προχώρησαν. Κάθισαν στο διπλανό τραπέζι, κάτω από τον καθρέφτη με τα παλιά χαρτονομίσματα, εκείνη έβγαλε το παλτό της, εκείνος όχι, και άρχισαν να πίνουν. Με την άκρη του ματιού του πρόσεξε πως κάθε τόσο η γυναίκα έστριβε το κεφάλι προς το μέρος του. «Μπορώ να σε φωνάζω Άιλιν;». «Μπορείς να με φωνάζεις όπως θέλεις». Δεν την ευχαρίστησε. «Ποιος είναι αυτός, Άιλιν;». «Ένας φίλος». Όλα ήταν φυσικά. «Δεν είμαι βέβαιος». «Η πραγματικότητα είναι αυτό που κάνει την αβεβαιότητα πιο σίγουρη από ποτέ». «Παράξενο τρόπο έχεις να λες αλήθεια, Άιλιν». «Θέλεις να πάμε μια βόλτα;». Πλήρωσε, χαιρέτησε την ξανθιά μπαργούμαν και της άνοιξε την πόρτα. Ο συνοδός της ακολούθησε. «Θέλεις να περπατήσουμε προς τη λίμνη;». «Έχουμε τσακωθεί με τη Νέσση, πάμε καλύτερα κάπου πιο ζεστά». Δεν γέλασε με το αστείο της – εξάλλου ούτε κείνη το είχε πει για να τον κάνει να γελάσει. Οι δρόμοι ήταν άδειοι. Όταν έφτασαν στο κατώφλι έβγαλε από την τσέπη της το κλειδί και προχώρησε χωρίς να τον κοιτάξει. Την ακολούθησε σκυφτός. Ο συνοδός της έκλεισε και παρέμεινε δυο τρία σκαλιά πιο πίσω. Το διαμέρισμα ήταν ζεστό και ημιφωτισμένο. Τα ρούχα της μαύρα. Στο πάτωμα ένα γιαπωνέζικο κιμονό. Κάτω από το πάπλωμα διαπίστωσε πως τα πόδια της ήταν παγωμένα και ένιωσε πως ήταν καθήκον του να της τα ζεστάνει. Τον αγκάλιασε και τον έσφιξε δυνατά. Η υφή της του φάνηκε σαν ψεύτικη. Κατάλαβε πως περίμενε από κείνον να είναι τρυφερός και κάπως άγριος μαζί, και αποφάσισε να φερθεί αναλόγως. Δίπλα στο παράθυρο, από μια παλιά πολυθρόνα, ο συνοδός της τους κοιτούσε καπνίζοντας. «Ποιος είναι αυτός, Άιλιν;». «Ένας φίλος». Βγήκε από το σπίτι λίγο πριν τα χαράματα. Έριχνε μια ψιλή βροχή από βελόνες. Άναψε τσιγάρο και έκοψε δρόμο προς το σπίτι. Ένιωσε θρυμματισμένος σε εκατό μεταλλικές σταγόνες βροχής. Η Άιλιν, όχι της νύχτας, η παλιά, χειροκροτούσε μέσα στο μυαλό του. «Πάμε σπίτι και θα σου φτιάξω πόριτζ με κονιάκ. Θα είμαι υπάκουη και στοργική. Και όσο πρόστυχη θέλεις. Θα φοράω το κιμονό που σ’ αρέσει, ή κανένα κιμονό, και θα δεν θα σου χαλάσω χατίρι. Μέχρι να σβήσει η φωτεινή ένδειξη προς τα θραύσματα, θα έρχομαι κάθε πρωί να σε ξανακολλάω. Το βράδυ θα βγαίνουμε μαζί. Θα λέω απλώς, ένας φίλος».

Vaya con dios - Just a friend of mine 

Τέτοια «ενημέρωση» μας αξίζει;

Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα, τα ‘βαλε με τον Στάθη Παναγούλη, για τα όσα είπε στη Βουλή περί της ανάγκης νέων φυλακών για τους κρατούντες, αλλά ουδέν είδε, διαπίστωσε και τελικά κατάπιε τις αθλιότητες του Θεοδώρου Παγκάλου για τις Ραχήλ Μακρή και Ζωή Κωνσταντοπούλου, να τον χαίρονται!

Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα εξάντλησε τον καθεστωτικό του καθωσπρεπισμό ενάντια στις… απειλές Τσίπρα προς τους (ακόμα αόρατους!) επενδυτές, αλλά ανέχεται τα άθλια σεξιστικά υπονοούμενα ενάντια στις Θεοδώρα Τζάκρη, Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή!
Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα ξεχειλίζει από ευαισθησία και οργή όταν ο Καμμένος μιλά για λιντσάρισμα του Πάχτα, αλλά καταπίνει την κάμηλο όταν το λιντσάρισμα ενάντια σε όσους τολμούν να μιλήσουν κατά του μνημονίου και των υποταχτικών του γίνεται από επίλεκτα μέλη του!
Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα προβάλλει και μάλιστα προβοκατόρικα την οποιαδήποτε διαφοροποίηση του Μανώλη Γλέζου αλλά θάβει τους κεραυνούς που εξαπολύουν κατά του Βενιζέλου στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρώην και νυν βουλευτές!
Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα σκούζει για την έρμη τη δεοντολογία αλλά κατασκευάζει προβοκατόρικα ρεπορτάζ, βγαλμένα απ’ τα χαλκεία του συστήματος, για να σπεκουλάρει ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους έλληνες, το ΚΚΕ, όποιον αμφισβητεί τη φασίζουσα λογική και πρακτική του!
Αλήθεια, αυτό το θηριώδες (πλην όμως τρωτό, από μας εξαρτάται!) διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα θωπεύει τα τσιράκια του, τα φιλοξενεί στις εκπομπές της διαπλοκής και της παραπληροφόρησης, αλλά θάβει όποιον τολμά να μιλά για νταβατζιλίκια, όπως για παράδειγμα θάβει στα λαγούμια της κατευθυνόμενης «ενημέρωσης» τα όσα αποκαλύπτονται για τις ενάντια στον Κώστα Καραμανλή μεθοδεύσεις κι επιχειρήσεις!
Τους θυμάστε;
Είναι οι ίδιοι που στήριξαν μέχρι έσχατης διαπλοκής τον Σημίτη, που διέκοπταν το πρόγραμμά τους το 2004 για να μας δείξουν τον ΓΑΠ να πηγαίνει στο Καλέντζι ή να επιστρέφει και να σταματά για καφέ (!) στην εθνική οδό!
Είναι οι ίδιοι που κατασκεύαζαν δημοσκοπήσεις χειραγώγησης για «καταλληλότερους», που πρόβαλλαν «κλώνους» για να γελοιοποιήσουν, που πρόσταζαν «παραιτηθείτε» στον ΓΑΠ, για να αβαντάρουν το νέο (τότε, αλλά και τώρα…) εκλεκτό τους Βενιζέλο!
Είναι, είναι…
Ας σκεφτούμε όμως…
Αυτή η «ενημέρωση» μας ταιριάζει, μας αξίζει;

newsbomb

Δεν σε κοιτάζω, κύριε Πρωθυπουργέ

Δεν σε κοιτάζω και γυρνάω από την άλλη για να μη με βλέπεις που δακρύζω, κύριε Πρωθυπουργέ.

Ξέρετε, παρά την αντίληψή σας, ότι κυβερνάτε ιθαγενείς, για χάριν των οποίων διαπραγματευόσαστε όλο το εικοσιτετράωρο, τα καθρεφτάκια και οι χρωματιστές χάντρες μας έχουν τελειώσει.

Έχουμε αντικρίσει, πολλές φορές, τα είδωλά μας στον θαμπό καθρέπτη της ιστορίας μας, λαβωμένα, ματωμένα αλλά πάντα περήφανα, κύριε πρωθυπουργέ. Είναι αλήθεια ότι επί μακρόν ανεχτήκαμε να μας επιβάλουν πάμπολλους φόρους υποτελείας αλλά ποτέ δεν ανεχτήκαμε να γελάνε με εμάς. Το ίδιο αληθινό, κύριε Πρωθυπουργέ, είναι ότι καθημερινά ματώνουμε. Ματώνουμε όχι γιατί μας κλέβουν τον βίο μας αλλά γιατί μας κλέβουν το μέλλον μας, τις ελπίδες μας και τη ζωή μας.

Γνωρίζετε βέβαια, ότι -πολλές φορές- εισβολείς έχουν λεηλατήσει, έχουν κάψει, έχουν κλέψει, έχουν εξανδραποδίσει αυτόν τον τόπο αλλά πάντα εύρισκε τις δυνάμεις να μαζεύει τα συντρίμμια του και να συνεχίζει το ταξίδι του στην Ιστορία. Ποτέ όμως, κύριε πρωθυπουργέ, δεν έχουν γελάσει μαζί του.

Και εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, προχθές γελάσατε μαζί του. Δεν γελάσατε με τον κ. Τσίπρα ούτε με οποιοδήποτε άλλον Τσίπρα.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό γελάσατε με εμάς τους πολίτες αυτού του τόπου, που αρκετοί εξ αυτών εμπιστεύτηκαν εσάς, άλλοι τον κ. Βενιζέλο και άλλοι προφανώς τον κ. Τσίπρα και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες εις τη Βουλή των Ελλήνων να τους οδηγήσετε σε ήρεμα νερά και σε απάνεμα λιμάνια.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό γελάσατε με τους νεκρούς αυτής της χώρας, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σ΄ αυτόν τον τόπο.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, κύριε πρωθυπουργέ, γελάσατε με τα παιδιά μας, που ενώ τα διαπαιδαγωγούμε ότι η λύση δεν είναι το μίσος, ο φόβος, ο τρόμος, ο ολοκληρωτισμός αλλά ο διάλογος, ο σεβασμός του αντιπάλου, η γενναιότητα της σκέψης, η δύναμη της σύνθεσης, η ευαισθησία του να ακούσω και να συζητήσω το διαφορετικό, τους διδάξατε την περιφρόνηση, την αδιαλλαξία, τον ευτελισμό των θεσμών που εσείς ο ίδιος οφείλατε πρώτος να υπηρετείτε.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν πατάξετε τα δύο άκρα όπως είχατε εξαγγείλει, πατάξατε την ουσία της δημοκρατίας.

Δεν σε κοιτάζω και γυρνάω από την άλλη, κύριε Πρωθυπουργέ, για να μη με βλέπεις που δακρύζω γιατί πλήγωσες τη δική μου υπερηφάνεια, γιατί πρόσβαλες την πατρίδα μου, τους νεκρούς μου, το πολίτευμά μου.

Αυτή είναι η αλήθεια, κύριε Πρωθυπουργέ.

protagon.gr

Οι φρικαρισμένοι δεξιοί !!!

Τώρα τελευταία παρατηρείται ένα περίεργο φαινόμενο που αφορά στους νεοδημοκράτες και προφανώς έχει ψυχιατρικές προεκτάσεις . Όπως όλοι μας , έτσι και οι δεξιοί έχουν φρικάρει με τη συγκυβέρνηση . Και κυρίως με τον Σαμαρά . Και ας μην το παραδέχονται . Η κατηφόρα της συγκυβέρνησης είναι τόσο απότομη που δεν προλαβαίνει να σώσει κανέναν . Ούτε καν τα δικά της παιδιά . Και γιαυτό τα δικά της παιδιά έχουν πάθει κατάθλιψη . Και καταναλώνουν τα…ψυχοφάρμακα σαν καραμέλες .

Ενώ λοιπόν κάθε υγιής πολίτης γαμοσταυρίζει τον Σαμαρά από το πρωί μέχρι το βράδυ , ακόμα και στον ύπνο του , οι δεξιοί με τα ψυχοφάρμακα σιωπούν .

Στην πραγματικότητα , από μέσα τους , θέλουν να βρίσουν τον Σαμαρά . Και ας παίρνουν ψυχοφάρμακα . Να τον βουτήξουν στα χέρια τους και να τον κάνουν μαύρο από τα χαστούκια . Παρόλαυτα κιχ . Λες και έχουν δώσει όρκο σιωπής να μην κατηγορήσουν το κόμμα . Και δεν φταίνε τα ψυχοφάρμακα για αυτό . Φταίει η μαλακίτιδα που τους γυροφέρνει .

Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα , από μια κλωστή κρέμεται , πρέπει και οι δεξιοί , που κακά τα ψέματα άνθρωποι είναι και αυτοί , να ξεσπάσουν με κάποιο τρόπο . Ξεσπάνε λοιπόν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το κόμμα . Καλύπτουν την κομματική τους φρίκη με χίλιες άλλες ψευτοφρίκες . Βρίζονται μεταξύ τους , τους φταίει το παιδί τους , ο σύζυγος τους , ο γείτονας , ο καιρός … Ένα θέαμα για να γελάει ο κάθε αριστερός πικραμένος  .

Και χωρίς καμία αφορμή , βλέπεις ξαφνικά τον απέναντι σου να τρελαίνεται και αναρωτιέσαι ποια μύγα τον τσίμπησε .

Γιαυτό , αν καμιά φορά δεις ξαφνικά κάποιον φρικαρισμένο νεοδημοκράτη να περνάει από μπροστά σου , μην δώσεις σημασία . Είναι επειδή τον άγγιξε η δεξιά .

(Ζω και αναπνέω για τη στιγμή που τον φρικαρισμένο δεξιό θα τον αγγίξει και η αριστερά)

takoureliatragoudameakoma

Το σικέ ματσάκι κυβέρνησης -τρόικας

Οι περισσότεροι έχουν δει στην τηλεόραση σκηνές αμερικάνικου κατς. Σε αυτούς τους παράξενους αγώνες-θεατρικές παραστάσεις οι «παλαιστές» μπαίνουν στο ρινγκ με άγριες κι εξεζητημένες εμφανίσεις, εκτοξεύουν απειλές εναντίον των αντιπάλων τους, και μετά επιδίδονται σε μια κατ’ ευφημισμό «πάλη», όπου παρά τις ακροβατικές φιγούρες και τις αγριοφωνάρες, κανείς δεν τραυματίζεται, γιατί στην πραγματικότητα κανείς δεν παλεύει. Οι «παλαιστές» προσποιούνται ότι δίνουν σκληρή μάχη μεταξύ τους, ενώ φροντίζουν με πολύ μεγάλη προσοχή να μην χτυπήσουν τον αντίπαλο. Το ματσάκι είναι στημένο…

Οι καθιερωμένες ανά τακτά χρονικά διαστήματα «συγκρούσεις» κυβέρνησης-τρόικας μοιάζουν πολύ με τους αγώνες του αμερικάνικου κατς. Οι αντίπαλοι εμφανίζονται άγριοι και αποφασιστικοί, εκτοξεύουν… κόκκινες γραμμές ο ένας και απειλές διακοπής χρηματοδότησης ο άλλος, «έρχονται στα χέρια» στο τραπέζι των (μη) διαπραγματεύσεων, και στο τέλος συμφωνούν στα μέτρα. Επί της ουσίας βέβαια κανείς δεν παλεύει με κανένα. Το ματσάκι είναι στημένο…

Από τη στιγμή που κάποιος αποδέχεται το Μνημόνιο ως πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής, μένουν ελάχιστα έως τίποτα για συζήτηση. Η χωρίς τέλος άγρια λιτότητα και η λεηλασία του εισοδήματος των πολιτών αποτελούν τον πυλώνα του Μνημονίου. Αυτόν τον πυλώνα της κοινωνικής καταστροφής η κυβέρνηση ούτε καν διανοείται να το θέσει υπό ερώτηση. Όπως ακριβώς ούτε καν της περνάει από το μυαλό να αμφισβητήσει την επικυριαρχία της τρόικας.

Το όλο σόου της «διαπραγμάτευσης» αποβλέπει στο να δεχτεί η κοινωνία πιο εύκολα τα νέα μέτρα. «Αφού τη τρόικα ζήτησε στην αρχή 2,8 δις, καλά είμαστε αφού τα πήγαμε στο 1,5. Και δόξα τω Θεώ να λέτε…»

left.gr

Ανακοινωθέν Μαξίμου: Απαγορεύεται η συναυλία ΕΡΤ στο Πολυτεχνείο...

Εκτός ελέγχου η κυβέρνηση - Διάβημα της αστυνομίας προς τη Σύγκλητο του Πολυτεχνείου για την ΕΡΤ...

Αναδημοσίευση από την Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Με έντονα συμβολικό χαρακτήρα - ελέω και του τριημέρου του Πολυτεχνείου - η κυβέρνηση συνεχίζει να επιβάλλει την...
ολοκληρωτική της πολιτική.

Πριν από λίγη ώρα η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου έλαβε αυστηρή προειδοποίηση απο την Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής ότι σε περίπτωση που παραχωρηθεί χώρος εντός του Πολυτεχνείου και γίνει απόπειρα εκπομπής της ΕΡΤ από εκεί, το κτήριο θα αποκλειστεί και θα ακολουθήσει εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων.

Ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου δήλωσε πως δεν μπορεί πλέον να αναλάβει την ευθύνη ενός τέτοιου εγχειρήματος νίπτοντας τας χείρας του.

Πληροφορίες μας κάνουν λόγο για έτοιμο πρωτοσέλιδο από μεγάλη καθημερινή εφημερίδα, η οποία θα προϋπάντιζε μια τέτοια εισβολή της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό ίδρυμα, με τον τίτλο:
"Εκτός Ελέγχου το Πολυτεχνείο".

Χθες το βράδυ οι φύλακες του Πολυτεχνείου δέχθηκαν τη "φιλική" επίσκεψη αστυνομικών με πολιτικά οι οποίοι τους ανέφεραν πως "υπάρχουν πληροφορίες ότι φορτηγά με μηχανήματα ετοιμάζονται ή έχουν μπει ήδη στο πολυτεχνείο".

Μετά και την έφοδο της ΕΛ.ΑΣ στο κτίριο της Α. Παρασκευής, απ' όπου εξέπεμπαν για 5 μήνες οι απεργοί εργαζόμενοι της ΕΡΤ, καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση - πέρα από την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα - επιχειρεί και τον ασφυκτικό έλεγχο σε οποιασδήποτε πληροφόρηση δεν συναινεί στην επίθεσή της στην κοινωνία.

greektv-com.blogspot.gr

Ο ανθρωπάκος που έγινε υπουργός...

«Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο υπουργός Υγείας του Σαμαρά και του Βενιζέλου, δεν θα μπορούσε να είναι υπουργός σε καμία άλλη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης»...

Καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε έναν ασήμαντο τηλεβιβλιοπώλη, έναν κλόουν που διαλαλεί την πραμάτεια του ουρλιάζοντας «τα λιγουρεύεστε, τα λιγουρεύεστε;», που ψέλνει στεντορεία τη φωνή «σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις». Καμία κυβέρνηση δεν...
θα ανεχόταν έναν ημιμαθή που αντιμετωπίζει τους αρχαίους Έλληνες ως προπομπούς του Ιωάννη Μεταξά, έναν δεδηλωμένο φασίστα, έναν προπαγανδιστή των αντισιωνιστικών πονημάτων του Κώστα Πλεύρη, έναν φανατικό που βρίζει, ειρωνεύεται, συκοφαντεί τους αντιπάλους του. Ένα ασήμαντο ανθρωπάριο, που έγινε γνωστό χάρη στο τηλεοπτικό life style της συζύγου του.

Ένας τέτοιος πολιτικός θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μόνο σε μια κυβέρνηση σαν του Σαμαρά και του Βενιζέλου, μια κυβέρνηση ειδικών συνθηκών και ειδικού σκοπού. Όταν λειτουργείς ως εγκάθετος των δανειστών- συγγνώμη, κ. Σαμαρά, μού ξέφυγε, δεν θα το ξαναπώ- όταν εκτελείς συμβόλαια κατά της δημόσιας περιουσίας, όταν κυβερνάς με τα ΜΑΤ και τα Προεδρικά Διατάγματα, τότε ο Γεωργιάδης είναι ο άνθρωπός σου. Δεν έχει μόνο μειονεκτήματα ο Άδωνις, έχει και προτερήματα. Κυρίως είναι έτοιμος να διεκπεραιώσει τις πιο βρόμικες δουλειές, αυτές που οποιοσδήποτε άλλος θα δίσταζε να αναλάβει. Κλείνει νοσοκομεία, απολύει εργαζόμενους, συκοφαντεί γιατρούς, μεταφέρει δημόσιο πλούτο σε κλινικάρχες, χωρίς να συσπαστεί καν το πρόσωπό του, χωρίς να παίξει το μάτι του. Κάνει το κακό και το ευχαριστιέται, το γουστάρει, το βάζει στο βιογραφικό του.

Η ιστορία των απολυταρχικών καθεστώτων ή των καθεστώτων που διολισθαίνουν στην απολυταρχία είναι γεμάτη από ανθρωπάκια που διέπρεψαν σε θέσεις εξουσίας, τις οποίες, υπό ομαλές συνθήκες, δεν θα έβλεπαν ούτε με το κυάλι. Τα αυταρχικά καθεστώτα έχουν την τάση να φέρνουν στην επιφάνεια το εσωτερικό σκότος των μικρών ανθρώπων και να το εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν τους σκοπούς τους. Τα μειονεκτήματα της Δημοκρατίας γίνονται πλεονεκτήματα του απολυταρχισμού και ο υποχθόνιος αρουραίος γίνεται αίφνης υπουργάρα με ημίψηλο. Φροντίζουνε γι' αυτό και τα μίντια, που απομυζούν μέχρι τον πάτο το ξεκαρδιστικό θέαμα που παράγει αιωνίως και διαχρονικώς ο ασήμαντος που αναγορεύεται σημαντικός. Το απότομο πέρασμα από το υπάρχον στο αντίθετό του βγάζει γέλιο ενστικτώδες, μόνο που αν το αντίθετο δεν επιστρέψει σύντομα εκεί που ήταν πριν, το γέλιο μπορεί να γίνει κλάμα, αίμα, θάνατος.

Ο φασισμός του Μουσολίνι ήταν γεμάτος από τέτοια ανθρωπάρια, ο ναζισμός του Χίτλερ, οι μπανανίες της Λατινικής Αμερικής. Μην πηγαίνουμε μακριά, η δική μας Επταετία των Συνταγματαρχών έβριθε από χυδαία και αμόρφωτα οντάρια που κατόρθωσαν να μείνουν στην εξουσία εφτά ολόκληρα χρόνια, προς δόξαν του αδούλωτου ελληνικού λαού. Επταετής φονική γελοιότητα, που καταγράφηκε ακόμη και στα τραγούδια της εποχής: «Φτωχές μανάδες γέννησαν τους τέσσερις μεγάλους/ τον Γιώργη Παπαδόπουλο/ τον Παττακό και άλλους».

Γιώργος Αναδρανιστάκης

Άδ. Γεωργιάδης: Δεν θα αφήσω την τρόικα να μου πάρει τη δόξα για τις απολύσεις!

"Εάν, τελικά, γίνουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ να μην το χρεώσετε στην τρόικα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου. Μην μού πάρει τη δόξα ο Τόμσεν. Δεν είναι σωστό".

Με τη φράση αυτή περιέγραψε την Τετάρτη ο υπουργός Υγείας το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί στα θέματα της πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας.
Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ανέφερε ότι κεντρική κυβερνητική απόφαση είναι να μετατραπεί ο ΕΟΠΥΥ σε 'αγοραστή' και να πάψει να είναι "πάροχος" υπηρεσιών Υγείας.

Στο θέμα των απολύσεων των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, ο υπουργός ανέφερε ότι θα μετρηθούν οι ανάγκες του νέου ΕΟΠΥΥ.

Στην περίπτωση που κριθεί ότι οι γιατροί είναι περισσότεροι απ΄ όσους χρειάζεται ο νέος ΕΟΠΥΥ, θα υπάρξουν απολύσεις, με βάση την αξιολόγησή τους, η οποία θα προηγηθεί.

http://left.gr

The Great Adonis !!!

Η Νέα Δημοκρατία σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Γενίτσαρου κου Γεωργιάδη, φυσικά και με προτροπή της Τρόικας, φιλοτέχνησε (άγνωστο με ποιον καλλιτέχνη) ένα…άγαλμα αντάξιο του εν λόγω κυρίου.

by…outelogos

Άξιο παιδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μνημονιακός σε όλες του τις διαστάσεις, σίγουρος πολύ για τον εαυτό του, βγάζει μέχρι σήμερα ασπροπρόσωπη τη κυβέρνηση στα μάτια της Τρόικας και φυσικά των ψηφοφόρων. Με τέτοιο λαμπρό παρελθόν, δε μπορεί παρά να έχει και το ανάλογο μέλλον, γι’ αυτό και οι σωστοί πολιτικοί πρέπει να ανταμείβονται.

Δε μπορεί να περιμένουμε να φύγει από τη ζωή και μετά να του το φτιάξουν, όχι, τώρα το αξίζει, τώρα θα φτιαχθεί!

Κατά τα άλλα, χθες στη Βουλή όλο ειρωνεία και γελάκια εις βάρος των άλλων ομιλητών… είναι θέμα ποιότητας βλέπεις και αυτού και πολλών άλλων. Άσε που τον συμπαθούν κάποιοι και θα τον ψηφίσουν πάλι, γι’ αυτούς τι να πεις;

Όσο αφορά το κόκκινο βρακάκι, το μπλογκ είναι σοβαρό και δε μπορεί να βγάλει φόρα παρτίδα τα… του Άδωνι, ντροπή.  Μη μου πείτε κάτι για το χρώμα, αυτό βρήκα, αυτό έβαλα. Επίσης, όποια ομοιότητα του αγάλματος με οποιοδήποτε άλλο άγαλμα, είναι τυχαία.

Όχι, δεν έχουμε χούντα!

14 λόγοι για να είμαστε χαρούμενοι με τη «Δημοκρατία» μας

1. Στη Χούντα οι ασφαλίτες και οι μπάτσοι έμπαιναν μέσα στη νύχτα στα σπίτια των ανθρώπων και τους έχωναν στη φυλακή ή τους πήγαιναν για ανάκριση. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια κάτι εξαιρέσεις του κώλου όπως στην Ιερισσό που έκλαιγε το παιδί γιατί έπαιρναν τον πατέρα του. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

2. Στη Χούντα οι μπάτσοι σε χτυπούσαν χωρίς λόγο και δεν έδιναν και απολογία σε κανέναν. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια στο χημικό τριήμερο που καθόμασταν αραχτοί στο δρόμο και άρχισαν να πετάνε ξαφνικά χωρίς αφορμή δακρυγόνα και να δέρνουν όποιο βρισκόταν μπροστά του ή να χτυπούν γέρους και γυναίκες. Αυτά είναι απλά οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

3. Στη Χούντα δεν μπορούσες να μηνύσεις το κράτος και να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Έχουν περάσει μόνο δύο χρόνια από τη μήνυση που κατατέθηκε για την αστυνομική βία του 2011 και ακόμα δεν ξέρουμε καν αν θα εκδικαστεί η υπόθεση γιατί χάθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων.

4. Στη Χούντα δεν τολμούσες να κάνεις απεργία. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια την επιστράτευση στο Μετρό ή των ναυτεργατών ή ακόμα και την προληπτική επιστράτευση (πριν καν κηρυχθεί η απεργία) των εκπαιδευτικών. Κι αυτά εξαιρέσεις είναι. Μόνο τρεις φορές έγινε τον τελευταίο χρόνο.

5. Στη Χούντα έτσι και σε έβαζαν φυλακή δεν ήξερες πότε θα βγεις. Άσε που δεν σε πέρναγαν καν από δίκη. Τώρα πια όλα άλλαξαν. Μην κοιτάτε βέβαια που υπάρχουν προφυλακισμένοι για 3 χρόνια που δεν έχουν δικαστεί και όλο ανανεώνεται η προφυλάκισή τους παράνομα. Κι αυτά εξαιρέσεις είναι για να μην βαριόμαστε στη νομιμότητα.

6. Στη Χούντα σε δίωκαν για τα πολιτικά σου φρονήματα. Σήμερα ποτέ! Τώρα γιατί απολύθηκε ο δάσκαλος που συμμετείχε σε μια πορεία σε χρόνο dt ή γιατί στις τράπεζες απειλούσαν με απόλυση όποιον ψήφιζε Αριστερό κόμμα το 2012, μην το ρωτάτε. Απλές συμπτώσεις.

7. Στη Χούντα δεν υπήρχε ελευθερία του Τύπου και της ενημέρωσης. Αυτά είναι πια παρελθόν. Τώρα πώς γίνεται να κλείνουν εν μία νυκτί 3-4 τηλεοπτικά κανάλια και διπλάσια ραδιόφωνα, να σιγεί η φωνή της χώρας στο εξωτερικό και να πρέπει να ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει από εφημερίδες του εξωτερικού ή από το ίντερνετ με πειρατικές εκπομπές, είναι ανεξήγητο. Όπως ανεξήγητο είναι πως όποτε ένας τηλεοπτικός σταθμός (ο 902 που έχουν εκείνα τα κουμμούνια του ΚΚΕ) αναμετέδιδε το πρόγραμμα της ΕΡΤ, του έκοβαν το σήμα εντός λίγων δευτερολέπτων (μιλάμε για ιδιωτικό κανάλι που έχει δικαίωμα να προβάλει και να διαμορφώνει όπως θέλει το πρόγραμμά του). Άσε μωρέ, εξαιρέσεις. Εδώ πήγανε στο δικαστήριο έναν τύπο γιατί έβγαλε μια λίστα με μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό για πλάκα, αλλά η Δημοκρατία λειτουργεί! Αθωώθηκε. Και όσο για τους φωτογράφους που χτυπούσαν, τους δημοσιογράφους που τους έσπαγαν τα χέρια και τα μούτρα ή τον άλλο που τον κούφαναν, μην είστε κι εσείς απαιτητικοί. Συμβαίνουν και ατυχήματα.

8. Στη Χούντα δεν υπήρχε ισονομία. Τώρα έχουμε μπουχτίσει από δαύτη. Στους αναρχικούς με τα γκαζάκια και τις κατσαρόλες ρίξανε 20 και 30 χρόνια φυλακή (σε 20χρονα παιδιά) μόνο και μόνο γιατί χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες. Ενώ στους φασίστες και στους χρυσαυγίτες πολλές φορές δεν απαγγέλονται κατηγορίες και κάπως γίνεται και οι μπάτσοι δεν τους βρίσκουν! Μυστήρια πράγματα κι αυτά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον παράγοντα τύχη βρε αδερφέ.

9. Στη Χούντα δεν σέβονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ σήμερα ο σεβασμός τους είναι πρωταρχικό καθήκον της πολιτείας. Δεν χτυπούν κρατουμένους (μόνο εκείνους τους τρομοκράτες στο Βελβεντό έσπασαν στο ξύλο και τους έβγαλαν στα κανάλια), ούτε έχουν μετανάστες και άστεγους σε άθλιες συνθήκες στοιβαγμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς δικαιώματα και χωρίς ενημέρωση για το πότε θα εξεταστεί η αίτηση ασύλου. Κι αν ακούσατε κάτι τέτοιο για την Αμυγδαλέζα είναι ψέμα. Άλλωστε ένας υπουργός είπε κιόλας δημόσια ότι χέστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και τι έγινε;

10. Στη Χούντα εξόριζαν τους ανεπιθύμητους. Τώρα όχι. Το πολύ πολύ να τους απολύσουν ή να τους καταδικάσουν στη φτώχεια και στην ανεργία και να τους αναγκάσουν να πάνε στο εξωτερικό για δουλειά ή να μείνουν σώνει και καλά σε ένα παλιόσπιτο στο χωριό με τη μάνα τους και τον πατέρα τους παρόλο που 40ρίσανε.

11. Στη Χούντα έκαναν ό,τι ήθελαν οι Αμερικάνοι. Ενώ τώρα έχουμε μια σαφή και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Θέλουμε Ρώσους να δώσουμε το αέριο; Και βέβαια! Ό,τι θέλουμε κάνουμε. Θέλουμε να πιάνουμε όποιον μας κατασκοπεύει από την πρεσβεία του με υποκλοπές; Και βέβαια! Οι υποκλοπές δεν συνέβησαν ποτέ. Τα πλοία που πήγαιναν στη Λωρίδα της Γάζας σαμποταρίστηκαν μόνα τους γιατί το ήθελε ο Θεός του Ισραήλ. Για ποιο λόγο να διαμαρτυρηθούμε;

12. Στη Χούντα οι ασφαλίτες και οι μπάτσοι έφταναν στο σημείο να βιάζουν κυριολεκτικά όποιον πολιτικό εχθρό είχαν. Εδώ όμως δεν συμβαίνουν αυτά. Βιάζουν μόνο πόρνες με αντάλλαγμα την ελευθερία τους, κατεβάζουν τα σώβρακα των κρατουμένων μεταναστών ή αναρχικών δήθεν για να δουν αν κρύβουν όπλα, βρίζουν χυδαία τις κοπέλες που συλλαμβάνουν με λέξεις όπως «μουνάκι αναρχικό, όταν θα σε γαμήσουμε να δω πώς θα φωνάζεις». Είμαστε περήφανοι για τον πολιτισμό των οργάνων του κράτους.

13. Στη Χούντα κατακρεούργησαν το Σύνταγμα. Εδώ το έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Με αποφάσεις που παραβιάζουν κατάφωρα σημαντικά άρθρα του βασίζονται σε ένα εκμαυλισμένο πια Συμβούλιο της Επικρατείας για να τους βγάλει λάδι στα δύσκολα, ενώ στα εύκολα, απλά αδιαφορούν μέχρι να βγει η αρνητική γνωμάτευση. Κι αν βγει, ξανακαταθέτουν νέους νόμους, πειραγμένους (εφαρμόζοντας όμως ήδη τους αντισυνταγματικούς) με την ελπίδα ότι θα βγουν συνταγματικοί (χαράτσι, νομιμοποίηση αυθαιρέτων, fast track κλπ). Η Δημοκρατία θριαμβεύει.

14. Στη Χούντα απαγορεύονταν οι διαδηλώσεις. Εδώ μπορούμε να κάνουμε όποτε θέλουμε ό,τι θέλουμε. Μην κοιτάτε που σε λίγο, με αριθμητικά κριτήρια αρχικά, θα πρέπει να διαδηλώνουμε στο πεζοδρόμιο (να μην εμποδίζουμε τα αυτοκίνητα, να εμποδίζουμε τους πεζούς). Ούτε που την 12^η Φεβρουαρίου 2012 την ώρα που είχε ξεπεράσει ο κόσμος το μισό εκατομμύριο πριν φτάσει η ώρα 6 που ήταν το κάλεσμα διέλυσαν την συγκέντρωση ρίχνοντας δακρυγόνα μέσα στο πλήθος χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα επεισόδιο. Ούτε που με το ζόρι κλείνουν το 4-5 σταθμούς του Μετρό για να μην μπορεί κάποιος να πάει στη διαδήλωση εύκολα. Όταν θα μεταφερθεί και η Βουλή μακριά από το κέντρο της πόλης (όπως είναι η ΕΡΤ), τότε θα μας αφήνουν να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
———————————————————————————————————
Και για να σοβαρευτούμε λίγο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε φτάσει στο σημείο της επταετίας – ακόμα. Αλλά δυστυχώς όλα τα παραπάνω δείχνουν πως κοντεύουμε. Πλέον μόνον οι απευθείας δολοφονίες και οι εξαφανίσεις και τα τανκς λείπουν. Αλλά ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα βγουν κι αυτά αφού ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη διάσωση της χώρας «με κάθε μέσο και θυσία»;
Οι νέοι ταγματασφαλίτες και οι ακροδεξιοί μπάτσοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας και δεν διστάζουν να χτυπήσουν οποιονδήποτε αριστερό, «πούστη», διαφορετικό, μετανάστη, ανεκτικό άνθρωπο βρουν μπροστά τους. Και όλα αυτά με την ανοχή του ακροδεξιού πρωθυπουργού και της γελοίας συμμορίας του (Φαήλος, Άδωνις, Βορίδης, Μπαλτάκος κ.α.). Μέχρι στιγμής έχουν σφάξει μόνο μετανάστες (πράγμα που παραλόγως κάποιους τους κάνει να μην ανησυχούν), αλλά όσο προετοιμάζουν τα τάγματα θανάτου με την κυβέρνηση να κάνει τα στραβά μάτια και να τους αφήνει να κυκλοφορούν με τα κουμπούρια τους εξισώνοντάς τους με την Αριστερά, δεν θα αργήσει και η σειρά των ντόπιων. Και το δυστύχημα είναι πως δίπλα σε αυτούς τους ακροδεξιούς, συντάσσονται και οι νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν, πιστοί στον μόνο θεό που έχουν. Το χρήμα και την αγορά. Όταν θα καταλάβουν πόσο κακό θα έχουν κάνει στην κοινωνία, τότε θα είναι αργά. Για όλους μας.

 molisxypnisa

Εθνικιστής (και μαλάκας) δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι

Φιλοπατρία, το μίσος για τις πατρίδες
Ο κύριος Κ. δεν είχε ανάγκη να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. “Μπορώ να πεινάσω οπουδήποτε” έλεγε. Μια μέρα όμως, πέρασε από μια πόλη κατακτημένη από τον εχθρό του τόπου όπου ζούσε. Εκεί, τον σταμάτησε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κύριος Κ. κατέβηκε, και τότε συνειδητοποίησε πως είχε οργιστεί με τον άνθρωπο εκείνο, και μάλιστα όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με τη χώρα του ανθρώπου, τόσο πολύ, που ευχήθηκε την εξαφάνισή της από προσώπου γης. “Μα πώς έγινα διαμιάς εθνικιστής;” αναρωτήθηκε ο κύριος Κ. “Φταίει ο εθνικιστής που βρέθηκε μπροστά μου. Να γιατί πρέπει να εκλείψει η ανοησία: γιατί κάνει ανόητο όποιον βρεθεί μπροστά της”.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Ιστορίες του κ. Κόυνερ” από τις Εκδόσεις Γράμματα)
molisxypnisa

Ειδήσεις με στέγη τον ουρανό

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Μια παγκόσμια πρώτη σημειώθηκε το βράδυ της Πέμπτης στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ. Η Αγλαϊα Κυρίτση, όχι μόνο είχε φόντο τα πάνοπλα ΜΑΤ, αλλά μιλούσε en plein air, στο ύπαιθρο, με στέγη τον ουρανό. Μάλιστα φορούσε μπουφάν, κάτι που δεν συνηθίζεται στα τηλεοπτικά δελτία -μια δικαιολογημένη ενδυματολογική επιλογή μες στη νυχτερινή εργασία.
Ελάχιστα γνωρίζουμε για την προσωπική ζωή της Αγλαϊας Κυρίτση, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με άλλες τηλεπαρουσιάστριες που οι γάμοι, τα διαζύγια ή οι διακοπές τους απασχολούν τα κουτσομπολίστικά έντυπα και εκπομπές. Γνωρίζουμε όμως ότι εδώ και πέντε μήνες αγωνιζόταν «και αυτή» μέρα-νύχτα όχι απλώς για να μη χάσει τη θέση εργασίας της, αλλά για την ίδια τη δημοκρατία που ποδοπατήθηκε βάναυσα με το πρώτο και το δεύτερο «μαύρο». Είναι μία ανάμεσα σε εκατοντάδες εργαζόμενους της ΕΡΤ, γνωστούς και αγνώστους μας άνδρες και γυναίκες που επί 150 μέρες στάθηκαν όρθιοι σαν δημιουργικοί παραγωγοί και όχι απλώς σαν διαμαρτυρόμενοι απολυμένο.
Ο ηρωισμός αυτής της δημοσιογράφου, όπως και των «ανωνύμων» της ΕΡΤ, δεν ήταν στιγμιαίος, προϊόν μιας παροδικής συλλογικής έξαρσης. Η σταθερότητα, η επιμονή, η εντυπωσιακή αυτοκυριαρχία της εκδηλώνονταν και στις δύσκολες μέρες, όταν το πρώτο κύμα της συμπαράστασης των «απέξω» στους εργαζόμενους της ΕΡΤ είχε ξεθυμάνει.
Στο Διαδίκτυο διαβάζουμε το βιογραφικό του πατέρα της, του ηπειρώτη Λάζαρου Κυρίτση που στα χρόνια της Κατοχής διέκοψε τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών για να πολεμήσει με τον ΕΛΑΣ. Μακρονησιώτης, καταδικασμένος έξι χρόνια φυλακή επί χούντας, εξακολουθεί να αγωνίζεται και στη μεταπολίτευση, ακόμα και στα βαθιά γεράματα. Να λοιπόν που τίποτα δεν πάει χαμένο...
Το ήθος που έδειξε η Αγλαϊα Κυρίτση δεν είναι μόνο μια προσωπική αρετή, αλλά και μια συλλογική κατάκτηση. Αυτό το σύντομο καλοκαίρι της αυτοδιαχείρισης –που το σκότωσαν οι πρώτες φθινοπωρινές μπόρες και τα ΜΑΤ του Δένδια- απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι διαθέτουν φαντασία, τόλμη και δημιουργικότητα, ότι μπορούν να προσφέρουν εξαιρετικό προϊόν καταργώντας την ιεραρχία και τους ακριβοπληρωμένους διευθυντές. Τίποτα δεν πάει χαμένο –για δεύτερη φορά- αρκεί να προχωρήσουμε πέρα από τον αυτονόητο θαυμασμό, το σεβασμό, τη συγκίνηση.

(ΠΡΙΝ, «Το τέλος της αγοράς», 10/11/2013)

http://www.tziantzi.gr

Γυναίκες έτοιμες για όλα

Κάθε φορά που υπάρχει μια αντίδραση προς την κυβέρνηση από μια γυναίκα βουλευτή, γίνεται ο κακός χαμός από σεξιστικά σχόλια σε βάρος της. Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε μπαράζ σεξιστικών σχολίων σε βάρος της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Ραχήλ Μακρή, λόγω των γεγονότων στην ΕΡΤ, και εναντίον της Θεοδώρας Τζάκρη που ψήφισε την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης.


Δεν σκοπεύω να υποστηρίξω τις τρεις κυρίες –δεν το έχουν ανάγκη άλλωστε-, ενώ δεν πρόκειται να γράψω για τα χαρίσματα των γυναικών στην πολιτική γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σεξισμός σε βάρος των ανδρών.

Πάντως, οι άνδρες δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν πως δεν θα καταφέρουν να γίνουν ποτέ ο άνδρας που ήταν η μάνα τους.

Βέβαια, εμένα ο σεξισμός δεν με ενοχλεί και τον θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό.
Άνδρες και γυναίκες είναι άνθρωποι αλλά έχουν ένστικτα και ορμές, και, αν αφήσεις κατά μέρος την πολιτική ορθότητα και όλες αυτές τις αηδίες, υπάρχει πάντα κι ένα «θέλω να σε βάλω κάτω και να σου πετάξω τα μάτια έξω».

Γενικά, όπου υπάρχει σεξισμός, υπάρχει πόθος και πάθος, και όλο και κάποιο άλλο θεματάκι που δεν θα το εντοπίσω εγώ τώρα γιατί δεν είμαι και ο Φρόιντ.

Θυμάμαι τον Καρατζαφέρη που είπε «Σαλώμη» τον Σπηλιωτόπουλο. Όλοι έλεγαν πως του έκανε επίθεση αλλά εγώ ήμουν βέβαιος πως τον γούσταρε τρελά.

Τέλος πάντων, δεν έχω κανένα θέμα με τον σεξισμό αλλά έχω ένα μεγάλο θέμα με την υποκρισία.
Και παρατηρώ πως αυτοί που την έπεσαν στην Κωνσταντοπούλου, την Μακρή και την Τζάκρη είναι κάτι ξεπουλημένα λαμόγια που θα έπρεπε να έχουν καταπιεί τις γλώσσες τους και να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Δηλαδή, ας μιλήσει όποιος θέλει για την Τζάκρη -κι ας την θάψει κιόλας- αλλά όχι να την βρίζει και το κνώδαλο που μέχρι χτες έγλειφε τα αρχίδια του Λαμπράκη.

Έχουν μεγάλη πλάκα όλοι αυτοί που προχτές τους τάιζε η Νέα Δημοκρατία, χτες το ΠΑΣΟΚ, σήμερα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μαζί, και τώρα έχουν την εντύπωση πως, επειδή τους ταΐζει ακόμα το σύστημα, θα πρέπει να κάτσουμε όλοι σούζα και να αποθεώνουμε τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τα γιουσουφάκια τους.

Ή μάλλον δεν έχουν καμία πλάκα. Πρέπει να πνιγούν μέσα στα σκατά.

 pitsirikos

Ο κ. Δ. Χαντζόπουλος και το χιούμορ του αυλικού

Πηγή: Γ. Κυρίτσης - "Αυγή"

Ο σκιτσογράφος των Νέων κύριος Δημήτρης Χαντζόπουλος στη σημερινή του γελοιογραφία στη σελ. 9 των Νέων αναπαριστά την παρουσία των βουλευτών Ραχήλ Μακρη και Ζωής Κωσταντοπούλου το Σάββατο στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ως χορευτικό σόου με pole dancing σε στριπτιτζάδικο, όπου το κοινό χειροκροτεί τις δυο κοπέλες ενόσω αυτές κάνουν σέξι κόλπα στη σκηνή.

Παρά το γεγονός ότι ο κ. Χαντζόπουλος ζωγραφίζει καλά και δεν έχει ανάγκη επεξηγήσεων, ο ίδιος αισθάνεται την ανάγκη να γράψει ως διάλογο των θαμώνων του στριπτιτζάδικου: "Δεξιά είναι η Ραχήλ και αριστερά η Ζωή, λέει ο ένας θαμώνας. Κάνουν κ κάτι άλλο; Ρωτάει ένας άλλος. Άκουσα ότι κάνουν και μηνύσεις, αλλά καλύτερα να ρωτήσετε τον σερβιτόρο", απαντά ο πρώτος παραπέμποντας ευθέως στην καταναγκαστική εκπόρνευση των κοριτσιών που συνηθίζεται σε τέτοια μαγαζιά.

Ας παρακάμψουμε τον σεξισμό και την ευκολία με την οποία ο υπάλληλος του κου Ψυχάρη, χαρακτηρίζει τις αντιπάλους του αφεντικού του πουτάνες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Χαντζόπουλος ότι, ακόμα και στην εφημερίδα που εργάζεται, το χιούμορ καταξιώνεται κοινωνικά μόνο όταν είναι εναντίον του ισχυρού και υπέρ του αδυνάτου. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για το χιούμορ του γελωτοποιού της αυλής που κουνάει κουδουνίστρες για να γελάνε οι βασιλιάδες και οι αυλικοί.

ΜΕΓΑΛΕ ΜΗΤΣΑΡΑ ΠΟΥΛΙΚΑ!!!!!!!!!!

Συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου στον δημοσιογράφο Θεοδόση Μίχο

Nonews-NEWS: "Αυξήστε τώρα τον κατώτατο μισθό!"...

Nonews-NEWS: "Αυξήστε τώρα τον κατώτατο μισθό!"...: Δεν χρειάζεται Νόμπελ Οικονομίας για να αντιληφθεί κανείς την αποτυχία της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής στη χώρα. Την ώρα που "...

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: ΤΟ ΚΕΝΟ

«…Στη συγχρονη Δυση, το ελευθερο, κυριαρχο, αυταρκες, πληρες ‘‘ατομο’’ δεν διαφερει και πολυ… απο μια μαριονετα που εκτελει σπασμωδικα τις κινησεις που της επιβαλλει το κοινωνικο-ιστορικο πεδιο: να κανει λεφτα, να καταναλωνει και να ‘‘απολαμβανει’’ (αν το κατορθωνει!). ‘‘Ελευθερο’’, υποτιθεται να δινει στη ζωη του το νοημα που ‘‘θελει’’…δηλαδη το μη-νοημα της απεριοριστης αυξησης της καταναλωσης. Η ‘‘αυτονομια’’ του ξαναγινεται ετερονομια, η ‘‘αυθεντικοτητα’’ του ειναι ο κυριαρχος γενικευμενος περιβαλλων κομφορμισμος…» [Η Αποσαθρωση της Δυσης –σ.83]

ντροπή

Είσαι Έλληνας, ή έστω κάτοικος Ελλάδας.

Πληρώνεις φόρους, έχεις άνεργο στην οικογένειά σου, είσαι εργαζόμενος-απλήρωτος επί μήνες, ακόμα κι αν πληρώνεσαι παίρνεις μόνο ένα κλάσμα του προηγούμενου μισθού σου κι έτσι δεν έχεις λεφτά για πετρέλαιο αλλά εάν ανάψεις τζάκι ή ξυλόσομπα μπορεί να φας πρόστιμο 2.500 ευρώ από φέτος.

Επικρέμεται πάνω από το κεφάλι σου ο φόβος του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας σου (ένα τριαράκι που έχτισες με δυσκολίες και δάνεια) από λογαριασμό 200 ευρώ στη Wind, 2.000 ευρώ στην εφορία ή την ύδρευση, ή ακόμα και λίγες χιλιάδες ευρώ που χρωστάς σε κάποια τράπεζα.

Φοβάσαι να διαδηλώσεις, επειδή χρωστάς πάνω από 800 ευρώ στο ΤΕΒΕ, από εκείνο το μπλοκάκι που σε ανάγκασαν να βγάλεις για να εργαστείς, τέλος επιτηδεύματος – ασχέτως εάν δε σταύρωσες πελάτη τα τελευταία δύο χρόνια – και ξέρεις πως εάν σε σταματήσουν οι μπάτσοι στη διαδήλωση, θα βρουν το χρέος και θα σε τραβάνε στο τμήμα.

Τρέμεις τη στιγμή που θα χρειαστείς γιατρό και θα πρέπει να δώσεις 25 ευρώ για να εισαχθείς σε νοσοκομείο, θέλεις να χαρείς που το παιδί σου πέρασε σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ αλλά δεν έχεις ούτε ψιλά να του δώσεις για τα πρώτα του έξοδα.

Και άντε και την έβγαλε τη σχολή, και έκανε και το στρατιωτικό του, μετά πού θα δουλέψει με την ανεργία των νέων στο 65%;;

Αυτό όμως απασχολεί μόνο εσένα: όπως θα είδες ίσως στη Βουλή, χθες, ο ΣΣαμαράς δε βρήκε κουβέντα να πει για όλα αυτά. Τίποτα. Έκανε επίδειξη ψευτομαγκιάς και κουτσαβακισμού επιπέδου Τρούμπας.

Καμία έκπληξη: με ιστορία στους τραμπουκισμούς της ΟΝΝΕΔ στη Μεσσηνία, με κολλητούς κουραδόμαγκες όπως το Φαήλο και τον Μουρούτη, και εξορισμένος από το πολιτικό σύστημα τόσα χρόνια … αυτό ήταν το καλύτερο που είχε να επιδείξει. Λυπηρό για τον ίδιο προσωπικά.

Λυπηρό όμως και για τη χώρα, της οποίας θεσμικά είναι πρωθυπουργός [έστω κι αν θητεύει μόνο ως εντολοδόχος της Τρόικας].

Δεν απάντησε σε καμία ερώτηση, σε κανένα προβληματισμό πολιτών, δεν έδωσε καν καμία υπόσχεση ότι δεν θα χειροτερέψουν όλα αυτά με “νέα μέτρα” όπως συνηθίσαμε να λέμε.

Έτσι δε βλέπεις ούτε ένα αχνό φως στο τούνελ που μπήκε η χώρα το Μάη του 2010.

Τότε σου είχανε πει ότι το Μνημόνιο θα διαρκούσε 2-3 χρόνια, τώρα θα εκπλαγείς εάν καταφέρει να ξεμπερδέψει σε 20-30 χρόνια και αυτό με τεράστιες απώλειες σε κάθε τομέα: εθνική κυριαρχία, ανθρώπινα δικαιώματα, μισθοί & συντάξεις, μικρή ιδιοκτησία, εργατικά δικαιώματα, υγεία & προσδόκιμο ζωής, κοινωνική συνοχή.

Είχες ποτέ φανταστεί ότι θα εισβάλλουν τα ΜΑΤ σε τηλεοπτικό κανάλι για να φιμώσουν τους δημοσιογράφους που – επιτέλους! – έπαψαν να είναι φερέφωνα της Κυβέρνησης και κατέφυγαν στην αυτοδιαχείριση του μέσου;

Φανταζόσουνα τη δεκαετία του ’90 ότι θα επιστρέψουμε σε εποχές εμφυλίου πολέμου, με στρατόπεδα φασιστών και αντίφα, με συμμορίες στους δρόμους που δολοφονούν χωρίς έλεγχο και την αστυνομία να κωφεύει;

Πού να το φανταστείς τότε, ήταν οι μέρες που εκμεταλλευόμασταν την ευημερία του φθηνού Αλβανικού μεροκάματου – πάνω στο οποίο βασίστηκε η οικοδομική άνθιση – χωρίς να μας ενοχλούν (τότε) οι μετανάστες που “μας παίρνανε τις δουλειές”.

Σήμερα που τους στίψαμε καλά καλά, αρχίσαμε να τους βλέπουμε με άλλο μάτι. Διότι κάποιος πρέπει να φταίει για όσα έγιναν και αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να είσαι εσύ.

Έτσι;

Άρα είναι κάποιος άλλος ο φταίχτης.

Κι αντί να τα βάλεις με το γείτονα, που τελικά μπορεί να έχει και περισσότερο δίκιο από σένα, καλύτερα να τα βάλεις με ένα εύκολο θύμα: το μετανάστη. Αυτόν που πολλές φορές πήγες και τον κάλεσες επισήμως να έρθει στην Ελλάδα (όπως έγινε με κόσμο της πρώην ΕΣΣΔ) τάζοντάς του λαγούς με πετραχείλια (σπίτια, γη, δουλειές, ελληνοποίηση).

Άλλες φορές απλά ψήφισες υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα του, ή έδωσες απλόχερα βοήθεια και βάσεις στη συμμαχία που πήγε για να τους επιτεθεί. Κι αφού έκανες τη ζωή τους κόλαση εκεί, τώρα σφυρίζεις αδιάφορα όταν ψάχνουν τόπο και τρόπο να επιβιώσουν, αποποιούμενος της ευθύνης.

Έτσι πεθαίνουν αβοήθητοι, “πέφτωντας από κρεβάτια”, από την πείνα, από πυρκαγιές στα βουνά, ή ακόμα κι από καρκίνο μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους κλείσαμε για να μην τους βλέπουμε.

Υπάρχει χειρότερος τρόπος να πεθάνει κάποιος από αυτόν; Να έχεις καρκίνο, να υποφέρεις χωρίς ιατρική βοήθεια και φάρμακα και να σβήνεις σε μια ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά σου. Ξένος που θα ξεχαστεί και δεν θα απασχολήσει κανέναν ως απώλεια.

Υπάρχει βεβαίως χειρότερος τρόπος να ζεις: τον περιέγραψε στην 2η επιστολή του ένας εισαγγελέας, απευθυνόμενος στον πολιτικό του προϊστάμενο (Υπ. Δικαιοσύνης).

Μήνες ατελείωτους χωρίς να βλέπεις τον ήλιο, να παίρνεις φρέσκο αέρα, να περπατάς έξω (σε μια αυλή).

Μήνες να στοιβάζεσαι σε κελιά των 6 κλινών με 12 και πλέον συγκρατούμενους, άλλους τοξικομανείς, άλλους ασθενείς, άλλους ανήλικους.

Μήνες χωρίς ελπίδα, ένας αργός θάνατος μέσα στα κελιά των ελληνικών κρατητηρίων.

Αυτή είναι η χώρα της οποίας ήθελες να είσαι πολίτης;

Αυτός είναι ο πολιτισμός που είσαι περήφανος να αποκαλείς δικό σου;

Αυτή είναι η ιδανική πολιτεία που ονειρευόσουν;

Δεν ξέρω για σένα, εγώ ντρέπομαι. Ντρέπομαι κάθε φορά που λέω ότι είμαι Ελληνίδα. Κάθε φορά αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για όλα αυτά, να εξηγήσω ότι δεν είμαστε όλοι έτσι, ότι κάποιοι εξ ημών παλεύουμε για κάτι καλύτερο από αυτό.

Δεν σου κρύβω ότι ορισμένες φορές θυμώνω και αηδιάζω τόσο που αναρωτιέμαι εάν πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης αυτή η χώρα. Να γίνει ένας μεγάλος σεισμός, να πέσει ένας τεράστιος μετεωρίτης, κάτι τελοσπάντων εντελώς ριζικό, και να γλιτώσει η ανθρωπότητα από εμάς. Να μείνουμε στην ιστορία ως εκείνοι που κάποτε ήταν σπουδαίοι, αλλά μετά ξέπεσαν και τελικά εξαφανίστηκαν.

[Δεν πιστεύω και σε θεούς για να κάνω συγκρίσεις με βιβλικές ιστοριούλες, γαμώτο.]

Δυστυχώς, θα μείνουμε εκεί να βασανίζουμε το ανθρώπινο γένος και κάθε ελπίδα του για βελτίωση. Θα μείνουμε ως ιστορικό μνημείο του πόσο χαμηλά μπορεί να ξεπέσει ένας λαός, ειδικά όταν καβαλήσει το καλάμι και θεωρήσει ότι το Σύμπαν περιστρέφεται γύρω του.

Υ.Γ. Θέλεις να μάθεις τί θα πει εθνική εσχάτη προδοσία και ποιος τελικά είναι πατριώτης;Άκουσε εδώ, και θα σου λυθούν οι απορίες.

Θέλεις να μάθεις κάτι για την Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας και τις σχέσεις της Δεξιάς με το φασισμό; Δες εδώ.

Για να ξέρουμε ποιος έχει ξεπουλήσει τη χώρα.

Πηγή:

http://esp0ir.wordpress.com/2013/11/11/ntropi/#more-14206

Στήνουν νέες Σκουριές στις Λίμνες Αλφειού-Αυταρχισμός και καταστολή στην Ηλεία

Του Μάκη Νοδάρου

Των… Σκουριών έγινε σήμερα στις Λίμνες του Αλφειού στην Ηλεία με την αστυνομία να κάνει έφοδο κατά εκείνων που αντιτίθεται στη χωματερή της ντροπής δίπλα από το ποτάμι.

Δύο διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν αιφνιδιαστική επέμβαση λίγο πριν τις 7 το πρωί πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τους κατοίκους. Αστυνομικοί εισήλθαν σε ιδιωτική περιοχή και συνέλαβαν συνολικά έξι άτομα μεταξύ των οποίων κι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες που βρίσκονταν μέσα σε ένα τροχόσπιτο και στα αυτοκίνητά τους και τους μετέφεραν στην αστυνομική διεύθυνση Ηλείας. Λίγο αργότερα αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι.

Κλούβες της αστυνομίας απέκλεισαν τον δρόμο που οδηγεί στην χωματερή σε δύο σημεία της γέφυρας του Αλφειού απαγορεύοντας την διέλευση οχημάτων και πολιτών. Ακολούθησε πανδαιμόνιο καθώς οδηγοί οχημάτων που ήθελαν να περάσουν από την γέφυρα και εκατοντάδες εργαζόμενοι αποκλείστηκαν εκεί.

Κάτοικοι κατήγγειλαν ότι κατά την διάρκεια επιχείρησης της αστυνομίας οι κλήσεις μέσω κινητών τηλεφώνων γίνονταν με μεγάλη δυσκολία ενώ το τηλεφωνικό δίκτυο στα Μακρίσια νεκρώθηκε για δύο περίπου ώρες.

«Εδειξα την ταυτότητά μου είπα την ιδιότητά μου και ζήτησα να κατευθυνθώ προς το σημείο όπου υπήρχαν εγκλωβισμένοι από την αστυνομία πολίτες. Δεν μου το επέτρεψαν. Καταγγέλλω δημόσια την πρωτοφανή αστυνομική αυθαιρεσία και την τρομοκρατία σε βάρος μου και σε βάρος των πολιτών. Ζούμε σε μια χώρα όπου έχει καταλυθεί κάθε έννοια νομιμότητας από τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και την διαπλοκή. Καλώ όλους τους πολίτες να μην σκύψουν το κεφάλι τους και απαντήσουν με θάρρος στη βία της αστυνομίας και των αυτοδιοικητικών παραγόντων της περιοχής. Είναι ντροπή να σύρονται στην αστυνομία άτομα με ειδικές ανάγκες. Η τρομοκρατία δεν θα περάσει», δήλωσε η δικηγόρος των κατοίκων Καλάκου.

Καταγγελίες για αυταρχική και παράνομη συμπεριφορά της αστυνομίας και των ΜΑΤ υπήρξαν και από τους δημοσιογράφους καθώς δεν επετράπη σε κανέναν να πλησιάσει την χωματερή της ντροπής.

«Οσοι αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγεία βαπτίζονται τρομοκράτες και παράνομοι. Αυτο που συμβαίνει στην Ηλεία δυστυχώς έχει πολλά κοινά με τους αγώνες των κατοίκων στην Χαλκιδική. Η σημερινή κυβέρνηση με την βοήθεια αιρετών εκπροσώπων επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα των κατοίκων με μεθόδους πρωτοφανούς τρομοκρατίας», ανάφερε Ηρώ Διώτη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για το Περιβάλλον.

www.koutipandoras.gr

Αναίδεια πλειοψηφίας !!!

Να, λοιπόν, που είχε διαρροές το κυβερνητικό στρατόπεδο κατά τη χθεσινή ψηφοφορία. Κι έτσι, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δοκιμάζει πια τα όριά της. Η δήλωση Σαμαρά, ότι «η κυβέρνηση βγήκε πιο ενισχυμένη», δεν θα έπρεπε να σαστίζει όσους είναι με τα συγκαλά τους. Αντιθέτως, θα έπρεπε να θεωρείται ταιριαστός επίλογος από την κολλημένη βελόνα του…σουξέ στόρι.

by…sotosblog

Τα γεγονότα όμως δεν αποκρύβονται. Η ψηφοφορία έδειξε ότι η κοινοβουλευτική ισχύς της πλειοψηφίας φυλλορροεί διαρκώς, χωρίς να είναι η κυβέρνηση σε θέσει να φράξει επιτυχώς τις διαρροές, ακόμα και σε ώρες, κατά δήλωσή της, κρίσιμες γι αυτήν. Μέχρι και για τους εθελοτυφλούντες, τη χώρα πλεόν κυβερνά με το σιδηρούν σκήπτρο μια επισφαλέστατη πλειοψηφία, και τούτο παρά το ανεπανάληπτο καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών.

Εντούτοις, η ισχνότατη αυτή πλειοψηφία –η σχεδόν οριακή σήμερα· αύριο ποιος ξέρει;– ενεργεί αναιδώς στο όνομα του Ελληνικού λαού. Διερμηνεύει, με περισσή οίηση και ύφος μάγκα, το όραμά του για μια νέα Ελλάδα, ενώ καμώνεται προκλητικά και ανενδοίαστα ότι δεν τίθεται θέμα δυσαρμονίας με τη λαϊκή βούληση. Εξίσου απροκάλυπτα την ίδια ώρα, υποθηκεύει άκρως δεσμευτικά το μέλλον των επόμενων γενεών των Ελλήνων πολιτών, υπογράφει σκανδαλώδεις συμβάσεις, συγκαλύπτει ή και αθωώνει απροσχημάτιστα ό,τι την εκθέτει, δηώνει και λεηλατεί τον εθνικό πλούτο, ταΐζει με τα λείψανα της δημόσιας περιουσίας εκλεκτούς ημέτερους, καταστρέφει κάθε ημέρα όλο και περισσότερο το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας, διαλύει την κοινωνική συνοχή, και ασχημονεί με χρήση ωμής βίας στο όνομα της νομιμότητας. Όποιος διανοηθεί να της αντιταχθεί ή να την αμφισβητήσει, τον λοιδορεί, τον δυσφημεί, τον συκοφαντεί, και του στέλνει σιδηρόφρακτους κρανοφόρους για να τον σαπίσει στο ξύλο.

Η διαρροή κατά την ψηφοφορία προήλθε από τις τάξεις του Πα.Σο.Κ., κάνοντας όλο και πιο δυσβάσταχτο για τον Βενιζέλο το βάρος του Σταυρού του Μαρτυρίου, τον οποίο με αχαλίνωτη φιλαυτία και πολύ φιλάρεσκη αυθάδεια κυρήσσει αυτός ότι σηκώνει αδίκως. Καθ’ οδόν προς τον Γολγοθά, τον ελαφραίνουν προς το παρόν οι βουλευτές της Ν.Δ., σε ρόλο ενός κωμικοτραγικού Ιωσήφ του από Αριμαθαίας. Θα συνειδητοποιήσουν σύντομα όμως και οι ίδιοι ότι έχουν το δικό τους βάρος να νοιαστούν. Ειδικά όταν αποκαλυφθεί ότι δεν τηρούνται οι υποσχέσεις για άμβλυνση των μέτρων που τους έδωσε την τελευταία στιγμή ο θορυβημένος και θρασύδειλος αρχηγός τους, ώστε να τους συγκρατήσει στο μαντρί.

Φυσικά, η πρόταση δυσπιστίας τελικά καταψηφίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε. Έφερε όμως στο φως ξανά, και πολύ ηχηρά μάλιστα, τον επίσημο κύκλο της αμφισβήτησης που υπέφωσκε όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μαζί με αυτόν τον κύκλο ανανέωσε και την ακολουθία των πολιτικών εξελίξεων που του αντιστοιχεί. Στο εξής το ιξώδες των κυβερνητικών κομμάτων μόνο θα μειώνεται και η διαρροή μόνο θα διευρύνεται, καθώς η λαϊκή αποδοκιμασία έχει φθάσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν μεταστρέφεται πλέον, όχι με εμμονικά σουξέ στόρι ή με πυρά ξεκατινιάσματος προς την Αντιπολίτευση, αλλά ούτε με θαύματα εξ ουρανού. Και δυστυχώς για τους πολίτες, όσο θα τρίζει η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, τόσο θα ακονίζει η κυβέρνηση τα νύχια του άρπαγα, μαζί με το στυγνό της, αδίστακτο, και απάνθρωπο πρόσωπο.

paganeli

Tο μοντέλο πρωθυπουργός – κουτσαβάκη και οι κίνδυνοι για την Δημοκρατία !!!

Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδήγησε στη πτώση της κυβέρνησης. Ο Α. Τσίπρας κατάφερε να νικήσει στα σημεία, συσπειρώνοντας για πρώτη φορά…γύρω από μια κορυφαία πρόταση του το ΚΚΕ, τους περισσότερους από τους ανεξάρτητους βουλευτές(χωρίς κανείς από τους υπόλοιπους να υποστηρίξει την κυβέρνηση)αλλά και την βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θ.Τζάκρη, καταφέρνοντας έτσι ένα πλήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Όμως περισσότερη πληγωμένος από την όλη διαδικασία βγαίνει ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με βασική ευθύνη του πρωθυπουργού.

Του Στέλιου Κούλογλου

Ο λόγος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την υποστήριξη της πρότασης δυσπιστίαςκινήθηκε στα γνώριμα επίπεδα, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή εκπλήξεις. Νωρίτερα, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που επίσης υπερψηφίσαν την πρόταση, χρησιμοποίησε μια σειρά από ντοκουμέντα για αποδείξει την αθέτηση των υποσχέσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την διαφθορά που επικρατεί στους κόλπους της, με αποτέλεσμα η ομιλία του να μοιάζει περισσότερο εμπεριστατωμένη και κοινοβουλευτική.

Αυτό που βασικά φαίνεται να επεδίωξε ο Α. Τσίπρας ήταν να στριμώξει και να εκνευρίσει προσωπικά τον Α. Σαμαρά. Αν στόχος του ήταν ο πρωθυπουργός να δείξει ένα άλλο, όχι τόσο γνώριμο πρόσωπο, τότε επιτεύχθη. Αντίθετα με ότι συνήθως συμβαίνει σε αναμετρήσεις τέτοιου επιπέδου, ο Α. Σαμαράς απέφευγε να κοιτάει τον Τσίπρα σε όλη την διάρκεια της ομιλίας του. Όταν ο τελευταίος τον κάλεσε να τον κοιτάξει, ο πρωθυπουργός απάντησε, εμφανώς εκνευρισμένος: “κοιτάω από την άλλη μεριά για να μην βάλω τα γέλια”!

Τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, δεν υπάρχει προηγούμενο ανάλογης συμπεριφοράς πρωθυπουργού προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακόμη και όταν ο Α. Παπανδρέου κατακεραύνωνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εξαπολύοντας τις πιο ακραίες κριτικές -ή και πολύ πρόσφατα ο Σαμαράς της αντιπολίτευσης τον Γ. Παπανδρέου- οι τότε πρωθυπουργοί έδειχναν να έχουν συναίσθηση ότι η αντιπαράθεση και ο σεβασμός του αντιπάλου είναι μέσα στους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Ο Α. Σαμαράς απέδειξε ότι δεν τον απασχολούν αυτοί οι κανόνες και δυστυχώς το νέο στιλ που εγκαινίασε επικροτήθηκε από την κοινοβουλευτική του ομάδα, που χειροκρότησε και συνέχισε να χασκογελάει στην διάρκεια της ομιλίας Τσίπρα.

Η ίδια συμπεριφορά αποθεώθηκε στην ομιλία Σαμαρά που ακολούθησε λίγο μετά, μετά από μια σύντομη, αλλά με πρωθυπουργικό αέρα, παρέμβαση Βενιζέλου. Ήδη από την πρώτη στιγμή, η “γλώσσα του σώματος” του κ. Σαμαρά ήταν εύγλωττη: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”.Για πρώτη φορά ακούστηκαν εκφράσεις του τύπου “είστε λίγο ξεχασιάρης κύριε Τσίπρα”, “τζουράσικ παρκ” και “καραγκιόζ μπερντέ”(η αντιπολίτευση στην ΕΡΤ) ή “το άφησα τελευταίο γιατί είναι το πιο χαριτωμένο”, “άκουσε καλά” κλπ. Είναι μάλλον ευτύχημα που ο κ. Σαμαράς δεν πατάει το πόδι του στο Κοινοβούλιο: αν συμπεριφερόταν με το ίδιο ειρωνικό και αλαζονικό στιλ συχνότερα, ερεθίζοντας φίλους και εχθρούς, θα είχαμε σύντομα συμπλοκές βουλευτών, αλά Ταϊβάν.

Στην πρωθυπουργική παράσταση, που θύμιζε κάτι μεταξύ φθηνής stand up comedy( “Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλαιές συνήθειές του δεν τον αφήνουν” είπε κάποια στιγμή) και συνεδρίασης δημοτικού συμβουλίου σε κάποια προβληματική κωμόπολη, επαναλήφθηκε για αρκετές φορές το επιχείρημα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, για τον κατευνασμό των οποίων ο κ. Τσίπρας κατέθεσε την πρόταση μομφή, μετά τις δηλώσεις του στις ΗΠΑ για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η ΝΔ εκτιμά ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα στην έκτη φορά ο Α. Σαμαράς ανέφερε ονομαστικά τον Π.Λαφαζάνη.

Το βέβαιο είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι άλλο πλειοψηφία και άλλο μειοψηφία ή να χωρίσουν τα τσανάκια τους.Θα βοηθήσει και την εκλογική συσπείρωση των πρώτων και την ιδεολογική καθαρότητα των δεύτερων. Οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις που οδήγησαν σε διάφορα παρατράγουδα μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου (προχθές Σάββατο ο Π.Λαφαζάνης,λόγω των επεισοδίων στην ΕΡΤ, απείλησε με αποχώρηση από την συζήτηση για την πρόταση μομφής!) ή στην χθεσινή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έξω από την Βουλή δεν βοηθούν κανένα.

Ανεξάρτητα όμως από το βαθμό ωρίμανσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης,ο βασικός κίνδυνος προέρχεται από την αντίληψη του πρωθυπουργού-κουτσαβάκη που ξεδίπλωσε μεγαλοπρεπώς ο Α. Σαμαράς. “Θέλω και εγώ να συζητάμε τακτικότερα δημόσια. Παρακαλώ όμως να έχετε μια άποψη και όχι δέκα απόψεις…”, είπε σε κάποια στιγμή λες και ο σεβασμός των κοινοβουλευτικών κανόνων έχει να κάνει με την …μονολιθικότητα της αντιπολίτευσης. “Εδώ δεν είναι αμφιθέατρο και όχι πεζοδρόμιο. Να προσέχετε τις εκφράσεις σας, όπως ότι είμαστε εγκάθετοι των ξένων τοκογλύφων, Μερκελιστές κλπ. Αυτά να τα κόψετε εάν θέλετε να τα λέμε”!!

Ελάχιστα από τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό είχαν να κάνουν με την πολιτική σε μια χώρα που βασανίζεται από μια εθνική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο. Οι άνθρωποι που υποφέρουν απουσίαζαν εντελώς από την πρωθυπουργική ρητορική, ούτε καν με την μορφή υποκριτικής εκδήλωσης συμπόνοιας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς απέφυγε να απαντήσει στην πρόκληση που του είχε απευθύνει λίγο πριν ο Α. Τσίπρας να δεσμευθεί ότι η κυβέρνηση δεν θα πάρει νέα μέτρα και προφανώς η προοπτική αυτών των τελευταίων του προκαλεί πρόσθετη νευρικότητα.

Αντίθετα έκλεισε την ομιλία του με μια περίτεχνα διατυπωμένη απειλή ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ “θα καταλάβει σύντομα” το λάθος να ταυτιστεί με την Χρυσή Αυγή, που επίσης ψήφισε την πρόταση μομφής. Μετά από όλα αυτά και με δεδομένη την περιφρόνηση των κανόνων και τον τσαμπουκά, το σοβαρότερα ερώτημα είναι ακριβώς πως θα αντιδράσει το Μέγαρο Μαξίμου, στην περίπτωση που κινδυνεύσει να χάσει ή θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία..

paganeli